Inleiding tot de brief van Paulus aan de Galaten

Waarom dit boek bestuderen?

De brief van Paulus aan de Galaten was tot de Joodse christenen gericht, die van de Heer afdwaalden door zich opnieuw op de werken van de wet van Mozes te verlaten. De apostel Paulus probeerde dat probleem op te lossen door nadruk te leggen op het verschil tussen het zware ‘juk’ van de wet van Mozes, dat tot geestelijke gevangenschap leidt, en het evangelie van Jezus Christus, dat tot geestelijke vrijheid leidt. Als de cursisten deze brief bestuderen, krijgen ze meer waardering voor de vrijheid die het evangelie van Jezus Christus biedt.

Wie heeft dit boek geschreven?

De apostel Paulus heeft Galaten geschreven (zie Galaten 1:1).

Wanneer en waar is de brief geschreven?

Paulus heeft zijn brief aan de Galaten waarschijnlijk tijdens zijn reis door Macedonië geschreven, gedurende zijn derde zendingsreis, rond 55–57 n.C. (Zie Gids bij de Schriften, ‘Brieven van Paulus’.)

Aan wie is de brief geschreven en waarom?

‘Het is niet helemaal duidelijk aan welke gemeenten deze brief was gericht. Ze waren in het Noorden van Galatië, het district waarvan Ancyra de hoofdstad was, gevestigd, of in het district langs de grens van Frygië en Galatië, dat Paulus gedurende zijn eerste zendingsreis had bezocht. In ieder geval bezocht Paulus de kerken in Galatië tijdens zijn tweede (Handelingen 16:6) en derde (Handelingen 18:23) zendingsreis.’ (Gids bij de Schriften, ‘Brieven van Paulus: Brief aan de Galaten’.)

Paulus schreef aan de heiligen in Galatië omdat hij zich ernstig zorgen maakte dat zij van de Heer afdwaalden en de leringen volgden van mensen die ‘het Evangelie van Christus [wilden] verdraaien’ (zie Galaten 1:6–7). Joodse christenen onderwezen heidense christenen in de valse leer dat zij besneden moesten worden en de rituele vereisten van de wet van Mozes moesten naleven om verlost te worden. (Zie Galaten 6:12; zie ook Handelingen 15:1.) Sommige heiligen in Galatië hadden de leringen van die mensen aanvaard (zie Galaten 4:10).

De belangrijkste redenen waarom Paulus deze brief schreef:

Zich verdedigen tegen de beschuldigingen van de valse leraren die zich tegen hem gekeerd hadden.
Verkondigen dat alle mensen, Joden en andere volken, door de verzoening van Jezus Christus verlost kunnen worden als ze hun geloof op Jezus Christus richten en niet op de werken van de wet van Mozes.
De rol van de wet van Mozes in het plan van God verduidelijken.
Onderscheid maken tussen het oude verbond dat God met Mozes had gesloten en het nieuwe verbond in Christus.
De heiligen aansporen om de Geest bij zich te hebben.

Wat zijn enkele kenmerkende elementen van dit boek?

Het boek Galaten is de meest gepassioneerde brief van Paulus, waarin hij de afgedwaalde leden van de kerk en de valse leraren die hen probeerden te beïnvloeden, berispte. Galaten bevat de eerste melding die Paulus van de leer van rechtvaardiging maakt: wij worden niet door de werken van de wet van Mozes gerechtvaardigd, maar door ons geloof in Jezus Christus. De brief vergelijkt ‘de begeerte van het vlees’ met ‘de vrucht van de Geest (Galaten 5:16–25).

Overzicht

Galaten 1–2 Paulus schrijft de heiligen in Galatië omdat ze van de Heer waren afgedwaald en valse leerstellingen hadden aanvaard. Hij verdedigt zijn roeping als apostel door over zijn voormalige strijd tegen de kerk en zijn bekering te vertellen. Hij zegt dat hij rechtstreekse openbaring van God had ontvangen en verduidelijkt dat zijn zending onder de heidenen door de apostelen was goedgekeurd. Hij legt uit dat hij een keer onenigheid met Petrus over de heidense heiligen had. Hij vertelt dat mensen niet door de werken van de wet van Mozes gerechtvaardigd worden maar door geloof in Jezus Christus.

Galaten 3–4 Paulus verdedigt de boodschap van het evangelie. Hij legt uit dat Abraham een voorbeeld is van iemand die door geloof werd gerechtvaardigd en niet door de werken van de wet van Mozes. Door de verzoening heeft Jezus Christus de mensheid van de vloek van de wet verlost. Het doel van de wet van Mozes was om een ‘leermeester […] tot Christus’ te zijn. Door geloof en de doop ontvangen heiligen de zegeningen van de verzoening, sluiten ze het evangelieverbond, worden ze door Christus erfgenamen van God en zijn ze niet langer dienstknechten maar kinderen van God.

Galaten 5–6 Paulus roept de heiligen op standvastig in het evangelieverbond van Christus te blijven. Paulus vergelijkt het leven van iemand die bij de ‘werken van het vlees’ betrokken is met iemand die de ‘vrucht van de Geest’ ontvangt. Hij legt uit dat de heiligen elkaars lasten moeten dragen en niet moe mogen worden goed te doen. We oogsten wat we zaaien.