Lekcja 151
Wojna w Utah i masakra pod Mountain Meadows
Wprowadzenie
W latach 50. XIX wieku wzrost napięcia i brak porozumienia między świętymi w dniach ostatnich a władzami Stanów Zjednoczonych doprowadziły w latach 1857–1858 do wojny w Utah. We wrześniu 1857 roku doszło również do konfliktów między świętymi w dniach ostatnich a emigrantami, którzy karawaną wozów przejeżdżali przez Utah. Powodowani gniewem i strachem święci w dniach ostatnich mieszkający na południu Utah zaplanowali atak i zamordowali około 120 emigrantów zmierzających do Kalifornii. Zbrodnia ta jest dzisiaj znana jako masakra pod Mountain Meadows.
Propozycje dotyczące nauczania
Narastanie napięcia pomiędzy świętymi w dniach ostatnich a władzami Stanów Zjednoczonych
Wyjaśnij, że gdy 24 lipca 1857 roku prezydent Brigham Young świętował wraz z grupą członków Kościoła 10. rocznicę przybycia do Doliny Jeziora Słonego, otrzymał potwierdzenie wcześniejszej wiadomości, że do Salt Lake City zbliżają się oddziały wojska wysłane przez rząd stanów Zjednoczonych. W poprzednich latach spory i nieporozumienia doprowadziły do wzrostu napięcia między świętymi w dniach ostatnich a władzami państwowymi. Święci chcieli sami decydować o tym, kto będzie zasiadał we władzach terytorialnych i odrzucali kandydatów proponowanych przez rząd federalny, którzy nie podzielali ich systemu wartości. Z tego powodu część urzędników federalnych uznała, że Utah zbuntowało się przeciwko rządowi państwa. Nie posiadając zgody Kongresu, prezydent Stanów Zjednoczonych, James Buchanan, wysłał do Salt Lake City około 1500 żołnierzy, którzy mieli zmusić mieszkańców Utah do zaakceptowania nowych władz.
-
Gdybyście byli na miejscu świętych w dniach ostatnich w 1857 roku, jakie obawy wzbudziłaby w was wiadomość, że do waszego miasta zbliża się wielka armia? (Uczniowie mogą wspomnieć, że święci zostali w brutalny sposób wypędzeni ze stanów Ohio, Missouri i Illinois, wielu z nich utraciło cenny dobytek i ziemię, a niektórzy członkowie zostali zabici lub zmarli w efekcie prześladowań. Wieść o zbliżającej się armii zrodziła obawy, iż podobna sytuacja może powtórzyć się również w Utah).
Niech jeden z uczniów przeczyta na głos następujący akapit:
W swych przemowach skierowanych do świętych Prezydent Young i pozostali przywódcy Kościoła określali nadchodzących żołnierzy jako wrogów. Prezydent Young, który przez lata prosił świętych, aby gromadzili zboże, ponowił tę prośbę, aby mieli co jeść na wypadek, gdyby musieliby ratować się ucieczką. Jako gubernator Terytorium Utah, nakazał on również oddziałom milicji terytorialnej, aby były gotowe do obrony.
Konflikt pomiędzy częścią świętych w dniach ostatnich a emigrantami podróżującymi karawaną wozów
Pokaż mapę podobną do tej, która znajduje się na poniższej ilustracji lub narysuj ją na tablicy. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie dwóch poniższych akapitów:
Karawana wozów z emigrantami podróżującymi na zachód z Arkansas do Kalifornii przybyła do Utah w chwili, kiedy święci w dniach ostatnich przygotowywali się do obrony swego terytorium przed nadciągającymi oddziałami Stanów Zjednoczonych. Niektórzy uczestnicy karawany odczuwali irytację, ponieważ mieli trudności z nabywaniem od świętych bardzo potrzebnego im ziarna, które nakazano świętym gromadzić. Emigranci weszli także w konflikt ze świętymi, którzy nie chcieli, by konie i bydło przyjezdnych zużywały zasoby pożywienia i wody, których potrzebowali dla własnych zwierząt.
Do wybuchu konfliktu ostatecznie doszło w ostatniej, na drodze do Kalifornii, osadzie w Utah — w Cedar City. Doszło tam do starć między grupą emigrantów a świętymi. Niektórzy spośród emigrantów grozili, że przyłączą się do nadciągających sił rządowych i będą walczyć przeciwko świętym. Pomimo tego, że kapitan stojący na czele emigrantów skarcił ich za wygłaszanie takich gróźb, niektórzy przywódcy i osadnicy w Cedar City zaczęli postrzegać ich jako wrogów. Kompania emigrantów opuściła miasto niespełna godzinę po swoim przybyciu, ale część osadników i przywódców z Cedar City chciała ścigać i ukarać mężczyzn, którzy ich obrazili.
Zachęć uczniów, aby powrócili pamięcią do sytuacji, w której popadli w konflikt z jakąś osobą lub grupą. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 3 Nefi 12:25. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają zasadę nauczaną przez Jezusa Chrystusa, która mówi o tym, w jaki sposób powinniśmy postępować w konfliktowych sytuacjach.
-
Jak myślicie, co oznacza zwrot „pogódź się z twoim przeciwnikiem”?
Aby przybliżyć uczniom znaczenie tego zwrotu, możesz poprosić jednego z nich, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź:
Starszy David E. Sorensen z Siedemdziesiątych nauczał, że wyrażenie: „pogódź się z twoim przeciwnikiem” oznacza, że powinniśmy „[rozwiązywać] spory zawczasu, żeby emocje chwili nie zmieniały się w fizyczne czy emocjonalne okrucieństwo, abyśmy nie stali się niewolnikami naszego gniewu” („Przebaczenie zmieni gorycz w miłość”, Ensign lub Liahona, maj 2003, str. 11).
-
W jaki sposób, własnymi słowami, podsumowalibyście naukę Zbawiciela zapisaną w wersecie: 3 Nefi 12:25? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy zasadę: Jeśli rozwiążemy konflikt z bliźnimi w Pański sposób, to możemy uniknąć niszczących skutków niezgody).
-
W jaki sposób przestrzeganie zasady wyrażonej w wersecie: 3 Nefi 12:25 mogłoby pomóc świętym w dniach ostatnich, którzy zapałali gniewem w stosunku do uczestników karawany?
Wyjaśnij, że ponieważ ci święci nie rozwiązali konfliktu z emigrantami w Pański sposób, sytuacja stała się o wiele bardziej poważna. Isaac Haight, burmistrz Cedar City, major milicji i prezydent palika, poprosił o pozwolenie od dowódcy milicji, który mieszkał w pobliskiej osadzie Parowan, aby zwołać milicję do konfrontacji z wichrzycielami z karawany. Dowódca milicji, William Dame, doradził Isaacowi Haightowi, aby zignorował pogróżki emigrantów. Zamiast zastosować się do tej rady, Isaac Haight i inni przywódcy w Cedar City postanowili namówić miejscowych Indian do ataku na wozy i kradzieży bydła w ramach wymierzenia kary emigrantom. Isaac Haight poprosił Johna D. Lee, miejscowego członka Kościoła i majora milicji, aby przewodził temu atakowi, obaj zaś planowali obwinić za to zajście Indian.
-
Co powinni zrobić przywódcy w Cedar City, kiedy William Dame radził im, aby nie korzystali z pomocy milicji? Do czego doprowadziło niezastosowanie się do tej rady? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Kiedy ignorujemy rady, by czynić to, co właściwe, stajemy się bardziej skłonni do podejmowania złych decyzji).
Podkreśl, że mężczyźni ci działali wbrew swoim obowiązkom kapłańskim. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 121:36–37. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach i odszukają ostrzeżenie Pana skierowane do posiadaczy kapłaństwa, którzy postępują wbrew zasadom prawości.
-
Jakie ostrzeżenie skierował Pan do posiadaczy kapłaństwa, którzy starają się ukryć swoje grzechy lub postępują niegodziwie?
Przeczytaj lub podsumuj poniższe akapity i zachęć uczniów, aby wysłuchali, jakich kolejnych złych wyborów dokonali przywódcy Cedar City po zignorowaniu otrzymanej rady.
Isaac Haight przedstawił plan ataku na emigrantów radzie miejscowych przywódców Kościoła, społeczności i milicji. Część członków rady stanowczo sprzeciwiła się temu planowi i zapytała Haighta, czy skonsultował się w tej sprawie z Prezydentem Brighamem Youngiem. Przyznawszy, że tego nie uczynił, Haight zgodził się wysłać do Salt Lake City posłańca o nazwisku James Haslam z listem, w którym wyjaśnił sytuację i pytał, co należy uczynić. Zważywszy na to, że Salt Lake City jest oddalone o około 400 km od Cedar City, potrzeba było około tygodnia szybkiej jazdy konnej, aby posłaniec dotarł na miejsce i powrócił do Cedar City z instrukcjami od Prezydenta Younga.
Na krótko przed tym, jak posłaniec wyruszył z listem od Isaaca Haighta, John D. Lee wraz z grupą Indian zaatakował obóz emigrantów pod Mountain Meadows. Całemu temu zajściu przewodził Lee, który skrzętnie ukrył swą tożsamość, aby cała odpowiedzialność za atak spadła na Indian. Część emigrantów została zabita lub ranna, a pozostali odparli atak, zmuszając Lee i Indian do odwrotu. Emigranci szybko ustawili swoje wozy w ciasnym kręgu, chroniąc się w jego wnętrzu. Do kolejnych dwóch ataków doszło podczas pięciodniowego oblężenia karawany wozów emigrantów.
W pewnym momencie milicjanci z Cedar City zauważyli dwóch emigrantów, którzy przedostali się poza krąg. Strzelili w ich kierunku, zabijając jednego z nich. Drugiemu udało się uciec z powrotem do obozu, gdzie przekazał wiadomość, że w ataku biorą również udział biali mężczyźni. Osoby, które zaplanowały te ataki, wpadły teraz we własne sidła. Gdyby emigrantom udało się przedostać do Kalifornii, rozeszłaby się wieść o tym, że święci w dniach ostatnich byli odpowiedzialni za atak na karawanę. Spiskowcy obawiali się, że ta wiadomość mogłaby mieć negatywne konsekwencje dla nich i dla ich ludzi.
-
Do jakich konsekwencji doprowadziła decyzja o postąpieniu wbrew radzie dowódcy milicji?
-
Przed jakim wyborem stanęli w tym momencie ludzie odpowiedzialni za ataki? (Mogli się przyznać do tego, co zrobili i ponieść konsekwencje albo próbować ukryć swoje zbrodnie i grzechy. Zob. NiP 121:37).
-
Co powinni byli uczynić?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad następującymi pytaniami:
-
Jak się zachowujecie, kiedy zrobicie coś złego? Czy przyznajecie się do tego, co zrobiliście i ponosicie konsekwencje czy też próbujecie ukryć grzech pod płaszczem oszustwa?
Grupa świętych w dniach ostatnich planuje i przeprowadza masakrę pod Mountain Meadows
Wyjaśnij, że członkowie Kościoła, którzy brali udział w atakach na emigrantów, postanowili ukryć swoje grzechy. Poproś uczniów, aby wysłuchali, co stało się później w wyniku ich decyzji. Przeczytaj lub streść następujące akapity:
Aby zapobiec rozprzestrzenieniu się wiadomości, że święci w dniach ostatnich byli zamieszani w atak na karawanę, Isaac Haight, John D. Lee oraz inni miejscowi przywódcy Kościoła i milicji sporządzili plan zabicia wszystkich emigrantów z wyjątkiem małych dzieci. Postępując zgodnie z tym planem, John D. Lee udał się do emigrantów i powiedział im, że pod eskortą milicji będą mogli bezpiecznie powrócić do Cedar City. Kiedy emigranci wyruszyli w kierunku miasteczka, milicjanci zwrócili się przeciwko nim i otworzyli ogień. Indianie wybiegli ze swoich kryjówek i przyłączyli się do ataku. Z grupy liczącej około 140 osób oszczędzono zaledwie 17 małych dzieci.
Dwa dni po tym tragicznym wydarzeniu do Cedar City powrócił James Haslam z odpowiedzią od Prezydenta Younga, według której miejscowi przywódcy mieli pozwolić karawanie emigrantów odejść w pokoju. „Kiedy Haight przeczytał słowa Younga, zaszlochał niczym małe dziecko i jedyne, co mógł wówczas z siebie wydusić, to słowa: ‘Za późno, za późno’” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).
Wyjaśnij, że decyzje niektórych przywódców świętych w dniach ostatnich i osadników w południowej części Terytorium Utah doprowadziły do tragicznej masakry pod Mountain Meadows. Zupełnie inaczej konflikt z rządem Stanów Zjednoczonych rozwiązali kościelni i stanowi przywódcy z Salt Lake City, którzy uczynili to na drodze pokojowych rozmów i negocjacji, które miały miejsce w 1858 roku. Podczas tego konfliktu — nazwanego później wojną w Utah — wojska Stanów Zjednoczonych i milicja z Utah dokonywały aktów agresji, ale nigdy nie wdały się w otwartą walkę.
-
Jak podsumowalibyście decyzje, które doprowadziły do masakry pod Mountain Meadows?
-
Jakich zasad możemy się nauczyć z tej tragedii? (Uczniowie mogą rozpoznać szereg zasad, w tym następujące: Decyzja o ukryciu naszych grzechów może prowadzić do popełnienia kolejnych. Decyzja o ukryciu naszych grzechów może sprowadzić na nas ból i cierpienie).
Wyjaśnij, że konsekwencją masakry pod Mountain Meadows była nie tylko śmierć blisko 120 niewinnych osób, ale ogromne cierpienie osieroconych dzieci i krewnych ofiar. Indianie z plemienia Pajutów również cierpieli z powodu niesłusznych oskarżeń o tę zbrodnię. Z kolei inne osoby, „które dokonały tej masakry, do końca swoich dni żyły z wielkim poczuciem winy, przeżywając powtarzające się koszmary o tym, co uczyniły i co widziały” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, str. 20).
Zapewnij uczniów, że jeśli weszli na ścieżkę błędów i grzechu, mogą zapobiec dalszemu cierpieniu i bólowi poprzez zwrócenie się do Pana i pokutę.
Wyjaśnij, że ponieważ za zaplanowanie i dokonanie masakry pod Mountain Meadows odpowiedzialna była grupa miejscowych świętych w dniach ostatnich, sprawiło to, że niektórzy zaczęli w negatywny sposób postrzegać cały Kościół.
-
Dlaczego ważne jest, aby uświadomić sobie, że niewłaściwe działania niektórych członków Kościoła nie są miarą prawdziwości ewangelii?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium:
„Ewangelia Jezusa Chrystusa, której jesteśmy orędownikami, brzydzi się mordowaniem z zimną krwią mężczyzn, kobiet i dzieci. W istocie opowiada się ona za pokojem i przebaczeniem. To, co dawno temu uczynili [pod Mountain Meadows] członkowie naszego Kościoła, stanowi straszliwe i niewybaczalne pogwałcenie nauki i etyki chrześcijańskiej” („150th Anniversary of Mountain Meadows Massacre”, 11 września 2007, strona internetowa:mormonnewsroom.org/article/150th-anniversary-of-mountain-meadows-massacre).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 5:12. Pozostałych poproś o to, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukali odpowiedzi na pytanie, co możemy robić, aby rozwijać i utrzymać nasze świadectwa tak, by w obliczu trudności — na przykład, gdy dowiemy się, że pewni członkowie Kościoła nie żyją zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa — nasza wiara nie uległa zachwianiu.
-
Co, według wersetu: Helaman 5:12, możemy zrobić, aby rozwinąć i utrzymać nasze świadectwa? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisać na tablicy następującą zasadę: Możemy rozwinąć silne świadectwo, gdy podstawą naszej wiary jest Jezus Chrystus).
Aby zilustrować tę zasadę, poproś jednego z uczniów o przeczytanie akapitu:
„James Sanders jest prawnukiem […] jednego z dzieci, które przeżyły masakrę [i jest także członkiem Kościoła] […]. Powiedział, że wiadomość o tym, iż jego przodkowie zostali zabici w masakrze ‘nie wpłynęła na [jego] wiarę, ponieważ opiera się ona na Jezusie Chrystusie, a nie na ludziach należących do Kościoła’” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, str. 21).
-
W jaki sposób nasza wiara w Jezusa Chrystusa może wzmocnić nas, kiedy dowiadujemy się o członkach Kościoła, którzy nie żyją zgodnie z naukami Zbawiciela?
-
Co pomaga wam budować waszą wiarę na fundamencie Jezusa Chrystusa?
Złóż świadectwo o tym, jak ważne jest życie zgodne z naukami Zbawiciela i budowanie naszej wiary na Nim i na Jego ewangelii. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą solidniej budować swoją wiarę na fundamencie Jezusa Chrystusa i żeby postawili sobie to za cel.
Komentarz i tło historyczne
Odpowiedzialność za masakrę pod Mountain Meadows
Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium powiedział o odpowiedzialności za masakrę pod Mountain Meadows:
„Odpowiedzialność za masakrę spoczywa na miejscowych przywódcach Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich z regionów położonych w okolicy Mountain Meadows — którzy pełnili również funkcje cywilne i wojskowe — i na członkach Kościoła, którzy działali pod ich przywództwem […].
Z całą pewnością Boska Sprawiedliwość wymierzy winowajcom odpowiedzialnym za masakrę odpowiednią karę” („150th Anniversary of Mountain Meadows Massacre”, 11 września 2007, strona internetowa: mormonnewsroom.org/article/150th-anniversary-of-mountain-meadows-massacre).
Richard E. Turley jun., zastępca historyka i kronikarza Kościoła, wyjaśnił, w jaki sposób główni przywódcy Kościoła dowiedzieli się z czasem o masakrze. Krótko opisał również konsekwencje, jakie spotkały niektórych ze sprawców:
„Chociaż Brigham Young i inni przywódcy Kościoła w Salt Lake City dowiedzieli się o masakrze wkrótce po tym, jak jej dokonano, dopiero z czasem, stopniowo doszło do nich więcej informacji o stopniu zaangażowania w nią osadników oraz o okrutnych szczegółach tej zbrodni. W 1859 roku odwołano ze stanowiska prezydenta palika Isaaca Haighta oraz innych czołowych przywódców Kościoła w Cedar City, którzy mieli swój udział w masakrze. W 1870 roku ekskomunikowano z Kościoła Isaaca Haighta i Johna D. Lee.
W 1874 roku terytorialny sąd przysięgłych postawił zarzut udziału w masakrze dziewięciu mężczyznom. Większość z nich została w końcu aresztowana, choć jedynie Lee został postawiony przed sądem, skazany i stracony za tę zbrodnię. Inny oskarżony mężczyzna zmienił swoje zeznania [dobrowolnie zaświadczył przeciwko pozostałym i przekazał dowody ich winy], w efekcie czego reszta winowajców spędziła wiele lat, uciekając przed organami prawa. Z kolei inni milicjanci uczestniczący w tym tragicznym wydarzeniu do końca swoich dni żyli z wielkim poczuciem winy, miewając powtarzające się koszmary związane z tym, do czego się posunęli i co widzieli” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).
Chronologia wydarzeń związanych z masakrą pod Mountain Meadows
Czwartek, 3 września 1857: Karawana wozów, z którą podróżuje około 140 osób, pochodzących w większości ze stanu Arkansas, przejeżdża przez Cedar City w Utah. Część uczestników karawany wdaje się w konflikt z grupą miejscowych świętych w dniach ostatnich. Gdy niektórzy z emigrantów odmawiają poddania się aresztowaniu, miejscowi przywódcy Kościoła i władz w Cedar City zwracają się z prośbą do Williama Dame’a, dowódcy milicji w pobliskiej miejscowości Parowan, aby zwołał milicję do konfrontacji z wichrzycielami z karawany.
Piątek, 4 września 1857: William Dame przesyła odpowiedź nakazującą przywódcom w Cedar City, aby nie podejmowali żadnych działań przeciwko emigrantom. Isaac C. Haight i inni przywódcy z Cedar City układają plan, by do ataku na karawanę przekonać miejscowych Indian. Haight rekrutuje Johna D. Lee z pobliskiego Fortu Harmony, by poprowadził atak.
Niedziela, 6 września 1857: Isaac C. Haight przewodniczy spotkaniu rady w Cedar City i informuje kolejnych miejscowych przywódców o planie ataku na emigrantów. Część przywódców sprzeciwia się temu planowi i przekonuje Haighta, by wysłał do Prezydenta Brighama Younga posłańca, Jamesa Haslama, z prośbą o radę, co uczynić w tej sytuacji.
Poniedziałek, 7 września 1857: John D. Lee napada wraz z Indianami na karawanę emigrantów w okolicach Mountain Meadows. James Haslam wyjeżdża z Cedar City do Salt Lake City z listem zawierającym prośbę o radę Prezydenta Brighama Younga. Dwóch członków oddziałów milicji atakuje dwóch emigrantów, którzy wyszli poza krąg wozów. Jednemu z nich udaje się przeżyć i przekazuje on emigrantom wiadomość, że w ataku biorą udział miejscowi osadnicy.
Wtorek, 8 września 1857: Grupa świętych w dniach ostatnich i grupa Indian przypuszczają kolejne dwa ataki na karawanę. Emigrantom udaje się obronić swoją pozycję, lecz mężczyźni z Cedar City zabijają kolejnych dwóch ludzi, którzy starają się wydostać z oblężenia i szukać pomocy.
Środa, 9 września 1857: Isaac C. Haight udaje się z Cedar City do Parowan, by spotkać się z Williamem Dame’em. Rada w Parowan podejmuje decyzję, że karawanie należy pozwolić odejść w pokoju, lecz Haight prywatnie wywiera naciski polityczne i uzyskuje od Dame’a pozwolenie, by zgromadzić milicję i zaatakować otoczonych emigrantów.
Czwartek, 10 września 1857: Isaac C. Haight powraca do Cedar City i naradza się z miejscowymi przywódcami. Wydany zostaje rozkaz, aby zabić wszystkich emigrantów z wyjątkiem małych dzieci. James Haslam dociera do Salt Lake City, przekazuje wiadomość od Haighta i wyrusza w drogę powrotną z odpowiedzią Prezydenta Younga.
Piątek, 11 września 1857: Lokalne oddziały milicji podstępem wywabiają pozostałych emigrantów z obozu. Milicja wraz z Indianami atakuje i morduje emigrantów, pozostawiając przy życiu jedynie 17 małych dzieci.
Niedziela, 13 września 1857: James Haslam powraca z Salt Lake City z pisemnymi instrukcjami od Brighama Younga, aby pozwolić emigrantom odejść w pokoju.
1859: Przedstawiciele władz federalnych odbierają dzieci, które przeżyły i przekazują je krewnym w Arkansas.
1870: Prezydent Brigham Young poznaje kolejne szczegóły masakry i ekskomunikuje Isaaca C. Haighta oraz Johna D. Lee.
1874: Terytorialny sąd przysięgłych stawia zarzut udziału w masakrze dziewięciu mężczyznom.
1875: John D. Lee jako jedyny ze sprawców trafia przed sąd, lecz ława przysięgłych nie potrafi wydać jednoznacznego wyroku.
1876: John D. Lee ponownie trafia przed sąd i zostaje skazany za morderstwo w związku ze swoim udziałem w masakrze.
Piątek, 23 marca 1877: John D. Lee zostaje rozstrzelany przez pluton egzekucyjny pod Mountain Meadows.
Wojna w Utah
W połowie 1857 roku do przywódców Kościoła dotarły pogłoski, że rząd federalny może zastąpić Brighama Younga na stanowisku gubernatora Terytorium Utah człowiekiem, którego miała wspierać znaczna liczba żołnierzy federalnych. Pogłoski te potwierdzili 24 lipca święci w dniach ostatnich, którzy przyjechali do Salt Lake City ze wschodniej części Stanów Zjednoczonych (zob. Ronald W. Walker, Richard E. Turley jun. i Glen M. Leonard, Massacre at Mountain Meadows: An American Tragedy [2008], str. 30). Abraham Smoot, Judson Stoddard i Orrin Porter Rockwell dotarli do Salt Lake City 23 lipca, przynosząc wieści o zbliżającej się armii. Następnego dnia pojechali z tymi wiadomościami do kanionu Big Cottonwood, gdzie Brigham Young świętował wraz z dużą grupą członków Kościoła 10. rocznicę dotarcia pionierów do doliny Salt Lake (zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 369–370).
Prezydent Brigham Young i inni przywódcy Kościoła byli przekonani, że zbliżające się oddziały żywiły wrogie zamiary wobec świętych w dniach ostatnich. Na początku sierpnia 1857 roku przywódcy Kościoła ogłosili plany mające na celu zapobieżenie wkroczeniu wojska na Terytorium Utah lub jego opóźnienie. 15 września 1857 roku Brigham Young ogłosił, że na terytorium obowiązuje stan wojenny. „Wydał również rozkaz, aby Legion z Nauvoo przygotowywał się do inwazji. W niemal wszystkich społecznościach na terenie Utah przyspieszono przygotowania do obrony. Prezydent dał wytyczne biskupom w osadach, aby byli gotowi wszystko spalić, w razie gdyby faktycznie doszło do walki” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 371).
Członkowie Legionu z Nauvoo [taką nazwę przyjęła milicja terytorialna z Utah] zostali wysłani, by nękać wojska federalne podczas marszu na Utah. „[Legioniści] spalili ogółem siedemdziesiąt cztery wozy z zaopatrzeniem zawierające zapasy, które wystarczyłyby na zaspokojenie potrzeb dużej armii przez trzy miesiące. Przechwycili również tysiąc czterysta z dwóch tysięcy sztuk bydła, które towarzyszyło wojsku” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 374). Dzięki tym działaniom marsz oddziałów znacznie się spowolnił, co sprawiło, że nie dotarły one do Salt Lake City aż do wiosny 1858 roku.
W marcu 858 roku Prezydent Young nakazał świętym ewakuację z osad położonych na północy Utah. Święci „ukryli wszystkie kamienne bloki, które wykuto na budowę Świątyni Salt Lake oraz zasypali i wyrównali jej fundamenty w taki sposób, aby teren przypominał zaorane pole i pozostał nienaruszony” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 376). Domy mieszkalne i inne budynki w Salt Lake City wypełniono słomą, aby raczej je spalić niż pozwolić, by okupowało je wojsko. Ponad 30 000 świętych udało się w stronę Provo i innych miast w centralnej i południowej części Utah, gdzie inni członkowie Kościoła udzielili im schronienia i otoczyli ich opieką.
Kościelni i terytorialni przywódcy z Salt Lake City rozwiązali konflikt z rządem Stanów Zjednoczonych na drodze pokojowych rozmów i negocjacji. W kwietniu 1858 roku przywódcy Kościoła powitali w Salt Lake City nowego gubernatora Terytorium, Alfreda Cumminga. Brigham Young przekazał nowemu gubernatorowi dokumenty terytorialne oraz pieczęć i nawiązał z nim serdeczne stosunki. Na początku czerwca do Salt Lake City dotarli posłańcy wysłani przez prezydenta Jamesa Buchnana, dostarczając akt ułaskawienia dla świętych w dniach ostatnich. Przywódcy Kościoła przystali na tę propozycję, która oczyszczała Legion z Nauvoo z zarzutów o napaści na wojskową linię zaopatrzenia. 26 czerwca armia w pokoju wkroczyła do cichej i niemal opustoszałej stolicy. Ponieważ wojsko nie niszczyło własności świętych, ludzie, którzy pozostali w mieście, nie zrealizowali gróźb o spaleniu budynków. Po kilkudniowym pobycie oddziały opuściły miasto i założyły nowy obóz około 80 km na południowy–zachód od Salt Lake City o nazwie Camp Floyd. 1 lipca 1858 roku Brigham Young nakazał świętym, aby wrócili do swych domostw na północy Utah (zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 375–377).
Co stało się z dziećmi emigrantów, które przeżyły masakrę?
Święci w dniach ostatnich przygarnęli ocalałe dzieci emigrantów i zaopiekowali się nimi. W 1859 roku władze federalne przejęły opiekę nad dziećmi i oddały je w ręce krewnych w Arkansas.
Czy uczestnicy karawany otruli Indian?
Richard E. Turley jun., zastępca historyka i kronikarza Kościoła, wyjaśnił:
„Niektóre krążące po Utah opowieści na temat tego, co stało się pod Mountain Meadows, głoszą, że do konfliktu przyczyniło się otrucie — rzekomo emigranci z Arkansas celowo zatruli źródło i tuszę wołu w miasteczku Fillmore w środkowym Utah, wywołując chorobę i śmierć pośród miejscowych Indian. Według tej historii wydarzenie to rozwścieczyło Indian, którzy poszli śladem emigrantów do Mountain Meadows, gdzie albo sami dopuścili się popełnionej tam zbrodni, albo zmusili obawiających się o własne życie osadników świętych w dniach ostatnich, aby przyłączyli się do ataku. Badania historyczne wykazują, że opowieści te są nieprawdziwe.
Choć prawdą jest, że bydło emigrantów zdychało na szlaku, również w pobliżu Fillmore, to wydaje się, że było to spowodowane chorobą, która nękała stada na wyżynnych pastwiskach w latach 50. XIX wieku. Ludzie zarażali się chorobą od zainfekowanych zwierząt poprzez rany i wrzody lub przez zjedzenie skażonego mięsa. Nie posiadając współczesnej wiedzy, podejrzewano, że przyczyną jest celowe zatrucie” („The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 16).
Niewłaściwe działania członków Kościoła
Poniższa wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium mówi nam, jak reagować, kiedy dowiadujemy się o niewłaściwym postępowaniu przywódców kościelnych:
„Mówiąc szczerze, zdarzały się sytuacje, kiedy członkowie lub przywódcy Kościoła po prostu popełniali błędy. Być może mówili lub robili coś, co nie było w harmonii z naszymi wartościami, zasadami czy doktryną.
Myślę, że Kościół byłby doskonały jedynie wtedy, gdyby był prowadzony przez doskonałe istoty. Bóg jest doskonały, a Jego doktryna czysta. Lecz działa On poprzez nas — Swoje niedoskonałe dzieci — a niedoskonali ludzie popełniają błędy […].
Tak zawsze było i tak będzie aż do doskonałego dnia, kiedy to sam Chrystus będzie osobiście panował na ziemi.
Niestety, niektórzy potykają się z powodu błędów ludzi. Lecz pomimo tego wieczna prawda przywróconej ewangelii, jaka znajduje się w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, nie doznaje uszczerbku, nie słabnie ani nie niszczeje” („Chodźcie, przyłączcie się do nas”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 22–23).
Masakra pod Mountain Meadows
Więcej informacji na temat masakry pod Mountain Meadows w języku angielskim znajdziesz pod zakładką Gospel Topics na stronie: LDS.org pod hasłem „Mountain Meadows Massacre”.