Nauki i Przymierza 63:22–66

Wprowadzenie

30 sierpnia 1831 roku Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 63. Dzisiejsza lekcja obejmuje wersety: Nauki i Przymierza 63:22–66, w których Pan obiecuje błogosławieństwa świętym, którzy pozostaną wierni w dniach ostatnich, ostrzega przed niebezpieczeństwem, jakie niesie duma oraz nawołuje Swe sługi, by pamiętali o świętości Jego imienia i z szacunkiem rozmawiali o wszystkim, co jest święte.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 63:22–54

Pan obiecuje błogosławieństwa wiernym w dniach ostatnich

Przed lekcją napisz na tablicy pytanie: Dlaczego niektórzy ludzie martwią się tym, że żyją w ostatnich dniach?

Rozpocznij zajęcia od poproszenia uczniów, aby w grupie lub w parach omówili odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnij, że w objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 63 Pan mówił o zagładzie, jaka nastąpi pośród niegodziwych w dniach ostatnich, lecz złożył również świętym wspaniałe obietnice. Ponadto nakazał wówczas świętym nabyć ziemię w Missouri, aby ustanowić Syjon, który — zgodnie z Jego obietnicą — miał być dla nich schronieniem (zob. NiP 45:66–69).

Aby pomóc uczniom poznać proroctwa zawarte w rozdziale: Nauki i Przymierza 63, przygotuj arkusz ćwiczeń z poniższymi stwierdzeniami. Podziel uczniów na pary. Poproś, aby na podstawie podanych odsyłaczy do pism świętych ocenili, czy poszczególne zdania są prawdziwe czy fałszywe. Możesz zaproponować, żeby w trakcie wykonywania ćwiczenia zaznaczyli w swoich pismach poznawane prawdy.

____1. Podczas wojen w dniach ostatnich niegodziwi zniszczą się nawzajem (zob. NiP 63:32–33).
____2. Prawi święci z łatwością unikną sądów i zniszczenia w dniach ostatnich (zob. NiP 63:34).
____3. Kiedy Jezus ponownie przyjdzie na ziemię, zgładzi resztę niegodziwych, którzy będą się na niej znajdować (zob. NiP 63:34).
____4. Ci, którzy są wierni, ostatecznie pokonają wszystkie próby życia doczesnego (zob. NiP 63:47-48).
____5. Sprawiedliwi, którzy umrą przed Drugim Przyjściem, zmartwychwstaną, kiedy Zbawiciel przyjdzie na ziemię (zob. NiP 63:49).
____6. Sprawiedliwi, którzy będą żyć w chwili Drugiego Przyjścia, nigdy nie umrą (zob. NiP 63:50–51).

Kiedy uczniowie ukończą zadanie, poproś ich, aby powiedzieli, jakie są ich odpowiedzi na temat dwóch pierwszych stwierdzeń. (Pierwsze z nich jest prawdziwe, drugie fałszywe). Omówcie ich odpowiedzi, odwołując się przy każdym punkcie do podanych fragmentów z pism świętych. Podczas omawiania drugiego stwierdzenia poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wyjaśnienia, którego udzielił Prorok Józef Smith:

„Pogląd, że święci unikną wszelkich wyroków, podczas gdy niegodziwi będą cierpieć, jest fałszywy, albowiem wszelkie ciało podlega cierpieniu. ‘Sprawiedliwi ledwo umkną’, jednakże wielu świętych umknie, gdyż sprawiedliwi żyją wedle wiary, mimo to wielu pośród sprawiedliwych padnie ofiarą chorób, zarazy itd. z powodu słabości ciała, lecz zostaną oni zbawieni w Królestwie Boga” (w: History of the Church, 4:11; zob. także Journals, tom 1.: 1832–1839, tom 1. z cyklu: Journals of The Joseph Smith Papers [2008], str. 352–353).

Jak sądzicie, dlaczego ważne jest, aby mieć świadomość, że w dniach ostatnich prawych nie ominą próby?

Poproś uczniów, aby podali odpowiedzi na temat zdań od 3. do 6. (Stwierdzenia od 3. do 5. są prawdziwe, zaś stwierdzenie 6. jest fałszywe). Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 63:47–48. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają obietnicę Pana. Zachęć ich, aby zastanowili się, jak wyrazić Pańską obietnicę w formie zdania przyczynowo-skutkowego „jeśli – to”.

Jak wyrazilibyście Pańską obietnicę w formie zdania przyczynowo-skutkowego „jeśli – to”? (Uczniowie powinni powiedzieć, że jeśli będziemy wierni i wytrwamy, to wówczas przemożemy świat. Zapisz tę zasadę na tablicy).
W jaki sposób Pan może pomóc nam „przemóc świat” w naszym codziennym życiu?
W jaki sposób Pan może pomóc nam „przemóc świat” po naszej śmierci?

Aby podkreślić wieczne błogosławieństwa, jakie możemy otrzymać, które mogą pomóc nam przemóc świat, poproś jednego z uczniów o odczytanie wersetu: Nauki i Przymierza 63:49. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali błogosławieństwa, które Pan obiecał sprawiedliwym.

Możesz złożyć swoje świadectwo na temat błogosławieństw, które otrzymamy w tym życiu i w wieczności, jeśli będziemy wierni i wytrwamy.

Nauki i Przymierza 63:55–56

Pan wyraża Swe niezadowolenie z powodu dumy Sidneya Rigdona

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższych przykładów. Po każdym przykładzie zrób przerwę i poproś klasę, żeby wyjaśniła, dlaczego człowieka może kusić, by zareagować w tej sytuacji w sposób dumny i arogancki.

Zostaliście poproszeni, żeby złożyć swoje świadectwo przed dużą grupą swoich rówieśników na konferencji młodzieży.
Niektóre osoby w waszym kworum lub klasie Młodych Kobiet narzekają na zajęcia, które pomagaliście zaplanować.
Macie talent do śpiewu i zostaliście poproszeni, by zaśpiewać pieśń podczas spotkania sakramentalnego.

Wyjaśnij, że Sidney Rigdon otrzymał od Pana ważne zadanie, ale zareagował na nie z dumą. Pan nakazał mu, aby „sporządził opis krainy Syjonu oraz stwierdzenie woli Boga, jako mu będzie objawione od Ducha” (NiP 58:50). Opis ten miał pomóc świętym, którzy mieszkali z dala od Independence, dowiedzieć się, jak wyglądają te tereny (fotografie nie były wówczas dostępne). Miało to również pomóc natchnąć świętych, by przekazywali pieniądze na zakup ziemi (zob. NiP 58:51).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 63:55–56. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach i odszukają dowody na to, że Sidney Rigdon działał pod wpływem dumy, wypełniając powierzone sobie zadanie opisania Syjonu.

Jakie przejawy dumy udało się wam odnaleźć? (Uczniowie powinni zauważyć, że Sidney „wyniósł się w sercu i nie słuchał rady”).
Jakie były skutki dumy Sidneya? (Zmartwił Ducha i Pan nie przyjął tego, co napisał. Możesz wyjaśnić, że zmartwić Ducha oznacza żyć w taki sposób, że Duch Święty nas opuszcza).
Czego możemy się nauczyć z wersetu 55.? (Uczniowie mogą różnie to sformułować, lecz powinni rozpoznać następującą prawdę: Duch martwi się, kiedy pysznimy się wykonywaniem dzieła Pana. Zapisz ją na tablicy).

Poproś kilkoro uczniów, aby ponownie odczytali na głos wszystkie powyższe przykłady. Po odczytaniu każdego z nich zrób przerwę i zapytaj klasę, w jaki sposób osoba w danej sytuacji może okazać pokorę zamiast pychy. Po dyskusji zwróć uwagę uczniów na to, że Pan dał Sidneyowi Rigdonowi szansę, by przygotował kolejny opis Syjonu (zob. NiP 63:56). Sidney odpokutował i sporządził inny opis krainy Syjonu, który został przyjęty przez Pana.

Nauki i Przymierza 63:57–66

Jezus Chrystus poucza Swe sługi, aby pamiętali o świętości Jego imienia i z poważaniem mówili o wszystkim, co jest święte

Przeczytaj lub podsumuj poniższą historię z życia Prezydenta Spencera W. Kimballa. Poproś uczniów, by wysłuchali, czy jest w niej coś, co robi na nich wrażenie.

„W Szpitalu św. Marka w Salt Lake City [Prezydent Spencer W. Kimball] został poddany narkozie i przeszedł operację. Po zabiegu był przewożony z powrotem na swoją salę. Będąc nadal pod wpływem narkozy, Spencer wyczuł, że jego nosze zatrzymały się przy windzie i usłyszał, jak rozgniewany na coś salowy, przeklina, używając imienia Pana. Na wpółprzytomny Prezydent z trudem wyszeptał: ‘Proszę, nie mów tak. Kocham Go ponad wszystko w świecie. Proszę’. Zapadła całkowita cisza, a potem salowy cicho odpowiedział: ‘Nie powinienem był tak mówić. Przepraszam’” (Edward L. Kimball i Andrew E. Kimball jun., Spencer W. Kimball: Twelfth President of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints [1977], str. 264).

Co w tej historii robi na was wrażenie?
Jak poszanowanie Prezydenta Kimballa dla imienia Pana różni się od tego, w jaki sposób używa go obecnie wielu ludzi na świecie?

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 63:59–64. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach i odszukają wyrażenia, które pomogą im zrozumieć, jak Pan pragnie, abyśmy używali Jego imienia i w jaki sposób chce, abyśmy mówili o wszystkich rzeczach, które są święte.

Co znaleźliście na temat tego, jak mamy używać imienia Pana? (Kiedy uczniowie będą wymieniać słowa i wyrażenia z wersetu 64., zachęć ich, aby własnymi słowami podsumowali pierwszą część tego wersetu. Powinni wyrazić następującą zasadę: Imię Jezusa Chrystusa jest święte i należy je wypowiadać z rozwagą. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Poproś jednego z uczniów, aby pisał na tablicy. Niech klasa wymieni sytuacje, w których używanie imienia Jezusa Chrystusa jest właściwe i uzasadnione, a skryba niech zapisze je na tablicy. Uczniowie mogą wymienić używanie imienia Zbawiciela w modlitwach, przemówieniach, świadectwach, lekcjach ewangelii i obrzędach kapłaństwa. Możemy również wspominać o Zbawicielu w codziennych rozmowach, ale powinniśmy to robić z należytym szacunkiem.

Jak sądzicie, dlaczego mamy używać imienia Pana z szacunkiem?
Jak werset: Nauki i Przymierza 63:62 pogłębia wasze zrozumienie tego, co oznacza wypowiadanie imienia Pana nadaremno? Jak ten werset odnosi się do obrzędów kapłańskich?
Co możemy zrobić, aby pamiętać o tym, że imię Zbawiciela jest święte i należy go używać z rozwagą?

Pomóż uczniom zrozumieć, że prawdy, które omawiacie, nie dotyczą jedynie imienia Zbawiciela.

Jakie inne słowa czy tematy pochodzą „z wysokości” i są święte? Jak możemy się upewnić, że mówimy o nich z szacunkiem?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Nie istnieją w naszym języku bardziej święte i ważne słowa niż imiona Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa” („Reverent and Clean”, Ensign, maj 1986, str. 50).

Dlaczego imiona Boga Ojca i Jezusa Chrystusa są dla was święte?

Złóż świadectwo o Ojcu w Niebie i Jezusie Chrystusie oraz wyjaśnij, dlaczego Ich imiona są dla ciebie święte. Poproś uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, aby używać imion Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa z większym szacunkiem i rozwagą oraz zachęć ich, aby tak postępowali.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 63:25–27. „Ja, Pan, oddaję Cesarzowi, co cesarskie”

We fragmencie: Ew. Łukasza 20:19–26 czytamy o tym, jak arcykapłani i uczeni w piśmie próbowali zastawić na Jezusa pułapkę, pytając Go, czy właściwym było, aby Żydzi płacili podatki rzymskiemu władcy — cesarzowi. Wiedzieli, że gdyby odpowiedział twierdząco, Żydzi by Go odrzucili, ponieważ nienawidzili Rzymian, którzy podbili ich ziemię. Gdyby Jezus zaprzeczył, kapłani mogliby donieść na Niego Rzymianom, którzy aresztowaliby Go za łamanie rzymskiego prawa. Jezus pokazał im monetę z wybitą na niej podobizną cesarza i powiedział: „Oddawajcie więc cesarzowi, co jest cesarskie, a Bogu, co jest Boże” (werset 25.).

W czasach Proroka Józefa Smitha Pańskie nawiązanie do tej historii pomogło nauczyć świętych, że choć cała ziemia należy do Pana, święci nadal muszą kupić ziemię, na której Pan nakazał im zbudować miasto Syjon. Zakup ten był konieczny, aby święci mieli legalny dowód posiadania ziemi, co miało zapobiec sporom na ten temat w przyszłości.

Nauki i Przymierza 63:50–51. Co to jest „[wiek] człowieka” i co to znaczy, że ludzie „będą odmienieni w mgnieniu oka”?

Prorok Izajasz głosił, że w czasie Milenium „nie będzie już tam niemowlęcia, które by żyło tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swojego wieku, gdyż za młodzieńca będzie uchodził, kto umrze jako stuletni” (Ks. Izajasza 65:20).

Prezydent Joseph Fielding Smith nauczał również: „Ludzie na ziemi nadal będą śmiertelni, ale doznają przemiany, że będą mieć moc nad chorobą, bólem i śmiercią. Śmierć zostanie niemal wypędzona z ziemi, gdyż ludzie będą dożywali wieku drzewa, czyli stu lat (zob. [NiP] 63:50–51), a potem będą umierać w wieku człowieka, lecz ta śmierć przyjdzie w mgnieniu oka i śmiertelność natychmiast ustąpi miejsca nieśmiertelności. Nie będzie grobów, a sprawiedliwi zostaną wyniesieni do zmartwychwstania w chwale” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:461).