Nauki i Przymierza 45–48 (część 11.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Streszczenie lekcji do codziennego samodzielnego studiowania

Poniższe podsumowanie wydarzeń, doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania rozdziałów: Nauki i Przymierza 45–48 (część 11.), nie zakłada, że musisz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku doktrynach i zasadach. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, mając na uwadze potrzeby swoich uczniów.

Dzień 1. (Nauki i Przymierza 45:1–15)

W pierwszych wersetach rozdziału: Nauki i Przymierza 45 uczniowie przeczytali, że Jezus Chrystus stworzył niebiosa i ziemię i że jest naszym Orędownikiem u Ojca Niebieskiego. Kiedy uczymy się o Zbawicielu i dowiadujemy się, co dla nas zrobił, wzrasta nasze pragnienie, aby zważać na Jego głos.

Dzień 2. (Nauki i Przymierza 45:16–75)

Studiując znaki Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa, uczniowie dowiedzieli się, że jeśli stoimy na świętych miejscach i wyglądamy znaków, będziemy gotowi na to wielkie wydarzenie. Z przypowieści o dziesięciu dziewicach dowiedzieli się, że jeśli przyjmiemy prawdę i Ducha Świętego za naszego przewodnika, przetrwamy Drugie Przyjście Zbawiciela. Podczas tej lekcji uczniowie zapoznali się z informacjami na temat Nowej Jerozolimy.

Dzień 3. (Nauki i Przymierza 46)

W czasie tej lekcji uczniowie zastanawiali się nad tym, w jaki sposób prowadzone są spotkania kościelne. Dowiedzieli się, że przywódcy kościelni mają prowadzić spotkania pod kierownictwem Ducha Świętego i że Pan nakazał nam przyjmować wszystkich ludzi, którzy pragną uczestniczyć w naszych publicznych spotkaniach. Uczniowie poznali też sposoby na unikanie bycia zwiedzionym, takie jak: (1) postępowanie zgodnie z Duchem w całej świętości oraz (2) wzywanie Boga i dziękowanie Mu za wszystko. Uczniowie potem uczyli się o celach darów duchowych.

Dzień 4. (Nauki i Przymierza 47–48)

Kiedy uczniowie uczyli się o ważności prowadzenia rejestrów kościelnych, odkryli prawdę, że jeśli będziemy wierni w naszych wysiłkach, aby prowadzić zapisy osobistej historii, Duch nam w tym pomoże. Kiedy uczniowie zapoznawali się z tłem historycznym migracji świętych ze stanu Nowy Jork do Ohio, zastanawiali się nad przykazaniem Pana, które mówi, by dzielić się z potrzebującymi tym, co mamy.

Wprowadzenie

Lekcja ta mówi o tym, że Jezus Chrystus zna i troszczy się o nas wszystkich. Uczniowie będą mieli okazję dostrzec związek między doktrynami i zasadami poznanymi w tym tygodniu a tym, jak Pan okazuje nam Swoją miłość.

Uwaga: Podczas osobistego studiowania uczniowie pracowali nad nauczeniem się na pamięć fragmentu do opanowania: Nauki i Przymierza 46:33. Możesz poprosić ich, aby wyrecytowali go i powiedzieli, jak ich zdaniem młodzi ludzie mogą „postępować w cnocie i świętości wobec [Pana]”.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 45–46

Pan uczy o ważnych wydarzeniach i darach danych w dniach ostatnich

Zapisz na tablicy następujące pytanie: Kto w tej chwili o was myśli?

Możesz zachęcić uczniów, aby przejrzeli treść rozdziałów: Nauki i Przymierza 45–46 i poszukali wersetów, jakie zaznaczyli, i prawd, jakie znaleźli, które są dowodem na to, że Zbawiciel myśli o nich i jest nimi osobiście zainteresowany. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad pytaniem zapisanym na tablicy i udzielili na nie odpowiedzi.

Czego dowiedzieliście się na podstawie tego, co studiowaliście w tym tygodniu, co pomaga wam zrozumieć, że Pan was zna i troszczy się o was? (Odpowiedzi uczniów mogą obejmować następujące myśli: Zbawiciel jest naszym Orędownikiem u Ojca; Zbawiciel okazuje nam miłość poprzez objawienie wydarzeń poprzedzających Drugie Przyjście; Bóg daje nam dary Ducha, kiedy staramy się o nie i żyjemy tak, by być ich godni).

Przypomnij uczniom, że w owym okresie wrogowie rozpowiadali kłamstwa na temat Kościoła i Proroka Józefa Smitha. Objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 45 przypominało świętym, że szczególnie w trudnych czasach Pan myśli o nich.

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 45:1–6. Poproś klasę, aby śledziła tekst i zastanowiła się, w jaki sposób to objawienie może stanowić pocieszenie dla świętych w czasach prześladowań. Być może powinieneś poprosić uczniów, aby robili przerwy w czytaniu, abyś mógł zadać następujące pytania po odpowiednich wersetach:

W jaki sposób doktryna mówiąca, że Jezus Chrystus stworzył niebiosa i ziemię (NiP 45:1), pokazuje, że Zbawiciel jest wami osobiście zainteresowany?
W jaki sposób słowa zapisane w wersecie: Nauki i Przymierza 45:2 pokazują Jego troskę o was?
Co, waszym zdaniem, oznaczają słowa z wersetu 3.: „wstawia się […] za wami”?
Jakie wydarzenie, zgodnie z wersetem 4., pozwala Zbawicielowi być naszym Orędownikiem u Ojca Niebieskiego? (Doświadczył cierpienia i śmierci oraz wiódł bezgrzeszne życie. Możesz poprosić uczniów, aby na podstawie tego, czego się nauczyli podczas osobistego studiowania, wyjaśnili, jaką rolę pełni orędownik).
W jaki sposób wiedza, że Jezus Chrystus jest naszym Orędownikiem u Ojca Niebieskiego, wpływa teraz na wasze wybory i działania?

Aby podkreślić, że Zbawiciel zna i troszczy się o nas, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha. Poproś klasę, aby posłuchała i znalazła dodatkowe spostrzeżenia na temat Zbawiciela jako naszego Orędownika.

„[Jezus Chrystus] stoi pomiędzy Ojcem a człowiekiem. Wstawia się za nami. Wiecie, że kiedy był na ziemi, często się modlił — i modlił się za Swoich uczniów, prosił Ojca w ich imieniu, prosi cały czas i stoi pomiędzy nami a Bogiem, naszym Ojcem” (w: Conference Report, październik 1953, str. 58).

Jak myślicie, jak człowiek może podziękować Zbawicielowi za to, że jest jego Orędownikiem? (Aby skłonić uczniów do udzielenia przemyślanych odpowiedzi na to pytanie, możesz polecić im, aby odwołali się do tego, co zapisali w zadaniu wyznaczonym na dzień 1. tej części [NiP 45:1–15]).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad chwilą, kiedy wydawało im się, że nikt o nich nie myśli lub że są mniej warci od innych ludzi.

Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby posłuchali, co Zbawiciel czuje do każdego z nich.

„Bracia i siostry, składam wam świadectwo, że nikogo z nas Bóg nie kocha ani nie ceni mniej niż innych. Świadczę, że On kocha każdego z nas — z naszą niepewnością, naszymi lękami, obrazem samych siebie i wszystkim innym. On nie ocenia naszych talentów czy wyglądu, naszych profesji czy majętności. On kibicuje każdemu biegaczowi, krzycząc, że ten wyścig jest przeciwko grzechowi, a nie przeciwko sobie nawzajem. Wiem, że jeżeli będziemy wierni, czekają na każdego z nas gotowe, na miarę uszyte szaty sprawiedliwości” („Drugi syn marnotrawny”, Liahona, lipiec 2002, str. 64).

Zachęć uczniów, aby podzielili się własnymi doświadczeniami, kiedy czuli, że Bóg zna i troszczy się o nich lub kiedy odczuwali zachętę ze strony Boga.

Wyjaśnij, że jednym ze sposobów, na jakie Zbawiciel pocieszał świętych w czasach prześladowań, było powiedzenie im, że niedługo ponownie przyjdzie On na ziemię, by ich błogosławić. Napisz na tablicy poniższy odsyłacz do pism świętych: Nauki i Przymierza 45:55–59.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali te wersety i poszukali, w jaki sposób święci będą błogosławieni w czasie przyjścia Pana.

Co, zgodnie z wersetem 57., musimy zrobić, aby przygotować się na przyjście Zbawiciela? (Zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli przyjmiemy prawdę i Ducha Świętego za naszego przewodnika, przetrwamy Drugie Przyjście Zbawiciela).
Jak myślicie, w jaki sposób przyjęcie prawdy i Ducha za naszego przewodnika przygotowuje nas na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa?
Co zrobiliście, aby otrzymać i przyjąć tę prawdę w swoim życiu? Czy pamiętacie sytuację, w której byliście kierowani przez Ducha Świętego? (Kiedy uczniowie odpowiedzą, możesz opowiedzieć o doświadczeniu z własnego życia).

Nauki i Przymierza 47–48

Święci mają prowadzić regularne zapisy historyczne i dzielić się swoimi zasobami z innymi ludźmi

Przypomnij uczniom, że podczas studiowania w tym tygodniu podkreślono ważność prowadzenia zapisów osobistej historii lub dziennika. Aby zachęcić uczniów do dalszych wysiłków w prowadzeniu takich zapisów lub rozpoczęcia ich, możesz zapytać, dlaczego prowadzenie osobistej historii ma znaczenie.

Poproś uczniów, aby powiedzieli, jakie otrzymali błogosławieństwa wynikające z prowadzenia osobistej historii lub czytania historii ich rodziców, dziadków lub innych przodków.

Następna część (Nauki i Przymierza 49–56)

Aby przygotować uczniów na to, czego będą się uczyć przyszłym tygodniu, możesz zachęcić ich, aby zastanowili się nad następującymi kwestiami: Jak mamy głosić ewangelię innym ludziom? Skąd wiecie, że nauczacie lub uczycie się przez Ducha Świętego? Czy kiedykolwiek było wam trudno odróżnić, czy coś było od Boga czy też pochodziło z jakiegoś innego źródła? Wyjaśnij, że z następnej części dowiedzą się, czego Pan nauczał na temat rozpoznawania prawdy i unikania fałszywych nauk.