Oude Testament

De geschriften van profeten vanouds, die handelden onder de invloed van de Heilige Geest en die vele eeuwen lang getuigden van Christus en van zijn toekomstige bediening. Het Oude Testament bevat tevens de geschiedenis van Abraham en zijn afstammelingen, en van het verbond, ofwel testament, dat de Heer met Abraham en zijn nageslacht sloot.

De eerste vijf boeken van het Oude Testament zijn geschreven door Mozes. Het zijn Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium. Genesis heeft betrekking op het ontstaan van de aarde, de mensheid, de talen en rassen, en het begin van het huis van Israël.

De historische boeken vermelden de geschiedenis van Israël. Het zijn de boeken Jozua, Richteren, Ruth, 1 en 2 Samuel, 1 en 2 Koningen, 1 en 2 Kronieken, Ezra, Nehemia en Esther.

De poëtische boeken vermelden een klein deel van de wijsheid en de literatuur van de profeten. Het zijn de boeken Job, Psalmen, Spreuken, Prediker, Hooglied en Klaagliederen.

De profeten waarschuwden Israël voor zijn zonden en getuigden van de zegeningen die volgen op gehoorzaamheid. Zij profeteerden over de komst van Christus, die verzoening zou doen voor de zonden van hen die zich bekeren, de verordeningen ontvangen en het evangelie naleven. De boeken van de profeten zijn Jesaja, Jeremia, Ezechiël, Daniël, Hosea, Joël, Amos, Obadja, Jona, Micha, Nahum, Habakuk, Zefanja, Haggaï, Zacharia en Maleachi.

De meeste boeken in het Oude Testament zijn in het Hebreeuws geschreven. Enkele boeken staan gedeeltelijk in het Aramees, een verwante taal.