Rozdziały: Nauki i Przymierza 121–123 zawierają wyjątki z listu Proroka Józefa Smitha do Kościoła z dnia 20 marca 1839 roku. Józef Smith podyktował treść tego listu, kiedy przebywał wraz z kilkoma towarzyszami w więzieniu Liberty. W liście tym Prorok zawarł fragmenty swoich modlitw, w których prosił Pana o błogosławieństwo dla siebie i swoich towarzyszy oraz wszystkich świętych, którzy cierpieli z powodu czynów wrogich im osób. Zawarł w nim także odpowiedzi na te modlitwy.
Józef Smith modli się w intencji cierpiących świętych
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że przyjaciel lub bliska im osoba przechodzi przez trudności. Twierdzi, że nie rozumie, dlaczego doświadcza takiego cierpienia i czuje, że Bóg ją opuścił.
Co byś jej powiedział? Co byś zrobił, gdybyś to ty doświadczał tych cierpień?
Wyjaśnij, że Pan doradzał Józefowi Smithowi i pocieszał go podczas tego niezmiernie trudnego doświadczenia. Zachęć uczniów, aby odszukali, w jaki sposób słowa Pana zawierające rady i pocieszenie w rozdziałach: Nauki i Przymierza 121–123, pomogą im, kiedy będą przechodzić przez własne próby.
Wyjaśnij, że 31 października 1838 roku George Hinkle, członek Kościoła i nadinspektor stanowej policji w Missouri, zdradził Józefa Smitha. Hinkle powiedział Józefowi Smithowi, że członkowie milicji w Missouri, którzy zaatakowali świętych w Far West chcą się spotkać i porozmawiać, aby pokojowo rozwiązać nieporozumienia. Kiedy Józef oraz inni przywódcy Kościoła przybyli na te rozmowy, milicja uwięziła ich jako jeńców wojennych. Przez następny miesiąc Józef Smith oraz jego towarzysze byli nękani i obrażani, będąc więzieni przez swoich wrogów w Independence oraz w Richmond w stanie Missouri. Oczekując na proces, który miał się odbyć w oparciu o fałszywe oskarżenia, bez przejścia przez prawnie wymagane formalności, Józef Smith i inni przywódcy Kościoła zostali 1 grudnia przewiezieni do więzienia w Liberty w stanie Missouri.
Przez kolejne cztery miesiące, kiedy trwała dotkliwie mroźna zima, Prorok, jego brat Hyrum, Alexander McRae, Lyman Wight i Caleb Baldwin byli przetrzymywani w lochu więzienia Liberty. Sidney Rigdon przebywał tam z nimi przez jakiś czas, ale sędzia zwolnił go z więzienia pod koniec stycznia 1839 roku. Obawiając się gróźb od wrogów, brat Rigdon nie opuścił murów więzienia aż do początku lutego.
Aby uczniowie mogli wyobrazić sobie trudne warunki, w jakich przebywał Prorok oraz jego przyjaciele w więzieniu Liberty, możesz wykorzystać taśmę i zaznaczyć nią na podłodze kwadrat o boku 4,3 metrów. Wyjaśnij, że są to jedynie szacunkowe wymiary podłogi więzienia. Wysokość pomieszczenia to mniej więcej od 1,8 do 2 metrów.
Możesz także poprosić, aby uczniowie zerknęli na ilustrację przedstawiającą więzienie Liberty, która znajduje się w angielskim wydaniu pism świętych (zob. Church History Photographs, zdjęcie nr 12, „Liberty Jail”). Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że zostali uwięzieni w takim niewielkim pomieszczeniu wraz z 4 czy 5 mężczyznami na 4 zimowe miesiące. Dwa małe nieoszklone okna dawały niewiele światła, a to właśnie przez nie ludzie szydzili i obrażali więźniów. Więźniowie spali na brudnej podłodze, na której położono niewielką ilość słomy. Pomieszczenie to było wyposażone jedynie w wiadro na ludzkie odchody. Przez jakiś czas Józef nie miał koca, który był dla więźniów jedyną ochroną przez zimnem. Czasami podawano im zatrute jedzenie, a innymi razy było ono tak obrzydliwe, że jedli z przeraźliwego głodu. Odwiedziny raczej nie wchodziły w rachubę, a słuchanie o cierpiących świętych, którzy w środku zimy zostali wypędzeni z Missouri sprawiało im wielki ból.
Co byście czuli, będąc na miejscu Józefa?
Wyjaśnij, że rozdziały: Nauki i Przymierza 121–123 zawierają list Proroka skierowany do świętych, który został napisany pod koniec pobytu w więzieniu Liberty. W liście tym są zawarte niektóre z próśb, z którymi Józef zwrócił się do Pana w modlitwie.
Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 121:1–6. Poproś wszystkich, aby odszukali pytania i prośby, jakie Prorok skierował do Pana (Aby pomóc uczniom zrozumieć werset 1. i 4., możesz wyjaśnić, że pawilon to budynek lub inna konstrukcja, która zapewnia dach nad głową).
Jakie pytania i prośby znaleźliście? Co jeszcze wywarło na was wrażenie?
Wyjaśnij, że niektóre odpowiedzi Pana na modlitwy Józefa Smitha znajdują się we fragmentach: Nauki i Przymierza 121:7–25 i 122:1–9. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 121:7–10. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i odszukali zasady, które pomogły Józefowi Smithowi i jego towarzyszom podczas przebywania w więzieniu Liberty. Poproś uczniów, aby w notatniku lub dzienniku do studiowania zapisali doktryny i zasady, jakich się nauczyli z tych wersetów.
Po wyznaczonym czasie poproś uczniów, aby opowiedzieli, jakie doktryny oraz zasady rozpoznali. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Poniżej znajdują się trzy zasady, które mogli rozpoznać:
Kiedy wzywamy Pana w czasie przeciwności i cierpienia, możemy otrzymać Jego spokój.
Jeśli przetrwamy próby w życiu doczesnym, Bóg pobłogosławi nas i teraz, i w wieczności.
W czasie prób możemy znaleźć pocieszenie i wsparcie u prawdziwych przyjaciół.
Podziel uczniów do pracy w parach i poproś ich, aby omówili odpowiedzi na poniższe pytania. Zadawaj po jednym pytaniu i wyznacz wystarczająco dużo czasu na dyskusję.
Jaka jest różnica pomiędzy zwyczajnym przetrwaniem próby, a dobrym przetrwaniem próby?
Kto z osób, które znasz, jest przykładem dobrego przetrwania próby?
Zachęć kilku uczniów, aby podzielili się ze wszystkimi w klasie tym, co omówili ze swoim kolegą lub koleżanką z pary.
Pan powiedział, że przeciwności i cierpienia Józefa Smitha „potrwają zaledwie małą chwilkę” (NiP 121:7). Jak myślicie, co to znaczy? W jaki sposób taka perspektywa pomoże nam dobrze przetrwać próby?
Daj uczniom możliwość podzielenia się doświadczeniami, kiedy otrzymali spokój Zbawiciela w czasie trudności.
Zapisz następujące pytanie na tablicy: Kto będzie szukał rad i błogosławieństw od Proroka Józefa Smitha?
Poproś uczniów, aby odszukali odpowiedzi na to pytanie, kiedy będą czytać fragment: Nauki i Przymierza 122:1–4. Po upłynięciu wyznaczonego czasu poproś, aby rozważyli, czy wersety 2–3 opisują ich samych.
W jakim sensie w dalszym ciągu otrzymujemy wskazówki od Józefa Smitha? W jakim sensie dzięki niemu otrzymujemy upoważnienie i błogosławieństwa?
Co Pan obiecał Józefowi Smithowi?
Poproś trzech uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 122:5–7. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i odszukali zasadę, której Pan nauczał Józefa Smitha w związku z trudnościami, jakich doświadczał on oraz jego towarzysze.
Do jakich pozytywnych rezultatów, zgodnie z tym, co podaje werset 7., mogą prowadzić przeciwności i trudności? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, zapisz na tablicy następującą zasadę: Przeciwności dają nam doświadczenie i są dla naszego dobra).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Josepha B. Wirthlina z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś pozostałych, aby wsłuchali się, jak przeciwności mogą być dla naszego dobra.
Obraz
Starszy Joseph B. Wirthlin
„Być może, czujecie się wyjątkowo znękani, kiedy w waszym życiu pojawiają się przeciwności. Potrząsacie głową i zastanawiacie się: ‘Dlaczego ja?’.
Lecz tarcza koła smutku w końcu wskaże każdego z nas. Tym czy innym razem, każdy musi doświadczyć smutku. Nie ma wyjątków […].
Nauczenie się tego, jak przetrwać czasy rozczarowania, cierpienia i smutku, stanowi część naszej życiowej nauki. Owe doświadczenia, choć często trudne do zniesienia w danej chwili, są cennym rodzajem doświadczeń, które rozwijają nasze zrozumienie, budują charakter i wzmagają nasze współczucie dla innych” („Będzie, co ma być, więc pokochaj to”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 27).
Co powiedział Starszy Wirthlin na temat tego, co dają nam trudne doświadczenia?
Poproś uczniów, aby zapisali w notatnikach lub dziennikach do studiowania o tym, jak próba, przez którą przeszli, dała im doświadczenie i była dla ich dobra. Kiedy upłynie wyznaczony czas, możesz poprosić kilku uczniów o podzielenie się tym, co zapisali.
Poproś jednego z uczniów, aby podszedł do tablicy i zapisywał. Poproś go, aby narysował poziomą linię na jednej trzeciej długości tablicy od dołu. Następnie poproś uczniów, aby wymienili sytuacje, które są wyzwaniem dla różnych ludzi. Poproś piszącego, aby zapisywał odpowiedzi uczniów ponad linią.
Po upływie czasu wyznaczonego uczniom na przygotowanie listy zapytaj, czy kiedyś słyszeli, jak ktoś powiedział: „Nikt mnie nie rozumie”. Poproś ich, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 122:8 i odszukali, jak Pan mógłby odpowiedzieć na te słowa. Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, poproś osobę przy tablicy, aby napisała Jezus Chrystus pod linią narysowaną na tablicy.
Co, waszym zdaniem, oznacza, że Zbawiciel „zstąpił poniżej ich wszystkich”? (Zanim uczniowie odpowiedzą, możesz poprosić ich o przeczytanie fragmentów: 2 Nefi 9:20–21, Alma 7:11 i Nauki i Przymierza 88:5–6. Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą doktrynę: Zbawiciel doświadczył cierpienia i bólu wszystkich ludzi).
W jaki sposób, waszym zdaniem, prawda ta pomogła Józefowi Smithowi oraz jego towarzyszom w więzieniu Liberty?
Aby pomóc uczniom zrozumieć tę doktrynę, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego Wirthlina:
Obraz
Starszy Joseph B. Wirthlin
„Jako że Jezus Chrystus bardzo cierpiał, rozumie On nasz ból. Rozumie nasz smutek. Doświadczamy więc trudów, abyśmy także mogli mieć większe współczucie i zrozumienie dla innych.
Zapamiętajcie wzniosłe słowa, jakie Zbawiciel skierował do Proroka Józefa Smitha, kiedy ten cierpiał razem z towarzyszami w dusznej ciemności więzienia Liberty […].
W jakim sensie twoje „trudne doświadczenia” zwiększyły twoje współczucie i zrozumienie względem innych ludzi?
Niech uczniowie przeczytają po cichu werset: Nauki i Przymierza 122:9 i rozważą, jak odnosi się on do życia i posługi Proroka Józefa Smitha.
W jaki sposób werset: Nauki i Przymierza 122:9 odnosi się do was? W jaki sposób werset ten może was wzmocnić, kiedy przechodzicie przez trudności?
Wyjaśnij, że wkrótce po napisaniu tego listu Pan umożliwił Józefowi oraz jego towarzyszom zjednoczenie się ze świętymi w Illinois. Złóż świadectwo, że Bóg był z Józefem Smithem przez jego całe życie. Pomóż uczniom zrozumieć, że jeśli pozostaniemy wierni w czasie prób, Bóg także będzie z nami. Na zakończenie podziel się następującym świadectwem, które Józef Smith złożył pod koniec swojego życia: „Bóg Wszechmocny jest moją tarczą i cóż może człowiek, jeśli Bóg jest moim przyjacielem”? (w: History of the Church, 5:259).
„Prorok Józef Smith i jego towarzysze (Hyrum Smith, Lyman Wight, Caleb Baldwin, Alexander McRae oraz przez pewien czas Sidney Rigdon) wielce cierpieli, kiedy byli przetrzymywani w więzieniu, oczekując na proces oparty o fałszywe oskarżenia: ‘Wiele okrucieństw spadło na nich, kiedy tam przebywali. Niewystarczające i niewłaściwe jedzenie to była codzienność; czasami tylko natchnienie od Pana dawało im ratunek od skutków zatrutego jedzenia, których nie wszystkim udało się uniknąć. [Alexander McRae powiedział: ‘Nie mogliśmy jeść dopóki nie byliśmy zmuszeni do tego głodem’ (B.H. Roberts, A Comprehensive History of the Church, 1:521)].
W więzieniu nie było pryczy do spania, tak więc byli oni zmuszeni odpoczywać i wracać do zdrowia na posłaniach ze słomy umieszczonych na klepisku i na kamiennej podłodze. Jedynie w czasie pierwszego miesiąca po uwięzieniu dozwolono im na niewielki kontakt z zewnętrznym światem. A to wszystko działo się w ważnym czasie, kiedy święci w dniach ostatnich podczas najsilniejszych prześladowań w Missouri najbardziej potrzebowali proroka–przywódcy’ [Alvin R. Dyer, The Refiner’s Fire, wyd. 2. [1968], str. 276].
„Czasami zezwalano na wizyty ich przyjaciół i mogli wysyłać oraz otrzymywać listy. Między 20 a 25 marca 1839 roku Prorok Józef podyktował długi list, który podpisali wszyscy więźniowie (w rzeczywistości były to dwa listy, choć Prorok powiedział, że drugi był kontynuacją pierwszego). Prezydent Joseph Fielding Smith napisał o tej korespondencji: ‘To jest jeden z najwspanialszych listów, jaki napisała ludzka ręka. W rzeczy samej był on wynikiem pokornego natchnienia. Jest to modlitwa i proroctwo oraz odpowiedź Pana uzyskana dzięki objawieniu. Jedynie szlachetna dusza napełniona duchem miłości Chrystusa mogła napisać taki list. Zważywszy [na ich cierpienia], nie dziwi fakt, że Prorok wołał o pomoc w cierpieniu swej duszy. A mimo to, w swym najszczerszym błaganiu, okazał ducha tolerancji i miłości dla swych towarzyszy’ (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 2:176).
Rozdziały 121–123 powstały na podstawie tej korespondencji i były umieszczone w wydaniu Nauk i Przymierzy z 1876 roku. Wydanie Nauk i Przymierzy, które zawierało te trzy rozdziały, zostało poparte podczas jesiennej konferencji Kościoła w 1880 roku” (Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 295–296).
Zanim uwięziono Józefa Smitha w więzieniu Liberty, był on wraz z kilkoma przywódcami Kościoła, łącznie z Parleyem P. Prattem, niesprawiedliwie więziony w Richmond w stanie Missouri. Przebywając w więzieniu w Richmond słyszeli, jak strażnicy więzienia opisywali przy użyciu wulgarnego języka straszne czyny kradzieży, gwałtu i morderstwa, jakich się dopuszczono wobec świętych w dniach ostatnich. Parley P. Pratt wspomniał, że na te relacje Józef zareagował następująco:
Obraz
Parley P. Pratt
„Nagle powstał i przemówił grzmiącym głosem, niczym ryczący lew, wypowiadając, o ile dobrze sobie przypominam, następujące słowa:
‘CICHO, wy diabły z piekła rodem. W imię Jezusa Chrystusa napominam was i nakazuję wam, zamilknijcie; nie przeżyję ani minuty dłużej, słuchając takiego języka. Uciszcie się, bo albo wy, albo ja NATYCHMIAST umrzemy!’”.
Strażnicy „błagali o wybaczenie i milczeli aż do zmiany warty”. Parley P. Pratt później wspominał to doświadczenie: „Widziałem stróży prawa […] w sądach w Anglii; widziałem jak w Kongresie ustanawiano prawa kraju […]; ale taką godność i majestat widziałem tylko raz — skute łańcuchami o północy w lochu w zapadłej wiosce w Missouri” (Autobiography of Parley P. Pratt, red. Parley P. Pratt jun. [1938], str. 211; zob. także str. 210).
Odnosząc się do rozdziałów: Nauki i Przymierza 121–122, Starszy Orson F. Whitney z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o tym, dlaczego doświadczamy przeciwności:
Obraz
Starszy Orson F. Whitney
„Jest to dla naszego rozwoju, oczyszczenia, wzrostu, kształcenia i postępu, że zostajemy poddani wzburzonym falom smutku i nieszczęścia; i będziemy tym silniejsi, im lepiej nauczymy się pływać w tych warunkach i wtedy staniemy na odleglejszym wybrzeżu” („A Lesson from the Book of Job”, Improvement Era, listopad 1918, str. 6).