អាលម៉ា 8

សេចក្តីផ្ដើម

ក្រោយពីមនុស្សជាច្រើនបានទទួលយកសារលិខិតរបស់អាលម៉ានៅក្នុងដែនដីសារ៉ាហិមឡា គេឌាន និង ដែនដីមេលេកហើយ ប្រជាជនរបស់អាំម៉ូណៃហាបានបដិសេធអាលម៉ា ហើយបានដេញគាត់ចេញពីទីក្រុងរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលអាលម៉ារងទុក្ខពីសេចក្ដីទុច្ចរិតនៃប្រជាជនទាំងនេះ ទេវតាដដែលនោះដែលបានមកជួបគាត់ និងបុត្រាទាំងឡាយនៃសេ្ដចម៉ូសាយបានមកជួបនឹងគាត់ម្ដងទៀត ។ ទេវតាបានសរសើរអាលម៉ាដល់ភក្ដីភាពរបស់គាត់ ហើយបានបញ្ជាឲ្យគាត់ត្រឡប់ទៅកាន់ដែនដីអាំម៉ូណៃហា ។ អាលម៉ាបានគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយស្មោះត្រង់ ហើយព្រះអម្ចាស់បានហៅ អាម៉ូលេក ដើម្បីជួយគាត់នៅក្នុងការបម្រើរបស់គាត់ ។ អាលម៉ា និង អាម៉ូលេកបានចេញទៅបង្រៀនប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាដោយស្មោះត្រង់ ដោយពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និង អំណាចដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

អាលម៉ា 8:1–6

មនុស្សជាច្រើននៅក្នុងដែនដីមេលេកទទួលយកសារលិខិតរបស់អាលម៉ា និងត្រូវបានជ្រមុជទឹក

សូមឲ្យសិស្សលើកដៃ ប្រសិនបើពួកគេមានសាច់ញាតិ ឬ មិត្តភក្ដិដែលបានបម្រើបេសកកម្មសម្រាប់សាសនាចក្រ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរ ឬបីនាក់ចែកចាយពីបទពិសោធន៍ដែលសាច់ញាតិ ឬមិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេទាក់ទងនឹងពួកគេ ដែលបង្ហាញពីរបៀបដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមានអារម្មណ៍ នៅពេលសារលិខិតរបស់ពួកគេត្រូវបានទទួលយកនោះ ។ ( អ្នកក៏អាចឲ្យសិស្សប្រាប់ពីពេលដែលនរណាម្នាក់ទទួលយកការខិតខំរបស់ពួកគេដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អដែរ ។ អ្នកក៏អាចចែកចាយពីបទពិសោធន៍មួយផ្ទាល់របស់អ្នកដែរ ។ )

សូមឲ្យសិស្សអាន អាលម៉ា 8:1–5 ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលទីក្រុងបី ដែលអាលម៉ាបានបង្រៀនដំណឹងល្អ ។ សូមសរសេរឈ្មោះនៃទីក្រុងទាំងបីនោះនៅលើក្ដារខៀន ។ ( ទីក្រុងសារ៉ាហិមឡា គេឌាន និង មេលេក ។ )

តើអ្វីជាលទ្ធផលនៃការបង្រៀនរបស់អាលម៉ានៅក្នុងទីក្រុងទាំងបីនេះ ? ( អ្នកអាចស្នើថា សិស្សគួរបើកទៅសេចក្ដីសង្ខេបនៃជំពូកសម្រាប់ អាលម៉ា 6–8 ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យឆ្លើយនឹងសំណួរនេះ ។ )

សូមបង្ហាញថា ទោះបីជាប្រជាជននៃទីក្រុងទាំងនេះបានទទួលយកសារលិខិតរបស់អាលម៉ាក្ដី ក៏ការបម្រើផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់គាត់មិនមែនគ្មានឧបសគ្គនោះទេ ។

អាលម៉ា 8:7–32

ក្រោយពីអាលម៉ាត្រូវបានបដិសេធនៅក្នុងដែនដីអាំម៉ូណៃហាមក ព្រះអម្ចាស់បញ្ជាគាត់ឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ

សូមសួរសិស្សថាតើសាច់ញាតិ ឬ មិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេដែលបានបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងនោះធ្លាប់បានឃើញមនុស្សបដិសេធសារលិខិតនៃដំណឹងល្អទេ ។ សូមគិតពីការអញ្ជើញឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្រាប់ពីរបៀបដែលសាច់ញាតិ ឬ មិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេបានឆ្លើយតបនឹងបទពិសោធន៍បែបនោះ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី អាលម៉ា 8:7–14 ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិតអំពីរបៀបដែលអាលម៉ាអាចមានអារម្មណ៍ នៅពេលគាត់បានព្យាយាមបង្រៀនដំណឹងល្អទៅដល់ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហា ។ នៅពេលសិស្សអានខគម្ពីរទាំងនេះ សូមឲ្យពួកគេឈប់បន្ដិចដើម្បីឆ្លើយនឹងសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើខគម្ពីរទាំងនេះប្រាប់យើងអំពីចរិតរបស់អាលម៉ាដូចម្ដេចខ្លះ ? ( សូមមើល អាលម៉ា 8:8–10 ។ )
តើអ្នកអាចឆ្លើយតបនឹងការប្រព្រឹត្តដែលអាលម៉ាបានទទួលដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល អាលម៉ា 8:11–13
តើប្រតិកម្មរបស់អាលម៉ាអាចស្រដៀង ឬ ខុសពីប្រតិកម្មរបស់អ្នកនៅក្នុងស្ថានភាពដូចគ្នាដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល អាលម៉ា 8:14 ។ អ្នកអាចស្នើថា ការសម្រេចចិត្តរបស់អាលម៉ាដើម្បីបន្ដកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងទីក្រុងរបស់អើរ៉ុនបានបង្ហាញថា គាត់បានមានសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអម្ចាស់ ហើយថាគាត់មិនបានឈប់នោះទេ

សូមបង្ហាញថា ទោះបីជាការអធិស្ឋានរបស់អាលម៉ាសម្រាប់ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាស្មោះអស់ពីចិត្តក្ដី ( សូមមើល អាលម៉ា 8:10 ) សំណើររបស់គាត់មិនត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យភ្លាមៗនោះទេ ។ ( ប្រជាជនខ្លះនៅក្នុងដែនដីអាំម៉ូណៃហាបានប្រែចិត្តក្រោយមក ។ សូមមើល អាលម៉ា 14:1

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុននៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

រូបភាព

អែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុន

“ ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា ពេលខ្លះ ការអធិស្ឋានដ៏គោរពខ្លាំងបំផុតរបស់យើងខ្លះអាចមើលទៅមិនមានចម្លើយនោះទេ ។ យើងឆ្ងល់ថា ‹ ហេតុអ្វី ? › ខ្ញុំដឹងពីអារម្មណ៍នោះ ! ខ្ញុំដឹងពីការភ័យខ្លាច និង ទឹកភ្នែកនៃពេលបែបនោះ ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំក៏ដឹងដែរថា ការអធិស្ឋានរបស់យើងមិនដែលបានត្រូវបោះបង់ឡើយ ។ សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងមិនដែលត្រូវបានគេមិនកោតសរសើរនោះទេ ។ ខ្ញុំដឹងថា ការរំពឹងទុករបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ាដែលប្រកបដោយការញាណដឹង គឺធំទូលាយខ្លាំងជាងការរំពឹងទុករបស់យើងឆ្ងាយណាស់ ។ ខណៈពេលដែលយើងដឹងពីបញ្ហាខាងជីវិតសាច់ឈាមរបស់យើង និង ការឈឺចាប់ហើយ ទ្រង់ដឹងពីភាពរីកចម្រើនអមតភាពរបស់យើង និង សក្ដានុពល ” (“Jesus Christ—the Master Healer,” Ensignឬលេអាហូណា,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2005, ទំព័រ 86 ) ។

តើអែលឌើរណែនសិនបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ ដែលអាចជួយយើងឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿ ទោះបីជានៅពេលការអធិស្ឋានដ៏សុចរិតរបស់យើងមិនត្រូវបានឆ្លើយតបភ្លាមៗក្ដី ឬ តាមរបៀបដែលយើងសង្ឃឹម ឬរំពឹងទុកក្ដី ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អាលម៉ា 8:14–17 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់អានតាម ដោយរកមើលសារលិខិតដែលលួងលោមនៅក្នុងសម្ដីរបស់ទេវតា និង សម្រាប់ការបញ្ជាដែលអាចមានការលំបាកក្នុងការគោរពតាមសម្រាប់អាលម៉ា ។

តើសម្ដីរបស់ទេវតានៅក្នុង អាលម៉ា 8:15 អាចលួងលោមដល់អាលម៉ាដោយរបៀបណា ? តើសម្ដីរបស់ទេវតាអាចលួងលោមដល់អ្នកដោយរបៀបណា ?
ហេតុអ្វីបានជាវាអាចពិបាកសម្រាប់អាលម៉ាដើម្បីគោរពតាមនៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ?

សូមឲ្យសិស្សអាន អាលម៉ា 8:18 ដោយរកមើលពាក្យដែលពិពណ៌នាពីរបៀបដែលអាលម៉ាឆ្លើយតបនឹងការបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់ទីក្រុងអាំម៉ូណៃហាវិញ ។ ( អ្នកអាចស្នើថា សិស្សគួរគូសចំណាំពាក្យ យ៉ាងរួសរាន់

តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីអាលម៉ាពីការពិតដែលគាត់បានត្រឡប់ទៅកាន់ដែនដីអាំម៉ូណៃហាយ៉ាងរួសរាន់នោះ ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយ ។ សូមឲ្យសិស្សស្ដាប់រកមើលពីរបៀបដែលយើងអាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការគោរពតាមព្រះអម្ចាស់យ៉ាងលឿន ៖

រូបភាព

ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង

« មិនថាយើងមានសេចក្ដីជំនឿក្នុងការគោរពព្រះខ្លាំងប៉ុណ្ណាទេក្នុងពេលឥឡូវនេះ យើងនឹងនៅតែត្រូវពង្រឹងវាយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន និងបន្តផ្ដល់កម្លាំងដល់វាដោយឥតឈប់ឈរ ។ យើងអាចធ្វើការណ៍នោះបាន ដោយការសម្រេចចិត្តនាពេលឥឡូវនេះដើម្បីគោរពតាមលឿនជាងមុន និង ស៊ូទ្រាំបានខ្លាំងជាងមុន ។ ការរៀនដើម្បីចាប់ផ្ដើមឆាប់ៗ និងដើម្បីមានភាពនឹងន គឺជាកូនសោទាំងឡាយ ដើម្បីរៀបចំខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ ។ …

“ … ព្រះវរបិតាសូគ៌ាជាទីស្រឡាញ់របស់យើង និង បុត្រាជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់បានផ្ដល់ជំនួយទាំងឡាយដល់យើង ដែលពួកទ្រង់អាចធ្វើ ដើម្បីឆ្លងការសាកល្បងនៃជីវិតដែលបានដាក់ឲ្យយើងនេះ ។ ប៉ុន្ដែយើងត្រូវតែសម្រេចចិត្តដើម្បីគោរពតាម ហើយធ្វើតាមវា ។ នៅពេលយើងសាងសេចក្ដីជំនឿដើម្បីឆ្លងការសាកល្បងនៃការគោរពក្នុងពេលនេះ និង អស់ទាំងជម្រើសប្រចាំថ្ងៃទាំងឡាយរបស់យើង ។ យើងអាចសម្រេចចិត្តឥឡូវដើម្បីធ្វើវាយ៉ាងឆាប់ មិនថាអ្វីដែលព្រះបានសុំឲ្យធ្វើនោះទេ ។ ហើយយើងអាចសម្រេចចិត្តដើម្បីនៅនឹងននៅក្នុងការសាកល្បងក្នុងការគោរពដ៏តូចដែលកសាងសេចក្ដីជំនឿដើម្បីនាំយើងឆ្លងកាត់ការសាកល្បងដ៏ធំមហិមា ដែលនឹងមកយ៉ាងពិតប្រាកដ ” (“Spiritual Preparedness: Start Early and Be Steady,” Ensign,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2005, ទំព័រ 38, 40 ) ។

យោងតាមប្រធាន អាវរីង តើអ្វីនឹងកើតឡើងដល់សេចក្ដីជំនឿរបស់យើង នៅពេលយើងជ្រើសរើសដើម្បីគោរពតាមព្រះអម្ចាស់យ៉ាងឆាប់នោះ ?
តើនៅពេលណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះអម្ចាស់ត្រូវបានពង្រឹងដោយសារតែការគោរពដ៏ឆាប់ និងខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់អ្នកនោះ ?

សម្រាប់ស្ថានភាពខាងក្រោមនីមួយៗ សូមសួរសិស្សពីរបៀបដែលការគោរពតាមការបំផុសគំនិតអាចប្រទានពរដល់ពួកគេ ៖

នៅពេលយុវនារីម្នាក់ចាកចេញពីសាលា ម្ដាយរបស់នាងបានសុំឲ្យនាងពាក់អាវដែលសមរម្យជាងនេះ ។
នៅក្នុងការសម្ភាសន៍មួយជាមួយនឹងប៊ីស្សព សង្ឃថ្មីម្នាក់ត្រូវបានដាក់ឲ្យធ្វើសៀវភៅកាតព្វកិច្ចចំពោះព្រះដើម្បីទទួលបានរង្វាន់ ។
អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីរនាក់មានអារម្មណ៍រំភើបអំឡុងពេលគ្រោងការណ៍ប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខគ្រួសារអសកម្មមួយ ដែលម្ដាយរបស់ពួកគេមិនមែនជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ។

សូមពន្យល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អាលម៉ាចំពោះការគោរពភ្លាមរបស់គាត់ ។ សូមឲ្យសិស្សបីនាក់មកខាងមុខថ្នាក់ដើម្បីធ្វើ ការសម្ដែង នៃការជួបរវាងអាលម៉ា និង អាម៉ូលេកនៅក្នុង អាលម៉ា 8:19–26 ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសម្ដីរបស់អាលម៉ា សិស្សទីពីរអានសម្ដីរបស់អាម៉ូលេក ហើយសិស្សទីបីអានពាក្យដើម្បីប្រាប់ពីសាច់រឿង ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអានផ្នែករបស់ពួកគេដោយអារម្មណ៍ដែលពួកគេគិតថាអាលម៉ា និង អាម៉ូលេកអាចទទួលបាន ។

ការអានក្នុងការសម្ដែង

សិស្សអាចយល់កាន់តែច្បាស់ពីគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អ ដោយការសម្ដែចរឿងពីព្រះគម្ពីរ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យធ្វើឲ្យបទពិសោធន៍នេះគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ និងរីករាយដោយមិនមានការដកចេញនូវភាពពិសិដ្ឋនៃហេតុការណ៍ដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរឡើយ ។

ក្រោយពីការសម្ដែង សូមសួរ ៖

តើព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់អាលម៉ាចំពោះការគោរពតាមដោយរបៀបណា ?
តើបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ាជាមួយនឹងអាម៉ូលេក ជាការបង្ហាញថាព្រះអម្ចាស់បានឮ និងឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់អាលម៉ាដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល អាលម៉ា 8:10 ។ )
តើគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនពីបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ា ? ( សិស្សអាចនិយាយពីគោលការណ៍ខុសៗគ្នា ។ ចម្លើយមួយអាចថា នៅពេលយើងឆ្លើយដោយរហ័សទៅនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់នឹងជួយយើងឲ្យគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ )

សូមឲ្យសិស្សអាន អាលម៉ា 8:27–32 ដោយស្ងាត់ៗ ដោយរកមើលភស្ដុងតាងបន្ថែមដែលថា ប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់ និងឧស្សាហ៍ព្យាយាម ព្រះអម្ចាស់នឹងជួយយើងឲ្យគោរាពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។

តើឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលអាលម៉ា និងអាម៉ូលេកបានជួប នៅពេលពួកគេបានចេញទៅបង្រៀនដល់ប្រជាជននោះ ? ( សូមមើល អាលម៉ា 8:28–29 ។ ប្រជាជនបានក្លាយជាទុច្ចរិតខ្លាំងជាងមុន ហើយព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យអាលម៉ា និងអាម៉ូលេកហៅពួកគេឲ្យប្រែចិត្ត ។ )
តើព្រះអម្ចាស់បានជួយអាលម៉ា និងអាម៉ូលេកដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល អាលម៉ា 8:30–31 ។ ពួកគេបានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និង ទទួលបានអំណាចពីស្ថានសួគ៌ដើម្បីការពារពួកគេ ។ អ្នកអាចស្នើថា សិស្សគួរគូសចំណាំការពិពណ៌នានៃពរជ័យទាំងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ
តើនៅពេលណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់បានជួយដល់អ្នក នៅពេលអ្នកបានស្មោះត្រង់ និងឧស្សាហ៍នោះ ?

សូមឲ្យសិស្សសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ នៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ៖

“ ពិតប្រាកដណាស់ថា ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់ការសម្រេចចិត្តដ៏ឥតរុញរាក្នុងការគោរពតាមការណែនាំរបស់ទ្រង់ ជាងអ្វីៗទាំងអស់ ” ( “ Commitment to God,” Ensign,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1982, ទំព័រ 58 ) ។

បន្ទាប់សូមឲ្យពួកគេមានពេលពីរបីនាទីសរសេរចម្លើយមួយចំពោះសំណួរខាងក្រោម ៖

តើអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើថ្ងៃនេះ ដើម្បីបង្ហាញដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ថា អ្នកនឹងគោរពតាមការណែនាំរបស់ទ្រង់យ៉ាងរហ័ស ហើយបម្រើទ្រង់ដោយស្មោះត្រង់ និងឧស្សាហ៍នោះ ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីពរជ័យដែលយើងទទួលបាន នៅពេលយើងធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយស្មោះត្រង់ ។ អ្នកក៏អាចឲ្យឱកាសដល់សិស្សដើម្បីចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីសេចក្ដីពិតនេះដែរ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

អាលម៉ា8:10 ។ « ការអធិស្ឋានដ៏ខ្លាំង »

ឃ្លា « ការអធិស្ឋានដ៏ខ្លាំង » បង្ហាញពីទំនាក់ទំនងដ៏មានអំណាចពោរពេញដោយក្ដីជំនឿជាមួយនឹងព្រះ ។ អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី. វ៉ឺតលីន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានស្នើពីរបៀបដែលយើងអាចវាយតម្លៃ និង ស្វែងរកដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងនៃការអធិស្ឋានរបស់យើង ៖

« តើខ្ញុំអាចសុំឲ្យអ្នកថ្ងៃនេះគិតពីប្រសិទ្ធភាពនៃការអធិស្ឋានរបស់អ្នកទេ ? តើអ្នកគិតថា អ្នកនៅជិតប៉ុណ្ណាទៅនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌របស់អ្នក ? តើអ្នកគីតថា ការអធិស្ឋានរបស់អ្នកត្រូវបានឆ្លើយតបទេ ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ពេលដែលអ្នកចំណាយលើការអធិស្ឋានពង្រឹង និង លើកកម្លាំងដល់ព្រលឹងអ្នកទេ ? តើមានកន្លែងសម្រាប់ការរីកចម្រើនទេ ?

« មានមូលហេតុជាច្រើនដែលការអធិស្ឋានរបស់យើងខ្វះអំណាច ។ ពេលខ្លះវាក្លាយជាទម្លាប់ ។ ការអធិស្ឋានរបស់យើងក្លាយជារាក់កំភែល នៅពេលយើងនិយាយពាក្យដដែលតាមរបៀបស្រដៀងគ្នាច្រំដែលៗញឹកញាប់ រហូតដល់ពាក្យទាំងឡាយក្លាយជាការទន្ទេញមួយជាជាងការទំនាក់ទំនង ។ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានពិពណ៌នាថាជា ‹ ពាក្យឥតប្រយោជន៍ផ្ទួនៗ › (ម៉ាថាយ 6:7) ។ ការអធិស្ឋានបែបនោះ ទ្រង់មានបន្ទូលថា នឹងមិនឮទេ ។…

« តើការអធិស្ឋានរបស់អ្នកនៅពេលខ្លះស្ដាប់ទៅ និងមានអារម្មណ៍ដូចគ្នាទេ ? តើអ្នកធ្លាប់អធិស្ឋានដូចជាម៉ាស៊ីនមួយ ដែលពាក្យនិយាយចេញមកហាក់ដូចជាពាក្យកាត់ចេញពីម៉ាស៊ីនទេ ? តើពេលខ្លះអ្នកមានដែលធុញនឹងខ្លួនឯង ពេលអ្នកអធិស្ឋានទេ ?

« ការអធិស្ឋានដែលមិនបញ្ជាពីគំនិតរបស់អ្នកភាគច្រើន នឹងកម្រទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ពីព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងណាស់ ។ នៅពេលអ្នកឃើញថាខ្លួនឯងចូលទៅក្នុងទម្លាប់នៃការអធិស្ឋានដដែល សូមដកខ្លួនចេញ ហើយគិត ។ សូមតាំងអារម្មណ៍មួយសន្ទុះពីអ្វីដែលអ្នកពិតជាមានអំណរចំពោះការណ៍នោះ ( « Improving Our Prayers » [ Brigham Young University devotional address ថ្ងៃទី 21ខែ មករា ឆ្នាំ 2003] ទំព័រ 2 speeches.byu.edu) ។