នីហ្វៃទី 1 19

សេចក្តីផ្ដើម

នៅក្នុងជំពូកនេះ នីហ្វៃបានពន្យល់ថា មនុស្សខ្លះមិនបានគោរពដល់ព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល ជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។ តាមការប្រៀបធៀប ពួកគេបានជាន់ឈ្លីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្រោមជើងរបស់ពួកគេ ដោយពួកគេមិនរវល់នឹងទ្រង់ ហើយបដិសេធស្ដាប់តាមការប្រឹក្សារបស់ទ្រង់ ។ នីហ្វៃ ក៏បាននិយាយទាក់ទងនឹងការបង្រៀនរបស់ព្យាការីពីបុរាណ ដែលបានព្យាករណ៍ថា អ្នកទាំងឡាយនោះដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះការវាយ និង ការឆ្កាងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ក៏ដូចជាកូនចៅរបស់ពួកគេ នឹងត្រូវបានខ្ចាត់ខ្ចាយ និង រងទុក្ខរហូតដល់ពួកគេបានប្រែដួងចិត្តរបស់គេទៅរកព្រះអម្ចាស់វិញ ។ នៅពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់នឹង « នឹកឃើញសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយ ដែលទ្រង់បានធ្វើជាមួយនឹងពួកអយ្យកោរបស់ពួកគេ » ( នីហ្វៃទី1 19:15 ) ។ នីហ្វៃបានពន្យល់ថា គាត់បានសរសេររឿងទាំងនេះ ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលដល់ប្រជាជនរបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យនឹកចាំដល់ព្រះអម្ចាស់ និង ជឿដល់ទ្រង់ ។ គាត់ក៏បានបង្រៀនប្រជាជនរបស់គាត់ ឲ្យប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនគេ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

នីហ្វៃទី1 19:1–19

នីហ្វៃកត់ត្រាការព្យាករណ៍អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីជួយប្រជាជនឲ្យចាំពីព្រះអង្គប្រោសលោះរបស់ពួកគេ ។

សូមលើកព្រះគម្ពីរមរមនមួយក្បាលឡើង ។ សូមសង្ខេប នីហ្វៃទី 119:1–4ដោយការពន្យល់ថា នីហ្វៃត្រូវបានបញ្ជាឲ្យធ្វើផ្ទាំងពីរ —មួយដើម្បីកត់ត្រាប្រវត្តិ ( នៃសាសនា ) ដ៏ពិសិដ្ឋមួយ និង មួយទៀតសម្រាប់ប្រវិត្តនៃលោកិយនៃប្រជាជនរបស់គាត់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 19:3, 5–6ឮៗ ។ សុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលនីហ្វៃបាននិយាយអំពីរឿងរ៉ាវ « ពិសិដ្ឋ » ។

តើហេតុផលអ្វីខ្លះដែលនីហ្វៃបានផ្ដល់ឲ្យ ចំពោះការរក្សាកំណត់ត្រាជារឿងមួយពិសិដ្ឋ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 19:7 ឮៗ ។ មុនពេលគាត់អាន សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ឃ្លា « ព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល » សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខគម្ពីរនេះ ក៏បានបញ្ចូលពាក្យ គ្មានតម្លៃអ្វីសោះ ដែលមានន័យថា « គ្មានអ្វីទាំងអស់ » ។ ដែលចាត់ទុកថានរណាម្នាក់គ្មានតម្លៃអ្វីសោះ គឺការប្រព្រឹត្តដាក់មនុស្សនោះដូចជាគាត់គ្មានន័យអ្វីសោះ ។

ក្រោយពីការនិយាយ គាត់រៀបសរសេរតែអំពីអ្វីដែលពិសិដ្ឋ តើនីហ្វៃបានចាប់ផ្ដើមសរសេរអំពីអ្វី ?
យោងតាម នីហ្វៃទី1 19:7 តើមនុស្សមួយចំនួនជាន់ឈ្លីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្រោមជើងរបស់ពួកគេ ឬ « ចាត់ទុកថាទ្រង់គ្មានតម្លៃអ្វីសោះ » ដោយរបៀបណា ?
តើការបដិសេធក្នុងការស្ដាប់តាមការប្រឹក្សារបស់ព្រះអម្ចាស់ ប្រៀបដូចជាការចាត់ទុកទ្រង់ថាគ្មានតម្លៃអ្វីសោះ ឬ ជាន់ឈ្លីទ្រង់នៅក្រោមជើងរបស់ខ្លួន ដោយរបៀបណា ?

សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 19:8–10ឮៗ ។ សុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលរបៀបដែលប្រជាជននឹងធ្វើដាក់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដូចជាអ្វីមួយដែលគ្មានតម្លៃអ្វីសោះ អំឡុងពេលការបម្រើខាងសាច់ឈាមរបស់ទ្រង់ ។ ( អ្នកអាចប្រាប់សិស្សឲ្យគូសពាក្យ និង ឃ្លាដែលពួកគេរកឃើញ ) ។

តើប្រជាជនបានចាត់ទុកព្រះអង្គសង្គ្រោះដូចជាអ្វីមួយដែលគ្មានតម្លៃអ្វីសោះ អំឡុងពេលការបម្រើខាងសាច់ឈាមរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
តើសេចក្ដីលម្អិតអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដែលបង្ហាញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនបានចាត់ទុកយើងថា ជា « អ្វីមួយដែលគ្មានតម្លៃសោះ » នោះ ? ( សិស្សគួរតែយល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខូអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់បានធ្វើ « ដោយសារសេចក្ដីសប្បុរសជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ និង ការអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់ចំពោះកូនចៅមនុស្ស » ) ។
នៅពេលអ្នកគិតអំពីខគម្ពីរទាំងនេះ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូម្តេចចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 19:13−14 និង សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលព្យាការីស៊ីណូសបាននិយាយ ដែលជាហេតុផលនាំឲ្យអស់អ្នកឆ្កាងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ( និង កូនចៅរបស់ពួកគេ ) នឹង « ត្រូវបានវាយដោយប្រជាជនទាំងអស់ » ។

តើហេតុផលអ្វីដែលស៊ីណូសផ្ដល់ចំពោះហេតុផលដែលអ្នកទាំងឡាយដែលបានឆ្កាងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ( និង កូនចៅរបស់ពួកគេ ) នឹង « ត្រូវបានវាយដោយប្រជាជនទាំងអស់ » ?

សូមសរសេរប្រសាសន៍ខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ពួកគេបានបែរចិត្តចេញ ។

តើអ្នកគិតថាវាមានន័យដូចម្ដេច ក្នុងការបង្វែចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ចេញពីព្រះអម្ចាស់ ?

ក្រោយពីសិស្សបានឆ្លើយហើយ សូមប្រាប់សិស្សក្នុងថ្នាក់ថា អ្នកចង់ឲ្យសិស្សបីបួននាក់ជួយបង្ហាញពីរបៀបដែលឃ្លានេះ អាចអនុវត្តចំពោះយើងនាសព្វថ្ងៃនេះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សបីបួននាក់ឡើងមកកាន់ក្ដារខៀន ។ សុំឲ្យពួកគេម្នាក់សរសេរឧទាហរណ៍មួយនៃសកម្មភាពមួយដែលអាចបង្ហាញថា មនុស្សម្នាក់បានបង្វែចិត្តរបស់គាត់ចេញពីព្រះអម្ចាស់ ។ បន្ទាប់មកសុំឲ្យពួកគេពន្យល់អ្វីលទ្ធផលខ្លះៗ ដែលមកពីការបែរចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ចេញពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរនោះ ។ ( ឧទាហរណ៍ សិស្សម្នាក់អាចសរសេរ ឈប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ហើយបន្ទាប់មកពន្យល់ថា លទ្ធផលមួយនៃសកម្មភាពនេះ គឺសមត្ថភាពថយចុះក្នុងការទទួលបានវិវរណៈ ) ។

ក្រោយពីសិស្សបីបួននាក់បានពន្យល់ពីឧទាហរណ៍របស់ពួកគេហើយ សូមប្រាប់សិស្សក្នុងថ្នាក់ថា ដោយមិនគិតពីមូលហេតុដែលយើងអាចបង្វែចិត្តរបស់យើងចេញពីព្រះអម្ចាស់ យើងអាចជ្រើសរើសដើម្បីបែរដួងចិត្តរបស់យើងត្រឡប់មករកទ្រង់វិញ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី1 19:14−17ដោយស្ងាត់ៗដោយរកមើលការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះអស់អ្នកណាដែលបង្វែចិត្តរបស់ពួកគេទៅរកទ្រង់វិញ ។

តើនៅពេលណាដែលព្រះអម្ចាស់កម្ចាត់កម្ចាយអ៊ីស្រាអែល ? ( នៅពេលដែលពួកគេបែរចិត្តរបស់ពួកគេចេញពីទ្រង់ ) ។
តើនៅពេលណាដែលព្រះអម្ចាស់នឹងប្រមូលផ្តុំពួកអ៊ីស្រាអែលវិញ ? ( នៅពេលដែលពួកគេបែរចិត្តរបស់ពួកគេទៅរកទ្រង់វិញ ) ។
តើព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថាទ្រង់នឹងធ្វើដូចម្តេច ចំពោះអ្នកដែលមិនបែរចិត្តរបស់ពួកគេប្រឆាំងនឹងទ្រង់ទៀត ?
តើអ្នកគិតថាវាមានន័យយ៉ាងណាថាព្រះអម្ចាស់នឹងនឹកឃើញពីប្រជាជនទាំងនេះ និង សេចក្ដីសញ្ញាដែលទ្រង់បានធ្វើជាមួយនឹងឪពុករបស់ពួកគេ ?

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា ព្រះអម្ចាស់មិនដែលភ្លេចប្រជាជនទាំងនេះនោះទេ ។ ពួកគេបានរស់នៅតាមរបៀបមួយដែលទ្រង់មិនអាចពង្រីកពរជ័យទាំងអស់នៃដំណឹងល្អទៅដល់ពួកគេបាន ។ នៅពេលកូនចៅរបស់ពួកគេបែរចិត្តទៅរកទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់សន្យាថានឹងនឹកចាំពួកគេ ប្រមូលពួកគេទៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ និង ពង្រីកពរជ័យទាំងអស់នៃដំណឹងល្អទៅដល់ពួកគេ ។

តើអ្នកគិតថាសេចក្ដីសន្យានៅក្នុង ខ 15–17 មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះយើង ? ( គំនិតមួយដែលគួរតែចេញពីការពិភាក្សានេះគឺថា នៅពេលយើងបែរចិត្តរបស់យើងទៅរកព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់នឹងគោរពសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងបានធ្វើជាមួយនឹងគាត់ ។

សុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតពីសំណួរខាងក្រោម ហើយសរសេរចម្លើយនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ។ ( អ្នកអាចសរសេរសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

តើសកម្មភាពប្រភេទណាដែលបង្ហាញថា អ្នក និង គ្រួសាររបស់អ្នកបានបែរចិត្តទៅរកព្រះអម្ចាស់វិញ ?
តើនៅពេលណាដែលសកម្មភាពបែបនោះបានជួយអ្នក ឬ គ្រួសាររបស់អ្នកទទួលបាននូវពរជ័យពីព្រះអម្ចាស់ ?

សូមគិតអំពីការអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយ ចម្លើយរបស់ពួកគេជាមួយនឹងសិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ សូមរំឭកពួកគេថា ពួកគេមិនចាំបាច់ចែកចាយនូវបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនពេកនោះទេ ។

សូមពន្យល់ដោយសង្ខេបថា នីហ្វៃមានបំណងឲ្យកំណត់ត្រារបស់គាត់ទៅដល់សមាជិកទាំងអស់ នៃវង្សអ៊ីស្រាអែល —រួមទាំងយើងផង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 19:18−19 និង សុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកនូវអ្វីដែលនីហ្វៃចង់បញ្ចុះបញ្ចូលយើងឲ្យធ្វើ ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើងចងចាំព្រះអម្ចាស់ ហើយបែរចិត្តយើងទៅរកទ្រង់វិញ នោះទ្រង់នឹងប្រទានពរជ័យនៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ដល់យើង ។

នីហ្វៃ1 19:20–24

នីហ្វៃពន្យល់ពីមូលហេតុ ដែលគាត់បានប្រើព្រះគម្ពីរពីបុរាណបង្រៀនប្រជាជនរបស់គាត់

សូមចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយ ដែលដកស្រង់ចេញពីសុន្ទរកថា ថ្លែងទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធអប់រំសាសនាចក្រ ៖

« ខ្ញុំនឹងសន្យាជាមួយអ្នកអំពីការអានព្រះគម្ពីរមរមនថា ៖ អ្នកនឹងជក់ចិត្តនឹងវា នៅពេលអ្នកយល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានបង្កប់សារលិខិតរបស់ទ្រង់ទៅកាន់អ្នកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរនេះ ។ នីហ្វៃ មរមន និង មរ៉ូណៃ បានដឹងការណ៍នោះ ហើយអ្នកដែលដាក់វាចូលគ្នា បានដាក់ក្នុងសារលិខិតនោះសម្រាប់អ្នក ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកមានទំនុកចិត្តថាព្រះគម្ពីរនោះត្រូវបានសរសេរសម្រាប់សិស្សរបស់អ្នក ។ មានសារលិខិតសាមញ្ញ ចំៗ សម្រាប់ពួកគេដែលនឹងប្រាប់ពួកគេពីរបៀបដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរ ។ នោះគឺជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរនេះនិយាយអំពី ។ វាជាទីបន្ទាល់មួយអំពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ដង្វាយធួន ព្រមទាំងពីរបៀបដែលវាអាចធ្វើការនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ អ្នកនឹងមានបទពិសោធន៍មួយក្នុងឆ្នាំនេះ ពីអារម្មណ៍នៃការផ្លាស់ប្ដូរដែលមកដោយសារអំណាចនៃដង្វាយធួន ដោយសារការសិក្សាព្រះគម្ពីរនេះ » ( « ព្រះគម្ពីរមរមននឹងផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់អ្នក » Ensignខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ 2004 ទំព័រ 11 ) ។

នៅពេលអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមន តើវាមានប្រយោជន៍យ៉ាងណាដែលដឹងថា នីហ្វៃ មរមន និង មរ៉ូណៃ បានបញ្ចូលសារលិខិតសម្រាប់អ្នក ?

សូមចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ៖

« ព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានសរសេរសម្រាប់យើងនៅបច្ចុប្បន្ននេះ ។ ព្រះគឺជាអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរនេះ ។ វាគឺជាកំណត់ត្រាមួយនៃប្រជាជនដែលបានធ្លាក់ចុះ ត្រូវបានចងក្រងដោយបុរសដែលទទួលបានការបំផុសគំនិតសម្រាប់ពរជ័យរបស់យើង ។ ប្រជាជនទាំងនោះ មិនដែលមានព្រះគម្ពីរនេះទេ —វាគឺសម្រាប់យើង ។ មរមន ជាព្យាការីពីបុរាណដែលព្រះគម្ពីរនេះបានដាក់ឈ្មោះតាម គាត់បានសង្ខេបកំណត់ត្រាជាច្រើនសតវត្សរ៍ ។ ព្រះ ដែលដឹងទីចុងបំផុតតាំងពីដើមដំបូង បានប្រាប់គាត់ពីអ្វីដែលត្រូវបញ្ចូលនៅក្នុងសេចក្ដីសង្ខេបរបស់គាត់ ដែលយើងនឹងត្រូវការសម្រាប់ជំនាន់របស់យើង » ( « ព្រះគម្ពីរមរមនគឺជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ » Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ 1988 ទំព័រ 3 ) ។

« បើសិនជាពួកលោកបានឃើញសម័យរបស់យើង និងបានជ្រើសរើសការណ៍ទាំងនោះដែលអាចមានតម្លៃអស្ចារ្យបំផុតដល់យើង តើនោះមិនមែនជារបៀបដែលយើងគួរតែសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមនដែរទេឬអី ? យើងគួរតែសួរខ្លួនឯងជាញឹកញាប់ថា ‹ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់បំផុសគំនិតមរមន ( ឬ មរ៉ូណៃ ឬ អាលម៉ា ) ឲ្យបញ្ចូលការណ៍នោះក្នុងបញ្ជីរបស់លោក ? តើមេរៀនអ្វីដែលខ្ញុំអាចរៀនពីនោះ ដើម្បីជួយខ្ញុំរស់នៅក្នុងពេលនេះ និង ជំនាន់នេះបាន ? » ( « ព្រះគម្ពីរមរមន—មូលដ្ឋាននៃសាសនាចក្ររបស់យើង » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1986 ទំព័រ 6 ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 19:22−23ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយស្វែងរកការពិពណ៌នារបស់នីហ្វៃពីរបៀប ដែលគាត់បានជួយបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ស្វែងរកនូវសារលិខិតសម្រាប់ខ្លួនគេនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។

តើលទ្ធផលអ្វី ដែលនីហ្វៃសង្ឃឹមពីការប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនគាត់ និង ប្រជាជនរបស់គាត់ ?
តើពាក្យ ប្រយោជន៍ មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( គុណប្រយោជន៍ ផលប្រយោជន៍ ការទទួលបានដ៏មានតម្លៃ ) ។

សូមរៀបចំតារាងខាងក្រោមជាក្រដាសសម្រាប់ចែក ឬ បង្ហាញវានៅលើក្ដារខៀន និង ឲ្យសិស្សចម្លងវាដាក់ក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។

ការប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនយើង		ការអនុវត្តសេចក្ដីពិតនៃព្រះគម្ពីរ
តើស្ថានភាព ឬ កាលៈទេសៈអ្វីខ្លះ ដែលត្រូវបានពិពណ៌នានៅក្នុងវគ្គព្រះគម្ពីរ ?	តើការណ៍នេះដូចជាស្ថានភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ឬ នៅក្នុងពិភពលោកជុំវិញខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេច ?	តើសេចក្ដីពិត ឬ សារលិខិតអ្វីដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គព្រះគម្ពីរនេះ ?	តើខ្ញុំអាចធ្វើតាមសេចក្ដីពិត ឬ សារលិខិតនេះនៅក្នុងសា្ថនភាពរបស់ខ្ញុំ ដោយរបៀបណា ?

ការប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនយើង

គោលបំណងដ៏សំខាន់មួយនៃគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អ គឺដើម្បីជួយសិស្សឲ្យរៀនប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនគេ ។ គ្រូបង្រៀន អាចជួយសិស្សធ្វើការណ៍នេះ ដោយការសួរសំណួរដូចអ្វីដែលបានមាននៅក្នុងតារាង និង នៅក្នុងមេរៀននេះ ។ នៅពេលអ្នកបង្រៀន សូមស្វែងរកឱកាសដើម្បីជួយសិស្សរៀនប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនគេ ។

សូមបង្ហាញតារាង ដោយការពន្យល់ថា ប្រៀបធៀប មានន័យថា ប្រៀបប្រដូច ។ ការប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនយើង មានន័យថាយើងប្រៀបប្រដូចកាលៈទេសៈមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងស្ថានភាពមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់ ឬ នៅក្នុងពិភពលោកជុំវិញយើង ។ ការស្គាល់នូវភាពស្រដៀងគ្នារវាងកាលៈទេសៈនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និង ស្ថានភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់ ជួយរៀបចំយើងឲ្យស្វែងរក និង អនុវត្តសេចក្ដីពិតនៃព្រះគម្ពីរ ។ សេចក្ដីពិតដូចគ្នានេះ ដែលអនុវត្តចំពោះមនុស្សដែលយើងបានអាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ អាចអនុវត្តចំពោះយើង នៅពេលយើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈស្រដៀងគ្នា ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់ពីរបៀបដែលការប្រៀបធៀបនាំទៅរកការអនុវត្តន៍ សូមអញ្ជើញពួកគេបំពេញតារាងរបស់ពួកគេ នៅពេលអ្នករំឭកឡើងវិញនូវវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរព្រះគម្ពីរមរមនដំបូងជាមួយនឹងពួកគេ នីហ្វៃទី1 3:7 ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 3:7 ឮៗ ។

តើនៅក្នុងកាលៈទេសៈអ្វីដែលនីហ្វៃឆ្លើយតប នៅពេលគាត់បាននិយាយពាក្យទាំងនេះ ? ( គាត់ត្រូវបានសុំដោយព្យាការីម្នាក់ —ឪពុករបស់គាត់ លីហៃ— ឲ្យត្រឡប់ទៅទីក្រុងយេរូសាឡិមវិញដើម្បីទៅយកផ្ទាំងលង្ហិន ។ បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ បានត្អូញត្អែរអំពីការលំបាកនៃកិច្ចការនេះ ) ។
តើកាលៈទេសៈរបស់នីហ្វៃដូចជាស្ថានភាពមួយ នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើនៅពេលណាដែលព្រះអម្ចាស់សង្ឃឹមថា អ្នកនឹងធ្វើអ្វីមួយដែលលំបាក ?
តើសេចក្ដីពិតអ្វីដែលបានជួយនីហ្វៃនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់គាត់ ? ( នីហ្វៃបានដឹងថា នៅពេលណាព្រះអម្ចាស់ដាក់បញ្ញត្តិដល់កូនចៅមនុស្ស នោះទ្រង់នឹងរៀបចំផ្លូវដើម្បីឲ្យគេអាចសម្រេចនូវអ្វីៗនោះ ) ។
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីបានដើម្បីធ្វើតាមសេចក្ដីពិតនេះ នៅក្នុងស្ថានភាពរបស់អ្នក ?

សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយ ពីរបៀបដែលពួកគេប្រៀបធៀប នីហ្វៃទី1 3:7 ទៅនឹងខ្លួនគេ និង ពីរបៀបដែលពួកគេអាចអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ( សូមរំឭកពួកគេថា ពួកគេមិនចាំបាច់ចែកចាយព័ត៌មានដែលផ្ទាល់ខ្លួនពេកនោះទេ ) ។

ដើម្បីបញ្ចប់មេរៀននេះ សូមលើកព្រះគម្ពីរមរមនមួយក្បាលឡើង ។ សូមរំឭកសិស្សថា នីហ្វៃបានគិតថាការសរសេររបស់គាត់ អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះថាជាការណ៍ដ៏ពិសិដ្ឋ និង មានតម្លៃដ៏មហិមាចំពោះខ្លួនគាត់ និង អ្នកដទៃ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសិស្សសិក្សាព្រះគម្ពីរ និង ស្វែងរកសារលិខិតដែលព្រះអម្ចាស់ និង ព្យាការីរបស់ទ្រង់បានដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសម្រាប់ពួកយើង ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើងប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនយើង យើងនឹងរៀន ហើយទទួលបានប្រយោជន៍ពីវាវិញ ។

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនគេផ្ទាល់ និង ស្វែងរកវគ្គដែលពួកគេអាចប្រៀបធៀបវាទៅនឹងខ្លួនគេ ។ ពួកគេអាចព្យាយាមបញ្ចូលឈ្មោះរបស់ពួកគេនៅក្នុងខគម្ពីរខ្លះ និង អានខគម្ពីរនោះ ហាក់ដូចជាព្រះអម្ចាស់ ឬ ព្យាការីរបស់ទ្រង់កំពុងនិយាយចំៗមកកាន់ពួកគេ ។ ឧទាហរណ៍ ពួកគេអាចអានផ្នែកទីមួយនៃ នីហ្វៃទី2 31:20ដូចនេះ ៖ « ហេតុដូច្នេះហើយ អ្នករាល់គ្នា [ បញ្ចូលឈ្មោះ ] ត្រូវតែឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ។

អ្នកអាចចែកក្រដាសតារាងទទេ ឲ្យសិស្សប្រើនៅផ្ទះ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យថា នៅពេលដែលពួកគេមកថ្នាក់រៀនលើកក្រោយ សូមឲ្យរៀបចំដើម្បីចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេប្រៀបធៀបបទគម្ពីរទាំងឡាយទៅនឹងខ្លួនគេ និង ពីរបៀបដែលពួកគេបានរៀន និង បានទទួលប្រយោជន៍ពីបទពិសោធន៍នេះ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

នីហ្វៃទី1 19:10–16 ។ ស៊ីណុក នីអ៊ុម និង ស៊ីណូស

នីហ្វៃបានដកស្រង់ពីការសរសេររបស់ស៊ីណុក នីអ៊ុម និង ស៊ីណូស ។ ទាំងនេះ គឺជាព្យាការីក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលការព្យាករណ៍អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់ពួកគាត់ត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងផ្ទាំងលង្ហិន ហេតុដូច្នេះហើយ យើងដឹងថាពួកគេបានរស់នៅមុន 600 ឆ្នាំ មុន គ. ស. ពួកគាត់បាននិយាយអំពីជីវិត និង ការបម្រើរបស់ព្រះម៊ែស៊ី និង ជោគវាសនានៃវង្សអ៊ីស្រាអែល ( សូមមើលផងដែរ( សូមមើល ផងដែឬ ហេលេមិន 8:19−20 ) ។ បើគ្មានព្រះគម្ពីរមរមន យើងនឹងមិនដឹងអ្វីទាំងអស់អំពីព្យាការីទាំងបីនេះ ឬ ទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។