Nauki i Przymierza 57

Wprowadzenie

W czerwcu 1931 roku Pan nakazał Józefowi Smithowi i innym starszym, aby zwołali konferencję Kościoła w Missouri (zob. NiP 52:2). Posłuszny temu przykazaniu Prorok Józef Smith pokonał wraz z innymi liczącą niemal 1500 kilometrów drogę z Ohio do Missouri. Po przybyciu do Missouri Prorok otrzymał objawienie, które jest obecnie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 57. W objawieniu tym Pan ujawnił lokalizację miasta Syjon, wypełniając tym samym obietnicę złożoną wcześniej świętym (zob. NiP 52). Pan pouczył również różne osoby odnośnie do ich roli w ustanawianiu Syjonu.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 57:1–6

Pan objawia lokalizację miasta Syjon

Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy z niecierpliwością na coś oczekiwali: na święta, urodziny, służbę na misji, wyjazd do świątyni, prezent czy wizytę u bliskich. Zapytaj ich, jak czuli się w miarę zbliżania się tego wydarzenia.

Dlaczego to wydarzenie było dla was tak ważne?
W jaki sposób ekscytacja tym wydarzeniem była widoczna w waszym postępowaniu?

Przypomnij uczniom, że dzięki objawieniom danym Józefowi Smithowi święci dowiedzieli się, że Syjon powstanie gdzieś na terenie stanu Missouri (zob. NiP 52:2, 5, 42). Wyjaśnij, że kiedy Pan powołał część pierwszych świętych, aby przenieśli się z Ohio do Missouri, wielu członków Kościoła z niecierpliwością oczekiwało na ogłoszenie dokładnej lokalizacji miasta Syjon.

Aby pomóc uczniom pojąć entuzjazm i zapał świętych do budowy Syjonu, poproś jednego z nich, aby odczytał poniższą opowieść o Siostrze Polly Knight. Niech reszta klasy słucha i odpowie, w jaki sposób oczekiwanie na ustanowienie Syjonu przejawiało się w postępowaniu siostry Knight.

„Siostra Knight, matka Newela i członkini gminy w Colesville, ryzykowała życiem, by dotrzeć do Syjonu. Zdrowie Polly było kruche, lecz jej pragnienie ujrzenia ziemi obiecanej było tak wielkie, że nie zgodziła się na pozostanie w Ohio […]. Jej syn napisał: ‘Jej jedynym i największym pragnieniem było postawić stopy na ziemi Syjonu i zostać w niej pochowaną’ […]. Później napisał: ‘Pan spełnił pragnienie jej serca i dożyła ona chwili, w której mogła stanąć na tej ziemi’ [Scraps of Biography: Tenth Book of the Faith-Promoting Series (1883), str. 70; zob. także History of the Church, 1:199]. Polly zmarła zaledwie dwa tygodnie po przybyciu do Syjonu i była pierwszą świętą w dniach ostatnich, którą pochowano w Missouri” (Church History in the Fulness of Times, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 105).

Przypomnij uczniom, że do pokonania liczącej niemal 1500 kilometrów drogi do Missouri zostały powołane trzy grupy: Prorok oraz niewielka grupa starszych (zob. NiP 52, 53), grupa misjonarzy, którzy mieli w drodze głosić ewangelię (zob. NiP 52) oraz święci z Colesville pod wodzą Newela Knighta (zob. NiP 54).

Wyjaśnij, że po przybyciu do Missouri Prorok zapytał Pana, gdzie będzie się znajdować miasto Syjon i kiedy powinno zostać zbudowane. Odpowiedź Pana została zapisana w rozdziale: Nauki i Przymierza 57. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 57:1–3. Poproś pozostałych, by śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, gdzie, zgodnie ze słowami Pana, miało zostać zbudowane miasto Syjon.

Gdzie miało zostać zbudowane miasto Syjon? (W Independence w hrabstwie Jackson w stanie Missouri).
Gdzie w ziemi Syjonu miała zostać zbudowana świątynia? (W Independence w Missouri, czyli w centralnym miejscu Syjonu).

Poproś uczniów, aby jeszcze raz przeczytali po cichu werset: Nauki i Przymierza 57:3 i odszukali, co wedle Pana powinno się znajdować w Independence w Missouri, w centralnym miejscu Syjonu.

Co według słów Pana powinno się znajdować w Independence w Missouri, czyli w centralnym miejscu Syjonu? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Świątynia jest centralnym miejscem Syjonu).

Podsumuj treść fragmentu: Nauki i Przymierza 57:4–6, wyjaśniając, że Pan nakazał świętym nabywać nieruchomości w hrabstwie Jackson w Missouri i wokół niego, dzięki czemu będą mogli zapoczątkować ustanawianie Syjonu i zbudować świątynię.

Nauki i Przymierza 57:7–16

Pan poucza różne osoby odnośnie do ich roli w ustanawianiu Syjonu

Poproś dwoje uczniów o odegranie przed klasą poniższej scenki (możesz porozmawiać z nimi o tym przed lekcją i dać im czas na przygotowanie):

Pierwszy z uczniów pyta drugiego, dlaczego od jakiegoś czasu nie przychodzi on na spotkania i zajęcia w Kościele. Drugi uczeń odpowiada, że nie czuje się potrzebny. Nie jest przywódcą w klasie młodzieży ani żadnego kworum i nie czuje, żeby jego obecność miała dla innych w grupie jakiekolwiek znaczenie.

Po wysłuchaniu wyjaśnień drugiego ucznia zapytaj resztę klasy, co by powiedzieli takiej osobie, aby jej pomóc. Kiedy podzielą się swoimi przemyśleniami, zachęć ich, aby podczas studiowania reszty rozdziału: Nauki i Przymierza 57 poszukali zasady, która mogłaby pomóc młodemu mężczyźnie lub kobiecie w takiej sytuacji.

Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: NiP 57:7; NiP 57:8–10; NiP 57:11–12; NiP 57:13.

Podziel uczniów na pary i przydziel każdej z nich po jednym z fragmentów wypisanych na tablicy. Poproś pary, aby przeczytały przydzielony im fragment i odnalazły odpowiedzi na poniższe pytania. Możesz zapisać te pytania na tablicy.

Kogo Pan wyznaczył do pomocy w ustanowieniu Syjonu?
Co miała robić ta osoba?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, czego się dowiedzieli. Wyjaśnij, że każda z osób poproszonych o osiedlenie się w Missouri posiadała dary i talenty potrzebne dla ustanowienia Syjonu.

Czego rada Pana uczy nas o sposobie, w jaki buduje On Swoje królestwo? (Uczniowie mogą to różnie formułować, ale powinni wyrazić zasadę: Powinniśmy wykorzystywać nasze osobiste talenty, aby pomóc budować królestwo Pana, kiedy On nas do tego wzywa. Zapisz tę zasadę na tablicy. Możesz zachęcić uczniów, by zapisali ją na marginesie swoich pism świętych, obok wersetów 8–13).
W jaki sposób zrozumienie tej prawdy mogłoby pomóc młodemu mężczyźnie lub młodej kobiecie z naszej scenki?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę prawdę i to, w jaki sposób odnosi się ona do nich samych, napisz na tablicy poniższe pytania i poproś uczniów, aby odpowiedzieli na nie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania pism:

Jakie są twoje talenty?

W jaki sposób te talenty mogą błogosławić twoją rodzinę i Kościół?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów o podzielenie się swoimi odpowiedziami z resztą klasy.

Zachęć uczniów, aby podali przykłady znanych im osób, które budują Kościół, wykorzystując do tego swe osobiste talenty, duchowe dary i umiejętności. Na zakończenie złóż świadectwo, że każdy z twoich uczniów ma do odegrania ważną rolę w budowie królestwa Bożego. Zachęć ich, by wykorzystywali swe osobiste talenty, by błogosławić swoje rodziny i Kościół.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 57:3. „Miejsce na świątynię”

Prezydent Spencer W. Kimball wyjaśnił, co możemy robić, aby koncentrować się na świątyni i sprawić, że będzie ona dla naszych dzieci ważna od najwcześniejszych lat:

„Dobrze byłoby, gdyby […] rodzice mieli w każdym pokoju w swoim domu zdjęcie świątyni, aby chłopcy i dziewczynki od małego mogli patrzeć na nią każdego dnia i aby stała się ona częścią ich życia. Aby, kiedy nadejdzie czas na podjęcie [tej] bardzo ważnej decyzji [dotyczącej zawarcia ślubu w świątyni], okazało się, że została ona podjęta już dawno temu” (The Teachings of Spencer W. Kimball, wyd. Edward L. Kimball [1982], str. 301).

Prezydent Howard W. Hunter wyjaśnił, jak ważna jest świątynia dla członków Kościoła:

„Bądźmy ludem, który prawdziwie uczęszcza do świątyni i prawdziwie ją miłuje […]. Uczyńmy świątynię wraz z oddawaniem w niej czci Bogu, z przymierzami świątynnymi i ślubem świątynnym, najważniejszym celem życia na ziemi i najwyższym doświadczeniem doczesności” („A Temple-Motivated People”, Ensign, luty 1995, str. 5).