Nauki i Przymierza 90–92

Wprowadzenie

8 marca 1833 r. Pan dał objawienie, które stanowi treść rozdziału: Nauki i Przymierza 90. Zawiera ono instrukcje udzielone Radzie Prezydenta Wyższego Kapłaństwa oraz stanowi „[dalszy] krok” w zakładaniu Pierwszego Prezydium (zob. wstęp do rozdziału). 9 marca 1833 r. Józef Smith zwrócił się do Pana z pytaniem, czy powinien uwzględnić Apokryf w swoim tłumaczeniu Biblii. Pan odpowiedział mu, dając objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 91 i mówiąc, że nie jest konieczne, aby Apokryf został przetłumaczony. Zaledwie kilka dni później, 15 marca 1833 r., Prorok otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 92, które zawiera pouczenie, aby Frederick G. Williams, jeden z doradców Józefa Smitha, został aktywnym członkiem Zjednoczonej Organizacji, która została ustanowiona, by nadzorować program pomocy wzajemnej i stosunki biznesowe Kościoła.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 90:1–18

Pan poucza Radę Prezydenta Wyższego Kapłaństwa na temat ich obowiązków

Rozpocznij lekcję od zadania następującego pytania:

Jaki jest najcenniejszy dar, który kiedykolwiek otrzymaliście? Dlaczego ma tak wielką wartość?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 90:1–3, a pozostali niech odszukają, co Pan dał Józefowi Smithowi, a co ma wielką wartość.

Co posiadał Józef Smith? (Klucze królestwa, innymi słowy prawo do przewodniczenia lub mocy, którą Bóg daje człowiekowi, aby zarządzał i kierował Jego królestwem na ziemi). Dlaczego mają one wielką wartość?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 90:4–5. Pozostali niech śledzą tekst i wskażą przed czym Pan ostrzegł świętych. (Możesz wytłumaczyć, że słowo użyte w wersetach 4–5 wyrocznia odnosi się do objawień, które Bóg udziela przez Swoich proroków).

Przed czym Pan ostrzegł świętych? Jakiej zasady możemy nauczyć się z tego ostrzeżenia? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Jeśli lekko traktujemy objawienia, które Bóg daje przez Swoich proroków, potkniemy się i upadniemy. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).
Jak myślicie, co to znaczy traktować „jako lekkie sprawy” obietnice, które Bóg daje nam przez Swoich proroków? Jakie są niektóre z objawień, które ludzie mogą lekko traktować?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: Nauki i Przymierza 90:6 i odszukali, komu jeszcze Pan przekaże klucze królestwa. Niech podzielą się tym, co znaleźli.

Wyjaśnij, że 18 marca 1833 r., dziesięć dni po tym, jak zostało dane objawienie zapisane w rozdziale 90., Józef Smith wyświęcił Sidneya Rigdona i Fredericka G. Williamsa na doradców w Radzie Prezydenta Wyższego Kapłaństwa, która to rada została później nazwana Pierwszym Prezydium.

Jakiej doktryny możemy się nauczyć z wersetu 6.? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą doktrynę: Pierwsze Prezydium dzierży klucze królestwa. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż chociaż każdy z członków Pierwszego Prezydium dzierży klucze królestwa, to Prezydent Kościoła jest jedyną osobą, która może otrzymać objawienie dla całego Kościoła).

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 90:7–10 tłumacząc, że Pierwsze Prezydium zostało poinstruowane, aby przygotować członków szkoły proroków do głoszenia ewangelii pośród narodów ziemi. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu werset: Nauki i Przymierza 90:11 i rozważyli, w jaki sposób obietnica z tego wersetu została wypełniona w obecnych czasach. Niech opowiedzą o tym, czego się nauczyli.

Możesz także podsumować fragment: Nauki i Przymierza 90:12–18. Z wersetów tych uczymy się, że Prorok Józef Smith oraz jego doradcy mieli wprowadzić porządek w sprawach kościelnych.

Możesz zaświadczyć, że Pierwsze Prezydium dzierży klucze królestwa oraz podzielić się swoimi uczuciami na temat tego, jak ważne jest zważanie na słowa jego członków.

Nauki i Przymierza 90:19–37

Pan poucza świętych Syjonu

Wyjaśnij, że kiedy Józef Smith otrzymał objawienie z rozdziału: Nauki i Przymierza 90, znajdował się wraz z innymi przywódcami Kościoła w dość trudnej sytuacji spowodowanej brakiem kościelnych funduszy.

Co robicie, kiedy sytuacja życiowa nagle staje się trudna?

Wyjaśnij, że fragment: Nauki i Przymierza 90:19–37 zawiera pouczenie skierowane przez Pana do wczesnych przywódców Kościoła odnośnie do sposobu postępowania w trudnych okolicznościach, na które natrafili. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 90:24. Pozostali niech śledzą tekst i wskażą radę, która może pocieszyć osoby znajdujące się w trudnej sytuacji.

Która z rad udzielonych w wersecie 24. może pocieszyć osoby, które znajdują się w trudnej sytuacji? Jaką zasadę sformułowalibyście w oparciu o radę, jaką Pan udzielił w tym wersecie? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Jeśli pilnie szukamy, zawsze się modlimy, wierzymy i dotrzymujemy przymierzy, wszystko działa razem dla naszego dobra).
Jak myślicie, co to znaczy, że wszystko działa razem dla naszego dobra?
Kiedy zostaliście pobłogosławieni, ponieważ pozostaliście wierni pomimo trudnych okoliczności?

Wyjaśnij, że jednym z członków Kościoła, który wykazał się niezwykłą wiernością w trudnych okolicznościach, była Vienna Jaques. Podziel uczniów do pracy w parach. Rozdaj każdemu uczniowi egzemplarz zawierający następujące informacje na temat Vienny Jaques. Poproś uczniów, aby przestudiowali w parach fragment: Nauki i Przymierza 90:28–31 i wskazali na szczegółowe instrukcje, które Pan udzielił Viennie. Następnie poproś ich, aby zapoznali się z informacjami znajdującymi się na otrzymanych kartkach papieru i odszukali, w jaki sposób Vienna okazała swą wierność.

Vienna Jaques to przykład wierności, którą wykazało się wielu wczesnych świętych w dniach ostatnich. Urodziła się 10 czerwca 1787 r. Kiedy spotkała misjonarzy w Bostonie w stanie Massachusetts, udała się do Kirtland w stanie Ohio w 1831 r. Została tam sześć tygodni, po czym przyjęła chrzest. Po powrocie do Bostonu pomogła przyprowadzić kilkoro członków swojej rodziny do Kościoła. Następnie „uregulowała swoje sprawy osobiste i powróciła do Kirtland, aby na zawsze zjednoczyć swoje interesy ze sprawami Kościoła” („Home Affairs”, Woman’s Exponent, 1 lipca 1878, str. 21). W 1833 r. poświęciła na rzecz Kościoła wszystko, co posiadała, łącznie z kwotą 1400 dolarów, a były to czasy, kiedy pieniądze były pilnie potrzebne. Przeniosła się do Missouri, aby otrzymać swoje dziedzictwo w Syjonie. Jednakże wkrótce po tym, jak dotarła na miejsce, doświadczyła wraz z innymi świętymi wielu prześladowań. Kiedy wypędzono ją z jej domu w Missouri, opiekowała się chorymi w Obozie Syjonu. Heber C. Kimball napisał: „Siostra Vienna Jaques okazała mi niezwykłą życzliwość, nie tylko troszczyła się o moje potrzeby, ale także potrzeby moich braci — niech Bóg [jej] to wynagrodzi” („Extracts from H.C. Kimball’s Journal”, Times and Seasons, 15 marca 1845, str. 839–840).

W Missouri Vienna poślubiła Daniela Shearera. W 1847 r., w wieku 60 lat powoziła swym wozem przez równiny. Osiedliła się w Salt Lake City i do końca swojego życia ciężko pracowała na swoje utrzymanie, i pilnie studiowała pisma święte. Vienna zmarła 7 lutego 1884 r., mając 96 lat. Jej nekrolog zawierał następującą informację: „Była wierna zawartym przez siebie przymierzom i przywrócenie Ewangelii stanowiło dla niej bezcenny skarb” („In Memoriam”, Woman’s Exponent, 1 marca 1884, str. 152) (zob. także Susan Easton Black, „Happiness in Womanhood”, Ensign, marzec 2002, str. 12–14).

Kiedy pary skończą czytać, omów ze wszystkimi uczniami następujące pytania:

W jaki sposób Vienna Jaques wypełniła to, co przykazał jej Pan? Co w jej osobie wywiera na was największe wrażenie?
Czego nauczyliście się z tego, co przeczytaliście na temat Vienny Jaques?

Nauki i Przymierza 91

Zbawiciel poucza Józefa Smitha, aby nie tłumaczył Apokryfu

Jeśli to możliwe, pokaż uczniom kilka różnych źródeł informacji, np. książkę, gazetę, czasopismo lub urządzenie przenośne.

Skąd wiecie, że to, co jest zapisane w tych źródłach, jest prawdziwe?

Wyjaśnij, że objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 91 zawiera pouczenie skierowane do Józefa Smitha odnośnie do sposobu rozróżnienia, czy dana informacja jest prawdziwa, czy też nie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wprowadzenie do rozdziału. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czym zajmował się Józef, kiedy otrzymał to objawienie. Poproś, aby podzielili się tym, co znaleźli.

Wyjaśnij, że Apokryf to zbiór świętych ksiąg żydowskich, które nie zostały pierwotnie uwzględnione w Biblii Hebrajskiej (Starym Testamencie), ale zostały dołączone do greckiego tłumaczenia Biblii na krótko przed narodzinami Chrystusa. Niektóre z tych ksiąg pokrywają w swej treści okres pomiędzy Starym a Nowym Testamentem. Kiedy wiele wieków później wcześni chrześcijanie opracowywali księgi, tworząc Biblię, uwzględnili w tym zbiorze także Apokryf, choć nie mieli pewności, czy stanowił część pisma świętego. Egzemplarz Biblii, z którego Józef Smith korzystał podczas natchnionego tłumaczenia, zawierał Apokryf. Jednakże ze względu na wątpliwości związane z autentycznością Apokryfu, Józef zapytał Pana, czy powinien uwzględnić te księgi w swoim tłumaczeniu Biblii.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 91:1–3. Niech uczniowie odszukają, czego Józef Smith dowiedział się na temat Apokryfu. (Możesz wytłumaczyć, że interpolacja to treść, która została dodana do manuskryptu, czasami skutkując zmianą znaczenia pierwotnego tekstu).

Kiedy uczniowie podzielą się tym, co odnaleźli, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 91:4–6. Poproś uczniów, aby wskazali, skąd Józef Smith wiedział, która część Apokryfu była prawdziwa.

Skąd Józef Smith wiedział, która część Apokryfu była prawdziwa?
W jaki sposób rada zawarta w wersetach 4–6 pomoże nam poznać to, co czytamy? (Uczniowie powinni wskazać następującą zasadę: Duch Święty pomoże nam poznać, czy to, co czytamy, jest prawdziwe czy nie).

Możesz poprosić uczniów, aby podzielili się doświadczeniem, kiedy odczuli, że Duch Święty potwierdził prawdziwość tego, co czytali.

Nauki i Przymierza 92

Frederick G. Williams ma zostać przyjęty do Zjednoczonej Organizacji

Wyjaśnij, że w objawieniu zawartym w rozdziale: Nauki i Przymierza 92 przywódcy kościelni, którzy przynależeli do Zjednoczonej Organizacji (zwanej również Zjednoczonym Braterstwem), zostali poinstruowani, by przyjąć do niej Fredericka G. Williamsa. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 92:1–2. Pozostali niech śledzą tekst i wskażą, czego Pan oczekiwał od Fredericka G. Williamsa jako aktywnego członka organizacji. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, czego się dowiedzieli.

Jak myślicie, co to znaczy, że Frederick G. Williams miał być „aktywnym członkiem”?
W jaki sposób możecie być aktywnymi członkami we współczesnym Kościele?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z wersetu 2. odnośnie do błogosławieństw obiecanych tym, którzy są wierni? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą zasadę: Jeśli będziemy wierni w przestrzeganiu przykazań Pana, będziemy na zawsze błogosławieni).

Na zakończenie złóż świadectwo na temat tego, jak ważne są doktryny i zasady, o których mowa w tej lekcji.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 90:24. „Szukajcie pilnie”

Pan napomniał świętych: „Szukajcie pilnie, módlcie się zawsze i wierzcie, a wszystko będzie działać razem dla waszego dobra” (NiP 90:24). Prezydent Harold B. Lee wyjaśnił, że ta rada miała wyjątkowe znaczenie dla przywódców we wczesnym Kościele, którzy „mieli bardzo mało doświadczenia w administrowaniu sprawami Kościoła lub nie mieli go wcale” oraz zmagali się z trudnymi wyzwaniami, kiedy udzielone zostało to objawienie (Stand Ye in Holy Places: Selected Sermond and Writings of President Harold B. Lee [1974], str. 197). Dokładniej wyjaśnił, co to znaczy „[szukać] pilnie”:

„Pilność oznacza pracowitość, przeciwieństwo lenistwa, niedbałości lub obojętności. Innymi słowy, pilne szukanie oznacza poszukiwanie w celu poznania doktryny Kościoła, poszukiwanie w celu poznania wskazówek, które zostały udzielone odnoście do kościelnych procedur” (Stand Ye in Holy Places, str. 198).

Nauki i Przymierza 90:25–27. Dlaczego rodziny świętych miały być „małe”?

We fragmencie: Nauki i Przymierza 90:25–27 „Pan ostrzega Swoich świętych, szczególnie ojca Proroka, aby ich rodziny były małe, dzięki czemu pomoc materialna udzielona im przez Kościół nie zostanie wykorzystana przez osoby niegodne (werset 25.), które jedynie czekają na taką sytuację. Pan radząc, aby rodziny były małe, nie miał na myśli liczebności bliskiej rodziny, ale gości i innych pochlebców, którzy wykorzystywali gościnność i otwarte serca braci. Bracia nie napotkaliby przeszkody w wypełnianiu dzieła Pana, gdyby zważali na tę radę” (Sidney B. Sperry, Doctrine and Covenants Compendium [1960], str. 462; zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2 [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 214).

Nauki i Przymierza 91:4–6. Dzięki Duchowi Świętemu możemy wiedzieć czy to, co czytamy, jest prawdą

Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium nauczał:

„Nigdy w historii świata nie było łatwiejszego dostępu do tak wielu informacji — niektóre z nich są prawdziwe, niektóre fałszywe, a wiele z nich zawiera część prawdy.

W konsekwencji nigdy w historii świata nie było ważniejsze dowiedzenie się, jak poprawnie odróżnić prawdę od błędu […].

Duch Święty jest objawicielem. Jest Pocieszycielem, który uczy nas ‘[prawdy wszelkiej] […], [który] zna wszystko i ma wszelką moc według mądrości, litości, prawdy, sprawiedliwości i rozsądku’ [Mojżesz 6:61] […].

Świadectwo prawdy pochodzące od Ducha Świętego jest dostępne nam wszystkim — wszędzie, na całym globie. Wszyscy, którzy chcą poznać prawdę, którzy studiują ją w swoich umysłach [zob. NiP 9:8] i ci którzy „[pytają] w szczerości serca, z prawdziwym zamiarem, mając wiarę w Chrystusa […], [poznają] prawdę przez Ducha Świętego [Moroni 10:4]” („Co to jest prawda?” [Przemówienie wygłoszone podczas uroczystego spotkania Kościelnego Systemu Edukacji, 13 stycznia 2013], str. 3, 6; strona internetowa: speeches.byu.edu).