ការសិក្សាបទគម្ពីរទាំងឡាយ

សេចក្តីផ្តើម

គោលបំណងនៃមេរៀននេះ គឺដើម្បីជួយអ្នកឲ្យរៀនពីរបៀបសិក្សាបទគម្ពីរ និង ដើម្បីអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យបំផុសគំនិត ហើយបង្រៀនអ្នក នៅពេលអ្នកធ្វើដូច្នេះ ។ មេរៀននេះ ក៏នឹងបង្រៀនអ្នកពីជំនាញទាំងឡាយ ដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីបទគម្ពីរ ហើយអនុវត្តតាមការបង្រៀនរបស់ពួកគេក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាមេរៀននេះ សូមរកមើលវិធីទាំងឡាយ ដែលអ្នកអាចអញ្ជើញវត្តមានព្រះវិញ្ញាណ មកក្នុងការសិក្សាដំណឹងល្អរបស់អ្នក ។

រៀនដោយការសិក្សា និងដោយសេចក្តីជំនឿ

សូមគិតថា អ្នកចង់ធ្វើឲ្យរាងកាយរបស់អ្នកមានសុខភាពល្អ ដូច្នេះអ្នកសុំឲ្យមិត្តម្នាក់ហាត់ប្រាណជំនួសអ្នក ។ តើមិត្តរបស់អ្នកត្រូវហាត់ប្រាណច្រើនប៉ុណ្ណា ដើម្បីមានឥទ្ធិពលលើសុខភាពរាងកាយរបស់អ្នក ? សូមភ្ជាប់ឧទាហរណ៍នេះ ទៅនឹងការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក វាក៏ដូចគ្នា មនុស្សម្នាក់មិនអាចហាត់ប្រាណជំនួសឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៀតបានឡើយ មនុស្សម្នាក់ក៏មិនអាចរៀនដំណឹងល្អជំនួសមនុស្សម្នាក់ទៀតបានដែរ ។ យើងម្នាក់ៗមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការរៀនដំណឹងល្អ និងការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួន ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា 88:118 ព្រះអម្ចាស់ បានពិពណ៌នាអំពីរបៀបដើម្បីរៀនដំណឹងល្អ ។ នៅពេលអ្នកអានខនេះ សូមរកមើលអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើដើម្បីរៀនដំណឹងល្អ ហើយសម្រេចបានតាមសេចក្តីថ្លែងដូចនេះ ៖ ចូរស្វែងរកការរៀនសូត្រ គឺដោយសារ និងក៏ដោយសារ » ។

ការស្វែងរកការរៀនសូត្រដោយការសិក្សា និងដោយសេចក្តីជំនឿដែលតម្រូវឲ្យមានកិច្ចខិតខំរៀងៗខ្លួន ។ កិច្ចខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីសិក្សាដំណឹងល្អប្រកបដោយការអធិស្ឋាននឹងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យមានវត្តមាននៅក្នុងដំណើការរៀនសូត្រនេះ ។ របៀបមួយចំនួនដើម្បីខិតខំធ្វើក្នុងការសិក្សាដំណឹងល្អរបស់អ្នកនៅឆ្នាំនេះគឺត្រូវអធិស្ឋានសម្រាប់ការយល់ដឹង បំពេញកិច្ចការរបស់អ្នកដែលបានដាក់ឲ្យធ្វើពី ថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន ចែកចាយទីបន្ទាល់ និងបទពិសោធន៍ទាំងឡាយរបស់អ្នកជាមួយអ្នកដទៃអំពីការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់អ្នក ហើយអនុវត្តតាមអ្វីៗដែលអ្នករៀនក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។

កិច្ចខិតខំដ៏សំខាន់មួយដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យក្លាយជាផ្នែកមួយនៃការសិក្សាខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក គឺការសិក្សាព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនជារៀងរាល់ថ្ងៃជួយអ្នកឮសម្លេងព្រះអម្ចាស់ដែលមានបន្ទូលមកកាន់អ្នក( សូមមើល គ.និងស.18:34–36 )។ អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី. ហែល នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវ័កដប់ពីរនាក់បានសន្យា ៖ « នៅពេលដែលយើងចង់ឲ្យ[ព្រះ] មានបន្ទូលមកកាន់យើង នោះយើងស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរ ដ្បិតព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ត្រូវបាននិយាយតាមរយៈពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់នឹងបង្រៀនយើងនៅពេលណាយើងស្តាប់តាមការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » («ព្រះគម្ពីរពិសិដ្ឋ ៖ អំណាចនៃព្រះសម្រាប់សេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើង » Ensign ឬ លីអាហួណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2006 ទំព័រ 26–27 )។

នៅពេលអ្នកអានព្រះគម្ពីរទាំងឡាយ ហើយអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកក្នុងការសិក្សារបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងទទួលបានពរជ័យនៃការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណដ៏មហិមា ភាពជិតស្និតជាមួយព្រះ មានវិវរណៈកាន់តែច្រើនក្នុងជីវិតរបស់អ្នក មានកម្លាំងថែមទៀតដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួង ហើយនិងទីបន្ទាល់នៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់តែអស្ចារ្យ ។

ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

ប្រធាន ម៉ារ៉ុន ជី រ៉មនី នៃគណៈប្រធានទីមួយបានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវគោលបំណងដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៃគោលបំណងទាំងឡាយសម្រាប់ព្រះគម្ពីរនៅពេលដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « ព្រះគម្ពីរទាំងឡាយត្រូវបានសរសេរឡើងដើម្បីរក្សាគោលការណ៍ទាំងឡាយសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់យើង » (« Records of Great Worth » Ensignខែ កញ្ញា ឆ្នាំ 1980 ទំព័រទី 4)។ យើងរៀនអំពីគោលការណ៍ និង គោលលទ្ធិទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អនៅពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ គោលការណ៍ និង គោលលទ្ធិទាំងនេះនឹងដឹកនាំយើងនៅពេលយើងអនុវត្តគោលការណ៍ និង គោលលទ្ធិទាំងនោះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។

រូបភាព

ត្បូង

ការស្វែងរកគោលការណ៍ និង គោលលទ្ធិដ៏មានតម្លៃនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺតម្រូវឲ្យមានកិច្ចខិតខំ និង ការអនុវត្តន៍ ។ អែលឌើរ រីឆាដ ជី. ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវ័កដប់ពីរនាក់បានប្រៀបធៀបការសិក្សាព្រះគម្ពីរទៅនិងកិច្ចការនៃការជីករករ៉ែត្បូងដ៏មានតម្លៃ ៖ « ការស្វែងរកត្បូងទាំងឡាយនៃសេចក្តីពិតដែលជួនកាលត្រូវតែជីកយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នពីទំព័រទាំងឡាយនៃ[ព្រះគម្ពីរ] » (« Fundamentals for Those Who Teach and Inspire Youth »នៅក្នុង Old Testament Symposium Speeches ឆ្នាំ1987 [1988 ទំព័រ 1]) ។ ដំណើរការនៃការសិក្សា ឬការជីករ៉ែ ព្រះគម្ពីរ មានផ្នែក សំខាន់បី ៖ ( 1 ) យើងត្រូវតែយល់អំពីប្រវត្តិ និងសាច់រឿងនៃព្រះគម្ពីរ ( 2 ) យើងត្រូវស្គាល់គោលការណ៍ និងគោលលទ្ធិដែលត្រូវបានបង្រៀន ហើយនិង (3) យើងត្រូវអនុវត្តតាមសេចក្តីពិតទាំងនោះនៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់យើង ។

នៅក្នុងសៀវភៅកត់ត្រានៃការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមឆ្លើយនូវសំណួរដូចខាងក្រោម ៖ តើវាមានភាពស្រដៀងគ្នាបែបណារវាងអ្នកជីករ៉ែរុករកត្បូង និង អ្នកជ្រាវស្រាវព្រះគម្ពីរដើម្បីរកគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អ ហើយនិងការអនុវត្តន៍តាមគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ឬរបស់នាងនោះ ?

សូមយល់អំពីប្រវត្តិ និង សាច់រឿងនៃព្រះគម្ពីរ

ការយល់អំពីប្រវត្តិ និង សាច់រឿងនៃវគ្គគម្ពីររៀបចំអ្នកដើម្បីស្គាល់គ្រប់សារដំណឹងល្អដែលមានក្នុងនោះ ។ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានទូន្មាន ៖ « សូមស្គាល់មេរៀនទាំងឡាយដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀន ។ សូមរៀនពីប្រវត្តិ និង សាច់រឿង ។ …សិក្សាព្រះគម្ពីរហាក់បីដូចជាព្រះគម្ពីរកំពុងនិយាយទៅកាន់អ្នក ដ្បិតនេះហើយគឺជាសេចក្តីពិត »( « Be Your Best Self »Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2009 ទំព័រ 68 ) ។

នៅពេលអានព្រះគម្ពីរ វាមានប្រយោជន៍ដើម្បីសួរសំណួរដូចជា ៖ «តើនរណាសរសេរខគម្ពីរទាំងនេះ ?» « តើខគម្ពីរទាំងនេះបានសរសេរទៅកាន់នរណា ?» « តើមានអ្វីកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងវគ្គគម្ពីរនេះ ? » ហើយ « តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកនិពន្ធសរសេរខគម្ពីរទាំងនេះ ?» ក្បាលជំពូកទាំងឡាយ ( សេចក្តីសង្ខេបដែលត្រូវបានសរសេរជាអក្សរទ្រេត នៅត្រង់កន្លែងចាប់ផ្តើមនៃជំពូកនិមួយៗ ) ផ្តល់នូវសេចក្តីសង្ខេបនៃព្រឹត្តិការណ៍ចំបងក្នុងជំពូក និង ជាញឹកញាប់ ឆ្លើយនូវសំណួរទាំងនេះ ។

វាក៏មានប្រយោជន៍ផងដែរដើម្បីរកមើលពាក្យពិបាកៗ និង ពាក្យមិនយល់ក្នុងវចនានុក្រម ។ នៅពេលដែលឃ្លា ឬ វគ្គមួយនៃព្រះគម្ពីរមានន័យមិនច្បាស់លាស់ នោះការពឹងផ្អែកទៅលើលេខយោងណាមួយអាចជួយអ្នកឲ្យយល់វាកាន់តែប្រសើរ ។

ដើម្បីហាត់ប្រើប្រាស់វិធីទាំងនេះ សូមអាននីហ្វៃ 3 17:1–10 ហើយរកមើលចម្លើយទាំងឡាយចំពោះសំណួរដែលមានដូចតទៅ ៖ តើនរណាជាអ្នកនិយាយ ? តើទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់នរណា ? តើអ្វីបាននឹងកំពុងតែកើតឡើង ? សូមចងចាំដើម្បីមើលក្បាលជំពូកសម្រាប់សេចក្តីសង្ខេបដ៏ខ្លី នៃព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយដែលកំពុងកើតឡើង ។

ការប្រើប្រាស់លេខយោងនៅក្នុងនីហ្វៃទី 3 17:1 សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោម នៅក្នុងសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើព្រះយេស៊ូវចង់មានន័យដូចម្តេចនៅពេលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « ពេលវេលារបស់យើងជិតមកដល់ហើយ ?»
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរពីពាក្យសំដីផ្ទាល់របស់អ្នកអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងរៀបចំដើម្បីយាងចេញពីហ្វូងមនុស្ស ។ តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់គង់នៅ ? តើទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការអ្វីសម្រាប់ហ្វូងមនុស្សទាំងនេះ ?

សូមរកមើលគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយ

គោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយគឺនៅអស់កល្បជានិច្ច ជាសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អដែលពុំផ្លាស់ប្តូរ ផ្តល់ការដឹកនាំសម្រាប់ជីវិតរបស់យើង ។ ពួកព្យាការីពីបុរាណបង្រៀនដល់យើងពីសេចក្តីពិតទាំងនេះតាមរយៈព្រឹត្តិការណ៍ រឿង ឬ ទេសនកថាទាំងឡាយដែលពួកលោកបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។

នៅពេលដែលអ្នកយល់អំពីប្រវត្តិ និង សាច់រឿងនៃវគ្គគម្ពីរ នោះអ្នកត្រូវបានរៀបចំដើម្បីស្គាល់គោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយដែលវាបង្រៀន ។ អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត បានពិពណ៌នានូវវីធីដ៏មានប្រយោជន៍មួយដើម្បីយល់អំពីគោលការណ៍ទាំងឡាយ ៖ « គោលការណ៍ទាំងឡាយគឺត្រូវបានផ្តោតទៅលើសេចក្តីពិត សម្រាប់ការអនុវត្ថក្នុងកាលៈទេសៈដ៏ទូលំទូលាយផ្សេងៗគ្នា ។ គោលការណ៍ពិតបង្កើតឲ្យមានការសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ទោះបីជាឋិតនៅក្រោមកាលៈទេសៈ ច្របូកច្របល់ និង បង្ខិតបង្ខំដ៏ខ្លាំងបំផុតក៏ដោយ ។ វាសក្តិសមនឹងកិច្ចខិតខំដ៏មហិមាដើម្បីរៀបចំសេចក្តីពិតដែលយើងប្រមូលសម្រាប់ជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដ៏សាមញ្ញអំពីគោលការណ៍ »(« Acquiring Spiritual Knowledge » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1993 ទំព័រ 86 )។

គោលការណ៍នៃដំណឹងល្អមួយចំនួនត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់លាស់ដោយការប្រើប្រាស់ឃ្លាទាំងឡាយដូចជា « ដូច្នេះហើយទើបយើងឃើញថា »ឬ« ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ »។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គោលការណ៍ភាគច្រើនមិនត្រូវបានថ្លែងដោយចំៗនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលការណ៍ទាំងនេះត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញតាមរយៈជីវិតនៃមនុស្សនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ គោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងនេះអាចត្រូវបានរកឃើញដោយការសួរដល់ខ្លួនឯងនូវសំណួរដូចជា ៖ « តើសារខាងវិញ្ញាណនៃព្រឹត្តិការណ៍នេះគឺជាអ្វី ?» « តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកសរសេរកត់ត្រានូវព្រឹត្តិការណ៍ ឬ ហេតុការណ៍នេះ ?» « តើអ្នកនិពន្ធចង់ឲ្យយើងរៀនពីអ្វី ? » ហើយ« តើអ្វីទៅជាសេចក្តីពិតដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គគម្ពីរនេះ ? »

ដើម្បីអនុវត្តឲ្យស្គាល់ពី គោលការណ៍ និង គោលលទ្ធិមួយចំនួនដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងនីហ្វៃទី 3 17:1–10 សូមសរសេរចម្លើយទៅក្នុងសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក មិនថាវាជាសកម្មភាព ក ឬ ខ ក៏ដោយ ។ សូមកុំភ្លេចអានក្បាលជំពូកសម្រាប់សេចក្តីសង្ខេបខ្លីៗ នៃជំពូកនេះ ។
1. តើនរណាកំពុងនិយាយនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ? តើទ្រង់កំពុងមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់នរណា ?តើអ្វីទៅជាសារខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងនីហ្វៃទី 3 17:1–10 ?
2. តើមានរឿងអ្វីខ្លះដែលអ្នកសរសេរខគម្ពីរទី 1 5–6 និង 9–10 ចង់ឲ្យយើងរៀនពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ? តើមានសេចក្តីពិតសំខាន់អ្វីខ្លះដែលអ្នកបានរៀនពីខគម្ពីរទាំងនេះ ?

សេចក្តីពិតមួយនៃដំណឹងល្អ ដែលអ្នកអាចកត់សម្គាល់ពីខរគម្ពីរទាំងនេះគឺថា ៖ ព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយតបចំពោះបំណងប្រាថ្នាដ៏ពិតប្រាកដរបស់យើងដើម្បីខិតកាន់តែជិតទ្រង់ ។

អនុវត្តគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយ

បន្ទាប់ពីអ្នកបានស្គាល់គោលលទ្ធិ និង គោលកាណ៍នៃដំណឹងល្អ នោះអ្នកត្រៀមខ្លូនដើម្បីអនុវត្ត និងធ្វើនូវអ្វីៗអំពីរឿងទាំងនោះ ។ នៅពេលដែលអ្នកអនុវត្តតាមអ្វីៗដែលអ្នកបានរៀន នោះអ្នកនឹងទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចំពោះសេចក្តីពិតនៃគោលការណ៍នេះ ( សូមមើល មរ៉ូណៃ 10:4–5 ) ។ រាល់មេរៀនដែលបានបង្រៀននៅក្នុងគេហដ្ឋាន ក្នុងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន និង ក្នុងសាសនាចក្រ និង នៅក្នុងសកម្មភាពនិមួយៗនៃកាតព្វកិច្ចចំពោះព្រះ និង បទពិសោធន៍នៃការអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនរបស់ក្រុមយុវនារី មានបំណងដើម្បីជួយយើងឲ្យអនុវត្តតាមអ្វីៗដែលយើងត្រូវបានបង្រៀន ។

រូបភាព

ប្រធាន ថូម៉ាស អេស. ម៉នសុន

ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍ ៖ « គោលដៅនៃការបង្រៀនដំណឹងល្អ…គឺមិនមែនដើម្បី‘ ចាក់ព័ត៌មាន ’ចូលទៅក្នុងចិត្តនៃ[អ្នករៀន]នោះទេ ។ … គោលដៅនោះគឺដើម្បីបំផុសគំនិតដល់បុគ្គលម្នាក់ៗឲ្យគិត ឲ្យដឹង ហើយបន្ទាប់មក ឲ្យធ្វើអ្វីម៉្យាងអំពីការរស់នៅតាមគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ »( in Conference Report ខែ តុលា ឆ្នាំ 1970 ទំព័រ 107 ) ។

ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលអ្នករៀន សូមសួរសំណួរដូចជា ៖ « តើព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីជាមួយនឹងចំណេះដឹងនេះ ? » « តើខ្ញុំបានទទួលការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណអ្វីខ្លះដើម្បីជួយខ្ញុំឲ្យរីកចម្រើនឡើង ? » « តើគោលការណ៍នេះអាចធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ខ្ញុំខុសប្លែកបែបណា ? » « ឥឡូវនេះ តើមានអ្វីខ្លះទៅដែលខ្ញុំអាចចាប់ផ្តើម ឬក៏ឈប់ធ្វើ ដើម្បីរស់នៅតាមសេចក្តីពិតនេះ ? » « បើសិនខ្ញុំធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀន តើជីវិតខ្ញុំនឹងបានប្រសើរឡើងយ៉ាងដូចម្តេច ?»

នៅក្នុងសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរជាកថាខណ្ឌខ្លីៗដែលពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចអនុវត្តតាមគោលការណ៍ ឬគោលលទ្ធិដែលអ្នកបានរៀនពី នីហ្វៃទី3 17:1–10 ។

ជំនាញ និង វីធីសាស្ត្រទាំងឡាយនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរ

ការប្រើប្រាស់ជំនាញ និង វីធីសាស្ត្រខាងក្រោមនឹងជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីប្រវត្តិនៃព្រះគម្ពីរ ហើយស្គាល់ និង អនុវត្តគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងនោះ ។ វីធីសាស្ត្រទាំងនេះនឹងត្រូវបានរៀបរាប់ប្រាប់នៅក្នុងសៀវភៅនេះទាំងស្រុង ។ សូមអានជំនាញនិមួយៗ ហើយជ្រើសរើសជំនាញមួយ ឬពីរដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកត្រូវការប្រើប្រាស់ជាញឹកញាប់នៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។

មូលហេតុ និង លទ្ធផល ។ សូមរកមើល ការទាក់ទងអត្ថន័យគ្នានៃពាក្យ បើសិន-បន្ទាប់មក និងដោយសារតែ-ដូច្នេះ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ នីហ្វៃទី 2 13:16–26 អាលម៉ា 34:33 ។

សេចក្តីយោងសម្រាប់បទគម្ពីរផ្សេងទៀត ។ ក្រុម តំណភ្ជាប់ ឬបណ្តុំព្រះគម្ពីរចូលគ្នាដើម្បី បញ្ជាក់អត្ថន័យ និង បង្កើនការយល់ដឹង ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមប្រៀបធៀប ម៉ូសាយ 11:2–6 14 និង ចោទិយកថា 17:14–20 ។ អ្នកក៏អាចប្រើប្រាស់លេខយោងដើម្បីស្វែងរកសេចក្តីយោងទាំងឡាយសម្រាប់បទគម្ពីរផ្សេងទៀត ។ ឧទាហរណ៍ ៖ នីហ្វែទី3 12:28–29 លេខយោង 29ក សេចក្តីយោងទាំងឡាយនៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា 42:23 ។

ការកំណត់សាច់រឿង ។ សូមកំណត់ឲ្យច្បាស់ថាជា នរណា អ្វី ពេលណា និង កន្លែងណា នៃព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ អាលម៉ា 31:1,6–11;32:1–6 សូមផ្តល់នូវសាច់រឿងសម្រាប់អាលម៉ា 32:21–43 ។

ពាក្យកន្លះទាំងឡាយ ។ ពាក្យ និង ឃ្លាទាំងឡាយដូចជា « ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ » ឬ « ដូច្នេះហើយទើបយើងឃើញថា » គឺជាការអញ្ជើញឲ្យឈប់ ហើយរកមើលការពន្យល់ទាំងឡាយអំពីអ្វីដែលទើបតែត្រូវបានសរសេរ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ អាលម៉ា 30:60, ហេលេមិន 6:35–36 , នីហ្វែទី3 18:30–32 ។

ការគូសចំណាំលើព្រះគម្ពីរ ។ សូមផាត់ព័ណ គូសរង្វង់ ឬគូសបន្ទាត់ពីក្រោមពាក្យ និង ឃ្លាសំខាន់ៗក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកដែលផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវអត្ថន័យពិសេសចំពោះខគម្ពីរនោះ ។ ហើយក៏សរសេរគំនិត អារម្មណ៍ ការយល់ដឹង ឬគោលការណ៍សំខាន់ខ្លីៗនៅលើគែមទំព័រផងដែរ ។ ការធ្វើបែបនេះនឹងជួយអ្នកឲ្យចងចាំនូវអ្វីដែលធ្វើឲ្យព្រះគម្ពីរមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នក ។

ការដាក់ជំនួសឈ្មោះ ។ សូមដាក់បញ្ចូលឈ្មោះរបស់អ្នកតែមួយនៅក្នុងព្រះ គម្ពីរ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ សូមដាក់ឈ្មោះរបស់អ្នកជំនួសឲ្យឈ្មោះរបស់នីហ្វៃនៅក្នុង នីហ្វៃទី1 3:7 ។

ការសញ្ចឹងគិត ។ ការសញ្ចឹងគិតមានន័យថា គិតឲ្យបានស៊ីជម្រៅអំពីរឿងមួយ ។ ការសញ្ចឹងគិតរួមមាន ការសួរសំណួរ ហើយនិងការវាយតម្លៃនូវអ្វីៗដែលអ្នកដឹង និង អ្វីៗដែលអ្នកបានរៀន ។ ជាញឹកញាប់ ការពិចារណាផ្តល់ជាលទ្ធផលឲ្យដឹងពីរបៀបដើម្បីអនុវត្តគោលការណ៍ក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។

ពាក្យដដែលៗ ។ ពាក្យ ឬឃ្លាទាំងឡាយដែលត្រូវបានសរសេរឡើងវិញ ប្រហែលមានសារៈសំខាន់សម្រាប់អ្នកអានមានចំណាប់អារម្មណ៍ ។ ពួកវាគឺជាតំរុយ ចំពោះអ្វីមួយដែលអ្នកសរសេរបានគិតថា វាសំខាន់ ។ វារួមមាននូវសកម្មភា ពសិក្សា ដើម្បីជួយសិស្សក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួននៅតាមផ្ទះ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ ពាក្យថា ដ៏គួរស្ញែងខ្លាចនៅក្នុងនីហ្វៃទី2 9:10,19,26–27,39,46–47 ពាក្យថា ចាំ នៅក្នុង ហេលេមិន 5:6–14 ។

ភាពផ្ទុយគ្នាក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ ម្តងម្កាល ពួកព្យាការីបានដាក់ដំណើរឿងនៃមនុស្ស គំនិត ឬព្រឹត្តិការណ៍នានាផ្សេងៗគ្នាឲ្យនៅក្បែរគ្នាក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ ភាពផ្ទុយគ្នារវាងរឿងពីរ កាន់តែធ្វើអោយមានភាពងាយស្រួលដើម្បីស្គាល់ និងយល់គោលការណ៍ដ៏សំខាន់ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អត្រូវបានបង្រៀន ។ សូមរកមើលភាពផ្ទុយគ្នាទាំងឡាយនៅក្នុងខគម្ពីមួយ បណ្តុំព្រះគម្ពីរ ឬជំពូកទាំងឡាយ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ នីហ្វៃទី2 2:27 អាលម៉ា 47–48 ។

បញ្ជីរឿងទាំងឡាយនៃបទព្រះគម្ពីរ ។ ការស្វែងរកបញ្ជីរឿងទាំងឡាយដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរអាចជួយអ្នកឲ្យយល់កាន់តែប្រសើរនូវអ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់ និង ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់កំពុងបង្រៀន ។ ពេលដែលអ្នកស្វែងរកបញ្ជីរឿង នោះអ្នកអាចនឹងដាក់លេខរៀងនៅលើចំណុចនិមួយៗ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ បញ្ជីនៃការប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតនានាក្នុងចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃដែលមាននៅក្នុងហេលេមិន 4:11–13 ។

និមិត្តសញ្ញានៃបទគម្ពីរ ។ ពាក្យទាំងឡាយមានដូចជា ដូច ខណៈពេល ឬ ប្រៀបដូចជា ជួយឲ្យស្គាល់អំពីសញ្ញាទាំងឡាយ ។ សូមព្យាយាមកំណត់អំពីអត្ថន័យនៃសញ្ញាទាំងនោះ ។ សូមប្រើលេខយោងទាំងឡាយ វចនានុក្រមព្រះគម្ពីរប៊ីប និង សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ដើម្បីជួយស្វែងរកអត្ថន័យនៃសញ្ញាទាំងនេះ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ សូមប្រៀបធៀប យ៉ាកុប 5:3, 75–77 ជាមួយនិង យ៉ាកុប 6:1–7 ។

ការនឹកគិតក្នុងចិត្ត ។ សូមគិតស្រមៃក្នុងចិត្តរបស់អ្នកអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងខណៈពេលដែលអ្នកអាន ។ សូមសួរសំណួរអំពីព្រឹត្តិការណ៍ និង ស្រមៃគិតថាអ្វីៗកំពុងកើតឡើងនៅពេលនេះ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ សូមព្យាយាមនឹកគិតអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ អេណុស 1:1–8 ។

និយមន័យនៃពាក្យ ។ ជាញឹកញាប់ ព្រះគម្ពីរប្រើប្រាស់ពាក្យទាំងឡាយដែលយើងមិនស្គាល់ ។ នៅពេលដែលអ្នកជួបប្រទះពាក្យដែលមិនយល់ សូមប្រើប្រាស់សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ លេខយោង ឬវចនានុក្រមទូទៅមួយដើម្បីស្វែងរកអត្ថន័យរបស់វា ។

សូមជ្រើសរើស និង ប្រើប្រាស់ជំនាញមួយនៃជំនាញទាំងឡាយពីផ្នែកខាងលើនេះគឺ « ជំនាញ និង វីធីសាស្ត្រទាំងឡាយនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរ » ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរអំពីរបៀបដែលជំនាញនេះបានជួយអ្នកក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។
សូមសរសេរសេចក្តីនេះនៅខាងក្រោមកិច្ចការដែលដាក់ឲ្យថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សាមេរៀនអំពី « ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ » ហើយបានបញ្ចប់វានៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សម្រាប់សំណួរ គំនិត និងការយល់ដឹងបន្ថែមទៀត ខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖