16 lutego 1832 roku Józef Smith i Sidney Rigdon pracowali nad natchnionym tłumaczeniem Biblii (nazywanym czasem Tłumaczeniem Józefa Smitha). Kiedy zastanawiali się nad znaczeniem wersetu: Ew. Jana 5:29, ukazała się im wizja, którą zapisano w rozdziale: Nauki i Przymierza 76. W czasie wizji Zbawiciel pokazał Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi serię oddzielnych wizji, które potwierdziły realność i boskość Jezusa Chrystusa, nauczały o upadku Szatana i synów zatracenia oraz opisały trzy królestwa chwały i tych, którzy odziedziczą każde z nich. Prezydent Wilford Woodruff powiedział: „Tylko o ‘Wizji’ [z rozdziału 76.] będę mówił jako o objawieniu, które daje więcej światła, więcej prawdy i więcej zasad niż którekolwiek inne objawienie zapisane w jakiejkolwiek innej książce, którą przeczytałem. Czyni zrozumiałym nasz obecny stan, skąd przyszliśmy, dlaczego tu jesteśmy i dokąd zmierzamy. Dzięki temu objawieniu każdy może się dowiedzieć, jaka część i jaki stan będą jego udziałem” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 120–121).
Rozdział Nauki i Przymierza 76 będzie omawiany podczas czterech lekcji. Dzisiejsza lekcja zawiera krótki zarys wizji, błogosławieństwa obiecane przez Pana wiernym oraz działania, które doprowadziły Józefa Smitha i Sidneya Rigdona do otrzymania tej wizji.
Poproś uczniów, aby wymienili kilka miejsc, w których chcieliby spędzić wakacje lub ferie. (Zapisz ich odpowiedzi na tablicy). Zakreśl w kółko jedno z miejsc zapisanych na tablicy. Poproś uczniów, aby w notatnikach opisali drogę, jaką musieliby przebyć, aby dojechać do wybranego celu. Po minucie czy dwóch poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli, co napisali. Następnie wybierz kolejne miejsce z tablicy, które znacznie różni się od pierwszego, i zadaj następujące pytania:
Czy podążając drogą, którą opisaliście dla pierwszego miejsca, dotrzecie do drugiego?
W jaki sposób cel podróży wpływa na drogę, którą trzeba obrać, by do niego dotrzeć?
Wyjaśnij, że w lutym 1832 roku Prorok Józef Smith i Sidney Rigdon otrzymali wizję, która ukazała możliwe wieczne miejsca przeznaczenia ludzkości. Wizja zapisana w rozdziale: Nauki i Przymierza 76 opisuje trzy stopnie (czyli królestwa) chwały oraz stopnie duchowego rozwoju tych, którzy je odziedziczą. Poproś uczniów, aby podczas studiowania tej wizji na czterech kolejnych lekcjach zwrócili uwagę na wybory, które prowadzą do życia wiecznego w królestwie celestialnym. Ponadto zachęć ich, aby zastanowili się, czy wybory, których obecnie dokonują, prowadzą ich do wiecznego przeznaczenia, które przyniesie im najwięcej szczęścia.
Aby krótko omówić zarys rozdziału: Nauki i Przymierza 76, rozdaj uczniom kopie załączonego schematu. (Możesz pomniejszyć kopie na tyle, by uczniowie mogli włożyć je do swoich pism świętych i odwoływać się do schematu podczas omawiania rozdziału 76.). Wyjaśnij, że schemat ten nakreśla, co Józef i Sidney zobaczyli i czego się dowiedzieli z wizji.
Pan obiecuje błogosławieństwa tym, którzy są Mu wierni
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 76:1–5. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali słowa i wyrażenia, które opisują cechy Jezusa Chrystusa.
Które z cech Jezusa Chrystusa wymienionych w tych wersetach są dla was ważne? Dlaczego?
Co, według wersetu 5., musimy zrobić, aby doświadczyć łaski i litości Pana? (Musimy mieć bojaźń przed Nim. Wyjaśnij, że w tym kontekście mieć bojaźń przed Panem oznacza poważać Go, szanować i kochać).
Co musimy robić, aby Pan nas uczcił? Co, waszym zdaniem, oznacza służba Panu „w prawości i prawdzie do końca”?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 76:6–9 i odszukali błogosławieństwa obiecane przez Pana tym, którzy Go poważają i Mu służą.
Jakie błogosławieństwa, według tych wersetów, czekają tych, którzy poważają Pana i Mu służą? (Możesz przypomnieć uczniom, że słowo tajemnice w wersecie 7. odnosi się do duchowych prawd, które można poznać tylko poprzez objawienie).
Napisz na tablicy następujące niedokończone zdanie: Jeśli będziemy poważać Pana i służyć Mu do końca, On uczci nas poprzez…
Poproś uczniów, aby je uzupełnili. Powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy poważać Pana i służyć Mu do końca, On uczci nas poprzez objawienie nam prawdy.
Aby pomóc uczniom zrozumieć, w jaki sposób Pan może objawiać nam prawdę, pokaż im żarówkę (lub latarkę) i zapytaj, jak można porównać ten przedmiot do wpływu Ducha. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 76:10. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach i odszuka dodatkowe pomysły na to, co żarówka (lub latarka) mogą mieć wspólnego z wpływem Ducha.
W jaki sposób wpływ Ducha przypomina źródło światła, takie jak żarówka? (Odpowiedzi uczniów powinny zawierać następującą prawdę: Pan oświeca nas Duchem).
Co to znaczy oświecać? (Zapewniać wiedzę lub duchowe pojmowanie, które pogłębia nasze zrozumienie lub pomaga nam dostrzec prawdę).
W jakich okolicznościach doświadczyliście oświecenia przez Ducha? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz podzielić się też własnym doświadczeniem).
Józef Smith i Sidney Rigdon opisują okoliczności, które doprowadziły do ich wizji
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 76:11–14. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, jak wypełniły się obietnice wymienione w wersetach 5–10.
W jaki sposób doświadczenie Józefa Smitha i Sidneya Rigdona jest wypełnieniem obietnic wymienionych w wersetach 5–10?
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacjach, w których czytali pisma święte i nie rozumieli tego, co przeczytali.
Co zrobiliście, aby lepiej zrozumieć treść pism?
Wyjaśnij, że to, co Józef Smith i Sidney Rigdon zrobili, zanim doznali wizji, to dla nas lekcja, jak możemy lepiej zrozumieć pisma święte i zapraszać Ducha Świętego, by objawił nam prawdę.
Podziel uczniów do pracy w parach. Poproś jednego z uczniów w parze, by przeczytał po cichu wstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 76. Poproś drugiego ucznia, aby przeczytał po cichu wersety: Nauki i Przymierza 76:15–19. Poproś wszystkich, by czytając, odszukali, co takiego robili Józef Smith i Sidney Rigdon, co pozwoliło im otrzymać zrozumienie pism świętych poprzez objawienie . Możesz też wyjaśnić, że w czasach Józefa Smitha większość ludzi, którzy wierzyli w Biblię, sądziła, że po Sądzie Ostatecznym wszyscy ludzie zostaną posłani albo do nieba, albo do piekła. Kiedy uczniowie skończą czytać, poproś, aby opowiedzieli swym kolegom z pary o tym, co znaleźli. Następnie zadaj uczniom poniższe pytania:
Co takiego robili Józef Smith i Sidney Rigdon, co przygotowało ich na otrzymanie tej wizji? (Studiowali i rozmyślali nad wersetem: Ew. Jana 5:29).
Co to znaczy rozmyślać nad pismami świętymi? (Przykładowe odpowiedzi to: rozważać, zastanawiać się nad tym, co się czyta, zadawać pytania do tekstu i szukać powiązań między tym, czego się uczymy, a tym, co już wiemy).
Jakiej zasady możemy się nauczyć z przykładu Józefa Smitha i Sidneya Rigdona? (Uczniowie mogą zaproponować różne zasady, ale podkreśl, że kiedy w duchu modlitwy studiujemy i rozważamy pisma święte, przygotowujemy się, by otrzymać zrozumienie od Pana przez Ducha Świętego).
Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, jak studiować i rozważać pisma święte w duchu modlitwy, poproś jednego z nich o odczytanie poniższej wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech klasa wysłucha, jakie działania wiążą się ze studiowaniem i rozważaniem pism świętych w duchu modlitwy. (Możesz rozdać uczniom kopie wypowiedzi Starszego Christoffersona, aby mogli śledzić jej tekst).
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Kiedy mówię ‘studiować’, to mam na myśli coś więcej niż tylko czytanie […]. Czasami widzę, jak czytacie kilka wersetów, po czym zatrzymujecie się, by rozmyślać, następnie uważnie czytacie te wersety ponownie, zastanawiacie się nad ich znaczeniem, modląc się o zrozumienie, zadając pytania w myśli, czekając na duchowe wskazówki i zapisując wrażenia oraz spostrzeżenia, które do was przychodzą — to wtedy więcej możecie zapamiętać i nauczyć się. Studiując w ten sposób, możecie w ciągu pół godziny przeczytać niewiele rozdziałów lub wersetów, ale w waszym sercu będzie miejsce na słowo Boga, a On przemówi do was” („Gdy się kiedyś nawrócisz”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 11–12).
Jakie działania Starszy Christofferson powiązał ze studiowaniem i rozważaniem pism świętych w duchu modlitwy?
Co jeszcze robicie, aby w duchu modlitwy studiować i rozważać pisma święte poza tym, co sugeruje Starszy Christofferson? (Odpowiedzi uczniów zapisz na tablicy).
Jakie są wasze doświadczenia związane ze studiowaniem i rozważaniem pism w duchu modlitwy?
Zachęć uczniów do stosowania w praktyce omawianych dzisiaj działań podczas ich osobistego studiowania pism. Możesz złożyć świadectwo na temat studiowania i rozważania pism świętych w duchu modlitwy.
Komentarz i tło historyczne
Zarys rozdziału: Nauki i Przymierza 76. Wybierz właściwą drogę do upragnionego miejsca przeznaczenia
Poniższa historia przytoczona przez Starszego Sterlinga W. Silla, Siedemdziesiątego, ilustruje znaczenie wyboru drogi, która doprowadzi nas do upragnionego wiecznego przeznaczenia:
Obraz
Starszy Sterling W. Sill
„Możemy wyciągnąć wiele ważnych lekcji z historii opowiedzianej wiele lat temu przez dr. Harry’ego Emersona Fosdicka zatytułowanej ‘Zły autobus’. Opowiada ona o człowieku [w Stanach Zjednoczonych], który wsiadł do autobusu z zamiarem udania się do Detroit. Kiedy jednak po długiej podróży dojechał na miejsce, okazało się, że jest w Kansas City. Początkowo nie mógł w to uwierzyć. Kiedy poprosił o wskazanie drogi do Woodward Avenue i usłyszał, że nie ma takiej ulicy, był oburzony — przecież wiedział, że ona istnieje. Minęło nieco czasu zanim zaakceptował fakt, że pomimo swych dobrych intencji i szczerego pragnienia, nie znajdował się wcale w Detroit, lecz w Kansas City. Wszystko się zgadzało oprócz jednego drobnego detalu — złapał zły autobus.
Czy to nie interesujące, jak wielu ludzi dociera do jakiegoś miejsca w życiu, choć nigdy nie mieli zamiaru się tam znaleźć? Wybieramy cele związane z zaszczytami, sukcesami i szczęściem, a potem niekiedy wsiadamy do autobusów, które zawożą nas w miejsca pełne hańby, porażek i nieprzyjemności. Głównym celem naszego doczesnego życia jest przygotowanie się na życie po śmierci. Nasze miejsce docelowe jest podzielone na trzy wspaniałe części, które, w zależności od stopnia, w jakim są pożądane, Paweł porównał do światła słońca, księżyca i gwiazd […].
I tak wracamy do tego wielkiego konceptu, który jest jednym z najważniejszych na świecie: po pierwsze, musimy wiedzieć, dokąd chcemy się udać, i po drugie, musimy wsiąść do autobusu, który nas tam dowiezie” („On the Wrong Bus”,New Era, lipiec 1983, str. 4, 6).
Józef Smith i Sidney Rigdon powiedzieli, że podczas tłumaczenia wersetu: Ew. Jana 5:29 byli „w Duchu” (NiP 76:11) oraz że „przez moc Ducha” (NiP 76:12) oczy ich zostały otwarte. W tym kontekście wyrażenia te oznaczają tymczasowy fizyczny i duchowy stan zwany przemienieniem. Do przemienienia dochodzi, gdy „ludzie […] zostają tymczasowo odmienieni w swym wyglądzie i naturze — to znaczy są wyniesieni na wyższy duchowy poziom — aby mogli wytrzymać obecność i chwałę niebiańskich istot” (Guide to the Scriptures, „Transfiguration”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Prezydent Henry B. Eyring nauczał o tym, jaka jest różnica między studiowaniem a rozważaniem oraz o związku między rozważaniem a otrzymaniem objawienia:
Obraz
Prezydent Henry B. Eyring
„Czytanie, studiowanie i rozważanie to nie to samo. Czytamy słowa, które inspirują myśli. Studiując, odkrywamy wzorce i powiązania w pismach. Lecz gdy rozważamy, zapraszamy objawienia Ducha. Dla mnie rozważanie to rozmyślanie i modlitwa, które następują po uważnym czytaniu i studiowaniu pism” („Służ z Duchem”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 60).
Starszy Marvin J. Ashton z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Obraz
Starszy Marvin J. Ashton
„Rozważając, dajemy Duchowi szansę, aby nas oświecił i nami kierował” („There Are Many Gifts”, Ensign, listopad 1987, str. 20).
Pod kierownictwem Józefa Smitha napisana została poetycka wersja rozdziału: Nauki i Przymierza 76, popularnie nazywana „Wizją”. Wiersz ukazał się drukiem 1 lutego 1843 roku w gazecie Times and Seasons, czasopiśmie Kościoła wydawanym w Nauvoo w stanie Illinois od listopada 1839 do lutego 1846 (zob. Times and Seasons, 1 lutego 1843, str. 82–85). Poniższa tabela pokazuje części rozdziału: Nauki i Przymierza 76, odpowiadające im zwrotki poematu oraz wiedzę, jaką czerpiemy z obu tych źródeł.
A także ci, co są duchami ludzi trzymanych w więzieniu, których nawiedził Syn, i głosił im ewangelię, aby mogli być sądzeni niczym ludzie w ciele”.
Zwrotki 54–55
54. „Oto są ci, co umarli bez prawa;
Poganie i ci, których zabrała śmierć,
Pozbawieni nadziei, tak trwali w ciemnościach,
Aż światło duchowe zaczęto im nieść.
55. Pan duchy w więzieniu nauczał tak sam
i głosił im Słowo, więc stąd
Żywi za zmarłych swych wziąć mogli chrzest,
By jak w ciele pójść mogli na sąd”.
Inaczej niż Alvin Smith, który przyjąłby ewangelię, gdyby miał szansę dowiedzieć się o niej przed śmiercią (zob. NiP 137), istnieje wielu ludzi, którzy odrzuciliby ewangelię, gdyby dowiedzieli się o niej w czasie życia doczesnego. Jednakże, dzięki wielkiej łasce Boga, ludzie ci będą mieli szansę usłyszeć i przyjąć ewangelię w więzieniu duchów i zostaną osądzeni, jak gdyby byli w ciele.
„Którzy nie otrzymali świadectwa Jezusa w ciele, ale otrzymali je później.
Są to ci, którzy są uczciwymi ludźmi ziemi, których zaślepiła przebiegłość ludzka.
Są to ci, co otrzymują z Jego chwały, ale nie z Jego pełni.
Są to ci, co otrzymują z obecności Syna, ale nie z pełni Ojca”.
Zwrotki 56–57
56. „Oto ci, których za uczciwych miał świat,
Których zwiodły knowania i spryt,
Ślepi byli na prawdę Zbawiciela w ten czas,
Lecz w więzieniu przyjęli ją w mig.
57. Odwagi im brak, więc korona nie ich —
Księżycowej jest chwały ich dom.
W obecności Chrystusa jest dane im być,
Lecz nie ujrzą, gdzie Boga jest tron”.
Jest wielu uczciwych ludzi, którzy odrzucają ewangelię w tym życiu, lecz później pokutują i przyjmują ją, gdy jest im głoszona w świecie duchów. Otrzymają oni chwałę terrestrialną, która jest na wzór światła księżyca. Będą mogli przebywać z Jezusem Chrystusem, lecz nie otrzymają z pełni Boga Ojca.