នីហ្វៃទី3 6–7

សេចក្តីផ្ដើម

បន្ទាប់ពីការដោះលែងដ៏អព្ភូតហេតុរបស់ពួកគេចេញពីក្រុមពួកចោរកាឌីអានតុន ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានអររីករាយនឹងសេចក្ដីសុខសាន្ដរយៈពេលប្រហែលបីឆ្នាំ ។ ប៉ុន្ដែសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃ ការបែងចែកឋានៈ និងការបៀតបៀនកើតមាននៅក្នុងចំណោមប្រជាជន ។ ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះនៅតែបន្ដស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ មានមនុស្សជាច្រើនបានចូលទៅក្នុងបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ ។ ដោយសារតែបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ ទើបមេចៅក្រមត្រូវបានគេធ្វើឃាត ហើយការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃត្រូវបានផ្ដួលរំលំ ។ ប្រជាជនបែងចែកទៅជាកុលសម្ព័ន្ធ ហើយបានចាត់តាំងអ្នកដឹកនាំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ នីហ្វៃបានបម្រើដល់ប្រជាជនដោយអំណាច និងសិទ្ធិអំណាចដ៏អស្ចារ្យ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

នីហ្វៃទី 3 6:1–18

បន្ទាប់ពីរយៈពេលដ៏រុងរឿង សាសន៍នីហ្វៃបានក្លាយទៅជាឆ្មើងឆ្មៃ ហើយសាសនាចក្រត្រូវបាក់បែក

សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀនមុនចាប់ផ្ដើមបង្រៀន ។ សូមឲ្យសិស្សឆ្លើយនឹងសំណួរ ហើយពន្យល់ពីចម្លើយរបស់ពួកគេ ។

តើវាអាចទៅរួចទេដែលនរណាម្នាក់ក្លាយជា …

មានបាន ហើយបន្ទាបខ្លួន ?

ក្រីក្រ ហើយឆ្មើងឆ្មៃ ?

ចេះដឹង ហើយបន្ទាបខ្លួន ?

មិនចេះដឹង ហើយឆ្មើងឆ្មៃ ?

សូមលើកទឹកចិត្តឲ្យសិស្សបន្ដគិតអំពីសំណួរទាំងនេះ នៅពេលពួកគេសិក្សា នីហ្វៃទី 3 6 ។ សូមសង្ខេប នីហ្វៃទី 3 6:1–9 ដោយការពន្យល់ថា ក្រោយពីពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិនបានបង្រ្កាបពួកចោរកាឌីអានតុនហើយ ពួកគេបានស្ថាបនាសេចក្ដីសុខសាន្ដនៅលើដែនដី ហើយបានចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើនឡើង ។ ប៉ុន្ដែបានតែមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ សេចក្ដីសុខសាន្ដ និងការរីកចម្រើនរបស់ពួកគេត្រូវបានគំរាមកំហែង ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 3 6:5, 10–12 ឮៗ ហើយសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលបានចាប់ផ្ដើមគំរាមកំហែងដល់សេចក្ដីសុខសាន្ដ និងការរីកចម្រើនរបស់ប្រជាជន ។

តើអ្វីបានចាប់ផ្ដើមកើតឡើង ដែលគំរាមកំហែងដល់សេចក្ដីសុខសាន្ដ និងការរីកចម្រើនរបស់ប្រជាជន ?
តើអ្នកធ្លាប់បានឃើញថាការមានទ្រព្យកាន់តែច្រើន ឬការរៀនសូត្រកាន់តែច្រើន ដឹកនាំទៅរកបញ្ហាដូចគ្នានេះ នៅក្នុងសាលារៀន សហគមន៍ ឬប្រទេសរបស់អ្នកដែរឬទេ ? ប្រសិនបើមាន តើតាមរបៀបណា ?

សូមគូសបន្ទាត់ពុះក្ដារខៀនជាពីរ ។ សូមសរសេរ ភាពឆ្មើងឆ្មៃ នៅផ្នែកខាងលើនៃក្ដារខៀនម្ខាង ហើយ បន្ទាបខ្លួន នៅម្ខាងទៀត ។ សូមឲ្យសិស្សសិក្សា នីហ្វៃទី 3 6:13–14 ដោយរកមើលពាក្យ និងឃ្លាទាំងឡាយដែលពិពណ៌នាពីរបៀបដែលប្រជាជនបានឆ្លើយតប នៅពេលការមានបាន និងការរៀនសូត្រកាន់តែច្រើន ចាប់ផ្ដើមបំបែកពួកគេ ។ ( អ្នកអាចត្រូវពន្យល់ថា បណ្តុះបង្អាប់ ឬ ជេរប្រមាថ មានន័យថា ការរិះគន់ដោយកំហឹង ឬនិយាយពាក្យត្រគោះបោះបោកដាក់នរណាម្នាក់ ) ។ នៅពេលសិស្សអានចប់ សូមឲ្យពួកគេសរសេរនៅក្នុងផ្នែកត្រឹមត្រូវលើក្ដារខៀននូវពាក្យ ឬឃ្លាដែលពួកគេបានរកឃើញ ។

តើភស្ដុតាងអ្វីខ្លះដែលអ្នកឃើញនៅក្នុង នីហ្វៃទី 3 6:13 ដែលអ្នកខ្លះដែលត្រូវបានបៀតបៀនដោយភាពឆ្មើងឆ្មៃហើយប្រព្រឹត្តិអំនួតខ្លួនគេ ?
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាការត្រឡប់នូវ « ការបណ្តុះបង្គាប់សងនឹងការបណ្តុះបង្គាប់ » វិញ ( ឬការរិះគន់សងនឹងការរិះគន់វិញនោះ ) គឺជាការសម្ដែងនៃសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃមួយ ?
តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្ងើចសរសើរ ចំពោះ ពួកសាសន៍លេមិនដែលបានប្រែចិត្តជឿ បានឆ្លើយតបនៅពេលនេះ ?
តើគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនពី នីហ្វៃទី 3 6:13–14 ? ( ចម្លើយរបស់សិស្សអាចខុសគ្នា ប៉ុន្ដែពួកគេគួរបង្គប់នូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ យើងអាចជ្រើសរើសដើម្បីបន្ទាបខ្លួន និងស្មោះត្រង់ដោយមិនគិតពីកាលៈទេសៈរបស់យើង ) ។

សូមនាំសិស្សឲ្យមើលទៅក្ដារខៀនផ្នែកខាងចម្លើយនៃការបន្ទាបខ្លួន ។ សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើសកម្មភាពអ្វីខ្លះដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីជួយខ្លួនយើងឲ្យនៅតែបន្ទាបខ្លួន និងស្មោះត្រង់ទោះបីស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយនោះ ? ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀនខាងផ្នែកមានចំណងជើងថា បន្ទាបខ្លួន ) ។
សូមគិតពីបុគ្គលម្នាក់ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាជាគំរូដ៏ល្អមួយក្នុងការជ្រើសរើសយកការបន្ទាបខ្លួន និងស្មោះត្រង់ ដោយមិនគិតពីកាលៈទេសៈរបស់គាត់ ។ តើបុគ្គលនេះជាគំរូមួយនៃការបន្ទាបខ្លួនដោយរបៀបណា ?

សូមពន្យល់ថា ដោយសារតែពួកសាសន៍នីហ្វៃភាគច្រើនមិនបានប្រែចិត្តចេញពីសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃរបស់គេ នោះស្ថានភាពរបស់ពួកគេកាន់តែលំបាកទៅៗ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេណគ្នាអានឮៗពី នីហ្វៃទី 3 6:15–18 ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលរបៀបដែលអំនួតរបស់មនុស្សអាចនាំឲ្យសាតាំងអាចគ្រប់គ្រងលើពួកគេបាន ។

តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីទំនាក់ទំនងរវាងអំនួត និងអំណាចរបស់សាតាំងក្នុងការល្បួងយើង ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ សូមជួយពួកគេឲ្យរកឃើញនូវសេចក្ដីពិតខាងក្រោម ៖ នៅពេលយើងអួតអាង នោះយើងនាំឲ្យសាតាំងមានអំណាចកាន់តែខ្លាំងក្នុងការល្បួងយើង ហើយដឹកនាំយើងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបបន្ថែមទៀត ។ អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ) ។
យោងតាម នីហ្វៃទី 3 6:15–18 តើពាក្យ និងឃ្លាណាខ្លះដែលពិពណ៌នាពីការផ្លាស់ប្ដូរដួងចិត្តដ៏ទុច្ចរិតដែលប្រជាជនទាំងនេះបានជួបប្រទះដោយសារតែសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃ ? ( ពួកគេ « បានប្រគល់ខ្លួន … ឲ្យដឹកនាំដោយ … [ សាតាំង ] ទោះជាវាមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាចង់នាំពួកគេទៅទីណា ហើយឲ្យធ្វើអំពើទុច្ចរិតណាក៏ដោយដែលវាមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាចង់ឲ្យពួកគេធ្វើ » ។ ពួកគេស្ថិតនៅក្នុង « ស្ថានភាពទុច្ចរិតមួយដ៏គួរស្ញែងខ្លាច » ហើយបាន « បះបោរដោយចេតនាទាស់នឹងព្រះ » ) ។
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃប៉ះពាល់ដល់កម្រិតដែលសាតាំងអាចមានឥទ្ធិពលលើយើង ?

បន្ថែមលើចម្លើយរបស់សិស្ស សូមគិតពីការសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយ ។ សូមឲ្យសិស្សស្ដាប់និងរកមើលនូវអ្វីដែលប្រធាន អាវរិង បានព្រមានថាជាគ្រោះថ្នាក់មួយនៃការឆ្មើងឆ្មៃ ។

« ការឆ្មើងឆ្មៃបង្កើតសំឡេងមួយពីក្នុងខ្លួនយើង ដែលធ្វើឲ្យយើងពិបាកនឹងស្ដាប់ឮសំឡេងដ៏ស្ងាត់ៗនៃព្រះវិញ្ញាណ ។ នៅក្នុងការឥតប្រយោជន៍របស់យើង នោះមិនយូរមិនឆាប់ យើងនឹងលែងស្ដាប់ឮសំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណ ។ យើងអាចគិតភ្លាមថា យើងមិនត្រូវការសំឡេងនោះទេ » ( « Prayer » Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2001, ទំព័រ 16 ) ។

ហេតុអ្វីបានជាវាមានគ្រោះថ្នាក់ពេលយើងលែងស្ដាប់ឮសំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណនោះ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា នៅពេលយើងព្រងើយកន្តើយនឹងសំឡេងខ្សឹបនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងនឹងងាយចាញ់ការល្បួងរបស់ពួកអារក្ស ) ។

សូមនាំសិស្សមើលទៅបញ្ជីនៃចម្លើយខាងផ្នែកបន្ទាបខ្លួននៅលើក្ដារខៀនម្ដងទៀត ។ សូមឲ្យពួកគេរើសយកចម្លើយពីការបន្ទាបខ្លួនមួយដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថា វានឹងជួយដល់ពួកគេផ្ទាល់បានខ្លាំងបំផុត ។ សូមឲ្យពួកគេមានពេលពីរបីនាទីដើម្បីសរសេរអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចចាប់ផ្ដើមអនុវត្តសំណើរនោះភ្លាមៗនៅឯសាលារៀន ឬនៅផ្ទះ ។

នីហ្វៃទី3 6:19–7:14

បក្សព័ន្ធសម្ងាត់បំផ្លាញការគ្រប់គ្រងនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ ហើយប្រជាជនបាក់បែកទៅជាកុលសម័្ពន្ធ

សូមចម្លងបន្ទាត់ពេលវេលាខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ៖

សូមបំបែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ទៅជាបួនក្រុម ហើយចាត់តាំងឲ្យក្រុនីមួយៗអាននូវវគ្គព្រះគម្ពីរមួយដែលសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សអានវគ្គដែលដាក់ឲ្យគេអានស្ងាត់ៗ ដោយរកមើលព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ៗដែលបានកើតឡើងចំពោះពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ ក្រោយពីសិស្សបានមានពេលអានគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ពីក្រុមនីមួយៗសរសេរនូវព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ៗពីវគ្គដែលដាក់ឲ្យពួកគេអានតាមផ្នែកដែលត្រឹមត្រូវតាមបន្ទាត់ពេលវេលា ( សិស្សផ្សេងទៀតពីក្រុមនីមួយៗអាចជួយគ្នាបាន ) ។ នៅពេលពួកគេអានបញ្ចប់ហើយ សូមពន្យល់ថាបញ្ជីព្រឹត្តិការណ៍នេះបង្ហាញពីរបៀបដែលពួកបក្សព័ន្ធសម្ងាត់បានដឹកនាំទៅរកការធ្លាក់ចុះនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងការបែកបាក់ប្រជាជនទៅជាកុលសម្ព័ន្ធដ៏ច្រើន ។

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី នីហ្វៃទី 3 6:27–30 ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ហើយរកមើលអ្នកបង្កើត និងគោលបំណងនៃបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ ។ នៅពេលសិស្សបានរកឃើញអ្នកបង្កើតនៃបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ ( អារក្ស ) ហើយ សូមសួរថា ៖

តើពាក្យ និងឃ្លាណាខ្លះដែលរៀបរាប់ពីគោលបំណងរបស់បក្សព័ន្ធសម្ងាត់នេះ ? ( ចម្លើយអាចរួមមាន « រួបរួមគ្នាប្រឆាំងនឹងភាពសុចរិតទាំងឡាយ » « បំផ្លាញ » ប្ររាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ « រឹងទទឹងនឹងច្បាប់ និងសិទ្ធិទាំងឡាយរបស់ប្រទេសគេ » ហើយ « ដែនដីលែងមានឥស្សរភាពតទៅទៀត » ) ។
តើអ្នកដែលធ្វើឃាតព្យាការីបានរួចពីការដាក់ទោសដោយរបៀបណា ? ( មិត្តភក្ដិ និងគ្រួសាររបស់គេ ដែលធ្លាប់ជាសមាជិកនៃបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ បានរួបរួមគ្នាជួយពួកគេឲ្យលាក់សកម្មភាពរបស់គេជាការសម្ងាត់ ហើយបញ្ចៀសលទ្ធផលនៃទង្វើរបស់គេ ) ។
សូមស្រមៃថា អ្នកមានមិត្តភក្ដិខ្លះដែលចង់បញ្ចៀសលទ្ធផលនៃសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ។ តើអ្នកអាចជួយពួកគេឲ្យបែរជារស់នៅតាមដំណឹងល្អ និងបទដ្ឋាននៃដំណឹងល្អដោយរបៀបណា ?

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី នីហ្វៃទី 3 7:1–8 ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ហើយរកមើលឥទ្ធិពលនៃបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ទាំងនេះនៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ សូមពន្យល់ថា អារក្សទាក់ទាញមនុស្សឲ្យចូលទៅក្នុងបក្សព័ន្ធសម្ងាត់តាមគ្រប់របៀប ដើម្បីបំផ្លាញភាពសុចរិត និងបង្កើននូវអំពើទុច្ចរិត ។ សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា របៀប និងការជម្រុញរបស់ពួកបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ជាញឹកញាប់មិនអាចមើលឃើញទេ ហើយជានិច្ចកាលវាមិនងាយនឹងការពារនោះទេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចៀសចេញពីទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងក្រុម ឬបុគ្គលណាដែលចូលរួមនឹងបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ ទោះតាមទំរង់ណាក្ដី ។

នីហ្វៃទី3 7:15–26

អំឡុងពេលដែលមានតែមនុស្សមួយចំនួនស្មោះត្រង់ នីហ្វៃបន្ដបម្រើ ហើយអ្នកខ្លះបានប្រែចិត្តជឿ ។

តើអ្នកគិតថា អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកបានរស់នៅក្នុងចំណោមប្រជាជននីហ្វៃ ក្រោយពេលរដ្ឋាភិបាលត្រូវបានគេផ្ដួលរំលំនោះ ? ហេតុអ្វី ?
តើអ្នកគិតថា អ្នកនឹងបែរទៅរកការដឹកនាំ និង ការបង្ហាញផ្លូវពីទីណាវិញទៅ ?

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី នីហ្វៃទី 3 7:15–20 ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលមូលហេតុដែលពួកគេអាចចង់ធ្វើតាមនីហ្វៃនៅក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ ។ សូមគិតពីការឲ្យសិស្សឈប់បន្តិច បន្ទាប់ពីអានខនីមួយៗ ឬឈប់រាល់ពីរខគម្ពីរម្ដង ដើម្បី អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សពន្យល់ពីមូលហេតុដែលពួកគេអាចត្រូវបានបំផុសគំនិតក្នុងការធ្វើតាមនីហ្វៃ ។

តើអ្វីជាសារលិខិតរបស់នីហ្វៃទៅដល់ប្រជាជននៅពេលនេះ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី3 7:16 ) ។
តើអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះដូចជានីហ្វៃដោយរបៀបណា ?
តើនៅពេលណាដែលអ្នកបានឃើញអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រម្នាក់ « បម្រើដោយអានុភាព និងសិទ្ធិអំណាចដ៏ធំ » ? ( នីហ្វៃទី 3 7:17 ) ។

សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 3 7:21–26 ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលរបៀបនៃអស់អ្នកដែលបានប្រែចិត្តត្រូវបានប្រទានពរ ដោយសារការធ្វើតាមនីហ្វៃ និងការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គេ ។ សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ពន្យល់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។

តើគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូនៃអស់អ្នកដែលបានប្រែចិត្ត ហើយធ្វើតាមនីហ្វៃ ?

សិស្សអាចចែកចាយសេចក្ដីពិតជាច្រើន ប៉ុន្ដែពួកគេគួររកឃើញនូវគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងប្រែចិត្ត ហើយធ្វើតាមអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងនឹងទទួលបានការតាមថែរក្សាពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ហេតុអ្វីបានជាការប្រែចិត្តមានសារៈសំខាន់ដើម្បីឲ្យយើងមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅជាមួយនឹងយើង ?
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាការធ្វើតាមអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ជួយយើងឲ្យកាន់តែទទួលបាន ការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត នៃគណៈប្រធានទីមួយ ៖

« ខ្ញុំបានបញ្ចប់ថា ការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងទំហំដ៏ធំ អាស្រ័យលើការមានភាពសុខដុមជាមួយនឹងប្រធាននៃសាសនាចក្រ គណៈប្រធានទីមួយ និងកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់— អ្នកទាំងឡាយណាដែលត្រូវបានតែងតាំង … ជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និងអ្នកទទួលវិវរណៈ ។ ខ្ញុំមិនដឹងថា យើងអាចនឹងរំពឹងថាមានភាពសុខដុមពេញលេញជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់បានដោយរបៀបណាទេ ប្រសិនបើយើងមិនចុះសម្រុងនឹងប្រធាននៃសាសនាចក្រ និងព្យាការី អ្នកមើលឆុត និងអ្នកទទួលវិវណៈផ្សេងទៀតផងនោះ » ( « Called and Chosen » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2005 ទំព័រ 53 ) ។

តើនៅពេលណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ពីព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយសារអ្នកបានជ្រើសរើសគោរពតាមអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់នោះ ?

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសរសេរពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមានអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីអនុវត្តសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានរៀននៅថ្ងៃនេះ ។ សូមបញ្ជាក់ថា ទោះបីជានៅពេលអ្នកដទៃជ្រើសរើសរស់នៅផ្ទុយនឹងព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្ដី ដូចជាក្នុងករណីនៃប្រជាជននីហ្វៃ ក៏យើងអាចជ្រើសរើសធ្វើតាមព្រះ និងអ្នកបម្រើដែលទ្រង់បានជ្រើសរើសដោយរាបសាបានដែរ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

នីហ្វៃទី 3 6:10–18 ។ ឥទ្ធិពលនៃការឆ្មើងឆ្មៃ

នៅក្នុង នីហ្វៃទី 3 6:10–18 យើងអានអំពីរបៀបដែលការឆ្មើងឆ្មៃអាចបណ្ដាលឲ្យមានការបែកបាក់នៅក្នុងចំណោមប្រជាជន ។ ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានបង្រៀនថា ទំនោរក្នុងការប្រៀបធៀបខ្លួនយើងទៅនឹងមនុស្សដទៃអាចជាការបង្ហាញមួយនៃការឆ្មើងឆ្មៃ ។ លោកក៏បានព្រមានអំពីរបៀបដែលការឆ្មើងឆ្មៃប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ និងអ្នកដទៃផងដែរ ៖

« មនុស្សឆ្មើងឆ្មៃធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបក្លាយជាសត្រូវរបស់ពួកគេ ដោយការជីកអណ្ដៅដាក់ចំណេះដឹង គំនិត កិច្ចការ ទ្រព្យសម្បត្តិ ទេពកោសល្យ ឬសម្ភារខាងលោកិយផ្សេងទៀតរបស់ពួកគេប្រឆាំងនឹងអ្នកដទៃ ។ ស៊ី អេស លូវីស បានថ្លែងថា ៖ ‹ មនុស្សឆ្មើងឆ្មៃមិនរីករាយដោយសារមានអ្វីមួយនោះទេ ប៉ុន្តែដោយការមានច្រើនជាងមនុស្សដែលនៅក្បែរខ្លួនវិញ ។… វាជាការប្រៀបធៀបដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានអំនួត ៖ គឺជាការរីករាយដោយបាននៅលើមនុស្សដទៃទៀត ។ ពេលដែលការប្រកួតប្រជែងបានបាត់ទៅ នោះការឆ្មើងឆ្មៃក៏បាត់ដែរ › (Mere Christianity, New York: Macmillan, 1952, ទំព័រ 109–10 ) ។…

« ការឆ្មើងឆ្មៃជះឥទ្ធិពលដ៏អាក្រក់ដល់ទំនាក់ទំនងរបស់យើងទាំងអស់— ទំនាក់ទំនងយើងជាមួយនឹងព្រះ និងអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ រវាងស្វាមី និងភរិយា ឪពុកម្ដាយ និងកូន និយោជក និងនិយោជិក គ្រូបង្រៀន និងសិស្ស ព្រមទាំងមនុស្សជាតិទាំងឡាយ ។ កម្រិតនៃការឆ្មើងឆ្មៃរបស់យើងបញ្ជាក់ពីរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះព្រះរបស់យើង និងបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង » ( « Beware of Pride » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1989 ទំព័រ 4, 6 ) ។