Markus
Johannes Markus, uit het Nieuwe Testament, was de zoon van Maria die in Jeruzalem woonde (Hand. 12:12); mogelijkerwijs was hij een neef van Barnabas (Kol. 4:10). Hij vergezelt Paulus en Barnabas op hun eerste zendingsreis vanuit Jeruzalem; hun wegen gaan uiteen in Perge (Hand. 12:25; 13:5, 13). Later gaat hij met Barnabas mee naar Cyprus (Hand. 15:37–39). Hij is bij Paulus in Rome (Kol. 4:10; Fil. 1:24); bij Petrus in Babylon (vermoedelijk Rome) (1 Petr. 5:13); en tenslotte bij Timotheüs in Efeze (2 Tim. 4:11).
Het Evangelie naar Markus
Het tweede boek in het Nieuwe Testament. Markus’ evangelie is vermoedelijk op aanwijzing van Petrus geschreven. Zijn oogmerk is de Heer te beschrijven als de Zoon van God, die leefde en optrad onder de mensen. Krachtig, maar toch nederig, beschrijft Markus de indruk die Jezus op de omstanders maakte. Volgens de overlevering heeft Markus na Petrus’ dood Egypte bezocht, alwaar hij de kerk in Alexandrië organiseerde. Hij is uiteindelijk de martelaarsdood gestorven.
Zie Evangeliënharmonie in het aanhangsel voor een overzicht van gebeurtenissen in het leven van de Heiland die in het Evangelie van Markus worden beschreven.