Lekcja 113
Nauki i Przymierza 107:39–100
Wprowadzenie
Dzisiejsza lekcja jest ostatnią z trzech, które omawiają objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 107. Objawienie to zostało zapisane w 1835 roku, ale zapisy historyczne potwierdzają, że większość wersetów od 60 do 100 zawiera objawienie dane poprzez Józefa Smitha 11 listopada 1831 roku (wprowadzenie do rozdziału: NiP 107). Wersety, które będziemy omawiać na dzisiejszej lekcji zawierają słowa Pana na temat starożytnej praktyki przekazywania Kapłaństwa Melchizedeka z ojca na syna. Dają nam także wskazówki dotyczące obowiązków różnych przywódców kapłaństwa.
Propozycje dotyczące nauczania
Nauki i Przymierza 107:39–57
Pan objawia, że Kapłaństwo Melchizedeka było w dawnych czasach przekazywane z ojca na syna
Przed lekcją napisz na tablicy następujące pytanie: Z jaką sytuacją borykasz się obecnie lub będziesz się wkrótce borykać, w której pomogłoby ci przewodnictwo lub pocieszenie od twojego Ojca Niebieskiego?
Na początku lekcji zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym pytaniem. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy. Kiedy uczniowie będą rozpoczynać dzisiejszą dyskusję na temat fragmentu: Nauki i Przymierza 107:39–100, zachęć ich, aby wyszukali w tych wersetach zasady, które mogą pomóc im otrzymać przewodnictwo i pocieszenie od ich Ojca Niebieskiego.
Przypomnij im, że na poprzedniej lekcji uczyli się o Pierwszym Prezydium, Kworum Dwunastu Apostołów i o Siedemdziesiątych. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 107:39, a pozostałych, by wyszukali jeden z obowiązków Dwunastu. Wyjaśnij, że wyrażenie nauczyciele ewangelijni odnosi się do osób, które pełnią urząd patriarchy w Kapłaństwie Melchizedeka (zob. Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych w ang. wydaniu pism świętych], „Evangelist”, strona internetowa: scriptures.lds.org; Bible Dictionary [Słownik biblijny w ang. wydaniu pism świętych], „Evangelist”).
-
W jaki sposób, według wersetu 39., patriarchowie są wyznaczani do swego powołania? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, pomóż im zrozumieć następującą prawdę: Patriarchowie powoływani są przez objawienie i ustanawiani pod kierownictwem Dwunastu Apostołów).
Poproś uczniów, aby wyjaśnili obowiązki osób, które pełnią urząd patriarchy. (Patriarchowie udzielają godnym członkom Kościoła szczególnych błogosławieństw kapłańskich, zwanych błogosławieństwami patriarchalnymi). Zapytaj również, czy któryś z uczniów mógłby przypomnieć klasie, co to jest błogosławieństwo patriarchalne. (Błogosławieństwo patriarchalne zawiera rady Pana dla danej osoby i podaje jej linię pochodzenia z domu Izraela. Zob. Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 10–11).
Możesz poprosić uczniów, którzy otrzymali błogosławieństwa patriarchalne, aby podzielili się swoimi świadectwami na temat służby pełnionej przez patriarchów w palikach. (Przestrzeż uczniów, że błogosławieństwa patriarchalne są święte i osobiste i że na ogół nie powinniśmy o nich opowiadać ludziom spoza naszej najbliższej rodziny). Złóż świadectwo na temat błogosławieństw wynikających z posiadania błogosławieństwa patriarchalnego i studiowania zawartych w nim rad.
Wyjaśnij, że słowo patriarcha odnosi się również do ojca rodziny. Prezydent Ezra Taft nauczał:
„Porządek kapłaństwa, o którym mowa w pismach świętych, nazywany jest czasami porządkiem patriarchalnym, ponieważ kapłaństwo przechodziło z ojca na syna” („What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple”, Ensign, sierpień 1985, str. 9).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 107:40, a pozostałych, by wyszukali, w jaki sposób Kapłaństwo Melchizedeka było przekazywane w dawnych czasach. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli.
Zwróć ich uwagę na to, że we fragmencie: Nauki i Przymierza 107:41–57 czytamy o tym, co Adam uczynił, jako sprawiedliwy patriarcha. Poproś uczniów, aby po cichu przejrzeli wersety 41–50 i wyszukali wzorzec — dwie czynności, które Adam wielokrotnie powtarzał, przewodnicząc swojej rodzinie.
-
Jakie dwie czynności Adam powtarzał, przewodnicząc swojej rodzinie? (Ustanawiał godnych potomków płci męskiej do urzędów w kapłaństwie i błogosławił ich).
Poproś, aby jeden z uczniów przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 107:53, a resztę poproś, aby wyszukała, kogo jeszcze Adam błogosławił poza swymi godnymi potomkami płci męskiej. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. (Upewnij się, że rozumieją, iż Adam błogosławił całe swoje prawe potomstwo, w tym również córki).
-
W jaki sposób przykład Adama może być wzorem dla ojców? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następującą prawdę: Ojcowie, którzy posiadają Kapłaństwo Melchizedeka, mają upoważnienie do błogosławienia swoich dzieci).
-
Kiedy ojciec może dawać błogosławieństwo swoim synom i córkom poza ustanawianiem synów w kapłaństwie? (Przykładowe odpowiedzi: ojcowie mogą udzielać błogosławieństw kapłańskich w czasie choroby oraz kiedy zachodzi potrzeba udzielenia wskazówek lub pocieszenia).
Wyjaśnij, że poza błogosławieniem własnych dzieci posiadacze Kapłaństwa Melchizedeka mogą udzielać błogosławieństw innym członkom rodziny oraz osobom, które o nie poproszą. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Domy, w których nie ma kapłaństwa, mają być objęte opieką i służbą kworów kapłańskich. Dzięki temu w żadnym domostwie w Kościele nie zabraknie żadnych błogosławieństw” („Moc kapłaństwa”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 9).
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuacje, w których pomogło im otrzymanie błogosławieństwa kapłańskiego od ojca lub innego posiadacza Kapłaństwa Melchizedeka. Jeśli nie mieli okazji otrzymać kapłańskiego błogosławieństwa, poproś ich, aby zastanowili się, jakie korzyści mogłoby im przynieść otrzymanie takiego błogosławieństwa. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami.
Zwróć uwagę na pytanie, które napisałeś na tablicy przed lekcją. Podziel się swoim świadectwem o tym, że uczniowie mogą dążyć do uzyskania przewodnictwa i pocieszenia od Ojca Niebieskiego poprzez uzyskanie błogosławieństw patriarchalnych lub za pośrednictwem błogosławieństw, których mogą udzielić im ich ojcowie lub inni posiadacze Kapłaństwa Melchizedeka.
Nauki i Przymierza 107:58–100
Pan objawia obowiązki prezydentów kworów kapłańskich
W ramach krótkiego przypomnienia przeczytaj znajdujące się na tablicy nagłówki: Kapłaństwo Melchizedeka i Kapłaństwo Aarona. Poproś uczniów, aby wypisali nazwy urzędów kapłańskich pod odpowiednimi nagłówkami. Niech pierwszy uczeń napisze jedną nazwę urzędu, a następnie poda kredę lub marker następnemu i tak dalej, aż wypisane zostaną wszystkie urzędy kapłaństwa. Zachęć uczniów, aby pomagali sobie w razie potrzeby. (Urzędy Kapłaństwa Melchizedeka to: starszy, wyższy kapłan, patriarcha, Siedemdziesiąty i Apostoł. Urzędy Kapłaństwa Aarona to: diakon, nauczyciel, kapłan i biskup).
-
Co to jest kworum kapłaństwa? (Zorganizowana grupa braci, którzy posiadają ten sam urząd w kapłaństwie).
Poproś jednego z uczniów, aby podszedł do tablicy i zakreślił nazwy urzędów kapłańskich, których posiadacze spotykają się w kworach. Jeśli zajdzie taka potrzeba, zachęć resztę klasy do pomocy. (W kworach spotykają się posiadacze następujących urzędów: Apostołowie, Siedemdziesiąci, wyżsi kapłani, starsi, kapłani, nauczyciele i diakoni. Możesz wyjaśnić, że przy każdym paliku operuje jedno kworum wyższych kapłanów, którego prezydentem jest prezydent palika. Wyżsi kapłani w każdym okręgu spotykają się w grupie wyższych kapłanów).
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 107:60–63, 85–89, 93–94. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, co mają ze sobą wspólnego kwora wymienione w tych wersetach.
-
Co, zgodnie z tymi wersetami, mają ze sobą wspólnego te kwora kapłaństwa? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą prawdę: W każdym kworum kapłańskim wyznaczony jest prezydent, który przewodniczy mu i kieruje jego pracą).
-
Czym, według wersetów 87–88, różni się kworum kapłanów od kworów diakonów i nauczycieli? (Biskup okręgu przewodniczy kworum kapłanów. Przewodniczy on również wszystkim posiadaczom Kapłaństwa Aarona w okręgu. Prezydent gminy obejmuje w gminie rolę prezydenta kworum kapłanów).
-
Jak myślicie, dlaczego ważne jest, aby każde kworum miało prezydenta? W jaki sposób prezydent kworum może pomagać jego członkom?
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 107:68–84, wyjaśniając, że wersety te zawierają instrukcje dotyczące urzędu biskupa i rad, jakie spotykają się w Kościele.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 107:65–66, a reszta klasy niech odszuka, który przywódca kapłański przewodniczy wszystkim posiadaczom kapłaństwa. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli. Upewnij się, że rozumieją, iż te wersety mówią o Prezydencie Kościoła.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 107:67, 91–92, a reszta klasy niech wyszuka słowa i zwroty, które określają upoważnienie i obowiązki Prezydenta Kościoła.
-
W jaki sposób moglibyście w oparciu o te wersety podsumować upoważnienie i obowiązki Prezydenta Kościoła? (Mimo że uczniowie mogą to różnie ująć, powinni rozpoznać następującą prawdę: Prezydent Kościoła posiada upoważnienie do udzielania wszystkich obrzędów i błogosławieństw oraz do przewodniczenia całemu Kościołowi. Możesz poprosić jednego z uczniów, aby napisał tę prawdę na tablicy).
Pokaż fotografię obecnego Prezydenta Kościoła.
-
Jakie błogosławieństwa otrzymujecie dzięki upoważnieniu kapłańskiemu, które posiada Prezydent Kościoła?
Zwróć uwagę uczniów na to, iż niekiedy członkowie Kościoła mogą odczuwać, że ich powołania lub obowiązki w Kościele nie mają wielkiego znaczenia. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Gordona B. Hinckleya. Wyjaśnij, że Prezydent Hinckley wypowiedział te słowa do wszystkich członków Kościoła.
„Wasza odpowiedzialność za wypełnianie przypisanych wam obowiązków jest równie poważna jak moja odpowiedzialność za wypełnianie tego, co do mnie należy. Żadne powołanie w tym Kościele nie jest małe ani mało znaczące. Pełniąc nasze obowiązki, wszyscy wpływamy na życie naszych bliźnich” („This Is the Work of the Master”, Ensign, maj 1995, str. 71).
-
Jak myślicie, jakie jest znaczenie tego, że „żadne powołanie w tym Kościele nie jest małe ani mało znaczące”?
-
Czego dowiadujemy się na temat naszych obowiązków w Kościele z wypowiedzi Prezydenta Hinckleya?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 107:99–100 i zastanowili się, jaki mają one związek z wypowiedzią Prezydenta Hinckleya.
-
Co, według wersetów 99–100, musimy robić, aby być godnymi przed Panem? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Aby być godnymi przed Panem, musimy poznać swoje obowiązki i z całą pilnością działać, aby je wypełnić. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli tę prawdę w swoich pismach świętych).
Pomimo że wersety te były pierwotnie skierowane do posiadaczy kapłaństwa, zasada, której uczą, odnosi się do wszystkich członków Kościoła.
Podziel uczniów na pary. Poproś ich o omówienie odpowiedzi na następujące pytania: Przeczytaj po jednym pytaniu na raz lub napisz je na tablicy.
-
Jakie błogosławieństwa otrzymaliście dzięki służbie członka Kościoła, który pilnie wypełniał swoje obowiązki?
-
Co robicie, aby poznać swoje obowiązki i z całą pilnością działać, aby je wypełnić?
Daj uczniom możliwość złożenia świadectwa o znaczeniu wypełniania naszych obowiązków w Kościele i w rodzinie. Zachęć ich, aby postawili sobie za cel, że będą pilnie wypełniać swoje obowiązki.
Komentarz i tło historyczne
Nauki i Przymierza 107:40–57. Adam ustanawiał do kapłaństwa swoich synów i wnuki i błogosławił swoje potomstwo
Prezydent Ezra Taft Benson pisał o znaczeniu proszenia ojców o błogosławieństwa kapłańskie:
„Niedawno przyszedł do mojego biura młody mężczyzna i poprosił o błogosławieństwo. Miał problemy — nie miały one natury moralnej, ale […] czuł się zagubiony — był zaniepokojony i zmartwiony. Po kilku minutach rozmowy zapytałem go: ‘Czy poprosiłeś swego ojca o błogosławieństwo?’ Odpowiedział: ‘Oj, nie wiem, czy Tata by mi je dał. Nie jest bardzo aktywny’. ‘Ale jest twoim ojcem’ — odrzekłem. ‘Tak’. ‘Czy posiada kapłaństwo?’ ‘Tak. Jest nieaktywnym starszym’. ‘Czy go kochasz?’ — zapytałem. ‘Tak, kocham go. Jest dobrym człowiekiem. Jest dobry dla rodziny i dla dzieci’. ‘Czy modlicie się razem jako rodzina?’ — zapytałem. ‘Od dawna już tego nie robimy’ — odpowiedział. ‘No dobrze. Czy mogę cię poprosić, abyś wrócił do domu i poczekał na okazję, w której będziesz mógł poprosić swojego ojca, aby dał ci błogosławieństwo? Jeśli się nie zgodzi, wróć do mnie i wtedy chętnie ci pomogę’.
Odszedł więc i powrócił do mnie po trzech dniach. ‘Bracie Benson, to było najwspanialsze doświadczenie w naszym domu’ — powiedział. ‘Mama była przy tym obecna wraz z dziećmi, moimi młodszymi braćmi i siostrami, i nie była w stanie powstrzymać się od łez. Później wyraziła swoją wdzięczność. Ojciec dał mi piękne błogosławieństwo. Wiedziałem, że popłynęło z jego serca’ — dodał.
Wielu ojców cieszyłoby się z możliwości udzielenia błogosławieństwa swoim własnym dzieciom, gdyby tylko ktoś ich do tego trochę zachęcił. Należy to do ich obowiązków, jest to ich odpowiedzialność i oczywiście przywilej jako patriarchów w rodzinie” (God, Family, Country: Our Three Great Loyalties [1974], str. 184).
Nauki i Przymierza 107:99. „Niech każdy […] pozna swe obowiązki”
Prezydent Thomas S. Monson nauczał:
„Kocham i cenię szlachetne słowo obowiązek i wszystko, do czego się odnosi […].
Wezwanie do pełnienia swych obowiązków usłyszeli: Adam, Noe, Abraham, Mojżesz, Samuel i Dawid. Usłyszał je również Prorok Józef Smith i każdy z jego następców. Wezwanie otrzymał Nefi, będący wówczas chłopcem, kiedy Pan poprzez jego ojca, Lehiego, nakazał jemu i jego braciom powrócić do Jerozolimy, aby zdobyć mosiężne płyty od Labana. Bracia Nefiego szemrali, mówiąc, że zostali poproszeni o wykonanie zbyt trudnego zadania. Jaka była odpowiedź Nefiego? Powiedział: ‘Pójdę i uczynię, co Pan nakazał, bo wiem, że gdy Pan daje ludziom przykazanie, umożliwia im wykonanie tego, co nakazuje’ [1 Nefi 3:7].
Jaka będzie nasza odpowiedź, gdy wy lub ja usłyszymy takie wezwanie? Czy będziemy szemrać, jak czynili to Laman i Lemuel, mówiąc: ‘[Wymaga się od nas] trudnej rzeczy’? [1 Nefi 3:5]. Czy odpowiemy tak, jak Nefi, osobiście oświadczając: ‘Pójdę i uczynię’? Czy będziemy chętni, by służyć i być posłusznymi? […].
Znajdziemy prawdziwą radość, gdy będziemy wykonywać nasze obowiązki i korzystać z posiadanego przez nas kapłaństwa. Będziemy odczuwać satysfakcję z ukończonych przez nas zadań” („Chętni i godni, by służyć”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 66–67).