មេរៀនទី 57 ៖ ម៉ូសាយ 9–10

មេរៀនទី 57

ម៉ូសាយ 9–10

សេចក្តីផ្ដើម

អំឡុងពេលរជ្ជកាលនៃស្ដេចបេនយ៉ាមីន ស៊ីនិព្វបានដឹកនាំក្រុមសាសន៍នីហ្វៃមួយក្រុមចេញពីដែនដីសារ៉ាហិមឡាទៅតាំងលំនៅក្នុងចំណោមសាសន៍លេមិននៅក្នុងដែនដីនីហ្វៃ ។ ម៉ូសាយ 9–22រួមមានដំណើររឿងនៃបទពិសោធន៍នៃប្រជាជនទាំងនេះ ។ ស្ដេចនៃសាសន៍លេមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យប្រជាជនស៊ីនិព្វតាំងលំនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ដោយសារទ្រង់បានគ្រោងជាសម្ងាត់នឹងដាក់ពួកគេក្រោមសេវកភាព ។ ប្រពៃណីដ៏ខុសឆ្គងរបស់សាសន៍លេមិន និង ការស្អប់ដល់សាសន៍នីហ្វៃនៅទីបញ្ចប់បានបង្កជាសង្គ្រាម ។ ប្រជាជនរបស់ស៊ីនិព្វពឹងលើព្រះអម្ចាស់ដើម្បីមានកម្លាំង ហើយពួកគេអាចបណ្ដេញសាសន៍លេមិនចេញពីដែនដីរបស់ពួកគេ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ូសាយ 9:1–13

ស៊ីនិព្វដឹកនាំក្រុមសាសន៍នីហ្វៃមួយក្រុមត្រឡប់ទៅកាន់ដែនដីនីហ្វៃវិញ

សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីពេលមួយដែលពួកគេចង់បានអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំង ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្រាប់អំពីបទពិសោធន៍ទាំងនេះ ។ សូមពន្យល់ថា ថ្ងៃនេះពួកគេនឹងរៀនអំពីបុរសម្នាក់ដែលចង់បានអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់ធ្វើឲ្យគាត់មិនបានគិតឃើញពីផលវិបាកដែលអាចកើតឡើងមកពីបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់ ។

សូមឲ្យសិស្សមើលទៅឌីយ៉ាក្រាមនៃការធ្វើដំណើរ ដែលពួកគេបានចាប់ផ្ដើមគូរកាលពីមេរៀនមុន ។ សូមរំឭកពួកគេថា បុរសម្នាក់ឈ្មោះអាំម៉ូនបានដឹកនាំក្រុមមួយដែលបានធ្វើដំណើរពីដែនដីសារ៉ាហិមឡា ហើយបានរកឃើញលិមហៃ និង ប្រជាជនរបស់គាត់នៅក្នុងដែនដីនីហ្វៃ ។ ( អ្នកអាចពន្យល់ថា ព្រះគម្ពីរមរមនប្រាប់ពីបុរសពីរនាក់ឈ្មោះ អាំម៉ូន ។ បុរសម្នាក់គឺជាអ្នកដែលសិស្សនឹងរៀននៅថ្ងៃនេះ ។ បុរសម្នាក់ទៀតគឺជាកូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយដែលក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ដល់ពួកសាសន៍លេមិន ។ សិស្សនឹងចាប់ផ្ដើមអានអំពីគាត់នៅក្នុង ម៉ូសាយ 27 ។ ) សូមឲ្យសិស្សបើកទៅ ម៉ូសាយ 7–8 ហើយរកមើលកាលបរិច្ឆេទដែលមាននៅចុងទំព័រ ឬ នៅក្នុងសេចក្ដីសង្ខេបនៃជំពូក ( ប្រហែល 121 មុន.គ.ស. ) ។ សូមឲ្យពួកគេប្រៀបធៀបកាលបរិច្ឆេទនោះជាមួយនឹងកាលបរិច្ឆេទនៅក្នុង ម៉ូសាយ 9 ( ប្រហែល 200 មុន.គ.ស. ប្រហែល 80 ឆ្នាំមុន ) ។ សូមសួរបើសិនជាមាននរណាម្នាក់អាចពន្យល់ពីការផ្លាស់ប្ដូរភ្លាមៗនៅក្នុងកាលបរិច្ឆេទនោះ ។

កាលបរិច្ឆេទនៅក្នុងលេខយោង និង សេចក្ដីសង្ខេបនៃជំពូក

សូមបង្ហាញសិស្សថា កាលបរិច្ឆេទប្រហែលគ្នាលេចឡើងនៅចុងទំព័រនីមួយៗ ( ឬ នៅក្នុងសេចក្ដីសង្ខេបនៃជំពូក ) នៃព្រះគម្ពីរមរមនដើម្បីជួយបង្កើតជាបរិបទប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃហេតុការណ៍ដែលពិពណ៌នាក្នុងទំព័រទាំងនោះ ។ នៅពេលសិស្សចាប់ផ្តើមស្គាល់ពីកាលបរិច្ឆេទទាំងនេះហើយ ពួកគេនឹងឃើញពីរបៀបដែលព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នា ហើយនឹងទំនាក់ទំនងទៅនឹងហេតុការណ៍ផ្សេងទៀតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ដ្រ ។

សូមពន្យល់ថាពី ម៉ូសាយ 8 ដល់ ម៉ូសាយ 9 សាច់រឿងបកត្រឡប់ 80 ឆ្នាំដើម្បីប្រាប់ពីដំណើររឿងនៃជីតារបស់ស្ដេចលិមហៃ គឺ ស៊ីនិព្វ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានបុព្វកថារបស់មរមនឮៗដល់កំណត់ត្រារបស់ស៊ីនិព្វនៅដើមដំបូងនៃ ម៉ូសាយ 9។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ទៀតអាន ម៉ូសាយ 9:1–2 ឮៗ ។

សូមឲ្យសិស្សបន្ថែមព្រួញមួយទៅលើឌីយ៉ាក្រាមរបស់ពួកគេដែលតំណាងឲ្យការធ្វើដំណើរដោយក្រុមទីមួយដែលចេញពីសារ៉ាហិមឡាទៅកាន់ដែនដីនីហ្វៃ ។ សូមបង្ហាញថា ស៊ីនិព្វគឺជាផ្នែកនៃក្រុមនេះ ។ ដូចដែលបង្ហាញនៅលើឌីយ៉ាក្រាមក្នុងទំព័រនេះ គំនូសព្រួញបង្ហាញថាក្រុមនេះក៏បានត្រឡប់ទៅកាន់សារ៉ាហិមឡាវិញដែរ ។ សូមសរសេរថា « សាសន៍នីហ្វៃខ្លះចង់ទាមទារដែនដីនីហ្វៃវិញ47.» ។ ( សម្រាប់ឌីយ៉ាក្រាមទាំងមូលពេញលេញ សូមមើលសេចក្ដីបន្ថែមនៅចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅណែនាំនេះ ។ )

សូមឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតអាន ម៉ូសាយ 9:3–4 ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើល (1) អ្វីដែលស៊ីនិព្វចង់បានយ៉ាងខ្លាំង និង (2) អ្វីដែលគាត់កម្រនឹងចងចាំ ។

តើការចង់បានយ៉ាងខ្លាំងមានន័យដូចម្តេច ? ( ចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ឬ ការចង់បានអ្វីមួយពន់ពេកក្រៃ ។ )
តើអ្នកគិតថា ការកម្រនឹងចងចាំព្រះអម្ចាស់មានន័យយ៉ាងណា ?

សូមពន្យល់ថា ដោយសារស៊ីនិព្វចង់បានយ៉ាងខ្លាំង ហើយកម្រនឹងចងចាំព្រះអម្ចាស់ គាត់បានធ្វើខុស ។ សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 9:5–7, 10 ដោយរកមើកកំហុសនោះ ។

តើស៊ីនិព្វបានបរាជ័យក្នុងការឃើញអ្វី ដោយសារតែបំណងចង់បានយ៉ាងខ្លាំងរបស់គាត់ក្នុងការទទួលបានដែនដីនីហ្វៃ ?
តើគ្រោះថ្នាក់នៃការចង់បានខ្លាំងពេក ពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តមានអ្វីខ្លះ ?
តើគ្រោះថ្នាក់នៃការសម្រេចចិត្តដោយគ្មានការប្រឹក្សាពីព្រះអម្ចាស់មានអ្វីខ្លះ ?

សូមសង្ខេប ម៉ូសាយ 9:11–13 ដោយការប្រាប់សិស្សថា 12ឆ្នាំក្រោយមក ប្រជាជនរបស់ស៊ីនិព្វបានរីកចម្រើនយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ធ្វើឲ្យស្ដេចសាសន៍លេមិនភ័យថាទ្រង់នឹងមិនអាចដាក់ពួកគេនៅក្នុងសេវកភាពទៀត ដូច្នេះទ្រង់ « បានចាប់ផ្ដើមចាក់រុកប្រជាជនរបស់ទ្រង់ឲ្យទាស់នឹងប្រជាជន [ របស់ស៊ីនិព្វ ] » ( ម៉ូសាយ 9:13 ) ។

ម៉ូសាយ 9:14–10:22

សាសន៍លេមិនចង់ដាក់ប្រជាជនរបស់ស៊ីនិព្វនៅក្នុងសេវកភាព

សូមសរសេរពាក្យ និង ឃ្លាខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ កិច្ចការសាលា ការទប់ទល់នឹងការល្បួង បញ្ហាជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិ ការដឹកនាំ ការងារ វិបត្តិជាមួយនឹងសមាជិកគ្រួសារ កីឡា ។ ( ដោយពឹងលើតម្រូវការ និង ចំណាប់អារម្មណ៍របស់សិស្ស អ្នកអាចបន្ថែមពាក្យផ្សេងទៀតក្នុងបញ្ជីនេះ ។ )

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់មកខាងមុខថ្នាក់ ហើយលាតដៃរបស់គេ ។ សូមដាក់វត្ថុតូចមួយ ដូចជាសៀវភៅ ឬ ថ្មលើដៃរបស់សិស្ស ហើយសុំឲ្យគេទ្រវា ។ សូមពន្យល់ថា វត្ថុនេះតំណាងឲ្យឧបសគ្គដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមសួរសិស្ស ៖

តើក្នុងផ្នែកមួយណាដែលអ្នកចង់បានកម្លាំង និង ការគាំទ្របន្ថែមនោះ ?

សូមដាក់បន្ថែមវត្ថុអ្វីមួយ ឬ ពីរទៀតទៅលើដៃទាំងពីររបស់សិស្ស ។ សូមសួរសិស្ស ៖

តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកកំពុងទ្រច្រើនពេកទេ ហើយអ្នកចង់មានកម្លាំងបន្ថែមទៀតដើម្បីទប់ទល់នឹងឧបសគ្គរបស់អ្នកទេ ?

សូមឲ្យសិស្សពីរនាក់មកខាងមុខថ្នាក់ ហើយជួយទ្រដៃរបស់សិស្សដែលកំពុងទ្រវត្ថុនោះ ។ សូមពន្យល់ថា មេរៀនទាំងមូលនៅថ្ងៃនេះគឺអំពីក្រុមមនុស្សមួយក្រុមដែលឃើញថាពួកគេត្រូវការជំនួយកម្លាំងបន្ថែម ។ សូមស្នើថា ក្នុងមេរៀននេះទាំងមូល សិស្សនឹងស្វែងរក របៀបដែលពួកគេអាចទទួលកម្លាំងបន្ថែមនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ( សូមអញ្ជើញសិស្សដែលបានមកខាងមុខថ្នាក់ឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់តុរបស់គេវិញ ) ។

សូមពន្យល់ថា ម៉ូសាយ 9 និង 10 រៀបរាប់ប្រាប់ពីរដងពីពេលវេលាដែលសាសន៍លេមិនបានមកច្បាំងនឹងស៊ីនិព្វ និង ប្រជាជនរបស់គាត់ ។ សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ប៉ុន្ដែសូមកុំចម្លងចម្លើយនៅក្នុងវង់ក្រចកឡើយ ។ សូមប្រាប់សិស្សថា ពួកគេនឹងអានវគ្គព្រះគម្ពីរនៅក្នុងតារាងនេះ ដោយរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរតាមក្បាលនៃតារាងនោះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ឲ្យប្រើវគ្គនេះនៅក្នុងជួរទីមួយដើម្បីរកចម្លើយ ទាក់ទងនឹងស៊ីនិព្វនិងប្រជាជនរបស់គាត់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតឲ្យអានវគ្គនៅក្នុងជួរទីពីរដើម្បីរកចម្លើយទាក់ទងនឹងសាសន៍លេមិន ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ពីក្រុមនីមួយៗសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្ដារខៀន នៅពេលពួកគេរកឃើញចម្លើយហើយ ។

	តើប្រជាជនបានធ្វើអ្វីដើម្បីរៀបចំខ្លួន ?	តើពួកគេបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីដាក់ទីទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ ?	តើអ្វីជាលទ្ធផល ?
ស៊ីនិព្វ និង ប្រជាជនរបស់គាត់	ម៉ូសាយ 9:14–16; 10:1–2, 7, 9–10 ( ពួកគេប្រដាប់អាវុធ និង បានចេញទៅច្បាំង	ម៉ូសាយ 9:17; 10:19 ( ពួកគេបានអធិស្ឋាន និង ចងចាំថាព្រះអម្ចាស់បានដោះលែងដូនតារបស់ពួកគេ	ម៉ូសាយ 9:18; 10:20 ( ព្រះអម្ចាស់បានពង្រឹងដល់ពួកគេ ហើយពួកគេបានជោគជ័យក្នុងការបណ្ដេញសាសន៍លេមិនចេញពីដែនដី
សាសន៍លេមិន	ម៉ូសាយ 10:6–8 ( ពួកគេប្រដាប់អាវុធលើខ្លួនគេ និង បានចេញទៅច្បាំង ) ។	ម៉ូសាយ 10:11 ( គ្មានអ្វីទាំងអស់ ។ ពួកគេពឹងផ្អែកទៅលើកម្លាំងរបស់គេផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ	ម៉ូសាយ 10:19–20 ( សាសន៍លេមិនត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីដែនដីដោយការកាប់សម្លាប់ដ៏ធំ ) ។

តើប្រជាជនបានធ្វើអ្វីដើម្បីរៀបចំខ្លួន ?

តើពួកគេបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីដាក់ទីទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ ?

តើអ្វីជាលទ្ធផល ?

ស៊ីនិព្វ និង ប្រជាជនរបស់គាត់

ម៉ូសាយ 9:14–16; 10:1–2, 7, 9–10

( ពួកគេប្រដាប់អាវុធ និង បានចេញទៅច្បាំង

ម៉ូសាយ 9:17; 10:19

( ពួកគេបានអធិស្ឋាន និង ចងចាំថាព្រះអម្ចាស់បានដោះលែងដូនតារបស់ពួកគេ

ម៉ូសាយ 9:18; 10:20

( ព្រះអម្ចាស់បានពង្រឹងដល់ពួកគេ ហើយពួកគេបានជោគជ័យក្នុងការបណ្ដេញសាសន៍លេមិនចេញពីដែនដី

សាសន៍លេមិន

ម៉ូសាយ 10:6–8

( ពួកគេប្រដាប់អាវុធលើខ្លួនគេ និង បានចេញទៅច្បាំង ) ។

ម៉ូសាយ 10:11

( គ្មានអ្វីទាំងអស់ ។ ពួកគេពឹងផ្អែកទៅលើកម្លាំងរបស់គេផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ

ម៉ូសាយ 10:19–20

( សាសន៍លេមិនត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីដែនដីដោយការកាប់សម្លាប់ដ៏ធំ ) ។

ក្រោយពីសិស្សបំពេញតារាងហើយ សូមសួរ ៖

តើអ្នកអាចឃើញពីភាពដូចគ្នា និង ភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះពីរបៀបដែលប្រជាជនរបស់ស៊ីនិព្វ និង សាសន៍លេមិនបានទៅច្បាំងក្នុងចម្បាំងរបស់ពួកគេ ?
តើសេចក្ដីពិតអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីការប្រៀបធៀបនេះ ?

សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ព្រះអម្ចាស់នឹងពង្រឹងកម្លាំងដល់យើង នៅពេលយើងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាច ហើយដាក់ទីទុកចិត្តរបស់យើងទៅលើទ្រង់ ។

សូមមើលទៅឧបសគ្គដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ហើយសូមរំឭកសិស្សពីកម្មវត្ថុនៃមេរៀននេះ ។

តើអ្នកគិតថា គោលការណ៍នេះអាចអនុវត្តចំពោះឧបសគ្គមួយចំនួនទាំងនេះបានដោយរបៀបណា ?

សូមគិតពីការប្រើឧទាហរណ៍ខាងក្រោមដើម្បីជួយឲ្យសិស្សគិតអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចធ្វើដោយខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ នៅពេលពួកគេស្វែងរកកម្លាំង ៖

អ្នកមានការប្រលងមួយដ៏សំខាន់ដែលនឹងធ្វើនៅសាលា ហើយអ្នកចង់បានកម្លាំងដើម្បីធ្វើបានល្អ ។
អ្នកបានខិតខំដើម្បីបោះចោលទម្លាប់អាក្រក់ ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកមិនរឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើវាតែម្នាក់ឯងទេ ។
អ្នកកំពុងមានការលំបាកនៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកមិនអាចទប់ទល់នឹងការទទួលអារម្មណ៍ដ៏ខ្លាំងដោយគ្មានជំនួយខ្លះនោះទេ ។

សូមឲ្យសិស្សរំឭក ម៉ូសាយ 9:18 បីជួរដំបូង ។ ( អ្នកអាចស្នើថា ពួកគេគួរគូសចំណាំជួរនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ) ។

តើនៅពេលណាដែលអ្នកទទួលបានសេចក្ដីពិតដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងជួរទាំងនេះ ?

អ្នកអាចចែកចាយបទពិសោធន៍របស់អ្នកមួយដែលបង្ហាញពីឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការពង្រឹងកម្លាំងដល់យើង នៅពេលយើងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាច ហើយដាក់ទីទុកចិត្តរបស់យើងទៅលើទ្រង់ ។

សូមពន្យល់ថា មុនពេលស៊ីនិព្វនិងប្រជាជនរបស់គាត់បានទៅធ្វើចម្បាំងជាលើកទីពីរ ស៊ីនិព្វបានពន្យល់ដល់ប្រជាជនរបស់គាត់ពីមូលហេតុដែលសាសន៍លេមិនស្អប់ដល់សាសន៍នីហ្វៃ ។ សូមសរសេរពាក្យ ខឹង និង បានគេធ្វើខុសដាក់ នៅលើក្ដារខៀន ហើយសូមសួរសិស្សថា តើពួកគេអាចពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃពាក្យទាំងនេះបានឬទេ ។ ( ខឹង គឺជាកំហឹងយ៉ាងខ្លាំង ; ត្រូវបានគេធ្វើខុសដាក់គឺដែលត្រូវគេប្រមាថ ឬ ជួបនឹងការមិនស្មើភាព ឬ នៅក្នុងរបៀបមួយមិនយុត្តិធម៌

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យមើលឃើញថា ការត្រូវបានគេធ្វើខុសដាក់ ការចងកំហឹង និង ការបដិសេធមិនអភ័យទោស អាចប៉ះពាល់ដល់ច្រើនជំនាន់ សូមបែងចែកសិស្សជាដៃគូ ហើយសូមឲ្យដៃគូនីមួយៗអាន ម៉ូសាយ 10:12–18 ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលមូលហេតុដែលកូនចៅលេមិន និង លេមយួលបន្ដស្អប់ដល់កូនចៅនីហ្វៃ ។

ក្រោយពីដៃគូមួយៗបានអានខគម្ពីររួមគ្នាហើយ សូមឲ្យពួកគេពិភាក្សាចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោម ។ ( សូមគិតពីការសរសេរសំណួរនៅលើក្ដារខៀន ពេលសិស្សអានខគម្ពីរ ឬ ចែកក្រដាសដែលមានសំណួរដល់ដៃគូសិស្សនីមួយៗ

ហេតុអ្វីបានជាសាសន៍លេមិនស្អប់សាសន៍នីហ្វៃខ្លាំងម្ល៉េះ ?
តើនរណាជាអ្នកឈឺចាប់ នៅពេលយើងខឹង ឬ បដិសេធមិនព្រមអភ័យទោសនោះ ?
តើកំហឹងរបស់មនុស្សម្នាក់អាចជះឥទ្ធិពលដល់គ្រួសាររបស់គេនាពេលឥឡូវ និង នៅក្នុងអនាគតដោយរបៀបណា ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដូណល អិល ហលស្ត្រម នៃក្រុមចិតសិបនាក់ ។ សូមឲ្យសិស្សស្ដាប់ហើយរកមើលអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ នៅពេលយើងមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេធ្វើខុសដាក់ឬ ខឹងនឹងនរណាម្នាក់ ។

« ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកត្រូវបានគេធ្វើខុសដាក់—ដោយនរណាម្នាក់ ( សមាជិកគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ សមាជិកសាសនាចក្រផ្សេងទៀត អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ អ្នកធ្វើការជាមួយ ) ឬ ដោយអ្វីមួយ ( ការស្លាប់នៃមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ បញ្ហាសុខភាព ការប្រែក្រឡាស់ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ការបំពាន ការញៀន ) —សូមដោះស្រាយបញ្ហានោះដោយផ្ទាល់ ហើយដោយអស់ពីកម្លាំងទាំងអស់ដែលអ្នកមាន ។ … ហើយ ដោយគ្មានការពន្យារពេល សូមបែរទៅរកព្រះអម្ចាស់ ។ សូមអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទាំងអស់ដែលអ្នកមានទៅលើទ្រង់ ។ សូមឲ្យទ្រង់រំលែកទុក្ខរបស់អ្នក ។ សូមឲ្យព្រះគុណរបស់ទ្រង់អាចសម្រាលបន្ទុករបស់អ្នក ។ … សូមកុំឲ្យកាលៈទេសៈខាងលោកិយបង្ខូចអ្នកខាងវិញ្ញាណ » ( « សូមបែរទៅរកព្រះអម្ចាស់» Ensign ឬ លេអាហូណា, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2010, ទំព័រ 80 ) ។

សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតពីសំណួរខាងក្រោម ៖ ( អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ

តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេធ្វើខុសដាក់ឬ មានអារម្មណ៍ខឹងនឹងនរណាម្នាក់ទេ ?
តើអ្នកអាចទៅរកអ្នកណាដើម្បីជួយអ្នកក្នុងការខិតខំដើម្បីអភ័យទោស ? តើអ្នកអាចចៀសវាងអារម្មណ៍នៃកំហុស និង កំហឹងនាពេលអនាគតដោយរបៀបណា ?

សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីពេលមួយ នៅពេលពួកគេបានអភ័យទោសដល់នរណាម្នាក់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយពីអារម្មណ៍ដែលបានអភ័យទោសដល់គេ ហើយលែងមានអារម្មណ៍មានកំហុស ឬ កំហឹងទៀត ។ សូមគិតពីការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកផ្ទាល់អំពី ការស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

ម៉ូសាយ 9 ។ កំណត់ត្រារបស់ស៊ីនិព្វ

ចំណងជើងមុនសេចក្ដីសង្ខេបនៃជំពូកនៃ ម៉ូសាយ 9 ត្រូវបានសរសេរដោយមរមន ហើយគឺជាផ្នែកនៃកំណត់ត្រាដើមដែលត្រូវបានផ្ដល់ទៅឲ្យព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ចំណងជើងដូចគ្នា ដែលត្រូវបានសរសេរដោយមរមនដែរ លេចចេញនៅដើមដំបូងនៃគម្ពីរ និង ជំពូកផ្សេងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ ( ឃ្លា « ការបញ្ចូលគ្នានៃជំពូក 9 ដល់ 22 » ត្រូវបានបន្ថែមនៅក្នុងឆ្នាំ 1879 នៅពេលព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានបោះពុម្ពជាទម្រង់ជំពូក ។ សេចក្ដីសង្ខេបខ្លីៗដែលមាននៅលើជំពូកនីមួយៗនៃព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានបន្ថែមនៅក្នុងការបោះពុម្ពឆ្នាំ 1920 ) ។

ម៉ូសាយ 10:12–18 ។ តើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វី បើខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេធ្វើខុសដាក់ ?

អែលឌើរ ដូណល អិល ហលស្ត្រម នៃក្រុមចិតសិបនាក់បានចែកចាយការយល់ដឹងអំពីរបៀបដើម្បីរំសាយកំហឹង ៖

« ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកត្រូវបានធ្វើខុសដាក់ សូមត្រៀមដើម្បីអភ័យទោស ។ ប្រសិនបើមានការចងចាំដែលមិនរីករាយ ដោយសារមូលហេតុខ្លះ សូមបំភ្លេចវាទៅ ។ បើចាំបាច់ សូមនិយាយជាមួយនឹងប៊ីស្សពរបស់អ្នក សូមនិយាយជាមួយនឹងប្រធានស្ដេករបស់អ្នក ។

« ទៅកាន់អ្នកទាំងអស់គ្នា ប៉ុន្ដែជាពិសេសទៅកាន់អ្នកដែលនៅថ្ងៃណាមួយនឹងក្លាយជាជីតាទួត និង ជីដូនទួត ពរជ័យដ៏អស់កល្បរបស់អ្នក និង អ្នកដែលជាកូនចៅរបស់អ្នក គឺវាសំខាន់លើសពីមូលហេតុដែលមានអំនួតនានាដែលនឹងបដិសេធអ្នក ព្រមទាំងអ្នកផ្សេងច្រើនទៀតនៃពរជ័យដ៏សំខាន់បែបនេះ » ( « សេចក្ដីក្រោធនៃព្រលឹង” Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2005, ទំព័រ 32 ) ។