Ezra Thayre został wyznaczony do zamieszkania i pracy razem z Josephem Smithem sen. na gospodarstwie Fredericka G. Williamsa w Kirtland w stanie Ohio. Brat Thayre pomagał także w spłacie zadłużenia, jakim była obciążona ta ziemia. Na początku czerwca 1831 roku, wraz z Thomasem B. Marshem, został powołany na misję do Missouri (zob. NiP 52:22). Z powodu dumy i samolubstwa Brat Thayre nie był gotów do wyjazdu razem z Bratem Marshem. W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 56, które zostało dane 15 czerwca, Pan odwołał powołanie Brata Thayre’a i przypisał Bratu Marshowi nowego towarzysza. Pan ostrzegł przed dumą i nauczał świętych, że ma w zanadrzu dla nich o wiele więcej niż ziemię i pieniądze.
Pan odwołuje powołanie na misję Ezry Thayre’a i nakazuje mu pokutę
Zapytaj uczniów, czy znają kogoś, kto poświęcił coś ważnego na rzecz posłuszeństwa któremuś z przykazań Pana. (Przykłady: poświęcenie, aby przystąpić do Kościoła, udać się na misję lub postępować według określonych norm Kościoła). Poproś kilku uczniów, aby podzielili się swoimi przykładami.
Wyjaśnij, że w czerwcu 1831 roku Pan powołał Ezrę Thayre’a do służby na misji w Missouri razem z Thomasem B. Marshem. Niepokój Brata Thayre’a o nieruchomość i pieniądze przyczyniły się do tego, że był nieprzygotowany, kiedy Brat Marsh był gotów. Brat Marsh udał się więc do Józefa Smitha z zapytaniem, co zrobić. Kiedy Prorok zwrócił się do Pana, otrzymał odpowiedź, która została zapisana w rozdziale: Nauki i Przymierza 56.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 56:1–2. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Pan powiedział o tych, którzy odmawiają przestrzegania Jego przykazań.
Co Pan powiedział o tych, którzy odmawiają przestrzegania Jego przykazań?
Zapisz na tablicy następujące niedokończone zdanie: Aby zostać zbawionym, musimy…
Poproś uczniów, aby w oparciu o werset 2. dokończyli to zdanie. Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Aby zostać zbawionym, musimy podjąć swój krzyż, podążać za Zbawicielem i zachowywać Jego przykazania (Uzupełnij zasadę na tablicy).
Co, według was, oznacza wyrażenie „[podjąć swój krzyż]”? (Aby pomóc uczniom zrozumieć to wyrażenie, możesz poprosić ich o przeczytanie z Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] wersetu: Ew. Mateusza 16:24).
Jakie przykazania dał Pan, które wymagają podjęcia krzyża, dokonania poświęceń, aby być posłusznym? (Niektóre przykłady znajdują się w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży).
Jakie otrzymaliście lub otrzymacie błogosławieństwa ze względu na to, że zdecydowaliście się być posłuszni?
Zapytaj, w jaki sposób ludzie w poniższych przykładach mogą podjąć krzyż i być posłuszni przykazaniom Pana:
Młody mężczyzna wkrótce osiągnie wiek, kiedy będzie mógł służyć na misji. Martwi się, że kiedy będzie służyć, to zostawi wszystko za sobą.
Młoda kobieta wie, że młodzież z jej okręgu za kilka miesięcy uda się do świątyni, a ona nie ma jeszcze rekomendacji świątynnej. Teraz jest coś w jej życiu, co uniemożliwia jej uzyskanie.
Wyjaśnij, że jeśli nie zdecydujemy się podjąć swojego krzyża, to możemy stracić możliwość błogosławienia ludzi i sami nie otrzymamy błogosławieństw. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 56:3–5. Pozostali uczniowie niech odszukają, co stało się w wyniku tego, że Ezra Thayre nie był gotów udać się do Missouri. Zanim uczniowie przeczytają fragment, możesz wyjaśnić, że słowo odwołuję oznacza wycofać lub anulować.
Co stracił Ezra Thayre w wyniku tego, że nie był gotów do podróży? (Stracił szansę służby na misji, jak też otrzymania błogosławieństw, które byłyby skutkiem tej służby).
Co może zrobić Pan z przykazaniami, jakie daje, według tego, co podaje werset 4.? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Pan może dać przykazanie lub odwołać przykazanie, jeśli tylko uważa to za stosowne).
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad przykładami z pism świętych lub z historii Kościoła, kiedy Pan dawał i odwoływał przykazania. Poniżej znajduje się kilka przykładów:
Podczas Swojej ziemskiej posługi Zbawiciel posłał uczniów, aby służyli tylko członkom domu Izraela (zob. Ew. Mateusza 10:5). Wkrótce po Zmartwychwstaniu powiedział Apostołom, aby głosili ewangelię ludziom wszystkich narodów (zob. Ew. Mateusza 28:19).
W tej dyspensacji Pan nakazał niektórym z pierwszych świętych, aby praktykowali wielożeństwo. Dla Proroka Józefa Smitha oraz wielu innych przywódców Kościoła przykazanie to było dość trudne do wykonania, ale mimo to byli mu posłuszni. Po otrzymaniu objawienia Prezydent Wilford Woodruff wydał manifest, który został przyjęty przez Kościół jako ważny i obowiązujący na dzień 6 października 1890 roku. Doprowadziło to do zakończenia praktyki wielożeństwa w Kościele (zob. Deklaracja Oficjalna 1).
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 56:6–7 i wyjaśnij, że Pan także zmienił powołania na misję Selaha J. Griffina i Newela Knighta. Przypomnij uczniom, że z powodu trudności ze strony Lemana Copleya w Thompson w stanie Ohio, świętym z Colesville polecono przenieść się do Missouri. Poprosili Proroka Józefa Smitha, aby Newel Knight im przewodził, jak to dotychczas czynił, odkąd opuścili Colesville. Newel Knight został powołany do służby razem z Selahem J. Griffinem przed pojawieniem się tych trudności (zob. NiP 52:32). Pan polecił, aby Selah J. Griffin zajął miejsce Ezry Thayre’a jako towarzysz Thomasa B. Marsha, a Newela Knighta, aby pozostał ze świętymi z Colesville.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 56:8–11. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co Pan polecił Ezrze Thayre’owi po odwołaniu jego powołania na misję.
Co miało stać się z Ezrą Thayrem, zgodnie ze słowem Pana, jeśli ten odpokutuje? Co miało się stać, gdyby nie odpokutował?
Wyjaśnij, że Ezra zdecydował się odpokutować i siedem miesięcy później został ponownie powołany do służby z Thomasem B. Marshem (zob. NiP 75:31).
Pan ostrzega świętych przed chciwością i dumą w sercu
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że mają przyjaciela, który zgrzeszył i tego żałuje. Przyjaciel ten przychodzi do was i pyta: „Co mam zrobić, aby odpokutować?”. Daj uczniom wystarczającą ilość czasu na zastanowienie się i udzielenie odpowiedzi. Kiedy odpowiedzą, poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 56:14–15. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają postawy i czyny, w wyniku których możemy nie otrzymać przebaczenia za grzechy lub nie będą one nam darowane.
Jakie są postawy lub czyny, w wyniku których możemy nie otrzymać przebaczenia za grzechy lub nie będą one nam darowane, według fragmentu: Nauki i Przymierza 56:14–15?
Co, waszym zdaniem, oznacza wyrażenie: „szukacie rady na własną rękę”? Co oznacza wyrażenie: „serca wasze nie są zadowolone”? (Oznacza to niezadowolenie z tego, co się posiada).
Czego możemy się nauczyć o ważności pokuty i otrzymania przebaczenia, według tego, co podają wersety 14 i 15? (Uczniowie mogą wskazać różne zasady, ale upewnij się, że podkreślisz następującą prawdę: Pokuta oznacza posłuszeństwo radzie Pana i odwrócenie się od nieprawych pragnień. Możesz zachęcić uczniów, by zapisali tę prawdę w swoich pismach świętych, obok fragmentu: Nauki i Przymierza 56:14–15).
Dlaczego prawość i odwrócenie się od nieprawości są niezbędne w prawdziwej pokucie?
Wyjaśnij, że pokuta to nie tylko postępowanie według określonych kroków. Wymaga ona pełnej przemiany serca — zobowiązania do posłuszeństwa Panu i odwrócenia się od wszelkiej nieprawości. Kiedy otrzymano to objawienie, okazało się, że egoizm i duma Ezry Thayre’a uniemożliwiały mu bycie posłusznym radzie Pana.
W jaki sposób czyjaś duma może wpłynąć na skłonność tej osoby do pokuty?
Poproś uczniów, aby w parach przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 56:16–17. Poproś jedną osobę z pary, aby odszukała, jakie cechy świadczą o tym, że bogata osoba ma serce nieskore do pokuty. Poproś drugą osobę z pary, aby odszukała, jakie cechy świadczą o tym, że biedna osoba ma serce nieskore do pokuty. Możesz zaproponować im zaznaczenie tego, co znajdą. Poproś uczniów, aby wyjaśnili osobie w parze to, co odnaleźli, a następnie omów ze wszystkimi następujące pytania (możesz zapisać je na tablicy):
Jakie podobieństwa dostrzegacie u ludzi, których serca nie są skore do pokuty, zarówno bogatych, jak i biednych?
Dlaczego chciwość może być cechą zarówno bogatych, jak i biednych?
Poproś uczniów, aby rozważyli, kiedy widzieli takie cechy w swoim życiu lub w życiu osób, które znają.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 56:18. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają słowa, które opisują serce tych, którzy będą błogosławieni.
Jakie powinny być nasze serca, według tego, co podaje werset 8.? Co oznacza mieć skruszone serce? Co oznacza mieć pokornego ducha? (Terminy te wskazują na pokorę i poddanie się Bogu).
Jak można zmienić nasze serce, jeśli byłoby chciwe lub dumne?
Poproś uczniów, aby przeczytali w parach fragment: Nauki i Przymierza 56:19–20. Poproś, aby odszukali błogosławieństwa obiecane przez Pana tym, którzy są pokornego serca. Możesz zaproponować im zaznaczenie tego, co znajdą.
Zapisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Ci, którzy są pokornego serca, …
Jakimi błogosławieństwami uzupełnicie zdanie z tablicy, według tego, co podają wersety 18–20? (Kiedy uczniowie będą wskazywać na błogosławieństwa opisane w tych wersetach, zapisz je na tablicy. Możesz wyjaśnić, że słowo wynagrodzi dotyczy nagrody za dobre uczynki i kary za nieprawe działania).
Wyjaśnij, że na mocy prawa poświęcenia, część przekazana pojedynczej osobie lub rodzinie adekwatnie do ich okoliczności to „dziedzictwo” (NiP 57:7). Prawdopodobne jest, że na wczesnym etapie praktykowania tego prawa niektórzy święci, tacy jak Ezra Thayre, zaczęli zbyt gorliwie zabiegać o swoje „dziedzictwo”.
Zapisz słowa Moje dziedzictwo obok błogosławieństw wymienionych na tablicy.
Jak podsumowalibyście błogosławieństwa, jakie Pan ma w zanadrzu dla tych, którzy są pokornego serca, na podstawie tego, co zostało wymienione? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Osoby, które są pokornego serca, odziedziczą ziemię).
Jak błogosławieństwa opisane w wersetach 18–20 można przyrównać do nieruchomości i pieniędzy, których mogli pragnąć Ezra Thayre oraz inni pierwsi święci?
Złóż świadectwo o błogosławieństwie, czyli „dziedzictwie”, jakie Pan ma dla nas w zanadrzu, gdy wyrzekniemy się nieprawości i zobowiążemy się postępować według Jego przykazań.
Prezydent Ezra Taft Benson przemawiał o oczekiwaniach wobec młodych mężczyzn, aby poświęcili, co jest tylko możliwe, aby służyć na misji:
Obraz
Prezydent Ezra Taft Benson
„O służbie na misji Prezydent [Spencer W.] Kimball powiedział: ‘Jakże samolubne i bezmyślne byłoby, gdyby młody mężczyzna, wchodząc w dorosłość, spędził swój czas, przygotowując się do wykonywania zawodu bez pragnienia służby swemu Stwórcy w tym najważniejszym dziele służby na świecie’ (Regional Representatives’ seminar, 30 września 1977) […].
Młodzi mężczyźni, ta wypowiedź Prezydenta Kimballa powinna być waszym osobistym mottem: ‘Każdy mężczyzna święty w dniach ostatnich, który jest godny, powinien służyć na misji’ (Ensign, maj 1974, str. 87). Prosimy was o poświęcenia. Tak to określamy, gdyż jest to najlepsza nazwa. To inwestycja. Weźcie udział w służbie, która jest najwspanialsza na świecie. Nie unikajcie wypełnienia tego obowiązku. Nie sprzeciwiajcie się. Prosimy, abyście wstąpili do tej armii […], która rozrasta się z każdym dniem. Waszym zadaniem będzie głoszenie światu ewangelii Przywrócenia. Zapewniamy, że wam ufamy oraz was kochamy. Oczekujemy, że wypełnicie tę misję” („This Is a Day of Sacrifice”, Ensign, maj 1979, str. 33).
Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów opowiedział o tym, jak Pan czasem zmienia kierunek dany Kościołowi. Prezydent Packer zachęcił członków, aby ufali procesowi objawienia danego apostołom oraz żeby akceptowali zmiany w praktykach i procedurach, w miarę jak są one objawiane:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Zmiany w organizacji bądź zmiany procedur świadczą o tym, że objawienie nadal trwa. Doktryny są niezmienne, ale metody lub procedury mogą się zmienić […].
Plan ewangelii był objawiony słowo po słowie, przykazanie po przykazaniu, trochę tu i trochę tam. I proces ten wciąż trwa: ‘Wierzymy, że objawi On jeszcze wiele wielkich i doniosłych rzeczy w odniesieniu do Królestwa Bożego’ (Zasady Wiary 1:9).
W przyszłości będą poczynione zmiany, tak jak miało to miejsce w przeszłości. Czy to Bracia dokonują zmian, czy się od nich powstrzymują, zależy w zupełności od instrukcji, jakie otrzymają poprzez objawienia, gdyż tak to zostało ustanowione od początku.
Doktryny pozostaną niezmienne, ale organizacje, programy i procedury będą zmieniane według zaleceń Tego, którego ten Kościół nosi imię […].
A w końcu to, co jest dane, otrzymujemy, ponieważ są to słowa Pana: ‘Co sam [rzekł] lub co powiedzieli [Jego] słudzy […], jest to jedno’ (NiP 1:38). Znamy Jego głos, gdy On mówi” („Revelation in a Changing World”, Ensign, listopad 1989, str. 15, 16).
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów podkreślił skutki doświadczania pełnej przemiany serca przez pokutę:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Pokuta wymaga poważnej determinacji i chęci wytrwania, nawet poprzez ból. Próby stworzenia listy konkretnych kroków pokuty mogą być przydatne dla niektórych osób, ale mogą również spowodować mechaniczne odhaczanie pozbawione rzeczywistych uczuć czy chęci zmiany. Prawdziwa pokuta nie jest powierzchowna […].
Z wiarą w miłosiernego Odkupiciela i Jego moc potencjalna rozpacz zamienia się w nadzieję. Nasze serce i pragnienia ulegają zmianie, a niegdyś atrakcyjny grzech staje się coraz bardziej obrzydliwy. W nowym sercu kształtuje się teraz postanowienie odstąpienia od grzechu i porzucenia go oraz naprawienia — w największym możliwym dla nas stopniu — szkód, które wyrządziliśmy. Tego rodzaju postanowienie szybko dojrzewa w przymierze posłuszeństwa Bogu. Kiedy przymierze to zostanie zawarte, Duch Święty — posłaniec boskiej łaski — przyniesie nam ulgę i wybaczenie” („Boski dar pokuty”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 40).
Poniższa wypowiedź Starszego Josepha B. Wirthlina z Kworum Dwunastu Apostołów naucza o zasadzie odpłacenia, która jest związana z obietnicą wynagrodzenia daną przez Zbawiciela:
Obraz
Starszy Joseph B. Wirthlin
„Pan rekompensuje każdą stratę Swoim wiernym. To, co zostało odebrane temu, kto kocha Pana, będzie mu dodane na sposób Pański. Choć, być może, nie stanie się to w upragnionym przez nas czasie, wierny będzie wiedział, że każda wylana dzisiaj łza zostanie w końcu po stokroć zwrócona w formie łez radości i wdzięczności” („Będzie, co ma być, więc pokochaj to”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 28).