Podczas spotkania kirtlandzkiej rady wyższej 24 lutego 1834 roku Parley P. Pratt i Lyman Wight pragnęli uzyskać wskazówki odnośnie do tego, w jaki sposób święci w Missouri mogliby uzyskać doczesną pomoc i odzyskać swoje ziemie w hrabstwie Jackson. Tego samego dnia Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 103, w którym Pan obiecał, że ziemia Syjonu zostanie odkupiona. Pan poinstruował przywódców Kościoła, jak zebrać środki i ochotników, by pomóc świętym w Missouri. Powstałą w ten sposób grupę nazwano Obozem Syjonu.
Rozpocznij lekcję od zadania następującego pytania:
Jakich wrogów mają prawi ludzie w dzisiejszych czasach?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób wrogowie Pana dążą do hamowania ich duchowego wzrostu.
Jak myślicie, dlaczego wrogowie Pana są w stanie hamować duchowy wzrost niektórych Jego naśladowców?
Na początku dzisiejszej lekcji i dyskusji na temat rozdziału: Nauki i Przymierza 103, zachęć uczniów, aby szukali w nim zasad, które pomogą im przezwyciężyć tego rodzaju wrogów.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wprowadzenie do rozdziału: Nauki i Przymierza 103. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, dlaczego Parley P. Pratt i Lyman Wight przybyli z Missouri do Kirtland w Ohio.
W jakim celu Bracia Pratt i Wight przybyli do Kirtland?
Wyjaśnij, że Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 103 tego samego dnia, w którym tych dwóch braci spotkało się z nim i z radą wyższą w Kirtland.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 103:1–4. Poproś pozostałych, aby odszukali dwa powody, dla których Pan pozwolił Swoim wrogom prześladować świętych w Missouri.
Jakie dwa powody, dla których Pan pozwolił Swoim wrogom prześladować świętych, podają wersety 3–4? (Jednym z powodów było to, żeby prześladowcy „wypełnili miarę niegodziwości swoich i aby ich czara była pełna”, czyli innymi słowy, żeby usprawiedliwić sądy, jakie spadną na niegodziwych. Drugim powodem było ukaranie nieposłusznych świętych).
Dlaczego, zgodnie z wersetem 4., święci musieli zostać ukarani? Jak myślicie, co oznacza wyrażenie: „wcale nie zważali”? (Nie byli w pełni posłuszni Panu).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 103:5–7. Pozostali niech odszukają, co wedle słów Pana święci mieli uczynić, aby przeważyć Jego wrogów. (Możesz wyjaśnić, że słowo przeważyć oznacza być silniejszym niż przeciwnik lub wygrać).
Jakie błogosławieństwo mieli otrzymać święci, jeśli słuchaliby rady Pana „od [tamtej] chwili”? (Mieli przezwyciężyć nieprzyjaciół Pana „od [tamtej] chwili”).
Czego uczymy się z tych wersetów o tym, w jaki sposób możemy przemóc wpływy świata? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni wyrazić następującą zasadę: Kiedy zaczynamy słuchać rad Pana, otrzymujemy siłę, która pozwala nam zacząć przemagać świat).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 103:8–10. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, przed czym ostrzega nas Pan, jeśli zdecydujemy się nie być posłuszni Jego słowom.
Jakie są skutki tego, że nie jest się posłusznym wszystkim słowom Pana? (Uczniowie mogą wymienić różne zasady, w tym następującą: Świat nas przemoże, jeśli nie będziemy posłuszni przykazaniom Pana. Kiedy nie zachowujemy wszystkich słów Pana, tracimy zdolność do bycia światłością dla innych ludzi).
Jak myślicie, dlaczego osoba, która jest nieposłuszna lub jest jedynie częściowo posłuszna Panu, może nie być w stanie przemóc Jego nieprzyjaciół?
W jaki sposób ludzie mogą pokonać nieprzyjaciół Pana, kiedy starają się być posłuszni Jego słowom? (Na przykład ludzie poprzez posłuszeństwo otrzymują od Pana siłę, by pokonać nałogi lub żyć zgodnie z ewangelią, porzucając wcześniejszy światowy styl życia).
Możesz wyjaśnić, że choć, być może, nie jesteśmy w pełni posłuszni wszystkim słowom Pana, to jeśli będziemy pilnie dążyć do tego, aby być Mu posłusznymi i będziemy szczerze pokutować, wówczas, nawet jeśli nie będzie nam się to udawało, Pan pomoże nam pokonać Swoich nieprzyjaciół.
Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania jedną zasadę, której mogą zacząć przestrzegać „od tej chwili”, aby bardziej zwracać uwagę na rady Pana.
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 103:11–20, wyjaśniając, iż Pan obiecał świętym, że kiedy przeminą ich cierpienia, Syjon zostanie odkupiony Jego mocą. Jednakże, jeśli święci splugawią swe dziedzictwo, zostaną od niego odsunięci.
Pan objawia, w jaki sposób ziemia Syjonu zostanie odkupiona
Przygotuj przed lekcją plakat z napisem: POTRZEBNI OCHOTNICY! Powieś go w miejscu widocznym dla uczniów. Przygotuj także na kartce następujące ogłoszenie:
Potrzebni ochotnicy! Nasi bracia, święci w hrabstwie Jackson w stanie Missouri, zostali siłą wypędzeni ze swojej ziemi przez bezlitosny tłum. Przyłącz się, by im pomóc i chronić ich, żeby mogli odzyskać i utrzymać swoje ziemie w Syjonie. Wyjazd z Kirtland w stanie Ohio w dniu 1 maja 1834 roku.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 103:21–23. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i poszukali, co Pan przykazał zrobić przywódcom Kościoła, by mogli odkupić ziemię Syjonu. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Poproś jednego z uczniów, aby stanął przy plakacie z napisem: POTRZEBNI OCHOTNICY! Daj mu ogłoszenie, które przygotowałeś przed lekcją i poproś go, aby je odczytał. Potem zadaj klasie następujące pytania:
Czy bylibyście gotowi wyruszyć do hrabstwa Jackson, aby pomóc świętym? Dlaczego tak lub dlaczego nie?
Wyjaśnij, że grupa mężczyzn, którą Józef Smith poprowadził do Missouri, stała się znana jako Obóz Syjonu. (Możesz wyjaśnić, że słowo obóz oznacza w tym przypadku oddział wojska [zob. Noah Webster, An American Dictionary of the English Language, odpis z pierwszego wydania (1828; repr., 1967), „Camp”]). Członkom Obozu Syjonu przyświecały dwa główne cele. Pierwszym z nich było dostarczenie świętym w Missouri środków, które miały im ulżyć w cierpieniach oraz umożliwić im powrót do domów i zakup dodatkowych parceli ziemi. Drugim zaś, za pozwoleniem gubernatora stanu Missouri, Daniela Dunklina, po odeskortowaniu świętych przez milicję stanową z powrotem do hrabstwa Jackson, członkowie Obozu Syjonu mieli w nim stacjonować, by pomóc w utrzymaniu spokoju i porządku.
Gdybyście byli w tamtych czasach członkami Kościoła, jakie mielibyście obawy związane z przyłączeniem się do Obozu Syjonu?
Jaki wpływ miałaby na waszą decyzję obietnica zawarta w tym wersecie?
Wyjaśnij, że przyłączenie się do Obozu Syjonu wymagało pozostawienia rodziny, porzucenia obowiązków w pracy i przemaszerowania w trudnych warunkach około 1500 kilometrów po wrogim i niebezpiecznym terenie. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 103:27–28. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Pan powiedział świętym, którzy przyłączą się do Obozu Syjonu. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Jak myślicie, co oznacza zwrot „złożyć życie w mojej sprawie”?
Jak, według tych wersetów, Pan nazywa osobę, która jest gotowa złożyć swoje życie w Jego sprawie? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następujące zdanie: Uczniowie Chrystusa są gotowi złożyć swoje życie w Jego sprawie).
Zwróć uwagę uczniów na to, że dla świętych w Obozie Syjonu utrata życia była realnym zagrożeniem. Mimo że niekoniecznie musimy znaleźć się w podobnym niebezpieczeństwie, prawda ta może mieć zastosowanie również w naszym życiu. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta z Pierwszego Prezydium. Pozostali niech przysłuchają się, w jaki sposób wszyscy możemy oddać życie w sprawie Pana.
Obraz
Prezydent James E. Faust
„Od większości z nas nie będzie wymagane, byśmy umarli dla Kościoła, lecz byśmy dla niego żyli. Dla wielu ludzi życie chrześcijańskim życiem każdego dnia może być nawet trudniejsze niż oddanie życia” („Bycie uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 22).
Jak sądzicie, dlaczego trudniej jest żyć dla Pana niż dla Niego umrzeć?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 103:30–34 i odszukali, ilu ochotników chciał zebrać Pan w Obozie Syjonu.
Ilu ochotników chciał zebrać Pan? (500). Jakiej minimalnej liczby ochotników wymagał? (100).
Wyjaśnij, że pod koniec spotkania rady wyższej, podczas którego przywódcy Kościoła omawiali sytuację świętych w Missouri, Józef Smith powiedział, że uda się do Syjonu, aby pomóc go odkupić. Przyłączyło się do niego również około 30–40 obecnych mężczyzn. Następnie Pan wyznaczył 8 mężczyzn, aby udali się do kongregacji Kościoła i werbowali ochotników gotowych przyłączyć się do Obozu Syjonu oraz zbierali prowiant i fundusze dla świętych w Missouri (zob. NiP 103:37–40). Do Obozu Syjonu przyłączyło się około 200 osób, w tym pewna liczba kobiet i dzieci.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 103:35–36. Poproś pozostałych, aby wyszukali, co święci mieli uczynić, aby udało im się odkupić Syjon.
Jakiej zasady mówiącej o tym, jak możemy uzyskać wszelkie zwycięstwo i chwałę, możemy nauczyć się na podstawie obietnicy, jaką Pan dał w tych wersetach? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Wszelkie zwycięstwo i chwała stanie się naszym udziałem dzięki naszemu posłuszeństwu, wierności i modlitwom wiary).
Złóż świadectwo, że zwyciężymy nieprzyjaciół Pana, kiedy będziemy starać się pilnie i wiernie przestrzegać wszystkich Jego słów. Zachęć uczniów, aby „od tej chwili” stosowali w życiu to, co zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania.
Kiedy święci cierpieli z powodu wymierzonych przeciwko mormonom aktów przemocy w Missouri w latach 1833 i 1834, przywódcy Kościoła wielokrotnie zwracali się o pomoc do przedstawicieli władz stanowych i federalnych, w tym do gubernatora stanu Missouri, Daniela Dunklina. Gubernator Dunklin niewiele zrobił w odpowiedzi na petycje świętych. W październiku 1833 r. poradził przywódcom Kościoła, żeby zwrócili się po odszkodowanie i ochronę do sądów w hrabstwie Jackson. Obiecał, że jeśli to nie przyniesie skutku, użyje innych środków, aby wyegzekwować prawo. Rada gubernatora Dunklina okazała się jednak nieskuteczna i niepraktyczna, gdyż kilku urzędników sądowych w hrabstwie Jackson opowiadało się za usunięciem mormonów siłą. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 134–135).
Późną jesienią 1833 roku święci zostali siłą wypędzeni z hrabstwa Jackson. Większość znalazła tymczasowe schronienie w sąsiednim hrabstwie Clay, a reszcie udało się znaleźć miejsce w innych okolicznych hrabstwach. Kiedy zorganizowany wiosną Obóz Syjonu rozpoczął marsz w kierunku Missouri, przywódcy Kościoła nadal zwracali się do gubernatora Dunklina z prośbą o zapewnienie świętym wsparcia i pomocy w odzyskaniu ich domostw i własności oraz zapewnienie warunków do spokojnego życia w hrabstwie Jackson. Gubernator przyznał, że stała im się krzywda i że potrzebne będą stanowe oddziały zbrojne, żeby przywrócić mormonom ich ziemie i zapewnić im ochronę, kiedy sądy będą rozważały kwestie prawne. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 135–137, 146).
Niemniej jednak w czerwcu 1834 roku gubernator Dunklin zmienił swoje stanowisko. Uznał, że użycie oddziałów milicji najprawdopodobniej spowodowałoby w Missouri wybuch otwartej wojny. Zamiast zapewnić wsparcie, poradził świętym, aby w celu uniknięcia przelewu krwi zrezygnowali ze swoich praw, sprzedali ziemię i osiedlili się gdzieś indziej. Ponownie poradził im również, żeby zwrócili się z apelem do sądów. Te sugestie były nie do przyjęcia dla przywódców Kościoła, a ich nadzieje, że święci będą w stanie w pokojowy sposób powrócić do swych domów, zostały rozwiane. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 146–147).
Ostatecznie odkupienie Syjonu nie polega jedynie na odzyskaniu ziemi. Syjon to zarówno miejsce fizyczne, jak i społeczeństwo składające się z konkretnego rodzaju ludzi. Zanim odzyskana zostanie ziemia Syjonu i wzniesione miasto Syjon, lud Pana musi zostać uświęcony.
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Syjon jest Syjonem ze względu na charakter, cechy i wierność jego obywateli. Pamiętajcie: ‘I nazwał Pan swój lud Syjon, bo byli jednego serca i umysłu i żyli sprawiedliwie; i nie było biednych pośród nich’ (Mojżesz 7:18). Jeśli mamy ustanowić Syjon w swoich domach, gminach, okręgach i palikach, musimy sprostać temu wymaganiu. Konieczna będzie: (1) jedność serc i umysłów, (2) indywidualna i zbiorowa przemiana w święty lud oraz (3) tak skuteczna dbałość o potrzebujących, że wyeliminujemy nędzę spośród nas. Nie możemy czekać z tymi rzeczami na przyjście Syjonu — Syjon przyjdzie dopiero, kiedy one się staną” („Przyjdźcie do Syjonu”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 38).
Celem Obozu Syjonu nie było odzyskanie ziemi świętych w hrabstwie Jackson przy użyciu siły militarnej, choć niektórzy członkowie obozu tak właśnie uważali. Byli gotowi walczyć w obronie swego życia, ale Pan nie potrzebuje polegać na sile człowieka, aby odkupić Syjon.
Prezydent Joseph Fielding Smith pisał o mocy, dzięki której Syjon zostanie odkupiony:
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Odkupienie Syjonu musi przyjść poprzez moc. Nie poprzez siłę zbrojną ani przelew krwi, ale poprzez moc Pana” (Church History and Modern Revelation [1953], 1:484).
Pan mówił o roli Swej mocy w odkupieniu Syjonu, kiedy powiedział świętym, że „trzeba [ich] wyprowadzić z niewoli mocą i z wyciągniętym ramieniem” (NiP 103:17). „Wyciągnięte ramię” jest symbolem mocy Bożej, której Bóg używa w imieniu Swego ludu. Święci osiągną zwycięstwo w odkupieniu Syjonu jedynie dzięki mocy Boga i mogą uzyskać tę moc poprzez posłuszeństwo Jego słowom.
Starszy Franklin D. Richards, Siedemdziesiąty, wyjaśnił, co się stanie, jeśli złożymy swe życie dla Zbawiciela:
Obraz
Starszy Franklin D. Richards
„Oczywisty staje się fakt, że wiele wspaniałych błogosławieństw zależy od naszego posłuszeństwa wiecznemu prawu składania ofiar.
Zbawiciel powiedział: ‘Niechaj nikt się nie lęka złożyć życia w mojej sprawie; bowiem kto składa swe życie w mojej sprawie, odnajdzie je znów’ (NiP 103:27).
Tak więc ostateczna ofiara z życia danej osoby wynagradzana jest jej tym, że znów je odnajdzie, ‘nawet żywot wieczny’ (NiP 98:13)”. (w: Conference Report, kwiecień, 1967, str. 75).