Lekcja 28

Nauki i Przymierza 20:37, 68–84

Wprowadzenie

W tej części 20. rozdziału Pan przekazuje instrukcje dotyczące zarządzania Jego Kościołem, a także wyjaśnia wymagania związane z chrztem i konfirmacją oraz prawidłowy sposób udzielania obrzędów chrztu, konfirmacji i sakramentu.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 20:37, 68–74

Pan objawia wymagania, jakie stawia się ludziom przed i po przyjęciu chrztu

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, jakiej rady udzieliliby ludziom w następującej sytuacji:

Koleżanka, która należy do innego kościoła, uzyskała świadectwo o przywróconej ewangelii. Pyta was: „Co muszę zrobić, abym mogła zostać ochrzczona i stać się członkinią twojego Kościoła?”.

Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania, zapisali odpowiedź na to pytanie. Następnie poproś ich, aby przeczytali werset: Nauki i Przymierza 20:37 i wyszukali wymagania wobec osób, które pragną zostać ochrzczone. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli każdy wymóg. Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć znaczenie tego wersetu, możesz wyjaśnić, że ludzie „ze złamanym sercem i skruszonym duchem” to ludzie pokorni i podatni na wolę Boga. Odczuwają głęboki żal za grzechy i szczerze pragną odpokutować.

Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Zanim ludzie mogą zostać chrzczeni, muszą…

Poproś jednego z uczniów, aby pisał na tablicy. Następnie zadaj klasie następujące pytania:

• Co człowiek musi okazać, zanim zostanie ochrzczony, zgodnie z tym, co jest zapisane w wersecie: Nauki i Przymierza 20:37? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, poproś wyznaczonego ucznia, aby uzupełnił zdanie na tablicy. Może on na przykład napisać: Zanim ludzie mogą zostać ochrzczeni, muszą być pokorni, pragnąć odpokutować, pragnąć wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa i służyć Mu do końca).

• Jak myślicie, dlaczego ludzie muszą spełnić te wymagania przed chrztem?

Zwróć uwagę, że w wersecie: Nauki i Przymierza 20:37 opisane jest także przymierze, które zawarliśmy, kiedy zostaliśmy ochrzczeni. Poproś uczniów, aby zastanowili się, co mogą teraz uczynić, aby żyć zgodnie ze swoim przymierzem chrztu.

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ta sama koleżanka pyta ich, co się dzieje, kiedy ktoś zostaje ochrzczony. Kiedy kilku uczniów odpowie na to pytanie, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 20:72–74. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli wersety, w którym Pan opisuje sposób udzielania chrztu.

• Jak należy udzielać chrztu, zgodnie z wolą Pana zapisaną w wersetach 72–74? (Odpowiedzi uczniów powinny zawierać następującą zasadę: Chrzest musi być dokonany przez zanurzenie i być udzielony przez mężczyznę, który posiada odpowiednie upoważnienie. Zapisz tę zasadę na tablicy pod poprzednią).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 20:68–69 i wyszukali, czego Pan oczekuje od każdego z nas po chrzcie. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te oczekiwania.

• Czego Pan oczekuje od nas po chrzcie?

Uwaga: Uczniowie mogą zapytać, co w wersecie 68. oznacza, że nowo ochrzczeni członkowie muszą być nauczani przez starszych przed konfirmacją. Wyjaśnij, że obecna praktyka, według której misjonarze nauczają zainteresowanych przed chrztem, pozwala im być konfirmowanymi i otrzymać dar Ducha Świętego niedługo po chrzcie.

• Czego dowiadujemy się z wersetu 69. na temat tego, jak powinniśmy wykazać Panu, że jesteśmy godni po chrzcie? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Po chrzcie okazujemy Panu, że jesteśmy godni, poprzez bogobojne postępowanie i mowę. Zapisz tę zasadę na tablicy pod poprzednimi).

• Jak myślicie, co to znaczy: „[wykazać] […] przez bogobojne postępowanie i mowę”? (Możesz wyjaśnić, że dana osoba wykazuje bądź okazuje „bogobojne postępowanie i mowę” poprzez czyny, postawę i sposób wypowiadania się, które są zgodne z wolą Boga).

W zależności od potrzeb swoich uczniów możesz poprosić ich, aby odnieśli się do zawartego w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży rozdziału, w którym podane są konkretne rady, jak młodzież może wykazać się „bogobojnym postępowaniem i mową”.

Dostosowywanie lekcji do potrzeb uczniów

Kiedy będziesz modlić się o przewodnictwo odnośnie do tego, jak pomóc swoim uczniom, Pan może dać ci natchnienie, abyś dostosował lekcję do ich potrzeb. Na przykład: przy okazji dyskusji na temat „bogobojnego postępowania i mowy” zobacz, jak możesz zgodnie z podszeptami Ducha dostosować lekcję do potrzeb uczniów.

• Kiedy widzieliście, jak ludzie „[wykazują] […] bogobojne postępowanie i mowę”? Jak myślicie, w jaki sposób ich czyny i podejście wpływają na osoby w ich otoczeniu?

Aby pomóc uczniom zastosować tę zasadę, poproś ich, aby zastanowili się, jak mogą lepiej okazać „bogobojne postępowanie i mowę” w ciągu najbliższych kilku dni. Jeśli jacyś uczniowie zechcą podzielić się swoimi planami, zachęć ich, aby opowiedzieli o nich reszcie klasy. Sam również możesz to zrobić i podzielić się swoim świadectwem na temat błogosławieństw, które otrzymujemy, kiedy dochowujemy naszego przymierza chrztu.

Nauki i Przymierza 20:75–79

Pan daje instrukcje na temat udzielania sakramentu

Poproś dwóch uczniów, aby stanęli przed klasą. Poproś jednego z nich, aby odegrał rolę kolegi, który po raz pierwszy przychodzi na spotkanie sakramentalne i chce dowiedzieć się, dlaczego członkom podawane są chleb i woda. Poproś drugiego ucznia, aby wyjaśnił koledze obrzęd sakramentu. Kiedy uczeń skończy dzielić się swoimi przemyśleniami, poproś resztę uczniów w klasie o odszukanie w pismach świętych fragmentów potwierdzających te oraz inne przemyślenia, które mogą wykorzystać, by wyjaśnić obrzęd sakramentu, a które mogą uzyskać w trakcie studiowania kilku kolejnych wersetów.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 20:75, a resztę o śledzenie tekstu w swoich pismach świętych. (Możesz zaznaczyć, że w dzisiejszych czasach podczas sakramentu zamiast wina używa się wody. Zob. NiP 27:1–2).

• Jak myślicie, dlaczego mamy często zbierać się, by przyjmować sakrament?

W ramach tej dyskusji poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Melvina J. Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów. (Możesz wyjaśnić, że kiedy Starszy Ballard mówi o „[stawianiu] się przy stole sakramentalnym” ma na myśli przyjmowanie sakramentu).

„Jedną rzeczą, która zapewnia bezpieczeństwo każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie, jest stawianie się przy stole sakramentalnym w każdy dzień sabatu. W ciągu jednego tygodnia nie bylibyśmy w stanie odejść zbyt daleko — nie na tyle daleko, by proces samooceny nie zdołał naprawić popełnionych błędów […]. Droga do stołu sakramentalnego to bezpieczna ścieżka dla świętych w dniach ostatnich” (w: Bryant S. Hinckley, Sermons and Missionary Services of Melvin Joseph Ballard [1949], str. 151).

Napisz na tablicy następujące nagłówki:

Nasze obietnice Obietnice Pana

Poproś połowę uczniów w klasie o przeczytanie fragmentu: Nauki i Przymierza 20:77–79 i wyszukanie obietnic, jakie składamy, kiedy przyjmujemy sakrament. Poproś resztę uczniów o przeczytanie tych samych wersetów i wyszukanie obietnic, które daje Pan. Po upływie czasu wyznaczonego na czytanie poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Poproś jednego z nich, aby zapisywał odpowiedzi na tablicy pod odpowiednimi nagłówkami. Uzupełniając te listy, uczniowie rozpoznają następujące zasady:

Kiedy przyjmujemy sakrament, świadczymy, że pragniemy wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa, że będziemy zawsze o Nim pamiętać i przestrzegać przykazań, które nam dał.

Kiedy jesteśmy wierni obietnicom, które dajemy podczas sakramentu, możemy zawsze mieć ze sobą Jego Ducha.

Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli te prawdy w swoich pismach świętych.

• Jakie podobieństwa dostrzegacie pomiędzy obietnicami składanymi podczas sakramentu i przymierzem chrztu, jeśli porównamy listy na tablicy z wersetem: Nauki i Przymierza 20:37?

Wyjaśnij, że kiedy przyjmujemy sakrament, odnawiamy przymierze, które zawarliśmy podczas chrztu i konfirmacji.

• W jaki sposób możemy okazać, że pragniemy wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa? (Przykładowe odpowiedzi to: opowiadanie się za prawością, informowanie, że należymy do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, dzielenie się naszą wiarą w Niego i uczestniczenie w Jego pracy).

• Co możemy robić, aby zawsze pamiętać o Zbawicielu?

• W jaki sposób przyjmowanie sakramentu pomaga nam „wykazywać […] bogobojne postępowanie i mowę”?

Aby pomóc uczniom zrozumieć wagę posiadania z sobą Jego Ducha, poproś jednego z nich, aby przeczytał poniższy fragment z książki Oddani wierze. Poproś uczniów, aby przysłuchali się błogosławieństwom, jakie wynikają z odnawiania naszego przymierza chrztu.

„Kiedy dotrzymujesz przymierza chrztu, otrzymujesz wspaniałe błogosławieństwa. Gdy je odnawiasz, Pan odnawia obiecane odpuszczenie grzechów. Będąc oczyszczonym z grzechu, możesz ‘zawsze […] mieć z sobą Jego Ducha’ (NiP 20:77). Stałe towarzystwo Ducha jest jednym z najwspanialszych darów, jakie możesz otrzymać w życiu śmiertelnym. Duch będzie cię prowadził ścieżkami prawości i pokoju, doprowadzając cię do życia wiecznego z twoim Ojcem w Niebie i Jezusem Chrystusem”. (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 145).

Poproś uczniów, aby zastanowili się (lub napisali), jak przygotują się do przyjęcia sakramentu w tym tygodniu. Możesz podzielić się swoim świadectwem o znaczeniu odnawiania przymierza chrztu w każdą niedzielę.

Nauki i Przymierza 20:80–84

Pan poucza przywódców Kościoła, aby prowadzili dokładne rejestry członkowskie

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 20:81–84, informując uczniów, że posiadacze kapłaństwa w pierwszych dniach Kościoła zostali poinstruowani, aby zapisywali nazwiska osób, które do niego przystąpiły. Nazwiska te przechowywano w rejestrze. Nazwiska osób, które odstąpiły od Kościoła, były usuwane. Ponadto członkowie Kościoła, którzy przeprowadzali się z miejsca na miejsce, musieli wziąć ze sobą list zaświadczający o swym członkostwie, który przedstawiali nowym przywódcom kapłańskim. W naszych czasach przywódcy Kościoła nadal prowadzą dokładne rejestry członkowskie, ale metody, których używają, są bardziej wydajne.

Na zakończenie możesz złożyć swoje świadectwo o doktrynach i zasadach, które omawialiście podczas lekcji.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 20:37, 68–74. Radość z chrztu najbliższych

6 kwietnia 1830 roku w trakcie spotkania, podczas którego zorganizowano Kościół Jezusa Chrystusa, Józef Smith i Oliver Cowdery konfirmowali wcześniej ochrzczone osoby i nadali im dar Ducha Świętego (zob. History of the Church, 1:61).

Rodzice Józefa Smitha zostali tego dnia ochrzczeni i konfirmowani. Dla Proroka była to radosna chwila; wykrzyknął wtedy: „Chwała niech będzie Bogu, gdyż dożyłem dnia, w którym mój własny ojciec przyjął chrzest w prawdziwym Kościele Jezusa Chrystusa!” (w: Lucy Mack Smith, History of Joseph Smith by His Mother, wyd. Preston Nibley [1958], str. 168; zob. także History of the Church, 1:79).

Nauki i Przymierza 20:77. „Zawsze o Nim pamiętać”

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że modlitwa i studiowanie pism świętych pomagają nam dotrzymywać naszego przymierza chrztu, abyśmy zawsze pamiętali o Panu.

„Zastanówcie się, jakie są przyczyny tego, że modlimy się i studiujemy pisma święte […]. Te uświęcone zwyczaje są przede wszystkim sposobami, dzięki którym zawsze pamiętamy o Ojcu Niebieskim i Jego Umiłowanym Synu i są one nieodzowne dla stałego towarzystwa Ducha Świętego” („Przyjąć Ducha Świętego”, Ensign lub Liahona listopad 2010, str. 96).

Nauki i Przymierza 20:77, 79. „Aby zawsze mogli mieć z sobą Jego Ducha”

Następująca wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta z Pierwszego Prezydium pomaga nam zrozumieć wagę towarzystwa Ducha Świętego:

„Chrzest przez zanurzenie w wodzie jest ‘wstępnym obrzędem ewangelii i aby był pełny musi mieć po nim miejsce chrzest z Ducha’. [Bible Dictionary, „Baptism”, str. 618] […].

Jeśli ci, którzy posiadają ten duchowy dar, są tego godni, mogą cieszyć się głębszym zrozumieniem, oświeceniem i przewodnictwem we wszystkich sferach życia, zarówno duchowych, jak i doczesnych. Duch Święty składa nam świadectwo o prawdzie i wpaja w nasze dusze realność Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, w tak pewny sposób, że żadna ziemska siła ani upoważnienie nie może odseparować nas od tej wiedzy [zob. 2 Nefi 31:18]. Zaprawdę brak daru Ducha Świętego przypomina trochę ciało bez układu odpornościowego […].

Osoby, które posiadają dar Ducha Świętego po chrzcie i konfirmacji, mogą otrzymać więcej światła i głębsze świadectwo. Dzieje się tak, ponieważ dar Ducha Świętego jest ‘stałym świadkiem i wyższym obdarowaniem niż zwykłe przejawy Ducha Świętego’. [W: James R. Clark, wyb., Messages of the First Presidency of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, 6 tomów (1965–1975), 5:4]. Jest to wyższe obdarowanie, ponieważ dar Ducha Świętego może działać jako ‘środek czyszczący, który oczyszcza człowieka i uświęca go od wszelkiego grzechu’. [Bible Dictionary, „Holy Ghost”, str. 704]” („Born Again”, Ensign, maj 2001, str. 55, 58).