បណ្ណាល័យ
មេរៀនទី 3 ៖ ផែនការ​នៃ​សេចក្តី​សង្រ្គោះ


មេរៀនទី 3

ផែនការ​នៃ​សេចក្តី​សង្រ្គោះ

សេចក្តីផ្ដើម

ប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ នៃ​កូរ៉ុម​នៃ​ពួក​សាវក​ដប់​ពីរ​នាក់ បាន​ណែនាំ​គ្រូបង្រៀន​ថ្នាក់​សិក្ខាសាលា​ទាំងឡាយ ឲ្យ​បង្ហាញ​ពី​សេចក្ដី​សង្ខេប​នៃ​ផែនការនៃ​សេចក្ដីសង្គ្រោះ នៅ​ដើមឆ្នាំ​នៃ​ឆ្នាំ​សិក្សា​ថ្មី ៖

« សេចក្ដី​សង្ខេប​នៃ ‹ ផែនការនៃ​សុភមង្គល › … បើ​ត្រូវ​បាន​ឲ្យ​នៅ​ពេល​ចាប់ផ្ដើម​ដំបូង​បំផុត ហើយ​រំឭក​ឡើង​វិញ​ម្ដងម្កាល វា​នឹងកាន់​តែ​មាន​តម្លៃ​ដ៏​មហិមា​ចំពោះ​សិស្ស​របស់​អ្នក ។ …

« យុវវ័យ​ឆ្ងល់​ថា ‹ ហេតុអ្វី ? › —ហេតុអ្វី​បាន​ជា​យើង​ត្រូវ​បាន​បញ្ជា ឲ្យ​ធ្វើ រឿង​អ្វីមួយ ហើយ​ហេតុអ្វី​បាន​ជា​យើង​ត្រូវ​បញ្ជា មិន​ ឲ្យ​ធ្វើ​រឿង​ផ្សេងៗ​ទៀត ? ចំណេះដឹង​ពី​ផែនការ​នៃ​សុភមង្គល ទោះបីជា​នៅក្នុង​ទម្រង់​បែបណា​ក្ដី ក៏អាច​ផ្ដល់​ដល់​គំនិត​ខ្ចី​នូវ ‹ ហេតុអ្វី › ផងដែរ។ …

« … ផ្ដល់​នូវ​អារម្មណ៍​ជា​មូលដ្ឋាន សម្រាប់​ផែនការ​ទាំងមូល ទោះបី​គ្រាន់​តែ​ជា​សេចក្ដីលម្អិត​ពីរ​បី​ក៏​ដោយ ។ … សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​ដឹងថា​ផែនការនៃ​សុភមង្គលគឺជាអ្វី បន្ទាប់​មក​ពួកគេ​នឹង​មាន​នូវ​សំណួរ ‹ ហេតុអ្វី › ។’ …

« … ប្រសិន​បើ​អ្នក​ព្យាយាម​ផ្ដល់​ដល់​ពួកគេ​នូវសំណួរ ‹ ហេតុអ្វី › សូម​ធ្វើ​តាម​គំរូ [ នេះ ] ៖ ‹ ព្រះ​បាន​ប្រទាន​នូវ​ព្រះបញ្ញត្តិ​ដល់​ពួកគេ ក្រោយ​ពី​ប្រាប់​ដល់​ពួកគេ​នូវ​ផែនការ​ប្រោសលោះ ។› [អាលម៉ា 12:32អក្សរ​ទ្រេត​បាន​បន្ថែម ។]” ( “ ផែនការ​ដ៏​អស្ចារ្យ​នៃ​សុភមង្គល ” [ ការ​ប្រជុំ​ពិភាក្សា​របស់​ CES ស្តី​អំពី​គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា/ប្រវត្តិ​សាសនាចក្រ ថ្ងៃទី 10 ខែ សីហា ឆ្នាំ 1993] ទំព័រ 2–3, si.lds.org ) ។

ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប​នឹង​ការប្រឹក្សា​របស់​ប្រធាន ផាកកឺ មេរៀន​នេះផ្ដល់​នូវ​សេចក្ដី​សង្ខេបពីផែនការ​សង្គ្រោះ ដូច​ដែល​វា​បាន​បង្រៀន​នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ ។ មេរៀននេះ ផ្ដោតទៅ​លើ​ដង្វាយធួន​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​ជា « ការពិត​ដ៏​សំខាន់បំផុត គ្រឹះ​ដ៏​ចាំបាច់ និង គោលលទ្ធិ​ដ៏​សំខាន់​នៃ​ផែនការ​សង្គ្រោះ​ដ៏​អស្ចារ្យ និង ដ៏​អស់កល្ប « ( ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « កិច្ចការ​ផ្សព្វផ្សាយ​សាសនា និង ដង្វាយ​ធួន » Ensign ខែ មីនា ឆ្នាំ 2001 ទំព័រ 8 ) ។ នៅពេល​សិស្ស​ចាប់​យល់ពី​ផែនការ​សង្គ្រោះ នោះ​សេចក្ដីជំនឿ​របស់​ពួកគេ​លើ​ព្រះវរបិតា​សួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹង​កើន​ឡើង​ផងដែរ ។ ពួកគេ​នឹង​រីកចម្រើន​ឡើង នៅក្នុង​ការតាំងចិត្ត​ដើម្បី​ធ្វើតាម​ព្រះបញ្ញត្តិ​ទាំងឡាយ ទទួល​បាន​នូវ​ពិធី​បរិសុទ្ធ​នៃ​ការសង្គ្រោះ ហើយ​នៅ​ស្មោះ​ចំពោះ​សេចក្ដីសញ្ញា​របស់​ពួកគេ ។

យោបល់​សម្រាប់​ការបង្រៀន

ផែនការ​សង្គ្រោះក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន

សូម​ពន្យល់​ថា នៅក្នុង​ពិភព​វិញ្ញាណ​មុន​ជីវិត​លើ​ផែនដី​នេះ យើង​បាន​រៀន​អំពី​ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតា​សួគ៌​របស់​យើង សម្រាប់​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​របស់យើង ( សូម​មើល ម៉ូសេ 4:1–2 ​​ ; អ័ប្រាហាំ 3:22–28 ) ។ តាមរយៈ​ផែនការ​នេះ យើង​អាច​ក្លាយ​ដូចជា​ទ្រង់ ហើយ​រស់នៅ​ក្នុង​វត្តមាន​របស់​ទ្រង់​ជារៀង​រហូត ។

នៅលើ​ក្ដារ​ខៀន សូម​សរសេរ ផែនការ​សង្គ្រោះ រួម​មាន …

សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​បំពេញ​គំនិត​នេះ នៅក្នុង​កំណត់ហេតុ​ការសិក្សា​ព្រះគម្ពីរ​របស់​ពួកគេ ឬ សៀវភៅ​សរសេរ​ក្នុង​ថ្នាក់ ។

ក្រោយ​ពី​សិស្សបាន​សរសេរ​ហើយ សូម​ចែកចាយ​នូវ​និយមន័យនៃ​ផែនការ​សង្គ្រោះ​ដូច​ខាងក្រោម ។ អ្នក​អាច​សរសេរ​នៅលើ​ក្ដារខៀន ឬ លើ​ក្រដាស មុន​ពេល​ថ្នាក់​ចាប់ផ្ដើម ។

ផែនការ​សង្គ្រោះ គឺ​ជា « ភាពពេញ​លេញ​នៃ​ដំណឹងល្អ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែល​បាន​រៀបចំ​ឡើង ​ដើម្បី​នាំ​មក​នូវ​អមតភាព និង ជីវិត​ដ៏​អស់កល្ប​ជានិច្ច​ដល់​មនុស្ស ។ វា​រួមមាន ការបង្កើត ការធ្លាក់ និង ដង្វាយធួន រួម​ជាមួយ​នឹង​ព្រះបញ្ញត្តិ​ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ ពិធី​បរិសុទ្ធ និង គោលលទ្ធិ​ទាំងអស់ ។ ផែនការ​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​វា​អាច​កើត​មាន​ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំងអស់ ដើម្បី​ត្រូវបាន​តម្កើង​ឡើង និងរស់នៅ​ជាមួយ​ព្រះ​ជារៀង​រហូត » ( សេចក្តី​ណែនាំ​ដល់​បទគម្ពីរ « ផែនការ​ប្រោសលោះ » scriptures.lds.org ) ។

សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​លើក​ដៃឡើង ប្រសិន​បើ​ពាក្យ​ដែល​គេ​បាន​សរសេរ​ ត្រូវ​នឹង​និយមន័យ​នេះ តាម​របៀប​ណាក៏​ដោយ ។ បន្ទាប់​មក​សូម​សួរ​សំណួរ​ដូច​ខាងក្រោម​ទៅ​សិស្សមួយ​ចំនួនដែល​បាន​លើ​ក​ដៃ​ឡើង ៖

  • តើ​និយម​ន័យ​របស់​អ្នក មាន​ចំណុច​រួម​ជាមួយ​នឹង​និយម​ន័យ​នេះ​យ៉ាង​ម៉េច​ខ្លះ ? ហេតុអ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រួម​បញ្ចូល​ចំណុច​នេះ នៅក្នុង​និយមន័យ​របស់​អ្នក ?

សូមចាត់​ឲ្យ​សិស្ស​ធ្វើការ​ជា​គូ ។ សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​ម្នាក់ក្នុង​មួយ​គូៗ អាន អាលម៉ា 22:12–14 ហើយ​សិស្ស​ម្នាក់​ទៀត​អាន នីហ្វៃទី 2 2:25–28 ។ ( អ្នក​អាច​សរសេរ​ឯកសារ​យោង​ទាំងនេះ លើ​ក្ដារ​ខៀន​បាន ។ ) សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​រក​មើល​ផ្នែក​នានា​នៃ​ផែនការ​សង្គ្រោះ ដែល​បាន​លើកឡើង​នៅក្នុង​វគ្គ​ដែល​ពួកគេ​បាន​អាន ។ ក្រោយ​ពី​សិស្ស​បាន​អាន​រួចហើយ សុំ​ឲ្យ​ដៃគូ​នីមួយៗ ប្ដូរ​វេនគ្នា​ចែកចាយ​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​​រក​ឃើញ ។

សូម​សរសេរ​ព្រះគម្ពីរ​យោងខាង​ក្រោម​នៅលើ​ក្ដារ​ខៀន ៖ នីហ្វៃទី 2 9:6; នីហ្វៃទី 2 11:5; អាលម៉ា 12:25; អាលម៉ា 24:14; អាលម៉ា 42:8; អាលម៉ា 42:15 ។( អ្នក​អាច​សរសេរ​វា នៅលើ​ក្ដារខៀន មុន​ចាប់​ផ្ដើម​ថ្នាក់ ។ )

សូម​ពន្យល់​ថា នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ព្យាការី​បាន​ប្រើ​ចំណង​ជើង​ផ្សេងៗ​គ្នា ដើម្បីយោងទៅ​លើ​ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតា​សូគ៌ា ។ សូម​អញ្ជើញ​សិស្ស​ឲ្យ​បើកទៅ នីហ្វៃទី 2 9:6ហើយ សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​ម្នាក់​អាន​ខនោះ​ ឲ្យ​ឮ ៗ ។

  • នៅក្នុង​ខ​នេះ តើ​ឃ្លា​ណា​ដែល​សំដៅ​លើ​ផែនការ​របស់​ព្រះ ? ( « ផែនការ​នៃ​ការប្រោស​ប្រណី​របស់​ព្រះ​បង្កបង្កើត​ដ៏​ធំ ។ » សូម​សរសេរ​ខ​នេះ នៅ​លើ​ក្ដារ​ខៀន ក្បែរនីហ្វៃទី 2 9:6 ។ )

សូមសិស្ស​ឲ្យ​អាន​ស្ងាត់ៗ នូវ​វគ្គ​ព្រះគម្ពីរ​ផ្សេង​ទៀត ដែល​បាន​សរសេរ​នៅលើ​ក្ដារ​ខៀន ដោយ​រក​មើល​ឃ្លា​នានា​ដែល​យោងទៅ​លើ​ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតាសួគ៌ា ។ នៅពេល​សិស្ស​​រកឃើញ​នូវ​ឃ្លា​មួយ ដែល​និយាយអំពី​ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតាសួគ៌ សូម​អញ្ជើញ​គាត់​ឲ្យ​សរសេរ​វា​លើ​ក្ដារ​ខៀន ក្បែរ​នឹង​សេចក្តី​យោង​បទគម្ពីរ​ដែល​គាត់​បាន​រក​ឃើញ ។ បញ្ជី​ដែល​បាន​បំពេញ​ចប់​នៅលើ​ក្ដារ​ខៀន គួរ​តែមាន​ទម្រង់​បែប​​នេះ ៖

  • នីហ្វៃទី 2 9:6— ផែនការ​នៃ​ការប្រោស​ប្រណី​​របស់​ព្រះ​បង្កបង្កើត​ដ៏​ធំ

  • នីហ្វៃទី 2 11:5— ផែនការដ៏​ធំ ហើយ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​នៃ​ការរំដោះ​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់

  • អាលម៉ា 12:25—ផែនការ​នៃ​សេចក្ដី​ប្រោសលោះ

  • អាលម៉ា 24:14—ផែនការ​នៃ​សេចក្ដីសង្គ្រោះ

  • អាលម៉ា 42:8—ផែនការ​នៃ​សុភមង្គល​ដ៏​មហិមា

  • អាលម៉ា 42:15—ផែនការ​នៃ​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា

( ដើម្បី​ជួយ​សិស្ស​ឲ្យ​កាន់​តែ​មាន​អំណរ​គុណ​ចំពោះ​ការបង្រៀន ​ដែល​មាន​នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរមរមន អ្នក​អាច​បង្ហាញ​ថា ឃ្លា​ដូចជា « ផែនការ​សង្គ្រោះ » « ផែនការ​នៃសុភមង្គល » និង « ផែនការសេចក្តី​ប្រោសលោះ » ត្រូវ​បាន​លើកឡើង​ជាច្រើន​ដង នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរមរមន ប៉ុន្ដែ​មិន​មាន​នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​បរិសុទ្ធទេ ) ។

  • តើ​ចំណងជើង​ទាំងនេះ បញ្ជាក់យ៉ាងហ្មត់ចត់​អំពី​ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតា​សួគ៌​អ្វី​ខ្លះ ? ( សូមប្រាកដ​ថា សិស្ស​យល់​ថា ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតា​សួគ៌​គឺត្រូវ​បាន​រៀបចំ​ឡើង​ដើម្បី​នាំ​មក​នូវ​សេចក្តីសង្គ្រោះ និង សុភមង្គល​ដ៏​អស់កល្ប​ជានិច្ច ដល់​កូនចៅ​របស់​ទ្រង់ ។ )

សូម​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ថា យើង​មិន​អាច​ត្រឡប់​ទៅ​កាន់ទីវត្តមាន​របស់​ព្រះ ហើយ​ទទួល​បាន​នូវ​សេចក្ដីសង្រ្គោះ​ដ៏​អស់កល្ប​ជានិច្ច ដោយ​គ្មាន​ជំនួយ​ដ៏​ទេវភាព​បានទេ ។ សូម​អញ្ជើញ​សិស្ស​ឲ្យអាន ម៉ូសាយ 3:17 រៀងៗ​ខ្លួន ដោយស្វែងរក​នូវ​រូប​ភាព​ដ៏សំខាន់បំផុត​ នៅក្នុង​ផែនការ​សង្គ្រោះ ។ ក្រោយ​ពី​ពួកគេ​បាន​រាយការណ៍​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​រក​ឃើញ​ហើយ សូម​ឲ្យ​សិស្ស​ម្នាក់​អាន នីហ្វៃទី 2 2:8 ​ ឲ្យ​ឮៗ ។ សូម​បញ្ជាក់យ៉ាងហ្មត់ចត់​ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា​រូបភាព​ស្នូលនៅក្នុង​ផែនការ​សង្គ្រោះ ហើយ​ដង្វាយ​ធួន​របស់​ទ្រង់ គឺ​ជា​អ្វី​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ផែនការ​នេះ​ដំណើរ​ការ​ដល់​កូនចៅ​របស់​ព្រះ​ទាំងអស់ ។សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​ម្នាក់​អាន​ប្រសាសន៍​ខាងក្រោម ថ្លែង​ដោយ​ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ៖

ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ

« គោលការណ៍​ដ៏សំខាន់​នៃ​សាសនា​របស់​យើង គឺ​ជា​ទីបន្ទាល់​ពី​សាវក និង ព្យាការី​ទាំងឡាយ​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ថាទ្រង់​បាន​សុគត បាន​ត្រូវ​គេ​បញ្ចុះ ហើយ​បាន​រស់ឡើង​វិញ​ម្ដង​ទៀត​នៅថ្ងៃទី​បី ហើយ​បាន​យាង​ទៅ​ស្ថានសួគ៌​វិញ ហើយ​រឿង​ផ្សេង​ទៀត​ទាំងអស់ ដែល​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​ដល់​សាសនា​របស់​យើង​ គឺ​គ្រាន់តែ​ជា​សេចក្តីបន្ថែម​លើ​វា​ប៉ុណ្ណោះ » ( ការបង្រៀន​របស់​ប្រធាន​នៃ​សាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ [2007] ទំព័រ 49 ) ។

អ្នក​អាច​ពន្យល់​ថា ពាក្យថា សេចក្តីបន្ថែម យោងទៅ​លើ​វត្ថុ​មួយ ឬ គំនិត​មួយ ដែល​ទាក់ទង​នឹង​អ្វី​មួយ​ដែល​មាន​សារៈសំខាន់​ខ្លាំង​ជាង ដូចជា​មែក​មួយ​ ដែល​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ដើម​ឈើ​មួយ​ដើម ។ ដើមឈើ​មួយ​ដើម​អាច​រស់​បាន​ដោយ​គ្មាន​មែកធាង ប៉ុន្ដែ​មែក​មួយ​មិន​អាច​រស់​ដោយ​ឃ្លាត​ចេញ​ពី​ឬស និង​ដើម​របស់​ដើមឈើ​នោះឡើយ ។ ប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ នៃ​កូរ៉ុម​នៃ​ពួកសាវក​ដប់​ពីរនាក់ បាន​បង្រៀន​ថា គោលលទ្ធិ​នៃ​ដង្វាយ​ធួន​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជា « ឬស​ដ៏​សំខាន់​នៃ​គោលលទ្ធិ​របស់​ពួកបរិសុទ្ធ ។ អ្នក​អាច​ដឹងយ៉ាង​ច្រើន​អំពី​ដំណឹងល្អ ដូចដែល​វា​បំបែក​ពីមែក​ទីនោះ ប៉ុន្ដែ​ប្រសិន​បើ​អ្នក​គ្រាន់​តែ​ដឹង​ថា​មែក និង​ធាង​ទាំងនោះ ដោយ​មិន​បាន​ជាប់នឹង​ឬសទេ នោះប្រសិនបើ​វា​ត្រូវ​បាន​កាត់​ចេញ​ពី​សេចក្ដីពិត វា​នឹង​គ្មាន​ជីវិត គ្មាន​សារធាតុ ហើយ​ក៏​គ្មាន​ការប្រោសលោះ​លើ​ពួកគេ​ដែរ » ( « អង្គ​បង្កបង្កើត » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1977 ទំព័រ 56 ) ។

សូម​ពន្យល់​ថា ផែនការ​របស់​ព្រះវរបិតា​សួគ៌ ជា​រឿយៗ​ត្រូវ​បាន​ហៅថា​ជា ផែនការ​សង្គ្រោះ ដោយសារ​វា​ទាក់ទង​នឹង​ការសង្រ្គោះ​យើង ។ ក្នុង​នាម​ជា​តួអង្គ​តែ​មួយ​គត់ដែល ​ធ្វើ​ឲ្យ​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​របស់​យើង​អាច​កើត​ឡើង​បាន តាម​រយៈ​ដង្វាយធួន​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវ​បាន​ហៅថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

សូម​សរសេរ យើង​ត្រូវ​ការ​បាន​សង្គ្រោះ​ពី … នៅលើ​ក្ដារ​ខៀន ។

សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​ម្នាក់​អាន នីហ្វៃទី 2 9:6–10 ឲ្យ​ឮៗ ហើយ​បន្ទាប់​មក សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​ផ្សេង​ទៀត​អាននីហ្វៃទី 3 9:21–22 ឲ្យ​ឮៗ ។ សូម​អញ្ជើញ​សិស្ស​ទាំងអស់ ឲ្យធ្វើ​តាម​គ្នា ដោយ​ស្វែងរក​ពី​របៀប​ដើម្បី​បំពេញ​ឃ្លា​នៅលើ​ក្ដារ​ខៀន ។ អ្នក​អាច​ស្នើ​ពួកគេ​ឲ្យ​គូសការ​រកឃើញនានារបស់ពួកគេ នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីររបស់​ពួកគេ ។

សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​ចែក​ចាយ​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​រក​ឃើញ ហើយ​សរសេរ​ចម្លើយ​របស់​គេ នៅលើ​ក្ដារខៀន ។ សូម​ប្រាកដ​ថា ពួកគេ​យល់​ថា តាមរយៈ​ដង្វាយ​ធួន​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មនុស្ស​ទាំងអស់ នឹង​ត្រូវ​បាន​សង្គ្រោះ​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់​ខាង​សាច់ឈាម ។ សូម​បញ្ជាក់​ផងដែរ​ថា តាម​រយៈ​ដង្វាយធួន យើង​អាច​បាន​សង្គ្រោះ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​យើង ដែល​បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ យើង​នឹង​មិន​គ្មាន​ផ្លូវ​សម្រាប់​ខ្លួន​យើងអាច​បានទៅ​រស់នៅ​ក្នុង​វត្តមាន​របស់​ព្រះឡើយ ។

សូម​អាន​ប្រសាសន៍​ខាងក្រោម​ដែល​ដក​ស្រង់ចេញ​ពី​ព្យាការី យ៉ាកុប ៖ « ឱ សេចក្ដី​ល្អ​សប្បុរស​នៃ​ព្រះ​របស់​យើង​ធំ​ណាស់​ហ្ន៎ » (នីហ្វៃទី 2 9:10) ។ « ឱសេចក្ដី​ល្អ​សប្បុរស​នៃ​ព្រះ​របស់​យើង​ធំណាស់​ហ្ន៎ ! » នីហ្វៃទី 2 9:13 ។

  • តើ​ប្រសាសន៍​របស់​យ៉ាកុប នៅក្នុង​ នីហ្វៃទី 2 9: 6–10 ជួយ​អ្នក​ឲ្យ​យល់​ពី​ហេតុផល ​ដែល​គាត់​បាន​និយាយ​នូវ​សម្ដី​សរសើរ​ទាំងនេះ​ យ៉ាង​ដូចម្ដេច ?

  • យោង​តាម នីហ្វៃទី 2 9:7, 9តើ​នឹង​មាន​អ្វី​កើតឡើង ប្រសិន​បើ​គ្មា​ន​ដង្វាយ​ធួន​ទេ​នោះ ? ( រូបកាយ​របស់​យើង​នឹង​ស្លាប់ ហើយ​នឹង​មិនអាច​រស់ឡើង​វិញ​ម្ដង​ទៀត​នោះ​ទេ ហើយ​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​នឹង​ស្ថិត​នៅក្រោម​ពួកអារក្ស ) ។

សូម​មើល​ទៅ​ប្រយោគ​ចុងក្រោយ នៅក្នុង​និយមន័យ​នៃ​ផែនការ​សង្គ្រោះ ដែល​អ្នក​បាន​ចែកចាយ​ពី​លើក​មុន នៅក្នុង​មេរៀន ៖ « ផែនការ​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​វា​កើត​មាន​ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំងអស់ ដើម្បី​បាន​តម្កើង​ឡើង និង រស់នៅ​ជាមួយ​ព្រះ​ជារៀង​រហូត » ។

  • ហេតុអ្វី​បាន​ជា​វា​សំខាន់​ដើម្បី​យល់​ថា ផែនការ​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​ភាពតម្កើង​ឡើង​របស់​យើង​អាច​កើត​មាន​បាន ប៉ុន្ដែ​មិន​ជាក់លាក់ ?( នៅពេល​សិស្ស​ឆ្លើយ​ត​ប​នឹង​សំណួរ​នេះ សូម​ប្រាកដ​ថា ពួកគេ​យល់​ថា យើង​មាន​សិទ្ធិ​ជ្រើសរើស សមត្ថភាព​ដើម្បី​រើស ហើយ​ធ្វើ​សម្រាប់​ខ្លួន​យើង ។ ភាព​តម្កើងឡើង​របស់​យើងពឹង​ផ្អែក​លើ​ផ្នែកលើរបៀប​ដែល​យើង​ឆ្លើយតប​នឹង​ពរជ័យ ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ដល់​យើង ) ។

សូម​សរសេរ​នូវ​សេចក្តី​យោង​បទគម្ពីរដូច​ខាង​ក្រោម នៅលើ​ក្ដារខៀន ៖នីហ្វៃទី 2 2:25–28; នីហ្វៃទី 2 31:17–20; អាលម៉ា 34:15–16 ។សុំ​ឲ្យ​សិស្សសិក្សា​ពី​វគ្គ​ទាំងនេះដោយ​ស្ងៀមស្ងាត់ និង សរសេរ​ក្នុង​កំណត់ហេតុ​ការសិក្សា​ព្រះគម្ពីរ​របស់​ពួកគេ​ នូវ​រឿង​នានា ដែល​ព្រះគម្ពីរ​ទាំងនេះបាន​និយាយ ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ ដើម្បី​ទទួល​នូវ​អ្វីៗ​ទាំងអស់ ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ដល់​យើង តាមរយៈ​ផែនការ​សង្គ្រោះ​របស់​ទ្រង់ ។

នៅពេល​សិស្ស​មាន​ពេល​គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បី​បំពេញ​កិច្ចការ​នេះ​រួច សូម​អញ្ជើញ​ពួកគេ​ឲ្យ​ចែកចាយ​នូវ​ចម្លើយ​របស់​ពួកគេ​ជាមួយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ។ នៅពេល​ពួកគេ​ធ្វើ​ដូច្នោះ សូម​បង្ហាញ​នូវ​គំរូ​នៃ​ការគោរព​ប្រតិបត្តិ​ចំពោះ « ព្រះបញ្ញត្តិ​ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន ពិធី​បរិសុទ្ធ និង គោលលទ្ធិ » ដែល​បាន​លើកឡើង​នៅក្នុង​និយមន័យ ដែល​អ្នក​បាន​ចែក​ពេល​មុន ។ ( គំរូ​ពីខ​ទាំងនេះ រួម​មាន​ការអនុវត្តន៍សេចក្ដីជំនឿ​លើ​ការប្រែចិត្ត ការ​ជ្រមុជទឹក និង ការទទួល​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ) ។ ក្រោយ​ពី​ការរាយការណ៍​របស់​សិស្ស សូម​គិត​ពី​ការសួរ​នូវសំណួរ​ខាងក្រោម​នេះ ៖

  • តើ​សកម្មភាព​របស់​យើង មានឥទ្ធិពល​លើ​សមត្ថភាព​យើង ដើម្បីទទួល​បាន​នូវ​ពរជ័យ​ទាំងឡាយ​នៃ​ដង្វាយ​ធួន​យ៉ាង​ដូចម្ដេច ? ( នៅពេល​សិស្ស​ឆ្លើយ សូម​រក​ឱកាស​ដើម្បី​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ថា នៅពេល​យើង​ជ្រើសរើស ​ដើម្បី​រស់នៅ​តាម​ដំណឹងល្អ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយ​ធ្វើតាម​ផែនការ​របស់​ព្រះ នោះ​យើង​រៀបចំ​ដើម្បី​ទទួល​បាន​នូវ​ជីវិត​ដ៏​នៅអស់​កល្ប​ជានិច្ច តាមរយៈ​ដង្វាយ​ធួន​របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ  ) ។

  • តើ​ការយល់​ពី​ផែនការ​សង្គ្រោះ​ អាច​ជួយ​យើង​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ព្រះបញ្ញត្តិ​យ៉ាង​ដូចម្ដេច ?

សុំ​ឲ្យ​សិស្ស​អាននីហ្វៃទី 2 2:25 ឲ្យ​ឮ ។

  • តើ​តាម​របៀប​ណាខ្លះ ដែល​ផែនការ​សង្គ្រោះ​បាន​នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដី​អំណរ​ដល់​អ្នក ?

ដើម្បី​បញ្ចប់​មេរៀន​នេះ សូម​ពន្យល់​ថា នៅពេល​សិស្ស​សិក្សា​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ពួកគេ​នឹង​រៀន​នូវ​គោលលទ្ធិ​ជាច្រើន​ទៀត​ដែល​ទាក់ទង​នឹង​ផែនការ​សង្គ្រោះ មេរៀន​នេះ បាន​បង្ហាញ​តែ​ត្រឹម​សេចក្ដី​សង្ខេប​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ។ សូម​លើក​ទឹកចិត្ត​សិស្ស នៅពេល​ពួកគេ​សិក្សា​ឲ្យ​រក​មើលដោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នូវ​អ្វីៗ​ទាំងអស់​ ដែល ព្រះ​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​ពួកគេ ដែល​ជា​ផ្នែក​នៃ​ផែនការ​សង្គ្រោះ​របស់​ទ្រង់ និង ដើម្បី​រក​មើល​ដោយ​យក​ចិត្តទុក​ដាក់​លើ​អ្វីៗ​ទាំងអស់​ ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដើម្បី​ទទួល​បាន​នូវ​ពរជ័យ​ដ៏ពេញលេញ ​ដែល​ព្រះ​បាន​គ្រោង​សម្រាប់​ពួកគេ ។ សូម​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​របស់​អ្នកពី​សេចក្ដីពិត ដែល​បាន​ពិភាក្សា​នៅក្នុង​មេរៀន​នេះ ។