Lekcja 125

Nauki i Przymierza 119–120

Wprowadzenie

Latem 1838 roku święci zmagali się z poważnymi problemami finansowymi, kiedy próbowali budować Kościół w północnym Missouri. Prorok Józef Smith zwrócił się do Pana o wskazówki i 8 lipca 1838 roku otrzymał objawienia zapisane w rozdziałach: Nauki i Przymierza 119 i 120. W objawieniach tych Pan nauczał o prawie dziesięciny oraz upoważnił pewnych przywódców Kościoła, aby określili, jak zostaną wykorzystane te środki.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 119:1–4

Pan objawia prawo dziesięciny

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Gordona B. Hinckleya:

„[Kobieta] z São Paulo w Brazylii, by utrzymać rodzinę, pracowała i uczęszczała do szkoły. W tym opowiadaniu przytoczę jej własne słowa. Mówiła:

‘Na uniwersytecie, na którym studiowałam, był przepis, który nie pozwalał studentom przystępować do egzaminów, jeśli zalegali z czesnym […].

Pamiętam czas, kiedy […] miałam poważne trudności finansowe […]. Kiedy zrobiłam miesięczny budżet, zauważyłam, że mam za mało pieniędzy, by zapłacić i dziesięcinę, i czesne. Musiałam coś wybrać. Egzaminy powtarzające się co dwa miesiące zaczynały się w przyszłym tygodniu i jeśli nie przystąpiłabym do nich, mogłabym stracić rok szkolny. Czułam wielką udrękę […]. Miałam podjąć bolesną decyzję i nie wiedziałam, co robić’” („Pielgrzymujemy z wiarą”, Ensign, lipiec 2002, str. 81).

• Co byście powiedzieli komuś z podobnym problemem?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał dalszy ciąg tej historii:

„‘Te uczucia zżerały mą duszę i [to trwało przez kilka dni]. Wtedy przypomniałam sobie, że gdy przyjmowałam chrzest w Kościele, zgodziłam się przestrzegać w życiu prawa dziesięciny. Sama podjęłam to zobowiązanie, nie wobec misjonarzy, ale wobec mego Ojca w Niebie. W tym samym momencie udręka zaczęła się rozpraszać, dając miejsce przyjemnemu uczuciu uspokojenia i determinacji […].

Tego wieczora, kiedy modliłam się, poprosiłam Pana, by przebaczył me niezdecydowanie. W niedzielę […] z wielką radością zapłaciłam dziesięcinę i ofiary. To był szczególny dzień. Czułam szczęście i spokój w zgodzie z sobą i moim Ojcem Niebieskim’” („Pielgrzymujemy z wiarą”, str. 82).

Poproś uczniów, aby w ciszy rozważyli, co zrobiliby w tej sytuacji. Podczas dzisiejszego studiowania pism świętych niech odszukają zasady, które pomogą im, kiedy znajdą się w podobnej sytuacji.

Wyjaśnij, że na początku 1837 roku Kościół doświadczył poważnych trudności finansowych, podobnie jak wielu członków Kościoła. Te problemy finansowe były skutkiem ogólnokrajowego kryzysu ekonomicznego, przemocy motłochu wobec świętych w Missouri oraz Ohio, która to przemoc skłoniła ich do opuszczenia domów, oraz niechęci niektórych świętych do życia według prawa poświęcenia. Do 1838 roku coraz więcej świętych gromadziło się w hrabstwie Caldwell w stanie Missouri i Kościół potrzebował pieniędzy, aby wypełnić przykazania Pana, takie jak wybudowanie świątyni w Far West. Biskupi w Ohio oraz Missouri zachęcali świętych, aby przynosili swoje dziesięciny i ofiary do spichlerza.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 119. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i odszukali, o co wtedy poprosił Józef Smith.

• O co Józef Smith poprosił Pana?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 119:1–4. Pozostali niech śledzą tekst i odnajdą, jak Pan odpowiedział na prośbę Józefa Smitha.

• Czym, według wersetu 4., jest dziesięcina? (Uczniowie powinni wskazać na następujące przykazanie: Pan nakazuje nam płacenie jednej dziesiątej przychodu dla Niego w formie dziesięciny. Możesz zapisać to przykazanie na tablicy).

Aby przybliżyć uczniom znaczenie słowa zysk z wersetu 4., poproś jednego z nich, aby na głos przeczytał wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera:

„To prawo [dziesięciny] jest prosto opisane jako ‘jedna dziesiąta […] zysku’. Zysk oznacza dochód, wynagrodzenie, przyrost. Jest to płaca osoby zatrudnionej, dochód z operacji finansowych, zarobek tego, który coś uprawia bądź produkuje, czyli jest to przychód, jaki dana osoba osiąga z jakiegokolwiek źródła. Pan powiedział, że jest to prawo ‘na wieki’ tak, jak to było w przeszłości” (w: Conference Report, kwiecień 1964, str. 35).

• Czego możecie się nauczyć z przykazania, jakie Pan dał świętym, aby płacili dziesięcinę w czasie, kiedy było im tak ciężko?

• W jakim sensie płacenie dziesięciny jest aktem wiary?

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu, jak płacić dziesięcinę, pokaż formularz Dziesięcina i inne ofiary. Niech wyobrażą sobie, że zarobili pewną kwotę pieniędzy. Poproś jednego z nich, aby podał jakąś kwotę.

• Ile powinna wynosić dziesięcina od tej kwoty?

Zapisz kwotę dziesięciny w odpowiednim miejscu formularza i zadaj następujące pytanie:

• Jeśli podzielimy 10% naszego przychodu pomiędzy różne pozycje darowizny w tym formularzu, to czy zapłacimy pełną dziesięcinę? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż 10 procent przychodu powinno być wymienione w pozycji dziesięcina. Inne ofiary, jakich dokonują na inne cele, to jest dodatek do tych 10 procent).

Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby wyjaśnili jeden drugiemu, jak według nich są wykorzystywane fundusze pochodzące z dziesięciny. Następnie poproś ich o przeczytanie wyjaśnienia Pana, które znajduje się w wersecie: Nauki i Przymierza 119:2.

• Na jakie cele, według tego, co podaje werset 2., przeznaczane są fundusze z dziesięciny? (Dziesięcina jest wykorzystywana „na budowę domu [Pana]” [budowę świątyń], „na położenie fundamentów Syjonu i na kapłaństwo” [poprzez finansowanie innych wydatków, których wymaga praca Pana, takich jak budowa i utrzymanie miejsc spotkań, tłumaczenie i drukowanie pism świętych, wspieranie misjonarzy i badań nad historią rodzinną na całym świecie]. Możesz zwrócić uwagę, że obecnie Kościół nie jest zadłużony. Zapisz następującą prawdę na tablicy: Fundusze pochodzące z dziesięciny są używane na budowę świątyń oraz do wykonywania dzieła Pana).

Nauki i Przymierza 119:5–7

Pan wyjaśnia prawo dziesięciny.

Odgrywanie ról

Odgrywanie ról pomaga uczniom ćwiczyć stosowanie doktryn i zasad ewangelii w sytuacjach z życia codziennego. Odgrywanie ról odniesie większy skutek, jeśli przekażesz uczniom wystarczająco dużo informacji i dasz im czas na przygotowanie. Odgrywając role, uczniowie mogą popełniać błędy. Miej na uwadze ich uczucia oraz nastawienie i staraj się nie krytykować tych pomyłek. Na koniec scenki można też zapytać widzów, czy mają jakieś inne pomysły, z których skorzystaliby, gdyby to oni odgrywali tę scenkę.

Poproś uczniów o uczestniczenie w scenkach. Wyznacz jednego z nich, aby odgrywał rolę wiernego członka Kościoła, a drugi uczeń niech odgrywa rolę osoby spoza Kościoła. Daj drugiemu uczniowi kartkę z następującym pytaniem: Słyszałem, że oddajesz 10 procent swojego dochodu do swojego Kościoła. Dlaczego to robisz?

Poproś drugiego ucznia, aby przeczytał na głos to pytanie, a pierwszego o udzielenie odpowiedzi. Po odegraniu scenki zapytaj pozostałych uczniów, jak oni zareagowaliby w tej sytuacji. Zwróć ich uwagę na to, że jest wiele dobrych odpowiedzi na to pytanie.

Poproś jednego z nich, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 119:6–7. Pozostali uczniowie niech odszukają, co następuje dzięki posłuszeństwu prawu dziesięciny.

• Co następuje, według wersetu 6., dzięki posłuszeństwu prawu dziesięciny? (Uświęcona zostaje dla Pana ziemia Syjonu).

Aby przybliżyć uczniom znaczenie tego wersetu, wyjaśnij, że „uświęcony” odnosi się do wyzwolenia od grzechu — kiedy stajemy się czyści i święci dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Ponadto przypomnij uczniom, że Syjon to coś więcej niż lokalizacja. Są to ludzie „czystego serca” (NiP 97:21).

Poproś ich, aby własnymi słowami podsumowali efekty przestrzegania prawa dziesięciny. Chociaż uczniowie mogą użyć innych słów, powinni wskazać na następującą zasadę: Płacenie dziesięciny uświęca nas osobiście oraz Kościół. Zapisz tę zasadę na tablicy. Możesz zasugerować uczniom, aby zapisali tę zasadę na marginesie swoich pism świętych.

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu oraz odczuciu jak ważna jest ta zasada, poproś, aby odpowiedzieli na jedno z poniższych pytań w notatnikach lub w dzienniku do studiowania:

• W jaki sposób uświęciło cię płacenie dziesięciny?

• W jakim sensie, twoim zdaniem, płacenie dziesięciny pomoże komuś się uświęcić?

Kiedy upłynie wyznaczony czas na przygotowanie, poproś kilku uczniów o wyjaśnienie tego, co zapisali. Możesz także podzielić się doświadczeniem oraz złożyć swoje świadectwo na temat prawa dziesięciny.

Nauki i Przymierza 120

Pan powołuje radę, która zatwierdza wydatki z dziesięciny

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wprowadzenia do rozdziału: Nauki i Przymierza 120. Pozostali niech śledzą tekst i wyszukają cel tego objawienia.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 120:1. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, kto według Pana, ma wchodzić w skład rady, która decyduje o wydatkach z funduszy pochodzących z dziesięciny.

• Kto decyduje, na co zostaną wydane fundusze pochodzące z dziesięciny?

Możesz wyjaśnić, że rada, o której mowa w rozdziale: Nauki i Przymierza 120, jest odpowiedzialna za doglądanie wszystkich przelewów i wydatków całego Kościoła. Jest ona obecnie znana pod nazwą Rada ds. Zarządzania Dziesięciną i składa się z Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów oraz z Przewodniczącej Rady Biskupiej.

• W jaki sposób, według wersetu: Nauki i Przymierza 120:1, członkowie rady decydują o przeznaczeniu funduszy z dziesięciny? (Przez Zbawiciela „własny głos do nich”. Innymi słowy poprzez objawienie).

Poproś uczniów, aby podsumowali własnymi słowami, czego uczy to objawienie oraz kto wyznacza sposób wydawania funduszy z dziesięciny. (Mogą oni użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Pan wyznacza, jak używać funduszy z dziesięciny poprzez Swoje wybrane sługi).

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu, jak ta zasada jest stosowana we współczesnym Kościele, wyjaśnij, że każdy okręg lub gmina przekazuje zebrane fundusze dziesięciny do siedziby głównej Kościoła. Lokalni przywódcy nie określają, jak te święte fundusze są wykorzystywane. Rada ds. Zarządzania Dziesięciną podejmuje te decyzje pod kierownictwem Pana.

Prezydent Gordon B. Hinckley przemawiał o tym, jak wielki szacunek ma Rada ds. Zarządzania Dziesięciną do funduszy pochodzących z dziesięciny:

„Na kredensie za moim biurkiem trzymam wdowi grosz, który wiele lat temu otrzymałem w Jerozolimie, aby zawsze i stale przypominał mi o świętości funduszy, z jakimi mamy do czynienia. Pieniądze te pochodzą od wdowy; są jej ofiarą tak samo jak dziesięcina bogacza i mają być wykorzystane dla celów Pana z równą troską i rozwagą. Traktujemy je z wielką ostrożnością, chronimy je i staramy się ze wszystkich sił dopilnować, by zostały użyte w taki sposób, jak według naszego odczucia wykorzystałby je Pan, by budować Swoje dzieło i ulepszać lud” (w: „This Thing Was Not Done in a Corner”, Ensign, listopad 1996, str. 50).

Poproś uczniów, aby podzielili się dodatkowymi spostrzeżeniami albo świadectwami na temat prawa dziesięciny.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 119. Prawo dziesięciny

Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił niektóre z duchowych celów płacenia dziesięciny:

„Fundamentem zapobiegliwego życia jest prawo dziesięciny. Podstawową zasadą tego prawa jest pomoc w rozwijaniu wiary w naszego Ojca Niebieskiego i Jego Syna. Dziesięcina pomaga nam przezwyciężyć pragnienia rzeczy ziemskich i nabrać chęci, aby poświęcać się dla innych. Dziesięcina jest prawem sprawiedliwym, niezależnie od tego, jak biedni czy bogaci jesteśmy, każdy z nas płaci tyle samo: jedną dziesiątą [naszego zysku] rocznego (zob. NiP 119:4) i każdy z nas otrzymuje błogosławieństwa ‘ponad miarę’ (Ks. Malachiasza 3:10)” („Stawać się rozważnym ofiarodawcą — docześnie i duchowo”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 9).

Nauki i Przymierza 120. Rada ds. Zarządzania Dziesięciną

Początkowo rada wyższa w Missouri miała brać udział w Radzie ds. Zarządzania Dziesięciną. Później to zadanie wyznaczono Kworum Dwunastu Apostołów. Tak więc we współczesnym Kościele Rada ds. Zarządzania Dziesięciną składa się z Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów oraz z Przewodniczącej Rady Biskupiej.

Starszy Robert D. Hales opowiedział o swoim doświadczeniu jako członka Rady ds. Zarządzania Dziesięciną, najpierw z perspektywy Przewodniczącego Biskupa a potem z perspektywy Kworum Dwunastu Apostołów:

„Tak jak to zostało objawione przez Pana, wykorzystanie dziesięciny określane jest przez radę składającą się z Pierwszego Prezydium, Kworum Dwunastu Apostołów oraz Przewodniczącą Radę Biskupią. Pan dokładnie mówi, że praca rady jest kierowana: ‘przez mój własny głos do nich’ [NiP 120:1]. Rada ta nazwana jest Radą ds. Zarządzania Dziesięciną.

Ten, kto uczestniczy w spotkaniu rady, może stwierdzić, że niezwykły jest sposób, w jaki ta rada słucha głosu Pana. Każdy członek jest świadom i uczestniczy we wszystkich decyzjach rady. Nie podejmuje się żadnej decyzji, jeżeli rada nie jest jednomyślna. Wszystkie fundusze dziesięciny wydawane są na cele Kościoła, w tym na pomoc wzajemną — troskę o biednych i potrzebujących — świątynie, budowanie i utrzymanie domów spotkań, edukację, program nauczania — krótko mówiąc, na dzieło Pana […].

Członkom Kościoła i innym ludziom na całym świecie składam swoje świadectwo o Radzie ds. Zarządzania Dziesięciną […]. Zasiadałem w tej radzie jako Przewodniczący Biskup Kościoła, a teraz jako członek Kworum Dwunastu Apostołów. Bez wyjątku, kościelne fundusze dziesięciny były i są wykorzystywane na Jego cele” („Dziesięcina: sprawdzian wiary z wiecznymi błogosławieństwami”, Liahona, listopad 2002, str. 28).