Bijbel

Verzameling Hebreeuwse en christelijke geschriften die goddelijke openbaringen bevat. Het woord Bijbel betekent ‘boeken’. De Bijbel is het werk van een groot aantal profeten en geïnspireerde schrijvers die gedreven door de Heilige Geest schreven (2 Petr. 1:21).

De christelijke Bijbel is verdeeld in het Oude en het Nieuwe Testament. Het Oude Testament bevat de Schriftuur die gebruikt werd door de Joden in Palestina ten tijde van de aardse bediening van de Heer. Het Nieuwe Testament, dat geschriften bevat uit de apostolische periode, wordt als even heilig en gezaghebbend beschouwd als de Joodse Schriftuur. De boeken van het Oude Testament, die haast zonder uitzondering in het Hebreeuws geschreven zijn, zijn ontleend aan een nationale literatuur die vele eeuwen besloeg. De boeken van het Nieuwe Testament daarentegen zijn het werk van één geslacht en zijn grotendeels in het Grieks geschreven.

In de titel ‘Oude Testament’ staat testament voor het Hebreeuwse woord dat ‘verbond’ betekent. Het oude verbond is de wet die Mozes ontving toen Israël de volheid van het evangelie, die Gods volk vanaf het begin van de sterfelijkheid had gekend, verwierp. Het nieuwe verbond is het evangelie zoals Jezus Christus dat onderwees.

In de Hebreeuwse Bijbel (het Oude Testament) waren de boeken in drie groepen verdeeld: de wet, de profeten en de geschriften. De Bijbel die gebruikt wordt door de christelijke wereld deelt de boeken naar onderwerp in, zoals de historische, dichterlijke en profetische boeken.

Doorgaans staan de boeken van het Nieuwe Testament in deze volgorde: de vier evangeliën en Handelingen; de brieven van Paulus; de algemene brieven van Jakobus, Petrus, Johannes en Judas; en de Openbaring van Johannes.

De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen eerbiedigt de Bijbel en verklaart tegelijkertijd dat de Heer door zijn profeten van de laatste dagen openbaring blijft geven die het bijbelse verslag van Gods handelingen met de mensheid ondersteunt en staaft.