Inleiding tot de brief van Paulus aan de gemeente van Efeze
Waarom dit boek bestuderen?
‘Efeze is een brief voor de hele wereld, voor Joden en andere volken, voor mannen en vrouwen, voor ouders en kinderen, voor meesters en dienstknechten. De brief was de zin en wil van God in de tijd van Paulus, en is de stem van inspiratie in onze tijd, een universele uitnodiging en toepassing.
‘[…] De brief bevat enkele van de beste woorden van Paulus, en is een document dat over beginselen gaat, over het evangelie van God in al zijn verlossende heerlijkheid.’ (Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 delen [1965–1973], 2:489.)
Als de cursisten de brief aan de heiligen in Efeze bestuderen, kunnen ze geïnspireerd worden om wereldse zaken terzijde te leggen en geestelijk te groeien, zodat ze vollediger aan de eenheid en broederschap van de kerk kunnen deelnemen.
Wie heeft dit boek geschreven?
De apostel Paulus heeft de brief aan de heiligen in Efeze geschreven (zie Efeze 1:1).
Wanneer en waar is de brief geschreven?
Paulus heeft verklaard dat hij in de gevangenis zat toen hij de brief aan de heiligen in Efeze schreef (zie Efeze 3:1; 4:1; 6:20). Efeze is waarschijnlijk tijdens de eerste gevangenschap van Paulus in Rome geschreven, rond 60–62 n.C. (Zie Gids bij de Schriften, ‘Brieven van Paulus’, scriptures.lds.org.) In die tijd had Paulus huisarrest, maar hij mocht bezoekers ontvangen en het evangelie verkondigen (zie Handelingen 28:16–31).
Aan wie is de brief geschreven en waarom?
In Efeze 1:1 staat dat de brief is geschreven aan ‘de heiligen en gelovigen in Christus Jezus die in Efeze zijn.’ Maar de oude manuscripten van Efeze bevatten niet de woorden ‘die in Efeze zijn’. Daaruit blijkt de mogelijkheid dat Paulus de brief niet specifiek aan de heiligen in Efeze had gericht, maar aan verscheidene gemeenten, waaronder die in Efeze. Efeze was de plek van waaruit Paulus zijn derde zendingsreis voltooide (zie Handelingen 19:9–10; 20:31), en hij had deze mensen bijzonder lief (zie Handelingen 20:17, 34–38).
In deze brief richt Paulus zich tot heidense leden van de kerk (zie Efeze 2:11) die wellicht pas lid van de kerk waren geworden (zie Efeze 1:15). Hij schreef de brief om de spiritualiteit en het getuigenis te ontwikkelen van de mensen die al lid van de kerk waren. Hij wilde dat deze bekeerlingen in geestelijke kennis van God en de kerk zouden groeien (zie Efeze 1:15–18; 3:14–19). Hij wilde de eenheid bevorderen tussen Joodse en andere heiligen (zie Efeze 2:11–22; 4:1–16; 5:19–6:9). En hij wilde de heiligen aanmoedigen om het kwaad te weerstaan (zie Efeze 4:17–5:18; 6:10–18). Veel heiligen in Efeze leefden goed genoeg om het eeuwig leven te ontvangen. (Zie Efeze 1:13; Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 2:493–494.)
Wat zijn enkele kenmerkende elementen van dit boek?
Efeze bevat veel leerstellingen en beginselen die de heiligen der laatste dagen ook kennen, zoals vooraardse ordening, de bedeling van de volheid der tijden, de Heilige Geest der belofte, het belang van profeten en apostelen, het beginsel van één ware en verenigde kerk, en de verschillende ambten en functies in de organisatie van de kerk. Deze brief bevat ook enkele uitstekende leringen over het gezin.
Overzicht
Efeze 1:1–4:16 Paulus schrijft over de vooraardse ordening van de heiligen om het evangelie te ontvangen; over de bedeling van de volheid der tijden; over de verzegeling door de Heilige Geest der belofte; over verlossing door genade; over het verenigen van Joden en andere heiligen in de kerk; over één Heer, één geloof, één doop; over het doel van de kerk; en over de organisatie van de kerk op een fundament van profeten en apostelen, met Jezus Christus als de hoeksteen. Paulus schrijft dat God in de bedeling van de volheid der tijden alles in Christus zal verenigen.
Efeze 4:17–6:24 Paulus moedigt de heiligen aan om in hun dagelijks leven ware leer toe te passen. Hij moedigt ze aan om de oude mens (hun voormalige zonden) af te leggen en zich te bekleden met de nieuwe mens die ze door Christus zijn geworden. Hij geeft raad aan vrouwen, mannen, kinderen, ouders, dienstknechten, meesters en gemeenten. Hij moedigt de heiligen aan om ‘de hele wapenrusting van God’ aan te trekken (Efeze 6:11).