Seminaria i instytuty
Lekcja do samodzielnego studiowania: Nauki i Przymierza 29:31–50; 30–35 (część 8.)


Lekcja do samodzielnego studiowania

Nauki i Przymierza 29:31–50; 30–35 (część 8.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Streszczenie lekcji do codziennego samodzielnego studiowania

Poniższe podsumowanie wydarzeń, doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania rozdziałów: Nauki i Przymierza 29:31–50; 30–35 (część 8.), nie zakłada, że masz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku doktrynach i zasadach. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, mając na uwadze potrzeby swoich uczniów.

Dzień 1. (Nauki i Przymierza 29:31–50)

Kiedy uczniowie poznali plan zbawienia z rozdziału: Nauki i Przymierza 29, odkryli, że wszystkie przykazania Boże mają duchowy charakter i że Bóg dał nam dar wolnej woli, abyśmy dokonywali wyborów i doświadczali związanych z nimi konsekwencji. Kiedy uczniowie zastanawiali się nad tym, jak Upadek Adama przyniósł śmierć duchową, dowiedzieli się, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa oferuje wybaczenie i życie wieczne wszystkim tym, którzy wykazują się wiarą w Niego i pokutują za swoje grzechy.

Dzień 2. (Nauki i Przymierza 30–32)

Podczas tej lekcji uczniowie przeczytali rady i obietnice, jakie Pan dał sześciu mężczyznom, których powołał do głoszenia ewangelii. Lekcja ta podkreśliła, że powinniśmy służyć Panu całą naszą duszą, a On będzie z nami. Uczniowie dowiedzieli się też, że dzięki naszej wierności członkowie naszych rodzin mogą zostać pobłogosławieni wiarą i poznaniem prawdy.

Dzień 3. (Nauki i Przymierza 33–34)

Uczniowie studiowali słowa Pana skierowane do dwóch misjonarzy: Ezry Thayre’a i Northropa Sweeta. Odkryli, że jeśli otworzymy nasze usta, aby głosić ewangelię, Pan da nam natchnienie, co mamy powiedzieć. Dzięki słowom Pana skierowanym do Orsona Pratta uczniowie dowiedzieli się, że ci, którzy we właściwy sposób i pilnie nauczają ewangelii, czynią to mocą Ducha Świętego.

Dzień 4. (Nauki i Przymierza 35)

Uczniowie przeczytali o nawróceniu Sidneya Rigdona i przestudiowali słowa, jakie Pan do niego skierował. Dowiedzieli się, że Pan nas zna, że ma dla każdego z nas pracę do wykonania i że Bóg powołuje tych, którzy są słabi, aby wypełnili Jego dzieło poprzez moc Jego Ducha. Uczniowie odkryli także, że Pan pomoże nam wykonać Jego pracę, kiedy będziemy przestrzegać przykazań i dochowywać naszych przymierzy.

Wprowadzenie

Lekcja ta skupi się przede wszystkim na radach Pana dla Davida i Petera Whitmerów udzielonych po konferencji Kościoła, która odbyła się we wrześniu 1830 r. Podczas tej konferencji Pan ujawnił, że objawienia Hirama Page’a są fałszywe. W rozdziale: Nauki i Przymierza 30 Pan skarcił Davida Whitmera za jego wiarę w kamień i powołał Petera Whitmera, aby towarzyszył Oliverowi Cowdery’emu w jego misji.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 30:1–4

David Whitmer zostaje skarcony za to, że uległ przekonywaniom ludzkim

Poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się nad następującą sytuacją:

  1. Młody mężczyzna słucha muzyki, która jest niezgodna z normami opisanymi w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży. Mimo że lubi jej słuchać, zaczyna zdawać sobie sprawę, że zawarte w niej przesłanie sprawia, że traci Ducha i oddala się od rodziny, przyjaciół i Kościoła.

  2. Po kilku randkach z pewnym młodym mężczyzną młoda kobieta, dzięki podszeptom Ducha Świętego, zaczyna zdawać sobie sprawę, że powoli próbuje on przekonać ją do złamania prawa czystości moralnej.

Następnie zadaj uczniom poniższe pytanie:

  • W jaki sposób my, podobnie jak osoby tu opisane, możemy dostrzec, że jesteśmy zwodzeni?

Wyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 30 zawiera prawdy, które pomogą nam przygotować się na otrzymanie ostrzeżeń od Ducha i postąpienie zgodnie z nimi, co z kolei pomoże nam uniknąć sytuacji, w której ktoś mógłby nas zwieść. Poproś uczniów, aby szukali tych prawd podczas dzisiejszego studiowania tego rozdziału.

Aby przybliżyć uczniom kontekst rozdziału: Nauki i Przymierza 30, poproś, aby przypomnieli sobie, czego dotąd dowiedzieli się o Davidzie Whitmerze podczas studiowania Nauk i Przymierzy oraz historii Kościoła. (Był jednym z Trzech Świadków Księgi Mormona i pomógł w zapewnianiu środków niezbędnych do jej tłumaczenia).

Powiedz uczniom, że szwagrem Davida Whitmera był Hiram Page. Możesz poprosić uczniów, aby powiedzieli, co pamiętają na temat Hirama Page’a z rozdziału: Nauki i Przymierza 28. (Był jednym z Ośmiu Świadków Księgi Mormona i znalazł kamień, dzięki któremu — jak twierdził — otrzymał objawienie). Wyjaśnij, że kiedy Hiram Page pokazał swój fałszywy kamień widzącego i oświadczył, że dzięki niemu otrzymał objawienie, Oliver Cowdery, Whitmerowie i inne osoby z obszaru Fayette zaczęli wierzyć w jego twierdzenia.

  • Dlaczego Davidowi Whitmerowi mogło być łatwo ulec przekonywaniom Hirama Page’a?

Poproś, aby uczniowie przejrzeli fragment: Nauki i Przymierza 30:1–2 i odpowiedzieli na poniższe pytania:

  • Co zrobił David Whitmer, według słów Pana, co sprawiło, że był bezbronny wobec oszustw?

  • Czego nie zrobił David, zgodnie ze słowami Pana?

Poproś uczniów, aby powiedzieli, jakich zasad możemy się nauczyć z wersetów: Nauki i Przymierza 30:1–2. Mogą wymienić niektóre lub wszystkie z następujących zasad:

Zamiast bać się ludzi, powinniśmy polegać na Panu, aby dał nam siłę.

Powinniśmy skupiać swoje myśli na sprawach Boga bardziej niż na sprawach ziemskich.

Powinniśmy zważać na Ducha i na rady przywódców Kościoła, zamiast dawać się przekonać ludziom, których Pan nie powołał.

Zadaj następujące pytania:

  • Jak myślicie, co to znaczy mieć umysł bardziej zajęty sprawami ziemskimi niż sprawami Pana? Jakie sytuacje mogą kusić nas, abyśmy tak postępowali?

  • W jaki sposób koncentrowanie się na sprawach ziemskich bardziej niż na sprawach Pana może doprowadzić do tego, że będziemy bardziej podatni na oszustwa?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha:

Prezydent Joseph Fielding Smith

„Wydaje się to nieco dziwne, że tuż po wspaniałym objawieniu — jakiego [David Whitmer] doświadczył i po ujrzeniu wylania Ducha przy innej okazji — zapomniał o tym; ale ludzka natura jest taka, że my wszyscy potrzebujemy ciągłego przypominania o naszych obowiązkach, gdyż w przeciwnym razie popadamy w pewnego rodzaju obojętność. Potrzebujemy ciągłej modlitwy, koncentrowania naszych myśli na sprawach królestwa i szczerego skupienia się na obowiązkach — przynajmniej potrzeba tego większości z nas — bo w innym razie popełnimy błędy. Jakże często Pan musiał ostrzegać Swój lud przed słabościami ciała!” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:146).

  • Co musimy robić, zgodnie ze słowami Prezydenta Smitha, aby upewnić się, że nie zapomnimy o naszych duchowych obowiązkach, tak jak David Whitmer?

Możesz skorzystać z okazji i przypomnieć uczniom o potrzebie codziennego studiowania pism świętych — nie tylko po to, by ukończyć wyznaczone zadania, ale też po to, by uczyć się ewangelii, budować świadectwo o ewangelii i słuchać głosu Pana. Możesz też poprosić uczniów, aby opowiedzieli, co pomaga im we wnikliwym studiowaniu pism świętych.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 30:3–4. Pozostałych poproś o śledzenie tekstu i wyszukanie wskazówek, których Pan udzielił Davidowi Whitmerowi.

  • W jaki sposób rozważanie tego, co Pan objawił Davidowi Whitmerowi, mogłoby mu pomóc po tym, jak został on zwiedziony przez Hirama Page’a?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, czy są takie sytuacje w ich życiu, kiedy bardziej polegają lub bardziej koncentrują się na „[sprawach ziemskich]” niż na sprawach Boga i jak to może wpłynąć na to, że będą bardziej bezbronni wobec oszustw. Zachęć ich, aby zdecydowali, że w takich sytuacjach będą bardziej polegać na Panu.

Nauki i Przymierza 30:5–8

Peter Whitmer zostaje powołany razem z Oliverem Cowderym na misję wśród Lamanitów

Pokaż jakiś ciężki przedmiot lub torbę wypełnioną ciężkimi przedmiotami. Poproś jednego z uczniów, aby przyszedł na przód klasy i trzymał ten przedmiot przed sobą. Kiedy będzie go trzymał, pozostali niech po cichu przeczytają werset: Nauki i Przymierza 30:5 i poszukają, do czego Pan powołał Petera Whitmera. Niech klasa powie, czego się dowiedziała.

  • Kto był bezpośrednim przywódcą Petera Whitmera podczas jego misji wśród Lamanitów?

Poproś innego ucznia, aby pomógł temu, który trzyma ciężki przedmiot lub torbę. Poproś pierwszego ucznia, aby opisał, jaką odczuł różnicę, kiedy otrzymał wsparcie drugiej osoby. Wyjaśnij, że wersety: Nauki i Przymierza 30:5–7 zawierają rady, jakich Pan udzielił Peterowi Whitmerowi na temat tego, jak ma on wspierać i popierać Olivera Cowdery’ego w wypełnianiu jego roli przywódczej. Poproś uczniów, aby zbadali te wersety i odnaleźli wyrażenia, które opisują, w jaki sposób Peter miał popierać Olivera.

  • Jakich wyrażeń użył Pan, aby nauczać Petera, jak powinien popierać Olivera? (Zob. werset 6.; Peter miał doznać wszystkich cierpień Olivera, modlić się za Olivera i uznawać jego upoważnienie).

  • Jak myślicie, co to znaczy „cierpieć […] wszystkie jego cierpienia” (NiP 30:6)?

  • Czego możemy się nauczyć z rady Pana udzielonej Peterowi, która odnosi się również do nas?

Jedna z prawd, jaką uczniowie mogą sformułować, brzmi: Mamy popierać i wspierać tych, których Pan powołał do kierowania Jego dziełem. Poproś jednego z uczniów, aby zapisał tę zasadę na tablicy.

Poproś uczniów, aby wyjaśnili, w jaki sposób mogą stosować tę zasadę w swoim życiu, wspierając np. przywódców w okręgu lub gminie. Zachęć ich, aby podzielili się swoimi świadectwami o błogosławieństwach, które przychodzą w wyniku popierania tych, których powołał Pan. Zachęć ich, aby nadal żyli według tej zasady.

Następna część (Nauki i Przymierza 36–40)

Zapytaj uczniów, czy kiedykolwiek byli proszeni o przestrzeganie jakiegoś przykazania, ale nie w pełni rozumieli, dlaczego mają to robić. Co w sytuacji, kiedy obiecane nam są błogosławieństwa w oparciu o nasze posłuszeństwo, ale my nie żyjemy według przykazań? W następnej części uczniowie poznają członków Kościoła, którzy znaleźli się w takiej sytuacji i dowiedzą się, czego nauczał ich Pan.