Lekcja 136

Nauki i Przymierza 129; 130:1–11, 22–23

Wprowadzenie

9 lutego 1843 roku Prorok Józef Smith udzielił wskazówek świętym, aby pomóc im rozróżniać właściwy charakter posługi aniołów i duchów. Wskazówki te znajdują się w rozdziale: Nauki i Przymierza 129. Rozdział: Nauki i Przymierza 130 zawiera nauki Józefa Smitha na temat różnych doktryn, które wygłosił podczas spotkania ze świętymi w Ramus w stanie Illinois 2 kwietnia 1843 roku.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 129

Prorok Józef Smith udziela wskazówek na temat charakteru posługi aniołów i duchów

Zapytaj uczniów, co powiedzieliby komuś, kto chce dowiedzieć się, czy święci w dniach ostatnich wierzą w anioły. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, poproś jednego z nich o przeczytanie słów Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Od początku w czasie wszystkich dyspensacji Bóg posyłał anioły jako Swych emisariuszy, by wyrażać miłość i troskę o Swoje dzieci […].

Zazwyczaj nie widzimy tych istot. Czasem możemy je zobaczyć. Jednak, widzialne czy niewidzialne, są zawsze blisko. Zdarza się, że ich zadania są wielkiej wagi i mają znaczenie dla całego świata. Innym razem przesłanie jest bardziej osobiste. Bywa, że zadaniem anioła jest ostrzegać” („Służba aniołów”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 29).

Wyjaśnij, że na początku 1839 roku i przez cały rok 1843 Prorok Józef Smith udzielał wskazówek kilku ludziom, aby wiedzieli, jak rozróżniać właściwy charakter posługi aniołów i duchów. Niektóre z tych wskazówek znajdują się w rozdziale: Nauki i Przymierza 129.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 129:1–3. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, jaka jest istotna różnica pomiędzy aniołami a duchami (Możesz wyjaśnić, że słowo sprawiedliwy oznacza prawy).

• Czym aniołowie różnią się od duchów? (Aniołowie to istoty zmartwychwstałe, mające powłoki z ciała i kości, a duchy jej nie posiadają).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 129:4–7. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób można rozróżnić pomiędzy aniołami a prawymi duchami. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

• Czego dowiadujemy się z wersetu 7. o charakterze prawdziwych posłanników od Ojca Niebieskiego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zaproponować, aby zapisali następującą doktrynę na marginesie pism świętych: Prawdziwi posłannicy od Ojca Niebieskiego nie zwiodą nas).

Wyjaśnij, że diabeł czasami próbuje ukazać się jako „anioł światła”, aby zwieść ludzi (zob. NiP 129:8). Ponadto „pisma święte także opisują aniołów diabła. Są to te duchy, które poszły za Lucyferem i zostały wyrzucone sprzed obecności Boga w życiu przed narodzeniem i wygnane na ziemię (Objawienie Jana 12:1–9; 2 Nefi 9:9, 16; NiP 29:36–37)” (Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „Angels” [Anioły], strona internetowa: scriptures.lds.org). Nie przytaczaj doświadczeń związanych z Szatanem czy złymi duchami ani nie pozwól, aby dyskusja skupiła się na zjawiskowych historiach lub materiałach niewiadomego pochodzenia.

Nie wykorzystuj niepotwierdzonych historii lub nieznanych cytatów

Czasami wśród członków Kościoła krążą niezwykłe historie lub cytują oni coś, czego nie znają (co nie jest prawdą). Ważne jest, by rozumieć, że Duch nie może świadczyć o czymś, co jest nieprawdziwe czy niestosowne. Kiedy nauczasz, pozwól, aby Duch Święty, a nie jakieś sensacje, sprawiał, że uczniowie przyjdą do Chrystusa. Unikaj dyskusji o historiach, które nie są podbudowujące czy dodające otuchy.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 129:8–9. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, jak rozpoznać złego ducha, który chce nas zwieść, udając anioła światła. (Wyjaśnij, że słowo posłanie z wersetu 9. odnosi się do ukazania się lub odwiedzin anioła albo ducha). Poproś uczniów, by opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.

• Co jeszcze Ojciec Niebieski nam dał — Oprócz wskazówek udzielonych w tych wersetach — aby pomóc rozróżnić działania Szatana?

Nauki i Przymierza 130:1–11, 22–23

Prorok Józef Smith wyjaśnia różne doktryny

Wyjaśnij, że 2 kwietnia 1843 roku Józef Smith zorganizował konferencję palika ze świętymi w Ramus w stanie Illinois. Miasto to znajdowało się około 30 kilometrów na południowy wschód od Nauvoo. Podczas porannego spotkania Starszy Orson Hyde wygłosił kazanie i nauczał interpretacji pisma świętego, którą poznał, gdy był w innym kościele.

• Co było obowiązkiem Proroka w tej sytuacji? (Poprawić jakąkolwiek fałszywą doktrynę nauczaną podczas spotkania).

Wyjaśnij, że przewodniczący przywódcy Kościoła, tacy jak prorocy, prezydenci palików i biskupi mają obowiązek upewnienia się, że w Kościele naucza się właściwych doktryn. Po porannym spotkaniu Józef Smith, Orson Hyde oraz kilka innych osób spotkało się na lunchu w domu siostry Józefa, Sophronii. Podczas lunchu Prorok powiedział, że „skoryguje niektóre wypowiedzi z kazania [Brata Hyde’a]”. Brat Hyde powiedział: „Z wdzięcznością je przyjmę” (w: History of the Church, 5:323).

• Czego możemy nauczyć się z tego, jak Józef Smith postąpił w tej sytuacji?

• Czego możemy się nauczyć z reakcji Orsona Hyde’a na słowa Proroka?

Wyjaśnij, że podczas porannego kazania Orson Hyde źle zinterpretował werset: Ew. Jana 14:23. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ten werset na głos.

Powiedz wszystkim, że kiedy Orson Hyde mówił o tym wersecie, powiedział ludziom, że to jest „nasz przywilej, aby Ojciec i Syn przebywali w naszym sercu” (w: History of the Church, 5:323). Rozdział: Nauki i Przymierza 130 zawiera korektę tej wypowiedzi sporządzoną przez Józefa Smitha. Zawarte są w nim jeszcze dodatkowe nauki.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 130:1–3. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, dlaczego wypowiedź Orsona Hyde’a odnośnie do znaczenia wersetu: Ew. Jana 14:23 była błędna. Niech uczniowie opowiedzą, co znaleźli.

Wyjaśnij, że współcześnie wielu ludzi albo nie ma wyobrażenia o Bogu, albo podobnie jak Orson Hyde, który niegdyś był kaznodzieją Campbellitów, ma niewłaściwe zrozumienie natury Boga z powodu fałszywych tradycji. Możemy wyjaśniać ludziom prawdziwą naturę Ojca Niebieskiego oraz łączącą ich z Nim relację.

• W jaki sposób możemy z życzliwością i zrozumieniem rozmawiać o ewangelii z osobami, które mają błędne wierzenia z powodu fałszywych tradycji?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał fragment: Nauki i Przymierza 130:22–23 na głos. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają doktryny, jakie mogą wyjaśnić podczas nauczania ludzi o Boskiej Trójcy.

• Jakie doktryny są nauczane w tych wersetach? (Uczniowie mogą rozpoznać następujące doktryny: Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus są odrębnymi bytami fizycznymi, mającymi powłoki z ciała i kości. Duch Święty jest istotą duchową).

• Jak myślicie, dlaczego ważne jest zrozumienie, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus to odrębne istoty, które mają powłoki z ciała i kości?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć doktrynę Boskiej Trójcy, podziel ich na pary. Każdej parze wręcz egzemplarz poniższej wypowiedzi. Poproś uczniów, aby przestudiowali ją w parach i podkreślili prawdy o Ojcu, Synu i Duchu Świętym, które wywarły na nich wrażenie.

„Bóg Ojciec: Zazwyczaj mówimy o Nim: Ojciec lub Elohim, ale nazywamy go Bogiem. Jest nazywany Ojcem, ponieważ jest ojcem naszych duchów […]. Bóg Ojciec jest Najwyższym Władcą wszechświata. Jest Wszechmocny […], Wszechwiedzący […] i wszechobecny poprzez Swego Ducha […]. Ludzkość ma wyjątkową relację z Bogiem, która odróżnia ludzi od wszystkich pozostałych stworzeń: mężczyźni i kobiety to duchowe dzieci Boga […].

Bóg Syn: Bóg znany jako Jehowa to Syn, Jezus Chrystus […]. Jezus działa pod kierownictwem Ojca i jest z Nim w pełnej harmonii. Cała ludzkość to Jego bracia i siostry, gdyż jest najstarszym z duchowych dzieci Elohima. [On jest Odkupicielem, który cierpiał za grzechy i boleści całej ludzkości oraz pokonał śmierć fizyczną za wszystkich] […].

Bóg Duch Święty: Duch Święty jest także Bogiem, a znamy go jako Ducha Świętego, Ducha i Ducha Boga. Ma również inne nazwy i tytuły [jak np. Pocieszyciel]. Z pomocą Ducha Świętego człowiek może poznać wolę Boga Ojca i dowiedzieć się, że Jezus jest Chrystusem” (Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „God, Godhead” [Boska Trójca], strona internetowa: scriptures.lds.org). Główną rolą Ducha Świętego jest składanie świadectwa o Bogu i Jezusie Chrystusie. Duch Święty naucza prawdy i ją potwierdza.

Kiedy uczniowie zakończą pracę nad zadaniem, poproś kilku z nich, aby powiedzieli, co zaznaczyli i niech wyjaśnią, dlaczego te prawdy są dla nich ważne. Na zakończenie tego zadania możesz poprosić jednego lub dwóch uczniów, aby podzielili się ze wszystkimi swoim świadectwem o Boskiej Trójcy.

Aby pomóc uczniom odkryć inną prawdę, jakiej nauczał Józef Smith świętych w Ramus, poproś, aby przejrzeli werset: Nauki i Przymierza 130:2 i odszukali, co powiedział on o łączących nas relacjach.

• Co oznacza słowo społeczność? (Społeczność odnosi się do charakteru naszych osobistych interakcji i relacji).

• Czego Józef Smith nauczał na temat natury naszych relacji w niebiosach? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Relacje, jakie możemy mieć w niebie, są takie same, jakimi cieszymy się na ziemi, ale będą one w sobie zawierać wieczną chwałę).

• Jaki wpływ prawda ta może mieć na wasze relacje z ludźmi?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium:

„Dzięki przywróceniu wiedzy o wiecznych rodzinach z większą nadzieją i serdecznością podchodzimy do wszystkich naszych więzi rodzinnych. Największą radość w tym życiu przynosi rodzina i tak samo będzie w przyszłym świecie. Jestem ogromnie wdzięczny za pewność, którą mam, że jeśli pozostaniemy wierni, te same związki, którymi cieszymy się w tym życiu, będą z nami na zawsze w przyszłym świecie, w wiecznej chwale” [zob. NiP 130:2] („Prawdziwy i żywy Kościół”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 22).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad swoimi relacjami z ludźmi, a w szczególności z członkami rodziny. Poproś, aby zapisali cel dotyczący wzmocnienia tych relacji.

Aby zapoznać uczniów z innymi doktrynami, jakich nauczał Prorok podczas spotkania w Ramus, poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali fragment: Nauki i Przymierza 130:4–11.

• Czego uczymy się o aniołach na podstawie wersetów 4–7?

• Czego uczymy się z wersetu 9. na temat przyszłości ziemi?

Możesz wyjaśnić, że według tego, co podane jest w wersetach 10–11 wszyscy, którzy odziedziczą królestwo celestialne, otrzymają Urim i Tummim, aby uczyć się o sprawach niebios i je pojąć. Prorok nie podał dalszych szczegółów na temat tej nauki.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 129:8–9. „Diabeł pod postacią anioła światła”

„Szatan próbuje zwodzić poprzez zafałszowanie światła, które towarzyszy duchom sprawiedliwych, którzy zostali udoskonaleni. Sprawiedliwy człowiek, który został udoskonalony, przychodzi jako posłaniec w chwale, ‘bowiem jest to jedyny sposób, w jaki się może ukazać’ (NiP 129:6). Prorok Józef Smith powiedział kiedyś: ‘Niegodziwe duchy mają swoje granice, ograniczenia i prawa, które nimi rządzą […] i ewidentne jest, że posiadają moc, której nikt poza tymi, którzy dzierżą kapłaństwo, nie może kontrolować’ (w: History of the Church, 4:576).

„Prorok nauczał, że kiedy diabłowi proponuje się uściśnięcie dłoni, ‘on poda wam swą rękę’ (NiP 129:8). A człowiek nic wtedy nie poczuje, ponieważ diabeł jest duchem bez ciała. Można go w ten sposób odróżnić od prawych duchów lub aniołów, których wysłał Bóg. Prawy człowiek nie będzie zwodził (zob. NiP 129:7); anioł Szatana nie powstrzyma się od prób zwodzenia” (Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 321).

Nauki i Przymierza 130:9. Jakie jest przeznaczenie ziemi oraz wszystkich jej mieszkańców?

Prezydent Brigham Young nauczał:

„Kiedy [ziemia] osiągnie stan celestialny, będzie jak słońce i będzie przygotowana do zamieszkania przez świętych, i ponownie znajdzie się w obecności Ojca i Syna. Nie będzie nieprzejrzysta, jak jest teraz, ale będzie jak gwiazdy na firmamencie, pełna światła i chwały; będzie pełna światła. — Jan przyrównał jej stan celestialny do morza ze szkła” („Sermon”, Deseret News, 15 czerwca 1859, str. 114).

Około dwa lata później powiedział:

„Ta ziemia, kiedy zostanie oczyszczona i uświęcona — lub innymi słowy osiągnie stan celestialny — stanie się jak morze szkła, a osoba, która w nią wejrzy, pozna, co było, co jest i co będzie; chociaż nikt poza istotami celestialnymi nie dozna tego przywileju; wejrzą w ziemię, a to, co zapragną poznać, będzie im ukazane, tak jak twarz można oglądać w lustrze” („Remarks”, Deseret News 3 lipca 1861, str. 137).

Nauki i Przymierza 130:22–23. Boska Trójca

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił realność Boskiej Trójcy:

„Naszą pierwszą i najważniejszą zasadą wiary w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest stwierdzenie: ‘Wierzymy w Boga, Wiecznego Ojca, w Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i w Ducha Świętego’ [Zasady Wiary 1:1]. Wierzymy, że te trzy boskie osoby, stanowiące jedną Boską Trójcę, są zjednoczone w celu, w sposobie zachowania, w świadectwie, w misji. Wierzymy, że są przepełnione tym samym bożym poczuciem miłosierdzia i miłości, sprawiedliwości i łaski, cierpliwości, przebaczenia i odkupienia. Myślę, że właściwe będzie, jeśli powiem, iż wierzymy, że są Oni jednością w każdym znaczącym i wiecznym aspekcie, jaki można sobie wyobrazić, z wyjątkiem przekonania, że są trzema osobami połączonymi w jedną istotę — pogląd trynitarian nigdy nie znalazł odzwierciedlenia w pismach świętych, ponieważ nie jest prawdą.

Rzeczywiście, powszechnie szanowane źródło pod tytułem Harper’s Bible Dictionary [Biblijny słownik Harpera] odnotowuje, że ‘formalna doktryna o Trójcy Świętej, jak ją zdefiniowano podczas wielkich soborów Kościoła w czwartym i piątym wieku, nie znajduje się w [Nowym Testamencie]’ [Paul F. Achtemeier, wyd. (1985), 1099; kursywa dodana].

Zatem wszelka krytyka, mówiąca, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich nie wyznaje współczesnego poglądu chrześcijańskiego w kwestii Boga, Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego, jest komentarzem nie na temat naszego oddania Chrystusowi, ale raczej uznaniem (i mogę dodać — dokładnym), że nasz pogląd na Boską Trójcę zrywa z chrześcijańską historią okresu po Nowym Testamencie i zwraca się ku doktrynie nauczanej przez samego Jezusa […].

Oznajmiamy, że na podstawie pism świętych oczywiste jest, iż Ojciec, Syn i Duch Święty są odrębnymi osobami, trzema boskimi istotami” („Jedyny prawdziwy Bóg i Jezus Chrystus, którego posłał”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 40, 41).