មេរៀនទី 29
នីហ្វៃទី 2 9:1–26
សេចក្តីផ្ដើម
នៅក្នុងទេសនកថាមួយដល់សាសន៍នីហ្វៃ យ៉ាកុបបានចាប់ផ្ដើមដោយការដកស្រង់ការព្យាករណ៍របស់អេសាយខ្លះៗ អំពីព្រះអម្ចាស់ដែលប្រោសលោះប្រជាជនក្នុងសេចក្ដីសញ្ញារបស់ទ្រង់ ។ ផ្នែកនៃទេសនកថារបស់យ៉ាកុបនេះ មាននៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 6–8 ( សូមមើល មេរៀនទី 28 នៅក្នុងសៀវភៅសិក្សានេះ ) ។ ការបន្ដនៃទេសនកថាពីរថ្ងៃនេះ មាននៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 9–10 ។ ក្រោយពីការដកស្រង់ពីអេសាយ យ៉ាកុបបានចែកចាយទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនគាត់ អំពីដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ —អំពីព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីសង្គ្រោះយើងពីឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ និង លទ្ធផលនៃអំពើបាបរបស់យើង ។ ប្រធាន យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ បានបង្រៀនថា នីហ្វៃទី 2 9 រួមមាន « សេចក្ដីថ្លែងដ៏បំភ្លឺបំផុតមួយដែលធ្លាប់បានធ្វើទាក់ទងនឹងដង្វាយធួន » ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា « វាគួរតែបានអានដោយប្រុងប្រយ័ត្នដោយមនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងការស្វែងរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ( Answers to Gospel Questions comp. យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ ជុញ្ញ័រ 5 vols ។ [ 1957–66 ]4:57 ) ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
នីហ្វៃទី 2 9:1–9
យ៉ាកុបពន្យល់ពីឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់
មុនពេលចាប់ផ្ដើមរៀន ចូរសរសេរពាក្យវិរូបដ៏គួរស្ញែងខ្លាចនៅកណ្ដាលក្ដារខៀន ។
ចាប់ផ្ដើមមេរៀនដោយពន្យល់ថានីហ្វៃទី 2 –9 មានបន្ដទេសនកថាដែលសិស្សសិក្សានៅមេរៀនមុន ។ សូមរំឭកសិស្សថា នៅក្នុងផ្នែកដំបូងនៃទេសកថានេះ មាននៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 6–8 យ៉ាកុបបានដកស្រង់ពីអេសាយដើម្បីបង្រៀនអំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ក្នុងការរំដោះប្រជាជនក្នុងសេចក្ដីសញ្ញារបស់ទ្រង់ពីស្ថានភាពបាត់បង់ និង ខ្ចាត់ខ្ចាយរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលគាត់បានបន្ដទេសនកថារបស់គាត់ យ៉ាកុបបានបង្រៀនពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះយើងទាំងអស់គ្នាចេញពីស្ថានភាពធ្លាក់ និង ពោរពេញដោយអំពើបាបរបស់យើង ។
សូមទាញយកចំណាប់អារម្មណ៍របស់សិស្សលើឃ្លា ដែលអ្នកបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។
-
តើមានគិតដល់អ្វី នៅពេលអ្នកគិតអំពីវិរូបដ៏គួរស្ញែងខ្លាចមួយ ?
ដើម្បីឆ្លើយនឹងសំណួរនេះ សិស្សអាចនិយាយពីសត្វចម្លែកក្នុងការស្រមៃបាន ។ ប្រសិនបើពួកគេឆ្លើយ សូមពន្យល់ថា អ្វីៗដែលពិតអាចគួរឲ្យខ្លាចជាង សត្វចម្លែកក្នុងការស្រមៃ ដោយសារវាអាចនាំមកនូវការឈឺដ៏យូរអង្វែង ។ សូមប្រាប់សិស្សថា យ៉ាកុបបានប្រើឃ្លា « វិរូបដ៏គួរស្ញែងខ្លាច » ដើម្បីពិពណ៌នាពីលក្ខខណ្ឌមួយដែលយើងទាំងអស់គ្នានឹងជួប និង ការឈឺចាប់ដ៏អស់កល្បដែលអាចជាលទ្ធផលពីវា ។ សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 9:10ដោយស្ងាត់ៗ ដោយស្វែងរកធាតុផ្សំពីរនៃវិរូបដែលយ៉ាកុបបានពិពណ៌នានោះ ។ នៅពេលសិស្សចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ សូមបន្ថែមចម្លើយលើក្ដារខៀនដូចដែលបានបង្ហាញនៅខាងក្រោម ៖
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីការប្រើពាក្យរបស់យ៉ាកុបដូចជា សេចក្ដីស្លាប់ និង ស្ថាននរក សូមពន្យលល់ថា ពាក្យទាំងពីរនេះសំដៅលើការបែកមួយប្រភេទ ។ នៅពេលយ៉ាកុបប្រើពាក្យ សេចក្ដីស្លាប់ នៅក្នុងទេសនកថានេះ គាត់បានសំដៅទៅលើ « សេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ » ដែលជាការបែកនៃរូបកាយខាងសាច់ឈាមពីវិញ្ញាណ ។ នៅពេលគាត់បានប្រើពាក្យ ស្ថាននរក គាត់បានយោងទៅលើ « សេចក្ដីស្លាប់នៃវិញ្ញាណ » ដែលជាការបែករបស់មនុស្សម្នាក់ពីវត្តមាននៃព្រះ ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ការបែកនេះជារឿយៗគឺសំដៅទៅលើ « សេចក្ដីស្លាប់នៃវិញ្ញាណ » ។
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 9:6 ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។ សូមឲ្យពួកគេស្វែងរកមូលហេតុនៃសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ និង សេចក្ដីស្លាប់នៃវិញ្ញាណ ។
-
តើមានព្រឹត្តិការណ៍អ្វីដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ និង សេចក្ដីស្លាប់នៃវិញ្ញាណដល់យើងទាំងអស់គ្នានោះ ? ( អ្នកគួរតែពន្យល់ថា ជាលទ្ធផលពីការធ្លាក់ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានកាត់ចេញពីវត្តមាននៃព្រះ ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវស្លាប់ខាងរូបកាយនៅទីបំផុត ។
សូមពន្យល់ថា នៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 9:7–9យ៉ាកុបបង្រៀនពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់យើង ប្រសិនបើគ្មានដង្វាយធួន ហើយឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់នោះនៅតែមានជារៀងរហូត ។ ដើម្បីរៀបចំសិស្សឲ្យសិក្សាពីខគម្ពីរទាំងនេះ អ្នកអាចឲ្យនិយមន័យពាក្យពីរបីនៅក្នុងខទី 7 ៖ នៅពេលយ៉ាកុបបាននិយាយអំពី « សេចក្ដីជំនុំជម្រះទីមួយដែលធ្លាក់មកលើមនុស្ស » គាត់សំដៅទៅលើលទ្ធផលនៃការធ្លាក់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ា ។ នៅពេលគាត់និយាយអំពី « ការពុករលួយ » គាត់សំដៅលើរូបកាយខាងសាច់ឈាមរបស់យើង ដែលនឹងស្លាប់ ។ នៅពេលគាត់និយាយអំពី « មិនអាចពុករលួយ » គាត់សំដៅទៅលើរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញរបស់យើង ដែលនឹងរស់នៅជារៀងរហូត ។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 9:7–9ឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យស្វែងរកឃ្លាដែលពិពណ៌នាពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់រូបកាយ និង វិញ្ញាណរបស់យើង ប្រសិនបើសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ និង សេចក្ដីស្លាប់នៃវិញ្ញាណនៅតែមានជារៀងដរាបទៅ ។
-
ប្រសិនបើគ្មានដង្វាយធួនទេ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងដល់រូបកាយរបស់យើង ?
-
ប្រសិនបើគ្មានដង្វាយធួនទេ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងដល់វិញ្ញាណរបស់យើង ?
ដើម្បីបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលនឹងជាជោគវាសនារបស់យើង បើសិនជាគ្មានដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេនោះ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមឮៗ ដោយអែលឌើរ ឌី. ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិននៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។
« ប្រសិនបើការបែកចេញពីព្រះរបស់យើង និង សេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយរបស់យើងកើតមានជាដរាប នោះសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌នឹងគ្មានន័យអ្វីទាំងអស់ ។ មែនហើយ យើងនឹងមានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើស ប៉ុន្ដែតើវាបានប្រយោជន៍អ្វី ? លទ្ធផលចុងក្រោយនឹងដូចគ្នាជានិច្ច មិនថាសកម្មភាពរបស់យើងយ៉ាងណានោះទេ ៖ សេចក្ដីស្លាប់ដោយគ្មានសង្ឃឹមពីការរស់ឡើងវិញ និង គ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមពីស្ថានសួគ៌នោះ ។ មិនថាយើងអាចជ្រើសដើម្បីក្លាយជាល្អ ឬ អាក្រក់ប៉ុណ្ណាទេ យើងទាំងអស់គ្នានឹងបញ្ចប់ទៅជា ‹ ពួកពលបរិវានៃអារក្ស › ។ [ នីហ្វៃទី 2 9:9។] » ( « Moral Agency” Ensignែ មិថុនា ឆ្នាំ 2009 ទំព័រ 50 ) ។
នីហ្វៃទី 2 9:10–26
យ៉ាកុបបង្រៀនថា តាមរយៈដង្វាយធួន ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងរំដោះយើងចេញពីឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ និង ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់យើង ។
សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 9:10 ម្ដងទៀត ។
-
យោងតាមខគម្ពីរនេះ តើព្រះបានរៀបចំអ្វីសម្រាប់យើង ?
សូមបញ្ជាក់ថា សារលិខិតសំខាន់របស់យ៉ាកុបនៅក្នុងទេសនកថានេះគឺថា ព្រះបានរៀបចំ « ផ្លូវសម្រាប់ឲ្យយើងរំដោះខ្លួនចេញពីក្រញ៉ាំនៃ … សេចក្ដីស្លាប់ និង ស្ថាននររក » ។ ការរំដោះនេះ—ចេញពីសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ និង នៃវិញ្ញាណដែលនាំមកដោយការធ្លាក់—ត្រូវបានធានាដោយសារការពលិកម្មនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមបែងចែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ជាពីរក្រុម ។ សូមអញ្ជើញក្រុមទីមួយអាន នីហ្វៃទី 2 9:5, 19–21 ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយស្វែងរកការពិពណ៌នានៃការពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រាប់យើង ។ សូមអញ្ជើញក្រុមទីពីរអាន នីហ្វៃទី 2 9:11–12, 15, 22ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយស្វែងរកឃ្លាអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានសង្គ្រោះយើងចេញពីសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ ។ ( វាអាចជួយច្រើន បើសរសេរសេចក្ដីយោងទាំងនេះដាក់នៅលើក្ដារខៀន) ។
នៅពេលសិស្សមានពេលវេលាអាន សូមសួរក្រុមទីមួយនូវសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះស្ម័គ្រព្រះទ័យដើម្បីរងទុក្ខអ្វីខ្លះ ដើម្បីទ្រង់អាចរំដោះយើងចេញពីសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ និង នៃវិញ្ញាណនោះ ? តើការពិពណ៌នាអ្វីដែលអ្នកឃើញថា មានអត្ថន័យខ្លាំងដល់អ្នក ?
-
យ៉ាកុបបានបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងនូវការឈឺចាប់នៃមនុស្សទាំងអស់ ។ តើការណ៍នេះមានអត្ថន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នក ? តើចំណេះដឹងនេះ មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាដល់អារម្មណ៍របស់អ្នកអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? ( ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីទំហំនៃការពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អ្នកអាចបញ្ឈប់ការពិភាក្សាបន្ដិច ហើយបញ្ជាក់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងនូវការឈឺចាប់នៃមនុស្សទាំងអស់ដែលបានរស់នៅ ព្រមទាំងអ្នកដែលនឹងមករស់នៅលើផែនដីនេះ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីលក្ខណៈផ្ទាល់នៃការពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ សូមពិចារណាពីការអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរឈ្មោះរបស់ពួកគេនៅក្បែររឹមទំព័រជិត នីហ្វៃទី 2 9:21ធ្វើជាការរំឭកមួយថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងនូវការឈឺចាប់របស់ពួកគេ ។
សូមសួរក្រុមទីពីរនូវសំណួរខាងក្រោម ៖
-
តើឃ្លាអ្វីដែលអ្នករកឃើញអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានសង្គ្រោះយើងចេញពីសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ ?
-
យោងតាម នីហ្វៃទី 2 9:22 តើនរណានឹងត្រូវរស់ឡើងវិញ ហើយនាំត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមាននៃព្រះវិញ ?
សូមបើកត្រឡប់ទៅឃ្លា « វិរូបដ៏គួរស្ញែងខ្លាច » នៅលើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សនិយាយជាពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ពីអ្វីដែលយ៉ាកុបបានបង្រៀនអំពីរបៀបដែលយើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះចេញពី « វិរូប » នេះ ។ សូមធានាថា សិស្សយល់ថា តាមរយៈដង្វាយធួន ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងរំដោះមនុស្សជាតិទាំងអស់ចេញពីសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ និង នៃវិញ្ញាណដែលនាំមកដោយសារការធ្លាក់ ។សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់សរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ។
សូមរំឭកសិស្សថា បន្ថែមលើការរំដោះមនុស្សជាតិទាំងអស់ចេញពីសេចក្ដីស្លាប់នៃរូបកាយ និង នៃវិញ្ញាណដែលបណ្ដាលមកពីការធ្លាក់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចរំដោះយើងចេញពីសេចក្ដីស្លាប់នៃវិញ្ញាណដែលបណ្ដាលមកពីអំពើបាបរបស់យើងផ្ទាល់ ។
សូមពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានពិពណ៌នាស្ថានភាពរបស់មនុស្សដែលមានអំពើបាបដែលឈរនៅពីមុខព្រះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកការពិពណ៌នាទាំងនេះ ខណៈពេលដែលសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 9:15–16, 27ឮៗ ។
-
តើយ៉ាកុបបានពិពណ៌នាស្ថានភាពរបស់មនុស្សដែលមានអំពើបាបដែលឈរនៅពីមុខព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា យ៉ាកុបក៏បានពិពណ៌នាពីស្ថានភាពរបស់មនុស្សដែលបរិសុទ្ធដែលឈរនៅពីមុខព្រះដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកការពិពណ៌នាទាំងនេះ ខណៈពេលដែលសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 9:14, 18ឮៗ ។
-
តើយ៉ាកុបបានពិពណ៌នាស្ថានភាពរបស់មនុស្សដែលបរិសុទ្ធដែលឈរនៅពីមុខព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមបង្ហាញថា ខណៈពេលដែលការរំដោះពីការធ្លាក់គឺជាអំណោយទានមួយដល់មនុស្សជាតិគ្រប់រូប ការរំដោះរបស់យើងចេញពីលទ្ធផលនៃអំពើបាបរបស់យើង ពឹងផ្អែកមួយផ្នែកលើបំណងប្រាថ្នា និង សកម្មភាពរបស់យើង ។ សូមសរសេរអ្វីខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ៖ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចយកឈ្នះលើលទ្ធផលនៃអំពើបាបរបស់យើង នៅពេលយើង …
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 9:21, 23–24ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្វែងរកឃ្លានានាដើម្បីបំពេញប្រយោគនៅលើក្ដារខៀននេះ ។
-
យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើអ្នកនឹងបំពេញប្រយោគនេះដោយរបៀបណា ? ( ចម្លើយរបស់សិស្សគួរឆ្លុះបញ្ចាំងពីការបំពេញប្រយោគខាងក្រោមដូចជា ៖ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចយកឈ្នះលើលទ្ធផលនៃអំពើបាបរបស់យើង នៅពេលយើងមានសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រែចិត្ត ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក និង តស៊ូដល់ទីបញ្ចប់ ។ នៅពេលពួកគេចែកចាយចម្លើយរបស់ពួកគេ សូមបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅលើក្ដារខៀន) ។
សូមបញ្ចប់មេរៀននេះ ដោយការជ្រើសរើសសកម្មភាពមួយខាងក្រោម ។ សកម្មភាពទាំងពីរមានគោលបំណងដើម្បីជួយសិស្សឲ្យគិតអំពីអត្ថន័យដែលដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានន័យដល់ពួកគេ ហើយដើម្បីចែកចាយអារម្មណ៍របស់ពួកគេអំពីទ្រង់ ។
-
សូមឲ្យសិស្សមើលត្រួសៗក្នុង នីហ្វៃទី 2 9:1–22 ហើយរកខគម្ពីរទាំងអស់ដែលចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យថា ឱ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សអានប្រយោគទីមួយនៃខគម្ពីរទាំងនោះឮៗ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សសរសេរប្រយោគស្រដៀងគ្នានៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ដោយពិពណ៌នាពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ អំពីការដឹងគុណចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ការពលិកម្មរបស់ទ្រង់សម្រាប់ពួកគេ ។ សូមឲ្យពួកគេធ្វើតាមគំរូរបស់យ៉ាកុបដោយចាប់ផ្ដើមប្រយោគនីមួយៗដោយពាក្យ ឱ និងបញ្ចប់ដោយឧទានសញ្ញាមួយ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយប្រយោគរបស់ពួកគេ បើតាមដែលសមរម្យ ។ សូមធានាថា ពួកគេយល់ថា ពួកគេមិនចាំបាច់មានអារម្មណ៍ថា មានកាតព្វកិច្ចដើម្បីចែកចាយអារម្មណ៍ ឬ បទពិសោធន៍ណាដែលសម្ងាត់ ឬ ផ្ទាល់ខ្លួនខ្លាំងនោះទេ ។
-
សូមច្រៀង ឬ អានពាក្យក្នុងបទ « ខ្ញុំឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យ » ទាំងអស់គ្នាក្នុងថ្នាក់ ( ទំនុកតម្កើង ទំព័រ 22 ) ឬ ទំនុកតម្កើងផ្សេងទៀតអំពីដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សជ្រើសរើសឃ្លាពីក្នុងទំនុកតម្កើងដែលបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ការពលិកម្មដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេប្រាប់សិស្សក្នុងថ្នាក់អំពីឃ្លាដែលពួកគេបានរើស ហើយពន្យល់ពីមូលហេតុដែលពួកគេសរសើរដល់ឃ្លាទាំងនោះ ។
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
នីហ្វៃទី 2 9:7 ។ តើអ្វីជា « ដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍ ? »
នៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម អែលឌើរ រ័សុល អិម. ណិលសុន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ពីលក្ខណៈអស់កល្បនៃដង្វាយធួន និង សមត្ថភាពតែមួយគត់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីធ្វើដង្វាយធួន ៖
« ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់គឺនិរន្ដរ៍ —ដោយគ្មាទីបញ្ចប់ឡើយ ។ [ សូមមើល នីហ្វៃទី 2 9:7; 25:16; អាលម៉ា 34:10, 12, 14] ។ វាក៏ជានិរន្ដរ៍ដែលមនុស្សជាតិទាំងអស់នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់ដែលមិនចេះចប់ ។ វាជានិរន្ដរ៍ក្នុងន័យការរងទុក្ខដ៏ខ្លាំងមហិមារបស់ទ្រង់ ។ វានិរន្ដរ៍ក្នុងពេលវេលា ដោយការបញ្ចប់គំរូដើមពីមុននៃយញ្ញបូជាសត្វ ។ វាជានិរន្ដរ៍ក្នុងបរិបទ —វាត្រូវធ្វើតែម្ដងសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ។ [ សូមមើល ហេព្រើរ 10:10] ។ ហើយសេចក្ដីមេត្តាករុណានៃដង្វាយធួនពង្រីកមិនត្រឹមតែដល់ចំនួនមនុស្សដ៏និរន្ដរ៍ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែវាថែមទាំងដល់ចំនួនដ៏និរន្ដរ៍នៃពិភពលោកទាំងឡាយដែលត្រូវបានបង្កើតដោយទ្រង់ ។ [ សូមមើល គ. និង ស. 76:24 ; ម៉ូសេ1:33] ។ វាជានិរន្ដរ៍លើសពីការស្មាននៃរង្វាស់របស់មនុស្ស ឬ លើសពីការយល់ដឹងខាងសាច់ឈាម ។
« ព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គតែមួយគត់ ដែលអាចផ្ដល់នូវដង្វាយធួនជានិរន្ដរ៍មួយបែបនោះបាន ដោយសារទ្រង់បានប្រសូត្រពីម្ដាយជាសាច់ឈាមម្នាក់ និង ពីព្រះវរបិតាខាងវិញ្ញាណ ។ ដោយសារតែអំណាចមរតករបស់បងច្បងតែមួយគត់នោះ ព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គដ៏និរន្ដរ៍មួយ » ( « The Atonement » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1996 ទំព័រ 35 ) ។
« យោងតាមច្បាប់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដង្វាយធួននោះត្រូវការការលះបង់ផ្ទាល់ខ្លួនដោយការធ្វើជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណអមតដែលអាចស្លាប់បាន ។ ហើយទ្រង់ត្រូវតែសុគត ហើយទទួលយកនូវរាងកាយរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ម្ដងទៀត ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាអង្គតែមួយគត់ដែលអាចសម្រេចការណ៍នេះបាន ។ ដោយសារម្ដាយរបស់ទ្រង់ ទ្រង់ទទួលបានអំណាចចេះស្លាប់ ។ ចេញពីព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ ទ្រង់ទទួលបានអំណាចដើម្បីយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់ » ( « Constancy amid Change » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1993 ទំព័រ 34 ) ។
នីហ្វៃទី 2 9:7 ។ តើអ្វីនឹងជាឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ដោយគ្មានដង្វាយធួននោះ ?
អែលឌើរ ឌី. ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ពីអ្វីដែលនឹងជាជោគវាសនារបស់យើង បើគ្មានដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេនោះ ។
« ដូចជាសេចក្ដីស្លាប់ដែលនឹងបំផ្លាញយើង ហើយធ្វើឲ្យសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើងគ្មានន័យដែរ ប៉ុន្ដែបើមិនដោយសារសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និង ដោយសារព្រះគុណរបស់ទ្រង់ទេ នោះអំពើបាប និង ជម្រើសដ៏អាក្រក់របស់យើងនឹងទម្លាក់យើងឲ្យវង្វេងជារៀងរហូតទៅ ។ វាគ្មានផ្លូវណាក្នុងការសះស្បើយបានយ៉ាងពេញលេញពីកំហុសរបស់យើង និង ការមិនស្អាតនោះទេ យើងមិនអាចរស់នៅម្ដងទៀតនៅក្នុងវត្តមាននៃ [ ព្រះ ] បានទេ ។
« … យើងត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះ អ្នកកណ្ដាលដែលអាចយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលនៃអំពើបាប និង កំហុសរបស់យើងដើម្បីពួកគេមិនចាំបាច់ត្រូវវិនាសដល់ស្លាប់ទៀត ។ ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទទើបយើងអាចសះស្បើយពីជម្រើសដ៏អាក្រក់ទាំងឡាយ ហើយបានធ្វើយុត្តិកម្មនៅក្រោមច្បាប់ឲ្យក្លាយបានដូចជាយើងមិនបានធ្វើបាបដែរ » ( « Moral Agency » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ 2009 ទំព័រ 5 ) ។
នីហ្វៃទី 2 9:10 ។ « ឱសេចក្ដីសប្បុរសនៃព្រះរបស់យើងធំណាស់ហ្ន៎ ! »
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី. ហ៊ិងគ្លី បានបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះតួនាទី របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងការបំពេញដង្វាយធួននេះ ៖
« សូមថ្លែងអំណរព្រះគុណដល់ព្រះ ចំពោះការអស្ចារ្យ និង ព្រះចេស្ដានៃផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ ។ សូមថ្លែងអំណរព្រះគុណ និង ការតម្កើងដល់ព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដែលពលិព្រះជន្មរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាងត្រង់កាលវ៉ារី ដើម្បីបង់ថ្លៃនៃអំពើបាបខាងសាច់ឈាម ដែលមានការរងទុក្ខណាដ៏មិនអាចពិពណ៌នាបាន ។ ទ្រង់គឺជាអង្គ ដែលតាមរយៈការពលិកម្មដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ បានបំបែកចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់ ហើយដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះទ្រង់បានយកជ័យជំនះលើផ្នូរ ។ ទ្រង់គឺជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើង គឺជាព្រះប្រោសលោះនៃមនុស្សជាតិទាំងអស់ ។ ទ្រង់គឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ។ ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ជាអ្នកនិពន្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង » ( « The Victory over Death » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1985 ទំព័រ 51 ) ។
នីហ្វៃទី 2 9:22 ។ « ដើម្បីឲ្យមនុស្សលោកទាំងអស់ អាចឈរចំពោះទ្រង់ »
មនុស្សទាំងអស់ចាកចេញពីវត្តមាននៃព្រះ ដោយសារការធ្លាក់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ា ។ ដោយសារតែដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមាននៃព្រះដើម្បីទទួលការកាត់សេចក្ដី ។ សម្រាប់សេចក្ដីបន្ថែមលើប្រធានបទនេះ សូមមើលវគ្គខាងក្រោម ៖ នីហ្វៃទី 2 2:9–10 ; 9:15, 22, 38 ; អាលម៉ា 11:43–44 ; 12:12–15, 24 ; 42:23; ហេលេមិន 14:15–17 ; នីហ្វៃទី 3 26:4 ; មរមន 9:12–13 ។