មេរៀនទី 119 ៖ នីហ្វៃទី 3 8–10

មេរៀនទី 119

នីហ្វៃទី 3 8–10

សេចក្តីផ្ដើម

សាមសិបបីឆ្នាំក្រោយពីការឃើញទីសម្គាល់នៃការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានចាប់ផ្ដើមរកមើលទីសម្គាល់ដែលព្យាការីសាំយូអែល ជាសាសន៍លេមិន បានព្យាករពីការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ទោះបីជាមានទីសម្គាល់ជាច្រើនត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យក្ដី ក៏ការសង្ស័យ និងការជំទាស់នៅតែកើតមាននៅក្នុងចំណោមប្រជាជនដែរ ។ នៅឆ្នាំបន្ទាប់ ការព្យាករណ៍របស់លោកសាំយូអែលត្រូវបានបំពេញ ។ ក្រោយពីមានព្យុះ ការរញ្ជួយដី និងវិបត្តិភ័យផ្សេងទៀតដ៏ធំ ដែលបណ្ដាលឲ្យមានការរីករាលដាលនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញ នោះភាពងងឹតបានគ្របដណ្ដប់ដែនដីនោះអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ ។ នៅក្នុងភាពងងឹតនោះ ប្រជាជនដែលនៅរស់ក្រោយពីការបំផ្លាញនោះបានឮសំឡេងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់បានអញ្ជើញឲ្យពួកគេប្រែចិត្ត ហើយត្រឡប់មករកទ្រង់វិញ ។ នៅពេលភាពងងឹតបានរសាត់បាត់ទៅ ការទួញយំរបស់ប្រជាជនបានប្រែក្លាយទៅជាសេចក្ដីអំណរ និងការសរសើរដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

នីហ្វៃទី 3 8:1–18

ការបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏ធំបង្ហាញពីទីសម្គាល់នៃការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីបំពេញការព្យាករណ៍របស់ព្យាការីសាំយូអែល ជាសាសន៍លេមិន ។

សូមចាប់ផ្ដើមបង្រៀនដោយការសួរសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើអ្នកដឹងពីទីសម្គាល់នានាដែលបានកើតឡើងរួចហើយ ដោយបង្ហាញថាការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅជិតបង្កើយដែរទេ ? ( អ្នកអាចបង្ហាញថា ការព្យាករណ៍ជាច្រើន ដូចជាការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ការមកដល់របស់ព្យាការីអេលីយ៉ា និងកាលដែលដំណឹងល្អត្រូវបានចែកចាយទូទៅពិភពលោក ត្រូវបានបំពេញ ឬកំពុងត្រូវបានបំពេញ ) ។
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលអ្នកស្គាល់អ្វីមួយដែលជាសញ្ញាមួយយ៉ាងច្បាស់ថា ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជិតមកដល់ហើយនោះ ?

សូមពន្យល់ថា យើងរស់នៅក្នុងជំនាន់មួយ ដែលស្រដៀងគ្នាទៅនឹងជំនាន់ ពីមុនព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងមកជួបនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃដែរ ។ ដូចជាពួកសាសន៍នីហ្វៃដែលបានរកមើលទីសម្គាល់ដែលព្យាការីសាំយូអែល ជាសាសន៍លេមិនបានព្យាករណ៍ថាជាទីសម្គាល់នៃការសុគត និងការរស់ឡើងវិញនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងគួររកមើលទីសម្គាល់នៃការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ ។

សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 3 8:3–4 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយរកមើលពីរបៀបខុសគ្នាដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃខ្លះមានអារម្មណ៍អំពីទីសម្គាល់ទាំងឡាយ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ ( ទោះបីជាប្រជាជនបានស្វែងរកទីសម្គាល់ « ដោយម៉ឺងម៉ាត់ » ក្ដី ក៏ « ការសង្ស័យ និងការប្រកែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំង » បានកើតមាននៅក្នុងចំណោមពួកគេដែរ ) ។

តើស្ថានភាពដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងនីហ្វៃទី 3 8:3–4 ស្រដៀងគ្នាទៅនឹងលក្ខខណ្ឌនៅក្នុងពិភពលោកនាសព្វថ្ងៃនេះដោយរបៀបណា ?
តើយើងអាចពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានដោយរបៀបណា ទោះបីជានៅពេលមនុស្សជាច្រើនជុំវិញយើងមានភាពសង្ស័យក្ដី ?

សូមសួរសិស្សថា តើពួកគេធ្លាប់ជួបព្យុះ ការរញ្ជួយដី មួយដ៏សាហាវ ឬគ្រោះមហន្ដរាយផ្សេងទៀតដែរឬទេ ។ នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមានអំឡុងពេលនោះ និងក្រោយពេលជួបនឹងបទពិសោធន៍នោះ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 3 8:5–7 ឮ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំទី 34 ក្រោយពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់មកសូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 3 8:8–18 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុង ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ សូមរំឭកសិស្សថា សាំយូអែលជាសាសន៍លេមិនបានព្យាករណ៍ពីហេតុការណ៍ទាំងនេះ ( សូមមើល ហេលេមិន 14:20–27 ) ។ សូមបញ្ជាក់ថា ពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីនឹងត្រូវបានបំពេញទាំងអស់ ហើយថា ព្រះនឹងឲ្យពួកទុច្ចរិតទទួលខុសត្រូវចំពោះសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ។

នីហ្វៃទី 3 8:19–25

ភាពងងឹតគ្របដណ្ដប់ដែនដីអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ

សូមពន្យល់ថា ក្រោយពីព្យុះ និងការរញ្ជួយផែនដីបានស្ងប់ នោះភាពងងឹតបានគ្របដណ្ដប់មកលើផែនដីអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ ។ សូមបិទភ្លើងនៅក្នុងថ្នាក់មួយភ្លែត ។ បន្ទាប់មក សូមសួរសិស្សថាតើពួកគេធ្លាប់នៅកន្លែងមួយដែលមានភាពងងឹតទាំងស្រុង ដូចជានៅក្នុងរូងភ្នំ ឬបន្ទប់ដែលគ្មានបង្អួចដែរទេ ។

តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលអ្នកស្ថិតនៅក្នុងកន្លែងបែបនោះ ?

សូមបង្ហាញថា ភាពងងឹតដែលបានគ្របដណ្ដប់មកលើដែនដីអស់រយៈពេលបីថ្ងៃខុសគ្នាពីភាពងងឹតដែលបានកើតឡើង នៅពេលយើងបិទភ្លើង ឬទៅកន្លែងមួយដែលគ្មានបង្អួច ។ សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 3 8:19–23 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយរកមើលឃ្លាដែលរៀបរាប់ពីភាពងងឹតដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃបានជួប ។ ( ចម្លើយអាចរួមមាន « ភាពងងឹតយ៉ាងក្រាស់» « ចំហាយនៃសេចក្ដីងងឹត» « អ័ព្វនៃសេចក្ដីងងឹត » និង « គ្មានពន្លឺ » ) ។

សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 38:23–25 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយរកមើលឥទ្ធិពលនៃភាពងងឹតមានលើពួកសាសន៍នីហ្វៃ ដែលបានរស់ពីការបំផ្លាញនោះ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

នីហ្វៃទី 3 9:1–14

នៅក្នុងភាពងងឹត ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអញ្ជើញឲ្យអស់អ្នកដែលបានរស់ពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនោះឲ្យប្រែចិត្ត ហើយមកកាន់ទ្រង់

សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន ៖សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 3 9:1–12 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះ ។

ហេតុអ្វីបានជាការបំផ្លាញនេះបានកើតឡើង ?

តើសាតាំងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនេះ ?

តើការណ៍នេះបង្រៀនអំពីសាតាំង និងរបៀបដែលវាប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកដែលដើរតាមវាយ៉ាងណាខ្លះ ?

សូមអាន នីហ្វៃទី 3 9:13–14 ឮៗដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ សូមឲ្យសិស្សមើលតាម ដោយរកមើលការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះអស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលបានរស់ពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញ ។ សូមឲ្យសិស្សស្រមៃពីសាសន៍នីហ្វៃទាំងនោះ ដែលស្ដាប់សំឡេងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងភាពងងឹតទាំងស្រុង ។ ពួកគេបាន « នៅរស់ដោយសារ [ ពួកគេ ] សុចរិតជាង » អ្នកដែលត្រូវបានបំផ្លាញ ប៉ុន្ដែពួកគេនៅតែត្រូវប្រែចិត្ត និងផ្លាស់ប្ដូរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 3 9:13, 10:12 ) ។

តើអ្នកគិតថា សាសន៍នីហ្វៃមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលពួកគេបានឮការអញ្ជើញនេះពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? ហេតុអ្វី ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ស៊ី ស្កត ហ្គ្រូ នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖

« ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្នកព្យាបាលដ៏អស្ចារ្យនៃព្រលឹងរបស់យើង ។ …

« នៅពេលយើងធ្វើអំពើបាប សាតាំងប្រាប់យើងថា យើងវង្វេងហើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះដ៍ប្រោសលោះរបស់យើងផ្ដល់សេចក្តីប្រោសលោះដល់មនុស្សទាំងអស់— មិនថាអ្វីដែលយើងបានធ្វើខុសនោះទេ— សូម្បីតែអ្នក និងខ្ញុំ » ( « The Miracle of the Atonement » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2011 ទំព័រ 109 ) ។

សូមបញ្ជាក់ថា ការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង នីហ្វៃទី 3 9:13— ឲ្យមកកាន់ទ្រង់ ហើយទទួលការប្រោស —ត្រូវបានប្រគល់ដល់យើងម្នាក់ៗ ។ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រោសយើង យើងត្រូវទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ឲ្យមកកាន់ទ្រង់ ប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាបរបស់យើង ហើយប្រែចិត្តជឿ ។ សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីផ្នែកនៃជីវិតរបស់គេ ដែលពួកគេត្រូវការការប្រោសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យពួកគេឆ្លើយនឹង សំណួរ ខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ ក្នុងសៀវភៅសរសេរ ៖

តើអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចទទួលបានការប្រោសពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?

សំណួរផ្ទាល់ខ្លួន

សំណួរផ្ទាល់ខ្លួនអាចជួយសិស្សឲ្យអនុវត្តន៍សេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អបាន ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែលក្ខណៈនៃសំណួរទាំងនេះ សិស្សអាចស្ទាក់ស្ទើរនឹងឆ្លើយវាផ្ទាល់មាត់ ។ ការសុំឲ្យសិស្សឆ្លើយនឹងសំណួរផ្ទាល់ខ្លួនទាំងឡាយដោយការសរសេរ អនុញ្ញាតឲ្យពួកគេឆ្លើយដោយឯកជន ដែលអាចឆ្លើយដោយបើកចំហ និងស្មោះត្រង់ ។ ប៉ុន្តែ អ្នកគួរហាមពួកគេកុំឲ្យសរសេរអំពីបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន ដូចជាអំពើបាបនាពេលអតីតកាល ឬការរំលងនានា ។

នីហ្វៃទី 3 9:15–22

ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រកាសថា តាមរយៈពលិកម្មរបស់ទ្រង់ នោះច្បាប់ម៉ូសេត្រូវបានបំពេញ ។

សូមអាន នីហ្វៃទី3 9:19 ឮៗ ។សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលថាទ្រង់នឹងមិនទទួលពីពួកសាសន៍នីហ្វៃទៀតឡើយ ។ វាអាចចាំបាច់ដើម្បីរំឭកសិស្សថា ពួកសាសន៍នីហ្វៃកំពុងរស់នៅតាមច្បាប់ម៉ូសេនៅពេលនេះ ។ ជាផ្នែកនៃច្បាប់ម៉ូសេ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យប្រជាជនរបស់ទ្រង់ថ្វាយយញ្ញបូជាសត្វជាប្រភេទ និងស្រមោលនៃការពលីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងធ្វើតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 3 9:20 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថាសាសន៍នីហ្វៃត្រូវថ្វាយអ្វីជាការបូជានាពេលនេះ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណាក្នុងការថ្វាយការបូជានៃ « ការមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប » ?
តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះសន្យាដល់អស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលមកកាន់ទ្រង់ដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ?

សូមពន្យល់ថាអែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនរបៀបមួយដើម្បីគិតអំពីឃ្លា « ចិត្តសង្រេង » និង « វិញ្ញាណទន់ទាប » ។ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ដោយសុំឲ្យសិស្សស្ដាប់រកនូវពាក្យសម្ដីដែលអែលឌើរ គ្រីស្តូហ្វឺសិន បានប្រើដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់ពីឃ្លាទាំងនេះ ៖

« អ្នកអាចថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់នូវអំណោយនៃចិត្តសង្រេង ឬការប្រែចិត្ត និងវិញ្ញាណទន់ទាប ឬការគោរពតាម ។ ជាក់ស្តែង វាគឺជាអំណោយនៃខ្លួនអ្នក —អ្វីដែលជាអ្នក និងអ្វីដែលអ្នកនឹងក្លាយទៅជា ។

« តើមានអ្វីនៅក្នុងខ្លួនអ្នក ឬនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដែលមិនបរិសុទ្ធ ឬមិនស្អាតស្អំដែរទេ ? នៅពេលអ្នកចៀសចេញពីវា នោះគឺជាអំណោយដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមួយ ។ តើមានទម្លាប់ល្អ ឬគុណភាពល្អដែលខ្វះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកទេ ? នៅពេលអ្នកទទួលយកវា ហើយធ្វើឲ្យវាក្លាយជាចរិតលក្ខណៈរបស់អ្នក អ្នកកំពុងតែថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ហើយ » ( « When Thou Art Converted » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2004 ទំព័រ 12 ) ។

តើពាក្យអ្វីខ្លះដែលអែលឌើរ គ្រីស្តូហ្វឺសិនបានប្រើដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់ពីឃ្លា « ដួងចិត្តសង្រេង » ? ( ការប្រែចិត្ត ) ។ តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណាដើម្បីមានដួងចិត្តដែលប្រែចិត្ត ?
តើពាក្យអ្វីខ្លះដែលអែលឌើរ គ្រីស្តូហ្វឺសិន បានប្រើដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់ពីឃ្លា « វិញ្ញាណទន់ទាប » ? ( ការគោរពប្រតិបត្តិ ) ។ តើអ្នកនឹងរៀបរាប់នរណាម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណប្រកបដោយការគោរពតាមយ៉ាងណា ?

សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 3 9:21–22 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយរកមើលការពិពណ៌នារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះពីរបៀបដេលយើងគួរមកកាន់ទ្រង់ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ សូមលើករូបភាពកូនក្មេងតូចមួយ ប្រហែលនរណាម្នាក់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក ។

តើអ្នកស្រមៃថាកូនក្មេងតូចនេះមកកាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ? តើការណ៍នេះជួយអ្នកឲ្យយល់ពីរបៀបដែលយើងគួរមកកាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ?

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន ៖

ប្រសិនបើយើងមកកាន់ព្រះគ្រីស្ទដោយមានដួងចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាបនោះ ទ្រង់នឹង …

សូមឲ្យសិស្សរំឭកនីហ្វៃទី 3 9:13–15, 19–22 ដើម្បីរកមើលវិធីដើម្បីបំពេញប្រយោគនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ ចម្លើយអាចរួមមាន ទ្រង់នឹងប្រោសយើង ( សូមមើល នីហ្វៃទី 3 9:13 ) ប្រទានដល់យើងនូវជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល នីហ្វៃទី 3 9:14 ) ហើយទទួលយកយើង ( សូមមើល នីហ្វៃទី 3 9:22 ) ។ ក្រោយពីសិស្សបានឆ្លើយហើយ សូមបំពេញប្រយោគនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងមកកាន់ព្រះគ្រីស្ទដោយមានដួងចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាបនោះ ទ្រង់នឹងទទួលយកយើង ប្រោសយើង ហើយប្រទានដល់យើងនូវជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។

នីហ្វៃទី 3 10

ព្រះអម្ចាស់ផ្ដល់នូវការប្រមូលរាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ ដូចជាមេមាន់ប្រមូលកូនរបស់វាដែរ ។

សូមសង្ខេប នីហ្វៃទី 3 10:1–3 ដោយពន្យល់ថា ក្រោយពីឮសំឡេងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះហើយ ប្រជាជនបានរំភើបជាខ្លាំងរហូតដល់ពួកគេស្ងប់ស្ងាត់អស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោង ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានមានបន្ទូលម្ដងទៀតទៅកាន់ប្រជាជន ។

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអាន នីហ្វៃទី 3 10:4–6 ឮៗ។ សូមបង្ហាញថានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលអំពីវង្សអ៊ីស្រាអែល រាស្ត្រនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ ។

តើព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រៀបដូចជាមេមាន់ដែលការពារកូនពីគ្រោះថ្នាក់ដោយរបៀបណា ? ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនប្រមូល និងការពារវង្សអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ? ( ពួកគេមិនមកកាន់ទ្រង់ ) ។
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាអ្វីខ្លះ ដល់អស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលប្រែចិត្ត និងត្រឡប់មកកាន់ទ្រង់វិញ ? ( ទ្រង់នឹងប្រមូលពួកគេដូចជាមេមាន់ប្រមូលកូនរបស់វា ) ។

សូមឲ្យសិស្សឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរ ។ ( អ្នកអាចសរសេរសំណួរនេះនៅលើក្ដារខៀន ឬអានវាយឺតៗដើម្បីឲ្យសិស្សអាចកត់ត្រាវាបាន ) ។

តើនៅពេលណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ពីការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ឲ្យទទួលយកការថែទាំ និងការការពាររបស់ទ្រង់ ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 3 10:9–11 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងក្រោយពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជន ។ អ្នកអាចបញ្ចប់ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់អស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលមករកទ្រង់ដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ។ អ្នកក៏អាចពន្យល់ថា នៅក្នុងមេរៀនបន្ទាប់ សិស្សនឹងពិភាក្សាពីការយាងមករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅជួបនឹងប្រជាជន និងរបៀបដែលទ្រង់ផ្ទាល់បានបម្រើដល់ពួកគេម្នាក់ៗ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

នីហ្វៃទី 3 9:2 ។ « អារក្សវាសើច ហើយពួកទេវតារបស់វាអរសប្បាយ »

អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល នៃ កូរ៉ុមនៃពួកសាវក ដប់ពីរនាក់ បាន បង្រៀន អំពី ប្រតិកម្ម របស់ អារក្ស នៅពេល យើង ធ្វើ អំពើបាប ៖

« ‹ លោកអ័ដាមបានធ្លាក់ខ្លួនដើម្បីឲ្យមានមនុស្សលោក ហើយមានមនុស្សលោក ដើម្បីឲ្យគេអាចមានសេចក្ដីអំណរ › [នីហ្វៃទី 2 2:25] ។

« ពេលខ្លះយើងភ្លេចថា ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងចង់ឲ្យយើងម្នាក់ៗមានសេចក្ដីអំណរនេះ ។ មានតែការងាកទៅការល្បួង និង អំពើបាបនោះហើយដែលធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតឆ្ងាយពីសេចក្ដីអំណរនោះ ។ ហើយការងាកទៅរកនោះគឺពិតជាអ្វីដែលសាតាំងចង់ឲ្យយើងធ្វើ ។

« ខ្ញុំធ្លាប់មានឱកាសម្ដងដើម្បីរួមដំណើរនឹងប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ទៅដែនដីដ៏ឆ្ងាយមួយ ។ យើងទទួលបានការដើរទស្សនកិច្ចទៅកន្លែងជាច្រើននៅក្នុងតំបន់នោះ រួមមានបូជនីយដ្ឋានក្រោមដី— កន្លែងបញ្ចុះសពសម្រាប់មនុស្សដែលបានបៀតបៀនដោយពួកជំនឿស៊ុបនឹងសាសនាគ្រីស្ទាន ។ នៅពេលយើងមកដល់ជណ្ដើរងងឹត ដ៏តូចចង្អៀតនៃកន្លែងនោះ ប្រធាន ឃឹមបឹល បានបង្រៀនខ្ញុំនូវមេរៀនដ៏មិនអាចបំភ្លេចបានមួយ ។ លោកបានទាញជាយអាវធំខ្ញុំ ហើយបានមានប្រសាសន៍ថា ‹ វាតែងតែធ្វើឲ្យខ្ញុំមានបញ្ហាចំពោះអ្វីដែលសាតាំងវាធ្វើដោយប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង › ។ បន្ទាប់មក លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ‹ រ៉ូបឺត អារក្សមិនអាចមានសេចក្ដីអំណរទេ លុះត្រាតែអ្នក និងខ្ញុំធ្វើអំពើបាប › ។

« នៅពេលខ្ញុំសញ្ជឹងគិតពីប្រសាសន៍នេះ ហើយបានសិក្សាព្រះគម្ពីរ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមយល់ពីអ្វីដែលប្រធាន ឃឹមបឹល ចង់មានន័យ ។… វាគឺជាអំពើបាបរបស់យើងដែលធ្វើឲ្យអារក្សវាសើច ហើយគឺសេចក្ដីព្រួយរបស់យើងដែលនាំឲ្យវានូវសេចក្ដីអរសប្បាយក្លែងក្លាយ ។

« ទោះបីជាអារក្សវាសើចក្ដី ក៏អំណាចរបស់វាមានកម្រិត ។ អ្នកខ្លះអាចចងចាំកំណាព្យដ៏ចាស់បុរាណនេះ ៖ ‹ អារក្សបណ្តាលឲ្យខ្ញុំធ្វើវា › ។ ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់ប្រាប់ពីពាក្យដ៏ពិតប្រាកដថា អារក្សមិនអាចបណ្តាលឲ្យយើងធ្វើអ្វីបានឡើយ ។ វាកុហកយើងមែន ដូចដែលព្រះគម្ពីរបានចែង ហើយវាដើរតាមយើងរាល់ថ្ងៃ ។ រាល់ពេលយើងចេញទៅក្រៅ រាល់ការសម្រេចិត្តដែលយើងធ្វើ នោះយើងអាចជ្រើសរើសដើរទៅការដឹកនាំរបស់វា ឬទៅរកការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ប៉ុន្ដែអារក្សត្រូវតែចាកចេញ ប្រសិនបើយើងប្រាប់វាឲ្យចេញទៅ ។ វាមិនអាចមានឥទ្ធិពលលើយើងទេ លុះត្រាតែយើងឲ្យវាមាន ហើយវាដឹងពីការណ៍នោះ ! មានពេលតែមួយគត់ដែលវាអាចប៉ះពាល់ដល់គំនិត និងរាងកាយរបស់យើង —ព្រលឹងតែមួយរបស់យើង— គឺនៅពេលយើង អនុញ្ញាត ឲ្យវាធ្វើដូច្នោះ ។ និយាយម៉្យាងទៀតថា យើងមិនត្រូវចុះចាញ់នឹងការទាក់ទាញរបស់វាឡើយ ! » ( « To Act for Ourselves: The Gift and Blessings of Agency » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2006 ទំព័រ 5–6 ) ។

នីហ្វៃទី 3 9:19–20 ។ « ចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប »

អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែលក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានរៀបរាប់ពីអត្ថន័យ ដើម្បីថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់នូវចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប ៖

« ការបូជាពិតប្រាកដ ពុំមែនជាការដាក់សត្វនៅលើអាសនាទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាឆន្ទៈមួយ ដើម្បីដាក់សត្វដែលនៅក្នុងខ្លួនយើង នៅលើអាសនា ហើយទុកឲ្យវាដុតឆេះអស់ ! បែបនោះគឺជា ‹ ពលិកម្មចំពោះព្រះអម្ចាស់ … នៃចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប › ( គ. និង ស. 59:8 ) » ( « Deny Yourselves of All Ungodliness » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1995 ទំព័ឬ 68 ) ។