Nauki i Przymierza 107:21–38

Wprowadzenie

W kwietniu 1835 roku nowo ustanowieni członkowie Kworum Dwunastu Apostołów przebywali w Kirtland w stanie Ohio, przygotowując się do wyruszenia na swoją pierwszą misję jako kworum. Zanim ruszyli w drogę, zwrócili się do Proroka Józefa Smitha, aby poprosił o objawienie, które pomogłoby im w czasie rozłąki (zobacz wprowadzenie do lekcji 111.). Objawienie, które otrzymał, zapisane jest w rozdziale: Nauki i Przymierza 107. Lekcja ta jest drugą z trzech, podczas których będziemy omawiać ten rozdział. W tej części objawienia Pan przedstawia zakres obowiązków przewodniczących kworów Kościoła: Pierwszego Prezydium, Kworum Dwunastu Apostołów i Siedemdziesiątych.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 107:21–26

Pan przedstawia zakres obowiązków i upoważnienia przewodniczących kworów Kościoła

Przed lekcją napisz na tablicy następujące słowa: wspierać i popierać. Na początku lekcji poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której ktoś ich wspierał lub poparł. Następnie poproś uczniów, aby odwrócili się do siedzącego obok kolegi i opisali mu to doświadczenie.

Jaką różnicę zrobił fakt, że ktoś was wsparł lub poparł?

Wskaż na napisane na tablicy słowo popierać i wyjaśnij, że kiedy ktoś jest przez kogoś popierany, to jest on wspierany i utrzymywany w mocy.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 107:21–22 i wyszukali, kogo, według słów Pana, powinni popierać członkowie.

Kogo, według słów Pana, powinniśmy popierać? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, napisz na tablicy nagłówek: Pierwsze Prezydium).

Poproś uczniów, aby przejrzeli po cichu wersety: Nauki i Przymierza 107:8–9. Zanim uczniowie zaczną czytać, wyjaśnij, że w wersecie 9. zwrot „Rada Prezydenta Wyższego Kapłaństwa według Kapłaństwa Melchizedeka” oznacza Pierwsze Prezydium. Poproś uczniów, by wyszukali, czego wersety te uczą o Pierwszym Prezydium.

Czego wersety te uczą o Pierwszym Prezydium? (Pod nagłówkiem zapisz następującą prawdę: Pierwsze Prezydium w Kościele ma obowiązek i upoważnienie, by przewodniczyć każdemu urzędowi w Kościele).
W jaki sposób powinniśmy, według wersetu 22., popierać Pierwsze Prezydium? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą prawdę: Pierwsze Prezydium popierane jest przez zaufanie, wiarę i modlitwy Kościoła. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli w wersecie 22. słowa i zwroty, które mówią o tej zasadzie).
Jak myślicie, dlaczego powinniśmy popierać Pierwsze Prezydium?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium. Reszta uczniów niech słucha i odpowie na pytanie, co jego zdaniem powinniśmy robić, aby popierać naszych przywódców.

„Aby okazać poparcie dla tych, których […] powołano, musimy przeanalizować swoje życie i, jeśli to konieczne, odpokutować oraz zobowiązać się, że będziemy przestrzegać przykazań Pana i postępować zgodnie z radą Jego sług […].

Mądrą rzeczą byłoby powzięcie postanowienia, by naszą wiarą i modlitwami wspierać wszystkich, którzy służą nam w królestwie. Ja sam mam osobistą świadomość mocy wiary członków Kościoła, by popierać tych, których powołano […]. Niezwykle mocno odczuwałem modlitwę i wiarę ludzi, których nie znam, a którzy mnie znają tylko jako kogoś, kogo powołano do służby mocą kluczy kapłańskich” („Prawdziwy i żywy Kościół”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 21).

Co, zdaniem Prezydenta Eyringa, musimy czynić, aby popierać naszych przywódców w Kościele?
W jaki sposób możemy popierać przywódców w Kościele, których osobiście nie znamy, na przykład Pierwsze Prezydium?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co obecnie robią, aby popierać Pierwsze Prezydium i innych przywódców w Kościele. Poproś ich, aby w notatnikach lub dziennikach do studiowania wyznaczyli sobie konkretny cel, do którego będą w przyszłości dążyć, aby okazywać im więcej wsparcia i poparcia.

Napisz na tablicy nagłówek: Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 107:23 i wyszukali, co Pan powiedział na temat obowiązków Kworum Dwunastu Apostołów.

Na czym, według wersetu 23., polega powołanie Dwunastu Apostołów? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy pod nagłówkiem „Kworum Dwunastu Apostołów” następującą doktrynę: Apostołowie to szczególni świadkowie imienia Jezusa Chrystusa na całym świecie. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli tę doktrynę w swoich pismach świętych).
Jak myślicie, co to znaczy, że Apostołowie są szczególnymi świadkami imienia Jezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby przeczytali, co jest napisane w Słowniku biblijnym (w angielskim wydaniu pism świętych) pod hasłem Apostoł. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Wyjaśnij, że Prezydent Kościoła jest Apostołem seniorem na ziemi i że jego doradcy w Pierwszym Prezydium również są Apostołami. Dlatego członkowie Pierwszego Prezydium są także szczególnymi świadkami imienia Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby zastanowili się, jak się czują, kiedy słuchają świadectw Apostołów lub kiedy je czytają. Poproś kilkoro z nich o podzielenie się swoimi uczuciami z resztą klasy.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 107:24 i wyszukali, co Pan powiedział na temat upoważnienia i mocy Kworum Dwunastu Apostołów.

Czego dowiadujemy się z wersetu 24. na temat upoważnienia i mocy Kworum Dwunastu Apostołów? (Upoważnienie i moc tego kworum równają się upoważnieniu i mocy Pierwszego Prezydium. Możesz zapisać tę informację na tablicy pod nagłówkiem „Kworum Dwunastu Apostołów”).

Wyjaśnij, że kiedy mężczyźni są ustanawiani na urząd Apostoła, nadawane są im te same klucze kapłaństwa, jakie dzierży Prezydent Kościoła. Prezydent Kościoła, jako przewodniczący wyższy kapłan nad Kapłaństwem Melchizedeka, jest jednak jedynym człowiekiem na ziemi, który upoważniony jest do używania wszystkich kluczy kapłaństwa. Pozostali Apostołowie używają tych kluczy, kiedy upoważni ich do tego Prezydent Kościoła. Kiedy Prezydent Kościoła umiera, Pierwsze Prezydium ulega rozwiązaniu, a Kworum Dwunastu Apostołów, którego upoważnienie i moc równają się upoważnieniu i mocy Pierwszego Prezydium, staje się przewodniczącym organem Kościoła. Prezydent Kworum Dwunastu, jako najstarszy stażem żyjący Apostoł, jest wówczas upoważniony do używania wszystkich kluczy kapłaństwa.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 107:25 i odszukali jeszcze jedno kworum kapłaństwa wymienione w tym objawieniu i odpowiedzieli na pytanie, na czym polegają obowiązki jego członków.

O jakim trzecim kworum Pan wspomniał w tym objawieniu? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, napisz na tablicy nagłówek: Kworum Siedemdziesiątych).
Jakie są obowiązki Siedemdziesiątych? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następującą prawdę pod nagłówkiem „Kworum Siedemdziesiątych”: Siedemdziesiąci powołani są do głoszenia ewangelii i bycia szczególnymi świadkami Jezusa Chrystusa na całym świecie).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 107:26 i odszukali, co Pan powiedział na temat upoważnienia Siedemdziesiątych. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.

Aby pomóc klasie zrozumieć, co Pan powiedział na temat upoważnienia Siedemdziesiątych, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał następującą wypowiedź:

„Jezus Chrystus dzierży wszystkie klucze kapłaństwa przynależące do Jego Kościoła. Każdemu ze Swoich Apostołów nadał On wszystkie klucze przynależące do królestwa Boga na ziemi. Apostoł senior, czyli Prezydent Kościoła, jest jedyną osobą upoważnioną, by używać wszystkich kluczy kapłaństwa […].

Siedemdziesiąci działają na podstawie wyznaczenia i udzielonego im upoważnienia otrzymanego od Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów […]. Prezydium Siedemdziesiątych jest wyświęcone i posiada klucze, by przewodniczyć Kworom Siedemdziesiątych” (Podręcznik 2: Administrowanie Kościołem [2010], 2.1.1).

Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się doświadczeniami, jakie mieli podczas czytania lub słuchania przemówień członków Pierwszego Prezydium, Kworum Dwunastu i Siedemdziesiątych. Jeśli uczniowie spotkali na żywo niektórych z tych braci, poproś ich, aby opowiedzieli również o tym doświadczeniu.

Nauki i Przymierza 107:27–32

Zbawiciel wyjaśnia, w jaki sposób przewodniczące kwora Kościoła mają podejmować decyzje

Powiedz uczniom, żeby jako grupa podjęli jakąś prostą decyzję (na przykład, niech zdecydują, jaki hymn powinniśmy zaśpiewać na następnej lekcji). Zachęć uczniów, aby omówili swoje propozycje i podjęli wspólną decyzję. Kiedy uczniowie podejmą decyzję, omówcie odpowiedzi na następujące pytania:

W jaki sposób na ogół podejmowane są grupowe decyzje?
Jak myślicie, czym różni się takie podejście od tego, w jaki sposób decyzje podejmowane są przez Pierwsze Prezydium, Kworum Dwunastu Apostołów i przez Siedemdziesiątych?

Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby wspólnie przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 107:27–32 i wyszukali, czego Pan nauczał o tym, w jaki sposób mają podejmować decyzje przewodniczące kwora w Kościele. Po upływie wyznaczonego czasu omów odpowiedzi na poniższe pytania.

W jaki sposób, według tych wersetów, podejmują decyzje przewodniczące kwora w Kościele? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz je podsumować, zapisując na tablicy następującą zasadę: Decyzje podejmowane przez przewodniczące kwora w Kościele podejmowane są jednomyślnie i w prawości).
Jakie ważne cechy wymienione w wersecie 30. muszą posiadać bracia, aby mogli podejmować jednomyślne decyzje?
Co, według wersetu 31., Pan obiecuje przewodniczącym kworom w Kościele, jeśli będą podejmować decyzje w oparciu o te cechy?
W jaki sposób świadomość, że Pan obiecuje błogosławić wiedzą o Nim Pierwsze Prezydium, Kworum Dwunastu Apostołów i Siedemdziesiątych pomaga wam popierać tych przywódców przez zaufanie, wiarę i modlitwy oraz stosować się do ich rad?

Nauki i Przymierza 107:33–38

Pan przekazuje dodatkowe wskazówki przewodniczącym radom Kościoła

Przydziel wszystkim uczniom po jednym z następujących wersetów: Nauki i Przymierza 107:33, 34 lub 35. Poproś uczniów, aby je przestudiowali i wyszukali w nich prawdy dotyczące Dwunastu Apostołów i Siedemdziesiątych. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podeszli do tablicy i zapisali je pod nagłówkami „Kworum Dwunastu Apostołów” i „Kworum Siedemdziesiątych”.

Przykładowe prawdy, które mogą odnaleźć uczniowie: Dwunastu Apostołów urzęduje w imieniu Pana i pod kierownictwem Pierwszego Prezydium wzmacnia Kościół. Kworum Siedemdziesiątych działa w imię Pańskie pod kierownictwem Dwunastu Apostołów. Dwunastu Apostołów dzierży klucze głoszenia ewangelii Jezusa Chrystusa.

Zakończ lekcję, składając świadectwo na temat świętych obowiązków, które należą do osób, które Pan powołał do prowadzenia Swojego Kościoła. Zachęć uczniów do okazywania im poparcia i wsparcia poprzez posłuszeństwo ich natchnionym radom.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 107:21–24. Szczególni świadkowie imienia Chrystusa

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, co to znaczy być szczególnym świadkiem imienia Chrystusa:

„Rola Apostoła w dzisiejszych czasach jest taka sama, jak w starożytności (zob. Dzieje Apostolskie 1:22; 4:33). Naszym zadaniem jest udawanie się na cały świat i głoszenie Jezusa Chrystusa i Jego ukrzyżowania (zob. Ew. Marka 16:15; I List do Koryntian 2:2). Apostoł to misjonarz i szczególny świadek imienia Chrystusa. ‘Imię Chrystusa’ to całokształt misji, śmierci i zmartwychwstania Zbawiciela — Jego upoważnienie, doktryny i jedyne w swoim rodzaju cechy, które kwalifikują Go jako Syna Bożego, by był naszym Odkupicielem i Zbawicielem. Jako szczególni świadkowie imienia Chrystusa, składamy świadectwo o realności, boskości i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, o Jego nieskończonym i wiecznym Zadośćuczynieniu i o Jego ewangelii” („Special Witnesses of the Name of Christ”, The Religious Educator: Perspectives on the Restored Gospel, tom 12., nr 2 [2011], str. 1).

Nauki i Przymierza 107:27–30. Decyzje Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów

Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał na temat decyzji podejmowanych przez Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów:

„Żadna z decyzji wynikających z narad Pierwszego Prezydium i Dwunastu nie jest podejmowana, aż pośród wszystkich obecnych nie zapanuje całkowita jednomyślność. Na początku obrad mogą istnieć różnice zdań. To całkowicie naturalne. Ci mężczyźni mają różne pochodzenie. Potrafią samodzielnie myśleć. Ale zanim podjęta zostaje ostateczna decyzja, zapanować musi jednomyślność zamysłu i opinii.

Oczekujemy takiej sytuacji, jeśli mamy przestrzegać objawionego słowa Pana. Ponownie cytuję z objawienia:

‘Decyzje tych rad, czy jednej z nich, mają być powzięte w całej prawości, w świętości i pokorze serca, łagodności i wytrwałości, i w wierze, i cnocie, i wiedzy, umiarkowaniu, cierpliwości, pobożności, dobroci braterskiej i miłosierdziu;

Bowiem obietnica stwierdza, że jeżeli będą obfitować w te cechy, nie będą bezowocni w wiedzy o Panu’ (NiP 107:30–31).

Do tego dodaję moje własne świadectwo, że podczas dwudziestu lat, odkąd służę jako członek Rady Dwunastu Apostołów, i w trakcie niemal trzynastu lat służby w Pierwszym Prezydium nigdy nie podjęto ważnej decyzji, podczas której nie przestrzegano by tej procedury. Widziałem, jak w trakcie narad prezentowane były różnice zdań. W trakcie tego właśnie procesu, podczas którego ludzie dzielą się swoją opinią, przesiewane i przecedzane są idee i zamysły. Nigdy jednak nie zaobserwowałem wśród Braci poważnego dysonansu ani osobistej wrogości. Widziałem natomiast coś pięknego i niezwykłego — proces, w którym pod wpływem Ducha Świętego i dzięki mocy objawienia zbiegają się rozbieżne poglądy, aż zapanuje całkowita harmonia i pełna zgoda. Jedynie wtedy decyzja wprowadzona zostaje w życie. Świadczę, że tak właśnie działa raz za razem duch objawienia, który kieruje tym dziełem Pana” („God Is at the Helm”, Ensign, maj 1994, str. 54, 59).

Nauki i Przymierza 107:35. Klucze Dwunastu Apostołów

Prorok Józef Smith nauczał, że Dwunastu Apostołów „ma przewodniczyć kościołom świętych […]. Mają oni dzierżyć klucze tej służby, otwierać drzwi Królestwa niebios wszystkim narodom i głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Taka jest moc, upoważnienie i cnota ich apostolstwa” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 141).