W marcu 1831 roku w Kirtland Kościół w dalszym ciągu wzrastał. Opozycja wobec Kościoła także się wzmagała. Prorok Józef Smith napisał: „Opublikowano i rozpowszechniono wiele fałszywych doniesień, kłamstw, niemądrych historii, aby powstrzymać ludzi od zbadania dzieła czy przyjęcia wiary”. W tym czasie, zarówno wzrostu, jak i opozycji, Józef Smith otrzymał objawienie, które, jak to później powiedział, przyszło: „ku radości świętych, którzy zmagali się ze wszelkimi możliwymi uprzedzeniami i niegodziwością” (w: History of the Church, 1:158). Objawienie to, znajdujące się w rozdziale: Nauki i Przymierza 45 zaczyna się od oświadczeń Zbawiciela na temat Jego roli w naszym zbawieniu. Dzisiejsza lekcja to jedna z trzech lekcji skupiających się na rozdziale: Nauki i Przymierza 45.
Jezus Chrystus podkreśla Swoją rolę jako Stworzyciela i Orędownika
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że dążą do uzyskania kierownictwa w ważnej dla nich sprawie, a kilka osób chce udzielić im rad.
Jakie cechy musi mieć osoba, której rady posłuchamy? (Uczniowie mogą udzielić kilka odpowiedzi na to pytanie. W razie potrzeby możesz zasugerować, że pewnie byliby bardziej skłonni posłuchać osoby, która troszczy się o nich i odniosła sukces w sprawie, w której udziela im rady).
Wyjaśnij, że objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 45 zostało dane w czasie, kiedy święci w dniach ostatnich oraz inni ludzie słyszeli i czytali sprzeczne informacje na temat Kościoła. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie wprowadzenia do rozdziału: Nauki i Przymierza 45. Pozostałych zaś uczniów poproś, aby śledzili tekst i odszukali, z jakimi sytuacjami mieli do czynienia święci.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie pierwszego słowa w objawieniu od Pana.
Przypomnij uczniom, że słowo: zważać oznacza uważnie słuchać i być posłusznym. Kiedy prawdziwie słuchamy Pana, postępujemy zgodnie z Jego radą i według przykazań. Wyjaśnij, że na początku tego objawienia Pan wypowiedział się na temat niektórych ze swoich ról oraz wysiłków, które podejmuje, aby nam pomóc. W słowach tych można odnaleźć powody, dla których mamy zważać na Jego słowa. Zachęć uczniów, aby wypatrywali słów: zważaj i słuchaj w wersetach, które dzisiaj będą studiować.
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 45:1 i odszukali, co Jezus Chrystus powiedział o sobie. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Gdy uczniowie będą odpowiadać, zapisz na tablicy następującą doktrynę: Jezus Chrystus stworzył niebo i ziemię.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 45:2. Pozostałych uczniów poproś, aby śledzili tekst i odszukali, dlaczego mamy zważać na słowa Zbawiciela.
Dlaczego, według tego wersetu, powinniśmy zważać na słowa Zbawiciela? (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie: „w godzinie, kiedy się nie spodziewacie, przeminie lato” odnosi się do tego, że lato jest okresem pracy i przygotowań do zbiorów na koniec sezonu. Z tego wersetu uczymy się, że musimy zważać na słowa Zbawiciela i pokutować za nasze grzechy już teraz, kiedy jeszcze mamy czas na wykonanie prac związanych ze zbawieniem naszych dusz).
Wyjaśnij, że werset: Nauki i Przymierza 45:3 zawiera słowo orędownik. Orędownik to osoba, która wstawia się za kimś. Czasami taka sytuacja ma miejsce w sądzie, kiedy to orędownik (adwokat) przedstawia sędziemu dowody w imieniu oskarżonego.
Przed lekcją przygotuj trzy kartki z napisami:
Obraz
sędzia, orędownik, pozwany
Na odwrocie tych kartek napisz:
Obraz
Ojciec Niebieski, Jezus Chrystus, my
Poproś trzech uczniów na środek sali. Daj po jednej kartce każdemu uczniowi. Poproś ich, aby trzymali je przed sobą tak, aby widoczne były słowa: sędzia, orędownik i pozwany. Poproś ucznia, który trzyma kartkę z napisem adwokat, aby stanął pomiędzy dwójką uczniów.
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że znajdują się na sali sądowej, w której jest sędzia, adwokat i pozwany, który został oskarżony o popełnienie przestępstwa.
Jaką rolę pełni sędzia?
W jaki sposób adwokat może pomóc oskarżonemu?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 45:3. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali, czego ten werset naucza o Zbawicielu.
Kto jest sędzią w tym wersecie? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, poproś ucznia, który trzyma kartkę z napisem sędzia, aby ją odwrócił). Kto jest osobą pozwaną? (Poproś ucznia, który trzyma kartkę z napisem pozwany, aby ją odwrócił). Kto jest adwokatem? (Poproś ucznia, który trzyma kartkę z napisem adwokat, aby ją odwrócił. Następnie zapisz na tablicy następującą doktrynę: Jezus Chrystus jest naszym Orędownikiem u Ojca).
Dlaczego potrzebujemy orędownika u Ojca Niebieskiego? (Jesteśmy winni grzechu. Według sprawiedliwości Boga nikt nieczysty nie może przebywać w Jego obecności. Zatem potrzebujemy orędownika, który wstawi się za nami u Ojca i pomoże nam się z Nim pojednać).
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 45:4–5. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i odszukali, w jaki sposób Jezus Chrystus wstawia się w naszej sprawie u Ojca.
O co, według wersetu 4., Jezus Chrystus prosi Ojca, aby wziął pod uwagę? (Zbawiciel mówi o Swoim bezgrzesznym życiu, cierpieniu i śmierci).
O co jeszcze, według wersetu 5., Jezus Chrystus prosi Ojca, aby wziął pod uwagę? (Naszą wiarę w Jezusa Chrystusa).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, dlaczego potrzebują Jezusa Chrystusa, aby był ich Orędownikiem w codziennym życiu. Daj im czas na zapisanie w notatnikach lub w dziennikach do studiowania uczuć, jakie mają względem Zbawiciela, który jest ich Orędownikiem. Poproś ich także, aby zapisali, co — ich zdaniem — On chciałby, aby zrobili, żeby okazać w Niego wiarę.
Zbawiciel głosi, że jest światłem i życiem świata oraz że posłał wieczne przymierze w świat
Poproś uczniów, aby usiedli w parach i przeczytali razem fragment: Nauki i Przymierza 45:6–10. Kiedy uczniowie, po wyznaczonym na to czasie, skończą czytać, zadaj następujące pytania:
Jakie powody, według wersetów 6–7, podał Pan, abyśmy zważali na Jego słowa? Co to dla was oznacza, że On jest „[początkiem i końcem]”? W jaki sposób daje On światło i życie światu?
Zapisz na tablicy następujące opisy Zbawiciela:
Jezus Chrystus jest początkiem i końcem.
Jezus Chrystus jest światłem i życiem świata.
Co, zgodnie z wersetem 8., obiecuje Zbawiciel tym, którzy Go przyjmują?
Zwróć uwagę na to, że w wersecie 9. czytamy o tym, że Jezus Chrystus posłał „wieczne przymierze […], aby było światłem dla świata i wzorem dla [Jego] ludu”. W innym objawieniu powiedział, że Jego wieczne przymierze to „[pełnia Jego] Ewangelii” (NiP 66:2).
Jak myślicie, co oznacza „ubiegać się” o ewangelię?
W jakim sensie zaobserwowaliście, że ewangelia jest światłem dla świata? W jakim sensie ewangelia jest normą dla tych z nas, którzy zawarli przymierza z Panem?
Pokaż ilustrację: Miasto Syjon jest wzięte do nieba (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 6; zob. także stronę internetową: LDS.org). Wyjaśnij, że jest to artystyczne przedstawienie Enocha i jego ludu. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 45:11. Zwróć uwagę na to, że w tym wersecie Pan mówi, iż niektórzy ludzie zwą Go „Bogiem Enocha”.
Obraz
Miasto Syjon jest wzięte do nieba
Poproś uczniów, aby powiedzieli, co wiedzą o proroku Enochu. W razie potrzeby podaj im następujące informacje: Enoch żył przed czasami Noego. Świat za czasów Enocha był ogarnięty niegodziwością, a on przewodził społeczności prawych ludzi, którzy mieszkali w mieście Syjon. Mieszkańcy Syjonu w końcu zostali „[oddzieleni] od ziemi” (NiP 45:12) — zostali zabrani do nieba z powodu swojej prawości (zob. Mojżesz 7:69).
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 45:12–14, wyjaśniając, że Pan przyjął ten lud z miasta Syjon do siebie i zachowa ich „na dzień kiedy nadejdzie prawość”. Wtedy to Enoch i jego lud powrócą na ziemię i spotkają wiernych świętych w dniach ostatnich w mieście Nowa Jerozolima, które będzie także zwane Syjonem (zob. Mojżesz 7:62–64). Wszyscy prorocy oczekiwali na ten dzień. Z powodu niegodziwości ludzi na ziemi jeszcze nie nastał ten dzień, ale ci, którzy go wyczekują, pewnego dnia go zobaczą.
Poproś uczniów, aby przejrzeli zapisane przez ciebie na tablicy wypowiedzi, które opisują niektóre role i cechy Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby rozważyli ich treść i wybrali jedną cechę, która ma dla nich szczególne znaczenie. Kiedy upłynie wyznaczony czas na przygotowanie, poproś kilku uczniów, aby powiedzieli, jakie role i cechy wybrali oraz wyjaśnili, dlaczego ma to dla nich znaczenie. Kiedy uczniowie skończą dzielić się swoimi przemyśleniami, zapisz na tablicy następującą zasadę: Kiedy uczymy się o rolach Jezusa Chrystusa i Jego cechach, wzrasta nasze pragnienie, by za Nim podążać.
Czego dowiedzieliście się dzisiaj o Zbawicielu, a co pomaga wam słuchać Jego głosu?
Możesz podzielić się swoimi przemyśleniami o jednej z ról lub cech Zbawiciela oraz tym, jak twoja wiedza na ten temat wzmacnia twoje pragnienie podążania za Nim. Rozważ złożenie na koniec świadectwa o błogosławieństwach słuchania Jezusa Chrystusa i posłuszeństwa Jego radom i przykazaniom.
Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił rolę Zbawiciela jako mediatora:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Każdy z nas żyje na pewnego rodzaju duchowy kredyt. Pewnego dnia rachunek będzie zamknięty, usłyszymy żądanie zapłaty. Teraz możemy na to patrzeć niefrasobliwie, lecz kiedy nadejdzie ten dzień i przybliży się chwila zajęcia naszego dobytku, rozejrzymy się wokoło, odczuwając pełne bólu utrapienie, a wtedy potrzebny nam będzie ktoś, ktokolwiek, kto nam pomoże.
A zgodnie z wiecznym prawem, miłosierdzie nie może być okazane z wyjątkiem sytuacji, gdy pojawi się ktoś, kto będzie gotów i będzie w stanie wziąć na siebie nasz dług, zapłacić i ustalić warunki naszego odkupienia.
Gdyby nie było pośrednika, gdybyśmy nie mieli przyjaciela, pełen ciężar niepohamowanej i nieczułej sprawiedliwości musiałby na nas spaść. Pełna kara za każde przewinienie — bez względu, czy było ono małe, czy wielkie — musiałaby być od nas bezwzględnie pobrana do ostatniego grosza.
Lecz wiedzcie to: prawda, chwalebna prawda, głosi, że jest taki Pośrednik.
‘Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus’ (I List do Tymoteusza 2:5)” („The Mediator”, Ensign, maj 1977, str. 55–56).
Prezydent Packer podkreślił, że Pan jest naszym Orędownikiem u Ojca w naszym codziennym życiu:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Czasami myślimy, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa ma zastosowanie jedynie na koniec doczesnego życia, odkupując nas od Upadku i duchowej śmierci. Znaczenie jego jest o wiele głębsze. Jest stale obecną mocą do przywoływania w codziennym życiu. Kiedy jesteśmy nękani czy wstrząsani lub dręczeni poczuciem winy czy żalem, On może nas uleczyć. Jeśli nie w pełni rozumiemy, jak zostało dokonane Zadośćuczynienie Chrystusa, możemy doświadczyć pokoju od Boga, który ‘przewyższa wszelki rozum’ [List do Filipian 4:7]” („Dotyk ręki Mistrza” Liahona, lipiec 2001, str. 26).
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów opisał swoje uczucia względem tego, jak Zbawiciel jest naszym obrońcą i że dzięki Niemu możemy przebywać z Ojcem Niebieskim:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Bardzo ważne jest dla mnie to, że w każdej chwili i bez względu na okoliczności mogę pomodlić się i czerpać z Jego łaski, a Ojciec Niebieski wysłucha mojej prośby, a mój Orędownik, ten, który nie popełnił grzechu i przelał za mnie Swą krew, wstawi się w mojej sprawie. (Zob. NiP 45:3–5). Ze wszystkich sił polegam na tym sposobie dotarcia do Boga, który dał On wszystkim Swoim dzieciom, gdyż nie ma względu na osobę, a ten co prosi, otrzyma” („I know Whom I Have Trusted”, Ensign, maj 1993, str. 83).
„Bóg zaplanował, że Enoch nie umrze w tym czasie, ale wyznaczył mu posługę, którą ma świadczyć ciałom terrestrialnym. Niewiele jest nam o nich objawione” (w: History of the Church, 4:209).
Przy innej okazji Prorok dodał:
Obraz
Prorok Józef Smith
„On [Pan] wybrał Enocha, którym pokierował i któremu dał Swoje prawo, jak również jego ludowi; a kiedy świat nie przestrzegał przykazań Boga, po obcowaniu z Bogiem, przeniósł Enocha i jego Kościół. Zostało więc zabrane Kapłaństwo, czyli zarządzanie niebios” (w: History of the Church, 5:64).