Lekcja 140: Nauki i Przymierza 132:1–2; 34–66

Lekcja 140

Nauki i Przymierza 132:1–2, 34–66

Wprowadzenie

Kiedy Prorok Józef Smith pracował nad natchnioną korektą Biblii w 1831 roku, poprosił Pana o dar zrozumienia tego, że starożytni patriarchowie mieli więcej niż jedną żonę. W odpowiedzi na zadane pytania Prorok otrzymał objawienie. W kolejnych latach Pan nakazał Prorokowi oraz innym świętym w dniach ostatnich żyć według zasady wielożeństwa. W lipcu 1843 roku, kiedy Kościół miał swoją siedzibę główną w Nauvoo w stanie Illinois, Prorok zapisał objawienie, które otrzymał. Rozdział: Nauki i Przymierza 132 traktuje o naukach Pana na temat wielożeństwa, łącznie z radą przekazaną Józefowi i Emmie Smithom.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 132:1–2, 34–48

Pan objawia zasadę wielożeństwa

Zacznij od wyjaśnienia, że kiedy Józef Smith pracował nad natchnionym tłumaczeniem Starego Testamentu w 1831 roku, przeczytał, że niektórzy starożytni prorocy praktykowali wielożeństwo (także zwane poligamią). Polegało to na tym, że mężczyzna był w związku małżeńskim z więcej niż jedną żoną. Prorok studiował pisma święte, rozważał to, czego się nauczył i w końcu w modlitwie zadał Ojcu Niebieskiemu pytania na temat wielożeństwa.

Napisz na tablicy: I Ks. Mojżeszowa 16:1–3. Wyjaśnij, że we fragmencie tym opisane są czyny Saraj i Abrama, znanych później jako Sara i Abraham. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos tych wersetów. Niech pozostali śledzą tekst i pomyślą, jakie nurtują ich pytania na temat tego wydarzenia z życia Abrama i Saraj.

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu wersetu: Nauki i Przymierza 132:1 i odszukanie, o co Prorok Józef Smith zapytał podczas studiowania fragmentów ze Starego Testamentu na temat praktyki wielożeństwa. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. (Możesz wyjaśnić, że słowo: konkubina to termin użyty do opisania kobiet ze Starego Testamentu, które w owym czasie i kulturze były w legalnym związku małżeńskim z mężczyzną, ale miały niższy status społeczny niż żona. Konkubinat nie jest formą wielożeństwa praktykowanego w naszej dyspensacji).

Zapisz na tablicy następujące pytanie: Dlaczego Pan nakazuje prawym mężczyznom i kobietom posłuszeństwo zasadom wielożeństwa w określonych czasach?

Wyjaśnij, że podczas studiowania rozdziału: Nauki i Przymierza 132 uczniowie znajdą odpowiedzi na pytanie zapisane na tablicy oraz na inne nurtujące ich pytania na temat wielożeństwa. Poproś, aby zapisali doktryny i zasady, jakie odkryją podczas dzisiejszego studiowania.

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 132:34–36. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego Abraham i Sara zaczęli praktykować wielożeństwo.

Dlaczego Sara, zgodnie z wersetem 34., podarowała Abrahamowi kolejną żonę? Jaka wypływa z tego nauka o zasadzie wielożeństwa? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, zapisz następującą zasadę na tablicy: Wielożeństwo jest akceptowane przez Pana tylko wtedy, gdy wynika z Jego przykazania).
Co posłuszeństwo Sary i Abrahama pomogło wypełnić? (Obietnice wobec Abrahama, łącznie z tą, że jego potomstwo będzie tak liczne, jak gwiazdy [zob. I Ks Mojżeszowa 15:5]).

Aby przybliżyć uczniom zasadę, jaką zapisałeś na tablicy, zaproponuj im zapisanie odsyłacza: Jakub 2:27, 30 w pismach świętych, obok wersetu: Nauki i Przymierza 132:34. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos tych wersetów. Wskaż, że monogamia (małżeństwo między jednym mężczyzną a jedną kobietą) jest normą Boga, chyba że nakaże On, żeby było inaczej.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 132:37–38. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają wyrażenia, które opisują, kiedy Pan nakazał praktykować wielożeństwo. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Podsumuj wersety: Nauki i Przymierza 132:39, 41–43, wyjaśniając, że Pan zapewnił nas, iż kiedy ludzie praktykują zasadę wielożeństwa według Jego przykazania, nie są winni popełnienia grzechu, jakim jest cudzołóstwo. Jednakże jeśli osoba praktykuje wielożeństwo i nie czyni tego w oparciu o przykazanie dane przez Pana, wtedy jest winna cudzołóstwa. (Zwróć uwagę, że słowo zniszczony w wersecie 41. wskazuje, że ci, którzy przekraczają święte przymierza, będą oddzieleni od Boga oraz od Jego ludu przymierza [porównaj z: Dzieje Apostolskie 3:22–23; 1 Nefi 22:20]).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 132:40 i odszukali, co Pan uczyni, wedle Swego słowa.

Co, według wersetu 40., miał uczynić Pan? (Przywrócić wszystko. Wyjaśnij, że wyrażenie: „przywracam wszystkie rzeczy” dotyczy praw i obrzędów ewangelii, które zostały objawione w poprzednich dyspensacjach. Zapisz na tablicy następującą zasadę: Przykazanie, aby żyć według prawa wielożeństwa w dniach ostatnich, było częścią przywrócenia wszystkich rzeczy. [Zob. także Dzieje Apostolskie 3:20–21]).

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 132:45, 48. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odnaleźli, co Pan nadał Józefowi Smithowi, by mógł on dokonać przywrócenia wszystkich rzeczy.

Co Pan nadał Józefowi Smithowi, by mógł on dokonać przywrócenia wszystkich rzeczy? (Klucze i moc kapłańską).
Czego uczymy się z wersetu 45. i 48. na temat wielożeństwa? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Upoważnienie do praktykowania wielożeństwa może być udzielone tylko poprzez klucze kapłaństwa dane Prezydentowi Kościoła).

Wyjaśnij, że na początku tej dyspensacji, w ramach przywrócenia wszystkich rzeczy, Pan nakazał niektórym z pierwszych świętych, aby praktykowali wielożeństwo na mocy kluczy kapłaństwa dzierżonych przez Józefa Smitha i następnych Prezydentów Kościoła — Brighama Younga, Johna Taylora i Wilforda Woodruffa. W 1890 roku Prezydent Woodruff, działając na mocy tych samych kluczy kapłańskich, otrzymał objawienie, że praktyka wielożeństwa powinna być zaniechana (zob. Deklaracja Oficjalna 1).

Nauki i Przymierza 132:49–66

Pan radzi Józefowi i Emmie Smithom w kwestii wielożeństwa

Wyjaśnij, że Prorok Józef Smith był niechętny rozpoczęciu praktyki wielożeństwa. Powiedział, że nie rozpoczął tej praktyki, dopóki nie został ostrzeżony, że zostanie zniszczony, jeśli nie będzie posłuszny (zob. „Plural Marriage”, Historical Record, maj 1887, str. 222). Z powodu braku dokumentów historycznych nie wiemy o wczesnych próbach wypełnienia tego przykazania przez Józefa Smitha. Jednak w 1841 roku Prorok zaczął być posłuszny temu przykazaniu i nauczał o nim niektórych członków Kościoła, a w ciągu następnych trzech lat poślubił dodatkowe żony według przykazania Pana. Posłuszeństwo Proroka Józefa Smitha temu przykazaniu Pana było próbą wiary zarówno dla niego, jak i dla jego żony Emmy, którą bardzo kochał.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 132:49–50. Niech uczniowie poszukają błogosławieństw Pana obiecanych Józefowi Smithowi.

Jakie dodatkowe błogosławieństwa Pan obiecał Józefowi Smithowi?
Dlaczego, według wersetu 50., Pan obiecał te błogosławieństwa Józefowi Smithowi?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 132:52. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają radę, jakiej Pan udzielił Emmie Smith.

Kogo, według wersetu 52., miała przyjąć Emma? (Słowa: „wszystkie, które dano słudze mojemu, Józefowi” odnosi się do tych kobiet, które zostały zapieczętowane do Józefa Smitha).

Wyjaśnij, że Pan nie tylko przykazał Emmie przyjąć kobiety, które zostały zapieczętowane do jej męża, lecz także nakazał jej żyć według Jego prawa i wybaczyć Józefowi jego przewinienia. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 132:56 i dowiedzieli się, co Pan obiecał Emmie Smith.

Co Pan obiecał Emmie, jeśli będzie posłuszna Jego przykazaniom?

Wyjaśnij, że w 1841 roku Józef Smith zaczął nauczać zasady wielożeństwa innych wiernych mężczyzn i kobiety. Oni również początkowo zmagali się ze zrozumieniem i zaakceptowaniem tej zasady. Na przykład, kiedy Brigham Young dowiedział się o tym, że przykazano mu wstąpić w związek małżeński z wieloma kobietami, powiedział, że wolałby umrzeć niż mieć wiele żon (zob. Susa Young Gates i Leah D. Widtsoe, The Story of Brigham Young [1930], str. 321). Chociaż ci wierni członkowie Kościoła byli z początku niechętni i sfrustrowani, kiedy dowiedzieli o tym przykazaniu, otrzymali osobiste potwierdzenie poprzez Ducha Świętego i przyjęli zasadę wielożeństwa. Vilate Kimball, pierwsza żona Starszego Hebera C. Kimballa, otrzymała i przyjęła doktrynę wielożeństwa, i „nie wątpiła, że porządek wielożeństwa pochodzi od Boga, bo Pan jej to objawił w odpowiedzi na modlitwę” (Helen Mar Kimball, w: Orson F. Whitney, Lie of Heber C. Kimball [1967], str. 325; zob. także str. 326–328).

Praktykowanie wielożeństwa przyczyniło się do dodatkowych wyzwań. Ponieważ praktyka ta była na początku skrywana, zaczęły rozprzestrzeniać się plotki na temat przywódców Kościoła, którzy poślubiali dodatkowe żony. Plotki te zafałszowały prawdę, oczerniły imię Proroka oraz innych przywódców Kościoła i przyczyniły się do wzmożonych prześladowań skierowanych przeciw świętym.

Przeczytaj na głos werset: Nauki i Przymierza 132:63, rozpoczynając od słów: „bowiem są mu dane”. Zanim zaczniesz czytać, wyjaśnij, że werset ten pomaga nam zrozumieć powód, dla którego Pan nakazał Józefowi Smithowi oraz innym osobom praktykować wielożeństwo. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają cel tego przykazania.

O jakim przykazaniu mówił Pan w wersecie 63.? (Przykazanie, aby rozmnażali się i zapełniali ziemię). Co oznacza rozmnażać się i zapełniać ziemię? (Mieć dzieci).

Wskaż wyrażenie w wersecie 63.: „bowiem w tym dzieło Ojca mego jest kontynuowane”.

W jakim sensie posiadanie dzieci pomaga rodzicom brać udział w kontynuowaniu dzieła Ojca Niebieskiego?

W ramach dyskusji możesz przeczytać następującą wypowiedź Starszego Neila L. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Kiedy mężowi i żonie rodzi się dziecko, wypełniają oni część planu naszego Ojca Niebieskiego, sprowadzając na ziemię dzieci. Pan powiedział: ‘Albowiem to dzieło moje i chwała moja — by przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi’ [Mojżesz 1:39]. Zanim nastanie nieśmiertelność, musi istnieć życie [doczesne]” („Dzieci”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 28).

W oparciu o to, czego dowiedzieliście się z wersetu 63., dlaczego w niektórych okresach czasu Pan ustanowił praktykowanie wielożeństwa? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Pan ustanowił w niektórych okresach czasu praktykowanie wielożeństwa, aby dać więcej możliwości Swojemu ludowi do wychowania dla Niego prawych dzieci. Możesz ponownie wskazać na werset: Jakub 2:30).

Wskaż pytanie zapisane na tablicy: Dlaczego Pan nakazuje prawym mężczyznom i kobietom posłuszeństwo zasadom wielożeństwa w określonych czasach? Możesz poprosić uczniów, aby podsumowali dla wszystkich to, czego dowiedzieli się podczas studiowania rozdziału: Nauki i Przymierza 132 oraz wersetów: Jakub 2:27, 30, które pomagają odpowiedzieć na to pytanie.

Na zakończenie podziel się swoim świadectwem o Proroku Józefie Smithie i o tym, że otrzymał objawienia od Boga i był im posłuszny.

Komentarz i tło historyczne

Nauki i Przymierza 132. Jak podejść do studiowania wielożeństwa

Wiele niewiarygodnych informacji krąży po Internecie oraz w różnych publikacjach. Zachowaj ostrożność i mądrość względem tych informacji. Są autorzy, którzy piszą o Kościele i jego historii, przedstawiając informacje wyjęte z kontekstu lub podając częściowe prawdy, przez co wprowadzają innych w błąd. Zamiarem niektórych z nich jest zniszczenie wiary.

Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów ostrzega:

„Zawsze byli ludzie, którzy chcieli zdyskredytować Kościół i zniszczyć wiarę. W dzisiejszych czasach ich narzędziem jest Internet.

Niektóre informacje na temat Kościoła, bez względu na to jak bardzo mogą być przekonujące, są po prostu nieprawdziwe” („Próba waszej wiary”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 41).

Podczas studiowania o wielożeństwie ważne jest pamiętanie, w jaki sposób Prorok Józef Smith uczył się ewangelii. Studiował, rozważał i modlił się, aby uzyskać wiedzę.

Rzetelne badania historyczne na temat praktyki wielożeństwa znajdują się na stronach internetowych: josephsmithpapers.org i byustudies.byu.edu.

Nauki i Przymierza 132:1. „Zasada i nauka” posiadania wielu żon

Następujące relacje wydarzeń wyjaśniają uczucia Proroka Józefa Smitha i innych członków Kościoła, kiedy po raz pierwszy przedstawiono im wielożeństwo.

Eliza R. Snow, która została zapieczętowana do Proroka Józefa Smitha, zapisała nauki na temat zasady wielożeństwa, które Prorok skierował do jej brata, Lorenzo Snowa. Zauważyła cierpienie i ból, jaki ta zasada wywołała u Józefa Smitha i że podjął się on ustanowienia tej zasady z powodu boskiego objawienia:

„Prorok otworzył swe serce [przed Lorenzem Snowem] i opisał mentalną udrękę, jakiej doświadczył, pokonując odrazę do tematu wielożeństwa, wynikającą ze sposobu wychowania i obyczajów społecznych panujących w tamtych czasach. Znał głos Boga, znał przykazanie Wszechmogącego, zgodnie z którym miał podążać naprzód, ustanowić celestialne wielożeństwo i samemu dać temu przykład. Wiedział, że musiał zmierzyć się nie tylko z własnymi uprzedzeniami i wpływem wywieranym przez otoczenie, ale z całym światem chrześcijańskim, który mu się bacznie przyglądał; ale Bóg, który jest ponad wszystkim, dał przykazanie, a Jego trzeba słuchać. Jednak prorok ociągał się i odkładał to na później, aż anioł posłany przez Boga stanął przed nim z mieczem i powiedział mu, że jeśli nie postąpi naprzód i nie ustanowi wielożeństwa, jego Kapłaństwo zostanie mu odebrane i zostanie zniszczony. Świadectwo to złożył nie tylko mojemu bratu, ale także innym ludziom — świadectwa tego nie można zanegować [zaprzeczyć mu]” (Biography and Family Record of Lorenzo Snow [1884], str. 69–70).

Prezydent Brigham Young wyjaśnił:

„Jeśli ktokolwiek zapytałby mnie, jaki byłby mój wybór, kiedy Józef objawił tę doktrynę — założywszy, że moja decyzja nie zmniejszyłaby mojej chwały — powiedziałbym: ‘pozwól mi mieć jedną żonę’ […].

Nie pragnąłem wycofać się z moich obowiązków ani zaniechać działań, które mi nakazano, ale to był pierwszy raz w moim życiu, kiedy pragnąłem śmierci, i dużo czasu zajęło mi poradzenie sobie z tymi uczuciami. Kiedy widziałem pogrzeb, to chciałbym być na miejscu tego zmarłego i żałowałem, że nie leżałem w trumnie […].

Ale święci, którzy żyją według swej religii, dostąpią wywyższenia, gdyż nigdy nie zaprzeczą objawieniu, które Pan dał lub może dać, nawet jeśli byłoby to doktryną, której nie mogliby w pełni pojąć, a nawet by powiedzieli: ‘Pan to na mnie zsyła, a ja modlę się, aby On oszczędził mnie i zachował, żebym nie zaprzeczył temu, co od Niego wychodzi i dał mi cierpliwość, abym mógł dojść samodzielnie do zrozumienia’” (w: „Provo Conference”. Deseret News, 14 listopada 1855, str. 282).

Vilate Kimball, pierwsza żona Prezydenta Hebera C. Kimballa, otrzymała świadectwo na temat wielożeństwa. Jej córka Helen wspominała:

„Moja matka często mówiła, że nie wątpiła w to, że porządek wielożeństwa pochodził od Boga, gdyż Pan jej to objawił w odpowiedzi na modlitwę.

W Nauvoo, zaraz po tym, jak mój ojciec wrócił z Anglii, wraz z innymi braćmi otrzymał on nauki na temat doktryny posiadania wielu żon […].

Mój ojciec był w pełni świadom sytuacji, a miłość i szacunek, jakimi darzył Proroka, były tak wielkie, że był gotów raczej oddać za niego swe życie, niż go zdradzić. To była jedna z największych prób wiary, jakich kiedykolwiek doświadczył […].

Moja matka [Vilate Kimball] zauważyła zmianę w jego obliczu, a kiedy zapytała o przyczynę, zaczął uchylać się od odpowiedzi. Obiecał jej jednak, że za jakiś czas odpowie na jej pytania. Tak go to nużyło i trapiło, że przez cały czas widać było na jego obliczu udrękę, aż w końcu stała się tak trudna do zniesienia, że nie mógł kontrolować swoich uczuć. Wrócił schorowany na ciele, a jego umysł był tak umęczony i poruszony, że nie był w stanie odpocząć, i chodził przez całą noc do wczesnych godzin porannych, a czasem agonia umysłu była tak wielka, że kryjąc twarz w dłoniach, płakał jak dziecko i błagał Pana o łaskę i objawienie tej zasady jego ukochanej żonie […].

Ich udręka była nie do opisania, a kiedy ona doszła do wniosku, że bez sensu jest pytanie go, o co chodzi, udała się do swojego pokoju i zwróciła się w modlitwie do Pana, który przecież powiedział: ‘Jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania […].

Został jej ukazany porządek celestialnego małżeństwa w całym jego pięknie i chwale, wraz ze wspaniałym wywyższeniem i szacunkiem, jaki zostanie jej nadany w nieśmiertelnej i celestialnej sferze, jeśli tylko przyjmie go i stanie na swoim miejscu u boku męża. Zobaczyła także kobietę, która została jego żoną i z radością rozmyślała o wielkiej, nieograniczonej miłości oraz jedności, jakie nastąpią w wyniku tego porządku, jak też o rozwoju królestw jej męża, mocy i chwale, jakich dostąpią na wieczność i światach bez końca.

Z rozradowanym obliczem, będąc napełniona Duchem Boga, podeszła do mojego ojca i powiedziała: ‘To, czego mi nie powiedziałeś, Pan mi objawił’. Powiedziała mi, że nigdy nie widziała go tak szczęśliwym, jak kiedy opisywała wizję, jaką otrzymała i powiedziała mu, iż wie, że to wszystko pochodzi od Boga.

Zawarła przymierze, że będzie stała u jego boku i będzie szanować tę zasadę. Dochowała wiernie tego przymierza i chociaż jej próby były ciężkie i trudne do zniesienia, wiedziała, że ojciec także był wypróbowywany i była niezachwianie uczciwa do końca. Dała mojemu ojcu wiele żon, a one zawsze w mojej matce miały wierną przyjaciółkę” (w: Orson F. Whitney, Life of Heber C. Kimball [1967], str. 325–328).

Prezydent John Taylor podzielił się tym, co czuł, kiedy zasada wielożeństwa została po raz pierwszy ustanowiona:

„Zawsze wyznawałem ścisłe wartości moralne i, jako że byłem żonatym mężczyzną, odczuwałem przerażenie […]. Ta zasada miała poruszyć do głębi duszę człowieka. Zawsze wyznawałem najściślejsze zasady czystości moralnej. Stąd, biorąc pod uwagę uczucia, jakie mną targały, nic — poza wiedzą daną przez Boga i objawieniami potwierdzającymi prawdziwość [wielożeństwa] — nie mogło mnie skłonić do przyjęcia tej zasady” (w: B. H. Roberts, The Life of John Taylor, Third President of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints [1963], str. 100).

Nauki i Przymierza 132:18–20. Wieczna natura małżeństwa

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów, który ponownie się ożenił po śmierci pierwszej żony, udzielił w wywiadzie wyjaśnień na temat wiecznej natury małżeństwa, a także o tym, że o niektórych rzeczach jest nam dana wiedza, a o innych nie:

„Na tym świecie żyje wielu ludzi, którzy byli w związku małżeńskim z więcej niż jedną osobą. Czasami małżeństwa te kończyła śmierć, czasami były one zakończone rozwodem. Co więc stanie się z nimi w przyszłości, jeśli chodzi o przymierze, które kiedyś zawarli? Nie uważam, aby ci ludzie znali odpowiedź na to pytanie. Być może to ich nie kłopocze, gdyż prawdopodobnie nie wierzą, że będą w przyszłym życiu małżeństwem. I jeśli nie zawrą przymierzy i nie będą według nich żyć, to [jeśli chodzi o nich samych] mają rację! Jeśli jednak mowa o ludziach, którzy żyją, wierząc, podobnie jak ja, że relacje małżeńskie mogą trwać wiecznie, wtedy należy zadać pytanie: ‘Jak to będzie w przyszłym życiu, jeśli za życia doczesnego poślubiło się na wieczność więcej niż jedną żonę?’. Muszę powiedzieć, że nie wiem. Ale wiem, że zawarłem te przymierza, i wierzę, że jeśli będę im wierny, wtedy błogosławieństwa z nimi związane spełnią się w życiu przyszłym” (w: „Elder Oaks Interview Transcript from PBS Documentary”, 20 lipca 2007, strona internetowa: mormonnewsroom.org).

Nauki i Przymierza 132:38–39. Dawid i Uriasz

Pan oświadczył, że Dawid zgrzeszył, wziąwszy Betszebę, żonę Uriasza. Dawid później przyczynił się do śmierci Uriasza, aby ukryć swój grzech. W wyniku tego utracił swoje wywyższenie. Przytoczenie przykładu Dawida we fragmencie: Nauki i Przymierza 132:38–39 podkreśla ścisłe prawa rządzące praktyką wielożeństwa. Nawet w czasach, w których Pan ustanowił tę praktykę i nakazał Swojemu ludowi życie według niej, oczekiwał od ludu, że będą postępować zgodnie z Jego przykazaniami i wskazaniami, jakie przekaże Swoim sługom, którzy dzierżą niezbędne klucze kapłańskie.

Nauki i Przymierza 132:51–56. Czego Emma Smith miała nie brać według przykazania?

„Nie podano wskazówki ani tutaj, ani nigdzie indziej, odnośnie do tego, co Pan nakazał Józefowi Smithowi ofiarować swojej żonie. Z kontekstu zdaje się wynikać, że była to próba wiary podobna do tej, której doświadczył Abraham, kiedy Pan nakazał mu poświęcić Izaaka. Domysły, wykraczające ponad tę wiedzę, są niepotrzebne” (Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 334).