Lekcja 157: Deklaracja Oficjalna — 2

Lekcja 157

Deklaracja Oficjalna — 2

Wprowadzenie

W XX. wieku praca misjonarska objęła cały świat. Przywódcy Kościoła modlili się o przewodnictwo w sprawie ograniczeń dotyczących ustanowienia do kapłaństwa i obrzędów świątynnych dla członków Kościoła wywodzących się z Afryki. Rozstrzygające objawienie na ten temat otrzymał Prezydent Spencer W. Kimball. Jego potwierdzenie zostało dane doradcom w Pierwszym Prezydium i członkom Kworum Dwunastu Apostołów w Świątyni Salt Lake w dniu 1 czerwca 1978 roku. Objawienie zostało ogłoszone w liście datowanym na 8 czerwca 1978 roku.

Propozycje dotyczące nauczania

Deklaracja Oficjalna — 2

Pan objawia, że błogosławieństwa kapłańskie i świątynne mogą być udzielane wszystkim godnym członkom Kościoła.

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że mają kolegę, który jest świętym w dniach ostatnich i zmaga się z pewnymi kwestiami dotyczącymi Kościoła.

Do czego zachęcalibyście tego kolegę?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, poproś jednego z nich o przeczytanie następującej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:

„Moi drodzy młodzi przyjaciele, jesteśmy ludźmi, którzy zadają pytania, ponieważ wiemy, że prowadzą nas one do prawdy […].

Pytania rodzą świadectwo. Niektórzy mogą czuć się zakłopotani lub niegodni, ponieważ mają wnikliwe pytania dotyczące ewangelii, ale nie powinni tak się czuć. Zadawanie pytań nie jest oznaką słabości; poprzedza ono wzrastanie.

Bóg nakazuje nam, abyśmy szukali odpowiedzi na swoje pytania (zob. List Jakuba 1:5–6) i prosi tylko o to, byśmy pytali w ‘szczerości serca, z prawdziwym zamiarem, mając wiarę w Chrystusa’ (Moroni 10:4). Kiedy będziemy tak czynić, wszelka prawda będzie mogła zostać nam objawiona ‘przez Ducha Świętego’ (Moroni 10:5).

Nie bójcie się, zadawajcie pytania. Miejcie odwagę, lecz nie wątpliwości! Zawsze trzymajcie się mocno wiary i światła, które już otrzymaliście” („Odbicie w wodzie” [uroczyste spotkanie Kościelnego Systemu Edukacji, 1 listopada 2009 roku], strona internetowa: LDS.org).

Co z nauk Prezydenta Uchtdorfa może pomóc osobie, która ma pytania dotyczące Kościoła?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej historii opowiadającej o tym, jak dwie osoby, Helvécio i Rudá Martins, starały się otrzymać i zrozumieć prawdę poprzez zadawanie pytań:

„W jasną kwietniową noc w 1972 roku […] Helvécio Martins rozmyślał o poszukiwaniu prawdy przez swoją rodzinę. On i jego żona, Rudá, zbadali wiele religii, ale żadna z nich nie potrafiła zapełnić tkwiącej w nich duchowej pustki. ‘Rozmawiałem tej nocy z Bogiem i prosiłem Go o pomoc’, powiedział” („Elder Helvécio Martins Of the Seventy”, Ensign, maj 1990, str. 106).

Kilka dni później do ich domu w Rio de Janeiro zastukali misjonarze. Starszy Martins wspominał: „Z chwilą kiedy ci dwaj młodzi mężczyźni przekroczyli próg naszego mieszkania, natychmiast zniknął mój smutek i duchowe cierpienie i zastąpiły go ukojenie i spokój. Teraz wiem, że był to wpływ Ducha Świętego” (współautor Mark Grover, The Autobiography of Elder Helvécio Martins [1994], str. 43).

Podczas rozmowy, Helvécio i Rudá, oboje pochodzący z Afryki, zapytali misjonarzy o to, jakie miejsce w Kościele zajmują osoby czarnoskóre. Martinsowie dowiedzieli się, że w tamtych czasach procedury Kościoła zakazywały ustanawiania do kapłaństwa czarnoskórych mężczyzn mających afrykańskie korzenie. W związku z tym mieli do misjonarzy więcej pytań.

Gdybyś był w sytuacji rodziny Martinsów, jakie pytania nasunęłyby ci się w związku z informacją o ograniczeniach dotyczących kapłaństwa?

Pokaż poniższy fragment, który jest częścią wstępu do dokumentu: Deklaracja Oficjalna — 2. (Możesz wydrukować kopie tego tekstu i rozdać je uczniom, którzy nie posiadają wydania pism świętych z 2013 roku). Poproś jednego z uczniów o odczytanie tego fragmentu, a resztę o odszukanie odpowiedzi na pytania, jakie ludzie mogą mieć na temat ograniczenia dotyczącego kapłaństwa.

„Księga Mormona naucza, że ‘wszyscy są jednakowo traktowani przez Boga’, bez względu no to, czy jest się ‘czarnoskórym czy białym, niewolnikiem czy wolnym, mężczyzną czy kobietą’ (2 Nefi 26:33). W całej historii Kościoła ludzie wszystkich ras i pochodzenia etnicznego w wielu krajach przystępowali do chrztu i żyli jako wierni członkowie Kościoła. Za życia Józefa Smitha kilku czarnoskórych członków zostało ustanowionych do kapłaństwa. W początkowym okresie istnienia Kościoła przywódcy wstrzymali nadawanie kapłaństwa czarnoskórym mężczyznom pochodzenia afrykańskiego. W kronikach kościelnych brak jest jasnych przesłanek co do genezy tej praktyki”.

Na jakie pytania dotyczące ograniczenia kapłańskiego można odpowiedzieć w oparciu o ten fragment?

Zwróć uwagę uczniów na zdanie: „W kronikach kościelnych brak jest jasnych przesłanek co do genezy tej praktyki”. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż choć niektórzy ludzie mogą wskazywać różne powody, dla których przez pewien czas mężczyźni pochodzenia afrykańskiego nie byli ustanawiani do kapłaństwa, to mogą one nie być zgodne z faktami. Odczytany fragment to oficjalne stanowisko Kościoła.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższy akapit opisujący, co rodzina Martinsów zrobiła, gdy poznała przywróconą ewangelię.

Rodzina Martinsów przyjęła chrzest 2 lipca 1972 roku i wiernie służyła w Kościele. Kiedy ich najstarszy syn, Marcus, otrzymał błogosławieństwo patriarchalne, zawierało ono obietnicę, że będzie głosił ewangelię. Choć ograniczenia dotyczące kapłaństwa nie pozwalały wówczas, aby Marcus służył na pełnoetatowej misji, rodzice otworzyli dla niego konto oszczędnościowe, aby zbierać pieniądze na wyjazd na misję. W 1975 roku Kościół ogłosił rozpoczęcie budowy świątyni w São Paulo w Brazylii. Aby pomóc w zbieraniu funduszy, siostra Martins sprzedała swoją biżuterię. Brat Martins wiernie służył jako członek świątynnego komitetu ds. kontaktów z mediami. Martinsowie dokonali tych poświęceń, pomimo przekonania, że nie będzie im dane dostąpić obrzędów kapłaństwa w świątyni.

Jak uważacie, dlaczego rodzina Martinsów była gotowa przyjąć chrzest i wiernie służyć w Kościele, choć w tamtym czasie jej członków obejmowały ograniczenia dotyczące kapłaństwa?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, odczytaj odpowiedź brata Martinsa:

„‘Odnaleźliśmy prawdę i nic nie mogło nas powstrzymać od życia zgodnie z jej nakazami […]. Kiedy Duch Święty mówi ci, że ewangelia jest prawdziwa, jak możesz temu zaprzeczyć?’”. (w: „Elder Helvécio Martins of the Seventy”, str. 106).

Zwróć uwagę uczniów na to, że ponieważ rodzina Martinsów otrzymała świadectwo poprzez Ducha Świętego, jej członkowie mogli dążyć naprzód, pokładając ufność w Panu, niezależnie od rzeczy, których nie rozumieli.

Pod jakimi względami rodzina Martinsów może być dla was przykładem w sytuacjach, w których będziecie mieli jakieś pytania? (Możemy trzymać się kurczowo tego, co już wiemy i wytrwać, aż otrzymamy więcej wiedzy).

Wyjaśnij, że poza rodziną Martinsów, tysiące innych osób pochodzenia afrykańskiego, żyjących w różnych krajach, poznało prawdę przywróconej ewangelii w ciągu dziesięcioleci, które poprzedzały objawienie z 1978 roku. Przywódcy Kościoła w Salt Lake City otrzymali ogromną liczbę listów od nieochrzczonych nawróconych z Nigerii i Ghany, w których zawarta była prośba o posłanie misjonarzy do Afryki. Przez lata modlili się oni w tej sprawie, lecz czuli, że jeszcze nie nadszedł właściwy moment, aby wysłać misjonarzy do Afryki, ponieważ miejscowi członkowie nie mogliby przewodniczyć spotkaniom ani dokonywać obrzędów.

Powiedz uczniom, że Deklaracja Oficjalna — 2 zawiera oficjalne obwieszczenie objawienia, jakie Prezydent Spencer W. Kimball otrzymał w dniu 1 czerwca 1978 roku. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos pierwszy akapit, znajdujący się pod słowami: „Drodzy Bracia”. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, co przywódcy Kościoła powiedzieli o tym, czego byli świadkami.

Czego świadkami byli na całym świecie przywódcy Kościoła?
Czym zostali natchnieni przywódcy Kościoła, kiedy byli świadkami rozszerzenia się dzieła Pańskiego? (Zostali natchnieni pragnieniem rozszerzenia wpływu wszystkich błogosławieństw ewangelii na każdego godnego członka).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następny akapit (zaczynający się od słów: „Świadomi obietnic”). Poproś klasę, aby odszukała, co robili przywódcy Kościoła, by działać zgodnie z pragnieniami, którymi zostali natchnieni.

W jaki sposób Prezydent Spencer W. Kimball i inni przywódcy Kościoła postąpili zgodnie ze swoimi natchnionymi pragnieniami?
Czego uczy nas to na temat proroków? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisać na tablicy następującą prawdę: Prorocy poszukują przewodnictwa Pana w prowadzeniu Kościoła).

Zwróć uwagę na wyrażenie: „Świadomi obietnic poczynionych przez proroków”.

Czego to wyrażenie i zdanie, które ono wprowadza, uczą nas o tym, co przywódcy Kościoła wiedzieli na temat ograniczenia nałożonego na kapłaństwo? (Wiedzieli, że przyjdzie czas, kiedy wszyscy godni mężczyźni będą mogli otrzymać kapłaństwo).

Wyjaśnij, że przed rokiem 1978 Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów omawiały i modliły się w sprawie ograniczenia nałożonego na kapłaństwo przez wiele lat. Przywódcy Kościoła czuli, że zmiana ograniczenia, które obowiązywało przez ponad 100 lat, wymaga objawienia. Od dłuższego czasu kwestia ta bardzo zaprzątała myśli Prezydenta Kimballa i często chodził on do świątyni, by w samotności modlić się w tej sprawie.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos kolejny akapit zaczynający się od słów: „Wysłuchał On modlitw naszych”. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, jakiej odpowiedzi udzielił Pan na modlitwy Prezydenta Kimballa, jego doradców w Pierwszym Prezydium i członków Kworum Dwunastu Apostołów.

Jakiej odpowiedzi udzielił Pan Swoim prorokom na ich modlitwy?
Czego nas to uczy o tym, w jaki sposób Pan kieruje Swoim Kościołem? (Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następującą doktrynę: Pan kieruje Swoim Kościołem poprzez objawienia, jakie daje Swoim prorokom).

Wyjaśnij, że objawienie to miało głęboki wpływ na ludzi na całym świecie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał historię o tym, jak zareagowali Helvécio Martins i jego żona, Rudá, kiedy się dowiedzieli o tym objawieniu:

„Nie umiałem opanować swoich emocji. Rudá i ja poszliśmy do sypialni, uklękliśmy i zaczęliśmy się modlić. Ze łzami w oczach dziękowaliśmy Ojcu w Niebie za wydarzenie, o którym jedynie marzyliśmy. A dzień ten stał się faktem w czasie naszego życia na tym świecie” (Autobiography, str. 69–70). Rodzina Martinsów została zapieczętowana w świątyni. Ich syn, Marcus, został pierwszym członkiem Kościoła afrykańskiego pochodzenia, który służył na misji po zniesieniu ograniczeń dotyczących kapłaństwa. Helvécio Martins został miejscowym przywódcą kapłańskim, a z czasem został powołany, by służyć jako członek Drugiego Kworum Siedemdziesiątych.

Wyjaśnij, że niedługo po otrzymaniu tego objawienia, wysłano misjonarzy do Afryki. Od tamtego czasu na kontynencie afrykańskim wybudowano świątynie, a setki tysięcy ludzi otrzymały obrzędy ewangelii zarówno dla siebie, jak i w zastępstwie za zmarłych przodków.

Zwróć uwagę uczniów na to, że być może kiedyś ktoś ich zapyta, dlaczego przez pewien czas Kościół nie ustanawiał do kapłaństwa mężczyzn pochodzenia afrykańskiego. Zachęć ich, aby zastanowili się, jak odpowiedzieliby na takie pytanie.

Potwierdź, że należy wyjaśnić ludziom, iż nie wiemy, dlaczego wprowadzono ograniczenie dotyczące kapłaństwa. Ponadto możemy również opowiedzieć i złożyć świadectwo o prawdach, które znamy. (Możesz odnieść się do prawd zapisanych na tablicy). Na zakończenie zachęć uczniów, by podzielili się swoimi odczuciami i złożyli swoje świadectwa. Możesz także podzielić się swoim świadectwem.

Komentarz i tło historyczne

Deklaracja Oficjalna — 2. Błogosławieństwa kapłaństwa są dostępne dla wszystkich dzieci Boga

Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że choć upoważnienie kapłańskie jest nadawane mężczyznom, wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego — mężczyźni i kobiety — mogą otrzymywać błogosławieństwa kapłaństwa:

„We wspaniałym wyświęconym przez Ojca Niebieskiego planie mężczyźni mają wyjątkowy obowiązek — mogą korzystać z kapłaństwa, lecz kapłaństwem nie są. Mężczyźni i kobiety odgrywają różne, ale równorzędne role. Tak jak kobieta nie może stworzyć dziecka bez mężczyzny, tak mężczyzna nie może wykorzystać mocy kapłaństwa do ustanowienia wiecznej rodziny bez kobiety. Patrząc z wiecznej perspektywy, zarówno moc prokreacji, jak i moc kapłaństwa, są dzielone między męża i żonę. Mężczyzna i kobieta — zjednoczeni w małżeństwie — powinni starać się podążać za naszym Ojcem Niebieskim. Chrześcijańskie cnoty: miłość, pokora i cierpliwość powinny znajdować się w centrum ich życia, kiedy poszukują błogosławieństw kapłaństwa zarówno dla siebie osobiście, jak i dla swojej rodziny.

Najważniejsze jest, abyśmy zrozumieli, że Ojciec Niebieski umożliwił wszystkim Swoim synom i córkom dostęp do mocy kapłaństwa, dzięki której mogą zostać błogosławieni i wzmocnieni” („To dzieło moje i chwała moja”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 19).

Deklaracja Oficjalna — 2. Unikanie przypisywania objawieniom Boga wymyślonych przez człowieka pobudek

„W 1988 roku w wywiadzie z okazji dziesiątej rocznicy objawienia dotyczącego kapłaństwa [Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów] przedstawił [własne] zdanie na temat prób przypisywania boskim objawieniom ludzkiego rozumowania:

‘Jeśli będziecie czytać pisma święte, zadając sobie następujące pytanie: ‘Dlaczego Pan nakazał nam czynić tak czy inaczej?’, zauważycie, że przyczyny istnienia konkretnych przykazań podane są w mniej niż jednym na sto przypadków. Wzór, według którego działa Pan, nie wymaga podawania nam powodów. My [śmiertelnicy] możemy doszukiwać się przyczyn w objawieniu. Możemy doszukiwać się przyczyn w przykazaniach. Kiedy tak czynimy, jesteśmy zdani na siebie. Niektórzy ludzie doszukują się przyczyn w tym, o czym teraz rozmawiamy i okazuje się, że w spektakularny sposób się mylą. Płynie z tego lekcja […]. Wiele lat temu zdecydowałem, że będę pokładać wiarę w przykazanie, a nie w powody, jakie przypisywano jego istnieniu’.

Zapytany o to, czy wypowiedź ta dotyczy powodów podawanych przez członków Władz Generalnych, odpowiedział:

‘Mówię o powodach podawanych przez członków Władz Generalnych oraz o wywodach […] innych osób. Wymyślanie całego zestawu uzasadnień wydawało mi się zbędnym ryzykiem […]. Nie popełniajmy błędów z przeszłości zarówno w tej, jak i w innych kwestiach, starając się doszukiwać przyczyn objawienia. W znacznym stopniu okazują się być one wymysłem człowieka. Udzielamy poparcia objawieniom jako woli Bożej i w tym leży klucz do naszego bezpieczeństwa’ [„Apostles Talk about Reasons for Lifting Ban”, Daily Herald, Provo, Utah, 5 czerwca 1988, str. 21 (AP)]” (Dallin H. Oaks, Life’s Lessons Learned [2011], str. 68–69).

Deklaracja Oficjalna — 2. Nie znamy wszystkich odpowiedzi, ale powinniśmy starać się posiadać najnowsze informacje.

Starszy Paul V. Johnson z Kworum Siedemdziesiątych udzielił nauczycielom ewangelii następującej rady:

„Nie jest niczym niezdrowym, kiedy uczeń widzi, że nauczyciel nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania, ale zna odpowiedź na fundamentalne pytania i posiada silne świadectwo. Kiedy anioł zapytał Nefiego: ‘Czy wiesz o łaskawości Boga?’, Nefi szczerze odpowiedział: ‘Wiem, że kocha On swoje dzieci, jednak nie pojmuję znaczenia wszystkiego’ (1 Nefi 11:17). Nawet jeśli nie znamy odpowiedzi na dane pytanie, możemy przypomnieć uczniom o rzeczach, które wiemy.

Kolejnym wyzwaniem, z jakim zmagamy się, kiedy nauczamy od dłuższego czasu, jest tendencja do obstawania przy starych dokumentach i starych wyjaśnieniach. O wiele lepiej zrobimy, jeśli będziemy zaznajomieni z bieżącym stanowiskiem Kościoła. Jednym z najlepszych sposobów, by to osiągnąć, jest zapoznawanie się z materiałami zamieszczanymi w zakładce newsroom na stronie: LDS.org (mormonnewsroom.org)

Zostałem zatrudniony do pracy dla seminariów i instytutów latem 1978 roku. W czerwcu owego roku zostało ogłoszone objawienie, że kapłaństwo jest dostępne dla wszystkich godnych mężczyzn. W sierpniu tego samego roku Starszy Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów, przemawiał do pracowników seminariów i instytutów na spotkaniu podobnym do dzisiejszego. Podkreślił, jak to objawienie zmieniło nasze zrozumienie tej kwestii. Powiedział:

‘Zapomnijcie wszystko, co mówiłem ja, co mówił Prezydent Brigham Young czy Prezydent George Q. Cannon, czy co mówili wszyscy inni w przeszłości, co jest sprzeczne z obecnym objawieniem. Mówiliśmy, nie mając pełnego zrozumienia i nie posiadając światła wiedzy, które teraz spłynęło na świat.

Naszą prawdę i światło otrzymujemy przepis za przepisem, nakaz za nakazem. Otrzymaliśmy teraz nową falę inteligencji i światła na ten konkretny temat, która rozproszyła ciemność i wymazała wszelkie poglądy i opinie z przeszłości. Nie mają już one znaczenia.

Nie ma najmniejszego znaczenia, co ktokolwiek i kiedykolwiek powiedział na ten […] temat przed pierwszym dniem czerwca tego roku (1978)’ („All Are Alike unto God” [sympozjum KSE na temat Księgi Mormona, 18 sierpnia 1978], str. 2; strona internetowa: LDS.org).

„Bądźmy na bieżąco ze światłem, które zostało nam dane” („A Pattern for Learning Spiritual Things” [przesłanie dla nauczycieli religii KSE, 7 sierpnia 2012], strona internetowa: LDS.org).

Deklaracja Oficjalna — 2. „Pan uczynił wiadomą Swą wolę”

Niektórzy członkowie Kworum Dwunastu Apostołów opisali później swoje doświadczenie, kiedy otrzymali objawienie z 1 czerwca 1978 roku. Na przykład, Prezydent Gordon B. Hinckley, członek Kworum Dwunastu Apostołów w 1978 roku, świadczył:

„W pokoju tym panowała atmosfera świętości. Ja sam czułem jakby otworzył się kanał między tronem niebieskim a klęczącym, błagającym prorokiem Boga, do którego przyłączyli się jego bracia […]. I przez moc Ducha Świętego prorok uzyskał pewność, że rzecz, o którą się modlił, była właściwa, że nadszedł czas, i że teraz cudowne błogosławieństwa kapłaństwa powinny być dostępne dla wszystkich godnych mężczyzn bez względu na pochodzenie.

Wszyscy mężczyźni w tym kręgu mocą Ducha Świętego wiedzieli to samo […].

Żaden z nas, którzy byli wówczas obecni, nie był już potem taki sam. Kościół też już nie był taki sam” („Priesthood Restoration”, Ensign, październik 1988, str. 70).

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów mówił podobnie:

„Wtedy [gdy dane zostało objawienie zawarte w dokumencie: Deklaracja Oficjalna — 2], z powodu gorliwości i wiary, i dlatego, że nadszedł odpowiedni czas i godzina, Pan, w Swej opatrzności, wylał Ducha Świętego na Pierwsze Prezydium i Dwunastu w cudowny i niezwykły sposób, przekraczający wszystko, czego obecni kiedykolwiek doświadczyli. Objawienie spłynęło na Prezydenta Kościoła oraz na wszystkie obecne osoby” („All Are Alike unto God” [przesłanie dla nauczycieli religii KSE, 18 sierpnia 1978], str. 3, strona internetowa: LDS.org).

Deklaracja Oficjalna — 2. Więcej informacji

Aby uzyskać więcej informacji na temat dokumentu: Deklaracja Oficjalna — 2 w języku angielskim, wybierz zakładkę Gospel Topics na stronie internetowej: LDS.org i odszukaj hasło „race and priesthood” [rasa a kapłaństwo].