Lekcja 92: Nauki i Przymierza 88:41–69

Lekcja 92

Nauki i Przymierza 88:41–69

Wprowadzenie

Jest to druga z czterech lekcji dotyczących rozdziału: Nauki i Przymierza 88. Część objawienia, która zostanie omówiona na tej lekcji, została dana podczas konferencji wyższych kapłanów w Kirtland w stanie Ohio, która odbyła się 27 i 28 grudnia 1832 r. Zawiera wyjaśnienie dane przez Jezusa Chrystusa na temat sposobu, w jaki Bóg rządzi wszystkim, co stworzył, oraz zaproszenie, abyśmy się do Niego zbliżyli.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 88:41–50

Zbawiciel objawia, że wszystkim rządzi boskie prawo

Pokaż ilustrację przedstawiającą gwiazdy, np. Pan stworzył wszystko (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 2; zob. także stronę internetową: LDS.org), lub narysuj gwiazdy na tablicy.

Czy kiedykolwiek, patrząc na gwiazdy, rozmyślaliście o Bogu i o tym, co stworzył? Jakie pytania lub myśli wypełniały wasz umysł, gdy wpatrywaliście się w niebo?

Zwróć uwagę uczniów na to, że kiedy ludzie rozmyślają nad ogromem tego, co Bóg stworzył, czasami czują się mali i nieistotni. Zastanawiają się, czy Bóg pamięta o ich istnieniu. Powiedz uczniom, że studiując wersety podczas dzisiejszej lekcji, dowiedzą się, że mimo iż Bóg rządzi niezliczonymi stworzeniami we wszechświecie, pamięta o każdym z nas i pragnie się do nas zbliżyć.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 88:41. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób werset ten świadczy o tym, że mimo iż Bóg ma moc, aby rządzić wszystkim, co stworzył, to pamięta o istnieniu każdego z nas.

W jaki sposób werset ten świadczy o tym, że Bóg ma moc, aby pamiętać o istnieniu każdego z nas i znać nasze potrzeby?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:42–45. Pozostałych poproś, aby wskazali sposób, w jaki Bóg rządzi wszystkim, co stworzył.

W jaki sposób Bóg rządzi wszystkim, co stworzył? (Rządzi zgodnie z ustalonym przez siebie prawem).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad czymś, co stworzył Bóg, a co wzbudza ich podziw. Poproś kilku z nich, aby podzielili się swoimi przemyśleniami. Dla przykładu, możesz pokazać przedmiot lub ilustrację, która reprezentuje to, co stworzył Bóg, i wytłumaczyć, dlaczego to wzbudza twój podziw.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 88:46–47 i odszukali, co dostrzegamy, kiedy patrzymy się na to, co stworzył Bóg.

Co dostrzegamy, kiedy patrzymy się na to, co stworzył Bóg? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale ich odpowiedzi powinny wyrażać następującą zasadę: Kiedy patrzymy na to, co stworzył Bóg, dostrzegamy Jego majestat i moc. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Jak dostrzeganie tego, co Bóg stworzył — tego, co znajduje się zarówno na niebie, jak i na ziemi — może wpłynąć na wasze świadectwo o Bogu?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 88:48–50. Po upływie wyznaczonego czasu poproś jednego z nich, aby podsumował te wersety własnymi słowami.

Nauki i Przymierza 88:51–61

Pan opowiada przypowieść o sługach pracujących w polu, których odwiedził właściciel pola

Wyjaśnij, że fragment: Nauki i Przymierza 88:51–60 zawiera przypowieść, która pomoże nam zrozumieć podejście Boga do każdego z królestw lub światów, które stworzył. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:51–55. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co właściciel pola przykazał każdemu ze swoich sług oraz jaką złożył im obietnicę.

Co właściciel pola przykazał każdemu ze swoich sług? Co im obiecał? (Przykazał im, aby pracowali na jego polu. Obiecał, że odwiedzi ich w określonej kolejności).

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 56–60, tłumacząc, że w przypowieści tej właściciel pola odwiedził każdego sługę w odpowiedniej kolejności. Każdy z nich ujrzał „światło oblicza ich pana, każdy w swojej godzinie” (NiP 88:58).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 88:61. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego ta przypowieść naucza na temat stosunku Boga do królestw, które stworzył.

Czego ta przypowieść naucza na temat stosunku Boga do królestw, które stworzył? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą doktrynę: Bóg odwiedzi każde ze Swoich królestw oraz ich mieszkańców w odpowiednim czasie. Zapisz tę doktrynę na tablicy).

Nauki i Przymierza 88:62–69

Bóg obiecuje, że zbliży się do nas, jeśli my zbliżymy się do Niego

Zwróć uczniom uwagę na to, że Pan przyszedł do Swojego królestwa tutaj na ziemi i że przyjdzie ponownie i będzie królować podczas Milenium. We fragmencie: Nauki i Przymierza 88:62–69 Pan naucza o tym, co mamy uczynić, aby już teraz mógł się do nas zbliżyć. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad następującymi pytaniami:

Jak blisko czujecie się związani z Panem? Czy pragniecie zbliżyć się do Niego jeszcze bardziej?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 88:62–63 i odszukali, co możemy uczynić, aby Pan się do nas zbliżył.

Czego — na podstawie tych wersetów — uczymy się na temat zbliżania się do Pana? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz następującą zasadę na tablicy: Jeśli zbliżymy się do Pana, On zbliży się do nas).
Które słowa z wersetu 63. mówią o tym, w jaki sposób możemy zbliżyć się do Pana? (Szukajcie, proście i pukajcie).

Zwróć uwagę uczniów na to, że słowa szukajcie, proście i pukajcie określają czynności.

Jakie czynności pomogły wam szukać, prosić i pukać, by zbliżyć się do Pana?

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu jednego z wielu sposobów, w jaki mogą przybliżyć się do Pana, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa:

„Odkryłem, że kiedy moje relacje z Bogiem są przypadkowe i kiedy wydaje mi się, że żadne boskie ucho mnie nie słucha, i nie przemawia do mnie żaden boski głos, oznacza to, że jestem bardzo, bardzo daleko. Kiedy zanurzam się w pisma święte, ta odległość maleje, a duchowość powraca” (Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [2006], str. 67).

Aby poszerzyć zrozumienie uczniów na temat tego, w jaki sposób Ojciec Niebieski odpowiada na ich modlitwy, przeczytaj na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:64–65. Poproś ich, aby śledzili tekst i odszukali obietnicę, jaką dał nam Zbawiciel, jeśli będziemy modlić się do Ojca w Jego imię.

Czego w tych wersetach Zbawiciel naucza na temat sposobu, w jaki Ojciec Niebieski odpowiada na nasze modlitwy? (Pomóż uczniom dostrzec następującą zasadę: Ojciec Niebieski odpowiada na nasze modlitwy w sposób, który uważa dla nas za najlepszy. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu tej zasady, możesz rozdać im egzemplarze następującej wypowiedzi Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos tę wypowiedź, a pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co powinniśmy uczynić, kiedy odpowiedź Ojca Niebieskiego na nasze modlitwy jest niezgodna z naszymi nadziejami i oczekiwaniami.

„Jest trudno, gdy na szczerą modlitwę o coś, czego bardzo pragniecie, nie przyszła odpowiedź w taki sposób, w jaki chcieliście. Trudno jest zrozumieć, dlaczego wasz wyraz głębokiej i szczerej wiary, wykazany w posłusznym życiu, nie przynosi oczekiwanych skutków […]. Czasami jest trudno rozpoznać, co jest dla was najlepsze lub stosowne w szerszej perspektywie czasu. Wasze życie będzie łatwiejsze, gdy przyjmiecie, że to, co Bóg czyni w waszym życiu, jest dla waszego wiecznego dobra” („Korzystanie z nadprzyrodzonego daru modlitwy”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 9).

Możesz poprosić uczniów, aby opowiedzieli o doświadczeniach, kiedy to Ojciec Niebieski udzielił na ich modlitwy takich odpowiedzi, które były dla nich najlepsze. Możesz także podzielić się swoim doświadczeniem.

Wyjaśnij, że z wersetu: Nauki i Przymierza 88:66 uczymy się, że Bóg może się z nami komunikować poprzez „głos wołający na bezludziu”. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 88:66 i odszukali, w jaki sposób dociera do nas ten głos.

W jakim sensie, w oparciu o ten werset, głos Boga jest jak „głos wołający na bezludziu”?
Czy kiedykolwiek poczuliście, że Bóg był przy was, mimo że Go nie widzieliście?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:67–69. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają dodatkowe sposoby, w jakie możemy zbliżyć się do Pana. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Zapisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Jeśli moje oko jest zwrócone na chwałę Bożą, to…

Poproś uczniów, aby uzupełnili to zdanie w oparciu o to, czego nauczyli się z wersetu 67. Uczniowie mogą uzupełnić to zdanie następująco: Jeśli moje oko jest zwrócone na chwałę Bożą, to zostanę wypełniony światłem. Możesz zasugerować zaznaczenie tej zasady w wersecie: Nauki i Przymierza 88:67.

Jak myślicie, co to znaczy, że nasze oczy są „zwrócone tylko na […] chwałę [Pana]”? (Odpowiadając, uczniowie mogą podać różne przykłady. Upewnij się, że rozumieją, iż ogólnym znaczeniem tego wyrażenia jest okazanie pełnego poświęcenia w służbie Bogu i dla Jego celów).
Zastanówcie się nad osobami, które według was są wypełnione światłem Pana. W jakim sensie widzicie w nich światło, o którym mowa?
Co, zgodnie z wersetem 68., musimy uczynić, aby nasze umysły były skierowane na chwałę Bożą? (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie: „uświęćcie się” dotyczy tego, że potrzebujemy oczyścić się z grzechu. Zostajemy uświęceni poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i wpływ Ducha Świętego, kiedy dokonujemy pokuty za swoje grzechy, otrzymujemy obrzędy kapłańskie i dotrzymujemy zawartych przymierzy).

Poproś uczniów, aby przeczytali doktryny i zasady zapisane na tablicy. Następnie poproś ich, aby wyobrazili sobie, że spoglądają na gwiazdy wraz ze swoim przyjacielem, który uważa, że Bóg o nim nie pamięta. Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedź, jakiej udzieliliby temu koledze, opierając się na zasadach zapisanych na tablicy. Po wyznaczonym czasie poproś kilkoro uczniów o podzielenie się tym, co zapisali. Na zakończenie możesz przeczytać następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium. Możesz także podzielić się swoim świadectwem na temat wpływu Boga, który odczuwasz w swoim życiu, kiedy starasz się do Niego zbliżyć.

„Moi drodzy bracia i siostry […], czasami możemy […] czuć się mało znaczący, niezauważani, samotni czy zapomniani. Jednak zawsze pamiętajcie — jesteście dla Niego ważni! […]

Bóg nie patrzy na was tylko jak na śmiertelne byty na małej planecie, których życie trwa zaledwie krótką chwilę — patrzy na was jak na Swoje dzieci. Patrzy na was jak na istoty, którymi możecie i macie się stać. Chce, abyście wiedzieli, że jesteście dla Niego ważni” („Jesteście dla Niego ważni”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 22).

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 88:67. „Wypełnione światłem”

Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium nauczał, że w miarę jak przybliżamy się do Boga, nasze dusze zostaną wypełnione światłem:

„W miarę jak zbliżamy się do Ojca Niebieskiego, stajemy się bardziej święci. I w miarę jak będziemy stawać się bardziej święci, przezwyciężymy niewiarę, a nasze dusze zostaną wypełnione Jego błogosławionym światłem. Kiedy nasze życie jest w zgodzie z tym boskim światłem, wyprowadza nas ono z ciemności i prowadzi ku coraz większemu światłu. To większe światło prowadzi do niewymownej służby Ducha Świętego, a zasłona oddzielająca niebiosa od ziemi może stawać się cienka” („Miłość Boga”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 23–24).

Nauki i Przymierza 88:68. „Uświęćcie się”

W Guide to the Scriptures [Przewodniku po pismach świętych] uświęcenie zostało zdefiniowane jako „proces stawania się wolnym od grzechu, czystym i świętym dzięki zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa (Mojżesz 6:59–60)”. Dla słowa uświęcenie Guide to the Scriptures podaje następujące odsyłacze: II List do Tesaloniczan 2:13; List do Hebrajczyków 10:19; 13:12; Alma 13:10–12; Helaman 3:33–35; 3 Nefi 27:20; Nauki i Przymierza 20:31; 76:41; 88:68 (zob. Guide to the Scriptures, „Sanctification”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Starszy J. Thomas Fyans z Kworum Siedemdziesiątych wyjaśnił, co to znaczy uświęcić się:

„Studiując pisma święte, otrzymujemy dodatkowe wskazówki, które pomogą nam w przybliżeniu się do Pana: ‘Przeto uświęćcie się, aby umysły wasze skierowały się tylko do Boga, a nastaną dni, że Go ujrzycie; bowiem On odsłoni wam swe oblicze, a będzie to w Jego własnym czasie i na Jego własny sposób, i według Jego własnej woli’ (NiP 88:68, kursywa dodana). Uświęcić oznacza uczynić świętym — wolnym od grzechu, czystym. Czynimy to, aby być dostrojonym do wpływu Ducha.

Otrzymaliśmy wskazówki, które regularnie przypominają nam o sposobach, w jakie możemy pozostać wolni od grzechu i mieć ze sobą Jego Ducha. Słyszymy je za każdym razem, kiedy przyjmujemy sakrament. Wsłuchajcie się uważnie w te słowa: ‘O Boże, Wieczny Ojcze, prosimy Cię w imię Twego Syna, Jezusa Chrystusa, o pobłogosławienie i uświęcenie tego chleba dla dusz wszystkich, którzy go spożywają, aby mogli jeść na pamiątkę ciała Twego Syna i świadczyć Ci, o Boże, Wieczny Ojcze, że pragną wziąć na siebie imię Twego Syna, zawsze o Nim pamiętać i przestrzegać przykazań, które im dał; aby zawsze mogli mieć z sobą Jego Ducha’ (Moroni 4:3; także NiP 20:77; kursywa dodana)” („Draw Near unto Me”, Ensign, listopad 1985, str. 90).