Nauki i Przymierza 88:118–141

Wprowadzenie

Jest to ostatnia z czterech lekcji dotyczących rozdziału: Nauki i Przymierza 88. Objawienie omawiane w tej lekcji zostało udzielone podczas konferencji wyższych kapłanów 27 i 28 grudnia 1832 r. (wersety 1–126) oraz 3 stycznia 1833 r. (wersety 127–141). Niniejsza lekcja obejmuje wersety: Nauki i Przymierza 88:118–141. W tej części objawienia Pan przykazał grupie posiadaczy kapłaństwa, aby zorganizowali szkołę proroków pod przewodnictwem Józefa Smitha. Osoby do niej uczęszczające miały wspólnie szukać wiedzy, zarówno przez naukę, jak i przez wiarę oraz okazywać sobie miłość i przyjaźń.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 88:118–126

Pan opisuje wzorzec zdobywania wiedzy

Rozpocznij poprzez omówienie następujących pytań:

O czym obecnie uczycie się w szkole? W domu? W pracy? W kościele?
Czym uczenie się przedmiotów szkolnych, takich jak matematyka czy nauki ścisłe, różni się od uczenia się ewangelii? A w czym te dwa procesy zdobywania wiedzy są do siebie podobne?

Wyjaśnij, że w Kirtland w stanie Ohio w styczniu 1833 r. grupa posiadaczy kapłaństwa postąpiła zgodnie z nakazem Pana i zebrała się w szkole proroków, aby przygotować się do nauczania ewangelii pośród narodów ziemi. Pan nauczał tych braci o tym, że podczas ich wspólnej nauki Duch ich wzmocni i podbuduje. Poproś uczniów, aby odszukali zasady dotyczące zdobywania wiedzy, studiując dzisiaj fragment: Nauki i Przymierza 88:118–141.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 88:118. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób członkowie szkoły proroków dążyli do zdobycia wiedzy.

W jaki sposób bracia ci dążyli do zdobycia wiedzy?
Jak myślicie, co to znaczy zdobywać wiedzę „przez naukę jak i przez wiarę”?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, co to znaczy zdobywać wiedzę poprzez wiarę, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Nauka przez wiarę wymaga duchowego, umysłowego i fizycznego wysiłku, nie przychodzi jedynie przez bierne słuchanie […].

Uczenia się przez wiarę nie można przenieść z nauczyciela na ucznia poprzez wykład, pokaz lub eksperyment — uczeń musi ćwiczyć swoją wiarę i wykazywać się nią, aby zdobyć wiedzę” („Seek Learning by Faith”, Ensign, wrzesień 2007, str. 64).

Wyjaśnij, że możemy uczyć się poprzez wiarę, kiedy aktywnie i z modlitwą wykorzystujemy okazje do nauki, a następnie stosujemy w swoim życiu zdobytą wiedzę. Uczymy się, kiedy ćwiczymy naszą wiarę poprzez posłuszeństwo.

Zwróć uwagę uczniów na to, że na początku wersetu 118. Pan oświadczył, że niektórzy bracia nie mieli wiary. Czego możemy nauczyć się z tego wersetu na temat umacniania naszej wiary? (Pomóż uczniom rozpoznać zasadę, która brzmi podobnie do następującej: Jeśli aktywnie poszukujemy wiedzy zarówno poprzez naukę, jak i przez wiarę, nasza wiara w Jezusa Chrystusa wzrośnie. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).

Aby pomóc uczniom wyobrazić sobie sytuacje, w których mogą zastosować tę zasadę w swoim życiu, przeczytaj następujące przykłady. Po przeczytaniu przykładu poproś uczniów, aby wytłumaczyli, w jaki sposób dana osoba mogłaby pilnie poszukiwać wiedzy zarówno poprzez naukę, jak przez i wiarę. Zapytaj ich także, dlaczego takie zachowanie mogłoby wzmocnić wiarę tej osoby.

Młoda kobieta regularnie czyta pisma święte, ale rzadko znajduje czas, aby rozważać to, o czym czyta. Ma wrażenie, że nie odnosi korzyści ze studiowania pism świętych.
Młody mężczyzna uczęszcza na spotkania kościelne i chętnie bierze udział w dyskusjach podczas lekcji. Czasami czuje, że powinien dokonać pewnych zmian w swoim życiu w związku z tym, czego się nauczył, ale zwykle kończy się to jedynie na postanowieniach.

Po tym, jak uczniowie przedyskutują te sytuacje, zadaj następujące pytania:

Kiedy odczuwaliście, że wasza wiara wzrosła, gdy pilnie poszukiwaliście wiedzy zarówno poprzez naukę, jak i przez wiarę? W jaki sposób wasze uczynki pomogły wzmocnić waszą wiarę?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 88:119–120 i wyszukali, co Pan nakazał świętym. Niech opowiedzą o tym, co znaleźli.

Wyjaśnij, że w odpowiedzi na przykazanie dotyczące budowy domu opisanego w wersecie 119., święci zbudowali Świątynię Kirtland. Podczas gdy świątynia była w budowie, zajęcia szkoły proroków odbywały się w pokoju na poddaszu sklepu Newela K. Whitneya w Kirtland.

W jaki sposób rada udzielona w wersecie 119. odnosi się również do miejsca, w którym bracia spotykali się w ramach szkoły proroków? W jaki sposób odnosi się również do naszych domów? A także do naszych osobistych wysiłków zdobywania wiedzy w szkole? (Szkoła proroków została zorganizowana w oparciu o zasady zawarte w tym wersecie. Nasze domy mogą być miejscem modlitwy, postu, wiary, nauki i porządku).

Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby zapoznali się z treścią fragmentu: Nauki i Przymierza 88:121–126 i wraz ze swoim kolegą w parze odszukali, jakiego zachowania Pan oczekiwał od braci uczęszczających do szkoły proroków. Możesz zaproponować, aby zaznaczyli to, co odnajdą. Kiedy uczniowie przestudiują te wersety, zapisz na tablicy następujące wskazówki, zgodnie z którymi będą musieli postąpić uczniowie w każdej parze po tym, jak zapoznają się z wymienionym wcześniej fragmentem:

Zdecydujcie, które z udzielonych rad mogą okazać się wyjątkowo pomocne dla młodzieży, która pragnie poznawać ewangelię. Omówcie, dlaczego dane rady mogą okazać się pomocne dla kogoś, kto uczy się o ewangelii.

Po upłynięciu czasu wyznaczonego na przeczytanie i omówienie rady, której udzielił Pan, poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się tym, czego nauczyli się z tej dyskusji. Kiedy będą udzielać odpowiedzi, możesz skorzystać z poniższych pytań lub wyjaśnień, aby pomóc im w zrozumieniu rad, których udzielił Pan:

Jak myślicie, co oznacza „[poniechać] wszystkich lekkich rozmów […], śmiechu […] i lekkomyślności” (werset 121.)? W jaki sposób unikanie czynienia tego w duchowych chwilach może pomóc nam przyswoić sobie to, co jest święte?

Wyjaśnij, że spotkania w ramach szkoły proroków były święte. Wymienione wskazówki, dotyczące śmiechu i lekkich rozmów, oznaczały, że osoby uczęszczające do szkoły proroków miały okazać szacunek w uświęconych okolicznościach. Później spotkania te odbywały się w świątyni.

Zwróć uwagę na powtarzające się słowo wszyscy w wersecie 122. Jaki wpływ na klasę miałby aktywny udział w lekcji wszystkich uczniów oraz ich usilne starania, by uczyć się od siebie nawzajem?
Jaki wpływ na naszą umiejętność uczenia się i odczuwania Ducha wywiera spanie „dłużej niż potrzeba”? W jaki sposób odpowiednia ilość snu oraz wstawanie rano pomoże nam w lepszym zdobywaniu wiedzy?
W jaki sposób podsumowalibyście radę dotyczącą zdobywania wiedzy, która została udzielona we fragmencie: Nauki i Przymierza 88:118–126? (Uczniowie mogą wskazać na wiele zasad. Kiedy odpowiedzą, zapisz następującą zasadę na tablicy: Prawe czyny i zaniechanie nieprawości wzmocnią i pomogą nam zdobywać wiedzę).
Które z zachowań wymienionych w tych wersetach nasza klasa seminarium mogłaby naśladować, a których powinna raczej unikać, aby mogła zostać podbudowana i efektywniej uczyć się ewangelii?

Poproś uczniów, aby ponownie przejrzeli fragment: Nauki i Przymierza 88:121–126 i rozważyli, którą radę powinni zastosować w swoim życiu. Zachęć ich, aby zapisali cel, który pomoże im zastosować to, czego się nauczyli.

Nauki i Przymierza 88:127–141

Pan ogłasza porządek, zgodnie z którym będzie prowadzona szkoła proroków

Poproś uczniów, aby podeszli do tablicy i wymienili miejsca i sytuacje, w jakich studiują ewangelię. (Przykładowe odpowiedzi: podczas Szkoły Niedzielnej, lekcji dla Młodych Kobiet lub kworum kapłaństwa, seminarium oraz w domu). Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy podczas studiowania ewangelii w wymienionych okolicznościach napotykają osoby, których nie znają lub z którymi mają trudny kontakt. Poproś ich, aby zastanowili się nad jedną z tych osób, kiedy będą studiować fragment: Nauki i Przymierza 88:127–141. Poproś, aby rozważyli następujące pytanie:

W jaki sposób mój stosunek do osób, z którymi uczę się ewangelii, wpływa na moją zdolność uczenia się i bycia podbudowanym przez Ducha?

Wyjaśnij, że Pan oczekiwał od członków szkoły proroków, że nawiążą ze sobą dobre relacje podczas wspólnej nauki. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:128–134. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jaką rolę spełniał nauczyciel w zapewnieniu odpowiedniej duchowej atmosfery do zdobywania wiedzy w szkole proroków.

W jaki sposób nauczyciel miał zapewnić odpowiednią duchową atmosferę do zdobywania wiedzy w szkole proroków? (Możesz wyjaśnić, że pozdrawianie z rękoma wzniesionymi do nieba oznacza, że nauczyciel witał każdego wchodzącego ucznia. Był to sposób, w jaki witano się w szkole proroków).
Co w wersecie 133. zwraca waszą uwagę?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:135–137. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają rolę, jaką spełnia uczeń w zapewnieniu odpowiedniej duchowej atmosfery do zdobywania wiedzy.

Jakie relacje mieli nawiązać ze sobą członkowie szkoły proroków?
Co, zgodnie z wersetem 137., Pan obiecał członkom szkoły proroków, jeśli postąpią zgodnie z Jego wskazówkami? (Szkoła stanie się świętym przybytkiem, w którym Duch ich podbuduje).
Co może się wydarzyć podczas zajęć kościelnych oraz w naszych domach, jeśli postępujemy zgodnie z pouczeniem, które Pan dał w wersetach 128–137? (Uczniowie mogą wskazać wiele zasad, ale podkreśl następującą: Jeśli okazujemy sobie przyjaźń i miłość, wtedy zapraszamy Ducha, aby był obecny podczas wspólnego uczenia się ewangelii).

Poproś uczniów, aby ponownie zwrócili uwagę na powitanie, o którym mowa w wersecie: Nauki i Przymierza 88:133.

Jak myślicie, w jaki sposób możemy okazać członkom naszej klasy lub rodziny, których nie znamy lub miłowanie których sprawia nam trudność, że darzymy ich przyjaźnią, która jest „[trwała], [nienaruszalna] i [niezmienna]”?
Czy kiedykolwiek znajdowaliście się w środowisku nastawionym na uczenie się ewangelii, w którym każdy był zdeterminowany, aby okazywać przyjaźń? (Możesz podzielić się swoim doświadczeniem).

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą rozwinąć pragnienie, aby miłować tych, z którymi wspólnie uczą się ewangelii. Zachęć też każdego, aby postępował zgodnie z podszeptami, które nakłaniają go do bycia bardziej uprzejmym i miłowania członków klasy oraz rodziny. Złóż świadectwo, że Pan im pomoże, jeśli tylko będą starać się miłować innych ludzi.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 88:118. „Szukajcie nauki przez studiowanie, a także przez wiarę”

Prezydent Marion G. Romney z Pierwszego Prezydium nauczał:

„Wierzę w proces studiowania. Wierzę, że ludzie wiele się uczą dzięki studiowaniu. Zaobserwowałem, że niewiele uczą się na temat rzeczy, które minęły, które są i które nadejdą, jeśli o nich nie studiują. Ponadto wierzę i wiem, że uczenie się poprzez studiowanie jest znacznie lepsze, kiedy jest wzbogacone przez wiarę” (Learning for the Eternities [1977], str. 72).

Nauki i Przymierza 88:121. „Poniechajcie wszystkich lekkich rozmów, wszelkiego śmiechu”

Zgodnie z rozdziałem: Nauki i Przymierza 88 członkowie szkoły proroków mieli zaniechać lekkich rozmów, śmiechu oraz zmysłowych pragnień, ponieważ spotkania, w których mieli uczestniczyć, miały święty charakter, a później miały odbywać się w świątyni. Nie oznacza to, że śmiech jest grzechem. Mówiąc o śmiechu, Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał:

„Możecie dobrze się bawić. Oczywiście, że możecie! Chcemy, abyście się bawili. Chcemy, abyście czerpali radość z życia […]. Chcemy, żebyście byli krzepcy i weseli, żebyście śpiewali i tańczyli, śmiali się i byli szczęśliwi.

Jednak czyniąc to, bądźcie pokorni i pełni modlitwy, a spocznie na was uśmiech niebios” („Rada proroka i jego modlitwa za młodzież”, Liahona, styczeń 2001, str. 11).

Nauki i Przymierza 88:138–141. Obmywanie nóg

Bracia, którzy dzierżyli kapłaństwo, stawali się członkami szkoły proroków poprzez obrzęd obmycia nóg, który wykonywał Prorok, naśladując przykład Jezusa Chrystusa opisany w rozdziale: Ew. Jana 13. Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał na temat tego obrzędu w następujących słowach:

„Obmywanie nóg to obrzęd ewangelii; jest to święty obrzęd, który wykonują święci w zaciszu świątyń. Nie jest on czyniony publicznie, by pokazać go światu. Został ustanowiony przez Jezusa, w Jego dyspensacji, w pokoju na poddaszu podczas Ostatniej Wieczerzy.

‘Pan dokonując tego obrzędu, uczynił dwie rzeczy: 1. Wypełnił starożytne prawo dane Mojżeszowi; 2. Ustanowił święty obrzęd, który powinien być wykonywany przez upoważnione do tego osoby pośród Jego prawych uczniów — począwszy od Jego czasów, aż po dzień dzisiejszy.

W ramach przywrócenia wszelkich rzeczy, obrzęd obmycia nóg został przywrócony w dyspensacji pełni czasów […].

Wiedza związana z tym obrzędem została objawiona w dzisiejszych czasach krok po kroku, a jej pełnia stanowi jeden z objawionych obrzędów w domu Pana’ (Mormon Doctrine, [wyd. 2 (1966), str. 829, 832)” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1966–1973], 1:708, 1:710).