Lekcja 149

Nauki i Przymierza 136:19–42

Wprowadzenie

Brigham Young otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136 w Kwaterze Zimowej w stanie Nebraska w styczniu 1847 roku. Podczas dzisiejszej lekcji będziecie omawiać wersety: Nauki i Przymierza 136:19–42, które zawierają Pańskie rady dla świętych, mówiące o tym, jak mają współpracować i w jaki sposób mogą uzyskać Jego ochronę podczas podróży na zachód.

Propozycje dotyczące nauczania

Dostosowywanie lekcji do potrzeb uczniów

W miarę prowadzenia kursu seminarium z uczniami, staraj się poznawać ich mocne strony, problemy i potrzeby. Duch Święty pomoże ci dostosować każdą lekcję do ich potrzeb. Nauczając tej lekcji, z zadanego bloku pism świętych wybierz te rady Pana, które twoim zdaniem będą najbardziej pomocne dla twoich uczniów.

Nauki i Przymierza 136:19–29

Pan radzi świętym, jak mają się zachowywać podczas podróży

Rozpocznij lekcję od zadania następujących pytań:

• Gdzie mieliście okazję współdziałać w grupie z innymi ludźmi? (Przykładowe odpowiedzi to: w rodzinie, w kworach kapłańskich, na zajęciach Młodych Kobiet, w drużynach sportowych, w klasie w szkole oraz w grupie współpracowników).

• Jakie są pozytywne aspekty pracy w grupie?

Wyjaśnij, że kiedy na początku 1846 roku święci zostali wypędzeni z Nauvoo i wyruszyli w podróż na zachód, wielu z nich nie było przygotowanych do takiej wyprawy. Na początku grupa była rozciągnięta na wiele kilometrów, co sprawiało, że ludzie nie mogli się nawzajem wspierać. W objawieniu, które Brigham Young otrzymał rok później w Kwaterze Zimowej, Pan pouczył świętych, aby zorganizowali się w taki sposób, by mogli pomagać sobie nawzajem w dalszej drodze.

Poproś uczniów, by po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 136:2, 8–10 i opowiedzieli, w jaki sposób Pan nakazał świętym pomagać sobie nawzajem.

Zwróć uwagę uczniów na to, że choć praca w grupach umożliwia nam wzajemną pomoc, może również stanowić wyzwanie.

• Na podstawie własnych doświadczeń powiedzcie, jakie trudności są związane z pracą w grupie.

Podziel uczniów na pary. Poproś ich, by razem przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 136:19–27. Niech odnajdą wskazówki, jakimi mieli się kierować święci podczas wspólnej podróży i pracy. Jeśli czas na to pozwoli, zadaj uczniom następujące pytania:

• Która z przeczytanych przez was wskazówek miała pomóc świętym wspólnie podróżować i pracować? Dlaczego uważacie tę radę za konieczną?

• W jaki sposób możecie stosować tę radę, gdy będziecie współdziałać i współpracować z innymi ludźmi?

• Jakie konsekwencje przynosi nieprzestrzeganie tej rady?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 136:23–24. Pozostałych poproś, by śledzili tekst w swoich pismach. Jeśli zajdzie taka potrzeba, wyjaśnij, dlaczego Pan nakazał świętym, by „[porzucili] pijaństwo” już po tym, jak otrzymali oni Słowo Mądrości. Przypomnij, że święci stopniowo doskonalili się w zachowywaniu Słowa Mądrości. Kiedy dane zostało objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136, święci w dniach ostatnich nie mieli jeszcze zakazu spożywania wszelkich napojów alkoholowych, jaki obowiązuje w naszych czasach.

• Do czego, zgodnie z wersetem 24., powinny dążyć nasze słowa? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Nasze słowa powinny wzmacniać innych. Możesz wytłumaczyć, że w tym kontekście wzmacniać oznacza podbudowywać duchowo lub emocjonalnie).

• Dlaczego, waszym zdaniem, ważne było, aby święci wzmacniali się w podróży dobrym słowem?

• Kiedy słyszeliście, jak ktoś podbudowywał drugą osobę za pomocą słów?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co mogą mówić, aby ich słowa wzmacniały ludzi, którzy ich otaczają.

Poproś dwóch uczniów, aby każdy z nich przeczytał jedną z następujących historii opisujących doświadczenia świętych podczas tej podróży. Poproś klasę, by zastanowiła się nad cechami charakteru tych wiernych świętych.

Mary Ann Weston Maughan napisała:

„Zostaliśmy zwołani, aby pochować dwie osoby z naszej kompanii, które zmarły tego ranka z powodu cholery, mężczyznę o nazwisku Brown oraz dziecko. W obozie jest więcej chorych osób. Cały dzień mamy w zasięgu wzroku rzekę Platte. Przebyliśmy niemal 25 kilometrów i rozbiliśmy obóz przy potoku Salt Creek. Niedługo później kolejne osoby z naszej kompanii przyjechały z martwym dzieckiem. Pochowano je o zmierzchu nad brzegiem potoku. Jest więcej chorych. Jest nam niezmiernie smutno, gdy musimy grzebać po drodze naszych zmarłych przyjaciół. Jest bardzo gorąco” (pamiętnik Mary Ann Weston Maughan, 3 tomy, 21 czerwca 1850, 2:1, Family History Library, Salt Lake City; pisownia, ortografia i interpunkcja zostały uwspółcześnione).

Clarissa Young Spencer (córka Brighama Younga) napisała:

„Jedną z najwspanialszych zdolności Ojca jako przywódcy była umiejętność dbania tak o doczesne i towarzyskie potrzeby swego ludu, jak i przewodzenia mu w sprawach duchowych. Podczas wielkiej przeprawy przez równiny, kiedy wszyscy, poza najsłabszymi, większość dnia spędzali, maszerując, wieczorem święci gromadzili się na zabawie przy ognisku, jeśli tylko pozwalała na to pogoda. Śpiewano wówczas piosenki, grano na skrzypcach, a mężczyźni i kobiety zapominali o zmęczeniu po przejściu dwudziestu kilku kilometrów po pustynnych bezdrożach, gdy wspólnie tańczyli kadryla. To był jego sposób na podnoszenie ‘morale’, zanim jeszcze ukuto ten termin” (z Mabel Harmer, One Who Was Valiant [1940], str. 162).

• Jak opisalibyście charakter tych wiernych pionierów na podstawie tych historii?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 136:28–29.

Zapytaj uczniów, jakie rady zawierają te wersety. Kiedy uczniowie opowiedzą, czego się dowiedzieli, napisz na tablicy następującą prawdę: Kiedy jesteśmy szczęśliwi, powinniśmy chwalić Ojca w Niebie i dziękować Mu. Gdy przepełnia nas smutek, powinniśmy modlić się, aby nasze dusze mogły się weselić.

• Jak myślicie, w jaki sposób zasady te pomogły świętym w ich wędrówce?

• W jaki sposób zasady te mogą nam pomóc w dzisiejszych czasach?

Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, w której Ojciec w Niebie odpowiedział na ich modlitwy i pomógł im być szczęśliwymi. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi doświadczeniami.

Zachęć uczniów, aby pamiętali, by chwalić Pana i dziękować Mu, kiedy są szczęśliwi oraz by modlili się o pomoc, gdy jest im smutno.

Nauki i Przymierza 136:30–42

Pan dodaje świętym otuchy i nakazuje im, aby pilnie przestrzegali wszystkich Jego przykazań

Przypomnij uczniom, że święci doświadczyli wielu ciężkich prób i byli świadomi, że ich dalsza podróż również będzie wielkim wyzwaniem.

• Jak sądzisz, co pomogło świętym pozostać wiernymi nawet w tak trudnej sytuacji?

Podziel uczniów na dwie grupy. Poproś pierwszą z nich, aby przeczytała fragment: Nauki i Przymierza 136:30–33. Druga zaś niech przeczyta fragment: Nauki i Przymierza 136:34–40. Niech obie grupy odszukają zasady, które mogły dodać świętym otuchy.

Po upływie wyznaczonego czasu poproś przedstawicieli każdej z grup, by opowiedzieli, co znaleźli. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Mogą się wśród nich znaleźć następujące zasady i doktryny:

Nie powinniśmy obawiać się naszych wrogów, ponieważ ich los jest w rękach Boga.

Nasze próby pomagają nam przygotować się na przyjęcie chwały, jaką przygotował dla nas Bóg.

Jeśli się ukorzymy i będziemy wzywać Boga, oświeci nas Duch Święty.

Jeśli będziemy wiernie zachowywać wszystkie słowa, jakie dał nam Pan, pewnego dnia ujrzymy Jego chwałę.

Pan przekazuje nam Swoje słowo za pośrednictwem proroków.

Pan może wybawić nas od wrogów.

• W jaki sposób, waszym zdaniem, zasady te pomogły świętym dochować wierności?

• W jaki sposób zasady te mogą pomóc nam pozostać wiernymi, gdy sami przeżywamy trudne chwile?

Poproś uczniów, aby szybko przejrzeli zasady zapisane na tablicy. Niech zastanowią się, jakie ogólne przesłanie święci mogli wynieść z tych słów Pana. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli. Uczniowie mogą odnaleźć wiele różnych przesłań, ale pomóż im zrozumieć, że Pan dodawał świętym otuchy i zapewniał ich, że wszystko się ułoży.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 136:41–42. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają kolejne słowa otuchy i rady Pana.

• W jaki sposób przesłanie Pana zapisane w wersecie 41. mogło dodać świętym otuchy?

• Czego możemy się nauczyć z przykazania Pana zapisanego w wersecie 42.? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli będziemy pilni w zachowywaniu przykazań Pana, wówczas nie spadną na nas kary, nasza wiara będzie silna, a nasi wrogowie nad nami nie zatryumfują).

• W jaki sposób zasada ta pomogła świętym w ich wędrówce? W jaki sposób może być pomocna dla nas?

Wyjaśnij, że święci posłuchali nakazów Pana. 5 kwietnia 1847 roku pierwsza grupa pionierów opuściła Kwaterę Zimową. Przemierzyli prawie 2000 km i pod koniec lipca 1847 roku przybyli do Doliny Jeziora Słonego. 24 lipca 1847 roku Brigham Young wszedł do doliny i otrzymał potwierdzenie, że to miejsce będzie nowym domem dla świętych. Jechał wówczas na wozie Wilforda Woodruffa, ponieważ był chory i miał gorączkę.

Poproś jednego z uczniów, aby odczytał, w jaki sposób Prezydent Wilford Woodruff opisał to, jak Prezydent Young ujrzał dolinę Salt Lake:

„Kiedy podjechaliśmy na tyle blisko, by […] w pełni ujrzeć całą dolinę, obróciłem mój wóz bokiem i odsłoniłem widok w kierunku zachodu, a Prezydent Young powstał z łóżka i zaczął z uwagą przyglądać się tej krainie. Patrząc na rozpościerający się przed nami widok, pogrążył się w wizji, która trwała kilkanaście minut. Widział już wcześniej tę dolinę w wizji i ujrzał wówczas przyszłą chwałę Syjonu i Izraela […]. Gdy wizja ustała, powiedział: ‘Już wystarczy. To właściwe miejsce. Jedź dalej’” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 146).

• Dlaczego ważne było, aby Brigham Young i święci otrzymali potwierdzenie, że Dolina Jeziora Słonego jest właściwym miejscem, aby się w niej osiedlić?

Na zakończenie zachęć uczniów, by usilnie starali się zachowywać wszystkie przykazania i szukali Pańskiego potwierdzenia swoich życiowych decyzji.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 136:24. „Porzućcie pijaństwo”

Część pionierów używała substancji, które są zabronione w Słowie Mądrości, takich jak alkohol i tytoń. Na początku Pan nie dał świętym Słowa Mądrości jako przykazania (zob. NiP 89:2). Prezydent Joseph F. Smith wyjaśnił:

„Gdyby [Słowo Mądrości] zostało dane jako przykazanie, obowiązywałoby każdego człowieka uzależnionego od tych niebezpiecznych rzeczy pod groźbą potępienia; dlatego Pan był miłosierny i dał im szansę na przezwyciężenie nałogu, zanim nadał im je jako prawo” (w: Conference Report, październik 1913, str. 14).

Pamiętając o tym, powinniśmy wystrzegać się osądzania tych spośród ówczesnych przywódców i członków Kościoła, którzy używali substancji zabronionych w Słowie Mądrości. Na początku istnienia Kościoła przywódcy zachęcali świętych, aby pełniej przestrzegali Słowa Mądrości. Podczas konferencji generalnej we wrześniu 1851 roku Brigham Young wezwał członków, aby oficjalnie zawarli przymierze, że będą się wystrzegać herbaty, kawy, tytoniu, whiskey oraz „wszystkich rzeczy wymienionych w Słowie Mądrości” (zob. „Minutes of the General Conference”, Millennial Star, 1 lutego 1852, str. 35). W 1919 roku Pierwsze Prezydium, pod przewodnictwem Prezydenta Hebera J. Granta, uczyniło przestrzeganie Słowa Mądrości wymogiem do otrzymania rekomendacji świątynnej (zob. James R. Clark, wyb., Messages of the First Presidency of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, 6 tomów, [1965–1975], 5:163). Słowo Mądrości to ważne przykazanie w obecnych czasach, a jego zachowywanie jest niezbędne do przyjęcia chrztu, uczęszczania do świątyni, służby na misji oraz innych form godnej służby w Kościele.

Nauki i Przymierza 136:33. „Duch mój posłany jest […], aby oświecił kornych i skruszonych”

Kiedy Prezydent Brigham Young przebywał w Kwaterze Zimowej, we śnie ukazał mu się Józef Smith i powiedział:

„Powiedz ludziom, aby byli pokorni i wierni, niech starają się, by Duch Pana był z nimi, a poprowadzi ich ku prawości. Bądź ostrożny i nie odwracaj się od spokojnego, cichego głosu; On ci powie, co robić i gdzie pójść; przyniesie owoce królestwa. Powiedz braciom, aby ich serca były otwarte na świadectwo tak, by byli gotowi na przyjęcie Ducha Świętego, kiedy ten przyjdzie do ich serc. Umieją oni odróżnić Ducha Pana od wszelkich innych duchów; natchnie on ich dusze spokojem i radością; wymaże z ich serc zapalczywość, nienawiść, skłonność do sporów i wszelkie zło; jedynym ich pragnieniem będzie czynienie dobra, krzewienie prawości i budowanie królestwa Bożego. Powiedz braciom, że jeśli będą podążać za Duchem Pana, uczynią właściwie. Dopilnuj, byś powiedział ludziom, aby zachowywali Ducha Pana, a jeśli będą to czynić, przekonają się, że staną się takimi, jakimi stworzył ich nasz Ojciec w Niebie, zanim jeszcze przyszli na ten świat […].

Powiedz ludziom, aby czynili wszystko, by zachować Ducha Pana i postępować wedle jego wskazówek, a poprowadzi ich On tak, jak należy” (w: Manuscript History of Brigham Young, 1846–1847, wyb. Elden J. Watson [1971], str. 529–530).

Innym razem, zanim święci opuścili Nauvoo, Prorok Józef Smith ukazał się Prezydentowi Youngowi w wizji i wskazał mu, gdzie założyć osadę w Dolinie Jeziora Słonego. Prezydent George A. Smith z Kworum Dwunastu Apostołów wspominał:

„[Ujrzał on] w wizji Józefa Smitha, który pokazał mu górę, którą teraz nazywamy Ensign Peak, tuż na północ od Salt Lake City, a na jej szczycie stanął sztandar i Józef powiedział: ‘Budujcie poniżej miejsca, które wskazuje flaga, a będzie się wam powodziło i będziecie żyć w pokoju’” („Historical Discourse”, Deseret News, 30 czerwca 1869, str. 248).