ម៉ូសាយ 27

សេចក្តីផ្ដើម

អាលម៉ាជាកូន និង កូនប្រុសរបស់ស្ដេចម៉ូសាយបានបះបោរទាស់នឹងឪពុករបស់ពួកគេ និងព្រះអម្ចាស់ ហើយបានចង់បំផ្លាញសាសនាចក្រនៃព្រះថែមទៀត ។ ការខិតខំរបស់ពួកគេបានបញ្ចប់នៅពេលទេវតាមួយ ដែលបានបញ្ជូនមកជាចម្លើយដល់ការអធិស្ឋានរបស់ពួកសុចរិត បានហៅពួកគេឲ្យប្រែចិត្ត ។ ជាលទ្ធផលនៃបទពិសោធន៍ដ៏អព្ភូតហេតុនេះ ពួកគេបានកើតម្ដងទៀតតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយពួកគេបានធ្វើដំណើរទូទាំងដែនដីសារ៉ាហិមឡាដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយជួសជុលនូវការរងខូចខាតដែលពួកគេបានធ្វើ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ការបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា យើងត្រូវ “ ផ្សាយដំណឹងល្អ [ របស់ទ្រង់ ] ដោយសារព្រះវិញ្ញាណគឺព្រះដ៏ជាជំនួយ ដែលបានចាត់ឲ្យចេញទៅបង្រៀនពីសេចក្ដីពិត ” ( គ. & ស. 50:14 ) ។ នៅពេលអ្នកបង្រៀន សូមស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីជួយអ្នកសម្របមេរៀននេះទៅតាមតម្រូវការសិស្សរបស់អ្នក ។

ម៉ូសាយ 27:1–22

ទេវតាមួយហៅអាលម៉ាជាកូន និង កូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយទាំងឡាយឲ្យប្រែចិត្ត

ដើម្បីផ្ដល់បរិបទនៃមេរៀននេះ សូមសង្ខេប ម៉ូសាយ 27:1–7 ដោយការពន្យល់ថា អ្នកឥតជំនឿជាច្រើននៅក្នុងដែនដីសារ៉ាហិមឡាបានចាប់ផ្ដើមកាត់ទោសអ្នកដែលនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ក្រោយពីស្ដេចម៉ូសាយបានចេញនូវសេចក្ដីប្រកាសមួយហាមឃាត់នូវសកម្មភាពបែបនោះ ប្រជាជនភាគច្រើនបានគោរពតាម ហើយសន្ដិភាពត្រូវបានស្ដារឡើងវិញ ។ ទោះយ៉ាងណាក្ដី ប្រជាជនខ្លះបន្ដព្យាយាមបំផ្លាញសាសនាចក្រ ។ មនុស្សប្រាំនាក់នោះមាន កូនប្រុសរបស់អាលម៉ា គឺអាលម៉ា និង ពួកបុត្រារបស់ស្ដេចម៉ូសាយ អាំម៉ូន អើរ៉ុន អោមណើរ និង ហិមណៃ ។ កូនប្រុសរបស់អាលម៉ា គឺអាលម៉ា ជាញឹកញាប់ត្រូវបានហៅថាជា អាលម៉ាជាកូន ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 27:8–10 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលពាក្យ ឬ ឃ្លាដែលប្រាប់ពីអាលម៉ាជាកូន និង ពួកបុត្រារបស់ស្ដេចម៉ូសាយ ។

តើផ្នែកអ្វីនៃការពិពណ៌នាពីអាលម៉ាជាកូន និង ពួកបុត្រារបស់ស្ដេចម៉ូសាយធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍បំផុតនោះ ? ហេតុអ្វី ? ( សូមសរសេរពាក្យ និង ឃ្លានៅលើក្ដារខៀន ពេលសិស្សប្រាប់ពីវា ។ សូមទុកចន្លោះនៅលើក្ដារខៀនដើម្បីបង្កើតបញ្ជីទីពីរនៅក្នុងមេរៀនក្រោយពីការណ៍នេះ

សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតសំណួរខាងក្រោមដោយស្ងៀមស្ងាត់ ៖

ប្រសិនបើអ្នកបានរស់នៅក្នុងដែនដីសារ៉ាហិមឡាពេលនេះ តើអ្នកគិតថា អ្នកនឹងឆ្លើយតបចំពោះសកម្មភាពរបស់អាលម៉ាជាកូន និង ពួកបុត្រារបស់ស្ដេចម៉ូសាយដោយរបៀបណា ?

សូមបង្ហាញរូបភាពការប្រែចិត្តរបស់អាលម៉ាជាកូន ( សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ [2009], លេខ. 77 ) ។ សូមឲ្យសិស្សអានដោយស្ងាត់ៗក្នុង ម៉ូសាយ 27:11–13 ដែលជាដំណើររឿងបង្ហាញនៅក្នុងគំនូរនេះ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 27:14 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលមូលហេតុដែលទេវតាបានមកជួបនឹងអាលម៉ា និង កូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយ ។

តើខគម្ពីរនេះបង្រៀនអំពីរបៀបដែលយើងអាចជួយអ្នកដទៃដែលស៊ូទ្រាំអ្វីខ្លះ ? ( សូមប្រាកដថា សិស្សយល់ថា ព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានដោយក្ដីជំនឿរបស់យើងសម្រាប់អ្នកដទៃ ។អ្នកអាចសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ហើយស្នើឲ្យសិស្សសរសេរវាចូលក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេក្បែរ ម៉ូសាយ 27:14 ។ អ្នកក៏អាចស្នើថា ពួកគេគួរបន្ថែមសេចក្ដីយោងឆ្លងទៅ យ៉ាកុប 5:16 ដែរ ។ សូមបង្ហាញថា ព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់យើងមិនមែនសម្រាប់តែអ្នកដែលស៊ូទ្រាំខាងវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែក៏សម្រាប់អ្នកដែលមានឧបសគ្គ និងតម្រូវការផ្សេងទៀត
តើនៅពេលណាដែលការអធិស្ឋានរបស់នរណាម្នាក់ធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នានៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
តើនៅពេលណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ការអធិស្ឋានរបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នានៅក្នុងជីវិតរបស់នរណាម្នាក់ ?

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យបន្ដអធិស្ឋានសម្រាប់អ្នកដទៃ ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ដំណើររឿងនៃអាលម៉ាជាកូន និង ពួកបុត្រារបស់ម៉ូសាយគឺជាភស្ដុតាងដែលព្រះអម្ចាស់ឮដល់ការអធិស្ឋានរបស់យើងជំនួសឲ្យអ្នកដទៃ ។ ទ្រង់នឹងមិនរំលងសិទ្ធនៃអ្នកដែលយើងអធិស្ឋានឲ្យនោះទេ ប៉ុន្ដែទ្រង់នឹងឮការអធិស្ឋានរបស់យើង ហើយទ្រង់នឹងឆ្លើយតបតាមរបៀបរបស់ទ្រង់ និង តាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ក្រោកឈរទៅខាងមុខថ្នាក់ ហើយអាន ម៉ូសាយ 27:15–16 ឮៗ ។ សូមពន្យល់ថា ទាំងនេះគឺជាពាក្យរបស់ទេវតាដែលមកជួបនឹងអាលម៉ា និងកូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយ ។ សូមបញ្ជាក់ថា ទេវតាបាននិយាយ “ ដោយសូរផ្គរលាន់ ដែលធ្វើឲ្យផែនដីកក្រើកនៅត្រង់កន្លែងដែលពួកគេឈរ ” ( ម៉ូសាយ 27:11 ) ។

តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នករំភើបអំពីអ្វីដែលទេវតាបានធ្វើ និងនិយាយ ? ហេតុអ្វីបានជាវាធ្វើឲ្យអ្នករំភើប ?

សូមសង្ខេប ម៉ូសាយ 27:19–22 ដោយការពន្យល់ថា ក្រោយពីទេវតាបានចែកចាយសារលិខិតរបស់ទ្រង់ហើយ អាលម៉ាមិនអាចហើបមាត់បានឡើយ បានក្លាយទៅជាអស់កម្លាំង ហើយត្រូវបានគេសែងគាត់ទៅដោយឥតកម្រើករហូតដល់គេដាក់គាត់ចុះនៅខាងមុខឪពុកគាត់ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 27:19 ) ។ នៅពេលឪពុករបស់អាលម៉ាបានឮពីអ្វីដែលបានកើតឡើង គាត់ “ បានអររីករាយ ព្រោះលោកដឹងថា នោះគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះ ” ( ម៉ូសាយ 27:20 ) ។ គាត់បានចាត់ឲ្យពួកបណ្ដាជនប្រមូលគ្នាមក “ ដើម្បីគេអាចធ្វើជាសាក្សីចំពោះអ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានធ្វើដល់កូនប្រុសរបស់លោក ” ( ម៉ូសាយ 27:21 ) ។ គាត់ក៏បានចាត់ពួកសង្ឃប្រជុំគ្នា ហើយពួកគេបានតមអាហារ និងអធិស្ឋានឲ្យកូនប្រុសរបស់លោកអាចទទួលបានកម្លាំង និង អាចនិយាយបានវិញ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 27:22 ) ។

ម៉ូសាយ 27:23–31

អាលម៉ាជាកូនបានប្រែចិត្ត ហើយបានកើតជាថ្មីម្ដងទៀត

សូមត្រឡប់ទៅបញ្ជីដែលពិពណ៌នាពីអាលម៉ា និងកូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយដែលអ្នកបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀនពីមុននោះ ។ សូមសរសេរលើបញ្ជីនោះថា ពីមុន ។សូមសរសេរ ក្រោយមក នៅលើផ្នែកម្ខាងទៀតនៃក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 27:23–24, 28–29 ដោយរកមើលពាក្យ និងឃ្លាដែលបង្ហាញពីរបៀបដែលអាលម៉ាបានផ្លាស់ប្ដូរ ។ សូមផ្ដល់ឱកាសដល់សិស្សពីរបីនាក់ឲ្យសរសេរពាក្យ និង ឃ្លាទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ។

យោងតាម ម៉ូសាយ 27:24 និង 28 តើអាលម៉ាបានធ្វើអ្វី ដែលបានដឹកនាំទៅរកការផ្លាស់ប្ដូរ ? តើព្រះអម្ចាស់បានធ្វើអ្វី ? នៅពេលយើងស្វែងរកការផ្លាស់ប្ដូរ និង ធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីយល់ពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើនោះ ? ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីយល់ពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើសម្រាប់យើង ?
តើការរៀនពីបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ាបានជួយនរណាម្នាក់ដែលគិតថា គាត់មិនអាចត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យដោយរបៀបណា ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 27:25–26 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សរកមើលគោលលទ្ធិ ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនដល់អាលម៉ា ។ ( ទោះបីជាសិស្សអាចប្រើពាក្យខុសគ្នាក្ដី សូមប្រាកដថា ពួកគេយល់ថា យើងម្នាក់ៗត្រូវតែកើតជាថ្មីតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទម្ដងទៀត ។ អ្នកអាចសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន

សូមពន្យល់ថា ដើម្បីបានកើតជាថ្មីម្ដងទៀត មានន័យថាដើម្បីឲ្យមានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ បណ្ដាលឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ ដើម្បីឲ្យគេគ្មានបំណងប្រាថ្នាដើម្បីធ្វើអាក្រក់ទៀត ប៉ុន្ដែដើម្បីមានបំណងស្វែងរករឿងនៃព្រះវិញ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 5:2 ) ។

អ្នកក៏អាចនឹងពន្យល់ថា ទោះបីជាការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងខ្លាំងនៃដួងចិត្ត ពិតជាបានកើតឡើងភ្លាមៗដល់អាលម៉ា និង កូនប្រុសរបស់អាលម៉ា ក៏ពួកយើងភាគច្រើនត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរតាមរយៈដង្វាយធួនជាបន្ដបន្ទាប់ដែរ ។ វាគឺជាដំណើរការ ជាជាងហេតុការណ៍មួយ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគោលលទ្ធិនេះកាន់តែច្បាស់ សូមឲ្យពួកគេម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ៖

“ យើងត្រូវតែប្រយ័ត្នប្រយែង នៅពេលយើងស្វែងរកដើម្បីក្លាយឲ្យកាន់តែដូចជាព្រះ ថាយើងមិនទៅជាបាក់ទឹកចិត្ត និង បាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមនោះទេ ។ ការប្រែក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្ទគឺជាការស្វែងរកពេញមួយជីវិត ហើយជាញឹកញាប់វាជាប់ទាក់ទងទៅនឹងការរីកចម្រើន និងការផ្លាស់ប្តូរដែលមានសភាពយឺត ស្ទើរតែពុំអាចដឹងបាន ។ ព្រះគម្ពីរបានកត់ត្រានូវដំណើរឿងដែលគួរចងចាំនៃជីវិតរបស់មនុស្សដែលផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងមួយពព្រិចភ្នែក ដូចជាបានកើតឡើងដល់ ៖ អាលម៉ាជាកូនប៉ុលនៅតាមផ្លូវទៅទីក្រុងដាម៉ាសអេណុសដែលបានអធិស្ឋានដល់យប់ជ្រៅស្ដេចឡាម៉ូណៃ ។ គំរូដ៏អស្ចារ្យនៃអំណាចក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរបែបនេះ ទោះបីជាអ្នកដែលបានធ្លាក់ជ្រៅក្នុងអំពើបាបបានផ្ដល់ទំនុកចិត្តថា ដង្វាយធួនអាចជំរះបាន ទោះបីជាអ្នកបានធ្លាក់ទៅក្នុងអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតក៏ដោយ ។

“ ប៉ុន្ដែយើងត្រូវប្រយ័ត្ន នៅពេលយើងពិភាក្សាពីគំរូដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ ។ ទោះបីជាពួកគេមានពិត និង មានអំណាច ពួកគេគឺជាករណីលើកលែងជាជាងក្បួនច្បាប់ ។ សម្រាប់រាល់ករណីរបស់ប៉ុល អេណុស និង ស្ដេចឡាម៉ូណៃ មានមនុស្សជាច្រើនរយពាន់នាក់ដែលស្វែងរកដំណើរការនៃការប្រែចិត្តស្ងប់ស្ងាត់ជាង មិនអាចមើលដឹងជាងឆ្ងាយណាស់ ។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ពួកគេខិតទៅជិតព្រះអម្ចាស់កាន់តែខ្លាំង ពួកគេកសាងជីវិតដូចជាព្រះដោយការដឹងតិចតួច ។ ពួកគេរស់នៅជីវិតដ៏ស្ងប់ស្ងាត់នៃសេចក្ដីល្អ ការបម្រើ និង ការប្ដេជ្ញា ” ( “ A Mighty Change of Heart,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ 1989, ទំព័រ 5 ) ។

ក្រោយពីសិស្សចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះហើយ សូមឲ្យពួកគេឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោមមួយនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេរយៈពេលពីរបីនាទី ។ ( អ្នកអាចសរសេរសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀនមុនចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ រៀបចំជាក្រដាសចែកឲ្យសិស្ស ឬ អានសំណួរយឺតៗដើម្បីឲ្យសិស្សអាចសរសេរវាចូលក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ

តើអ្នកត្រូបានផ្លាស់ប្ដូរតាមរយៈដង្វាយធួន នៅពេលអ្នកបានប្រែចិត្ត ហើយបានធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ?
តើអ្វីជារឿងមួយដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីមកកាន់ព្រះអម្ចាស់ពេញលេញ ដើម្បីអ្នកអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរតាមរយៈដង្វាយធួន ?

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ហើយប្រាប់ពីការផ្លាស់ប្ដូរដែលអាចកើតឡើងមកលើយើង នៅពេលយើងប្រែចិត្ត និងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនចាំបាច់ចែកចាយអ្វីដែលផ្ទាល់ខ្លួន ឬ ឯកជនពេកនោះទេ ។ សូមប្រាកដថា ពួកគេយល់ថា ពួកគេមិននិយាយអំពីអំពើបាបរបស់ពួកគេពីអតីតកាលឡើយ

ម៉ូសាយ 27:32–37

អាលម៉ាជាកូន និង កូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយបានធ្វើដំណើរទូទាំងដែនដី ដោយខិតខំប៉ះប៉ូវនូវការខូចខាតដែលពួកគេបានធ្វើ ហើយពង្រឹងដល់សាសនាចក្រ

សូមពន្យល់ថា ការប្រែចិត្តដ៏ពិតគឺជាការផ្លាស់ប្ដូរនៃដួងចិត្ត មិនមែនគ្រាន់តែការប្ដេជ្ញាចិត្តថាឈប់ធ្វើអ្វីមួយខុសឆ្គងនោះទេ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 27:32–37 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលអាលម៉ា និងកូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយបានធ្វើ ដែលលើសពីការឈប់ធ្វើនូវអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើខុសនោះ ។

តើភស្ដុតាងអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកឃើញថា អាលម៉ានិងកូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយបានផ្លាស់ប្ដូរពិតមែន ?
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីគំរូរបស់ពួកគេ ?

ចម្លើយសិស្សអាចរួមមានដូចខាងក្រោម៖

ទោះបីជាអ្នកដែលប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ និង ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ក្ដី ក៏អាចត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យដែរ ។

ដើម្បីប្រែចិត្តដោយពិតប្រាកដ មនុស្សម្នាក់ត្រូវតែធ្វើអ្វីដែលអាចធ្វើបាន ដើម្បីប៉ះប៉ូវការខូចខាតដែលគេបានធ្វើ ។( អ្នកអាចពន្យល់ថា ពេលខ្លះយើងប្រើពាក្យ ការសងវិញ ដើម្បីសំដៅលើសកម្មភាពនៃការប៉ះប៉ូវការខូចខាតដែលបានធ្វើ ហើយកែតម្រូវជម្រើសដែលមិនឆ្លាតវៃរបស់យើង

តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរទៅកាន់សភាពមួយនៃសេចក្ដីសុចរិត ។

សូមបញ្ចប់ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ដំណើររឿងរបស់អាលម៉ា និង ពួកបុត្រារបស់ម៉ូសាយគឺជាគំរូមួយនៃអំណាចនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរយើង ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីបំណងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីអភ័យទោសដល់អស់អ្នកណាដែលអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើទ្រង់ ហើយស្វែងរកដើម្បីធ្វើតាមទ្រង់ ដូចជាយុវជនទាំងនេះដែរ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

ម៉ូសាយ 27:25 ។ កើតជាថ្មី

អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពិពណ៌នាពីដំណើរការនៃការកើតជាថ្មី ៖

« យើងចាប់ផ្ដើមដំណើរការនៃការកើតជាថ្មីម្ដងទៀតតាមរយៈការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង និង ការជ្រមុជទឹកដោយការពន្លិចសម្រាប់ការផ្ដាច់បាបដោយអ្នកដែលមានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ។

« … ក្រោយពីយើងងើបចេញពីទឹកនៃការជ្រមុជនោះ ព្រលឹងរបស់យើងត្រូវបានបន្ដជ្រមុជ ហើយជោគជាំទៅដោយសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ការជ្រមុជយូរៗម្ដង និង រាក់ទៅក្នុងគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ និង ការចូលរួមដោយផ្នែកនៅក្នុងសាសនាចក្រដែលត្រូវបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់មិនអាចបង្កើតការផ្លាស់ប្ដូរខាងវិញ្ញាណដែលអាចឲ្យយើងដើរក្នុងជីវិតដ៏ថ្មីនេះឡើយ ។ ជាជាងនេះ ការស្មោះនឹងសេចក្ដីសញ្ញា ការបន្ដការប្ដេជ្ញា និង ការលះបង់ព្រលឹងយើងទាំងមូលទៅដល់ព្រះគឺតម្រូវឲ្យមាន ប្រសិនបើយើងត្រូវទទួលពរជ័យនៃភាពអស់កល្បជានិច្ចនោះ ។…

« ការពន្លិចទាំងស្រុង និង ការជោគជាំដោយដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាជំហានដ៏សំខាន់នៅក្នុងដំណើរការនៃការកើតជាថ្មី » ( « អ្នកត្រូវកើតជាថ្មីម្ដងទៀត » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2007 ទំព័រ 21 ) ។

អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក៏ជាកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា ៖

« យើងកើតជាថ្មី នៅពេលយើងស្លាប់ដោយការពាក់ព័ន្ធនឹងភាពមិនសុចរិត និង នៅពេលយើងរស់នៅពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនៃព្រះវិញ្ញាណ ។ ប៉ុន្ដែការណ៍នោះមិនកើតឡើងភ្លាមៗ ក្នុងមួយពព្រិចភ្នែកនោះទេ ។ នោះ … គឺជាដំណើរការមួយ ។ ការកើតជាថ្មីគឺជារឿងសន្សឹមៗ លើកលែងតែមានគំរូដ៏ពិសេសពីរបីដែលជាអព្ភូតហេតុដ៏ខ្លាំងរហូតដល់ពួកគេត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ ដរាបណាភាពទូទៅនៃសមាជិកនៃសាសនាចក្រពាក់ព័ន្ធ យើងត្រូវកើតជាថ្មីម្ដងទៀតតាមកម្រិត ហើយយើងត្រូវកើតជាថ្មីម្ដងទៀតទៅកាន់ពន្លឺបន្ថែម និង ចំណេះដឹងបន្ថែម ព្រមទាំងបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់សេចក្ដីសុចរិតបន្ថែម នៅពេលយើងកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។…

« ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ប្រសិនបើយើងតម្រង់ផ្លូវមួយដែលនាំទៅរកជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច; ប្រសិនបើយើងចាប់ផ្ដើមដំណើរការនៃការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណ ហើយកំពុងដើរទៅទិសដៅដ៏ត្រឹមត្រូវ; ប្រសិនបើយើងធ្វើផែនការដើម្បីបន្សុទ្ធព្រលឹងរបស់យើង ហើយបន្ដិចម្ដងៗយើងនឹងទៅកាន់ទិសដៅនោះ; ប្រសិនបើយើងដាក់ទិសដៅដើម្បីក្លាយជាឥតខ្ចោះ ហើយមួយជំហានម្ដងៗ និង មួយឃ្លាម្ដងៗ យើងធ្វើឲ្យព្រលឹងរបស់យើងឥតខ្ចោះ ដោយការយកឈ្នះលើពិភពលោក បន្ទាប់មកវាពិតជាត្រូវបានធានាថា —គ្មានសំណួរថា ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ — យើងនឹងទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ ទោះបីជាយើងមានការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណខាងមុខយើង ការឥតខ្ចោះខាងមុខយើង ការបន្សុទ្ធយ៉ាងពេញលេញខាងមុខយើងក្ដី ប្រសិនបើយើងតម្រង់ទិស និងធ្វើតាមវាដោយអស់ពីលទ្ធភាពរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតនេះ នោះនៅពេលយើងចេញពីជីវិតនេះ យើងនឹងបន្ដនៅក្នុងផ្លូវដែលដូចគ្នាទៀត » ( « “Jesus Christ and Him Crucified,” Brigham Young University 1976 Speeches, ខែ វិច្ឆិកា ទី 5, ឆ្នាំ 1976, ទំព័រ 5–6, speeches.byu.edu ) ។