Hel

Hedendaagse openbaring hecht aan het woord hel minstens twee betekenissen. In de eerste plaats is het de tijdelijke verblijfplaats in de geestenwereld van hen die in het sterfelijk leven ongehoorzaam zijn geweest. In deze betekenis komt er aan de hel een eind. De geesten die daar verblijven, zullen in het evangelie worden onderwezen. Na hun bekering zullen zij uit de doden worden opgewekt tot die graad van heerlijkheid waarvoor zij zich waardig hebben betoond. Wie zich niet bekeren, maar toch geen zonen van het verderf zijn, zullen gedurende het gehele millennium in de hel blijven. Na deze duizendjarige kwelling zullen zij worden opgewekt tot een telestiale heerlijkheid (LV 76:81–86; 88:100–101).

In de tweede plaats is het de permanente verblijfplaats van hen die niet door de verzoening van Jezus Christus worden verlost. In deze betekenis is de hel blijvend en bestemd voor hen die ‘vuil blijven’ (LV 88:35, 102). Dit is het oord waar Satan, zijn engelen en de zonen van het verderf — zij die de Zoon verloochenen nadat de Vader Hem heeft geopenbaard — voor eeuwig zullen wonen (LV 76:43–46).

Soms wordt de hel in de Schriften de buitenste duisternis genoemd.