W październiku 1830 roku Pan powołał Ezrę Thayre’a i Northropa Sweeta, aby głosili ewangelię. Objawienie to, zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 33, zawiera skierowane do nich wskazówki dotyczące tego, jak mają nauczać ewangelii. Wkrótce potem, w objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 34, Pan pochwalił Orsona Pratta za jego wiarę i nakazał mu również głosić ewangelię.
Pan powołuje Ezrę Thayre’a i Northropa Sweeta, aby głosili ewangelię
Przed lekcją napisz na tablicy następujące słowa: trąba, usta, ucho, pole dojrzałe do zbioru. (Jeśli masz taką możliwość, pokaż ilustracje przedstawiające każde z tych pojęć). Na początku lekcji zadaj następujące pytania:
Jaki związek mają te rzeczy z pracą misjonarską?
Aby pomóc uczniom zrozumieć kontekst rozdziału: Nauki i Przymierza 33, wyjaśnij, że Ezra Thayre mieszkał niedaleko rodziny Josepha Smitha sen. Z członkami rodziny Smithów zapoznał się dzięki pracy, jaką dla niego wykonywali przy różnych okazjach. W październiku 1830 roku Ezra Thayre został ochrzczony w Kościele wraz z jeszcze jednym mieszkańcem Palmyry, Northropem Sweetem. Wkrótce potem Prorok Józef Smith otrzymał objawienie skierowane do tych dwóch mężczyzn, które znajduje się obecnie w rozdziale: Nauki i Przymierza 33.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 33:1–2 i wyszukali słowa i zwroty związane z ilustracjami (lub słowami) na tablicy. (O ustach będzie mowa później w trakcie lekcji). Kiedy uczniowie opowiedzą o tym, co odnaleźli, zadaj następujące pytania:
Jak myślicie, co znaczy zwrot „otwórzcie uszy i słuchajcie głosu […] Boga”? W jaki sposób możemy pokazać Panu, że otwieramy uszy i słuchamy Jego głosu?
Jak myślicie, co to znaczy głosić ewangelię „jako głos trąby”?
Wyjaśnij, że Pan często używa porównań do znajomych przedmiotów, takich jak trąba, aby nauczać Swojej ewangelii i pomóc nam zrozumieć wieczne prawdy. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 33:3. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali inne symbole, których Pan użył w tym objawieniu.
Jak myślicie, co symbolizuje winnica Pana? (Świat).
Kogo mogą symbolizować robotnicy w winnicy Pana? (Członków Kościoła Pana).
Jak myślicie, co oznacza zwrot „nadeszła jedenasta godzina”? (Jest to ostatnia dyspensacja ewangelii i Pan po raz ostatni ustanowi Swoje królestwo na ziemi przed Swoim Drugim Przyjściem).
Poproś, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 33:4 i wyszukali, w jaki sposób Pan opisał świat w roku 1830.
Jakie zwroty w tym wersecie przykuły waszą uwagę? Dlaczego? Co możemy zrobić, aby umocnić naszą ochronę przed zepsutym wpływem świata?
Napisz na tablicy: W przeszłości Pan i teraz Pan .
Daj uczniom kilka chwil, aby zastanowili się, co Pan uczynił i co nadal czyni, aby pomóc wzmocnić ich ochronę przed zepsuciem świata. Wyjaśnij, że w wersetach: Nauki i Przymierza 33:5–6 Pan oświadczył, co uczynił i co czyni, aby pomóc wzmocnić naszą ochronę przed zepsuciem świata. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos tych wersetów. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, co Pan uczynił i co uczyni, aby nas wzmocnić.
Co, według tych wersetów, Bóg uczynił i co teraz czyni, aby pomóc wzmocnić naszą ochronę przed zepsuciem świata? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, poproś jednego z nich, aby uzupełnił zdanie na tablicy. Odpowiedzi powinny zawierać następującą zasadę: Pan ustanowił Swój Kościół i gromadzi Swych wybranych w dniach ostatnich).
Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę prawdę i odczuć jej znaczenie, poproś ich, aby w parach omówili odpowiedzi na poniższe pytania. Możesz przeczytać je na głos, zapisać na tablicy lub rozdać je na kartkach. (Nie podawaj odpowiedzi w nawiasach).
Kim są wybrani, o których mowa w wersecie 6.? (Ludzie, którzy uwierzą w Boga i słuchać będą Jego głosu).
Dlaczego, biorąc pod uwagę zepsucie świata, ważne jest, aby wybrani Boga zbierali się razem?
W jaki sposób członkostwo w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wzmocniło waszą ochronę przed zepsuciem świata?
Pan daje Ezrze Thayre’owi i Northropowi Sweetowi wskazówki dotyczące głoszenia ewangelii
Odwołaj się do ilustracji przedstawiającej usta (lub do słowa usta) na tablicy. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 33:7–10 i wyszukali, czego Pan nauczył Ezrę Thayre’a i Northropa Sweeta. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.
Napisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Jeśli otworzymy nasze usta, aby głosić ewangelię…
Niech uczniowie dokończą je w oparciu o wiedzę, którą pozyskali z fragmentu: Nauki i Przymierza 33:7–10. Możesz poprosić jednego z nich, aby podszedł to tablicy i uzupełnił napisaną na niej zasadę. Można ją zapisać w następujący sposób: Jeśli otworzymy nasze usta, aby głosić ewangelię, Pan da nam natchnienie, co mamy powiedzieć.
Jakie sytuacje sprawiają, że możemy mieć opory, żeby otworzyć usta, by mówić na temat ewangelii?
W jakich sytuacjach zdecydowaliście się otworzyć usta, aby rozmawiać na temat ewangelii i poczuliście natchnienie, że wiecie, co powinniście powiedzieć? W jakich sytuacjach widzieliście, jak ktoś dzieli się ewangelią i czuliście, że osoba mówi pod natchnieniem?
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 33:11–15 i wyjaśnij, że w tych wersetach Pan poinstruował Ezrę Thayre’a i Northropa Sweeta, aby głosili pierwsze zasady i obrzędy ewangelii: wiarę w Jezusa Chrystusa, pokutę, chrzest i dar Ducha Świętego.
Ponownie odwołaj się do zapisanej na tablicy zasady. Poproś uczniów, aby zastanowili się, co musimy robić, poza otwieraniem naszych ust, aby Pan mógł nas natchnąć tym, co mamy mówić, kiedy będziemy dzielić się ewangelią z innymi ludźmi. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 33:16–18. Poproś resztę, aby śledziła tekst w swoich pismach świętych i wyszukała, jakich konkretnych rad Pan udzielił Ezrze i Northropowi, aby wiedzieli, co mają mówić, kiedy będą misjonarzami.
Jakich konkretnych rad Pan udzielił Ezrze i Northropowi, aby wiedzieli, co mają mówić, kiedy będą misjonarzami? (Możesz zapisać odpowiedzi uczniów na tablicy).
Jak myślicie, jakie jest znaczenie rady Pana, żebyśmy mieli „lampy przycięte i świecące i [mieli] ze sobą oliwę” (NiP 33:17)? (Mamy być duchowo przygotowani i zawsze gotowi na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa. Werset ten odnosi się do przypowieści o dziesięciu pannach, która znajduje się w: Ew. Mateusza 25:1–13 i o której mowa w wersetach: Nauki i Przymierza 45:56–57).
W jaki sposób zawarte w tych wersetach rady Pana mogą pomóc nam być gotowymi, aby otworzyć usta i dzielić się ewangelią w każdej chwili i w każdej sytuacji?
Pan chwali Orsona Pratta za jego wiarę i nakazuje mu głosić ewangelię
Poproś uczniów, aby przyjrzeli się wprowadzeniu do rozdziału: Nauki i Przymierza 34 i wyszukali przykład osoby, która została pobłogosławiona, kiedy ktoś otworzył swe usta, aby podzielić się ewangelią.
Kto w tym przykładzie został pobłogosławiony? Ile lat miał Orson Pratt, kiedy został ochrzczony? W jaki sposób dowiedział się o ewangelii?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos: Nauki i Przymierza 34:1. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i odnajdzie, w jaki sposób Pan zwrócił się do Orsona. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli. Następnie poproś ich, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 34:2–3 i dowiedzieli się, dlaczego Pan zwrócił się do niego słowami „Synu mój”.
Dlaczego Pan nazwał Orsona Swoim synem? (Z powodu wiary, którą Orson pokładał w Panu).
Co Pan uczynił dla „[wszystkich]”, którzy uwierzą w Niego, zgodnie z tym, co zapisano w wersecie: Nauki i Przymierza 34:3? (Aby pomóc uczniom zrozumieć, że prawda zawarta w tym wersecie w równej mierze odnosi się do kobiet, możesz zasugerować, aby przeczytali werset: Nauki i Przymierza 25:1).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 34:4–6. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, co według Pana miało przynieść Orsonowi więcej błogosławieństw.
Jak myślicie, dlaczego jesteśmy „bardziej błogosławieni”, kiedy nauczamy ludzi ewangelii?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 34:10–11. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukali, jakie błogosławieństwa dane są tym, którzy pilnie dzielą się ewangelią z innymi.
Jakie błogosławieństwa dane są tym, którzy pilnie nauczają ewangelii? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz napisać na tablicy następującą zasadę: Ci, którzy pilnie nauczają ewangelii, czynią to mocą Ducha Świętego).
Jakie błogosławieństwo obiecane jest wiernym? (Możesz zapisać na tablicy również tę zasadę: Pan będzie z nami, jeśli będziemy wierni).
W jaki sposób prawda zawarta w wersecie: Nauki i Przymierza 34:11 może pomóc wam w chwilach zniechęcenia?
Na zakończenie możesz opowiedzieć o sytuacji, w której pozostałeś wierny Panu, dzięki czemu czułeś Jego bliskość. Możesz także złożyć świadectwo o omówionych na lekcji prawdach.
Northrop Sweet został ochrzczony w Kościele przez Parleya P. Pratta w październiku 1830 roku w Palmyrze w stanie Nowy Jork. W tym samym miesiącu został powołany na misję (zob. NiP 33). Nim nastał czerwiec 1831 roku, Northrop przeprowadził się do Kirtland w stanie Ohio, gdzie został ustanowiony starszym, ale wkrótce opuścił Kościół i próbował założyć inny kościół, twierdząc że Józef Smith jest fałszywym prorokiem.
Pan używa tu imponujących porównań, aby opisać moc Swego słowa. Fakt, że Bóg jest potężny, jest łatwy do zrozumienia, ponieważ Jego słowo porusza wszystko od niebios po ludzkie serca. Słowo szybkie w wersecie: Nauki i Przymierza 33:1 nie dotyczy prędkości. Oznacza tu ono „żywe” lub „żyjące” (zob. Bible Dictionary, „Quick”). Zwrot „ostrzejsze nad dwusieczny miecz, co rozcina stawy i szpik, duszę i ducha” obrazowo opisuje, jak słowo Boże dociera do samego serca człowieka (zob. także 1 Nefi 16:1–2).
Historia nawrócenia Ezry Thayre’a jest przykładem tego, jak szybkie i potężne jest słowo Boże. Ezra Thayre wspominał:
„Kiedy Hyrum zaczął przemawiać, każde słowo docierało do najgłębszego zakątka mojej duszy. Zdawało mi się, że każde słowo skierowane jest do mnie. Bóg mnie pokarał i zastygłem tak, jak stałem. Nic nie mogłem na to poradzić. Łzy spływały mi po policzkach. Byłem bardzo dumny i uparty. Wiele osób mnie tam znało, więc nie śmiałem podnieść głowy. Siedziałem tak, aż zebrałem w sobie siłę, by unieść głowę. Zaśpiewano kilka hymnów, co przepełniło mnie Duchem. Kiedy Hyrum skończył przemawiać, podniósł książkę i powiedział: ‘Oto Księga Mormona’. Zapytałem, czy mogę ją zobaczyć. Następnie otworzyłem księgę i zostałem porażony takim niezmiernym uczuciem radości, że nie jest tego w stanie opisać żadne pióro ani wyrazić żaden język. Zamknąłem księgę i zapytałem, ile kosztuje. W odpowiedzi usłyszałem: ‘Czternaście szylingów’. Powiedziałem, że ją kupię. Ponownie ją otworzyłem i poczułem podwójną dawkę Ducha, tak mocną, że nie wiedziałem, czy nadal jestem na tym świecie. Czułem się, jakbym rzeczywiście był w niebie.
Martin Harris pospieszył ku mnie, by powiedzieć mi, że księga jest prawdziwa. Odparłem, że nie musi mi tego mówić, gdyż wiem o tym tak dobrze, jak on” (w: Lyndon W. Cook, The Revelations of the Prophet Joseph Smith: A Historical and Biographical Commentary of the Doctrine and Covenants [1985], str. 47–48).
Co to znaczy, że „załadowane będą na [nasze] grzbiety snopy”? Zwrot ten odnosi się do żniw czy też snopów zebranych z pola. Mieć „załadowane na grzbiecie snopy” oznacza wielkie i obfite żniwa. Jest to symboliczny zwrot, który opisuje wielki sukces w pracy misjonarskiej.
Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów bardziej szczegółowo wyjaśnił znaczenie tego porównania:
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Snopy w tym porównaniu oznaczają nowo ochrzczonych członków Kościoła. Spichlerze to święte świątynie. Starszy Neal A. Maxwell wyjaśnił: ‘Z całą pewnością, kiedy kogoś chrzcimy, nasz wzrok powinien sięgać poza chrzcielnicę, aż do świątyni. Wielkim spichlerzem, w którym powinno się gromadzić kłosy, jest świątynia’ (w: John L. Hart, ‘Make Calling Focus of Your Mission’, Church News, 17 września 1994, str. 4). Ta nauka wyjaśnia i podkreśla wielką wagę świętych obrzędów i przymierzy świątynnych, aby snopy się nie zmarnowały” („W szacunku mieć imię i pozycję”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 97).
Orson Pratt opisał, jak pokładał wiarę w Jezusie Chrystusie, kiedy był młody:
Obraz
Starszy Orson Pratt
„W okresie między dziesiątym a dziewiętnastym rokiem życia ujrzałem sporą część świata i rzucany byłem po nim bez stałego miejsca pobytu. Ale dzięki łasce Bożej zostałem w znacznej mierze zachowany od zła, na które są narażeni młodzi ludzie. Pierwsze zasady moralności i religii, wpojone w mój umysł przez rodziców, zawsze pozostawały ze mną i często czułem wielki niepokój, czy będę przygotowany na przyszły stan; ale nie zacząłem gorliwie szukać Pana aż do jesieni 1829 roku. Wtedy to począłem się bardzo gorąco modlić i pokutować za każdy grzech. W zaciszu nocy, kiedy inni spali w pierzynach, często udawałem się w jakieś ukryte miejsce na samotnym polu lub odosobnionym pustkowiu, kłaniałem się przed Panem i godzinami modliłem się ze złamanym sercem i pokornym duchem. Znajdowałem w tym rozkosz i pocieszenie. Największym pragnieniem mojego serca było to, żeby Pan objawił mi Swoją wolę wobec mnie” (w: The Orson Pratt Journals, zebr. Elden J. Watson [1975], str. 8–9).
Będąc posłuszny przykazaniu Pana zapisanym w wersecie: Nauki i Przymierza 34:10, Orson Pratt podnosił swój głos, dzieląc się ewangelią. Wkrótce po otrzymaniu tego objawienia wyruszył na misję do Colesville w stanie Nowy Jork. W trakcie innej misji kilka lat później Orson przebył „na piechotę prawie 6400 kilometrów, był obecny na 207 spotkaniach, […] ochrzcił 104 osoby i zorganizował kilka nowych Gmin Kościoła” (Orson Pratt, „History of Orson Pratt”, Millennial Star, 4 lutego 1865, str. 72). Na przestrzeni swojego życia Orson Pratt „szesnaście razy przebył ocean na misjach zbawienia” („Orson Pratt”, Contributor, listopad 1881, str. 61).