Nauki i Przymierza 41–44 (część 10.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Streszczenie lekcji do codziennego samodzielnego studiowania

Poniższe podsumowanie wydarzeń, doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania rozdziałów: Nauki i Przymierza 41–44 (część 10.), nie zakłada, że musisz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku doktrynach i zasadach. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, mając na uwadze potrzeby swoich uczniów.

Dzień 1. (Nauki i Przymierza 41)

Z rozdziału: Nauki i Przymierza 41 uczniowie dowiedzieli się, że Pan odnajduje radość w błogosławieniu nas, kiedy słuchamy Go i jesteśmy Jemu posłuszni, i że stajemy się uczniami Jezusa Chrystusa, kiedy przyjmujemy Jego prawa i postępujemy zgodnie z nimi. Studiując opis tego, jak Edward Partridge został powołany na pierwszego biskupa w Kościele, uczniowie dowiedzieli się też, że biskupi są powoływani przez Boga, są popierani głosem członków i ustanawiani przez właściwie upoważnione osoby.

Dzień 2. (Nauki i Przymierza 42:1–29)

Rozdział: Nauki i Przymierza 42 jest znany jako „prawo Kościoła”. Kiedy uczniowie przestudiowali pierwszą część prawa Kościoła, dowiedzieli się, że jeśli będziemy modlić się z wiarą, możemy otrzymać Ducha, aby pomógł nam w nauczaniu innych ludzi. Poza tym uczniowie dowiedzieli się, że Duch Święty wie wszystko i zdaje sprawozdanie Ojcu i Synowi. Pośród wielu praw i przykazań, jakie uczniowie studiowali w rozdziale: Nauki i Przymierza 42, poznali prawdę, że jeśli pożądamy innej osoby, wówczas zaprzeczamy wierze i tracimy Ducha.

Dzień 3. (Nauki i Przymierza 42:30–93)

Kiedy uczniowie studiowali i nauczali o Pańskim prawie poświęcenia, dowiedzieli się, że mamy troszczyć się o biednych i potrzebujących oraz że kiedy czynimy dobro bliźnim, czynimy je Panu. Uczniowie rozpoznali też zasadę mówiącą, że jeśli będziemy prosić, wówczas Pan da nam wiedzę, która przyniesie nam pokój i radość. Zakończyli lekcję, dowiadując się, że jeśli ktoś obraził kogoś prywatnie, wówczas sprawa ta powinna być rozwiązana prywatnie.

Dzień 4. (Nauki i Przymierza 43–44)

Z rozdziału: Nauki i Przymierza 43 uczniowie dowiedzieli się, że jedynie Prezydent Kościoła otrzymuje objawienia dla całego Kościoła. Uczniowie zrozumieli też, że celem spotkań kościelnych jest wzajemne pouczanie i podbudowywanie i że jesteśmy zobligowani do postępowania zgodnie z prawdami, jakie poznajemy. Po przestudiowaniu, jak Pan nakazał Swoim dzieciom odpokutować i przygotować się na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa, uczniowie dowiedzieli się, że podczas Milenium Szatan będzie związany, a Jezus Chrystus będzie rządził ze Swym ludem na ziemi.

Wprowadzenie

Podczas tej lekcji uczniowie skupią się na naukach Pana podanych w rozdziale: Nauki i Przymierza 42 mówiących o śmierci i uzdrowieniu. Temat ten nie był poruszany podczas lekcji do samodzielnego studiowania.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 42:43–52

Pan radzi w kwestii śmierci i uzdrowienia

W jednej ręce trzymaj fiolkę lub mały pojemnik z poświęconą oliwą do błogosławienia chorych, a w drugiej buteleczkę z lekarstwem.

Do czego służą te przedmioty?
Który z tych przedmiotów jest potrzebny podczas choroby?

Kiedy uczniowie podzielą się swoimi przemyśleniami, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 42:43–44. Poproś wszystkich, aby odszukali wskazówki Pana w kwestii tego, co powinno być dla nich wsparciem podczas choroby. Aby przybliżyć uczniom znaczenie tych wersetów, możesz wyjaśnić, że zioła i lekka strawa, o których mowa w wersecie 43., odnoszą się do leczenia medycznego powszechnie stosowanego w czasie udzielenia tego objawienia.

Aby uczniowie zrozumieli, że uzdrowienie może przyjść przez wiarę oraz dzięki leczeniu medycznemu, poproś, by jeden z nich odczytał na głos wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś resztę klasy, aby wsłuchała się, jak uzdrowienie może przyjść zarówno dzięki wierze, jak i leczeniu medycznemu.

„Święci w dniach ostatnich pokładają wiarę w stosowanie najlepszych metod i technologii naukowych. Dobrze się odżywiamy, ćwiczymy i praktykujemy to, co chroni zdrowie, zwracamy się o pomoc do specjalistów — lekarzy i chirurgów — aby powrócić do zdrowia.

Wykorzystanie wiedzy medycznej nie stoi w konflikcie z naszymi modlitwami wiary i poleganiem na błogosławieństwach kapłańskich […].

Oczywiście nie czekamy, aż zastosujemy każdą dostępną metodę, zanim pomodlimy się z wiarą czy damy kapłańskie błogosławieństwo zdrowia. W nagłych przypadkach modlitwa i błogosławieństwo są na pierwszym miejscu. Najczęściej staramy się połączyć wszystkie wysiłki jednocześnie” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 47).

Dlaczego, waszym zdaniem, istotne są zarówno modlitwa i błogosławieństwo kapłańskie, jak i leczenie medyczne dla uzdrowienia w czasie choroby?
Czy według tego, co podaje werset 44., każda chora osoba, która otrzymuje błogosławieństwo kapłańskie, zostanie uzdrowiona?

Powiedz uczniom, że Pan wyjaśnił, dlaczego niektóre osoby otrzymujące błogosławieństwa kapłańskie nie powrócą do zdrowia. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 42:48. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają zasady, które określają, czy dana osoba zostanie uzdrowiona w wyniku błogosławieństwa kapłańskiego.

Od czego, w oparciu o werset 48., zależy rezultat błogosławieństwa kapłańskiego? (Jeśli dana osoba ma wiarę w Jezusa Chrystusa i nie jest jej przeznaczona śmierć, może być uzdrowiona. Możesz wyjaśnić, że słowa: „a nie przeznaczona mu śmierć” odnoszą się do faktu, że śmierć czy uzdrowienie będą miały miejsce zgodnie z czasem, mądrością i wolą Pana).
Dlaczego nie każdy, kto posiada wiarę w Jezusa Chrystusa, zostanie uzdrowiony?
Dlaczego dla każdego z nas istotne jest mieć wiarę w wolę Boga i Jego czas?

Poproś uczniów, aby rozpoznali zasadę, której możemy nauczyć się z wersetu: Nauki i Przymierza 42:48 na temat uzdrowienia ze słabości. Choć odpowiedzi uczniów mogą być wyrażone innymi słowami, powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Jeśli mamy wiarę w Jezusa Chrystusa, możemy zostać uzdrowieni według Jego woli. Możesz zachęcić uczniów, aby w wersecie 48. zaznaczyli słowa lub wyrażenia, które nawiązują do tej zasady.

Aby wyjaśnić uczniom, że nasza wiara musi raczej koncentrować się na Jezusie Chrystusie niż na określonych skutkach czy pragnieniach, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech uczniowie, wysłuchawszy jej, odpowiedzą na pytanie, dlaczego ważne jest, aby nasza wiara była skupiona na Jezusie Chrystusie.

„Jako dzieci Boga — znając Jego ogromną miłość i Jego ostateczną znajomość tego, co jest najlepsze dla naszego wiecznego szczęścia — ufamy Mu. Pierwszą zasadą ewangelii jest wiara w Pana Jezusa Chrystusa, a wiara oznacza zaufanie. Czułem to zaufanie, kiedy mój kuzyn przemawiał podczas pogrzebu nastoletniej dziewczyny, która umarła na bardzo poważną chorobę. Wypowiedział słowa, które najpierw mnie zdumiały, a później wzmocniły: ‘Wiem, że taka była wola Pana, że ona umarła. Miała dobrą opiekę medyczną. Otrzymała błogosławieństwo kapłańskie. Jej imię było zapisane w księdze modlitw w świątyni. W jej intencji ofiarowano setki modlitw, aby powróciła do zdrowia. I wiem, że było wystarczająco dużo wiary w tej rodzinie, aby mogła zostać uzdrowiona, jednakże to była wola Pana, aby ją zabrać do domu teraz’. Czułem to samo zaufanie w słowach ojca innej dziewczyny, która niedawno została zabrana w młodym wieku. Oświadczył: ‘Nasza wiara w Jezusa Chrystusa nie jest zależna od jej rezultatów’. Ten tok myślenia jest dla mnie prawdą. Robimy wszystko, co w naszej mocy, aby uzdrowić tych, których kochamy. Następnie ufamy Panu w kwestii rezultatu” („Uzdrawiając chorych”, str. 50).

W jaki sposób osoby, o których mówił Starszy Oaks, okazały wiarę w Jezusa Chrystusa?
Bycie świadkiem czyjejś agonii lub przewlekłej choroby może wymagać większej wiary niż bycie świadkiem czyjegoś zdrowienia. Jak myślicie, dlaczego tak jest?
Dlaczego, waszym zdaniem, ważne jest okazanie wiary w Jezusa Chrystusa w obliczu tego, że być może nie otrzymamy tego, co pragniemy?

Zapytaj uczniów, czy znają kogoś, kto zmarł pomimo poddania się leczeniu i dążenia do uzyskania uzdrowienia poprzez modlitwę i błogosławieństwa kapłańskie. (Bądź szczególnie wrażliwy na uczucia tych, którzy mieli takie doświadczenia). Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 42:45–47. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają słowa lub wyrażenia będące pocieszeniem dla osoby, która doświadczyła śmierci kogoś bliskiego.

W wersecie 45. jest mowa o tym, że będziemy płakać nad utratą tych, których kochamy. Jaka doktryna nauczana w wersecie 46. da pocieszenie tym, którzy płaczą nad utratą kogoś bliskiego? (Śmierć jest słodka dla tych, co umierają w Panu. Możesz zaproponować, żeby uczniowie zaznaczyli słowa lub wyrażenia, które nauczają tej prawdy).
Jak myślicie, co oznacza umrzeć w Panu? (Jednym ze sposobów na wyjaśnienie jest to, że osoba wiernie wytrwała i dochowała świętych przymierzy do chwili swej śmierci).
Co, waszym zdaniem, oznacza, że śmierć będzie „słodka” dla tych, którzy umarli w Panu? (Być może będziesz musiał wyjaśnić, że umierająca wierna osoba może odczuwać fizyczny ból, gdyż obietnica ta odnosi się do spokoju i odpoczynku, którego zazna w świecie duchów).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy żyją w taki sposób, że zaznaliby „słodkiej” śmierci, gdyby nastąpiła już dzisiaj. (Możesz poprosić uczniów, aby zapisali swoje przemyślenia w notatnikach lub w dzienniku do studiowania).

Zakończ, składając świadectwo na temat prawd, które były nauczane podczas dzisiejszej lekcji.

Następna część (Nauki i Przymierza 45–48)

Zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek martwili lub niepokoili się, myśląc o Drugim Przyjściu Jezusa Chrystusa. Wyjaśnij, że w następnej części dowiedzą się więcej na temat znaków Drugiego Przyjścia Zbawiciela. Co się stanie, kiedy przyjdzie Jezus Chrystus? Co możemy zrobić, aby się na to przygotować?