Opuszczenie Nauvoo

Wprowadzenie

Po męczeńskiej śmierci Proroka Józefa Smitha Kworum Dwunastu Apostołów pod przewodnictwem Brighama Younga — Prezydenta Kworum Dwunastu — przewodziło Kościołowi i kontynuowało dzieło Pana. Święci byli zachęcani, by ukończyć budowę Świątyni Nauvoo. Z powodu nieustających prześladowań Kworum radziło im też, by przygotowywali się do wyruszenia na zachód.

Propozycje dotyczące nauczania

Święci trudzą się, by otrzymać błogosławieństwa świątynne

Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie, kiedy zrobili coś trudnego, ponieważ wiedzieli, że na koniec okaże się to warte włożonego wysiłku. Możesz podzielić się z klasą osobistym doświadczeniem. Następnie poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o swoich przeżyciach.

Wyjaśnij, że po śmierci Proroka Józefa Smitha na barkach świętych spoczęło trudne zadanie ukończenia budowy Świątyni Nauvoo.

Jak sądzicie, dlaczego świętym mogło być trudno wypełnić dane za pośrednictwem Józefa Smitha przykazanie?

Pokaż uczniom ilustrację współczesnej Świątyni Nauvoo w Illinois (zob. Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 118; zob. także: LDS.org). Wyjaśnij, że budowa Świątyni Nauvoo wymagała od świętych ogromnego poświęcenia. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy akapit. Niech pozostali wysłuchają, jakich poświęceń dokonali święci, by wybudować pierwszą świątynię w Nauvoo.

Podczas konferencji generalnej w październiku 1844 roku Prezydent Brigham Young poprosił świętych, aby przekazali swe dziesięciny i ofiary na rzecz budowy świątyni. W odpowiedzi każda z członkiń Stowarzyszenia Pomocy co tydzień przekazywała centa na zakup materiałów budowlanych. Wielu mężczyzn poświęcało jedną dziesiątą swojego czasu, przepracowując przy budowie świątyni jeden z każdych dziesięciu dni. Inni przekazywali w ofierze więcej niż jedną dziesiątą swych środków. Joseph Toronto dał Brighamowi Youngowi 2500 dolarów w złocie i powiedział, że pragnie przekazać na budowę królestwa Bożego wszystko, co posiada. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 302; Nasze dziedzictwo [1996], str. 60).

Jak sądzicie, dlaczego święci byli gotowi tak wiele poświęcić na rzecz budowy świątyni?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, wyjaśnij, że prześladowania sprawiły, iż ukończenie budowy Świątyni Nauvoo było trudne. Wielu wrogów Kościoła sądziło, że kiedy Józef Smith zostanie zabity, Kościół się rozpadnie. Ponieważ jednak Kościół nadal się rozwijał i był w rozkwicie, jego przeciwnicy nasilili działania mające doprowadzić do wypędzenia świętych z Illinois.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy akapit. Niech pozostali słuchają, co uczynili przeciwnicy Kościoła, aby go zniszczyć.

We wrześniu 1844 roku pułkownik Levi Williams, który był jedną z osób zamieszanych w zamordowanie Józefa i Hyruma Smithów, zorganizował poważną kampanię wojskową, by siłą zmusić świętych w dniach ostatnich do opuszczenia Illinois. Propagowano ją jako „wielkie polowanie na wilki w hrabstwie Hancock” (David E. Miller i Della S. Miller, Nauvoo: The City of Joseph [1974], str. 186). Na wieść o tym gubernator stanu Illinois, Thomas Ford, posłał generała Johna Hardina z milicji stanowej, aby zapewnił spokój na terenie hrabstwa. Rok później, we wrześniu 1845 roku, pułkownik Williams przewodził rozjuszonej grupie około 300 mężczyzn, która napadała na siedliska świętych w dniach ostatnich położone na peryferiach hrabstwa, paląc wiele pozbawionych ochrony domów, budynków gospodarczych, młynów i niszcząc zbiory ziarna. W połowie września Prezydent Brigham Young gromadził ochotników, by ruszyć na pomoc nękanym świętym. Święci w Nauvoo przygotowali 134 wozy, by bezpiecznie sprowadzić do miasta rodziny z oddalonych osad. (Zob. History of the Church, 7:45–46; Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 301; David E. Miller i Della S. Miller, Nauvoo: The City of Joseph, str. 185–186).

W jaki sposób takie ataki utrudniały pracę przy budowie świątyni?

Wyjaśnij, że wielu mieszkańców Illinois obawiało się, że obecność świętych może doprowadzić do wojny domowej. Zwrócili się oni do świętych z prośbą, by opuścili teren ich stanu. 24 września 1845 roku Kworum Dwunastu Apostołów opublikowało list z obietnicą, że stanie się to wiosną następnego roku.

Dlaczego podjęcie tej decyzji mogło być trudne?
Jak sądzicie, w jaki sposób decyzja o opuszczeniu Nauvoo mogła wpłynąć na zaangażowanie świętych w ukończenie budowy świątyni?

Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, wyjaśnij, że choć święci wiedzieli, że będą musieli opuścić Illinois, nadal kontynuowali budowę świątyni.

Jak sądzicie, dlaczego święci nadal trudzili się, by zbudować świątynię, skoro wiedzieli, że wkrótce wyjadą?

Przypomnij uczniom, że w tamtym czasie obrzędy świątynne, niezbędne dla wyniesienia, nie były jeszcze dostępne dla ogółu członków Kościoła. W objawieniu danym w 1841 roku Pan obiecał świętym, że jeśli zbudują Świątynię Nauvoo, będą mogli je otrzymać (zob. NiP 124:27–44).

Czego mogą nas nauczyć historie o poświęceniu i trudach, jakie pokonali święci, by zbudować świątynię? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele zasad, w tym następującą: Otrzymanie obrzędów świątynnych jest warte wszelkich prawych wysiłków i poświęcenia. Zapisz tę i inne odnalezione przez uczniów zasady na tablicy).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Thomasa S. Monsona. Niech uczniowie wysłuchają, do jakich poświęceń zdolni są niektórzy ze współczesnych świętych, aby otrzymać obrzędy świątyni.

„Wiele lat temu czytałem o grupie liczącej ponad stu członków, którzy opuścili miasto Manaus [w Brazylii], położone w samym sercu amazońskiego lasu deszczowego, aby udać się do najbliższej im wówczas świątyni położonej w São Paulo, w Brazylii — niemal 4000 kilometrów od Manaus. Ci wierni święci płynęli łodzią po Amazonce i jej dopływach przez cztery dni. Po zakończeniu podróży drogą wodną wsiedli do autobusów, aby przez kolejne trzy dni jechać po wyboistych drogach, mając niewiele jedzenia i nie mogąc się wygodnie ułożyć do snu. Po siedmiu dniach i nocach przybyli do świątyni w São Paulo, gdzie dokonano obrzędów o wiecznym charakterze. Oczywiście ich podróż powrotna była równie uciążliwa. Niemniej, otrzymali obrzędy i błogosławieństwa świątyni i chociaż ich kieszenie były puste, oni sami byli napełnieni duchem świątyni oraz wdzięcznością za otrzymane błogosławieństwa” („Święta świątynia — latarnia dla świata”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 91).

Jakich poświęceń dokonali święci z Manaus, aby otrzymać obrzędy świątynne?

Poproś trzech uczniów, aby wyszli na środek sali i odczytali na głos poniższe historie. Niech reszta klasy wysłucha, jakich prawych wysiłków dokonali święci z Nauvoo, aby otrzymać obrzędy świątyni.

Przywódcy Kościoła dokonywali poświęcenia poszczególnych pomieszczeń w Świątyni Nauvoo, gdy tylko były one ukończone, aby praca związana z obrzędami mogła rozpocząć się tak szybko, jak było to możliwe. Poddasze świątyni zostało poświęcone dla dokonywania obrzędów 30 listopada 1845 roku. Święci zaczęli otrzymywać swoje obdarowania wieczorem 10 grudnia, a sesje obdarowań trwały do 3:00 nad ranem następnego dnia. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 303).
Nim rok 1845 dobiegł końca, obrzędy świątynne otrzymało ponad 1000 członków. W styczniu 1846 roku Prezydent Brigham Young zanotował: „Tak przemożne było pragnienie świętych, by otrzymać obrzędy [świątynne] i tak wielka z naszej strony chęć, by im służyć, że całkowicie poświęciłem się pracy Pana w Świątyni, pracowałem dzień i noc, nie śpiąc dłużej niż średnio cztery godziny na dobę i udając się do domu raz w tygodniu” (w: History of the Church, 7:567). Wielu mężczyzn i wiele kobiet służyło, piorąc każdego wieczora odzienie świątynne, by następnego ranka praca mogła zacząć się bez zwłoki. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 303).
3 lutego 1846 roku Prezydent Young opuścił świątynię, aby poczynić ostatnie przygotowania do wyjazdu z Nauvoo następnego dnia. Po wyjściu ujrzał jednak, że zebrał się spory tłum ludzi, którzy nadal czekali na swoje obdarowanie. Kierując się miłosierdziem, zawrócił, aby usługiwać świętym. Z Nauvoo udało mu się wyjechać dopiero dwa tygodnie później. Według rejestrów świątynnych przed wyruszeniem na zachód obdarowanie otrzymało 5615 świętych. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 303–304).

Jakie wrażenie robi na was poświęcenie, z jakim święci dążyli do otrzymania obrzędów świątynnych?

Aby unaocznić uczniom prawdę i znaczenie zasad, które zapisałeś na tablicy oraz pomóc im stosować je w życiu, poproś ich, by w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na poniższe pytania. (Napisz pytania na tablicy).

Jakie wysiłki musimy poczynić i jakich dokonać poświęceń, aby otrzymać obrzędy świątynne?

Dlaczego uważasz, że otrzymanie obrzędów świątynnych jest warte wielkich trudów i poświęcenia?

Co musisz zrobić, aby móc otrzymać obrzędy świątynne? (Co musisz przestać lub zacząć robić?)

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro ochotników, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy.

Święci opuszczają Nauvoo

Wyjaśnij, że otrzymawszy obrzędy świątynne, święci zaczęli wyjeżdżać z Nauvoo w lutym 1846 roku. Wyjazdy trwały kilka kolejnych miesięcy i różne grupy zakładały tymczasowe siedliska na terenie stanu Iowa. Pod koniec kwietnia większość świętych opuściła już Nauvoo. Jednak nie wszyscy członkowie Kościoła mogli wyjechać. Niewielka liczba pozostała w Nauvoo przez lato 1846 roku, ponieważ byli zbyt chorzy, biedni lub słabi, by wyruszyć w podróż. Niektórzy zdecydowali się nie wyjeżdżać.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy akapit mówiący o tym, jaki los spotkał wielu z tych, którzy pozostali na miejscu.

We wrześniu 1846 roku około 800 zbrojnych wyposażonych w sześć dział przygotowało się do ataku na Nauvoo. Święci, którzy pozostali na miejscu, oraz grupa nowo przybyłych obywateli — razem około 150 zdolnych do walki mężczyzn — przygotowali się do obrony miasta. Po kilkudniowej walce święci zostali zmuszeni do kapitulacji i nakazano im niezwłocznie wyjechać. Motłoch wkroczył do miasta, splądrował domy i zbezcześcił świątynię. Część świętych, którzy nie byli w stanie wystarczająco szybko uciekać, pobito lub wrzucono do rzeki Missisipi. Po ucieczce z Nauvoo święci rozbili obozy uchodźców wzdłuż zachodniego brzegu rzeki. Nie mieli dość jedzenia, ekwipunku ani sił, żeby się utrzymać. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 318).

Wyjaśnij, że przywódcy Kościoła wysłali grupy ratowników, które przemierzały równiny Iowa, by pomóc cierpiącym świętym.

Jak byście się czuli, gdyby powołano was do powrotu do Nauvoo?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał przesłanie, które Brigham Young rozesłał do mężczyzn, którzy byli odpowiedzialni za rekrutację ludzi do grup ratowniczych:

„Niech ogień zawartego w Domu Pana przymierza goreje w waszych sercach niczym niegasnący płomień, aż […] odnajdziecie wszystkich mężczyzn […], którzy [są w stanie wyjechać], i rozniecicie ogień w ich duszy, i powstaną […], i natychmiast wyruszą w drogę, i sprowadzą grupę nieszczęśników z Nauvoo […].

Nadszedł czas działania” (Journal History of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, 28 września 1846, str. 5–6, Church History Library, Salt Lake City).

Czego wypowiedź Brighama Younga uczy nas o przymierzach, które zawieramy? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że nie wystarczy jedynie zawrzeć przymierza — trzeba ich jeszcze dotrzymać. Napisz na tablicy następującą prawdę: Pan wymaga od nas, abyśmy żyli zgodnie z zawartymi przymierzami).

Napisz na tablicy następujące pytania:

Jakich poświęceń dokonaliście, aby dochować przymierzy?

Jakie błogosławieństwa otrzymaliście dzięki temu, że żyjecie zgodnie z zawartymi przymierzami?

Podziel uczniów na pary i poproś ich, aby wybrali jedno z pytań i omówili odpowiedzi na nie ze swoim kolegą. Możesz również poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami z resztą klasy.

Na zakończenie poproś uczniów, aby pomyśleli, co muszą zrobić, aby żyć w zgodzie z zawartymi przymierzami. Złóż świadectwo o błogosławieństwach, jakie przynosi dochowywanie przymierzy.