Powstanie Perły Wielkiej Wartości

Wprowadzenie

W 1851 roku Starszy Franklin D. Richards, członek Kworum Dwunastu Apostołów i prezydent Misji Brytyjskiej, opublikował kilka objawień, tłumaczeń oraz zapisów Józefa Smitha i nazwał ten zbiór Perłą Wielkiej Wartości. Podczas konferencji generalnej w październiku 1880 roku, Kościół uznał Perłę Wielkiej Wartości za pismo święte i część kanonu podstawowych pism Kościoła. „Perła Wielkiej Wartości to zbiór wybranych materiałów dotyczących wielu doniosłych aspektów wiary i doktryny Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” (wstęp do Perły Wielkiej Wartości).

Propozycje dotyczące nauczania

Powstanie Perły Wielkiej Wartości

Pokaż lub narysuj ilustrację przedstawiającą perłę. Zapytaj uczniów, czy wiedzą, jak powstają perły. Jeśli nie, wyjaśnij, że perła powstaje we wnętrzu ostrygi w wyniku reakcji mięczaka na podrażnienie wywołane przez ciało obce, na przykład ziarnko piasku. Ostryga wydziela substancję, która otacza ziarnko i z czasem w ten właśnie sposób powstaje perła. Naturalne perły są rzadkie i mają wielką wartość.

Wyjaśnij, że dzisiaj uczniowie dowiedzą się o powstaniu tomu pism świętych zatytułowanego: Perła Wielkiej Wartości. Odkryją powody, dla których Perła Wielkiej Wartości jest drogocenna.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos pierwszego akapitu wstępu do Perły Wielkiej Wartości. Niech pozostali wysłuchają, co zawiera ta księga. Zanim zaczniecie czytać, możesz wyjaśnić, że słowo wydawnictwa oznacza tutaj gazety i czasopisma, nie oficyny wydawnicze.

Jak sądzicie, co sprawia, że Perła Wielkiej Wartości jest rzadka i drogocenna?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos drugiego akapitu wstępu. Niech reszta śledzi tekst i wyszuka powody, dla których powstała Perła Wielkiej Wartości. Poproś, aby opowiedzieli, co znaleźli.

Wyjaśnij, że w trzecim akapicie wstępu czytamy, że od czasu pierwszego wydania Perły Wielkiej Wartości, pewne jej fragmenty zostały dodane lub przeniesione. Pewne treści zostały do niej dodane, a następnie przeniesione do Nauk i Przymierzy.

Poproś jednego z uczniów, aby na głos odczytał akapit zaczynający się od słów „Wyjątki z Księgi Mojżesza”. Pozostali niech odszukają, w jaki sposób Józef Smith otrzymał objawienia zawarte w tej księdze.

Poproś uczniów, by przejrzeli księgę Mojżesza i znaleźli co najmniej jeden werset, który zawiera cenną dla nich prawdę. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się wybranymi wersetami z partnerem lub całą grupą.

Poproś uczniów, aby powrócili do wstępu do Perły Wielkiej Wartości. Poproś jednego z nich, aby na głos odczytał akapit zaczynający się od słów „Księga Abrahama”. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, w jaki sposób Józef Smith otrzymał zapisy zawarte w Księdze Abrahama. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co odnaleźli.

Aby pomóc wyjaśnić, w jaki sposób Józef Smith wszedł w posiadanie starożytnych zapisów Księgi Abrahama, przeczytaj poniższą historię lub poproś, by zrobił to któryś z uczniów.

„3 lipca 1835 roku człowiek o nazwisku Michael Chandler przywiózł do Kirtland w Ohio cztery egipskie mumie oraz kilka zwojów papirusu, zawierających starożytne pismo egipskie. Mumie i zwoje zostały odnalezione kilka lat wcześniej w Egipcie przez człowieka o nazwisku Antonio Lebolo. Kirtland było jednym z wielu przystanków podczas obwoźnej wystawy mumii, którą Chandler zorganizował na wschodzie Stanów Zjednoczonych. Proponował on sprzedaż mumii i papirusów. Na prośbę Proroka Józefa Smitha kilku członków Kościoła ofiarowało pieniądze na ich kupno. W dokumencie z dnia 5 lipca 1835 roku, deklarującym ważność tych starożytnych egipskich zapisów, Józef Smith zapisał: ‘Rozpocząłem tłumaczenie części hieroglifów i ku naszej radości odkryłem, że jeden ze zwojów zawiera zapisy Abrahama […]. Zaprawdę możemy powiedzieć, że Pan zaczyna obficie objawiać pokój i prawdę’ (History of the Church, 2:236)” (The Pearl of Great Price Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2000], str. 28).

Niektórzy zastanawiają się, w jaki sposób Prorok dokonał tłumaczenia starożytnych zapisów. Wyjaśnij, że „Prorok Józef Smith nigdy nie opisał metody tłumaczenia tych kronik. Jak w przypadku wszystkich innych pism świętych, świadectwo prawdziwości tych zapisów jest przede wszystkim kwestią wiary. Największy dowód prawdziwości Księgi Abrahama nie leży w analizowaniu fizycznych dowodów ani zgłębianiu historycznego tła, lecz w rozważaniu jej treści i mocy w duchu modlitwy” (The Pearl of Great Price Student Manual, str. 28). Choć nieznana jest nam dokładnie metoda, której Józef Smith użył podczas tłumaczenia tych zapisów, wiemy, że przetłumaczył Księgę Abrahama darem i mocą Bożą.

Dlaczego ważne jest, aby uzyskać duchowe świadectwo o prawdziwości Księgi Abrahama?

Aby zrealizować następną część lekcji, poproś dwóch uczniów, aby wyszli na środek sali i odegrali scenkę, w której dziennikarz przeprowadza wywiad z naukowcem, który poświęcił wiele czasu na wnikliwe badanie treści i pochodzenia ksiąg znajdujących się w Perle Wielkiej Wartości. Niech odczytają następujący scenariusz:

Reporter:Dlaczego Józef Smith powiedział, że przetłumaczył zapisy Abrahama, choć rękopisy nie pochodzą z czasów Abrahama?

Uczony:Prorok Józef Smith nigdy nie twierdził, że papirusy były faktycznie zapisami Abrahama. Powiedział, że Księga Abrahama to „tłumaczenie starożytnych Kronik, które dostały się w nasze ręce z egipskich katakumb i mają być zapisami Abrahama poczynionymi w czasie, gdy przebywał w Egipcie” (Times and Seasons, 1 marca 1842, str. 704).

„W 1966 roku jedenaście fragmentów papirusu, który kiedyś posiadał Prorok Józef Smith, zostało odnalezionych w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Zostały one przekazane Kościołowi i zbadane przez uczonych, którzy datują je między 100 r. p.n.e. a 100 r. n.e Często napotykaną kwestią sporną dotyczącą autentyczności Księgi Abrahama jest to, że manuskrypty nie są wystarczająco stare, aby mogły być sporządzone przez Abrahama, który żył prawie dwa tysiące lat przed Chrystusem. Józef Smith nigdy nie twierdził, że papirusy były własnoręcznie napisane przez Abrahama ani że pochodziły z jego czasów. Powszechnie mówi się o pracach autorów jako o „ich zapisach”, niezależnie od tego, czy spisali je własną ręką, podyktowali skrybie czy inni później przepisali ich dzieła” (The Pearl of Great Price Student Manual, str. 28).

Reporter:Co Józef Smith zrobił ze swoim tłumaczeniem?

Uczony:„Księga Abrahama została po raz pierwszy opublikowana we fragmentach w czasopiśmie Times and Seasons, należącym do Kościoła, począwszy od marca 1842 roku w Nauvoo w stanie Illinois (zob. [Wstęp] na początku Perły Wielkiej Wartości). Prorok Józef Smith sugerował, że później opublikuje dalsze fragmenty, lecz został zamordowany, zanim udało mu się tego dokonać. Jeśli chodzi o rozmiar ukończonego tłumaczenia, Oliver Cowdery powiedział kiedyś, że potrzebne będą ‘tomy’, by je pomieścić (zob. Messenger and Advocate, grudzień 1835, str. 236).

Poza zapisem hieroglificznym rękopis zawierał również egipskie rysunki. 23 lutego 1842 roku Prorok Józef Smith poprosił członka Kościoła, Reubena Hedlocka, zajmującego się profesjonalnie rycinami drzewnymi, aby przygotował drewniane matryce tych rysunków, aby można było je wydrukować. Hedlock wykonał matryce w ciągu jednego tygodnia, a Józef Smith opublikował kopie rysunków wraz z Księgą Abrahama. Kopiom towarzyszą objaśnienia rysunków spisane przez Józefa Smitha” (The Pearl of Great Price Student Manual, str. 28–29).

Reporter:Co się stało z mumiami i zwojami papirusów?

Uczony:„Po śmierci Proroka Józefa Smitha cztery mumie i zwoje papirusów stały się własnością owdowiałej matki Józefa, Lucy Mack Smith” (The Pearl of Great Price Student Manual, str. 29). Po jej śmierci kolekcja została sprzedana człowiekowi o nazwisku Abel Combs. Sprzedaży kolekcji dokonali Emma, żona Józefa Smitha, lub jego brat William. Pan Combs sprzedał część zbiorów muzeum w St. Louis w stanie Missouri. Pozostałą część zachował dla siebie, a później rozdał. (Zob. The Pearl of Great Price Student Manual, str. 29; H. Donl Peterson, The Story of the Book of Abraham: Mummies, Manuscripts, and Mormonism [1995], str. 204–209, 257).

Istnieje kilka teorii na temat tego, co później stało się […] z mumiami i zwojami papirusów. Najwyraźniej co najmniej dwie mumie spłonęły w wielkim pożarze w Chicago w 1871 roku (zob. B.H. Roberts, New Witnesses for God, 3 tomy, [1909–1911], 2:380–382).

Wczesną wiosną 1966 roku dr Aziz S. Atiya, profesor z Uniwersytetu Utah, [zwrócił uwagę Kościoła, że odnaleziono kilka fragmentów papirusu Józefa Smitha] w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. 27 listopada 1967 roku zostały one przekazane Kościołowi przez dyrektora muzeum. Obecne losy pozostałych mumii i reszty papirusów są nieznane (zob. H. Donl Peterson, „Some Joseph Smith Papyri Rediscovered (1967)” w: Studies in Scripture, Volume Two: The Pearl of Great Price, red. Robert L. Millett i Kent P. Jackson (1985), str. 183–185]” (The Pearl of Great Price Student Manual, str. 29).

Poproś uczniów, by przejrzeli Księgę Abrahama i znaleźli co najmniej jeden werset, który uważają za cenny. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się wybranymi wersetami z kolegą lub całą grupą.

Poproś uczniów, aby ponownie wrócili do wstępu. Niech jeden z nich odczyta na głos akapit zaczynający się od słów „Józef Smith — Mateusz”. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odnajdą, w jaki sposób Józef Smith otrzymał to objawienie. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.

Wyjaśnij, że jednym z powodów, dla których Józef Smith — Mateusz to niezwykle cenna księga, jest to, że zawiera ona jeden z dyskursów Zbawiciela na temat Drugiego Przyjścia.

Niech jeden z uczniów odczyta na głos akapit zaczynający się od słów „Józef Smith — Historia”. Poproś resztę klasy, aby postarała się odpowiedzieć, kiedy Józef Smith przygotował tę historię.

Poproś uczniów, by przejrzeli część Józef Smith — Historia i znaleźli co najmniej jeden werset, który uważają za cenny. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się wybranymi wersetami z partnerem lub całą grupą.

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że kolega prosi ich o wyjaśnienie, w co wierzy Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Niech napiszą swoje odpowiedzi w notatnikach lub dziennikach do studiowania. Po kilku minutach poproś kilkoro z nich, aby przeczytali to, co napisali.

Zwróć uwagę uczniów na to, że Zasady Wiary są dobrym podsumowaniem naszych wierzeń. Aby wyjaśnić uczniom pochodzenie Zasad Wiary, powiedz, że 1 marca 1842 roku Prorok Józef Smith odpowiedział na prośbę Johna Wentwortha, redaktora naczelnego jednej z gazet, o przesłanie informacji o sobie oraz na temat historii i doktryny Kościoła. Dokument ten jest powszechnie znany pod nazwą: List do Wentwortha. Józef Smith przedstawił w nim 13 podstawowych zasad ewangelii. Zostały one włączone do Perły Wielkiej Wartości jako Zasady Wiary. Choć nie zawierają one wszystkiego, w co wierzymy, są ważnym zbiorem doktryn i zasad.

Podziel uczniów na pary. Każdej z nich przydziel co najmniej jedną zasadę wiary. (W zależności od potrzeb uczniów i liczebności klasy możesz przydzielić każdej z par jedną zasadę wiary lub więcej). Poproś, aby każda z par przeczytała przydzieloną jej Zasadę Wiary i postępowała zgodnie z poniższymi poleceniami. Możesz zrobić kopie poleceń lub zapisać je na tablicy. Uczniowie mogą wykonać zadania w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania.

Po przeczytaniu przydzielonej Zasady Wiary własnymi słowami napiszcie doktrynę, której ona naucza.
Odszukajcie w pismach świętych fragment, który potwierdza lub wyjaśnia doktrynę zawartą w przydzielonej wam Zasadzie Wiary. Zapiszcie, w jaki sposób fragment z pisma świętego pogłębia wasze zrozumienie tej doktryny.
Sporządźcie listę przedstawiającą, w jaki sposób zrozumienie danej Zasady Wiary i wiara w nią może błogosławić czyjeś życie.

Kiedy uczniowie wykonają polecenia, poproś, aby opowiedzieli, co napisali. Możesz zapisać niektóre z odnalezionych przez nich prawd na tablicy.

Dlaczego Zasady Wiary są dla was cenne?

Zachęć uczniów, aby opowiedzieli o doświadczeniu, kiedy Zasady Wiary lub zawarte w nich prawdy pomogły im wyjaśnić komuś zagadnienie związane z ewangelią. Możesz także podzielić się własnym doświadczeniem.

Rzuć uczniom wyzwanie, by przestudiowali Zasady Wiary i nauczyli się ich na pamięć. Możesz wykorzystać jedno z ćwiczeń na zapamiętywanie, które znajdują się w załączniku do tego podręcznika, aby pomóc uczniom wspólnie nauczyć się jednej z Zasad Wiary. Zachęć uczniów, aby swoją znajomość Zasad Wiary wykorzystywali, wyjaśniając nasze wierzenia innym ludziom.

Zapisz na tablicy następujące niedokończone zdanie: Perła Wielkiej Wartości jest dowodem na to, że Józef Smith był…

Pomóż uczniom uzupełnić to zdanie, zadając następujące pytania:

Czego na temat Józefa Smitha uczy nas istnienie cennych prawd w Perle Wielkiej Wartości? (Uzupełnij prawdę na tablicy w następujący sposób: Perła Wielkiej Wartości jest dowodem na to, że Józef Smith był prorokiem, widzącym i objawicielem).
W jaki sposób Perła Wielkiej Wartości stanowi dowód na to, że Józef Smith był prorokiem?

Złóż świadectwo, że Perła Wielkiej Wartości jest dowodem na to, że Józef Smith był prorokiem, widzącym i objawicielem. Księga ta uczy nas cennych prawd na temat Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa.

Komentarz i tło historyczne

Księga Abrahama: Dowód boskiego powołania Józefa Smitha

„Księga Abrahama jest dowodem na natchnione powołanie Proroka Józefa Smitha. Pojawiła się ona w czasach, kiedy studia nad językiem i kulturą starożytnego Egiptu były dopiero w powijakach. W XIX wieku uczeni dopiero zaczynali badać dziedzinę egiptologii, a jednak, nie posiadając formalnego wykształcenia w zakresie starożytnych języków, ani nie mając wiedzy o starożytnym Egipcie (poza swoją pracą nad Księgą Mormona), Józef Smith rozpoczął tłumaczenie starożytnych rękopisów. Jego wiedza i umiejętności przyszły dzięki darowi i mocy Boga połączonych z osobistą determinacją i wiarą” (The Pearl of Great Price Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2000], str. 29).

Zasady Wiary i List do Wentwortha

Józef Smith napisał list do Johna Wentwortha, redaktora naczelnego i właściciela wydawanej w Illinois gazety Chicago Democrat. W liście tym Prorok Józef Smith streścił doktrynę i historię świętych w dniach ostatnich. W liście tym zawarte były również Zasady Wiary. Tekst całego listu znajdziesz w artykule: „The Wentworth Letter”, Ensign, lipiec 2002, str. 26–32.