Lekcja 41
Nauki i Przymierza 36–37
Wprowadzenie
9 grudnia 1830 roku, dwa dni przed chrztem Edwarda Partridge’a, Pan dał mu objawienie poprzez Proroka Józefa Smitha. Objawienie to zapisano w rozdziale: Nauki i Przymierza 36. Pan wybaczył Edwardowi Partridge’owi grzechy i powołał go do głoszenia ewangelii. Pan także przykazał każdemu posiadaczowi kapłaństwa, aby głosił ewangelię. Wkrótce po tym objawieniu Józef Smith otrzymał następne, zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 37, w którym Pan nakazał świętym opuszczenie stanu Nowy Jork i zgromadzenie się w stanie Ohio.
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 36:1–3
Pan wybacza Edwardowi Partridge’owi grzechy i powołuje go do głoszenia ewangelii
Przynieś na lekcję walizkę (lub plecak), w których znajdują się rzeczy przydatne pełnoetatowemu misjonarzowi. Na przykład w środku mogą być pisma święte, białe koszule i krawaty, eleganckie buty i egzemplarz podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Pokaż uczniom zamkniętą walizkę i poproś, aby wyobrazili sobie, że zawiera rzeczy misjonarza, który wyjeżdża na pełnoetatową misję. Zapytaj, co ich zdaniem, może się w niej znajdować. Następnie otwórz walizkę i pokaż jej zawartość (Możesz też poprosić uczniów, aby w parach zrobili listę bądź narysowali rzeczy, które misjonarz może potrzebować na misji).
Wyjaśnij, że są jeszcze inne rzeczy, których potrzebuje misjonarz, a które niekoniecznie mieszczą się w walizce (lub w plecaku). Pan wspomina o niektórych z nich w objawieniu skierowanym do Edwarda Partridge’a. Objawienie to znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 36. Poproś uczniów, aby podczas studiowania tego objawienia wskazali, czego potrzebuje misjonarz, kiedy się przygotowuje do służby na misji. (W miarę jak uczniowie będą rozpoznawać prawdy podczas tej lekcji, możesz zapisać je na kartkach. Następnie przymocuj te kartki do walizki lub plecaka, tak aby uczniowie je dobrze widzieli. Możesz także po prostu zapisać je na tablicy).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos tła historycznego dla rozdziału: Nauki i Przymierza 36. Poproś uczniów, aby słuchali, co pomogło Edwardowi Partridge’owi podjąć decyzję o przyjęciu chrztu.
W ciągu kilku tygodni od przyjazdu Starszego Olivera Cowdery’ego i jego towarzyszy do północno‑wschodniego Ohio wielu ludzi przyjęło chrzest w przywróconym Kościele Jezusa Chrystusa. I chociaż żona Edwarda Partridge’a, Lydia, była jedną z nawróconych osób, które przyjęły chrzest z rąk misjonarzy, to Edward nie był do końca przekonany. Pragnął odwiedzić Proroka Józefa Smitha przed podjęciem ostatecznej decyzji. Wraz z Sidneyem Rigdonem przybył do Waterloo w stanie Nowy Jork, kiedy Józef Smith wygłaszał tam kazanie. Kiedy Prorok zakończył swoją mowę, Edward powstał i przemówił. Powiedział, że w drodze do Waterloo rozmawiał z sąsiadami mieszkającymi niedaleko gospodarstwa rodziny Smithów w Manchester o rodzinie Proroka. Edward zadowolony z tego, co usłyszał, poprosił Józefa, aby udzielił mu chrztu (Zob. Documents, Volume 1: July 1828 — June 1831, vol. 1 z: Documents series of The Joseph Smith Papers [2013], str. 197, 199, 224).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 36:1 i wyszukali, co Pan powiedział Edwardowi Partridge’owi po chrzcie.
-
Jakie błogosławieństwo otrzymał Edward Partridge po swoim chrzcie? (Pan wybaczył mu grzechy).
-
Jaki obowiązek spoczął na Edwardzie Partridge’u po chrzcie?
-
Jak myślicie, dlaczego ważne jest, aby osoby powołane do głoszenia ewangelii odpokutowały za swoje grzechy i otrzymały przebaczenie?
Aby pomóc uczniom zrozumieć, dlaczego dla potencjalnych misjonarzy ważna jest pokuta za grzechy, poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. (Możesz wyjaśnić, że Starszy Holland, używając wyrażeń „grać po stronie przeciwnika” i „[dostosować się] do Zbawiciela”, przyrównuje walkę pomiędzy dobrem a złem do zawodów sportowych). Możesz przygotować dla każdego ucznia kopię poniższej wypowiedzi.
„W tej walce pomiędzy dobrem a złem, nie możecie grać po stronie przeciwnika za każdym razem, kiedy nadchodzi pokusa, a następnie spodziewać się, że dostosujecie się do Zbawiciela w świątyni i w czasie misji, jak gdyby nic się nie stało […]. Bóg nie pozwoli, by z Niego kpiono […].
Pan także określił granice godności dotyczące osób powołanych do pracy wraz z Nim w tym dziele. Żaden misjonarz, który sam nie odpokutował za grzechy natury seksualnej, za używanie plugawego języka lub za oddawanie się pornografii, nie będzie w stanie wymagać od innych ludzi, by odpokutowali za te same grzechy! […]. Duch nie będzie z wami przebywał, a słowa utkną wam w gardle, kiedy będziecie chcieli je wypowiedzieć. Nie możecie schodzić, jak nazwał to Lehi, na ‘zakazane ścieżki’ [1 Nefi 8:28] i oczekiwać, że będziecie mogli prowadzić innych po ‘wąskiej ścieżce’ [2 Nefi 31:18] — tego się nie da zrobić” („Wszyscyśmy na wojnie”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 45).
Aby pomóc uczniom zrozumieć, co można zrobić, aby oczyścić się przed wykonywaniem pracy misjonarskiej, przeczytaj na głos następujące zaproszenie do pokuty, które również wygłosił Starszy Holland:
„Niezależnie od tego, kim jesteście i co uczyniliście, możecie uzyskać przebaczenie. Każdy z was […] może porzucić wszelki grzech, z którym się teraz zmaga. Na tym polega ‘cud przebaczenia’, cud Zadośćuczynienia Pana Jezusa Chrystusa. Ale nie będziecie w stanie tego zrobić, jeśli się aktywnie nie zobowiążecie do życia w ewangelii i jeśli nie odpokutujecie za co trzeba. Proszę was teraz […], abyście byli aktywni i czyści. Jeśli okoliczności tego wymagają, proszę was, stańcie się aktywni i stańcie się czyści” („Wszyscyśmy na wojnie”, str. 45).
Wyjaśnij, że chociaż Edward Partridge został ochrzczony przed otrzymaniem niniejszego objawienia, to jeszcze nie otrzymał daru Ducha Świętego. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 36:2–3 i wyszukali, co Pan powiedział Edwardowi Partridge’owi o darze Ducha Świętego. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
-
Dlaczego — zgodnie z tym, co Pan powiedział Edwardowi Partridge’owi — misjonarzom musi towarzyszyć Duch Święty?
-
Czego, według wersetu 2., Duch Święty miał nauczyć Edwarda Partridge’a? Co, według was, oznacza nauczyć się „pokojowych spraw królestwa”? (Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, zaproponuj, żeby przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 42:61).
Możesz poprosić uczniów, aby podzielili się doświadczeniami, które mieli, kiedy Duch Święty nauczał ich o pokojowych sprawach królestwa (Przypomnij uczniom, że niektóre doświadczenia są zbyt święte lub osobiste, aby się nimi dzielić).
Nauki i Przymierza 36:4–8
Pan daje przykazanie tym, którzy są powołani do głoszenia ewangelii
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 36:4–5, 7. Zanim uczeń zacznie czytać, zaznacz, że w tych wersetach Pan mówi do „starszych [Jego] Kościoła” (NiP 36:7). Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają obowiązek, który Pan dał posiadaczom kapłaństwa.
-
Jaki obowiązek Pan dał posiadaczom kapłaństwa? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Posiadacze kapłaństwa są powołani do głoszenia ewangelii).
Aby pomóc uczniom zrozumieć, jak ważna jest ta prawda i jakie ma zastosowanie w naszych czasach, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Thomasa S. Monsona.
„Powtarzam to, czego prorocy nauczali od dawna — że każdy godny i zdrowy młody mężczyzna powinien przygotować się do służby na misji. Służba misjonarska jest obowiązkiem kapłańskim, którego wypełnienia Pan od nas oczekuje, jako że otrzymaliśmy tak wiele” („Gdy znów się spotykamy”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 5–6).
-
Co, zgodnie z fragmentem: Nauki i Przymierza 36:5, muszą zrobić posiadacze kapłaństwa, zanim zostaną ustanowieni i wysłani, aby głosić ewangelię?
-
W jaki sposób młody mężczyzna może okazać Panu, że przyjął przykazanie, aby głosić ewangelię?
-
Kto ze znanych wam osób przyjął przykazanie, aby głosić ewangelię? Jaki wpływ ma na was przykład tej osoby?
Możesz wyjaśnić, że mimo iż służba na pełnoetatowej misji jest obowiązkiem kapłańskim, to młode kobiety także mogą służyć. Prezydent Thomas S. Monson powiedział:
„Słowo do was, młode siostry: chociaż nie macie tego samego obowiązku kapłańskiego, co młodzi mężczyźni, by służyć jako pełnoetatowi misjonarze, macie również cenny wkład jako misjonarki, a wasza służba jest mile widziana” („Gdy znów się spotykamy”, str. 6).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 36:6 i wyszukali podstawowe przesłanie, jakie Pan przykazuje nauczać misjonarzom. Aby pomóc uczniom zrozumieć wyrażenie „[odzienie skalane] cielesnością”, wyjaśnij, że w starożytnym Izraelu ubrania, które były skażone chorobą, były palone, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu. W wersecie tym Pan przyrównuje chorobę do grzechu i nakazuje nam unikania wszystkiego, co jest związane z grzechem (zob. Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:428).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 36:7. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali, w jaki sposób posiadacze kapłaństwa powinni przyjąć swoje powołanie.
-
W jaki sposób posiadacz kapłaństwa może „[przyjąć swoje powołanie] całym sercem”? (Odpowiedzi mogą zawierać: zaangażowanie w swoje powołanie i służbę ze szczerością i prawością).
Jeśli służyłeś na pełnoetatowej misji, rozważ podzielenie się swoim doświadczeniem o przyjęciu powołania, aby głosić ewangelię.
Nauki i Przymierza 37
Pan przykazuje Swojemu Kościołowi, aby zgromadził się w Ohio
Wyjaśnij, że kiedy Sidney Rigdon i Edward Partridge interesowali się Kościołem w Ohio, to w stanie Nowy Jork narastały prześladowania świętych. W niektórych przypadkach zagrożone było życie przywódców Kościoła, a wrogowie w tajemnicy knuli ich zagładę (zob. NiP 38:13, 28–29). Pod koniec grudnia 1830 r., kilka tygodni po tym, jak Sidney Rigdon i Edward Partridge przybyli do Nowego Jorku, Józef Smith otrzymał objawienie, w którym Pan nakazał świętym ucieczkę przed wrogami i udanie się do Ohio.
Poproś trzech uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 37:2–4. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali, jakich przygotowań Pan oczekiwał od Józefa, zanim udał się do Ohio. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
-
Dlaczego Pan nakazał Józefowi Smithowi, aby udał się do świętych w Colesville?
-
Jakich zasad możemy się nauczyć z tych wersetów o modlitwie? (Uczniowie mogą wyrazić to w różny sposób, ale upewnij się, że wskażą na następujące zasady: Jeśli modlimy się z wiarą, Pan odpowiada na nasze modlitwy. Często za pośrednictwem innych ludzi Pan odpowiada na nasze modlitwy).
-
Kiedy druga osoba była odpowiedzią na wasze modlitwy?
Kierując się podszeptami Ducha, podziel się swoim świadectwem o doktrynach i zasadach omawianych podczas lekcji. Poproś uczniów, aby postępowali zgodnie z tym, co poczuli podczas studiowania tych objawień.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 36. Edward Partridge
Edward Partridge po raz pierwszy usłyszał o przywróconej ewangelii mniej więcej w październiku 1830 roku, kiedy to wysłani do Lamanitów misjonarze zatrzymali się w Kirtland w stanie Ohio, w drodze do Missouri (zob. NiP 28:8; 32:2–3). Nie przyjął wtedy chrztu, ale stało się to dwa miesiące później. Lucy Mack Smith, matka Proroka, napisała następujące słowa o decyzji Edwarda Partridge’a o chrzcie: „W grudniu tego samego roku [1830] Józef wyznaczył w naszym domu spotkanie. Kiedy przemawiał, weszli Sidney Rigdon i Edward Partridge i zasiedli pośród zgromadzonych. Kiedy Józef zakończył swą mowę, udzielił głosu tym, którzy mieli jakiekolwiek uwagi. Wtedy powstał pan Partridge i powiedział, że udał się do Manchesteru, aby zdobyć więcej informacji na temat głoszonej przez nas doktryny; jednakże nie odnalazłszy nas, zasięgnął języka u naszych sąsiadów na temat naszej reputacji, na co odpowiedzieli, że byliśmy bez zarzutu, dopóki Józef nie oszukał nas [ich] w sprawie Księgi Mormona. Powiedział też, że przeszedł się po naszej farmie i zwrócił uwagę na porządek i widoczną pracowitość; a widząc, co poświęciliśmy dla naszej wiary i słysząc o tym, że nasza prawdomówność, dotycząca każdej sprawy poza kwestiami religijnymi, nie podlega dyskusji — uwierzył naszym świadectwom i był gotów przyjąć chrzest, ‘jeśli — jak powiedział — Brat Józef mnie ochrzci’” (History of Joseph Smith by His Mother, wyd. Preston Nibley [1958], str. 191–192). Edward Partridge został ochrzczony przez Józefa Smitha 11 grudnia 1830 r.
Edward Partridge został później pierwszym biskupem Kościoła i cierpiał z powodu licznych prześladowań w Missouri. Umarł jako wierny członek Kościoła w 1840 roku w Nauvoo w stanie Illinois w wieku 47 lat (Aby uzyskać więcej informacji o Edwardzie Partridge’u, zob.: Nauki i Przymierza 36:1–7; 41:9–11; 42:10; 50:39; 51:1–4, 18; 52:24; 57:7; 58:14–16, 24–25, 61–62; 60:10; 64:17; 124:19; zob. także Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 82; Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 72).
Nauki i Przymierza 36:4–8. Każdy młody mężczyzna powinien służyć na misji
Prezydent Ezra Taft Benson nauczał:
„Postawiono kiedyś pytanie: Czy każdy młody mężczyzna powinien udać się na misję? Odpowiedzi na nie udzielił Pan. Brzmi ona: tak. Każdy młody mężczyzna powinien służyć na misji.
I chociaż każdy młody mężczyzna powinien służyć na misji, zdajemy sobie sprawę z tego, że nie każdy młody mężczyzna jest przygotowany pod względem fizycznym, emocjonalnym czy moralnym. W konsekwencji niektórzy z nich nie będą mieli możliwości wykonywania służby misjonarskiej. Jednakże wszyscy powinni przygotować się do służby poprzez bycie godnymi do służby Panu” („Our Commission to Take the Gospel to All the World”, Ensign, maj 1984, str. 45).
Prezydent Spencer W. Kimball nauczał:
„Często zadawane jest pytanie: Czy misyjny program jest przymusowy? Oczywiście, że odpowiedź brzmi: nie. Każdy otrzymał dar wolnej woli. Zadaje się pytanie: Czy każdy młody mężczyzna powinien udać się na misję? Odpowiedź Kościoła brzmi: tak, i odpowiedź Pana brzmi: tak. Aby rozwinąć tę odpowiedź, mówimy: Z pewnością każdy mężczyzna, członek Kościoła, powinien udać się na misję, podobnie jak powinien płacić swą dziesięcinę, podobnie jak powinien uczestniczyć w swoich spotkaniach, podobnie jak powinien żyć w sposób czysty i wolny od brzydoty świata i planować zawarcie celestialnego małżeństwa w świątyni Pana” („Planning for a Full and Abundant Life”, Ensign, maj 1974, str. 87).
Nauki i Przymierza 36:4–8. Siostry misjonarki
Pan przykazał wszystkim członkom Jego Kościoła, aby dzielili się ewangelią. Niektóre młode kobiety przyjmują to przykazanie i służą na pełnoetatowych misjach, nawet jeśli nie mają takiego samego obowiązku względem tej służby, jak młodzi mężczyźni.
Prezydent Ezra Taft Benson powiedział:
„Pamiętajcie, młode kobiety: wy także macie możliwość służyć na pełnoetatowej misji […]. Niektórymi z naszych najwspanialszych misjonarzy są młode siostry” („To the Young Women of the Church”, Ensign, listopad 1986, str. 83).
Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał:
„Potrzebujemy też młodych kobiet. Wykonują one nadzwyczajną pracę. Mogą wejść do tych domów, gdzie starszym się to nie udało.
[…] Pierwsze Prezydium i Rada Dwunastu są jednomyślni co do tego, że nasze młode siostry nie mają obowiązku, by udać się na misję. Mam nadzieję, że będzie mi dane powiedzieć to, co muszę powiedzieć, nie raniąc niczyich uczuć. Młode kobiety nie powinny myśleć, że mają obowiązek porównywalny z obowiązkiem młodych mężczyzn. Jednak niektóre z nich bardzo będą chciały jechać. Jeśli tak będzie, powinny naradzić się zarówno ze swoim biskupem, jak i z rodzicami” („Some Thoughts on Temples, Retention of Converts, and Missionary Service”, Ensign, listopad 1997, str. 52).
Nauki i Przymierza 36:6. Co to jest „oporne pokolenie”?
Słowo oporny oznacza niesforny i niepozwalający sobą kierować. Zatem oporni ludzie są niesforni i buntowniczy, a ich życie nie jest zwrócone ku Panu. Prezydent Joseph Fielding Smith, odnosząc się do tych ludzi w dniach ostatnich, powiedział: „To jest oporne pokolenie, które chodzi w duchowej ciemności” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:163). Podobne wyrażenie znajduje się w wersecie: Dzieje Apostolskie 2:40. (Zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wydanie 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 73).
Nauki i Przymierza 36:6. Co oznacza: „wyjdźcie z ognia, nienawidząc nawet odzienia skalanego cielesnością”?
Odnosząc się do fragmentu z Listu Judy 1:23, który zawiera słownictwo podobne do tego użytego przez Pana we fragmencie: Nauki i Przymierza 36:6, Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów napisał: „Aby powstrzymać rozprzestrzenianie się chorób w starożytnym Izraelu, ubrania skażone zakaźną chorobą były niszczone w ogniu (III Ks. Mojżeszowa 13:47–59; 15:4–17). I podobnie jest z grzechem w Kościele — święci mają unikać jakiegokolwiek z nim kontaktu; do tego stopnia, że nawet szaty grzeszników mają być spalone w ogniu, co oznacza, że należy się wystrzegać wszystkiego, co miało kontakt z nieczystością niegodziwych. I tak więc jest z osobami ze świata, które zostały zaproszone do przyłączenia się do królestwa” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:428). (Zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wydanie 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 73).
Nauki i Przymierza 37:1. „Nie uważam […], abyś nadal tłumaczył”
Fragment: Nauki i Przymierza 37:1 odnosi się do tłumaczenia Biblii Króla Jakuba dokonanego przez Józefa Smitha. Prorok Józef Smith zakończył tłumaczenie Księgi Mormona. I chociaż jego praca nad tłumaczeniem Biblii była bardzo ważna, ważniejsze było przeniesienie się do Ohio, „a to przez nieprzyjaciół” (NiP 37:1). Później w Ohio wznowił pracę nad korektą Biblii (zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wydanie 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 74).
Nauki i Przymierza 37:3. Zgromadzenie w Ohio do czasu powrotu Olivera Cowdery’ego
Oliver Cowdery służył na misji od połowy października 1830 roku (zob. NiP 30:5–6; 32:2). Oznaczało to, że wraz z towarzyszami pokonali odległość ok. 2250 km przez Nowy Jork, Indianę i Illinois i Ohio do Missouri, gdzie mieli nauczać rdzennych mieszkańców Ameryki, którzy mieszkali wzdłuż zachodniej części granicy Missouri oraz mieli za zadanie wyznaczyć miejsce na budowę świątyni oraz Nowej Jerozolimy (zob. „Covenant of Oliver Cowdery and Others, 17 October 1830”, w: Documents, Volume 1: July 1828 — June 1831, tom 1 z: Documents series of The Joseph Smith Papers [2013], str. 202–205). Święci mieli przykazane, aby przenieść się do Ohio i oczekiwać na powrót Olivera Cowdery’ego. Przenosiny do Ohio były przygotowaniem do otrzymania dalszych wskazówek o ustanowieniu Syjonu (zob. NiP 38:31–33). Ostatecznie Oliver Cowdery nie powrócił do Ohio, ale na swoje miejsce wysłał Parleya P. Pratta (zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wydanie 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 74).