Lekcja 21

Nauki i Przymierza 17

Wprowadzenie

W trakcie tłumaczenia Księgi Mormona Józef Smith dowiedział się, że możliwość ujrzenia płyt dana zostanie trzem świadkom (zob. 2 Nefi 27:12–14; Eter 5:2–4; NiP 5:11–15, 18). Kiedy dowiedzieli się o tym Oliver Cowdery i David Whitmer, obaj poczuli natchnione pragnienie zostania świadkami. Pan powiedział wcześniej, że jeśli Martin Harris wystarczająco się ukorzy i będzie posłuszny, jemu również dane będzie zobaczyć płyty (zob. NiP 5:23–28). Oliver Cowdery, David Whitmer i Martin Harris poprosili Proroka, żeby zapytał Pana, czy będzie im dana ta możliwość. Pan potwierdził, że tym trzem mężczyznom wolno będzie zobaczyć płyty i inne przedmioty, jeśli wykażą się wystarczającą wiarą.

Propozycje dotyczące nauczania

Budujące nauczanie

Podejmując decyzję, czego nauczać z bloku pism świętych i jak to zrobić, wybieraj prawdy i metody nauczania, które będą budujące dla uczniów i pozwolą im odczuć wpływ Ducha Świętego. Pomóż uczniom stosować te prawdy w ich własnym życiu i zrozumieć doktryny oraz zasady w odniesieniu do planu zbawienia.

Nauki i Przymierza 17:1–2

Pan mówi Oliverowi Cowdery’emu, Davidowi Whitmerowi i Martinowi Harrisowi, że jeśli wykażą się wystarczającą wiarą, zostanie im dana możliwość ujrzenia płyt i innych świętych przedmiotów

Zapisz na tablicy jeden pod drugim punkty od 1 do 5. Przy numerze 1 napisz: złote płyty. Poproś uczniów, aby przepisali tę listę do swoich notatników lub dzienników do studiowania. Niech uzupełnią listę, wypisując wszystkie pozostałe przedmioty, które ujrzeli Trzej Świadkowie, kiedy Moroni pokazał im płyty. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby odszukali, jakie przedmioty wymienione są w wersecie: Nauki i Przymierza 17:1.

• Który przedmiot wymieniony w wersecie: Nauki i Przymierza 17:1 chcielibyście najbardziej zobaczyć? Dlaczego?

• W jaki sposób ujrzenie tych przedmiotów wzmocniło świadectwa Trzech Świadków? Dlaczego?

• Dlaczego ujrzenie miecza Labana i Liahony było dodatkowym świadectwem o Księdze Mormona?

Aby pomóc uczniom zrozumieć tło historyczne objawienia, które będą dzisiaj studiowali, podsumuj wprowadzenie do lekcji. Pan powiedział Józefowi Smithowi, że możliwość ujrzenia płyt dana zostanie Martinowi Harrisowi, Oliverowi Cowdery’emu i Davidowi Whitmerowi. Pan postawił im jednak pewien warunek.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 17:1–2. Poproś resztę klasy, żeby śledziła tekst i znalazła odpowiedź na pytanie, co Trzej Świadkowie musieli uczynić, by móc ujrzeć płyty. Po wysłuchaniu odpowiedzi zapytaj:

• Jak myślicie, co to znaczy polegać na słowie Boga „z pełnym przekonaniem w sercu”? (Przykładowe znaczenie: jesteśmy posłuszni Bogu, czyli przestrzegamy Jego słów, z całego serca).

• Jak myślicie, dlaczego ci mężczyźni, podobnie jak dawni prorocy, musieli wykazać się wiarą, zanim Pan pozwolił im ujrzeć płyty?

Mimo że nie mamy możliwości ujrzenia tych samych namacalnych przedmiotów, które zobaczyli Trzej Świadkowie, możemy otrzymać świadectwo o prawdach ewangelii. Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Jeśli będziemy posłuszni i , będziemy mogli otrzymać świadectwo o prawdach ewangelii.

Poproś uczniów, aby zaproponowali słowa, którymi można uzupełnić to stwierdzenie. (Przykładowa odpowiedź uczniów może brzmieć: Jeśli będziemy posłuszni i będziemy mieli wiarę w Boga, będziemy mogli otrzymać świadectwo o prawdach ewangelii. Zapisz zasadę na tablicy, uzupełniając ją słowami uczniów).

• W jaki sposób wykazaliście się wiarą w Boga, żeby otrzymać świadectwo o Księdze Mormona?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, jak Józef Smith pomógł Martinowi Harrisowi zastosować tę zasadę, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał następującą historię zapisaną przez matkę Józefa Smitha, Lucy Mack Smith.

„Następnego ranka po dopełnieniu zwykłych czynności nabożnych, a mianowicie po czytaniu pism świętych, śpiewie i modlitwie, Józef powstał z kolan i zwracając się do Martina Harrisa z uroczystą powagą, której wspomnienie po dziś dzień sprawia, że przeszywa mnie dreszcz, powiedział: ‘Martinie Harrisie, musisz ukorzyć się dzisiaj przed Bogiem, abyś mógł uzyskać odpuszczenie swych grzechów. Jeśli to uczynisz, to wolą Boga jest, byś mógł ujrzeć płyty razem z Oliverem Cowderym i Davidem Whitmerem’” (History of Joseph Smith by His Mother, wyd. Preston Nibley [1958], str. 151–152).

• Jakiej zmiany musiał dokonać Martin, żeby mógł zostać świadkiem złotych płyt?

Nauki i Przymierza 17:3–9

Pan objawia, że obowiązkiem Trzech Świadków jest świadczenie o prawdziwości płyt

Poproś uczniów, żeby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 17:3–5 i wyszukali obowiązki, jakie zostały nałożone na Trzech Świadków po tym, jak ujrzeli płyty. (Ich obowiązkiem było składanie świadectwa o tym, co zobaczyli).

• Co jest naszym obowiązkiem, kiedy Pan daje nam świadectwo o boskich prawdach? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy otrzymujemy świadectwo o prawdzie, mamy obowiązek o tym świadczyć. Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli w swoich pismach świętych wyrażenia, które nauczają tej zasady).

• W jaki sposób gotowość do składania świadectwa o prawdzie jest odzwierciedleniem naszej wiary?

Aby pomóc uczniom zrozumieć świadectwo Trzech Świadków, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos, jak Józef Smith opisał te wydarzenia:

„Martin Harris, David Whitmer, Oliver Cowdery i [ja] […] udaliśmy się [do lasu w pobliżu domu Whitmerów] i uklęknąwszy, poczęliśmy modlić się z wielką wiarą do Wszechmocnego Boga […].

Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami począłem modlić się na głos do naszego Ojca Niebieskiego, a po mnie modlili się po kolei wszyscy pozostali. Za pierwszym razem nie uzyskaliśmy jednak żadnej odpowiedzi ani manifestacji boskiej aprobaty wobec naszych starań. Ponownie oddaliśmy się temu samemu porządkowi modlitwy […], lecz skutek był taki sam jak poprzednio.

Po drugiej nieudanej próbie Martin Harris postanowił wycofać się z naszego grona, będąc przekonany, że — jak to sam wyraził — to jego obecność jest powodem, dla którego nasza prośba nie zostaje spełniona. Po czym opuścił nas, a my ponownie uklęknęliśmy, i po upływie niewielu minut żarliwej modlitwy wnet ujrzeliśmy nad nami w powietrzu światło o niezwykłym blasku; i oto ukazał się przed nami anioł. W dłoniach trzymał płyty, których ujrzenie było celem naszej modlitwy. Przewracał po kolei stronice, jedną po drugiej tak, żebyśmy mogli je zobaczyć i wyraźnie dostrzec wyryte na nich zapisy […]. Usłyszeliśmy głos dobiegający z jasnego światła nad naszymi głowami, który powiedział: ‘Płyty te zostały objawione mocą Boga i zostały przetłumaczone mocą Boga. Ich tłumaczenie, które widzieliście, jest poprawne. Nakazuję wam składać świadectwo o tym, co teraz widzicie i słyszycie’.

Wówczas opuściłem Davida i Olivera i udałem się za Martinem Harrisem, którego odnalazłem w znacznej odległości, pogrążonego w żarliwej modlitwie. Wnet powiedział mi jednak, że nie uzyskał jeszcze aprobaty Pana i usilnie nalegał, żebym połączył się z nim w modlitwie, aby i on mógł uzyskać te same błogosławieństwa, które stały się naszym udziałem. Zjednoczyliśmy się więc w modlitwie i ostatecznie pragnienie naszych serc zostało zaspokojone, gdyż zanim skończyliśmy się modlić, otworzyła się przed nami ta sama wizja, a przynajmniej otworzyła się ponownie przede mną, i ponownie ujrzałem i usłyszałem te same rzeczy; w tej samej chwili Martin Harris zapłakał, najwyraźniej w ekstazie radości: ‘Toż wystarczy, toż wystarczy. Me oczy przejrzały, me oczy przejrzały’” (w: History of the Church, 1:54–55).

• Jak myślicie, dlaczego prawo świadków, czyli posiadanie wielu świadków, było tak istotne w procesie Przywrócenia ewangelii Jezusa Chrystusa?

Możesz poprosić jednego z uczniów, aby przeczytał poniższy fragment, który opisuje uczucia Józefa Smitha odnoszące się do tego doświadczenia:

„Kiedy wrócili do domu, było pomiędzy trzecią a czwartą po południu. Pani Whitmer, pan Smith i ja siedzieliśmy w sypialni. Po wejściu Józef rzucił się na łóżko tuż obok mnie i zakrzyknął: ‘Ojcze, matko, nawet nie wiecie, jaki jestem szczęśliwy — Pan sprawił, że troje ludzi poza mną zobaczyło płyty. Widzieli anioła, który złożył im świadectwo, i będą musieli dzielić się świadectwem o prawdzie tego, co mówiłem; teraz sami wiedzą, że nie opowiadam ludziom kłamstw; i czuję, jakby spadł mi z serca wielki kamień, który był dla mnie niemal za ciężki do udźwignięcia; i to raduje moją duszę, gdyż wiem, że nie jestem już sam na świecie’. Wtedy wszedł Martin Harris; zdawał się nie posiadać z radości i śmiało złożył świadectwo o tym, co zobaczył i usłyszał. Tak samo uczynili David i Oliver, dodając, że żaden język nie jest w stanie opisać radości, jaką mają w sercu i wspaniałości tego, co widzieli i usłyszeli” (History of Joseph Smith by His Mother, str. 152).

• Jak się czujecie, przebywając w gronie osób, które również wiedzą, że ewangelia jest prawdziwa? W jaki sposób pomagają wam ich świadectwa?

Podziel uczniów na pary. Poproś każdą z par, aby przeczytała na głos „Świadectwo Trzech Świadków” (znajduje się ono na początku Księgi Mormona, zaraz po przedmowie). Poproś uczniów, aby w trakcie czytania zwrócili uwagę na słowa i zwroty, które wzmacniają ich świadectwo.

Wyjaśnij im, że mimo iż każdy z Trzech Świadków odstąpił od Kościoła (Oliver Cowdery i Martin Harris zostali później ponownie ochrzczeni), żaden z nich nigdy nie zaprzeczył swemu świadectwu o Księdze Mormona.

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ich własne świadectwo miałoby zostać dodane do wszystkich egzemplarzy Księgi Mormona. Zachęć ich, aby w notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, co chcieliby zawrzeć w swoim świadectwie. Możesz poprosić kilku uczniów, aby podzielili się tym, co zapisali.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 17:6, zwracając uwagę na świadectwo Jezusa Chrystusa o Księdze Mormona. Jezus Chrystus złożył świadectwo, że Księga Mormona zawiera prawdę.

• W jaki sposób świadectwo Pana na temat Księgi Mormona wzmacnia wasze osobiste świadectwo?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 17:7–9. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali obietnice, jakie zostały dane Trzem Świadkom. Zwróć uwagę uczniów na zwrot „słuszne cele” w 9. wersecie.

• W jakim celu Pan zdecydował się powołać Trzech Świadków? (Możesz także poprosić uczniów, aby szukając odpowiedzi na to pytanie, przejrzeli werset: Nauki i Przymierza 17:4).

• Jakie mogą być „słuszne cele”, dla których warto dać nam świadectwo o prawdzie, jaką pragniemy poznać?

Przypomnij uczniom, że dzieląc się świadectwem, możemy je zyskać i wzmocnić. Poproś uczniów, aby zastanowili się, z kim mogą podzielić się swoim świadectwem, kogo może ono wzmocnić. Zachęć ich, by jeszcze w tym tygodniu złożyli tej osobie swoje świadectwo.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 17:1. Płyty, Urim i Tummim oraz napierśnik

Po zakończeniu pracy i wykonaniu zadania, jakie powierzył mu Bóg, Józef Smith przekazał płyty, napierśnik oraz Urim i Tummim aniołowi Moroniemu (zob. Józef Smith — Historia 1:52, 59–60).

Nauki i Przymierza 17:3, 5. Świadectwa Olivera Cowdery’ego, Davida Whitmera i Martina Harrisa

Mimo że nie znamy dokładnie powodów, dla których każdy z Trzech Świadków odszedł na pewien czas z Kościoła, werset: Nauki i Przymierza 3:4 może pomóc nam wyjaśnić, w jaki sposób można upaść, nawet jeśli otrzymało się tak doniosłe świadectwo, jak ujrzenie anioła i płyt:

„Bo chociaż człowiek może otrzymać wiele objawień i mieć moc dokonania wielu potężnych dzieł, to kiedy się przechwala własną siłą i za nic ma nakazy Boga, i podąża za zachciankami własnej woli i pokusami cielesnymi, musi upaść i ściągnąć na siebie zemstę sprawiedliwego Boga”.

Mimo że Trzej Świadkowie odstąpili od Kościoła, żaden z nich nigdy nie zaprzeczył swemu świadectwu na temat Księgi Mormona, co potwierdzają poniższe historie:

Podczas konferencji, która odbyła się w Kanesville w stanie Iowa 21 października 1848 roku, Oliver Cowdery złożył następujące świadectwo:

„Swym własnym piórem spisałem treść całej Księgi Mormona (z wyjątkiem kilku stronic), kiedy płynęła z ust Proroka Józefa Smitha, gdy tłumaczył ją darem i mocą Boga […]. Ta księga jest prawdziwa. Nie napisał jej Sidney Rigdon ani Pan Spaulding — ja sam ją spisałem, kiedy dyktowały ją usta Proroka” („The Three Witnesses”, The Historical Record, wyd. Andrew Jenson, tom 6, nr 3–5 [maj 1887], str. 201; zob. także George Reynolds, „History of the Book of Mormon”, The Contributor, tom 5, nr 12 [wrzesień 1884], str. 446).

W gazecie zatytułowanej Richmond Democrat opublikowana została następująca wypowiedź Davida Whitmera, w której składa on świadectwo na temat Księgi Mormona:

„W niedzielę wieczorem o 17:30 (22 stycznia 1888) pan Whitmer przywołał do swego łóżka rodzinę i kilku przyjaciół […]. Następnie zwrócił się do wszystkich zgromadzonych tymi słowami: ‘Wszyscy musicie być wierni w Chrystusie. Chcę wam wszystkim powiedzieć, że Biblia i zapisy Nefitów (Księga Mormona) są prawdą, żebyście mogli powiedzieć, że słyszeliście, jak składam moje świadectwo przed śmiercią. Bądźcie wszyscy wierni w Chrystusie, a zostaniecie wynagrodzeni według uczynków waszych. Niech Bóg wam wszystkim błogosławi. W Chrystusie pokładam moją ufność, światy bez końca. Amen’ [Richmond Democrat, 2 lutego 1888, cytowane w: Andrew Jenson, Latter-day Saint Biographical Encyclopedia, 4 tomy (1901), 1:270]” (Doctrine and Covenants Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 33).

Na krótko przed śmiercią Martin Harris złożył następujące świadectwo:

„Tak, zaprawdę ujrzałem płyty, na których zapisana była Księga Mormona. Zaprawdę widziałem anioła. Zaprawdę słyszałem głos Boga i zaprawdę wiem, że Józef Smith jest Prorokiem Boga i dzierży klucze Świętego Kapłaństwa [„The Last Testimony of Martin Harris”, zapisane przez Williama H. Homera w oświadczeniu zaprzysiężonym przed J.W. Robinsonem 9 kwietnia 1927 r., cytowane w: Francis W. Kirkham, A New Witness for Christ in America, 2 tomy (1960), 1:254]” (w: Doctrine and Covenants Student Manual, str. 33).

Nauki i Przymierza 17. Świadectwo Ośmiu Świadków

Kilka dni po tym, jak Trzej Świadkowie ujrzeli złote płyty, „ośmiu dodatkowych świadków — wiernych mężczyzn, którzy byli bliscy Prorokowi w trakcie tłumaczenia — zostało wybranych, by zobaczyli płyty […]. Józef otrzymał pozwolenie, by pokazać im płyty w okolicy domu Smithów w Manchesterze, kiedy czynił przygotowania do publikacji księgi. [Zob. History of the Church, 1:58]. Ośmiu Świadków złożyło świadectwo, że dotykali płyt i podnieśli je oraz że widzieli wyryte na nich znaki. Ich świadectwo również znajduje się we wszystkich wydaniach Księgi Mormona, które ukazały się drukiem” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 60–61).

Nauki i Przymierza 17:6. Świadectwo Boga na temat Księgi Mormona

Starszy Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów, nauczał:

„Jedna z najbardziej uroczystych przysiąg danych człowiekowi zawarta jest w słowach Pana, które wypowiedział On w odniesieniu do Józefa Smitha i Księgi Mormona: ‘[Józef Smith] przetłumaczył księgę, tę część, którą mu nakazałem przetłumaczyć‘ — mówi Pan — ’i jak Pan wasz i Bóg żyje, prawdą to jest‘ (NiP 17:6).

To jest świadectwo Boga na temat Księgi Mormona. Składając je, Bóg składa na szali cały Swój majestat. Albo ta księga jest prawdą, albo Bóg przestaje być Bogiem. Nie istnieją ani też nie mogą istnieć bardziej podniosłe czy mocniejsze słowa znane człowiekowi lub bogom” („The Doctrine of the Priesthood”, Ensign, maj 1982, str. 33).