Podczas poprzedniej lekcji zostało omówionych pierwszych 16 wersetów rozdziału: Nauki i Przymierza 38. Niniejsza lekcja omawia pozostałe wersety z tego rozdziału. W odpowiedzi na pragnienie świętych, aby dowiedzieć się więcej na temat przykazania zgromadzenia się w Ohio, Pan objawił niektóre z błogosławieństw, jakie otrzymają prawi ludzie podczas Milenium. Następnie poinstruował świętych, aby byli jednością i wyjaśnił, dlaczego przykazał im zgromadzić się w Ohio. W końcu Pan dał przykazania, aby pomóc świętym dowiedzieć się, jak rozpocząć proces gromadzenia się.
Pan objawia niektóre z błogosławieństw, jakie otrzymają prawi ludzie teraz i podczas Milenium
Zapytaj uczniów, czym jest dziedzictwo oraz kto zazwyczaj je otrzymuje.
Dlaczego chcielibyście coś odziedziczyć?
Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 38:17–22. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i wskazali, jakie dziedzictwo Pan obiecał dać Swojemu ludowi.
Co, według słów Pana, Jego lud musi zrobić, aby otrzymać dziedzictwo, o którym mowa w tych wersetach? (Ubiegać się o nie całym sercem [zob. NiP 38:19]; słuchać Jego głosu i iść za Nim [zob. NiP 38:22]).
Poproś jednego z uczniów, aby opisał tło historyczne do rozdziału: Nauki i Przymierza 38, które poznali na poprzedniej lekcji. Jeśli zajdzie taka potrzeba, przypomnij uczniom, że niektórzy święci z Nowego Jorku poprosili o więcej informacji dotyczących przykazania Pana, aby przenieść się do Ohio.
Jak, waszym zdaniem, nauczanie świętych o ich wiecznym dziedzictwie mogło wpłynąć na ich uczucia odnośnie do przykazania przeniesienia się do Ohio?
Kiedy uczniowie będą studiować pozostałą część rozdziału: Nauki i Przymierza 38, zachęć ich, aby wskazali inne powody, dla których Pan nakazał świętym zgromadzenie się w Ohio.
Przed lekcją naszkicuj na tablicy fasadę budynku z twoich okolic. Możesz też przerysować ilustrację domu przedstawioną poniżej. Uwzględnij podstawowe elementy budynku, łącznie z wejściem, oknem, ścianami i dachem. Zapytaj uczniów, która część budynku jest najbardziej niezbędna. Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, pomóż im dostrzec, że każda część budynku spełnia określony cel.
Obraz
szkic domu
Czy można przyrównać poszczególne części budynku do rodziny lub do osób z okręgu czy gminy? (Podobnie jak każda część budynku jest ważna, tak i każda osoba w rodzinie lub okręgu czy gminie jest cenna i może odgrywać kluczową rolę).
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 38:23–25 i wskazali na wyrażenie, które uczy o tym, jak mamy postrzegać bliźnich. Niech opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.
Co, waszym zdaniem, oznacza, że człowiek ma „[szanować] swego brata jak siebie samego”? (Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Mamy cenić bliźnich jak siebie samych).
Aby pomóc uczniom zapamiętać tę zasadę, zapisz na tablicy poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów. Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali ją w swoich pismach świętych lub w notatnikach bądź w dziennikach do studiowania (Wypowiedź ta znajduje się w: „Słabi i prości członkowie Kościoła”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 7).
„Istnieje jedyna w swoim rodzaju równość pomiędzy członkami [Kościoła]. Nikt z nas nie uznaje siebie za bardziej wartościowego niż inny (zob. NiP 38:24–25)” (Prezydent Boyd K. Packer).
Co się dzieje, kiedy ludzie myślą, że są ważniejsi lub lepsi od bliźnich?
W jaki sposób Kościół jest błogosławiony, kiedy nie postrzegamy siebie jako lepszych od bliźnich?
Powiedz uczniom, że Zbawiciel nauczał w przypowieści, dlaczego powinniśmy szanować bliźnich jak samych siebie. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 38:26. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i wskazali, jak mężczyzna w przypowieści traktował swoich synów.
Jak byś się czuł, gdybyś był synem z tej przypowieści, który odział się w łachmany?
Co mógłby zrobić syn, który odział się w szaty, aby poprawić zaistniałą sytuację?
Jakie, waszym zdaniem, jest w tej przypowieści przesłanie Pana dla nas?
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 38:27 i wyszukali zasadę, jaką Pan chce, abyśmy zrozumieli na podstawie tej przypowieści. (Uczniowie mogą wyrazić to w różny sposób, ale powinni rozumieć, że: Jeśli nie jesteśmy jednością, nie jesteśmy ludem Pana. Zapisz tę zasadę na tablicy obok pierwszej zapisanej zasady. Możesz także zasugerować, aby uczniowie zaznaczyli w swoich pismach świętych słowa, które uczą tej zasady).
Co oznacza „jako jeden” w kontekście wersetu 27.? (Zjednoczenie z bliźnimi i z Panem w prawości).
W jaki sposób docenianie bliźnich tak, jak cenimy siebie, pomoże nam zjednoczyć się ze sobą nawzajem? A jak pomoże nam zjednoczyć się z Panem?
Dlaczego, waszym zdaniem, nie jesteśmy ludem Pana, jeśli nie jesteśmy jednością?
Wyjaśnij, że pierwsi członkowie Kościoła, którzy zostali wezwani do zgromadzenia się w Ohio, pochodzili z różnych środowisk społecznych. Niektórzy byli właścicielami dobrze prosperujących gospodarstw i byli szanowani w swoich społecznościach, a inni mieli niewiele własności i mieli niższą pozycję społeczną.
W jaki sposób zasady wymienione na tablicy mogły być błogosławieństwem dla świętych, którzy gromadzili się wraz z innymi członkami Kościoła w Ohio?
Przed lekcją możesz przygotować dla uczniów kartki z wypowiedzią Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie tej wypowiedzi na głos. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wskazali, w jaki sposób przykazanie wzywające do jedności odnosi się do przykazania od Boga, aby Jego lud się zgromadził.
Obraz
Prezydent Henry B. Eyring
„Wiemy na podstawie doświadczenia, że radość pojawia się wtedy, gdy jesteśmy błogosławieni jednością […]. [Nasz Ojciec Niebieski] chce nas obdarować tym świętym pragnieniem jedności, ponieważ nas kocha.
Nie może obdarować nim nas jako osób indywidualnych. Radość płynąca z jedności, którą On chce nas obdarować, nie jest dla pojedynczych osób. Musimy dążyć do niej wraz z bliźnimi i razem z nimi uzyskać do niej prawo. Nic dziwnego zatem, że Bóg nalega, byśmy gromadzili się, aby On mógł nas pobłogosławić. On chce, byśmy gromadzili się w rodzinach. Ustanowił klasy, okręgi i gminy oraz przykazał nam, byśmy często się gromadzili. Te zgromadzenia, które Bóg przygotował dla nas, dają nam wspaniałą sposobność. Możemy modlić się i pracować na rzecz jedności, która przyniesie nam radość i pomnoży naszą moc służenia” („Jesteśmy jednego serca”,Ensign lub Liahona, październik 2008, str. 69).
Dlaczego Pan pragnie nas zgromadzić, zgodnie ze słowami Prezydenta Eyringa? (Aby nas błogosławić i pomóc nam pracować nad jednością). Jakie błogosławieństwa są związane z jednością? (Radość i pomnożenie naszej mocy służenia).
Dlaczego, zgodnie ze słowami Prezydenta Eyringa, gromadzimy się razem jako rodziny? Jako członkowie Kościoła? Jako uczniowie klasy seminarium?
Kiedy doświadczyliście błogosławieństw płynących ze gromadzenia się wspólnie z bliźnimi?
Poproś, aby uczniowie poświęcili kilka minut na napisanie w notatnikach lub dziennikach do studiowania, co mogą zrobić, aby być jednością z rodzinami, z młodymi mężczyznami i kobietami w kworach, w innych grupach w kościele oraz z Panem. Kiedy upłynie wyznaczony czas na przygotowanie, poproś kilkoro uczniów o podzielenie się tym, co napisali.
Pan wyjaśnia, dlaczego przykazał Swojemu Kościołowi, aby zgromadził się w Ohio
Wyjaśnij, że Pan objawił inne powody, dla których przykazał świętym, aby opuścili Nowy Jork i zgromadzili się w Ohio. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 38:28–30, a pozostałych uczniów poproś, aby poszukali powodów, dla których świętym przykazano zgromadzenie się w Ohio.
Przed czym Pan ostrzegł świętych?
Co, według wersetu 30., może zrobić lud Pana, aby nie bać się swoich wrogów? (Możesz zasugerować, aby uczniowie zaznaczyli słowa, które nauczają następującej zasady: Jeśli będziemy przygotowani, nie zaznamy trwogi).
Aby pomóc uczniom zrozumieć i zastosować prawdę, którą rozpoznali, poproś ich, aby usiedli w parach i niech każda para omówi odpowiedzi do poniższych pytań. (Możesz zapisać te pytania na tablicy).
Dlaczego, waszym zdaniem, przygotowanie daje nam pewność siebie w obliczu przeciwności lub niebezpieczeństwa?
Co możemy zrobić, aby przygotować się na działania przeciwnika, który chce wyrządzić nam szkodę?
Przypomnij uczniom, że w 1831 roku niektórzy święci w Nowym Jorku kwestionowali przykazanie udania się do Ohio. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 38:31–33. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wskazali, w jaki sposób święci będą pobłogosławieni, jeśli posłuchają przykazania polegającego na zgromadzeniu się w Ohio. Uczniowie powinni rozpoznać cztery błogosławieństwa: (1) mogą „uciec przed mocą wroga”; (2) mogą „być zebrani dla [Boga] jako prawy lud”; (3) otrzymają od Boga prawo; i tam (4) „spłynie […] moc z nieba”.
Zapisz na tablicy następującą zasadę: Pan gromadzi Swój lud, aby go ochraniać i wzmacniać duchowo.
W jaki sposób gromadzenie się z tymi, którzy wyznają te same normy, pomoże wam czuć ochronę przed mocą Szatana?
W jaki sposób przyjmowanie praw Bożych wzmacnia nas duchowo?
Kościół otrzymuje przykazania dotyczące zgromadzenia w Ohio
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 38:34–42, wyjaśniając, że Pan dał pewne przykazania i rady świętym, które pomogą im w przeniesieniu się do Ohio. Wyjaśnij też, że dla wielu świętych jedynym źródłem utrzymania były ich gospodarstwa. Kiedy tak wielu świętych Kościoła chciało jednocześnie sprzedać swoją własność, wielu z nich stanęło w obliczu strat finansowych w wyniku zbytu gospodarstw bądź braku możliwości ich sprzedaży, co było bardzo prawdopodobne. Zwiększenie podaży ziemi wiązało się ze spadkiem cen i dało możliwość kupującym na zakup gospodarstw należących do świętych po okazyjnie niskich cenach.
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Nauki i Przymierza 38:37, 39 i wyszukanie rady Pana w kwestii gospodarstw świętych i ich majętności. Poproś uczniów o opowiedzenie o tym, czego się dowiedzieli.
W jaki sposób wiedza o wiecznych obietnicach Pana pomogła wam w przestrzeganiu Jego przykazań?
Wyjaśnij, że niektórzy święci mieli trudności ze sprzedażą swoich gospodarstw po tym, jak przykazanie to zostało dane członkom. Niektórzy sprzedali swoje gospodarstwa ze stratą; inni w ogóle nie mogli sprzedać swojej własności. Niektórzy wierni członkowie po prostu opuścili swoje niesprzedane domy i własność, i mimo wszystko udali się do Ohio.
Na koniec możesz podzielić się swoim świadectwem o prawdach wskazanych podczas tej lekcji. Poproś uczniów, aby postąpili zgodnie ze swoimi uczuciami i z tym, co zapisali podczas tej lekcji.
Prezydent Boyd K. Packer opowiedział historię, która przedstawia nauki Pana z wersetów: Nauki i Przymierza 38:24–25:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Jako młody mężczyzna byłem nauczycielem domowym bardzo starej siostry. Nauczała mnie, korzystając ze swojego doświadczenia życiowego.
Kiedy była małą dziewczynką, Prezydent Brigham Young przyjechał do Brigham City — było to wielkie wydarzenie w mieście, które przyjęło nazwę od jego imienia. Aby go uczcić, dzieci z Organizacji Podstawowej, całe w bieli, ustawiły się rządkiem wzdłuż drogi do miasta, a każde z nich miało koszyk kwiatów, które miały rozrzucać przed powozem Prezydenta Kościoła.
Coś jej się nie spodobało. Zamiast rzucać kwiaty, kopnęła kamień przed powóz, mówiąc: ‘On nie jest ani trochę lepszy od mojego dziadunia Lovelunda’. Ktoś to usłyszał i została srodze zbesztana.
Jestem absolutnie pewny, że Prezydent Brigham Young byłby pierwszym, który zgodziłby się z małą Janie Sted. Nie uznałby siebie za bardziej godnego niż dziadunio Lovelund lub jakikolwiek inny godny członek” („Słabi i prości członkowie Kościoła”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 7).
W objawieniu tym Pan nakazał świętym, aby zjednoczyli się w niesieniu pomocy biednym. Są to dwa podstawowe przykazania prawa poświęcenia. Te dwa przykazania są także wskazane we fragmentach: Mojżesz 7:18 i 4 Nefi 1:2–3. Kiedy święci starali się żyć według prawa poświęcenia w Missouri, nie udało im się to, ponieważ „nie [użyczali] swego mienia […] dla ubogich” i „nie [byli] zjednoczeni” (NiP 105:3–5).