មេរៀនទី 84 ៖ អាលម៉ា 21–22

មេរៀនទី 37

អាលម៉ា 17–22

សេចក្តីផ្ដើម

បងប្រុសរបស់អាំម៉ូនគឺ អើរ៉ុន បានបង្រៀនពួកសាសន៍អាម៉ាលេកៃ ប៉ុន្ដែពួកគេបានបដិសេធសារលិខិតរបស់គាត់អំពីដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់មក គាត់បានបង្រៀននៅក្នុងមិឌដូណៃ ជាកន្លែងដែលនៅទីបញ្ចប់គាត់ និងដៃគូរបស់គាត់ខ្លះត្រូវបានគេដាក់គុក ។ ពួកគេបាននៅបន្ដស្មោះត្រង់អំឡុងពេលមានឧបសគ្គ ហើយពួកគេបានបន្ដបេសកកម្មរបស់ពួកគេដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ក្រោយពីអាំម៉ូន និងស្ដេចឡាម៉ូណៃបានធានាពីការដោះលែងរបស់ពួកគេ ។ ក្រោយពីបិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃត្រូវបានរៀបចំតាមរយៈគំរូរបស់អាំម៉ូន ទ្រង់បានរៀនពីអើរ៉ុនអំពីរបៀបដើម្បី « កើតពីព្រះ » ( អាលម៉ា 22:15 ) ។ បិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃបានរៀនថា ដោយការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់អាចមកស្គាល់ព្រះ ហើយនៅទីបញ្ចប់នឹងទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

អាលម៉ា 21

អើរ៉ុម និងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់បង្រៀនដំណឹងល្អ ទោះបីជាមានឧបសគ្គ និងការជាប់គុកក្ដី

សូមសួរសិស្សថា តើពួកគេធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា ពួកគេកំពុងកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយអស់ពីសមត្ថភាពពួកគេហើយ ប៉ុន្ដែនៅតែជួបនឹងឧបសគ្គ ឬ មានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្តទេ ។ សូមឲ្យពួកគេនិយាយពីស្ថានភាពខ្លះដែលមនុស្សអាចយល់ពីអារម្មណ៍នោះ ។

សូមពន្យល់ថា ខណៈពេលដែលអាំម៉ូនបានទទួលជោគជ័យក្នុងការបង្រៀនដល់ស្ដេចឡាម៉ូណៃ និងប្រជាជនរបស់ទ្រង់ អើរ៉ុននិងដៃគូរបស់គាត់បានជួបនឹងឧបសគ្គដ៏ធំនៅក្នុងផ្នែកនៃដែនដីខុសគ្នា ។ នៅពេលសិស្សសិក្សាពីគំរូរបស់អើរ៉ុន និងដៃគូរបស់គាត់ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរកមើលមេរៀនដែលអាចជួយពួកគេ នៅពេលពួកគេជួបនឹងឧបសគ្គ ឬ មានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត ។

សូមសរសេរសេចក្ដីយោងខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ អាលម៉ា21:1–4; អាលម៉ា 21:5–8; អាលម៉ា21:9–11; អាលម៉ា21:12–15;និងអាលម៉ា20:29–30 ។សូមបែងចែកសិស្សទៅជាប្រាំក្រុម ។ សូមឲ្យក្រុមនីមួយៗអានវគ្គមួយៗដែលបានសរសេនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបចំផ្ដល់ការសង្ខេបខ្លីមួយអំពីវគ្គដែលពួកគេអាន ហើយពិពណ៌នាពីការលំបាកនានាដែលអើរ៉ុន និងដៃគូរបស់គាត់បានជួប ។ ក្រោយពីរបីនាទី សូមឲ្យសិស្សពីក្រុមនីមួយៗចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។

តើអើរ៉ុន និងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់បានតស៊ូនឹងឧបសគ្គដោយរបៀបណា ? ( សូមមើលអាលម៉ា 20:29; 21:9, 12, 15 ។
ឧបសគ្គមួយដែលអើរ៉ុនបានជួបគឺ ការប្រឆាំងពីពួកសាសន៍អាម៉ាលេកៃ នៅពេលគាត់បានបង្រៀនដល់ពួកគេ ( សូមមើល អាលម៉ា 21:5–10 ) ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់ឈ្លោះនឹងយើងអំពីសាសនា ឬ ប្រឆាំងនឹងជំនឿរបស់យើង ?

សូមរំឭកសិស្សពីសំណួរនៅពេលចាប់ផ្ដើមមេរៀននេះ ។ អើរ៉ុន និងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់បានធ្វើការខ្លាំងដើម្បីធ្វើអ្វីដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំពួកគេ ប៉ុន្ដែពួកគេនៅតែជួបនឹងការលំបាក ។ សូមឲ្យសិស្សគិតដោយស្ងៀមស្ងាត់ពីរបៀបដែលពួកគេអាចមានអារម្មណ៍ ប្រសិនបើពួកគេបានជួបនូវអ្វិដែលអើរ៉ុន និងដៃគូរបស់គាត់បានជួបនោះ ។ តើពួកគេអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ក្រោយពីការរងទុក្ខ និងការជាប់គុកដោយសារតែដំណឹងល្អខណៈពេលនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ? អ្នកអាចសួរពួកគេថា តើពួកគេនឹងចង់ទៅផ្ទះទេ ។

សូមសរសេរនូវគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងតស៊ូនឹងឧបសគ្គទាំងឡាយដោយស្មោះត្រង់នោះ ព្រះអម្ចាស់នឹងជួយយើងឲ្យធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។សូមឲ្យសិស្សអាន អាលម៉ា 21:16–17 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ទាំងអស់មើលតាម ដោយរកមើលពី របៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានជួយដល់អើរ៉ុន និងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យអនុវត្តគោលការណ៍ដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀននេះ សូមសួរគេថា តើកិច្ចការប្រភេទណាដែលព្រះមានសម្រាប់ឲ្យពួកគេធ្វើនាពេលឥឡូវនេះ ហើយថាតើមានឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលពួកគេអាចជួបពេលព្យាយាមសម្រេចនូវកិច្ចការនេះ ។ ( អ្នកអាចបង្ហាញថា បន្ថែមលើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា សិស្សអាចចូលរួមនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះដោយការចូលរួមការប្រជុំក្នុងព្រះវិហារ ការបំពេញតាមការហៅបម្រើ និងកិច្ចការ ការបម្រើដល់អ្នកដទៃ ការពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ និងការក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។

សូមឲ្យសិស្សចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេបានដឹងថា គោលការណ៍ដែលអ្នកបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀននេះពិត ។ អ្នកអាចចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់នឹងជួយយើងឲ្យសម្រេចបានកិច្ចការរបស់ទ្រង់ នៅពេលយើងតស៊ូឆ្លងកាត់ឧបសគ្គទាំងឡាយដោយចិត្តស្មោះត្រង់ ។ សូមឲ្យសិស្សនិយាយពីឧទាហរណ៍នៃពេលណាមួយក្នុងអនាគតកាល ដែលពួកគេគិតថា ពួកគេអាចនឹងត្រូតស៊ូឆ្លងកាត់ឧបសគ្គនានា នៅពេលពួកគេធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

សូមសង្ខេប អាលម៉ា 21:18–23 ដោយការពន្យល់ថា ក្រោយពីការជួយធានាថានឹងមានដោះលែងអើរ៉ុន និងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ចេញពីគុកហើយ អាំម៉ូន និងស្ដេចឡាម៉ូណៃបានត្រឡប់ទៅកាន់ដែនដីអ៊ីសម៉ាអែលវិញ ជាកន្លែងដែលពួកគាត់បានបន្ដបង្រៀនដំណឹងល្អ ។ ស្ដេចឡាម៉ូណៃបានផ្ដល់នូវសេរីភាពខាងសាសនាដល់ប្រជាជនរបស់ទ្រង់ ។

អាលម៉ា 22

អើរ៉ុនបង្រៀនដំណឹងល្អដល់បិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃ ដែលជឿ និងកើតពីព្រះ

សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន ៖

ហេតុអ្វីបានចាអ្នកចង់ទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ?

តើអ្នកនឹងមានឆន្ទៈលះបង់អ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ?

សូមពន្យល់ថា « ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ឬ ភាពតម្កើងឡើង គឺដើម្បីគ្រងកន្លែងមួយនៅក្នុងលំដាប់ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាល ជាកន្លែងដែលយើងនឹងរស់នៅក្នុងវត្តមាននៃព្រះ ហើយបន្ដរស់នៅជាក្រុមគ្រួសារ ( សូមមើល គ . និង ស . 131:1–4 ) ។ … អំណោយនេះអាចកើតមានឡើងតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ( ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ សេចក្ដីយោងដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ 2004 ], ទំព័រ 52 ) ។ សូមប្រាប់សិស្សដោយខ្លីៗពីមូលហេតុដែលអ្នកចង់ទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ នៅពេលអ្នកធ្វើដូច្នោះ អ្នកអាចបង្ហាញរូបថតមួយនៃគ្រួសាររបស់អ្នក និងរូបភាពមួយនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតពីសំណួរនៅលើក្ដារខៀន នៅពេលពួកគេសិក្សា អាលម៉ា 22រួមគ្នា ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អាលម៉ា 22:1 ឮៗ ។

តើអ្នកចងចាំអ្វីខ្លះអំពីបិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃពីមេរៀនមុន ? ( អ្នកអាចឲ្យសិស្សម្នាក់សង្ខេប អាលម៉ា 20 ។ )
យោងតាម អាលម៉ា 20:27 តើបិតារបស់សេ្ដចឡាម៉ូណៃបានសុំឲ្យអាំម៉ូនធ្វើអ្វី ? ( បង្រៀនទ្រង់ ។ )

សូមសង្ខេប អាលម៉ា 22:2–3 ដោយការពន្យល់ថា ទោះបីជាបិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃចង់ឃើញអាំម៉ូន នឹងត្រូវបានបង្រៀនដោយគាត់ក្ដី ក៏គាត់នៅតែចង់រៀននៅពេលអើរ៉ុនមកបង្រៀនគាត់ទៅវិញ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អាលម៉ា 22:5–6 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាមដោយរកមើលអ្វីដែលបិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃចង់ដឹង ។ សូមឲ្យពួកគេរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

សូមបែងចែកសិស្សទាំងឡាយជាក្រុមតូចៗ ។ សូមឲ្យក្រុមទាំងឡាយអាន អាលម៉ា 22:7–14 រួមគ្នា ហើយធ្វើជាតារាងនៃគោលលទ្ធិដែលអើរ៉ុនបានបង្រៀនដល់បិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃ ។ ( ឧទាហរណ៍ ពួកគេអាចនិយាយថា គាត់បានបង្រៀនអំពីការបង្កបង្កើត ការធ្លាក់ និង ដង្វាយធួន ។ ) ក្រោយពីក្រុមទាំងអស់បានចងក្រងជាតារាងរៀងៗខ្លួនហើយ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ចែកចាយដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់នូវតារាងនៃគោលលទ្ធិដែលក្រុមរបស់គេបានបង្កើត ។ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សនោះសរសេរតារាងរបស់គេនៅលើក្ដារខៀន ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតសរសេរគោលលទ្ធិបន្ថែមនានាដែលក្រុមរបស់គេបានមាន ។

តើគោលលទ្ធិទាំងនេះឆ្លើយតបនឹងសំណួររបស់ស្ដេចនៅក្នុង អាលម៉ា 22:6 ដោយរបៀបណា ?

សូមឲ្យសិស្សសិក្សា អាលម៉ា 22:15 ដោយស្ងាត់ៗ ដោយរកមើលអ្វីដែលបិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃមានព្រះឆន្ទៈនឹងលះបង់ដើម្បីទទួលបាននូវសេចក្ដីអំណរ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។

តើអ្នកមានគំនិតអ្វីខ្លះ នៅពេលអ្នកគិតពីអ្វីស្ដេចនឹងលះបង់នោះ ?

សូមបង្ហាញថា ទោះបីជាស្ដេចមានឆន្ទៈនឹងលះបង់កម្មសិទ្ធិទាំងអស់ដែលទ្រង់មានក្ដី ក៏អើរ៉ុនបានបង្រៀនទ្រង់អំពីការលះបង់ដ៏អស្ចារ្យដែលគាត់ត្រូវធ្វើ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អាលម៉ា 22:16 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកមើលអ្វីដែលអើរ៉ុនបាននិយាយពីអ្វីដែលស្ដេចត្រូវធ្វើ។

តើអើរ៉ុនបាននិយាយអ្វីខ្លះ ដែលព្រះអង្គត្រូវធ្វើនោះ ? ( ប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ទ្រង់ និង អធិស្ឋានទៅព្រះដោយសេចក្ដីជំនឿ ។ )

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អាលម៉ា 22:17–18 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលចម្លើយរបស់ស្ដេចទៅនឹងការណែនាំរបស់អើរ៉ុន ។

តើព្រះអង្គបានបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នារបស់ទ្រង់ដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដោយរបៀបណា ?
តើអ្នកគិតថា « បោះបង់ចោល » អស់ទាំងអំពើបាបរបស់យើងមានអត្ថន័យយ៉ាងណា ? តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាចាំបាច់ដើម្បីប្រែចិត្តពី អស់ទាំង អំពើបាបរបស់យើង មិនមែនគ្រាន់តែអំពើបាបខ្លះៗនោះទេ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា វាត្រូវការពេលវេលាសម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ប្រែចិត្តពីអំពើរបស់គេទាំងអស់ ។ )
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ ពីបិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃអំពីការរៀបចំសម្រាប់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ? ( ខណៈពេលដែលសិស្សអាចប្រើពាក្យខុសៗគ្នា សូមប្រាកដថា ពួកគេយល់ពីសេចក្ដីពិតទាំងអស់នេះ ៖ យើងត្រូវតែមានឆន្ទៈបោះបង់អស់ទាំងអំពើបាបរបស់យើងទាំងឡាយដើម្បីរៀបចំសម្រាប់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរគូសចំណាំឃ្លា « ទូលបង្គំនឹងបោះបង់ចោលអស់ទាំងអស់អំពើបាបរបស់ទូលបង្គំដើម្បីឲ្យបានស្គាល់ទ្រង់ » នៅក្នុង អាលម៉ា 22:18 ។ )

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាលិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យផ្លាស់ប្ដូរ ។ ‹ ប្រែចិត្ត › គឺជាសារលិខិតដែលត្រូវបាននិយាយជាញឹកញាប់បំផុត ហើយការប្រែចិត្តមានន័យថា ការលះបង់នូវការអនុវត្តទាំងអស់របស់យើង—ផ្ទាល់ខ្លួន គ្រួសារ វប្បធម៌ និង ជាតិ—ដែលផ្ទុយទៅនឹងព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ។ គោលបំណងនៃដំណឹងល្អគឺដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរមនុស្សធម្មតាទៅជាពលរដ្ឋនៃសេឡេស្ទាល ហើយវាតម្រូវឲ្យផ្លាស់ប្ដូរ » ( « Repentance and Change »Ensignឬលេអាហូណា,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2003, ទំព័រ 37 ) ។

សូមបង្ហាញថា មនុស្សខ្លះឆ្ងល់ថាតើពួកគេអាចប្រែចិត្ត និងផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងពិតប្រាកដឬទេ ។ សំណួរមួយទៀតគឺថាតើព្រះអម្ចាស់នឹងអភ័យទោសដល់ពួកគេទេ ។ ដើម្បីជួយសិស្សដែលអាចមានការបារម្ភទាំងនេះ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចតទៅនេះដោយស៊ិស្ទើរ អេលែន អេស ដាល់ថុន ប្រធានយុវនារីទូទៅ ៖

« តើអ្នកមានអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដែលអ្នកត្រូវផ្លាស់ប្ដូរនោះ ? អ្នកអាចធ្វើវាបាន ។ អ្នកអាចប្រែចិត្តដោយសារតែការលះបង់ឲ្យធួនដ៏មហិមារបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យវាកើតមានសម្រាប់អ្នក និងខ្ញុំដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ ដើម្បីកា្លយជាបរិសុទ្ធ និងស្អាតម្ដងទៀត និងដើម្បីក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ ហើយទ្រង់បានសន្យាថា នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ ទ្រង់នឹងលែងចាំអំពើបាប និងកំហុសរបស់យើងទៀតហើយ » ( « Now Is the Time to Arise and Shine! » Ensignឬលេអាហូណា,ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2012, ទំព័រ 124 ) ។

សូមពន្យល់ថា នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ហើយប្រែចិត្តចេញអំពើបាបរបស់យើង នោះយើងនឹងសាកសមដើម្បីទទួលបាននូវពិធីការបព្វជិតភាព និងសេចក្ដីសញ្ញានានាដែលជួយយើងឲ្យរៀបចំសម្រាប់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។

សូមឲ្យសិស្សសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេនូវចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោម ។ ( អ្នកអាចសរសេរសំណួរនេះនៅលើក្ដារខៀន ឬ អានវាយឺតៗដើម្បីឲ្យសិស្សអាចកត់ត្រាទុក ។ )

ចេញពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនអំពីអ្វីដែលតម្រូវឲ្យមានដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា តើព្រះអម្ចាស់នឹងសុំអ្នកឲ្យធ្វើអ្វីនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចខិតទៅកាន់តែជិតនឹងទ្រង់ ?

នៅពេលសិស្សបានមានពេលល្មមដើម្បីគិត និងសរសេរហើយ សូមសួរ ៖

តើមានភស្ដុតាងអ្វីខ្លះដែលអ្នកឃើញថា ស្ដេចបានប្រែចិត្តជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ ? ( សូមរំឭកសិស្សថា ស្ដេចបានផ្លាស់ប្ដូរពីការចង់សម្លាប់បុត្រារបស់ទ្រង់ទៅជាចង់លះបង់នគរទាំងមូលរបស់ទ្រង់ ហើយនិងអំពើបាបទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ដើម្បីកើតពីព្រះ ។ )

សូមសង្ខេប អាលម៉ា 22:19–21 ដោយការពន្យល់ថា ក្រោយពីស្ដេចបានយកឈ្នះដោយព្រះវិញ្ញាណ អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់បានរត់មក ហើយបានប្រាប់ម្ចាស់ក្សត្រីពីអ្វីទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង ។ ព្រះនាងក្រេវក្រោធ ហើយបានបញ្ជាអ្នកបម្រើឲ្យសម្លាប់អើរ៉ុន និងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ។ ដោយខ្លាចអំណាចរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាសាសន៍នីហ្វៃ អ្នកបម្រើបានបដិសេធមិនធ្វើ ។ ម្ចាស់ក្សត្រីក៏ខ្លាចដែរ ប៉ុន្ដែទ្រង់បានសម្រេចថានឹងសម្លាប់សាសន៍នីហ្វៃចោល ។ ទ្រង់បានបញ្ជាអ្នកបម្រើឲ្យទៅនាំប្រជាជនឲ្យទៅសម្លាប់អើរ៉ុន និងដៃគូរបស់គាត់ ។

សូមឲ្យសិស្សអាន អាលម៉ា 22:22–26 ដោយស្ងាត់ៗ ដោយរកមើលសកម្មភាពដែលអើរ៉ុន និងស្ដេចបានធ្វើ ដើម្បីឲ្យម្ចាស់ក្សត្រី និងអ្នកផ្សេងទៀតក៏អាចប្រែចិត្ត ហើយទទួលបានសេចក្ដីអំណរដែរ ។ សូមបញ្ចប់ដោយការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីការប្រែចិត្ត និងពីពរជ័យនៃការផ្លាស់ប្ដូរតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ការរំឭកចំណេះចំណានខគម្ពីរ

យុវវ័យអាចរៀនដើម្បីប្រើព្រះគម្ពីរដើម្បីបង្រៀនសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ ។ សូមបែងចែកសិស្សជាដៃគូ ហើយសូមឲ្យដៃគូនីមួយៗរៀបចំការបង្ហាញពីមួយទៅពីរនាទី ដែលពួកគេបង្រៀនពីគោលលទ្ធិគ្រឹះមួយ ដែលអ្នកនឹងដាក់ឲ្យពួកគេធ្វើ ។ សូមឲ្យពួកគេប្រើវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរយ៉ាងហោចណាស់មួយក្នុងការបង្រៀនពីគោលលទ្ធិនោះ ។ សូមឲ្យពួកគេគិតពីការប្រើការពន្យល់ ឧទាហរណ៍ បទពិសោធន៍ និងទីបន្ទាល់នៅក្នុងការបង្រៀនផងដែរ ។ សិស្សទាំងពីរនៅក្នុងដៃគូនីមួយៗគួរចូលរួមក្នុងការបង្ហាញនោះ ។ ក្រោយពីមានពេលរៀបចំហើយ សូមឲ្យដៃគូពីរ ឬបីបង្រៀនដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ សូមគិតពីសុំឲ្យដៃគូផ្សេងទៀតធ្វើការបង្ហាញ អំឡុងពេលការប្រជុំលើក្រោយ ឬ ក្រោយពីមេរៀនដ៏ខ្លីមួយ ។

កំណត់ចំណាំ ៖ ប្រសិបើអ្នកមិនមានពេលសម្រាប់ធ្វើសកម្មភាពនេះជាផ្នែកនៃមេរៀនទេ អ្នកអាចប្រើវានៅថ្ងៃក្រោយ ។ សម្រាប់សកម្មភាពរំឭកផ្សងេទៀត សូមមើលឧបសម្ព័ន្ធនៅចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅនេះ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

អាលម៉ា 21:16–17 ។ « ពួកគេបាននាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិត »

អើរ៉ុន និងដៃគូរបស់គាត់បានតស៊ូនឹងការលំបាកជាច្រើន មុនពេលពួកគេអាចជួយអ្នកដទៃឲ្យមករកព្រះអម្ចាស់ ។ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀន ៖

« ការឈោងទៅរកការបង្រៀន ការធ្វើឲ្យរញ្ជួយចិត្តដល់ព្រលឹងដ៏មានតម្លៃទាំងឡាយដែលព្រះវរបិតារបស់យើងបានរៀបចំសម្រាប់សារលិខិតរបស់ទ្រង់ គឺជាកិច្ចការមួយដ៏មហិមា ។ ជោគជ័យគឺមិនមែនជាអ្វីមួយដែលសាមញ្ញនោះទេ ។ ជាទូទៅវាចាប់ផ្ដើមដោយទឹកភ្នែក ឧបសគ្គ ការទុកចិត្ត និងទីបន្ទាល់ » ( « Tears, Trials, Trust, Testimony » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1987, ទំព័រ 43 ) ។

អាលម៉ា 22:18 ។ « ទូលបង្គំនឹងបោះបង់ចោលអស់ទាំងអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំដើម្បីឲ្យបានស្គាល់ទ្រង់ »

ដូចជាបិតារបស់ស្ដេចឡាម៉ូណៃដែរ យើងត្រូវតែមានឆន្ទៈដើម្បីលះបង់នូវអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីបានកើតពីព្រះ ។ នៅក្នុង Lectures on Faith យើងរៀនពីសារៈសំខាន់នៃការលះបង់នៅក្នុងដំណើរការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ៖

« ចូរយើងនៅទីនេះសង្កេត ថាសាសនាមួយដែលមិនតម្រូវឲ្យមានការលះបង់នូវអ្វីៗទាំងអស់មិនដែលមានអំណាចគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីមាននូវសេចក្ដីជំនឿដែលចាំបាច់ឲ្យមានជីវិត និងសេចក្ដីសង្គ្រោះឡើយ ; ដោយសារចេញពីការមានជីវិតដំបូងរបស់មនុស្ស សេចក្ដីជំនឿចាំបាច់ចំពោះការរីករាយនឹងជីវិត ហើយសេចក្ដីសង្គ្រោះមិនដែលអាចទទួលបានដោយគ្មានការលះបង់នៃអ្វីៗទាំងអស់ខាងលោកិយដែរ ។ វាគឺតាមរយៈការលះបង់នេះ ហើយមានតែតាមរយៈការណ៍ប៉ុណ្ណោះដែលព្រះបានតែងតាំងថា មនុស្សគួររីករាយនឹងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយវាគឺតាមរយកំរិតមធ្យមនៃការលះបង់នៃអ្វីៗទាំងអស់ខាងលោកិយដែលមនុស្សពិតជាអាចដឹងថា ពួកគេកំពុងធ្វើនូវអ្វីៗដែលកំពុងសព្វព្រះទ័យនឹងព្រះនេត្រព្រះបានយ៉ាងល្អ ។ នៅពេលមនុស្សបានលះបង់នូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលគេមានសម្រាប់តែសេចក្ដីពិត ទោះបីជាជីវិតរបស់គេក្ដី ហើយដោយជឿចំពោះព្រះថា គាត់ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើការលះបង់នេះ ដោយសារគាត់ចង់ធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ គាត់ពិតជាដឹង យ៉ាងជាក់លាក់ថា ព្រះពិតជា ហើយនឹងទទួលយកការលះបង់ និងការថ្វាយរបស់គាត់ ហើយថាគាត់មិនដែល ហើយក៏នឹងមិនដែលរកព្រះភ័ក្រ្ដរបស់ទ្រង់ដោយឥតប្រយោជន៍ដែរ ។ ពេលនោះ នៅក្នុងកាលៈទេសៈទាំងនេះ គាត់អាចទទួលបានសេចក្ដីជំនឿដែលចាំបាច់សម្រាប់គាត់ដើម្បីទទួលបាននូវជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច » (Lectures on Faith [ ឆ្នាំ 1985 ], ទំព័រ 69 ) ។

អាលម៉ា 22:18 ។ « ទ្រង់សន្លប់ទៅ ហាក់ដូចជាសុគត »

ស្ដេច « បានសន្លប់ទៅ ហាក់ដូចជាទ្រង់សុគត » ( អាលម៉ា 22:18 ) នៅពេលទ្រង់បានទទួលនូវការបញ្ជាក់នៃព្រះវិញ្ញាណដែលមានអំណាចខ្លាំង ដែលបណ្ដាលឲ្យទ្រង់បាត់បង់កម្លាំងខាងរាងកាយ ។ ទ្រង់បានទទួលបទពិសោធន៍មួយស្រដៀងទៅនឹងបុត្រារបស់ទ្រង់ ស្ដេចឡាម៉ូណៃដែរ ដែលមើលទៅហាក់ដូចជាសុគត ប៉ុន្ដែដែលពិតជាបានទទួលនូវ « ពន្លឺដែលជាសិរីល្អរបស់ព្រះ » ចំពោះលំដាប់នោះដែលការណ៍នេះ « បានឈ្នះលើរូបរាងកាយធម្មជាតិរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏បាននាំយកទៅដោយព្រះ » (អាលម៉ា 19:6) ។