Nauki i Przymierza 109:47–80

Wprowadzenie

27 marca 1836 roku Prorok Józef Smith wygłosił modlitwę poświęcającą Świątynię Kirtland. Modlitwa ta, którą wcześniej objawił mu Pan, zapisana jest w rozdziale: Nauki i Przymierza 109. Dzisiejsza lekcja jest drugą poświęconą tej modlitwie. Koncentruje się ona na błagalnej prośbie, z którą Prorok zwraca się do Pana, aby pobłogosławił On świętych prześladowanych w hrabstwie Jackson w Missouri oraz ich prześladowców. Omówione są w niej również usilne prośby Proroka, aby ludzie na całym świecie, a szczególnie rozproszony Izrael, mogli nawrócić się do pełni ewangelii oraz żeby Ojciec Niebieski przyjął poświęcenie Świątyni Kirtland i pobłogosławił rodziny członków Kościoła.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 109:47–53

Józef Smith prosi Ojca Niebieskiego, aby pomógł świętym w Missouri

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ich znajomy lub członek ich rodziny przechodzi przez trudny okres lub cierpi z jakiegoś powodu. Następnie niech sobie wyobrażą, że sami nie mogą nic uczynić, żeby mu pomóc. Po upływie czasu na zastanowienie zadaj następujące pytanie:

W jaki sposób możecie ulżyć czyjemuś cierpieniu, nawet jeśli nie jesteście w stanie zrobić nic osobiście?

Kiedy uczniowie podzielą się kilkoma pomysłami, przypomnij im, że święci w Missouri bardzo cierpieli z powodu aktów przemocy w hrabstwie Jackson. W kwietniu 1836 roku Prorok Józef Smith przebywał w Kirtland w Ohio. Mimo że nie mógł wówczas osobiście nic zrobić, aby ulżyć cierpiącym świętym w Missouri, to podczas poświęcenia Świątyni Kirtland uczynił coś, aby ich wzmocnić. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 109:47–49. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali jedną rzecz, którą możemy uczynić, aby pomóc bliźnim w trudnych chwilach.

Co Prorok uczynił dla świętych w Missouri podczas poświęcenia Świątyni Kirtland? (Modlił się za nich).

Poproś jednego z uczniów, aby zapisywał wypowiedzi uczniów na tablicy. Poproś uczniów, aby powiedzieli, jakiej prawdy możemy nauczyć się z zapisanych w tych wersetach słów, jakie Prorok wypowiedział podczas modlitwy. Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, uczeń przy tablicy może zapisać następującą prawdę: Nasze modlitwy mogą pomóc i wzmocnić bliźnich w potrzebie.

W jakich sytuacjach czuliście lub widzieliście, że moc modlitwy pomogła komuś w potrzebie? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że tego rodzaju modlitwy znajdują odpowiedzi dzięki natchnieniu, które otrzymujemy, żeby pomóc innym).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 109:50. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, za kogo jeszcze modlił się Prorok.

Za kogo jeszcze modlił się Prorok?
Jak myślicie, dlaczego powinniśmy modlić się za naszych nieprzyjaciół? (Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, możesz zaproponować, żeby przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 109:43 i 3 Nefi 12:43–45).
Czego możemy nauczyć się z wersetu: Nauki i Przymierza 109:50 o tym, w jaki sposób nasze modlitwy mogą wpłynąć na innych ludzi? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, poproś ucznia przy tablicy, aby napisał: Nasze modlitwy mogą skłaniać ludzi do pokuty. Następnie poproś go, by wrócił na swoje miejsce).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad odpowiedzią na następujące pytanie:

Co się stanie, jeśli ludzie, za których się modlimy, nie zdecydują się odpokutować?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 109:51–53. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka zwroty, które potwierdzają wolę Pana i wolność wyboru innych ludzi. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli. (Zanim uczniowie zaczną czytać te wersety, możesz wyjaśnić, że kiedy pisma święte zawierają zdania mówiące o tym, że Pan obnaża Swe ramię, to oznacza to, że Pan okazuje Swoją moc).

Poproś uczniów, aby jeszcze raz po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 109:53 i wyszukali, co Ojciec Niebieski uczyni dla ludzi, którzy odpokutują. (Możesz wyjaśnić, że gniew Boży często znajduje wyraz w karze lub cierpieniu, jakiego doświadczamy z powodu naszych grzechów, zgodnie z wymogami Jego sprawiedliwości. Zwrot: „kiedy spoglądasz w oblicze Twego Pomazańca” odnosi się do pragnienia, jakie żywi Ojciec Niebieski, by okazać miłosierdzie z powodu zadość czyniącej ofiary Jego Syna, Jezusa Chrystusa).

Dlaczego Ojciec Niebieski odwróci Swój gniew od tych, którzy odpokutują? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale pomóż im rozpoznać następującą zasadę: Z powodu zadość czyniącej ofiary Jezusa Chrystusa Ojciec Niebieski odwróci Swój gniew od tych, którzy odpokutują). Zapisz tę zasadę na tablicy).

Aby pomóc uczniom wyobrazić sobie sytuację opisaną w wersecie 53., poproś ich, aby wykonali następujące ćwiczenie:

Wyobraźcie sobie, że mężczyzna, który był kiedyś członkiem antymormońskiego tłumu, staje przed Bogiem, żeby zostać osądzony. Teraz wyobraźcie sobie, że wiele lat przed śmiercią człowiek ten prawdziwie odpokutował i poprosił o przebaczenie i o odkupienie poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Ponieważ Jezus Chrystus cierpiał za grzechy tego człowieka, Ojciec Niebieski odwróci Swoją karę i okaże łaskę temu skruszonemu grzesznikowi.

Zachęć uczniów, aby rozwinęli w sobie tego rodzaju podejście do ludzi, którzy ich obrazili lub spowodowali cierpienie. Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, jak skruszeni stoją przed Ojcem Niebieskim. Zachęć uczniów, aby tak, jak Józef Smith, modlili się za ludzi, którzy ich obrażają i grzeszą przeciwko nim.

Nauki i Przymierza 109:54–67

Prorok modli się za ludzi na całym świecie, żeby się nawrócili do pełni ewangelii

Poproś uczniów, aby podnieśli rękę, jeśli zrobili kiedyś jedną z tych rzeczy:

Modlili się za pełnoetatowych misjonarzy.
Modlili się za zainteresowanych w Kościele.
Modlili się za ludzi, którzy nie usłyszeli jeszcze ewangelii.

Jak myślicie, w jaki sposób wasze modlitwy pomagają tym osobom?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 109:54–58. Niech jedna połowa klasy wyszuka, za kogo modlił się Józef Smith. Druga zaś — o co Prorok prosił, aby Pan uczynił dla tych ludzi. Następnie poproś uczniów z obu grup, aby opowiedzieli, czego się dowiedzieli.

Co wedle modlitwy Proroka miało stać się ze wszystkimi, którzy usłyszą świadectwo sług Pana?
Jakie zasady widzicie w tych wersetach? (Uczniowie mogą rozpoznać kilka prawd, w tym również tę: Oddawanie czci w świątyni przygotowuje nas do składania świadectwa bliźnim. Jeśli będziemy modlić się za bliźnich, ich serca mogą zmięknąć, by mogli przyjąć sługi Pana. Kiedy uczniowie będą rozpoznawać zasady, możesz wypisywać je na tablicy).

Daj uczniom możliwość złożenia świadectwa o rozpoznanych zasadach. Możesz także złożyć własne świadectwo i podzielić się doświadczeniem, które wiąże się z tematem lekcji.

Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 109:59–67, wyjaśniając, że Józef Smith modlił się, żeby Pan ustanowił więcej palików Syjonu, aby mogli gromadzić się w nich ludzie na całym świecie. Modlił się szczególnie za potomków proroka Jakuba (Izraela), żeby mogli poznać prawdę i nawrócić się do pełni ewangelii. Jest to ważny aspekt gromadzenia Izraela w dniach ostatnich.

Nauki i Przymierza 109:68–80

Prorok modli się za Kościół i prosi Pana, aby przyjął poświęcenie świątyni

Poproś uczniów, aby po cichu zbadali wersety: Nauki i Przymierza 109:68–69, 71–73, 78–80. Możesz zapisać odnośniki do tych wersetów na tablicy, aby uczniowie mogli na nie spoglądać. Poproś uczniów, aby wyszukali kolejne rzeczy, o które Prorok prosił podczas modlitwy poświęcającej. Możesz zaproponować, żeby zaznaczyli to, co znajdą.

Za kogo i o co modlił się Józef?
Jakie korzyści płyną z zawierania tego rodzaju próśb w naszych modlitwach?

Poproś uczniów, aby wspólnie zaśpiewali hymn „Duch Boży” (Hymny, nr 2). Zwróć uwagę uczniów na wyjaśnienie znajdujące się pod tekstem hymnu, które informuje, że hymn ten zaśpiewano podczas poświęcenia Świątyni Kirtland. (Chór zaśpiewał go zaraz po odmówieniu modlitwy poświęcającej). Nadal śpiewa się go dzisiaj podczas uroczystości poświęcania świątyń.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał następujące streszczenie wydarzeń, jakie miały miejsce w świątyni po jej poświęceniu, wieczorem 27 marca 1836 roku:

Wieczorem zebrały się w świątyni kwora kapłaństwa. Józef Smith powiedział, że „[udzielił] im instrukcji co do ducha proroctwa i [wezwał] członków kongregacji, żeby zabrali głos […]. George A. Smith powstał z miejsca i zaczął prorokować, kiedy ich uszu dobiegł dźwięk przypominający potężny powiew wiatru, który napełnił świątynię i całe zgromadzenie jednocześnie powstało, poruszone niewidoczną siłą; wiele osób zaczęło mówić językami i prorokować; inni ujrzeli pełne chwały wizje; a ja dostrzegłem, że Świątynia pełna jest aniołów, który to fakt obwieściłem zgromadzeniu. Ludzie zbiegli się z okolicy (usłyszawszy niezwykły dźwięk dobiegający z wnętrza i ujrzawszy jasne światło, jakby słup ognia spoczywał na Świątyni) zadziwieni tym, co się działo” (w: History of the Church, 2:428). Niektórzy ludzie widzieli nad świątynią anioły i słyszeli śpiew (zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 167).

Zakończ lekcję, składając świadectwo o błogosławieństwach, jakie możemy otrzymać, kiedy godnie uczęszczamy do świątyni.

Dodatkowy pomysł dotyczący nauczania

Nauki i Przymierza 109:54–58. Mamy obowiązek pomagać „wybrać sprawiedliwych”

Aby uczniowie mogli poczuć swój obowiązek głoszenia ewangelii, zwróć ich uwagę na to, że powinniśmy robić więcej, niż jedynie modlić się za misjonarzy i za osoby, które nauczają. Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby przysłuchali się, co to znaczy „prosić z wiarą”.

„Stosownie modlimy się o bezpieczeństwo i sukces pełnoetatowych misjonarzy na całym świecie. I powszechnym elementem wielu z naszych modlitw jest prośba o to, by misjonarze byli pokierowani do osób i rodzin, które są gotowe, aby otrzymać przesłanie Przywrócenia. Jednak w ostatecznym rozrachunku, to moim i waszym obowiązkiem jest znalezienie ludzi, których misjonarze mają nauczać. Misjonarze są pełnoetatowymi nauczycielami. Wy i ja jesteśmy pełnoetatowymi poszukiwaczami. A wy i ja, będący misjonarzami przez całe życie, nie powinniśmy się modlić o to, by pełnoetatowi misjonarze wykonali naszą pracę!

Jeśli wy i ja rzeczywiście modlilibyśmy się i prosili z wiarą, tak jak uczynił to Józef Smith — jeśli modlilibyśmy się gotowi do działania, a nie tylko do wypowiedzenia się — wtedy praca głoszenia ewangelii szłaby naprzód w niezwykły sposób. Taka modlitwa wiary może zawierać niektóre z następujących elementów:

• Podziękowanie Ojcu Niebieskiemu za doktryny i obrzędy przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa, które wnoszą w nasze życie nadzieję i szczęście.

• Proszenie o odwagę i śmiałość, abyśmy otworzyli usta i dzielili się ewangelią z naszą rodziną i przyjaciółmi.

• Błaganie Ojca Niebieskiego, aby nam pomógł w rozpoznaniu osób i rodzin, które będą otwarte na nasze zaproszenie, by były nauczane przez misjonarzy w naszych domach.

• Zobowiązanie się do wykonania swojego zadania dzisiaj i w tym tygodniu oraz prośbę o pomoc w przezwyciężeniu obaw, lęku i wahania się.

• Zabieganie o dar rozpoznania — aby oczy widziały, a uszy słyszały w chwili, gdy pojawiają się okazje misjonarskie.

• Żarliwe modlenie się o siłę do działania w taki sposób, w jaki wiemy, że powinniśmy działać” („Proście z wiarą”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 95–96).

Co, według słów Starszego Bednara, możecie robić, aby pomóc „wybrać sprawiedliwych”? (NiP 109:58).