Lekcja 16
Nauki i Przymierza 8
Wprowadzenie
Od kwietnia 1829 r. Oliver Cowdery zaczął pomagać Prorokowi Józefowi Smithowi w tłumaczeniu złotych płyt, pracując jako skryba. Ponieważ Pan zaproponował udzielenie Oliverowi daru tłumaczenia, jeśli tylko tego pragnie (zob. NiP 6:25), Oliver „był niezwykle podekscytowany uzyskaniem tego daru” (Józef Smith w: History of the Church, 1:36). W odpowiedzi na jego modlitwy Pan powiedział Oliverowi, że obdarzy go darem tłumaczenia w zależności od okazanej wiary.
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 8:1–5
Pan obiecuje Oliverowi Cowdery’emu dar objawienia
Przed lekcją zapisz na tablicy poniższe pytania. Pozostaw miejsce pod każdym z pytań, aby zapisać zasady, które uczniowie rozpoznają podczas lekcji.
Co możemy zrobić, aby nasze modlitwy były bardziej znaczące?
Skąd możemy wiedzieć, że Bóg do nas przemawia?
Niech uczniowie spojrzą na pytania znajdujące się na tablicy.
-
Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest rozumienie odpowiedzi na te pytania?
Wyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 8 zawiera objawienie, które Pan dał Oliverowi Cowdery’emu przez Józefa Smitha. W tym objawieniu możemy odnaleźć wskazówki od Pana, które pomogą nam odpowiedzieć na pytania zapisane na tablicy.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 8:1 i odszukali, jak Pan poinstruował Olivera, że ma się modlić.
-
Jakich instrukcji Pan udzielił Oliverowi na temat tego, jak się modlić?
-
Jak myślicie, co to znaczy „[prosić] z wiarą [i] uczciwym sercem”?
Pod pierwszym pytaniem, znajdującym się na tablicy, zapisz następujące słowa: Jeśli modlimy się , otrzymujemy .
Jak dokończylibyście powyższe zdanie w oparciu o werset: Nauki i Przymierza 8:1? (Mimo że uczniowie mogą wyrazić to w inny sposób, ich odpowiedzi powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Jeśli modlimy się z wiarą i uczciwym sercem, otrzymamy od Boga wiedzę. Używając odpowiedzi podanych przez uczniów, dokończ zdanie znajdujące się na tablicy).
-
Jak myślicie, dlaczego nasza wiara i szczerość mają wpływ na naszą zdolność do otrzymania wiedzy od Boga?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, kiedy doświadczyli wielu błogosławieństw, ponieważ modlili się z wiarą i w szczerości serca.
Aby pomóc uczniom w uzyskaniu głębszych przemyśleń w odpowiedzi na drugie pytanie zapisane na tablicy, poproś jednego z nich, aby w skrócie przytoczył historię Mojżesza, który wyprowadził dzieci Izraela z niewoli, a za którym w pościg udała się armia egipska (zob. II Ks. Mojżeszowa 14).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 8:2–3. Zachęć uczniów, aby odszukali, w jaki sposób Bóg objawił Mojżeszowi, że ma przeprowadzić dzieci Izraela przez Morze Czerwone.
-
W jaki sposób Bóg natchnął Mojżesza, aby rozdzielił Morze Czerwone? (Poprzez ducha objawienia).
-
Jakiej prawdy na temat sposobu, w jaki Pan może do nas przemówić, uczymy się z tych wersetów? (Odpowiedź powinna uwzględniać to, że Pan przemawia do naszego umysłu i serca poprzez moc Ducha Świętego. Zapisz tę prawdę pod drugim pytaniem znajdującym się na tablicy).
Narysuj na tablicy poniższy schemat. Dorysuj strzałki wskazujące na umysł i serce.
-
W jaki sposób Pan przemawia do naszego umysłu? W jaki sposób przemawia On do naszego serca?
By pomóc uczniom lepiej zrozumieć sposób, w jaki mogą odczuwać Ducha Świętego, poproś jednego z nich, by przeczytał na głos następującą wypowiedź Starszego Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Możecie nauczyć się już teraz, w młodości, sposobu, w jaki możecie być prowadzeni przez Ducha Świętego.
Jako Apostoł słucham teraz tego samego natchnienia, pochodzącego z tego samego źródła, w ten sam sposób, jaki słuchałem jako chłopiec. Teraz sygnał jest o wiele wyraźniejszy” („Prayers and Answers”, Ensign, listopad 1979, str. 21).
Następnie poproś kolejnego ucznia, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Wyrażenie pozostawione w umyśle jest bardzo wyraźne.
Można usłyszeć lub poczuć i zapisać dokładne słowa, jak gdyby były dyktowanymi wskazówkami.
Komunikowanie się sercem jest bardziej ogólnym wrażeniem. Pan z początku daje nam pewne wrażenia. Jeżeli rozpoznamy ich istotę oraz postąpimy zgodnie z nimi, będzie nam łatwiej otrzymać bardziej szczegółowe wskazówki w umyśle. Wrażenia przekazane do serca, jeśli tylko postąpimy zgodnie z nimi, zostaną wzbogacone o konkretne wskazówki przekazane do naszego umysłu” („Helping Others to Be Spiritually Led” [przemówienie skierowane do nauczycieli religii KSE, 11 sierpnia 1998, str. 3–4; strona internetowa: LDS.org).
Możesz wyjaśnić, że dla niektórych osób wrażenia przekazane do serca mogą być tak konkretne, jak wrażenia przekazane do umysłu.
-
Dlaczego ważne jest, by rozumieć i umieć rozpoznać sposoby, na jakie Pan komunikuje się z nami osobiście?
Poproś uczniów, aby napisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania na temat (1) tego, kiedy Ojciec Niebieski przemówił do ich umysłu i serca przez Ducha Świętego lub (2) tego, kiedy odczuli wpływ Ducha Świętego. Możesz poprosić kilku uczniów, aby podzielili się tym, co napisali, jeśli nie czują skrępowania. Możesz także podzielić się swoim doświadczeniem na temat tego, kiedy rozpoznałeś, że Pan przemawiał do ciebie osobiście.
Wyjaśnij, że umiejętność dążenia do objawień i uzyskiwania objawień jest dostępna dla wszystkich dzieci Boga.
Zwróć uwagę uczniów na werset: Nauki i Przymierza 8:4. Przeczytaj na głos następującą część wersetu: „Oto twój dar; pracuj nad nim, a będziesz błogosławiony”. Wyjaśnij, że w tym wersecie słowo dar odnosi się do zdolności Olivera Cowdery’ego, aby otrzymać objawienie.
-
Jak sądzicie, co to znaczy „[pracować] nad” duchem objawienia? (Oznacza dążenie do uzyskania przewodnictwa Ducha Świętego).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą lepiej pracować nad uzyskaniem ducha objawienia w swoim życiu. Napisz na tablicy następujące zdanie: Jeśli pracujemy nad uzyskaniem ducha objawienia, .
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 8:4–5. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co Pan obiecał Oliverowi, jeśli będzie „[pracował] nad” uzyskaniem ducha objawienia. Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi, zasugeruj im jeden ze sposobów na uzupełnienie tego zdania: Jeśli pracujemy nad uzyskaniem ducha objawienia, zostaniemy wybawieni od zła i krzywdy. Uzupełnij zdanie na tablicy.
-
W jaki sposób Pan użył mocy objawienia, aby ochronić ciebie lub osobę, którą znasz od zła lub krzywdy?
Poproś uczniów, aby wymienili na tablicy sposoby, dzięki którym możemy lepiej „[pracować] nad” darem uzyskania objawienia, aby otrzymać ochronę przed złem. Zapytaj ich, jak te sposoby rozwiną naszą zdolność, aby otrzymać i rozpoznać objawienie. Zachęć uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania cel, że zastosują jeden z tych sposobów.
Możesz podzielić się swoim świadectwem o ważności dążenia do uzyskania ducha objawienia oraz w jaki sposób to pobłogosławiło twoje życie.
Nauki i Przymierza 8:6–9
Oliver Cowdery posiada „dar Aarona”
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 8:6–9, mówiąc uczniom, że Pan pobłogosławił Olivera Cowdery’ego darami, które pomogą mu wypełnić jego rolę w procesie Przywrócenia ewangelii. Pośród tych darów był „dar Aarona”, dzięki któremu — jak to powiedział Pan — Oliver „[dokona] wielu cudownych dzieł”. Nie wiemy dokładnie, czym jest „dar Aarona”. Przypomnij uczniom, że Aaron był bratem Mojżesza ze Starego Testamentu i pomógł Mojżeszowi wypełnić jego prorocze obowiązki.
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 8:7–8 i odszukali moc, dzięki której istnieją wszelkie duchowe dary. Wyjaśnij, że do czegokolwiek Pan nas powołuje lub cokolwiek przykazuje nam wykonać, błogosławi nas darami lub zdolnościami potrzebnymi do wykonania tego.
Nauki i Przymierza 8:10–12
Pan obiecuje Oliverowi Cowdery’emu, że otrzyma dar tłumaczenia, jeśli wykaże się wiarą
Zwróć uwagę uczniów na zasadę zapisaną na tablicy: „Jeśli modlimy się z wiarą i uczciwym sercem, otrzymamy od Boga wiedzę”. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 8:10–12. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i odszukali dodatkowe informacje na temat modlitwy. Po tym, jak uczniowie podzielą się tym, co odkryli, zadaj im poniższe pytanie. Zaproponuj uczniom, aby rozważyli to pytanie, zanim udzielą na nie odpowiedzi:
-
W czym ta rada by wam pomogła, gdybyście byli na miejscu Olivera?
Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania kilka pytań, na które szczerze poszukują odpowiedzi. Mogą także zapisać konkretne zmiany, których pragną dokonać w sposobie, w jaki się modlą, by otrzymać te odpowiedzi.
Złóż świadectwo o miłości, jaką Bóg darzy twoich uczniów oraz o tym, że jest gotowy udzielić odpowiedzi oraz dać im objawienie. Zachęć uczniów, aby zwrócili się do Ojca Niebieskiego z wiarą i aby szczerze pragnęli postąpić zgodnie z odpowiedziami, które otrzymają.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 8:1. „[Proś] z wiarą”
Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:
„Modlitwa jest najskuteczniejsza, gdy staramy się być czyści i posłuszni, z godnymi motywami i gdy jesteśmy gotowi robić to, o co On nas poprosi. Pokorna, ufna modlitwa daje wskazówki i spokój” („Korzystanie z nadprzyrodzonego daru modlitwy”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 8).
Nauki i Przymierza 8:2. „Przemówię do ciebie w twym umyśle i sercu przez Ducha Świętego”
„Człowiek może czerpać korzyść, dostrzegając u siebie przeczucia ducha objawienia; na przykład, kiedy czuje, jak przez jego umysł przepływa czysta inteligencja, może to mu przynieść nagły strumień pomysłów […]; a zatem poprzez poznawanie Ducha Bożego i rozumienie Go, będzie mógł zakorzenić w sobie zasadę objawienia, aż stanie się doskonały w Chrystusie Jezusie” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 132).
Nauki i Przymierza 8:2. Objawienie przychodzi stopniowo
Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że przesłania od Boga często przychodzą po trochu. Udzielił rady, abyśmy nie czuli się zniechęceni, kiedy nie otrzymujemy częstych, znamiennych doświadczeń w odpowiedzi na nasze modlitwy:
„Światło zapalone w ciemności jest jak szybkie, całkowite i natychmiastowe przyjęcie przesłania od Boga. Wielu z nas doświadczyło tego typu objawienia, kiedy otrzymywaliśmy odpowiedzi na szczere modlitwy lub otrzymywaliśmy potrzebne wskazówki czy ochronę — zgodnie z wolą Boga i w Jego czasie. Opisy takich natychmiastowych i intensywnych przekazów można znaleźć w pismach świętych, w historii Kościoła oraz we własnym życiu. Zaprawdę takie niezwykłe cuda mają miejsce. Jednakże ten rodzaj objawienia należy raczej do dość rzadkich niż powszechnych.
Stopniowe pojawianie się światła podczas wschodu słońca jest jak otrzymywanie przesłania od Boga ‘słowo po słowie, przykazanie po przykazaniu’ (2 Nefi 28:30). Najczęściej objawienie przychodzi stopniowo w małych porcjach i jest nam dawane zgodnie z naszym pragnieniem, godnością i przygotowaniem. Takie wiadomości od Ojca Niebieskiego osiadają stopniowo i delikatnie ‘na [naszej duszy] niczym rosa z nieba’ (NiP 121:45). Ten rodzaj objawienia należy raczej do tych bardziej powszechnych niż rzadkich i widoczny jest w doświadczeniach Nefiego, kiedy kilkakrotnie i na różne sposoby próbował zdobyć mosiężne płyty od Labana, zanim mu się to udało (zob. 1 Nefi 3–4). Ostatecznie Duch zaprowadził go do Jerozolimy, a on ‘nie [wiedział] przed czasem, co [ma] uczynić’ (1 Nefi 4:6). Również nie w jednej chwili dowiedział się, jak zbudować statek w nieznany mu wcześniej sposób; było raczej tak, że Pan pokazywał Nefiemu ‘od czasu do czasu, jak [miał] budować statek’ (1 Nefi 18:1)
Jako członkowie Kościoła mamy tak wielką skłonność do podkreślania cudownych i znamiennych przejawów duchowych, że możemy nie doceniać, a nawet przeoczyć normalne sposoby wykonywania przez Ducha Świętego Jego dzieł. Sam fakt, że sposoby na otrzymywanie niewielkich i stopniowych wrażeń duchowych — które z czasem i w sumie tworzą upragnioną odpowiedź czy potrzebną wskazówkę — są ‘tak proste’ (1 Nefi 17:41), może sprawić, że będziemy ‘patrzyli poza cel’ (Jakub 4:14).
Rozmawiałem z wieloma osobami, które kwestionują siłę swojego osobistego świadectwa i zbyt nisko cenią swoje duchowe zdolności, ponieważ nie otrzymują częstych, cudownych bądź silnych znaków duchowych. Być może, kiedy zastanawiamy się nad doświadczeniami Józefa w Świętym Lesie, Saula na drodze do Damaszku i Almy Młodszego, zaczynamy wierzyć, że jest z nami coś nie w porządku albo że czegoś nam brakuje, skoro nie ma w naszym życiu tych dobrze znanych i rzucających się w oczy doświadczeń duchowych. Jeśli macie podobne myśli lub wątpliwości, wiedzcie, proszę, że jesteście zupełnie normalni. Po prostu nadal idźcie drogą posłuszeństwa, mając wiarę w Zbawiciela. A kiedy będziecie tak czynić, ‘nie [możecie] pobłądzić’ (NiP 80:3)” („Duch objawienia”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 88–89).
Nauki i Przymierza 8:1–4. Prowadzeni przez Ducha
Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:
„Bądźcie cierpliwi, doskonaląc swe zdolności, by podążać za głosem Ducha. Dzięki usilnym staraniom, stosowaniu właściwych zasad i uwrażliwieniu na napływające uczucia, uzyskacie duchowe przewodnictwo. Składam świadectwo, że przez Ducha Świętego Pan może do was przemawiać w umyśle i sercu. Niekiedy te podszepty to tylko ogólnikowe odczucia. Czasem, wskazówka jest tak jasna i tak nieomylna, że można ją zapisać, jakby nam ktoś w duchu dyktował.
Składam uroczyste świadectwo, że gdy będziecie modlić się z całą żarliwością waszej duszy, z pokorą i wdzięcznością, będziecie mogli nauczyć się jak być prowadzonymi przez Ducha Świętego we wszystkich aspektach swojego życia. Potwierdziłem prawdę tej zasady w najtrudniejszych momentach swojego życia. Świadczę, że możecie osobiście nauczyć się opanować zasady podążania za głosem Ducha. Dzięki temu Zbawiciel może was prowadzić ku rozwiązaniu problemów i będziecie mogli cieszyć się większym spokojem i szczęściem w swoim życiu” („Zdobywanie duchowego przewodnictwa”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 9)
Nauki i Przymierza 8:3. Mojżesz był prowadzony przez ducha objawienia
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego Pan użył historii przekroczenia Morza Czerwonego, jako przykładu ducha objawienia:
„Pytanie: Dlaczego Pan użył historii przekroczenia Morza Czerwonego jako klasycznego przykładu na ‘ducha objawienia’? Dlaczego nie użył Pierwszej Wizji? […] Albo wizji, jaką otrzymał brat Jereda? Mógł użyć jako przykładu którejkolwiek z tych historii, ale tego nie uczynił. Miał w tym jeszcze jeden powód.
Po pierwsze, objawienie niemal zawsze przychodzi jako odpowiedź na pytanie. Zazwyczaj jako odpowiedź na pilne pytanie, choć nie zawsze. Wyzwanie, przed jakim stanął Mojżesz, polegało na wyratowaniu siebie oraz dzieci Izraela ze strasznej opresji, w jakiej się znajdowali. Za nimi pędziły rydwany, po bokach znajdowały się wydmy, a przed nimi — ogrom wody. Potrzebował informacji na temat tego, co powinien w tej sytuacji zrobić, a nie była to zwyczajna prośba. To była dosłownie kwestia życia lub śmierci.
Wy też będziecie potrzebować informacji, ale w poważnych sprawach raczej jej nie otrzymacie, jeśli nie będzie to pilna sytuacja oraz jeśli nie zwrócicie się z wiarą i w pokorze. Moroni nazywa to poszukiwaniem odpowiedzi z ‘prawdziwym zamiarem’ (Moroni 10:4). Jeśli potraficie poszukiwać w ten oto sposób i będziecie w tym trwać, to nic, co przeciwnik może użyć przeciw wam, nie odwiedzie was od prawej ścieżki.
Wody Morza Czerwonego rozdzielą się przed osobą szczerze poszukującą objawienia. Przeciwnik ma moc, aby przyśpieszyć krok, zebrać wojska faraona i ścigać nas, aż po sam brzeg, ale nie pokona nas, jeśli mu na to nie pozwolimy. To jest pierwsza lekcja na temat przekraczania Morza Czerwonego, waszych osobistych mórz, korzystając z ducha objawienia” („Remember How You Felt”, New Era, sierpień 2004, str. 7).