Lekcja 75
Nauki i Przymierza 69–71
Wprowadzenie
Pod koniec października lub na początku listopada 1831 roku Oliver Cowdery otrzymał zadanie przewiezienia rękopisu Księgi Przykazań z Ohio do Missouri. W Missouri William W. Phelps miał wydrukować księgę na swojej prasie. 11 listopada 1831 roku Pan wyznaczył Johna Whitmera, aby towarzyszył Oliverowi w tej podróży i przykazał mu, aby nadal pełnił obowiązki historyka Kościoła (zob. NiP 69). Następnego dnia Pan wyznaczył sześciu mężczyzn, aby mieli pieczę nad tymi objawieniami (zob. NiP 70). W grudniu 1831 roku Pan nakazał Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, aby wyruszyli na misję, by rozwiać nieprzyjazne wobec Kościoła nastroje oraz przygotować drogę dla mających ukazać się drukiem objawień i przykazań (zob. NiP 71).
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 69
Pan objawia znaczenie prowadzenia zapisów historycznych
Przed lekcją napisz na tablicy następujące pytanie: Czy ktoś powierzył kiedyś pod twoją opiekę coś cennego?
Na początku zajęć daj uczniom chwilę, aby odpowiedzieli na pytanie zapisane na tablicy. Następnie zadaj kolejne pytania:
-
Co powierzono waszej opiece? Czy zaufanie, jakim was obdarzono, miało wpływ na to, jak dbaliście o tę rzecz?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wprowadzenie do rozdziału: Nauki i Przymierza 69. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, co powierzono pieczy Olivera Cowdery’ego?
-
Co powierzono Oliverowi Cowdery’emu?
-
Gdyby to wam powierzono opiekę nad tymi cennymi przedmiotami, jak byście o nie dbali?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 69:1–2. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają radę, jakiej Pan udzielił w związku z tymi przedmiotami.
-
Jak sądzicie, dlaczego mądre było, aby o te cenne przedmioty nie troszczyła się tylko jedna osoba?
Wyjaśnij, że oprócz pomocy Oliverowi Cowdery’emu w przewozie objawień i pieniędzy do Missouri, Pan powierzył Johnowi Whitmerowi jeszcze jedno ważne zadanie. Poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę przeczytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 69:3–8, zaś reszta uczniów niech odszuka, co takiego Pan powierzył Johnowi Whitmerowi. Niech uczniowie opowiedzą, czego się dowiedzieli. Możesz przypomnieć uczniom, że w pierwszej połowie 1831 roku John Whitmer został powołany na historyka i kronikarza Kościoła (zob. NiP 47).
-
Co Pan nakazał zapisywać Johnowi Whitmerowi według wersetu: Nauki i Przymierza 69:3?
-
Dlaczego, według wersetu 8., ważne było, aby John Whitmer spisywał historię Kościoła?
Wyjaśnij, że od czasów Józefa Smitha przywódcy Kościoła starają się sumiennie wypełniać nakaz Pana, by prowadzić kronikę „wszystkich ważnych spraw […], które dotyczą [Jego] kościoła” (NiP 69:3). Zapisują „wszystkie […] rzeczy, co będą dla dobra Kościoła” (NiP 69:8), nawet te, które mogą być nieco wstydliwe. Na przykład w Naukach i Przymierzach znajdują się objawienia, w których Pan karci pierwszych przywódców Kościoła (zob. NiP 3:5–9; 93:41–50). W dzisiejszych czasach historyk Kościoła, pod przewodnictwem Pierwszego Prezydium, przewodzi wysiłkom Departamentu ds. historii Kościoła, by zachować dokładną historię „wszystkich ważnych spraw”.
Aby pomóc uczniom rozpoznać zasadę zawartą w wersetach: Nauki i Przymierza 69:3, 8, napisz na tablicy poniższe niekompletne zdanie: Pan pragnie, aby zapisy historyczne prowadzono dla dobra…
Zapytaj uczniów, jak dokończyliby to zdanie w oparciu o werset 3. i 8. Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, uzupełnij zdanie na tablicy: Pan pragnie, aby zapisy historyczne prowadzono dla dobra Kościoła i przyszłych pokoleń. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że zwrot „przyszłe pokolenia” odnosi się do nich — do młodzieży Kościoła.
-
W jaki sposób, waszym zdaniem, spisywanie historii Kościoła i prowadzenie osobistych kronik przynosi pożytek Kościołowi? Jaką korzyść może przynieść przyszłemu pokoleniu?
Poproś uczniów, aby pomyśleli o opowieści z historii Kościoła lub z historii ich rodziny, która im jakoś pomogła. Podziel uczniów na pary i poproś, aby nawzajem opowiedzieli sobie te historie. Niech również porozmawiają o tym, jaki wpływ wywarły na nich te opowieści. Możesz poprosić, aby kilkoro uczniów opowiedziało swe historie całej grupie.
Nauki i Przymierza 70
Zbawiciel wyznacza osoby, by miały pieczę nad Jego objawieniami
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wprowadzenie do rozdziału: Nauki i Przymierza 70 i odszukali, co historia Józefa Smitha mówi na temat Nauk i Przymierzy (pierwotnie nazywanych Księgą Przykazań).
-
W jaki sposób Prorok opisał Nauki i Przymierza?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 70:1, a resztę o wyszukanie nazwisk sześciu przywódców Kościoła. Poproś innego ucznia, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 70:2–4. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, jaki obowiązek Pan powierzył tym sześciu mężczyznom.
-
Jaką odpowiedzialność Pan powierzył tym sześciu mężczyznom? (Mieli być odpowiedzialni za objawienia i przykazania).
-
Czego, według wersetu: Nauki i Przymierza 70:4, Pan zażąda od tych mężczyzn w dniu sądu? (Zażąda od nich sprawozdania z ich odpowiedzialności. Innymi słowy poprosi o raport z ich służby).
-
Czego, zgodnie z tą zasadą, Pan zażąda od nas w dniu sądu? (Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, pomóż im rozpoznać następującą prawdę: Pan pociągnie nas do odpowiedzialności za obowiązki, które powierzył naszej pieczy. Zapisz tę zasadę na tablicy).
-
Jaki wpływ może mieć ta zasada na to, jak wypełniamy nasze powołania i zadania w Kościele?
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 70:5–18, wyjaśniając, że Pan powiedział tym sześciu mężczyznom, by odpowiedzialność za objawienia uczynili „ich [zadaniem] w Kościele Bożym, aby zarządzali [nimi] i tym, co się do nich odnosi, ich dobrodziejstwami” (NiP 70:5). Zgodnie z prawem poświęcenia, wszelkie dochody przewyższające ich potrzeby miały być oddawane do spichlerza Pana na rzecz troski o ubogich (zob. NiP 70:7).
Nauki i Przymierza 71
Pan naucza Józefa Smitha i Sidneya Rigdona, jak odpowiadać krytykom Kościoła
Zapytaj uczniów, czy spotkali się kiedyś z krytycznymi opiniami na temat Kościoła. Możesz poprosić kilka osób, aby opowiedziały o swoich doświadczeniach.
-
Jak we właściwy sposób należy reagować na krytykę Kościoła?
Aby pomóc uczniom zrozumieć tło historyczne objawienia zapisanego w rozdziale: Nauki i Przymierza 71, poproś jednego z nich o odczytanie poniższych informacji (lub sam odczytaj ten akapit). Niech uczniowie odszukają zarzuty, jakie wysuwano wobec Kościoła i jego przywódców w czasie, kiedy dane zostało to objawienie.
Ezra Booth to były pastor metodystów, który przystąpił do Kościoła po tym, jak przeczytał Księgę Mormona, rozmawiał z Józefem Smithem i był świadkiem uzdrowienia. Jako misjonarz pojechał do Missouri, lecz doznał rozczarowania, kiedy okazało się, że nie może dokonywać cudów, aby przekonać innych o prawdzie. Ponadto Booth uważał, że Józef Smith nie zachowywał się, jak przystało na proroka i duchowego przywódcę. Zaczął ostro krytykować Józefa Smitha, odszedł z Kościoła, a następnie napisał dziewięć listów krytykujących Kościół i jego przywódców. Listy te zostały opublikowane w gazecie zatytułowanej: Ohio Star i sprawiły, że niektórzy ludzie zaczęli żywić nieprzyjazne uczucia wobec Kościoła i jego przywódców. Prorok Józef Smith zanotował w swej historii, że artykuły Ezry Bootha to „seria listów, które swymi przeinaczeniami, fałszywymi oskarżeniami i próżnymi kalkulacjami miały zniweczyć dzieło Pana, a które ujawniły słabość, niegodziwość i głupotę [Bootha] i stanowią pomnik jego hańby, który może podziwiać cały świat” (w: History of the Church, 1:216–217). Symonds Ryder, kolejny niezadowolony członek Kościoła, przekazał kopie niektórych objawień innej gazecie, starając się w ten sposób zniechęcić ludzi do przyłączania się do Kościoła.
Wyjaśnij, że agitacja Ezry Bootha i Symondsa Rydera przerodziła się w poważny problem. Poproś jednego z uczniów, aby na głos przeczytał fragment: Nauki i Przymierza 71:1–4, a pozostałych, aby odszukali, co Pan nakazał uczynić Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, aby uspokoić wrogie nastroje, będące następstwem artykułów w prasie.
-
Co, według wersetu 1., Pan nakazał zrobić Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, aby uspokoić wrogie nastawienie wobec Kościoła? (Mieli korzystać z pism świętych oraz z mocy Ducha, którą da im Pan).
-
Jakiej zasady dotyczącej reagowania na krytykę Kościoła możemy nauczyć się dzięki tej wskazówce? (Choć uczniowie mogą podać wiele poprawnych odpowiedzi, upewnij się, że rozpoznają następującą zasadę: W odpowiedzi na krytykę Kościoła możemy dzielić się prawdami z pism świętych i postępować zgodnie z natchnieniem Ducha Świętego. Zapisz tę zasadę na tablicy).
-
Co możemy teraz zrobić, aby przygotować się i umieć reagować na krytykę Kościoła lub jego przywódców?
Aby pomóc uczniom zrozumieć znaczenie posiadania przewodnictwa Ducha, gdy odpowiadają na krytykę Kościoła, poproś jednego z nich o odczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech pozostali uczniowie wysłuchają, w jaki sposób Duch może nam pomagać właściwie reagować na krytykę Kościoła.
„Kiedy będziemy udzielać odpowiedzi, okoliczności będą się zawsze różnić. Na szczęście Pan zna serca naszych oskarżycieli i wie, jak możemy w najbardziej skuteczny sposób im odpowiadać. Gdy prawdziwi uczniowie poszukują przewodnictwa Ducha, otrzymują natchnienie dopasowane do każdego spotkania. A na każdym spotkaniu prawdziwi uczniowie odpowiadają w sposób, który zaprasza Ducha Pana” („Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 73).
Przeczytaj na głos fragment: Nauki i Przymierza 71:5–11. Poproś uczniów, aby odszukali, jakiej rady Pan udzielił tym, którzy zmagają się z krytyką Kościoła i w jaki sposób dodał im otuchy.
-
Jaką radę znaleźliście w wersecie 7.?
Wyjaśnij, że Sidney Rigdon usłuchał rady Pana i zaprosił Ezrę Bootha, by ten spotkał się z nim w miejscowości Ravenna w stanie Ohio, aby mogli publicznie omówić listy, które Ezra wysłał do gazety. Rzucił też wyzwanie Symondsowi Ryderowi, aby odbyli publiczną debatę na temat Księgi Mormona. Obaj mężczyźni odrzucili zaproszenia. Sidney nadal świadczył o prawdzie w Ravennie i innych miastach.
-
W jaki sposób rady zawarte w wersetach: Nauki i Przymierza 71:8–10 mogą dodawać otuchy tym, którzy odpowiadają na krytykę wobec Kościoła?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, co zrobią, aby lepiej się przygotować na odpieranie krytyki skierowanej przeciwko Kościołowi. Złóż świadectwo o Kościele i Jego przywódcach.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 69:3, 8. „Nadal [będzie] zapisywał i robił kronikę”
Prezydent Spencer W. Kimball świadczył o znaczeniu spisywania osobistych historii:
„Pamiętnik jest waszą autobiografią, należy go porządnie prowadzić. Jesteście wyjątkowi i być może zdarzą się w waszym życiu doświadczenia na swój sposób bardziej szlachetne i godne pochwały niż inne, zapisane we wszystkich innych żywotach. W jednym miejscu widać będzie promień oświecenia, w innym znajdzie się opowieść o wierności […].
Wasza historia powinna być spisywana teraz, kiedy jest świeża i kiedy prawdziwie pamiętacie wszystkie jej szczegóły […].
Cóż lepszego możecie zrobić dla swoich dzieci i dzieci waszych dzieci ponad spisanie historii swojego życia, niż pisanie o waszych tryumfach nad przeciwnikiem, o powstaniu po upadku, o dążeniu naprzód, gdy wszystko tonęło w mroku, o radości, kiedy wreszcie osiągnęliście cel? […]
Weźcie brulion, […] dziennik, który przetrwa długi czas, a być może anioły będą cytować z niego w wieczności. Zacznijcie już dzisiaj i zapisujcie swoje wyjścia i wejścia, wasze najgłębsze myśli, wasze osiągnięcia i porażki, wasze przyjaźnie, wasze sukcesy, wasze przemyślenia i świadectwa” („The Angels May Quote from It”, New Era, październik 1975, str. 5).
Nauki i Przymierza 71. Misja Józefa Smitha i Sidneya Rigdona w Ohio
Historia Józefa Smitha zawiera opis tego, jak Józef Smith i Sidney Rigdon pracowali, by wypełnić przykazanie Pana i uspokoić wrogie nastawienie wobec Kościoła, jakie powstało w wyniku artykułów prasowych napisanych przez Ezrę Bootha:
„Od tej pory do 8 lub 10 stycznia 1832 roku wraz ze Starszym Rigdonem nauczaliśmy w Shalersville, Ravennie i innych miejscach, głosząc prawdę, broniąc sprawy naszego Odkupiciela, pokazując, że zbliża się dzień zemsty i dosięgnie tego pokolenia niczym złodziej, który przychodzi w nocy; że uprzedzenia, ślepota i ciemność wypełniają umysły wielu ludzi i sprawiają, że prześladują oni prawdziwy Kościół i odrzucają światło prawdy. Dzięki temu poczyniliśmy wielkie postępy na rzecz uspokojenia nastrojów wzburzonych przez skandaliczne listy publikowane wówczas w gazecie Ohio Star, w Ravennie przez wspomnianego wcześniej odstępcę, Ezrę Bootha” (w: History of the Church, 1:241).
Nauki i Przymierza 71. Symonds Ryder
Kiedy Symonds Ryder dowiedział się o Kościele, przez jakiś czas nie mógł podjąć decyzji, czy chce zostać ochrzczony. Jednak w 1831 roku przeczytał artykuł w gazecie opisujący zniszczenie Pekinu w Chinach i przypomniał sobie, że sześć tygodni wcześniej mormońska dziewczyna przepowiedziała zniszczenie tego miasta. To doświadczenie sprawiło, że przystąpił do Kościoła.
Niedługi czas po chrzcie i konfirmacji Symonds został ustanowiony starszym. Otrzymał list podpisany przez Proroka Józefa Smitha i Sidneya Rigdona mówiący, że wolą Pana, ujawnioną mocą Ducha Świętego, jest to, że powinien on głosić ewangelię. Jednak zarówno w otrzymanym liście, jak i oficjalnym powołaniu do służby, jego nazwisko zostało zapisane z błędem jako Rider zamiast Ryder. Z powodu tego błędu Symonds zaczął wątpić w objawienia Józefa Smitha i jego powołanie jako proroka Boga. W efekcie końcowym Symonds opuścił Kościół. Choć reakcja na błąd w pisowni nazwiska nie była jedynym powodem jego odstępstwa, zdecydowanie się do niego przyczyniła. Po swoim odejściu od Kościoła Symonds Ryder był jednym z członków motłochu, który wytarzał Józefa Smitha w smole i pierzu przed domem Johna i Elsy Johnsonów, w nocy z 24 na 25 marca 1832 roku.
Nauki i Przymierza 71:7. Pomaganie innym w zrozumieniu prawdy
Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów udzielił następującej rady na temat tego, jak należy odpowiadać ludziom, którzy krytykują Kościół:
„Naszą zasadniczą troską, jako prawdziwych uczniów, powinno być dobro innych, a nie osobiste usprawiedliwienie. Pytania i krytyka dają nam sposobność, by dotrzeć do ludzi i wykazać, że mają znaczenie dla Ojca w Niebie i dla nas. Naszym celem powinna być pomoc im w zrozumieniu prawdy, a nie obrona naszego ego, by zdobyć punkty w dyskusji teologicznej. Nasze świadectwa, płynące z serca, są najmocniejszą odpowiedzią, jakiej możemy udzielić naszym oskarżycielom. A takie świadectwa mogą być składane jedynie w duchu miłości i łagodności” („Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 73–74).
Starszy Marvin J. Ashton z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
„Prawdopodobnie nigdy nie uwolnimy się od osób o otwarcie antymormońskich poglądach. Dlatego też zachęcamy wszystkich naszych członków, aby nie stali się anty‑antymormonami” („Pure Religion”, Ensign, listopad 1982, str. 63).