Lekcja do samodzielnego studiowania: Sukcesja w Prezydium, opuszczenie Nauvoo i wędrówka na zachód (część 30.)

Lekcja do samodzielnego studiowania

Sukcesja w Prezydium, opuszczenie Nauvoo i wędrówka na zachód (część 30.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Podsumowanie codziennego samodzielnego studiowania lekcji

Poniżej znajduje się podsumowanie doktryn oraz zasad, z którymi uczniowie zapoznali się podczas studiowania części 30. To podsumowanie nie zakłada, że musisz ich nauczać w ramach lekcji. Lekcja, której uczysz na podstawie części 30., skupia się tylko na kilku z tych doktryn i zasad. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, pamiętając o potrzebach swoich uczniów.

Dzień 1. (Sukcesja w Prezydium)

Uczniowie poznali następujące zasady dotyczące sukcesji w prezydium: Apostołowie dzierżą wszystkie klucze kapłaństwa niezbędne do przewodzenia Kościołowi. Gdy umiera Prezydent Kościoła, Pierwsze Prezydium ulega rozwiązaniu, a organem przewodniczącym staje się Kworum Dwunastu Apostołów pod przewodnictwem najstarszego stażem apostoła. Dzięki Duchowi Świętemu możemy otrzymać świadectwo, że ci, którzy przewodzą Kościołowi, zostali powołani przez Boga.

Dzień 2. (Opuszczenie Nauvoo; podróż przez stan Iowa; Nauki i Przymierza 136:1–18)

Ucząc się o wysiłkach świętych, którzy ukończyli wznoszenie Świątyni Nauvoo, zanim zostali zmuszeni do opuszczenia stanu Illinois, uczniowie dowiedzieli się, że otrzymanie obrzędów świątynnych jest warte wszelkich prawych wysiłków i poświęceń. Dowiedzieli się też, że Pan wymaga od nas, abyśmy żyli zgodnie z zawartymi przymierzami.

Dzień 3. (Nauki i Przymierza 136:19–42)

Kiedy uczniowie studiowali objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136, dowiedzieli się, że kiedy jesteśmy szczęśliwi, powinniśmy chwalić Ojca Niebieskiego i dziękować Mu, i że gdy przepełnia nas smutek, powinniśmy modlić się, aby nasze dusze mogły się weselić. Odkryli, że nasze próby pomagają nam przygotować się na przyjęcie chwały, jaką przygotował dla nas Bóg i że jeśli się ukorzymy i będziemy wzywać Boga, oświeci nas Duch Święty. Dowiedzieli się też, że jeśli będziemy pilni w zachowywaniu przykazań Pana, wówczas nie spadną na nas kary, nasza wiara będzie silna, a nasi wrogowie nad nami nie zatryumfują.

Dzień 4. (Pionierzy z wózkami ręcznymi, 1856–1860)

Uczniowie poznali próby, z jakimi zmierzyli się pionierzy z wózkami ręcznymi i odkryli, że jeśli cierpliwie przetrwamy próby dla sprawy ewangelii, cierpienia mogą nas uświęcić dla naszego dobra. Dowiedzieli się, że jako uczniowie Jezusa Chrystusa mamy obowiązek pomagać potrzebującym. Dowiedzieli się też, że jeśli wiernie wytrwamy w cierpieniach, będziemy mogli poznać Boga.

Wprowadzenie

Dzięki tej lekcji uczniowie zrozumieją, że wykazują się wiarą, kiedy postępują zgodnie z radami i wskazówkami przywódców naszego Kościoła. Dowiedzą się też, że Pan będzie nam błogosławić, kiedy będziemy pomagać bliźnim w potrzebie i przygotujemy dla nich drogę.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 136:1–18

Pan radzi świętym, aby się zorganizowali i przygotowywali do dalszej drogi na zachód

Zasłoń jednemu z uczniów oczy i postaw go po jednej stronie sali. Następnie poprzestawiaj przedmioty w sali, robiąc to na tyle głośno, aby uczeń był tego świadomy. Poproś ucznia z zasłoniętymi oczami, aby wybrał kolegę, który będzie udzielał mu wskazówek, jak przejść na drugą stronę sali. Kiedy dokona już wyboru, zapytaj:

Dlaczego wybrałeś tę osobę?
Jak zaufanie, które pokładamy w danej osobie, wpływa na to, jak przestrzegamy otrzymywane od niej wskazówki?

Poproś przewodnika, aby dając wskazówki, bezpiecznie przeprowadził ucznia z zawiązanymi oczami na drugą stronę sali. Następnie poproś obu uczniów, aby powrócili na swoje miejsca.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy akapit opisujący wyjazd świętych z Nauvoo. Niech klasa słucha i zastanowi się, pod jakimi względami doświadczenie świętych przypominało doznania ucznia, który musiał przejść przez salę z zawiązanymi oczami.

Z powodu zagrożenia przemocą ze strony miejscowych grup zbrojnych święci zaczęli opuszczać Nauvoo w lutym 1846 roku i wyruszyli na zachód przez terytorium stanu Iowa. „Opuszczenie Nauvoo był dla świętych aktem wiary. Wyjechali, nie wiedząc dokładnie, dokąd się udają ani kiedy dotrą na miejsce i będą mogli się osiedlić. Wiedzieli jedynie, że istniało realne zagrożenie, że zostaną wypędzeni z Illinois przez swych wrogów i że ich przywódcy otrzymali objawienie, by ustanowić bezpieczne siedlisko gdzieś w rejonie Gór Skalistych” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2., [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 309).

Pod jakim względem doświadczenie świętych opuszczających Nauvoo przypomina doznania ucznia, który musiał przejść przez salę z zawiązanymi oczami?
Jakie lekcje możemy wyciągnąć z doświadczenia świętych, kiedy opuszczali Nauvoo? (Uczniowie mogą użyć różnych sformułowań, lecz powinni wyrazić następującą zasadę: Kierujemy się wiarą, kiedy postępujemy zgodnie z radami i wskazówkami przywódców Kościoła. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).

Poproś uczniów, aby znaleźli Nauvoo i Kwaterę Zimową na mapie nr 6 („The Westward Movement of the Church”) w części Church History Maps w angielskim wydaniu pism świętych. Wyjaśnij, że z powodu nadmiernych opadów deszczu i niewystarczających zapasów, przebycie około 500 kilometrów przez stan Iowa zajęło świętym, którzy opuścili Nauvoo w lutym 1846 roku, 4 miesiące. Tempo marszu spowolniły trudne warunki oraz fakt, że utracono pomoc ponad 500 krzepkich mężczyzn świętych w dniach ostatnich. Mężczyźni ci, znani później jako Mormoński Batalion, odpowiedzieli na wezwanie Prezydenta Brighama Younga, by wstąpić do armii Stanów Zjednoczonych i w ten sposób uzyskać pieniądze, które dopomogą ubogim członkom Kościoła odbyć podróż na zachód. Poświęcenie to pomogło w wielu sprawach, lecz sprawiło również, że wiele rodzin przez część podróży pozbawionych było mężów i ojców. Powolne tempo sprawiło, że przywódcy Kościoła postanowili wstrzymać wędrówkę do Gór Skalistych aż do wiosny 1847 roku. Radzili świętym, by osiedlili się gdzieś na okres zimowy. Jedna z największych osad — Kwatera Zimowa — znajdowała się na zachodnim brzegu rzeki Missouri na terenie obecnie należącym do stanu Nebraska.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał następujący opis Kwatery Zimowej i innych tymczasowych obozowisk:

Wielu świętych mieszkało w domach z bali, ziemiankach wykonanych z gałęzi wierzby i wysuszonego błota. Wielu ludzi nie miało dobrego schronienia przed zimnem. Szerzyły się i zbierały śmiertelne żniwo takie choroby, jak: malaria, zapalenie płuc, gruźlica, cholera czy szkorbut. Nim minęła pierwsza zima, w osadach świętych zmarło ponad 700 osób. (Zob. Nasze dziedzictwo: Krótka historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich [1996], str. 71–72; Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 319–320).

Gdybyście byli wówczas ze świętymi w Kwaterze Zimowej, jakie uczucia budziłaby w was świadomość, że macie jeszcze przed sobą do przebycia wiele setek kilometrów?

Możesz zwrócić uwagę, że nawet w czasach cierpienia i śmierci, prawi święci byli błogosławieni z powodu zawartych przez nich przymierzy. Możesz wyjaśnić, że Pan obiecał wspaniałe błogosławieństwa dla tych, którzy stracili życie w Jego służbie (zob. Alma 40:11–12; 60:13; NiP 42:46).

Poproś uczniów, aby szybko zapoznali się z treścią wstępu do rozdziału: Nauki i Przymierza 136 i odszukali, kiedy dane zostało to objawienie i kto je otrzymał. Poproś, by powiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 136:1.

Jak, waszym zdaniem, pomogła świętym świadomość, że Pan nadal objawia im Swoją wolę?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 136:2–5. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Pan nakazał zrobić świętym, by przygotowali się do dalszej drogi na zachód.

W jaki sposób miały zostać zorganizowane kompanie?
Jak myślicie, dlaczego należało zorganizować świętych w grupy posiadające wyznaczonych przywódców? W czym ta organizacja przypomina funkcjonowanie Kościoła w obecnych czasach? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisać na tablicy następującą prawdę: Pan organizuje Swoich świętych w grupy tak, aby każda osoba mogła być prowadzona i otoczona opieką).

Wyjaśnij, że z powodu chorób i zgonów w Kwaterze Zimowej i pobliskich obozach, wiele rodzin i osób potrzebowało pomocy finansowej, by móc kontynuować podróż na zachód.

Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby wspólnie przestudiowali fragment: Nauki i Przymierza 136:6–11 i odszukali, w jaki sposób święci mieli troszczyć się o potrzebujących. (Możesz zaproponować, aby podkreślili to, co odnajdą). Zanim uczniowie przeczytają zadany fragment, wyjaśnij, że nie wszyscy święci wyjechali z Kwatery Zimowej w tym samym momencie. Wyrażenie „[ci], co mają pozostać”, znajdujące się w wersecie 6., odnosi się do świętych, którzy mieli jeszcze przez jakiś czas przebywać w Kwaterze Zimowej i innych obozach.

Jakie słowa i zwroty w wersetach 6–11 mówią o tym, w jaki sposób święci mieli troszczyć się o potrzebujących?
Jakie słowo w wersecie 7. opisuje ludzi, którzy przygotowują drogę dla innych? (Pionierzy).

Napisz na tablicy następującą definicję. (Cytat pochodzi z: Oxford English Dictionary, wyd. 2. [1989], „pioneer” [pionier]).

Pionier: osoba, która toruje nowe drogi i przygotowuje je dla tych, którzy przyjdą po niej.

Jakie obietnice, zgodnie z wersetem 11., Pan daje tym, którzy będą pomagać bliźnim w potrzebie i przygotują dla nich drogę? Czego możemy się nauczyć z tej historii? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Pan będzie nam błogosławić, kiedy będziemy pomagać bliźnim w potrzebie i przygotujemy dla nich drogę).
Kto przygotował dla was drogę, abyście mogli cieszyć się z błogosławieństw ewangelii?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad poniższym pytaniem. Następnie poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy.

Co zrobicie, aby być pionierami — by pomagać bliźnim w potrzebie i przygotować dla nich drogę, by mogli cieszyć się błogosławieństwami ewangelii?

Na zakończenie lekcji złóż świadectwo o prawdach, które były omawiane podczas tej lekcji oraz zachęć uczniów, aby stosowali je w swoim życiu.

Następna część: (Wojna w Utah i masakra pod Mountain Meadows, powstanie Perły Wielkiej Wartości, Deklaracja Oficjalna — 1 i Nauki i Przymierza 138)

Aby pomóc uczniom przygotować się do nauki w następnym tygodniu, poproś, aby zastanowili się nad następującym pytaniem: Jakie są niektóre konsekwencje próby ukrycia grzechu? Z następnej części uczniowie dowiedzą się o tragicznych wydarzeniach zwanych masakrą pod Mountain Meadows, które nastąpiły w wyniku prób ukrycia grzechów przez niektórych członków Kościoła. Dowiedzą się również o rozwoju Kościoła, kiedy święci osiedlili się w Dolinie Jeziora Słonego.