មេរៀនទី 75
អាលម៉ា 9–10
សេចក្តីផ្ដើម
អាលម៉ា និង អាម៉ូលេកបានជោគជ័យបន្ដិចបន្ដួចពីការបង្រៀនដល់ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហា ដោយសារអារក្សសាតាំងបាន “ ក្ដាប់ជាប់នូវដួងចិត្តនៃប្រជាជន ” ( សូមមើលអាលម៉ា 8:9 ) ។ ពួកគេជាច្រើនបានមានដួងចិត្តដ៏រឹងទទឹងទាស់នឹងដំណឹងល្អ ហើយពួកគេបដិសេធការអញ្ជើញឲ្យប្រែចិត្តរបស់អាលម៉ា និង អាម៉ូលេក ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អាលម៉ានិងអាម៉ូលេកបានហៅពួកគេឲ្យប្រែចិត្តដោយស្មោះត្រង់ ដោយថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ដោយសារពួកគេត្រូវបានបង្រៀនពីសេចក្ដីពិត ហើយបានទទួលនូវអំណាចនៃព្រះ ព្រះអម្ចាស់បានរំពឹងថាពួកគេនឹងក្លាយជាសុចរិតជាងសាសន៍លេមិន ដែលមិនត្រូវបានបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតសោះនោះ ។ អាលម៉ា និងអាម៉ូលេកបានបង្រៀនថា ប្រសិនបើប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាមិនព្រមប្រែចិត្តទេ ពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមមុខនឹងការបំផ្លាញ ។ ពួកគេក៏បានបង្រៀនប្រជាជនថា សេចក្ដីប្រោសលោះអាចមានតែតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតែប៉ុណ្ណោះ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
អាលម៉ា 9
អាលម៉ាបានព្រមានដល់ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាឲ្យប្រែចិត្ត ហើយរៀបចំសម្រាប់ការយាងមកនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
សូមបង្ហាញរឿងខាងក្រោម ៖ សិស្សពីរនាក់មកដល់សាលា ហើយគ្រូរបស់ពួកគេប្រកាសថា ពួកគេត្រូវធ្វើការប្រឡងដោយភ្ញាក់ផ្អើលមួយ ។ សិស្សទីមួយបានមករៀនរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្ដែសិស្សទីពីរមិនបានមករៀនកាលពីពីរសប្ដាហ៍មុនដោយសារគាត់ឈឺ ។
-
តើសិស្សមួយណាដែលអ្នកគិតថា នឹងប្រឡងបានល្អជាងនោះ ?
សូមឲ្យសិស្សអានច្បោលៗ អាលម៉ា 9:1–7 ដោយរកមើលពាក្យ និងឃ្លាដែលបង្ហាញពីថាប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាបានយល់ពីដំណឹងល្អ និង អំណាចនៃព្រះបានខ្លាំងប៉ុណ្ណា ។ សូមឲ្យពួកគេរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។
សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី អាលម៉ា 9:8–13 ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលពាក្យ និងឃ្លាដែលបង្ហាញថាតើប្រជាជនទាំងនេះត្រូវបានបង្រៀនពីដំនឹងល្អ ឬ បានដឹងពីអំណាចនៃព្រះ ។ ( ចម្លើយអាចរួមមាន “ អ្នករាល់គ្នាភ្លេច ” និង “ តើអ្នករាល់គ្នាមិនចាំទេឬថា ”
-
តើប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាធ្លាប់បានរៀនដំណឹងល្អ ឬ ត្រូវបានបង្រៀនដំណឹងល្អអំពីអំណាចនៃព្រះទេ ?
-
តើមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលប្រជាជនដែលត្រូវបានបង្រៀនដំណឹងល្អអាចភ្លេចពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ឬ មិនយល់ពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវបានបង្រៀននោះ ?
សូមឲ្យសិស្សអានច្បោលៗ អាលម៉ា 8:9, 11; 9:5, 30; និង 12:10–11 ដោយរកមើលពាក្យ និងឃ្លាដែលស្នើពីមូលហេតុដែលប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាបានភ្លេច ឬ មិនបានយល់ពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវបានបង្រៀន ។ ( “ អារក្សសាតាំងបានក្ដាប់ជាប់នូវដួងចិត្ត [ របស់ពួកគេ ] ” ; “ ពួកគេធ្វើឲ្យចិត្តគេរឹងរូស ” និង “ ពួកគេមានចិត្តរឹងរូស ហើយក្បាលរឹង ” “ ដួងចិត្ត [ របស់ពួកគេ ] រឹងរូសទាស់នឹងព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ”
សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ហើយសូមឲ្យសិស្សចម្លងវាចូលក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ។ ( សូមប្រាកដថាអ្នកបានទុកកន្លែងទំនេរដើម្បីសសេរវា
|
សាវតាខាងវិញ្ញាណនៃប្រជាជន |
អ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានរំពឹងពីប្រជាជន ហើយនិងអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យាដល់ប្រជាជន | |
|---|---|---|
|
សាសន៍លេមិន (អាលម៉ា 9:14–17) | ||
|
ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហា (អាលម៉ា 9:18–24) |
សូមឲ្យសិស្សធ្វើការជាដៃគូ ។ សូមឲ្យដៃគូនីមួយៗបំពេញតារាងដោយប្រើការយោងព្រះគម្ពីរ ។ ក្រោយពីពួកគេបានបំពេញតារាងហើយ សូមឲ្យសិស្សសរសេរប្រយោគមួយនៅក្រោមតារាងរបស់ពួកគេដើម្បីសង្ខេបអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ សូមឲ្យពួកគេពីរបីនាក់ចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។ សិស្សអាចប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្ដែចម្លើយរបស់ពួកគេគួរតែឆ្លុះបញ្ចាំងពីសេចក្ដីពិតខាងក្រោម ៖ ព្រះអម្ចាស់រំពឹងថាទទួលបានការគោរពដ៏ខ្លាំងពីអ្នកដែលបានទទួលចំណេះដឹង និង ពរជ័យនៃដំណឹងល្អ ។ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យឃើញពីរបៀបដែលគោលការណ៍នេះអនុវត្តក្នុងជីវិតគេបាន សូមសួរសំណួរខាងក្រោម ៖
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់បានមានក្ដីសង្ឃឹមខ្ពស់សម្រាប់ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហា ?
-
ហេតុអ្វីបានជាវាយុត្តិធម៌សម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការមានក្ដីសង្ឃឹមខ្ពស់សម្រាប់អ្នកដែលបានទទួលចំណេះដឹង និង ពរជ័យនៃដំណឹងល្អនោះ ?
សូមបង្ហាញឃ្លា “ ប្រជាជនដ៏សំណប់ជាខ្លាំងនៃព្រះ ” នៅក្នុង អាលម៉ា 9:20 ។ ( អ្នកអាចស្នើថា សិស្សគួរគូសចំណាំឃ្លានេះ
-
តើសមាជិកនៃសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះជា “ ប្រជាជនដ៏សំណប់ជាខ្លាំងនៃព្រះ ” ដោយរបៀបណា ?
-
យោងតាម អាលម៉ា 9:19–23 តើអំណោយទាន និងពរជ័យអ្វីខ្លះដែលសាសន៍នីហ្វៃបានមាន ( រួមមានប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាដែរ ) បទពិសោធន៍ ដោយសារពួកគេគឺជាប្រជាជនសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះអម្ចាស់ ?
-
តើអំណោយទាន និងពរជ័យអ្វីខ្លះដែលអ្នកបានទទួល ដោយសារអ្នកគឺជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះអម្ចាស់ ?
-
តើអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់បានរំពឹងពីយើង ដោយសារតែអំណោយទាន និងពរជ័យដែលយើងបានទទួលពីទ្រង់នោះ ?
សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់សិក្សា អាលម៉ា 9:24–27 រៀងៗខ្លួន ហើយអ្នកពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតសិក្សា អាលម៉ា 9:28–30 រៀងៗខ្លួនដែរ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបចំសង្ខេបវគ្គដែលគេអានជាសម្ដីរបស់គេផ្ទាល់ ។ សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀនដើម្បីណែនាំពួកគេ នៅពេលពួកគេរៀបចំការសង្ខេបរបស់ពួកគេ ៖
តើភស្ដុងតាងអ្វីដែលអ្នកឃើញនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះថា ព្រះអម្ចាស់រំពឹងការគោរពខ្លាំងជាងពីអ្នកដែលមានចំណេះដឹងច្រើនជាងពីដំណឹងល្អ ?
តើពរជ័យអ្វីដែលអាលម៉ាបានរំឭកដល់ប្រជាជនថាពួកគេអាចទទួលបាននោះ ?
តើអាលម៉ាបាននិយាយអ្វីដល់ប្រជាជន ថាពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានពរជ័យទាំងនេះ ?
ក្រោយពីសិស្សមានពេលអានគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ពីក្រុមនីមួយៗក្នុងថ្នាក់ សង្ខេប វគ្គដែលបានដាក់ឲ្យអាន ។ បន្ទាប់មក សូមសួរសិស្ស ៖
-
តើយើងអាចស្មោះត្រង់នឹងពន្លឺ និង ចំណេះដឹងដែលយើងបានទទួលតាមរបៀបណាខ្លះ ? ( សិស្សអាចឆ្លើយថា ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ការបង្ហាញការដឹងគុណដល់ព្រះសម្រាប់ពរជ័យរបស់យើង ការថ្លែងទីបន្ទាល់របស់យើងជាទៀងទាត់ ការចូលរួមក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រប្រចាំសប្ដាហ៍ ការសរសេរក្នុងកំណត់ហេតុ ជាដើម
អាលម៉ា 10:1–12
អាម៉ូលេកគោរពតាមការហៅរបស់ព្រះអម្ចាស់ និង ទទួលយកការហៅដ៏ទេវភាពរបស់អាលម៉ា
សូមពន្យល់ថា ក្រោយពីអាលម៉ាបាននិយាយទៅកាន់ប្រជាជនហើយ ពួកគេបានខឹង និងចង់ដាក់គុកគាត់ ។ អាម៉ូលេកបាននិយាយទៅកាន់ប្រជាជនដោយក្លាហាន ហើយបានបន្ថែមទីបន្ទាល់របស់គាត់ទៅលើទីបន្ទាល់របស់អាលម៉ា ។ ( សូមមើល អាលម៉ា 9:31–34 ។ ) សូមសង្ខេប អាលម៉ា 10:1–4 ដោយការពន្យល់ថា អាម៉ូលេកគឺជាកូនចៅនៃនីហ្វៃ ។ គាត់គឺជាបុរសដែលខិតខំធ្វើការខ្លាំង ដែលមានសុខភាពដ៏រឹងមាំ ។ គាត់ក៏ជាមនុស្សល្បីល្បាញដែរ ហើយក៏ “ ពុំខ្វះមនុស្សរាប់អាន ” នៅក្នុងចំណោមសាច់ញាតិ និង មិត្តជាច្រើនរបស់គាត់ ( សូមមើលអាលម៉ា 10:4 ) ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី គាត់មិនបានរស់នៅតាមសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដែលគាត់ត្រូវបានបង្រៀននោះទេ ។
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាអាចជួយដល់អាម៉ូលេក ដែលជាមនុស្សល្បីល្បាញនៅក្នុងសហគមន៍ ក្នុងការជួយអមអាលម៉ា ?
សូមសួរសិស្សថាតើគេក្រោកពីគេងនាព្រឹកនេះដោយរបៀបណា ។ ( ឧទាហរណ៍ តើពួកគេភ្ញាក់ដោយសារម៉ោងរោទិ៍ ឬ ដោយសារសមាជិកគ្រួសារដាស់ពួកគេ ? ប្រសិនបើអ្នកមានម៉ោងរោទិ៍ ឬ រូបភាពនៃម៉ោងរោទិ៍មួយ សូមបង្ហាញវា ។ ) សូមសិស្សថា តើពួកគេត្រូវបាន “ ហៅ ” ប៉ុន្មានដងដើម្បីឲ្យក្រោកពីគ្រែ ។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អាលម៉ា 10:5–6 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលចម្លើយរបស់អាម៉ូលេកចំពោះ “ ការហៅឲ្យភ្ញាក់ឡើង ” ខាងវិញ្ញាណដែលគាត់បានទទួលពីព្រះអម្ចាស់ ។
-
តើអ្នកគិតថា អាម៉ូលេកចង់មានន័យយ៉ាងណា នៅពេលគាត់និយាយថា “ ខ្ញុំធ្វើជាមិនឮ ” និង “ ខ្ញុំធ្វើជាមិនដឹង ” ?
-
តើព្រះអម្ចាស់ហៅយើងតាមរបៀបណា ? ( ចម្លើយអាចរួមមាន ការបំផុសពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ការណែនាំពីឪពុកម្ដាយ និងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ និង ការហៅបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ
សូមឲ្យសិស្សអាន អាលម៉ា 10:7–10 ដោយស្ងាត់ៗ ដោយរកមើលចំនុចសំខាន់នៃការបើកទីបន្ទាល់របស់អាម៉ូលេកទៅដល់ប្រជាជនរបស់គាត់ ។
-
តើបទពិសោធន៍របស់អាម៉ូលេកបានរៀបចំគាត់ឲ្យក្លាយជាសាក្សីទីពីរម្នាក់នៃសរលិខិតរបស់អាលម៉ាទៅកាន់ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាដោយរបៀបណា ?
-
តើអ្នកគិតថា ការសម្រេចចិត្តរបស់អាម៉ូលេកក្នុងការគោរពតាម ធ្វើឲ្យមានការខុសគ្នានៅក្នុងជីវិតរបស់ដោយរបៀបណា ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អាលម៉ា 10:11–12 ឮៗ ហើយសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលរបៀបផ្សេងទៀតដែលត្រូវបានជះឥទ្ធិពលដោយការសម្រេចចិត្តរបស់អាម៉ូលេកដើម្បីគោរពតាមការហៅរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ នៅពេលយើងស្ដាប់ និង គោរពតាមការហៅរបស់ព្រះអម្ចាស់ ពរជ័យនានានឹងមកកាន់យើង និង អ្នកដទៃ ។( អ្នកអាចស្នើថា សិស្សគួរសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេក្បែរ អាលម៉ា 10:11–12 ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យមានអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីពិត និង សារសំខាន់នៃគោលការណ៍នេះ សូមសួរ ៖
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកត្រូវបានប្រទានពរដោយសារអ្នកបានគោរពតាមការហៅពីព្រះអម្ចាស់ ?
-
តើអ្នកបានឃើញពរជ័យនានាមកកាន់អ្នកដទៃ ដោយសារអ្នក ឬនរណាម្នាក់ទៀតបានឆ្លើយតបនឹងការហៅរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយរបៀបណា ?
-
តើបទពិសោធន៍ទាំងនេះជះឥទ្ធិពលដល់បំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកឲ្យស្ដាប់តាម និង គោរពតាមការហៅពីព្រះអម្ចាស់ដោយរបៀបណា ?
អាលម៉ា 10:13–32
អាម៉ូលេកឆ្លើយតបនឹងអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងគាត់ ហើយបានដាស់តឿនប្រជាជនឲ្យប្រែចិត្ត
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន ៖
-
ខឹងសម្បារ និង ប្រកែកការពារខ្លួន
-
សង្ស័យពីសារសំខាន់នៃការណែនាំ
-
រិះគន់មនុស្សដែលផ្ដល់ដំបូន្មាន
-
សួរ ឬ តវ៉ានឹងដំបូន្មាន
-
ការស្ដាប់ និងគោរពតាមដោយបន្ទាបខ្លួន
សូមឲ្យសិស្សគិតដោយស្ងាត់ស្ងៀមថាតើឃ្លាមួយណានៅលើក្ដារខៀនដែលដូចគ្នាខ្លាំងនឹងរបៀបដែលពួកគេអាចឆ្លើយតប ប្រសិនបើឪពុក ឬម្ដាយ ឬអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានកែតម្រូវពួកគេ ឬ សុំឲ្យពួកគេផ្លាស់ប្ដូរអ្វីមួយដែលពួកគេកំពុងធ្វើ ។
-
តើមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលមនុស្សអាចឆ្លើយតបនឹងការកែតម្រូវតាមរបៀបទាំងនេះ ?
សូមសរសេរសេចក្ដីយោងព្រះគម្ពីរខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ អាលម៉ា 9:2–3; អាលម៉ា9:4–5; អាលម៉ា10:13, 16–17; អាលម៉ា10:24, 28–30
សូមឲ្យសិស្សជ្រើសរើសវគ្គមួយនៅលើក្ដារខៀនដើម្បីសិក្សារៀងខ្លួន ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលរបៀបដែលវគ្គព្រះគម្ពីរពិពណ៌នាពីប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាឆ្លើយតបនឹងសារលិខិតរបស់អាលម៉ា និងអាម៉ូលេក ។ សូមឲ្យពួកគេជ្រើសរើសឃ្លានៅលើក្ដារខៀនដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់បំផុតពីចម្លើយរបស់ប្រជាជន ។ ក្រោយពីមានពេលល្មមហើយ សូមឲ្យសិស្សពន្យល់ពីចម្លើយមួយណាក្នុងចំណោមចម្លើយទាំងប្រាំនៅលើក្ដារខៀនដែលត្រូវគ្នាបំផុតនឹងវគ្គដែលពួកគេបានសិក្សា ។
-
ហេតុអ្វីបានជាចម្លើយបួនដំបូងនៅលើក្ដារខៀនមានគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ?
សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី អាលម៉ា 10:19–23 ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរកមើលអ្វីដែលអាម៉ូលេកបានបង្រៀនអំពីលទ្ធផលនៃអំពើបាប និងនៃការបណ្ដេញពួកសុចរិតចេញ ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យគិតពីលទ្ធផលដ៏មិនល្អនៃការមិនប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ៖
“ មានអំពើអាក្រក់ច្រើនណាស់នៅគ្រប់ទីកន្លែង ។ ការល្បួង ដោយមានឥទ្ធិពលបន្ដិចម្ដងៗរបស់វា គឺមាននៅក្បែរយើងគ្រប់ទីកន្លែង ។ ដោយអកុសល យើងបាត់បង់មនុស្សខ្លះដោយហេតុមកពីកម្លាំងបំផ្លាញទាំងនេះ ។ យើងកើតទុក្ខចំពោះអ្នកដែលបានត្រូវបានបាត់បង់ ។ យើងចេញទៅជួយដល់ពួកគេ សង្គ្រោះពួកគេ ប៉ុន្ដែក្នុងករណីជាច្រើនការអង្វរជួយរបស់យើងត្រូវបានច្រានចេញ ។ ការសោកស្ដាយនោះគឺជាផ្លូវដែលពួកគេនឹងដើរ ។ វាជារបៀបដែលដឹកនាំទៅរកការបំផ្លាញ ” ( “ My Testimony,” Ensign,ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2000, ទំព័រ 69 ) ។
-
តើលទ្ធផលនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញអ្វីខ្លះដែលមកដល់បុគ្គល ឬ ក្រុមមនុស្ស នៅពេលពួកគេមិនគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិនៃព្រះមានអ្វីខ្លះ ?
បើសិនមានពេល សូមឲ្យសិស្សសរសេរចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោម ៖
-
តើសេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានរៀនពីមេរៀនថ្ងៃនេះអាចប្រទានពរដល់អ្នកដោយរបៀបណា ?
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
អាលម៉ា 9:19–23 ។ « ក្រោយពីបានទទួលពន្លឺដ៏ច្រើន និងការចេះដឹងដ៏ច្រើនដែលបានប្រទានឲ្យគេ »
ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាបានប្រឈមមុខនឹងលទ្ធផលដ៏ធ្ងន់ធ្ងរចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេជាងសាសន៍លេមិនទៅទៀត ដោយសារប្រជាជនអាំម៉ូណៃហាបានទទួលចំណេះដឹងច្រើនជាងអំពីដំណឹងល្អ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយស៊ិស្ទើរ ស៊ែរី អែល ឌូ ដែលបានបម្រើជាសមាជិកម្នាក់នៃគណៈប្រធានទូទៅនៃសមាគមសង្គ្រោះស្ដ្រី សម្រាប់ស្ដ្រីនៃសាសនាចក្រ ប៉ុន្ដែវាអនុវត្តចំពោះសមាជិកសាសនាចក្រទាំងអស់ ៖
«យើងគឺមានតែមួយ ។ យើងគឺមានតែមួយ ដោយសារតែសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង អភ័យឯកសិទ្ធិខាងវិញ្ញាណរបស់យើង និង ការទទួលខុសត្រូវដែលទាក់ទងនឹងការណ៍ទាំងពីរនេះ ។ យើងត្រូវបានផ្ដល់អំណោយទានពិសិដ្ឋឲ្យមានអំណាច និង ប្រទានពរឲ្យមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ យើងមានព្យាការី ដែលនៅរស់ ដឹកនាំយើង ពិធីការទាំងឡាយដែលចងយើងទៅនឹងព្រះអម្ចាស់ និង ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអំណាចនៃបព្វជិតភាពនៅកណ្ដាលនោះ ។ យើងយល់ពីកន្លែងដែលយើងឈរនៅក្នុងផែនការដ៏អស្ចារ្យនៃសុភមង្គលនេះ ។ ហើយយើងដឹងថា ព្រះគឺព្រះវរបិតារបស់យើង ហើយថាព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់គឺជាអ្នកប្រឹក្សាដ៏ឥតឈប់ឈររបស់យើង ។
« ដោយមានអភ័យឯកសិទ្ធិទាំងនេះ នាំឲ្យមានការទទួលខុសត្រូវដ៏អស្ចារ្យ ដោយសារ ‹ អ្នកណាដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យច្រើន នោះក៏មានតម្រូវការជាច្រើនវិញ › (គ. និង ស. 82:3) » ( « We Are Women of God » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1999, ទំព័រ 98 ) ។
អាលម៉ា 10:6–11 ។ ការគោរពតាមការហៅរបស់ព្រះអម្ចាស់ នាំមកនូវពរជ័យដល់អ្នកដទៃ
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានចែកចាយនូវរឿងមួយដែលបង្ហាញពីសារសំខាន់នៃការធ្វើតាមការបំផុសនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ៖
« នារសៀលជ្រាលជ្រេមួយខ្ញុំកំពុងតែហែលទឹកនៅក្លឹបហាត់ប្រាណ ដេសេរែត សម្លឹងទៅពិដានក្នុងខណៈដែលកំពុងតែបោះដៃហែលទឹកថយក្រោយពីជ្រុងម្ខាងទៅជ្រុងម្ខាង ។ ដោយភាពស្ងៀមស្ងាត់ ប៉ុន្តែយ៉ាងច្បាស់ អារម្មណ៍មួយបានចូលមកក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំថា ៖ ‹ អ្នកហែលទឹកនៅទីនេះដោយគ្មានការនឿយហត់ ខណៈដែលមិត្តរបស់អ្នក ស្ទែន កំពុងតែត្រាំត្រែងនៅលើគ្រែក្នុងមន្ទីរពេទ្យពុំអាចកម្រើកបានសោះ › ។ ខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតថា ៖ ‹ ចេញទៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយផ្តល់នូវការប្រសិទ្ធពរឲ្យគាត់ › ។
« ខ្ញុំបានឈប់ហែលទឹក ស្លៀកពាក់ ហើយបានប្រញាប់ទៅបន្ទប់របស់ស្ទែននៅឯមន្ទីរពេទ្យ ។ នៅគ្រែរបស់គាត់គ្មានអ្វីសោះ ។ គិលានុបដ្ឋាយិកាបាននិយាយថាគាត់គឺនៅលើរទេះរុញរបស់គាត់នៅឯអាងហែលទឹក រៀបចំសម្រាប់ការព្យាបាល ។ ខ្ញុំបានប្រញាប់ទៅទីនោះ ហើយបានឃើញ ស្ទែន នៅតែម្នាក់ឯងនៅជ្រុងនៃផ្នែកដ៏ជ្រៅនៃអាងហែលទឹក ។ យើងបានស្វាគមន៍គ្នា ហើយបានត្រលប់មកគ្រែរបស់គាត់ ជាកន្លែងដែលពរជ័យបព្វជិតភាពត្រូវបានផ្តល់ឲ្យ ។
« ដោយយឺតៗ ប៉ុន្ដែដោយប្រាកដប្រជា ជើងរបស់ស្ទែនត្រឡប់ទៅជាមានកម្លាំងនិងកម្រើកបានវិញ ។…
« ជាញឹកញាប់ ស្ទែន និយាយនៅក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ហើយប្រាប់ពីសេចក្ដីល្អនៃព្រះអម្ចាស់ដល់គាត់ ។ គាត់បង្ហាញនូវគំនិតដ៏អាប់អួរនៃការអស់សង្ឃឹមដល់មនុស្សមួយចំនួន ដែលហូរចូលក្នុងខ្លួនគាត់នារសៀលនោះ នៅពេលដែលគាត់បានអង្គុយលើរទេះរុញរបស់គាត់នៅជ្រុងម្ខាងនៃអាងហែលទឹក វាហាក់ដូចជាបានកាត់ទោសដល់ជីវិតនៃភាពអស់សង្ឃឹម ។ គាត់ប្រាប់ពីរបៀបដែលគាត់បានពិចារណាពីភាពខុសគ្នា ។ វាងាយស្រួលណាស់ក្នុងការរុញរទេះដ៏គួរឲ្យស្អប់ចូលទៅក្នុងទឹកដ៏ស្ងៀមស្ងាត់នៃអាងទឹកដ៏ជ្រៅនេះ ។ ក្រោយមកទៀតជីវិតនឹងត្រូវបានបញ្ចប់ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដ៏ជាក់លាក់នោះគាត់បានឃើញខ្ញុំ ជាមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ។ នៅថ្ងៃនោះ ស្ទែន បានរៀនយ៉ាងច្បាស់ថាយើងពុំដើរតែម្នាក់ឯងនោះទេ ។ ខ្ញុំក៏បានរៀនមេរៀនមួយដែរនៅថ្ងៃនោះ ៖ កុំ កុំ កុំឈប់ធ្វើតាមការបំផុសគំនិតឡើយង » ( « The Spirit Giveth Life » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1985 ទំព័រ 70 ) ។
អាលម៉ា 10:22–23 ។ « ការអធិស្ឋាននៃពួកសុចរិត »
សូមសម្គាល់ពីឥទ្ធិពលដែលការអធិស្ឋាននៃពូកសុចរិតបានមានដល់ប្រជាជនអាំម៉ូណៃហា ។ ក្រោយមក ការអធិស្ឋាននៃពួកសុចរិតក៏បានរក្សាឲ្យសាសន៍នីហ្វៃមិនត្រូវបានបំផ្លាញអំឡុងពេលជំនាន់នៃមេទ័ពមរ៉ូណៃ និង សាំយូអែល ជាសាសន៍លេមិននោះ ( សូមមើល អាលម៉ា 62:40; ហេលេមិន 13:12–14) ។
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បាននិយាយដូចខាងក្រោមអំពីការអធិស្ឋានដែលបានផ្ដល់នៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ៖
« មានមនុស្សសុចរិត និង ស្មោះត្រង់ជាច្រើនក្រាស់ក្រៃដែលរស់នៅតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ និង ដែលមានជីវិតនិងការអធិស្ឋានរក្សាពិភពលោកពីការបំផ្លាញ » ( « Voices of the Past, of the Present, of the Future » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ 1971 ទំព័រ 16 ) ។
នៅពេលពួកសុចរិតត្រូវបានបំផ្លាញ ឬ ដកចេញពីដែនដីអាំម៉ូណៃហា ការអធិស្ឋាននៃពួកសុចរិតបានឈប់ការពារទីក្រុង ហើយ « អស់ទាំងសាសន៍អាំម៉ូណៃហាត្រូវបានបំផ្លាញចោល »ដោយសាសន៍លេមិន (អាលម៉ា 16:9) ។