Lekcja 121
Kościół przenosi się do północnego Missouri
Wprowadzenie
W 1837 i 1838 roku Prorok Józef Smith oraz inni przywódcy przeprowadzili Kościół przez trudności. W wyniku problemów ekonomicznych, chciwości, zawiści i prześladowań około 10% do 15% świętych w Kirtland w stanie Ohio i północnym Missouri odstąpiło od Kościoła. Do tych osób należeli też poważani przywódcy Kościoła. Wierni święci w Ohio zaczęli opuszczać swoje domy, aby przyłączyć się do świętych z północnego Missouri. Niniejsza lekcja pomoże uczniom zrozumieć wydarzenia historyczne i uczyć się na ich podstawie. Poznają dogłębnie otrzymane w tamtym okresie objawienia.
Propozycje dotyczące nauczania
Odstępstwo oraz miasto Far West
W okresie odstępstwa i prześladowań wierni święci przenoszą się do północnego Missouri
Przed lekcją zapisz na tablicy następujące pytanie: W jaki sposób trudności i próby pomagają we wzmacnianiu wiary lub powodują jej utratę? Możesz także narysować mapę przedstawiającą, gdzie mieści się Kirtland w stanie Ohio oraz inne miejsca osiedlania się świętych w północnym Missouri.
Rozpocznij zajęcia, zadając pytanie zapisane na tablicy. Kiedy uczniowie skończą omawiać swoje odpowiedzi, wyjaśnij, że lata 1837 i 1838 to okres prób, w wyniku których wielu świętych musiało odpowiedzieć sobie na to pytanie. Wyjaśnij, że podczas tej lekcji uczniowie dowiedzą się o trudnych sytuacjach oraz o tym, jak zareagowali na nie święci. Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób nasza reakcja na próby może albo wzmocnić, albo osłabić wiarę w Jezusa Chrystusa.
Możesz także wyjaśnić uczniom, że podczas tej lekcji poznają historyczne okoliczności towarzyszące studiowanym przez nich objawieniom z rozdziałów: Nauki i Przymierza 113–123.
Wskaż Missouri na mapie. Wyjaśnij, że kiedy przegoniono świętych z hrabstwa Jackson w stanie Missouri w 1833 roku, mieszkańcy sąsiedniego hrabstwa Clay przyjęli wielu z nich i ulżyli im w cierpieniach. Oczekiwali oni jednak, że święci pozostaną u nich tylko tymczasowo. Prawie po trzech latach mieszkańcy zaczęli wywierać presję na świętych, aby opuścili ich hrabstwo.
Wskaż Kirtland w stanie Ohio na mapie. Wyjaśnij, że w 1837 roku, w rok po poświęceniu świątyni Kirtland, święci doświadczyli prób, które były sprawdzianem ich wiary. Wielu świętych dopuściło się odstępstwa i opuściło Kościół. Wśród nich byli też poważani przywódcy Kościoła.
Podziel klasę na dwie grupy. Wręcz każdej z grup egzemplarz jednego z następujących podsumowań historycznych. (Jeśli na lekcji jest wielu uczniów, możesz podzielić ich na cztery lub sześć grup oraz dać każdej z nich egzemplarz z jednym z podsumowań. Umożliwi to uczniom uczestnictwo w dyskusji). Poproś każdą z grup o wspólne przeczytanie i omówienie pytań z końca danego podsumowania. Wyznacz jedną osobę z każdej grupy, aby prowadziła dyskusję i pomogła swojej grupie napisać zasadę, którą podzielą się później ze wszystkimi.
Podsumowanie historyczne 1 — Odstępstwo w Kirtland
W 1837 roku święci w Kirtland w stanie Ohio doświadczyli problemów finansowych. Aby pomóc świętym być bardziej samowystarczalnymi pod względem finansowym, Józef Smith oraz inni przywódcy Kościoła założyli firmę działającą podobnie jak bank i nazwali ją Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe. Z powodu powszechnego kryzysu ekonomicznego w owym czasie wiele banków w całym kraju bankrutowało. Jesienią 1837 roku Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe także upadło. Dwustu inwestorów straciło niemal wszystko, a Józef Smith poniósł największe straty. I chociaż Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe nie było finansowane przez Kościół, to niektórzy święci uważali, że to jest kościelny bank lub bank Proroka i winili Józefa Smitha za swoje problemy finansowe. Niektórzy nawet zaczęli go nazywać upadłym prorokiem. Jednak pomimo upadku tej instytucji wielu, którzy stracili pieniądze, trwało w wierze i pozostało wiernych Prorokowi (zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 171–173).
Duch odstępstwa i szukania winnych rozprzestrzenił się pośród wielu świętych. Brigham Young opisał sytuację, w której niektórzy z przywódców Kościoła i spośród świętych spotkali się, aby obalić Józefa Smitha i powołać nowego proroka:
„Kilku z Dwunastu Apostołów, świadkowie prawdziwości Księgi Mormona, oraz inni z władz Kościoła zorganizowali spotkanie rady, które odbyło się w górnym pokoju świątyni. Postawiono przed wszystkimi pytanie, w jaki sposób obalić Proroka Józefa i wyznaczyć Davida Whitmera na Prezydenta Kościoła […]. Powstałem i w prosty i dosadny sposób powiedziałem im, że Józef jest Prorokiem i że o tym wiem, że choćby go lżyli i obrzucali oszczerstwami ze wszystkich swych sił, nie uda im się zniszczyć Proroka wyznaczonego przez Boga, że mogliby w ten sposób jedynie zniszczyć własny autorytet, odciąć więzy, jakie łączą ich z Prorokiem Boga, i na zawsze pogrążyć się w piekle” (Manuscript History of Brigham Young 1801–1844, red. Elden Jay Watson [1868], str. 15–16).
Do czerwca 1838 roku około 200–300 odstępców odeszło od Kościoła. Byli pośród nich czterej Apostołowie, Trzej Świadkowie Księgi Mormona oraz członek Pierwszego Prezydium (zob. Church History in the Fulness of Times, str. 177). Jednakże większość świętych, pomimo tej trudnej próby wiary, zachowała się podobnie do Brighama Younga. Zostali wzmocnieni przez Pana i pozostali wierni swoim świadectwom. Kilkoro z tych, którzy wówczas opuścili Kościół — podczas tego okresu odstępstwa — później powróciło i poprosiło o ponowne zjednoczenie z Kościołem Pana. Wśród nich był Oliver Cowdery, Martin Harris, Luke Johnson i Frederick G. Williams.
Oprócz trudności, jakich doświadczano w Kirtland, kilku odstępców dążyło do zabicia Józefa Smitha. Prorok i Sidney Rigdon zostali ostrzeżeni przez Ducha i pod osłoną nocy opuścili to miejsce 12 stycznia 1838 roku. Wrogowie ścigali ich przez wiele dni, ale Pan ich ochraniał. Przybyli do Far West w stanie Missouri 14 marca 1838 roku.
Przedyskutujcie w grupie odpowiedzi na następujące pytania:
-
Jakich zasad możemy się nauczyć z tych wydarzeń historycznych?
-
Co byście zrobili, aby dochować wierności Prorokowi w czasie, kiedy szukano winnych?
-
Kiedy przetrwanie próby z wiarą wzmocniło waszą wiarę w Zbawiciela?
-
W jakim sensie podążanie za prorokiem jest dla was ochroną?
Podsumowanie historyczne 2 — Przywództwo w północnym Missouri
Kiedy latem 1836 roku mieszkańcy hrabstwa Clay w stanie Missouri naciskali świętych, aby poszukali sobie innego miejsca do osiedlenia się na stałe, John Whitmer i William W. Phelps — dwaj doradcy w prezydium palika Missouri — za pieniądze z Kościoła zakupili ziemię w miejscu znanym jako Far West w północnym Missouri. Kiedy jednak sprzedawali ziemię przybywającym świętym, czynili to z niewielkim zyskiem, który sobie przywłaszczali. Z powodu tych oraz innych wykroczeń rada wyższa w Missouri pozbawiła prezydium palika sprawowanych urzędów.
Józef Smith podtrzymał postanowienie rady, w wyniku czego William W. Phelps się obraził. W listopadzie 1838 roku Brat Phelps podpisał oświadczenie przeciwko Prorokowi. Oświadczenie to przyczyniło się do tego, że Józef Smith oraz inni ludzie zostali aresztowani i osadzeni w więzieniu Liberty, w którym spędzili zimę. Brat Phelps został wkrótce ekskomunikowany z Kościoła.
Józef Smith oraz inne osoby przebywające z nim w więzieniu doznali wielu cierpień, nie tylko w wyniku trudnych warunków tam panujących, ale z powodu wieści o świętych, którzy byli wypędzani ze swych domów i których dręczono na wiele sposobów. Motłoch z Missouri, niekontrolowany przez gubernatora, niszczył własność i zabijał. Dokonał masakry 17 osób w młynie, którego właścicielem był Jacob Haun.
William W. Phelps doznał duchowego udręczenia w wyniku swych czynów. Rok później napisał do Józefa Smitha list, prosząc o przebaczenie. Prorok odpisał:
„Prawdą jest, że wiele wycierpieliśmy w konsekwencji twojego postępowania […].
Czara została jednak opróżniona, stała się wola naszego Ojca, a my uszliśmy z życiem, za co składamy dzięki Panu […].
Wierzę w prawdziwość twego wyznania win i szczerość pokuty, więc z radością przyjmę cię ponownie do grona mych przyjaciół i cieszyć się będę z powrotu marnotrawnego […].
‘Przybądź drogi bracie, wojen nadszedł kres,
Bo ten co wprzód przyjacielem, na koniec też nim jest’” (w: History of the Church, 4:163, 164).
Przedyskutujcie w grupie odpowiedzi na następujące pytania:
-
Dlaczego trudno jest wybaczyć przyjacielowi, który zdradził i przyczynił się do naszego cierpienia?
-
Jakich zasad możemy się nauczyć z przykładu Józefa Smitha?
-
Czego jeszcze możemy nauczyć się z tej historii?
Po upłynięciu czasu wyznaczonego dla grup na omówienie podsumowania historycznego, poproś uczniów, aby opowiedzieli wszystkim, czego się nauczyli oraz wymienili zasady, które rozpoznali. Podczas nauczania, poproś, aby zapisywali te zasady na tablicy. Zasady te mogą być następujące: Kiedy przechodząc przez próby, czynimy to z wiarą, a nie z wątpliwościami, nasze świadectwo może być wzmocnione; kiedy popieramy proroka i podążamy za jego radami, otrzymujemy duchową ochronę, dzięki której jesteśmy blisko związani z Bogiem (zob. podsumowanie historyczne 1). Kiedy wybaczamy bliźnim, Pan uzdrawia nasze relacje (zob. podsumowanie historyczne 2).
Kiedy uczniowie rozpoznają zasady, zadawaj pytania sprawdzające, aby pomóc im zrozumieć i poczuć, jak ważne są te prawdy. Przykładowe pytania:
-
Dlaczego istotne jest pamiętanie o tej zasadzie?
-
Jak wytłumaczylibyście tę prawdę przyjacielowi?
-
Kiedy widzieliście lub doświadczyliście działania tej zasady w swoim życiu?
Aby pomóc uczniom zastosować prawdy, o których się uczyli, poproś, aby wybrali jedną lub dwie zasady rozpoznane przez grupy. Następnie poproś ich, aby odpowiedzieli na poniższe pytanie w notatnikach lub dziennikach do studiowania:
-
Jak zmieni się moje postępowanie ze względu na zasadę lub zasady, o których się dzisiaj dowiedziałem?
Wydarzenia, które prowadzą do wydalenia świętych z północnego Missouri
Poproś uczniów, aby podnieśli ręce, jeśli kiedykolwiek widzieli, jak członek Kościoła przyczynił się do tego, że inni ludzie mieli złe wrażenie o Kościele (Nie proś ich, aby dzielili się swoimi doświadczeniami). Możesz także poprosić uczniów, aby rozważyli, jak ich czyny wpłynęły na postrzeganie Kościoła przez innych ludzi.
-
Dlaczego ważne jest zastanowienie się, jak nasze czyny i słowa świadczą o Kościele?
Wyjaśnij, że w 1838 roku czyny i słowa niektórych członków Kościoła przyczyniły się do negatywnych uczuć niektórych mieszkańców Missouri w stosunku do świętych w dniach ostatnich. Rozdaj uczniom egzemplarze następującego podsumowania historycznego i poproś jednego z uczniów o przeczytanie go na głos. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i niech wyszukają, co powiedzieli lub zrobili niektórzy członkowie Kościoła, a co zaszkodziło Kościołowi i jego członkom. Możesz poprosić uczniów, aby zatrzymali się po każdym akapicie. Po każdej przerwie, zadaj im następujące pytanie:
-
Jakie słowa lub czyny kilku świętych wywołały negatywne reakcje wobec Kościoła?
W 1837 i 1838 roku pewni zniechęceni i ekskomunikowani członkowie Kościoła, którzy mieszkali pośród członków w Far West, zaczęli zakładać sprawy sądowe przeciw Kościołowi i przywódcom oraz zaczęli go nękać. Niektórzy święci zaczęli tracić cierpliwość wobec tych odstępców. W czerwcu 1838 roku Sidney Rigdon przemówił z wielką żarliwością, a jego wypowiedź stała się znana jako „Kazanie o soli”. Przytoczył werset: Ew. Mateusza 5:13 i powiedział, że jeśli sól zwietrzeje, na nic się zda i nadaje się do wyrzucenia, odnosząc się do tego, że ci, którzy opuścili Kościół, powinni być wykluczeni spośród świętych. Ponadto 84 członków Kościoła podpisało dokument, na mocy którego odstępcy mieli opuścić ich hrabstwo. Dwa tygodnie później, 4 lipca, Sidney Rigdon wygłosił mowę, podczas której obiecał, że święci obronią się, nawet jeśli dojdzie do „wyniszczającej wojny”. Chociaż obydwa te kazania zdawały się być przeciwstawne zaleceniu Pana, aby „prosić o pokój” (NiP 105:38), to obydwie te mowy opublikowano, co wzbudziło niepokój pośród osób nie będących członkami Kościoła (zob. Church History in the Fulness of Times, str. 191–192).
Dnia 6 sierpnia 1838 roku, kiedy grupa świętych próbowała wziąć udział w głosowaniu w Gallatin w stanie Missouri, zostali oni siłą zatrzymani przez grupę mieszkańców Missouri, a jeden z miejscowych uderzył jednego ze świętych. Święci stanęli do obrony i w rezultacie po obu stronach byli ranni. Zamieszki te doprowadziły do dodatkowych konfliktów i gróźb oraz nasiliły nieporozumienia pomiędzy świętymi w dniach ostatnich a pozostałymi mieszkańcami stanu Missouri.
W tym czasie nawrócony o imieniu Sampson Avard zawarł tajne przysięgi z tymi, którzy się do niego przyłączyli i założył grupę grabieżców o nazwie Danici. Avard poinstruował swoich członków, aby rabowali i plądrowali mieszkańców Missouri, twierdząc, że pomoże to w budowaniu królestwa Boga. Przekonał on swoich naśladowców, że otrzymał takie wytyczne od Pierwszego Prezydium. Później prawda wyszła na jaw i Avard został ekskomunikowany. Czyny Avarda znacząco nadszarpnęły wizerunek Kościoła i przyczyniły się do uwięzienia Proroka w więzieniu Liberty.
W październiku 1838 roku w walce członków Kościoła z milicją Missouri zginęło kilku mężczyzn po obu stronach. Podkolorowane raporty z tej walki dotarły do gubernatora stanu Missouri, Lilburna W. Boggsa, który wydał nakaz eksterminacji następującej treści: „Mormoni muszą być traktowani jak wrogowie i muszą być eksterminowani lub wypędzeni ze stanu, jeśli to będzie konieczne dla dobra publicznego” (cytowane w: History of the Church, 3:175). Wkrótce miasto Far West otoczyła milicja. Było ich pięciokrotnie więcej niż świętych. Józef Smith oraz inni przywódcy Kościoła zostali uwięzieni w Liberty, gdzie przebywali przez całą zimę. Pozostali święci zostali zmuszeni do opuszczenia stanu.
-
Dlaczego dla nas może okazać się ważne rozpoznanie prześladowań, jakie przeżyli święci w wyniku czynów członków Kościoła?
-
Czego możemy się nauczyć z tych wydarzeń o tym, jaki wpływ mają nasze czyny i słowa na innych ludzi? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na te pytania, podkreśl następującą zasadę: Nasze czyny i słowa mogą wpłynąć na to, jak ludzie postrzegają Kościół Jezusa Chrystusa. Możesz poprosić uczniów o przeczytanie wersetu: Alma 39:11).
Poproś ich, aby podzielili się doświadczeniami, jakie mieli, kiedy widzieli, jak słowa lub czynny innej osoby miały wpływ na pozytywne postrzeganie Kościoła przez osoby z jej otoczenia.
Zakończ, przypominając o pytaniu, które zapisałeś przed lekcją na tablicy. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, czego się nauczyli dzisiaj o tym, jak nasza reakcja na wyzwania i próby może albo wzmocnić, albo osłabić wiarę. Podziel się swoim świadectwem o mocy, jaka pozostaje z osobami, które są wierne ewangelii w czasie trudności.
Komentarz i tło historyczne
Opis okresu odstępstwa w Kirtland
W czasie 1837 roku duch ciemności dręczył niektórych członków Kościoła w Kirtland w stanie Ohio:
„W tym czasie duch spekulacji, jeśli chodzi o ziemię i własności wszelkiego rodzaju, który był wszechobecny pośród całego narodu, zakorzeniał się głęboko w Kościele. Owocem tego ducha były: podejrzenia, szukanie winy, brak jedności, różnice zdań i szybko rozprzestrzeniające się odstępstwo. Zdawało się, jakby wszystkie moce ziemi i piekła połączyły swe wpływy w szczególny sposób, aby w jednej chwili obalić Kościół i nadać mu ostateczny kres” (History of the Church, 2:487).
Eliza R. Snow, która mieszkała wtedy w Kirtland i później służyła jako druga Prezydent Stowarzyszenia Pomocy, w następujący sposób opisała ten okres w Kirtland:
„Wielu, którzy byli pokorni i wierni w wykonywaniu wszelkich obowiązków — gotowi iść i wykonać każde zadanie Kapłaństwa — stali się wyniośli w duchu, a w ich sercach powstała duma. Kiedy święci przesiąkali umiłowaniem i duchem świata, Duch Pana wycofał się i nie przebywał w ich sercu, w następstwie czego przepełniła ich duma i nienawiść ku tym, którzy naruszali ich integralność” (Biography and Family Record of Lorenzo Snow [1884], str. 20).
Brigham Young następująco opisał nastroje w Kościele w 1837 roku oraz wysiłki podjęte w obronie Proroka Józefa Smitha:
„W tym czasie spekulacje, niezadowolenie i odstępstwo, które przesiąknęły do wielu z Dwunastu, a także do wszystkich Kworów Kościoła, zapanowały w tak dużym stopniu, że wielu z trudnością mogło dostrzec ścieżkę, jaką trzeba obrać.
[…]. To był kryzys, kiedy wydawało się, że ziemia i piekło podjęły konszachty, by obalić Proroka i Kościół Boga. Kolana wielu najsilniejszych mężów Kościoła osłabły.
Podczas tego oblężenia ciemności stałem blisko Józefa i z całą mądrością i mocą Bożą, jaka na mnie spoczęła, dołożyłem wszelkich sił, aby wesprzeć tego sługę Bożego i zjednoczyć kwora Kościoła” (Manuscript History of Brigham Young 1801–1844, red. Elden Jay Watson [1968], str. 15, 16–17).
Czynniki, jakie miały wpływ na trudności finansowe w Kirtland
W 1837 roku chciwość chwyciła za serca niektórych członków Kościoła, a nawet niektórych poważanych przywódców Kościoła w Kirtland. Brakowało środków finansowych w złocie i srebrze. Ludzie posługiwali się pieniędzmi papierowymi z różnych banków z tego obszaru. Aby pomóc świętym być bardziej samowystarczalnymi finansowo, Józef Smith oraz inni przywódcy Kościoła założyli firmę działającą podobnie jak bank i nazwali ją Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe. Wielu świętych zakupiło w nim udziały. W ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia działalności nastał kryzys finansowy, zwany później paniką 1837 roku, który począwszy od Nowego Jorku rozprzestrzenił się na zachód. W konsekwencji zbankrutowało kilkaset instytucji bankowych, łącznie z Kirtlandzkim Towarzystwem Ubezpieczeniowym.
Wystąpiły jeszcze inne czynniki, które przyczyniły się do niestabilności Kirtlandzkiego Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Wiele innych banków odrzuciło przyjęcie statusu prawnego Towarzystwa, a czasopisma wrogie mormonom oceniały ich walutę jako bezwartościową. Co więcej, kapitał Towarzystwa był głównie zgromadzony w formie ziemi, a samo Towarzystwo nie posiadało środków finansowych, takich jak złoto i srebro, aby zaspokoić duże zapotrzebowanie na odzyskanie środków pieniężnych. Wrogowie Kościoła uzyskali wystarczająco dużo banknotów, aby wszcząć panikę bankową, jednocześnie skłaniając Towarzystwo do wstrzymania się od udzielania płatności swoim klientom w złocie i srebrze, co miało miejsce zaledwie kilka tygodni po tym, jak Towarzystwo wyemitowało nowe banknoty. W konsekwencji Józef Smith i Sidney Rigdon zostali oskarżeni o złamanie prawa bankowego stanu Ohio oraz postawiono ich przed sądem. Józef i Sidney mieli zapłacić karę po 1000 dolarów każdy.
Józef Smith zrobił wszystko, co w jego mocy, aby inwestorzy przeznaczyli więcej funduszy na utrzymanie banku, ale w końcu przekazał zarządzanie innym osobom. Jednakże to nie rozwiązało problemu. Niedoświadczeni i nieuczciwi zarządzający przyczynili się do dalszego destabilizowania sytuacji banku. Warren Parrish, kasjer i osobisty skryba Józefa, ukradł ponad 20 tysięcy dolarów.
Nasilający się duch spekulacji w Kirtland przyczynił się także do problemów ekonomicznych Kościoła. Mając dostępne środki finansowe pożyczone z banku, wielu zadłużyło się na zakup ziemi bądź jej odkup dla uzyskania zysku.
Przed jesienią 1837 roku Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe było zmuszone zakończyć swoją działalność. Setki osób straciło niemal wszystkie zainwestowane pieniądze, a Józef Smith poniósł największe straty. A ponieważ Towarzystwo Ubezpieczeniowe było postrzegane przez wielu jako kościelny bank lub bank Proroka, niektórzy święci obwiniali Józefa Smitha o swoje problemy finansowe, a nawet zaczynali mówić, że jest upadłym prorokiem. Inni, którzy także stracili pieniądze, trwali w wierze i pozostali wierni Prorokowi (zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 171–173).